Mερικοί νομίζουν ότι δεν έχουν προϋποθέσεις για να κάνουν πνευματική ζωή και λένε: «Ουκ αν λάβης, παρά του μη έχοντος».

Γέροντα, Mερικοί νομίζουν ότι δεν έχουν προϋποθέσεις για να κάνουν πνευματική ζωή και λένε: «Ουκ αν λάβης, παρά του μη έχοντος».
- Αν λένε κιόλας ότι τους βαραίνουν πάθη κληρονομικά και δικαιολογούν τον εαυτό τους, αυτό είναι ακόμη χειρότερο.
- Και όταν, Γέροντα, κάποιον όντως τον βαραίνουν;
- Κοίταξε να σου πω: Ο κάθε άνθρωπος έχει κληρονομικές καταβολές καλές και κακές. Πρέπει να αγωνισθή να απαλλαγή από τα ελαττώματα του και να καλλιεργήση τα καλά που έχει, για να γίνη μια αληθινή , χαριτωμένη εικόνα του Θεού.
Οι κακές κληρονομικές καταβολές δεν είναι εμπόδιο για την πνευματική πρόοδο. Γιατί, όταν αγωνίζεται κανείς, έστω και λίγο αλλά με πολύ φιλότιμο, τότε κινείται στον πνευματικό χώρο, στο θαύμα, και όλα τα άσχημα κληρονομικά τα διαλύει η Χάρις του Θεού.
Ο Θεός πολύ συγκινείται και πολύ βοηθάει μια ψυχή που έχει κακές κληρονομικές καταβολές και αγωνίζεται φιλότιμα στο ουράνιο πέταγμα με την ατροφική της φτερούγα- την κακή κληρονομικότητα. Γνωρίζω πολλούς που με την μικρή προσπάθεια που κατέβαλαν και με την μεγάλη βοήθεια του Θεού ελευθερώθηκαν από αυτά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι για τον Θεό μεγάλοι ήρωες. Γιατί αυτό που θα συγκινήση τον θεό είναι η εργασία που θα κάνουμε στον παλαιό μας άνθρωπο

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Η περίοδοςτου Τριωδίου και της Μεγάλης Σαρακοστής αρχίζει με μια αναζήτηση, μια προσευχή για ταπείνωση που είναι η αρχή της αληθινής μετάνοιας

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Με την σημερινή Κυριακή αρχίζει το Τριώδιο. Τριώδιο ονομάζεται η περίοδος της πνευματικής προετοιμασίας, εν όψει των συγκλονιστικών γεγονότων του Θείου Πάθους της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα, που ακολουθούν. Κατά την περίοδο του Τριωδίου αρχίζουν οι κινητές εορτές πριν από το Πάσχα και κλείνει με την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου μας,

Η σημερινή Κυριακή ονομάστηκε, ως Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου από την ευαγγελική παραβολή, που η Εκκλησία μας, όρισε να διαβάζεται την πρώτη Κυριακή του Τριωδίου. Στην παραβολή αυτή ο Κύριος αναφέρει δύο διαφορετικούς τύπους ανθρώπων. Τον Τελώνη και τον Φαρισαίο, οι οποίοι ενσαρκώνουν δυο διαφορετικούς χαρακτήρες ανθρώπων.

Ο Τελώνης θεωρείται, ως αμαρτωλός και παράδειγμα προς αποφυγήν από τους θρησκευτικούς χαρακτήρες.

Ο Φαρισαίος θεωρείται, ως ο κλασσικός θρησκευτικός χαρακτήρας, που πείθει όλους, για τις αρετές του και τις αγαθοεργίες του.

Και όμως τη λογική αυτή σήμερα την ανατρέπει ο Χριστός, δια της ευαγγελικής περικοπής.

