Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του.

Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;
- Εσείς πώς τα βλέπετε;
- Εμείς τί να πούμε , Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
- Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θα γίνη∙ πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγη. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθη ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μια βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δήτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν∙ και τον 82ο Ψαλμό: «Ο Θεός ,τίς ομοιωθήσεταί σοι, μη σιγήσης…».
Αυτό πρέπει να γίνη, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ16  ΙΑΝ 2013

Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας

Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας . Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήση, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε. Όπως στην φυσική ζωή , λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο Θεός ,αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέση την θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε.'
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   16 ΙΑΝ  2013

Γέροντα, πως κάνετε ευχή για ένα θέμα;

Γέροντα, πως κάνετε ευχή για ένα θέμα;

Όλη η βάση που γίνεται η ευχή είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΝΤΟΥΤΗΣ    16 ΙΑΝ 2013 

Γέροντα, μένει ψυχρή η καρδιά μου στην προσευχή.

Είναι γιατί ο νους δεν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται να εργασθεί κανείς· δεν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να φθάσει σε κατάσταση, ώστε να μη φεύγει καθόλου ο νους του. Θέλει υπομονή. Βλέπεις, άλλος χτυπάει την πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, και μετά ανοίγει η πόρτα. Εσύ θες να χτυπήσεις μια και να μπεις μέσα. Δεν γίνεται έτσι.
Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή. «Και παρεβιάσαντο αυτον» (Λουκ. 24, 25), λέει το Ευαγγέλιο για τους δύο Μαθητές που συνάντησαν τον Χριστό στον δρόμο προς Εμμαούς. Έμεινε ο Χριστός μαζί τους, γιατί είχαν μια συγγένεια με τον Χριστό και το δικαιούνταν. Είχαν ταπείνωση, απλότητα, καλοσύνη, θάρρος με την καλή έννοια, όλες τις προϋποθέσεις, γι' αυτό και ο Χριστός έμεινε μαζί τους.

Πρέπει να προσευχόμαστε με πίστη για κάθε ζήτημα και να κάνουμε υπομονή, και ο Θεός θα μιλήσει. Γιατί, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται με πίστη, υποχρεώνει τον Θεό κατά κάποιο τρόπο για την πίστη του αυτή να του εκπληρώσει το αίτημά του. Γι' αυτό, όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό, να μη «διακρινώμεθα» και θα εισακουσθούμε. «Να έχετε πίστη χωρίς να διακριθείτε» (Ματθ. 21, 21), είπε ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει να μας δώσει αυτό που ζητούμε, ώστε να μη βλαφτούμε πνευματικά.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  16 ΙΑΝ  2013

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά,
Τώρα που ακόμη έχω τας φρένας μου σώας, θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν πτωχοί, είχε πάει στη διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί που έβοσκα τα ζώα, συλλαβιστά διάβαζα το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές, σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρόνων, δεν θυμάμαι ακριβώς καλά. Και θέλοντας να τον μιμηθώ, με πολύ αγώνα, έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάχθηκα σε δύο Γέροντες αυταδέλφους, Παντελεήμονα και Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι' αυτό, με την ευχή τους, τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς το Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση Θεού, για τις αμαρτίες μου, αρρώστησα πολύ και οι Γέροντές μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιο Ιωάννην Ευβοίας.

Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες, όταν ξαναπήγα στον κόσμο, συνέχισα τις αμαρτίες, οι οποίες μέχρι σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήραν από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα και γνωρίζω ότι γι' αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλά όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, όταν ζούσα, πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας. Αλλά όμως, τώρα που θα πάω για τον ουρανό, έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πη: Τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω: Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για εδώ, αλλά ό,τι θέλει η αγάπη σου ας κάμη για μένα. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω τι θα γίνη. Επιθυμώ όμως να ενεργήση η αγάπη του Θεού.

Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώση να μπούμε στην επίγειο άκτιστη Εκκλησία του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχωμαι και να διαβάζω τους ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη χάρι του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο.

Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ό,τι σας στενοχώρησα

Ιερομόναχος Πορφύριος
Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/17 Ιουνίου 1991

 

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15 ΙΑΝ 2013

 

Ο Γέρων Παΐσιος αντίπαλος και διώκτης των δαιμόνων.

Ο Γέρων Παΐσιος αντίπαλος και διώκτης των δαιμόνων.


Οι εμφανίσεις του διαβόλου, τα πειράγματα και οι επιθέσεις του αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο και στη ζωή του Γέροντος Παϊσίου.

Οι εμπαθείς και αδύνατοι πολεμούν με τα πάθη τους, οι δυνατοί με το διάβολο. Ως δυνατός μονομάχησε με το διάβολο και νίκησε.

Σε αυτές τις συμπλοκές γινόταν πάλη πραγματική σώμα με σώμα. Ο διάβολος έφευγε ηττημένος και άφηνε τον Γέροντα με μαλλιά ανάκατα και ράσα τσαλακωμένα. Φυσικά δεν τον νικούσε με τη σωματική του δύναμη.

Μερικές φορές, πάλευε όχι με ένα δαίμονα αλλά με πλήθος. Έβλεπε ολόκληρη φάλαγγα δαιμόνων να ορμούν για να τον κατασπαράξουν. Από το πλήθος των δαιμόνων «ο τελευταίος της φάλαγγας φαινόταν μικρός σαν το κεφάλι της καρφίτσας».

Έλεγε για τον πόλεμο με το διάβολο «ο διάβολος κάνει καλά τη δουλειά του. Το σκυλί το χτυπάς μία – δύο φορές και φεύγει. Τον διάβολο τον χτυπάς ξανά και ξανά αλλά πάλι εκεί, δεν φεύγει. Χρειάζεται μόνον περιφρόνηση και να μην του δίνουμε δικαιώματα. Τότε, όταν περιφρονείται και δεν του δίνουμε δικαιώματα, κάνει σκηνές, γελάει, παίζει θέατρο χωρίς εισιτήριο. Δεν νοιώθει όμως κανείς το φόβο του διαβόλου, δεν βλέπει άγριο σκύλο, αλλά ένα αδύνα­το σκυλάκι».

Όταν ήθελε να διηγηθεί κάποιο πείραγμα του διαβόλου, έλεγε γελώντας αυθόρμητα: «Να δεις τί μου έκανε χθες το ταγκαλάκι». Αλλά απότομα γινόταν σοβαρός, η όψη του εξέφραζε λύπη και κουνώντας θλιμμένα το κεφάλι έλεγε: «Το καλύτερο πλάσμα, πώς έχει καταντήσει από την υπερηφάνεια του! Από την τάξη του πρώτου Αγγελικού Τάγματος ξέπεσε και έγινε διάβολος, γεμάτος μίσος και κακία. Από Άγγελος φωτός έγινε σκοτεινός δαίμονας».

Ο Γέροντας, αφού αμέτρητες φορές «έλαβε πείραν» δαιμόνων, έγινε έμπειρος αντίπαλος τους. Δεν φοβόταν πλέον το διάβολο, αλλά και δεν τον υποτιμούσε. Δεν αγνοούσε τα «νοήματά» του, ούτε τα πειράγματα και τις παγίδες του. Από την πείρα του περιέγραφε: «Ο διάβολος πραγματικά μετασχηματίζεται σε άνθρωπο, σε ζώα κ.λπ. Πραγματικά ψηλαφάται. Είναι μια άλλη κατάσταση, που δεν γνωρίζουμε. Τον βλέπεις, τον ψηλαφάς, τον δένεις και όμως τον χάνεις αμέσως από μπροστά σου. Δεν μπορούμε να πούμε υλοποίηση. Είναι μια άλλη ενδιάμεση κατάσταση» .

