ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΣΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΘΕΟΔΩΡΑΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΣΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑ ΗΜΩΝ

ΘΕΟΔΩΡΑΝ

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ ΑΡΤΗΣ ΤΗΝ ΕΚ ΣΕΡΒΙΩΝ

ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Συνταχθείς μέν χάριν ευλαβείας

υπό του Άρτης και Πρεβέζης Μητροπολίτου 

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

Αφιερωθείς δε παρ' αυτού διά ψυχικήν σωτηρίαν 

εις τον εν Άρτη ιερόν ναόν της Αγίας Θεοδώρας

Εκδίδοται νύν

στιχηδόν διατεταγμένος και διορθωμένος

υπό του Επισκόπου της Ιεράς Μητροπόλεως

ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΣΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑ ΗΜΩΝ

ΘΕΟΔΩΡΑΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ

Μετά το Ευλογητός, το Κύριε, εισάκουσον . Είτα το Θεός Κύριος και τα παρόντα τροπάρια. Ήχος δ΄

Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ

Της Βασιλίδος τοις λειψάνοις προσδράμωμεν,

οι εν κινδύνοις και εν δέει προσπέσωμεν

πόθω ψυχής  κραυγάζοντες και λέγοντες αυτή∙

Άνασσα, βοήθησον σοίς προσπίτουσι τέκνοις,

ρύσαι απάλλαξον νόσων τε και κινδύνων

τους σους ικέτας θείαις σου ευχαίς,

κλέος της Άρτης, Θεοδώρα πάνσεμνε.

Δόξα. Και νυν. Θεοτόκιον.

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν,

αμαρτωλοί και ταπεινοί, και προσπέσωμεν

εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής∙

Δέσποινα, βοήθησον, εφ' ημίν σπλαχνισθήσα,

σπεύσον, απολλύμεθα υπό πλήθος πταισμάτων.

Μη αποστρέψεις σους δούλους κενούς∙

σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Ο Ν΄και είτα ο Κανών, έχουν εκροστοιχίδα εν τοις Θεοτοκιοις Σεραφείμ.

Ήχος πλ. δ΄

Ωδή Α΄. Υγράν διοδεύσας. 

Στέφει κοσμηθείσα ασκητικών

και ενηδομένη, Θεοδώρα εν ουρανοίς,

δώρησαι υγείαν σαις πρεσβείαις

τοίς σε τιμώσι και πόθω γεραίρουσι.

Εκλαμπρον εδέξω παρά Θεού

στέφος, Θεοδώρα, και τω θρόνω αεί αυτού

παρίστασαι, υγείαν δυσωπούσα

και σωτηρίαν σοίς τέκνοις δωρήσασθαι.

Ιλάσθητι , Οσία, τοις ταπεινοίς

και Θεόν των όλων καθικέτευσον εκτενώς,

κινδύνους και νόσους, Θεοδώρα,

αποσοβήσαι από των τέκνων σου.

Θεοτόκιον.

Συνέχομαι κινδύνοις και πειρασμοίς

και προς σε, Παρθένε, καταφεύγων επιζητώ

την λύσιν αυτών και σωτηρίαν∙

διό λιταίς σου τον δούλον σου οίκτιρον. 

Ωδή Γ΄.Συ ει το στερέωμα.

Ημάς τους γεραίροντας

τους εν ασκήσει αγώνάς σου

ταίς σαίς ευχαίς εκ νόσων παντοίων,

Θεοδώρα, απάλλαξον.

Τα αθλά σου μέγιστα,

ω Θεοδώρα πανεύφημε.

ρύσαι διό ευχαίς σου κινδύων 

και εκ νόσων την ποίμνην σου.

Ανδρείας πανθαύμαστον 

και της αγνείας ώφθης υπόδειγμα.

διό καμέ αγνεύειν ευχαίς σου,

Θεδώρα, αξίωσον.

Θεοτόκιον.