Ο Φαρισαίος, πράγματι, ήταν άνθρωπος της προσευχής, της νηστείας και της φιλανθρωπίας. Ήταν άνθρωπος, που ήθελε την αυστηρή εφαρμογή του Μωσαϊκού Νόμου και των Λατρευτικών διατάξεων. Γι’ αυτό και περίμενε να εύρει δικαίωση ενώπιον του Θεού. Ο Θεός όμως έχει άλλα κριτήρια. Δεν παρασύρεται από την συμπεριφορά του και την θρησκευτική του αυτοαπαρουσίαση. Τα κριτήρια του Θεού έχουν να κάνουν με το ταπεινό φρόνημα. Ο Φαρισαίος, έδειχνε σαν να εξανάγκαζε τον Θεό να τον ανταμείψει για τις αρετές του. «Νηστεύω δύο φόρες την εβδομάδα και δίνω στον Ναό το δέκατο από τα εισοδήματά μου».

Η στάση του Φαρισαίου είναι προκλητική, κάτι που συμβαίνει με όλους εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν πωρωμένη την συνείδησή τους. Στέκονται και αυτοί ενώπιον του Θεού με υπερηφάνεια, σαν αναμάρτητοι. Αντὶ να ζητούν το έλεός Του, για να τους ενισχύσει στον αγώνα εναντίον του κακού, αντὶ να Τον ευχαριστήσουν για τις δωρεές και τις χαρές, που τους παρέχει, δικαιώνουν τον εαυτό τους για τις αμαρτίες τους. Ο Φαρισαίος της παραβολής δεν μπορούσε να δει το κακό, που του συνέβαινε. Ο εγωισμός τύφλωσε τα μάτια της ψυχής του και δεν έβλεπε τον δρόμο, που θα τον οδηγούσε στη σωτηρία του.

Ο Τελώνης ήθελε να βρει παρηγοριά και ανακούφιση στη συνείδησή του, η οποία τον βασάνιζε επειδή αισθανόταν ότι ήταν αμαρτωλός. Ο Τελώνης, με την ταπείνωση και με την συναίσθηση ότι είναι αμαρτωλός, σώθηκε. Η στάση αυτή μας διδάσκει ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε τον πνευματικό μας αγώνα με ταπεινοφροσύνη, επειδή αυτή τελειοποιεί τους ανθρώπους και τους ανακηρύσσει σε αγίους.

Ο φαρισαίος δεν δικαιώθηκε, επειδή δεν ζήτησε δικαίωση. Και δεν ζήτησε δικαίωση, επειδή δεν ήταν ταπεινός και θεωρούσε τον εαυτό του αυτάρκη. Ο τελώνης, που ήταν ταπεινός και ένιωθε την ανεπάρκειά του, ζήτησε και έλαβε τη σωτηρία.

Είναι γνωστό ότι οτιδήποτε εννοεί, ως αμαρτία η εκκλησιαστική σκέψη και οτιδήποτε ονομάζει συμπλέγματα η επιστήμη της Ψυχολογίας βρίσκει την έκφρασή του στον όρο «φαρισαϊσμός», ο οποίος χωρίζει τους ανθρώπους, σκορπά τη δυστυχία στη ζωή τους και ματαιώνει τη σωτηρία τους. Γι’ αυτό το Τριώδιο αρχίζει με την παραβολή του τελώνου και φαρισαίου και η Εκκλησία διδάσκει: «Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν και τελώνου μάθωμεν το ταπεινόν».

Ο φαρισαϊσμός, αλλοτριώνει τον άνθρωπο και τον κάνει δυστυχισμένο. Ο φαρισαϊκός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πνευματικός άνθρωπος. Δεν έχει τη χάρη του Θεού, διότι δεν τη ζητά και συνεπώς δεν μπορεί να χριστοποιηθεί. Η τελωνική ταπείνωση, που προβάλλει η Εκκλησία ως αρετή, είναι η συναίσθηση και η βαθειά επίγνωση ότι ο άνθρωπος είναι δούλος Θεού και σύνδουλος των ανθρώπων.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής προσδιορίζει την ουσία της ταπείνωσης ως εξής: «Ταπεινοφροσύνη είναι συνεχής προσευχή, διότι αυτή, επικαλούμενη πάντοτε τον Θεό σε βοήθεια, δεν αφήνει τον άνθρωπο να πιστεύει ανόητα στη δική του δύναμη και σοφία, ούτε να ταπεινώνει άλλους. Η ταπείνωση αποτελεί τη βάση όλων των αρετών, την προϋπόθεση της χριστιανικής ζωής, καθώς και την ουσία της ορθόδοξης πνευματικότητας».