Προσήλυτος Ορθόδοξος ζήτησε ευλογία από τον Γέροντα να μεταφράσει στα Γαλλικά το βιβλίο του, «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης». Παρεκάλεσε όμως να παραληφθούν τα γεγονότα με το διάβολο και οι θεραπείες δαιμονισμένων, επειδή οι Ευρωπαίοι αυτά δεν τα δέχονται. Ο Γέροντας που είχε τόσες εμπειρίες με το διάβολο φυσικά αρνήθηκε!

Πηγή : www.enromiosini.gr

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    15  ΝΟΕ  2013
  ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΥ  ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΙΕ ΓΕΡΟΝΤΑ  ΠΑΙΣΙΕ  !!!!!!!!!!!

Η ευχή με κόπο Έλεγε ο Γερο- Αρσένιος , ο Σπηλαιώτης

Η ευχή με κόπο
Έλεγε ο Γερο- Αρσένιος , ο Σπηλαιώτης .
- Όταν κάνω κομποσχοίνι όρθιος, αισθάνομαι έντονη ευωδία θεϊκή. Ενώ, όταν λέω την ευχή καθιστός , ελάχιστη ευωδία αισθάνομαι.
Παρόλο που ήταν τότε ενενήντα πέντε χρονών ο Γέροντας, αγωνιζόταν συνέχεια φιλότιμα και συνέχεια πλουτιζόταν πνευματικά, κι ας είχε πολλά αποταμιευμένα πνευματικά κεφάλαια!


Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ»

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15 ΙΑΝ  2013 

Η δύναμη του κομποσχοινιού, της ευχής

Η δύναμη του κομποσχοινιού, της ευχής
Κάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι – έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς – ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν φέρει δε στην Εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθή από τον Άγιο Γεράσιμο.
Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το Ιερό, το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:
- Μη τραβάς αυτό το σχοινί, ρε καλόγηρε, γιατί με καίει.
Το άκουσα αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον Μοναχό:
- Κάνε , αδελφέ μου, κομποσχοίνι, όσο μπορείς , για να ελευθερωθή το πλάσμα του Θεού από τον δαίμονα.
Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναζε:
- Ρε παλιόπαπα, τι του λες να τραβάη το σχοινί; Με καίει!
Τότε ο Μοναχός με περισσότερο πόνο έκανε κομβοσχοίνι, και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχθηκε από το δαιμόνιο.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ» ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ- ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   15 ΙΑΝ  2013

Κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και την ψυχή τους όσοι, ή όσες «ξεματιάζουν»!

Κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και την ψυχή τους όσοι, ή όσες «ξεματιάζουν»! Μόνο η Εκκλησία δια του Ιερέως μπορεί να διαβάσει ειδική ευχή, σε όποιον έχει βασκαθεί. Βασκαίνονται όσοι δεν εξομολογούνται

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   15  ΙΑΝ  2013

Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι Γερ Παισιος !

Οι πνευματικοί νόμοι
Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι
- Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;
- Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πετάη κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξη, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέση κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι φυσικός νόμος. Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβή. Γιατί ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του – «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται». Αυτός είναι πνευματικός νόμος.

Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους: Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξη, οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξη, γιατί έχει να κάνη με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό. Αν δηλαδή καταλάβη αμέσως το ανέβασμα της υπερηφανείας του και πη: «Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», αμέσως τα σπλαχνικά χέρια του Θεού τον αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνη αντιληπτή η πτώση του. Έτσι δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή με την μετάνοια που έδειξε.

Το ίδιο ισχύει και για το «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνωμαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνη η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο.