Έχων την ελπίδα μου

εις σε, πανάσπιλε Δέσποινα,

όλην παθών και κινδύνων ρύσαι 

την ψυχήν μου, πρεσβείαις σου.

Διάσωσον από κινδύνων και θλίψεων, Θεοδώρα,

Βασιλισσών το κλέος και καύχημα,

τους προσιόντας και τιμώντας σε πόθω.

Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε,

επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν 

και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Ο ιερεύς μνημονεύει. Είτα το παρόν Τροπάριον

Ήχος β΄

Πρεσβείαν την σήν, Οσία, εξαιτούμεθα

ελέους τυχείν παρά του πανοικτίρμονος

Χριστού του Σωτήρος και μόνου Θεού ημών∙

και γαρ ισχύει δέησις πολύ

δικαίων Δεσπότου προς ευμένειαν.

Ωδή Δ΄. Είσάκήκοα, Κύριε.

Αυγασθείσα εκλάμψεσι

Πνεύματος Αγίου, θεοδωρώνυμε,

την ψυχήν μου καταλάμπρυνον

ουρανία δόξη ταίς πρεσβείαις σου.

Φωτοφόρων εκλάμψεων,

άσπερ, Θεοδώρα, απολαμβάνεις νυν,

απολαύσαι ικεσίαις σου

πάντας τους υμνούντας σε αξίωσον.

Σαίς ευχαίς με ενίσχυσον 

κατ΄ασθενειών τε αεί και θλίψεων,

Θεοδώρα αξιάγαστε,

ταίς προς τον Σωτήρα μεσιτείαις σου.

Θεοτόκιον.

Ρώσιν άνοσον δίδου μοι

και πάθη ανίατα καταπράυνον

τη πρεσβεία του ελέους σου,

ως Θεόν τεκούσα, Απειρόγαμε.

Ωδή Ε΄. Φώτισον ημάς.

Σθένει του Θεού τον εχθρόν κατεπολέμησας∙

διό και ημάς ευχαίς σου άπαντας,

Θεοδώρα, κατ' εχθρών δεινών ενδυνάμωσον.

Σώσον τους εις σε, Θεοδώρα, προσπελάζοντας 

και από νόσων και περιστάσεων 

ταίς σαίς πρεσβείαις, φιλαδέλφους, ελευθερωσον.

Δώρον του Θεού συ υπάρχουσα επώνυμος, 

πάσι δοθήναι το θείον έλεος,

ω Θεοδώρα, ικεσίαις σου αξίωσον.

Θεοτόκιον

Άχραντε σεμνή, θείω ύδατι με ράντισον

και ταίς λιβάσι της ευσπλαγχνίας σου

σταγόνας δίδου των δακρύων υετίζειν με.

Ωδή ΣΤ΄. Ιλάσθητι μοι, Σωτήρ.

Ισχύ του Παντουργού, ω Θεοδώρα πανέντιμε,

πλεκτάνας του πονηρού σοφώς κατεφρόνησας.

καμέ ούν αξίωσον

καταλύσαι σθένει του Θεού Σατάν τον δόλιον.

Ηράσθης φωτός Θεού, ω Θεοδώρα

και πάντα τα αγαθά της γής κατεφρόνησας

καμέ ουν αξίωσον

φωτισθήναι σαις ευχαίς ουρανίαις ελλάμψεσι.

Σύν τοις Αγγέλοις νυνί, ω Θεοδώρα, χορεύουσα,

ενώπιον του Θεού πρεσβείας προσάγαγε

υπέρ των τιμώντων σε και των ασπαζομένων τα ιερά σου λείψανα.

Θεοτόκιον.

Φωτός νεφέλη συ ει και του Θεού θρόνος ένδοξος

Παρθενομήτορ αγνή∙ ψυχής ουν τα όμματα 

της εμής νυν φώτισον 

και παθών αχλύος της καρδίαν μου καθάρισον.

Διάσωσον από κινδύνων και θλίψεων, Θεοδώρα,

Βασιλισσών το κλεός και καύχημα,

τους προσιόντας και τιμώντας σε πόθω.