Αυτή η συναίσθηση κάνει τον άνθρωπο ισορροπημένο και τον απαλλάσσει από το άγχος και την αγωνία. Η ταπεινοφροσύνη, ως ρεαλιστική θεώρηση της ζωής, απαλλάσσει τον άνθρωπο από τη ματαιοδοξία, το άγχος και την αγωνία. Εξασφαλίζει στον άνθρωπο ψυχική γαλήνη, τη βασικότερη προϋπόθεση της ανθρώπινης ευτυχίας.

Ο Φαρισαίος προσευχόμενος δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με τον Θεό, διότι η αλαζονεία του δεν τον άφηνε να προσευχηθεί με ειλικρίνεια. Αντίθετα ο Τελώνης, με την ψυχική του συντριβή, κατάφερε η προσευχή του να φθάσει στο θρόνο του Κυρίου και να φύγει από τον Ναό «δικαιωμένος». Γι’ αυτό και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει ότι η ειλικρινής προσευχή «ανεβάζει τον άνθρωπο από τη γη στον ουρανό και τον φέρνει μπροστά σ’ αυτόν τον ίδιο τον Θεό, που είναι πάνω από όλους και όλα», διότι η προσευχή είναι ανέβασμα, είναι συνάντηση με τον Θεό.

Η περίοδος λοιπόν του Τριωδίου και της Μεγάλης Σαρακοστής αρχίζει με μια αναζήτηση, μια προσευχή για ταπείνωση που είναι η αρχή της αληθινής μετάνοιας. Γιατί μετάνοια, πάνω από καθετί άλλο, είναι η επιστροφή στη γνήσια τάξη των πραγμάτων, είναι «η «αναμόρφωση του αρχαίου κάλλους». Η μετάνοια επομένως είναι θεμελιωμένη στην ταπείνωση και η ταπείνωση είναι καρπός της και τέρμα της. «Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν», λέει το Κοντάκιο της ημέρας, «και Τελώνου μάθωμεν το ταπεινόν εν
στεναγμοίς».

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   23 ΦΕΒ 2013

Ενώ βάζουμε ένα πρόγραμμα, μια άλφα σειρά, βρισκόμαστε σε άλλη και, αν δεν προσέξουμε, το αντιλαμβανόμαστε μετά από μέρες.

Γιατί, Γέροντα, ενώ βάζω ένα πρόγραμμα, μια σειρά στον αγώνα μου, και ξεκινώ με διάθεση να αγωνισθώ, σύντομα ξεχνιέμαι;

-Δεν ξέρεις; το ταγκαλάκι, όταν πάρει είδηση ότι κάνουμε δουλειά πνευματική, τότε γυρίζει το κουμπί αλλού. Ενώ βάζουμε ένα πρόγραμμα, μια άλφα σειρά, βρισκόμαστε σε άλλη και, αν δεν προσέξουμε, το αντιλαμβανόμαστε μετά από μέρες. Γι' αυτό ο αγωνιστής πρέπει να πηγαίνει όλο κόντρα στον διάβολο- φυσικά με διάκριση- και να τον παρακολουθεί κάποιος έμπειρος Πνευματικός

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  24 ΦΕΒ 2013

Χριστός μας δυναμώνει αυτούς που αγωνίζονται «τον καλό αγώνα»