Μέσα δηλαδή στα κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζη ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι. Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοή και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί. Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορή ο άνθρωπος να αλλάξη την απόφαση του Θεού! Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ήμαρτον»; Σου δίνει ευλογίες.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ               15 1ΑΝ 2013 

Σαν αναμμένες λαμπάδες

«Ο Όσιος Λωτ επισκέφθηκε τον αββά Ιωσήφ και τον ρώτησε:

«Αββά , εγώ κάνω λίγη προσευχή, λίγη νηστεία, λίγη μελέτη και ησυχία και προσπαθώ να διατηρώ τον νου μου καθαρό από κακούς λογισμούς. Τί άλλο να κάμω;

Τότε ο Ιωσήφ σηκώθηκε όρθιος , άπλωσε τα χέρια του στον ουρανό και ω του θαύματος ! τα δέκα δάκτυλά του έγιναν σαν λαμπάδες αναμμένες, και λέγει στον Λωτ:

-     Αν θέλεις, αγωνίσου στην προσευχή για να γίνεις όλος σαν φωτιά! ( Συναξάρι 22 Οκτωβρίου ) .

Τί θαυμαστές καταστάσεις έζησαν οι Άγιοι Πατέρες μας! Πώς ένας άνθρωπος σαν κι εμάς μπορεί να καίγεται σαν αναμμένη λαμπάδα !  Τί φωτιά είναι αυτή που φλογίζει, αλλά δεν κατακαίει τον άνθρωπο! Όλα αυτά μας αποκαλύπτουν το τί μεγάλα περιθώρια έχει η πνευματική ζωή, όπως το διετύπωσε και ο Αββάς Ιωσήφ: «Αν θέλεις, μπορείς να γίνεις όπως η φωτιά». Ο Χριστός μας διαβεβαίωσε ότι «ἐὰν ἔχητε πίστιν … ερεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ· μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· » ( Ματθ. ιζ΄20 ) . Η πνευματική ζωή είναι σαν την  πυρηνική ενέργεια. Αν κατορθώσεις και διεισδύσεις στον πυρήνα της , τότε θα εκβλύσουν από μέσα μου τεράστιες δυνάμεις , με πρωτόγνωρες για σένα και τα κτίσματα  συνέπειες…

Από το άλλο μέρος , διαπιστώνουμε το μέγεθος της πνευματικής μας φτώχειας. Μοιάζομε σαν τους πάμπλουτους επαίτες. Να διαθέτουμε θησαυρούς στο θησαυροφυλάκιο της πίστεως και να μη τους αξιοποιούμε . Να έχουμε την δυνατότητα να ζούμε σαν πρίγκηπες του ουρανού και να σερνόμαστε σαν σκουλήκια στις λάσπες της γης… Είναι τουλάχιστον κρίμα να βρισκόμαστε σε τέτοια πνευματική κατάσταση.

Ας μάθουμε κάποτε να στεκόμαστε όρθιοι και να υψώνουμε τα χέρια μας στον ουρανό. Κι αν τα δάκτυλά μας δεν γίνουν λαμπάδες αναμμένες , τουλάχιστον θα μαρτυρούν την αγωνία και την λαχτάρα της ύπαρξής μας για κάτι τέτοιο…

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου

ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)

ΟΙ ΑΕΤΟΙ

Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα ελαττώματα του εαυτού του".

Διηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.

Ο πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο:

"Μακάριοι οι ειρηνοποιοί".

Ο δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο.

Ο πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ΄ αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή.

Συμφώνησαν λοιπόν και οι δύο και πήγαν να δουν τον ερημίτη. Του εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τι κατόρθωσε αυτός.

Εκείνος, αφού έμεινε αμίλητος για λίγο, έριξε κατόπιν νερό στη λεκάνη και τους λέει:

"Προσέξτε το νερό".

Ήταν βέβαια ταραγμένο.

Μετά από λίγο τους λέει πάλι:

"Προσέξτε και τώρα πώς έγινε το νερό".

Και μόλις πρόσεξαν το νερό, βλέπουν σαν σε καθρέπτη τα πρόσωπά τους.

Τους λέει λοιπόν τότε:

"Έτσι είναι κι αυτός που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους. Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα

ελαττώματα του εαυτού του".

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  14 ΙΑΝ 2013