Χριστός μας δυναμώνει αυτούς που αγωνίζονται «τον καλό αγώνα», τον οποίο έκαναν όλοι οι Άγιοι, για να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα.
Ακόμη και όταν τραυματισθούμε,δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας, αλλά να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και να συνεχίσουμε τον αγώνα με γενναιότητα. Θα ακούσει ο Καλός Ποιμήν και θα σπεύσει
αμέσως, όπως ο βοσκός, μόλις ακούσει ένα αρνάκι να βελάζει θλιβερά, όταν πληγώνεται, ή κάποιος λύκος ή σκύλος το δαγκώνει, τρέχει, για να το βοηθήσει. Περισσότερο έχω
αγαπήσει, έχω πονέσει και τους έχω στο νου μου συνέχεια αυτούς που είχαν ελεεινή ζωή και αγωνίζονται, παρά αυτούς που δεν βασανίζονται από πάθη. Και ο τσομπάνος το
πληγωμένο ή αρρωστιάρικο αρνί πονάει περισσότερο και το περιποιείται ιδιαίτερα, μέχρι να πάρει επάνω του και αυτό.

Γεροντας παισιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 23 ΦΕΒ 2013

Το «Αρχονταρίκι» ξανά στην ΕΤ1 από τις 3 Μαρτίου και κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία

«Το ραδιόφωνο είναι ένα ήπιο μέσο και προσιδιάζει στην Εκκλησία. Έχει μόνο προτερήματα, γι’ αυτό και κανείς ποτέ δεν είπε; «Κλείστε τα ραδιόφωνα», όπως έχει ειπωθεί για την τηλεόραση. Αφήνει περιθώριο στη φαντασία του ακροατή, που γίνεται έτσι «συμπαραγωγός». Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη όχι μόνο από αλήθειες, αλλά και από παρηγορητικό λόγο. Γι’ αυτό, δεν πρέπει οι άνθρωποι των ΜΜΕ να υπερβάλλουν στις περιγραφές της πραγματικότητας, γιατί στον βωμό της ανταγωνιστικότητας μπορεί να οδηγηθούμε σε ακραίες καταστάσεις. Εδώ βλέπω μια παγίδα για την ελεύθερη ραδιοφωνία». Αυτά είπε, με αφορμή την σημερινή επέτειο της Ραδιοφωνίας, στην ΕΡΑ ΒΟΛΟΥ ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και θυμήθηκε τη ρήση του Μάνου Χατζηδάκη: «Συμφωνώ για την ελεύθερη ραδιοφωνία, αρκεί να υπάρχουν ελεύθεροι άνθρωποι να τη λειτουργήσουν και ελεύθεροι πολίτες να την ακούν».

Ο Σεβασμιώτατος θυμήθηκε τα δικά του πρώτα βήματα στον χώρο του ραδιοφώνου, ως ραδιοερασιτέχνης σε μικρή ηλικία. Ακολούθως, εργάστηκε το 1988 στο σταθμό του Δήμου Πειραιά, ενώ ως ένα από τα χαρακτηριστικότερα στιγμιότυπα ανέφερε την ραδιοφωνική κάλυψη, από τον ίδιο, της επίσκεψης στο Σύνταγμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου. Ήταν η πρώτη του εξωτερική μετάδοση, κατά την οποία δεν άκουγε τί έλεγε και έτσι αγόρασε επί τόπου ένα ραδιοφωνάκι. Η μετάδοσή του, δε, ήταν τόσο πιστή, «δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο», ώστε έμοιαζε με ... αθλητική μετάδοση, κι όταν γύρισε στο σταθμό, οι συνάδελφοί του τού είπαν αστειευόμενοι ότι «ώρες - ώρες φωνάζαμε γκολ»…«Την ίδια χρονιά», είπε, «πείσαμε τον κ. Καλλίνικο και ιδρύσαμε το σταθμό στη Μητρόπολη Πειραιά και ενώ συζητούσαμε για το χρόνο του καθημερινού προγράμματος, οι γεροντότεροι εισηγούνταν το δίωρο, ο ίδιος ο κ. Ιγνάτιος πρότεινε τουλάχιστον το εξάωρο ή οκτάωρο και τελικά, καταλήξαμε στο 24ωρο…»

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο κ. Ιγνάτιος στο Ρ/Σ της τοπικής Εκκλησίας, στο Βόλο, την «Ορθόδοξη Μαρτυρία» και την αξιέπαινη προσφορά των συνεργατών του εθελοντών και του δ/ντή του σταθμού, Νίκου Βαραλή, αλλά και το γεγονός ότι γίνονται εκπομπές και από το μοναστήρι των Ταξιαρχών. «Μιλούμε δηλ.», σημείωσε, «για δύο σταθμούς τοπικά». Τέλος ο κ. Ιγνάτιος ανακοίνωσε, ότι από την Κυριακή 3 Μαρτίου επαναρχίζει στην ΕΤ1, ανανεωμένη, η εκπομπή του «Αρχονταρίκι».

Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της πρώτης εκπομπής «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ» στην Ιερά Μονή Σαγματά Βοιωτίας με θέμα: «Ρώσος Άγιος σε ελληνικό Μοναστήρι». Θα προβληθεί την Κυριακή 3 Μαρτίου στις 10:30 το πρωΐ

Πηγή: synodoiporia.blogspot.γρ
http://xristianos.gr

ert.gr

Τί είναι το Τριώδιο;

Σήμερα λοιπόν, καθώς λέμε, αρχίζει ή ανοίγει το Τριώδιο. Αλλά τί είναι το Τριώδιο και τί εννοούμε, όταν λέμε ότι αρχίζει το Τριώδιο, και τί είναι η εκκλησιαστική περίοδος του Τριωδίου; Γι’ αυτά τα πράγματα λοιπόν θα μιλήσουμε τώρα. Πρώτα – πρώτα το Τριώδιο είναι ένα από τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας. Στο βιβλίο αυτό περιέχονται σχεδόν κάθε μέρα ύμνοι, που λέγονται Τριώδια, ύμνοι δηλαδή με τρεις ωδές. Οι ύμνοι αυτοί γενικά λέγονται Κανόνες. Οι Κανόνες, στην άρτια μορφή τους και αντίθετα προς τα Τριώδια, αποτελούνται από εννέα ωδές. Τί είναι οι ωδές; Είναι ομάδες από τέσσερα ως πέντε ή και περισσότερα τροπάρια, που ψάλλονται όλα με τον ίδιο τρόπο. Ενώ λοιπόν οι Κανόνες είναι ύμνοι με εννέα ωδές, τα Τριώδια είναι μικρότεροι ύμνοι με τρεις μόνο ωδές. Ωδή είναι το ιερό τραγούδι. Από τα Τριώδια λοιπόν αυτά, λέγεται  και το βιβλίο Τριώδιο.
Όλα αυτά ως εδώ είναι ένα ανιαρό μάθημα. Κι όμως αυτά παλαιότερα οι χριστιανοί τα ήξεραν και δεν ήσαν περιττά για την ευσέβειά τους. Αντίθετα, αυτά και όσα γίνονται και λέγονται στην Εκκλησία, ήσαν εκείνα, που χαρακτήριζαν την ορθόδοξη ευσέβεια. Η ιερή υμνολογία, η βυζαντινή ψαλμωδία, και η θεία λατρεία γενικά της Εκκλησίας, μαζί με την ανάγνωση των Γραφών και το θείο κήρυγμα είναι τα ιερά γράμματα και η παιδεία των ορθοδόξων. Για μας τους Έλληνες είναι και η εθνική μας γλώσσα, γιατί όλα αυτά είναι γραμμένα στα Ελληνικά, και η θεία Γραφή και οι ιερές Ακολουθίες. Αυτό για το Έθνος μας είναι ένα εξαιρετικό προνόμιο.
Τριώδιο λέγεται και η εκκλησιαστική περίοδος από σήμερα ως το Πάσχα, επειδή όλο αυτό το χρονικό διάστημα, είναι σε χρήση το λειτουργικό βιβλίο του Τριωδίου. Δηλαδή, οι τέσσερις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, οι πέντε εβδομάδες τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή ως το Σάββατο του Λαζάρου, και η Μεγάλη Εβδομάδα. Σ’ αυτές όμως τις ήμερες πρέπει να προσθέσουμε και τις άλλες εκείνες του Πεντηκοσταρίου, από το Πάσχα δηλαδή μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Το Πεντηκοστάριο είναι ένα δεύτερο λειτουργικό βιβλίο, συνέχεια στο Τριώδιο. Η εκκλησιαστική λοιπόν περίοδος, που αρχίζει σήμερα, κλείνει την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Αυτή η περίοδος είναι τέσσερις μήνες, από τα τέλη του χειμώνα ως τις αρχές του καλοκαιριού.
Όλη αυτή η περίοδος, με όλες μαζί τις Κυριακές, είναι οι κινητές εορτές του εκκλησιαστικού χρόνου. Λέγονται κινητές, γιατί αλλάζουν ημερομηνίες και κινούνται πότε πρώιμα και πότε όψιμα. Αυτές οι εορτές είναι δεμένες με τη μεγάλη εορτή του Πάσχα, την οποία και ακολουθούν. Και είναι γνωστό ότι για διάφορους λόγους, που δεν θα πούμε τώρα, η εορτή του Πάσχα εορτάζεται άλλοτε πρώιμα κι άλλοτε όψιμα.
Όλα αυτά ας μη τα πάρουμε σαν ένα στεγνό μάθημα. Δεν κερδίζουμε τίποτε, αν μάθουμε περισσότερα και δεν χάνουμε αν ξέρουμε λιγότερα. Το ζήτημα είναι πως αυτά τα πράγματα τα ζούμε μέσα μας ως ορθόδοξοι. Αυτή η λειτουργική τάξη και παράδοση της Εκκλησίας μας είναι ζυμωμένη με τη ζωή των πατέρων μας. Και δεν είναι λίγο να κρατάμε την πίστη των προγόνων μας και να πιστεύουμε ότι ο Θεός μας είναι «ο Θεός των πατέρων ημών», καθώς η Εκκλησία το ψάλλει κάθε ήμερα στην ιερή Ακολουθία. Όλη η περίοδος του Τριωδίου είναι για τους ορθόδοξους χριστιανούς καιρός μετανοίας, προσευχής και νηστείας. Γι’ αυτό κι από σήμερα, που ανοίγει το Τριώδιο, ο κάθε πιστός προσεύχεται κατανυκτικά και ψάλλει· «της μετα­νοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…».
(+Διονυσίου, Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης )

 https://fdathanasiou.wordpress.com/

Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκώς (Στιχηρό Αναστάσιμο των Αίνων Κυριακής του Τελώνου και Φαρισαίου)

Ήχος α'
Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκώς, αδελφοί, ο γάρ υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθώμεν εναντίον τού Θεού, τελωνικώς διά νηστείας κράζοντες, Ιλάσθητι ημίν ο Θεός, τοίς αμαρτωλοίς.


Ψάλλει ο π. Γεώργιος Στάμος, Πρωτοπρεσβύτερος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων.
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος. 
Kείμενα: Θωμάς Καραγεώργος.

Όσο μπορείτε προσπαθήστε να αποβάλετε τις πνευματικές τοξίνες, τα πάθη, για να αποκτήσετε την πνευματική σας υγεία

Θυμηθήτε π.χ. τον Φαρισαίο και τον Τελώνη. Ο Φαρισαίος είχε έργα, αλλά είχε και υπερηφάνεια. Ο Τελώνης είχε αμαρτίες , αλλά είχε αναγνώριση, συντριβή, ταπείνωση –το κυριότερο που ζητάει από τον άνθρωπο ο Χριστός- , για αυτό με εύκολο τρόπο σώθηκε. Είδατε πώς τον έχουν τον Φαρισαίο σε μια εικόνα ! Δείχνει με το δάχτυλό του τον Τελώνη: « Δεν είμαι σαν κι αυτόν! » … Ο καημένος ο Τελώνης κρυβόταν πίσω από την κολόνα. Δεν είχε μούτρα να δη γύρω του. Και ο Φαρισαίος έδειξε στον Χριστό πού βρισκόταν ο Τελώνης ! Το προσέξατε; Λες και ο Χριστός δεν ήξερε πού ήταν ο Τελώνης ! Ο Φαρισαίος , ενώ έκανε όλα τα τυπικά, όλα πήγαν χαμένα. Τι κάνει η υπερηφάνεια ! Όταν ένας άνθρωπος έχει αμαρτίες και δεν έχει ταπείνωση, τότε έχει τις αμαρτίες του Τελώνη και την υπερηφάνεια του Φαρισαίου. Διπλά… χαρίσματα! « Εμ ψωριάρης, εμ κασσιδιάρης », όπως λένε στην Ήπειρο.
Όσο μπορείτε προσπαθήστε να αποβάλετε τις πνευματικές τοξίνες, τα πάθη, για να αποκτήσετε την πνευματική σας υγεία.

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    23 ΦΕΒ  2013

Τί συμβαίνει στούς διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; ῾Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς .

Τί συμβαίνει στούς διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; ῾Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς .

Ρωτήστε τον διώκτη της Εκκλησίας Σαύλο (Σαούλ), τί του συνέβη. «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίξειν» (Πράξεις 26, 14), του είπε ο Κύριος και ο Σαύλος βαπτίστηκε και έγινε ο Παύλος, ο Απόστολος.
Τί συνέβη στον Ηρώδη, τον πρώτο διώκτη των χριστιανών; Τί συνέβη στον Ιουλιανό τον Παραβάτη.; Πέθαναν και οι δύο με φρικτό θάνατο, ενώ οι θεοστυγείς δολοπλοκίες τους εναντίον του Χριστού διαλύθηκαν σαν καπνός.

Αλλά έτσι συνέβαινε πάντα στην ιστορία: κάποιοι διώκτες μεταστρέφονταν στον χριστιανισμό, ενώ άλλοι πέθαιναν με φρικτούς θανάτους. Πάντοτε οι προσπάθειες του ενός ή του άλλου χριστιανομάχου εκμηδενίζονται, διαλύονται σαν καπνός.

Όταν ο αυτοκράτορας Αδριανός επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ, ήθελε να εκδικηθεί τους Ιουδαίους και τους χριστιανούς, διότι δεν ξεχώριζε τους χριστιανούς από τους Ιουδαίους. Διασκόρπισε τους Ιουδαίους σε όλο τον κόσμο κι έκτισε έναν ειδωλολατρικό ναό στο σημείο όπου βρισκόταν ο Ναός του Σολομώντος. Επίσης μετονόμασε την Ιερουσαλήμ «Αϊλία», με βάση το όνομα του «Αΐλιος» και απαγόρευσε σε οποιονδήποτε να ονομάζει την πόλη αυτή Ιερουσαλήμ. Έκτισε ναό προς τιμήν του φαύλου Ερμή στον Γολγοθά, άλλον ναό για τον Δία πάνω από τον τάφο του Κυρίου κι έναν ναό προς τιμήν του Άδωνη, στη Βηθλεέμ.

Πράγματι πόσο τραγικό θα ήταν, για τους χριστιανούς εκείνης της εποχής, να βλέπουν τα ιερά τους προσκυνήματα να χλευάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο! Αλλά όμως στο τέλος τί συνέβη; Ο αυτοκράτορας Αδριανός βρήκε φρικτό θάνατο και όσο για τους ειδωλικούς ναούς του, αυτοί κατακρημνίστηκαν την εποχή των θεοστέπτων αγίων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης, της αυτοκράτειρας μητέρας του. Στη θέση τους ανεγέρθηκαν περικαλλείς χριστιανικοί ναοί, που μέχρι σήμερα στέκουν ακλόνητοι!

«Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Ω, πόσο μάταιη και χαμένη είναι κάθε μάχη εναντίον του Χριστού!

(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος», εκδ. Άθως – Σεπτέμβριος)
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ
Πηγή:fdathanasiou.wordpress.com/

Η αμαρτία βασανίζει τον άνθρωπο

Ας υποθέσουμε ότι ένας ινδουιστής βρίσκεται σε μια ακροθαλασσιά και κάνει αυτοσυγκέντρωση. Αν εκείνη την ώρα κινδυνεύη κάποιος στην θάλασσα και ζητάη βοήθεια, αυτός θα μείνη τελείως αδιάφορος, δεν θα κουνηθή από την θέση του, για να μη στερηθή την ηδονή που νιώθει . Ενώ, αν βρισκόταν εκεί ένας ορθόδοξος μοναχός και έλεγε την ευχή, θα άφηνε το κομποσχοίνι και θα έπεφτε στην θάλασσα, για να τον σώση.

Η αμαρτία βασανίζει τον άνθρωπο

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ   

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   23 ΦΕΒ 2013

Όποιος έχει καλούς λογισμούς, έχει πνευματική υγεία και το κακό το μετατρέπει σε καλό

Όποιος έχει καλούς λογισμούς, έχει πνευματική υγεία και το κακό το μετατρέπει σε καλό.
Θυμάμαι στην Κατοχή, όσα παιδιά είχαν γερό οργανισμό, έτρωγαν μέ όρεξη ένα κομμάτι μπομπότα7 καί ήταν όλο υγεία. Ένω κάτι πλουσιόπαιδα, παρόλο πού έτρωγαν ψωμί μέ βούτυρο, επειδή δέν είχαν γερό οργανισμό, ήταν φιλάσθενα. Έτσι και στην πνευματική ζωή. Ένας, άν έχη καλούς λογισμούς, καί νά τον χτυπήσης άδικα, θά πη: ¨Το επέτρεψε ό Θεός, γιά νά εξοφλήσω παλιά μου σφάλματα, δόξα τω Θεώ! Ένω ένας άλλος πού δέν έχει καλούς λογισμούς, καί νά πάς νά τον χαϊδέψης, θά νομίζη πώς πάς νά τον χτυπήσης. Πάρτε
παράδειγμα άπό έναν μεθυσμένο. Άν είναι κακός, τά σπάζει όλα επάνω στο μεθύσι. Άν είναι καλός, ή θά κλαίη ή θά συγχωράη. Ένας μεθυσμένος έλεγε: ¨Χαρίζω άπό έναν κουβά λίρες σε
όποιον μέ φθονεί!
{7καλαμποκισιο ψωμι }
Γεροντας Παισιος

 

 

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   23 ΦΕΒ 2013 

Όσοι δεν δέχονται τις παρατηρήσεις ούτε και από τους ανθρώπους που τους αγαπούν, τελικά παραμένουν στραβόξυλα και αχρηστεύονται μόνοι τους πνευματικά

Η εμπιστοσύνη στον πνευματικό

- Γέροντα, αν στεναχωρηθή κάποιος πολύ ,γιατί τον μάλωσε για κάποιο σφάλμα του ο πνευματικός, και πέση σε λύπη, αυτό έχει μέσα εγωισμό;
- Εμ βέβαια, έχει μέσα και εγωισμό. Αν στεναχωρεθή κατά θεόν, θα έχη παρηγοριά, θα έχη και πρόοδο , γιατί θα προσπαθήση να μην το ξανακάνη. Πρέπει να λέη τις δυσκολίες, τους λογισμούς του, τις πτώσεις του στον πνευματικό, και να δέχεται με χαρά και την ήπια και την αυστηρή συμπεριφορά του, γιατί όλα από αγάπη και ενδιαφέρον γίνονται για την πρόοδο της ψυχής του.
- Και αν , Γέροντα, δεν δέχωμαι το μάλωμα ή την παρατήρηση;
- Αν δεν δέχεσαι, θα μείνης αδιόρθωτη. Όσοι δεν δέχονται τις παρατηρήσεις ούτε και από τους ανθρώπους που τους αγαπούν, τελικά παραμένουν στραβόξυλα και αχρηστεύονται μόνοι τους πνευματικά. Όπως οι σανίδες που δεν δέχονται το πλάνισμα του μαραγκού, για να γίνουν έπιπλα, καταλήγουν στα μπετά ή στις σκαλωσιές και πατιούνται και λασπώνονται, μέχρι που καταλήγουν στην φωτιά, έτσι και αυτοί στο τέλος καταστρέφονται.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   23  ΦΕΒ 2013