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως

επ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον,

ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ο ιερεύς μνημονεύει. Είτα το Κοντάκιον.

Ήχος β'

Θείων δωρημάτων, Θεοδώρα, επώνυμε,

Οσίων σύσκηνε και Βασιλίδων αγλάισμα,

εγκαρδίως βοώμεν σοι∙ πρόφθασον

και εκ παντοίας βλάβης λύτρωσαι ημάς

ταίς προς τον Σωτήρα θερμαίς ικεσίαις σου.

Προκείμενον, ήχος δ΄.

Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι.

Στιχ. Και ανήγαγέ με εκ λάκκου ταλαιπωρίας και πηλού ιλύος.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Εκ του κατά Ματθαίον. Ζήτει τω Σαββάτων της ΙΖ΄.

Δόξα .Ταίς της σής Οσίας. Και νύν .Ταίς της Θεοτόκου.

Ελεήμον, ελέησόν με, ο Θεός. Και το παρόν Προσόμοιον

Ήχος πλ.β΄ Όλην αποθέμενοι.

Χαίροις, αύχος ένδοξον 

Ακαρνανίας και Άρτης

κλέος τε και σέμνωμα

και πηγή κένωτος των ιάσεων∙

χαίροις, αείφωτος

λαμπάς, η φωτίζουσα

Αιτωλίαν τοις σοίς θαύμασι∙

χαίροις, επίσκεψις

και ρώσις εν νόσιος των τέκνων σου.

Σε ουν καθικετεύομεν 

πρέσβευε Χριστώ τω παντάνακτι

υπέρ σωτηρίας

ειρήνης τε ημών διηνεκούς 

μετά υγείας και ρώσεως

Θεοδώρα πάνσεμνε.

Ο ιερεύς. Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου.

Ωδή Ζ΄. Παίδες Εβραίων.

Νύν καθορώσα, Θεοδώρα

την πανέκλαμπρον του Πλάστου θείαν θέαν,

ιεραίς σου ευχαίς δώρησαι την κατ' άμφω

υγείαν τοίς υμνούσί σε και τιμώσι την σην μνήμην.

Πίστει τιμώντας σου την μνήμην

Θεοδώρα, νυν τους ταπεινούς σου δούλους

ευλαβώς και πίστεως ημάς δεόμεθα σου

ταίς θείαις ικεσίαις σου του ρυσθήναι εκ κινδύνων.

Ω Θεού δώρον, Θεοδώρα,

σου δεόμεθα οι ταπεινοί σου δούλοι, 

τον δοτήρα Θεόν των αγαθών δυσώπει

δούναι ημίν την άφεσιν των πολλών αμαρτημάτων.

Θεοτόκιον

Εμμονον έχων την κακίαν

και δουλούμενος ατόποις συνηθείας,

ευσπλαγχνία τη ση προστρέχω ανακράζων∙

σώσον με, σώσον, Πάναγνε, μητρικαίς σου ικεσίαις.

Ωδή Η΄. Τον Βασιλέα.

Ρώσιν κατ' άμφω, ω Θεοδώρα, δυσώπει

τοις σοίς δούλοις ευχαίς σου δωρηθήναι

και δεινών παντοίων απαλλαγήν, Οσία.

Ω Θεοδώρα, ταίς ικεσίαις σου σώζε

από νόσων παντοίων και κινδύνων

τους προσπεφευγότας τω θείω σου τεμένει.

Ινά υμνώ σε, ω Θεοδώρα, οσία,

χαράν και υγείαν μοι παράσχου

ταίς προς τον Σωτήρα ενθέρμοις σου πρεσβείαις.

Θεοτόκιον

Ικεσίαις ταις προς τον Θεόν σου, Παρθένε,

δυσχερών των του βίου με σώσον

και τον σάλον παύσον ασθενειών παντοίων.

Ωδή Θ΄. Κυρίως Θεοτόκον

Πλουτούντες, Θεοδώρα, τα σεπτά οστά σου

κατασπαζόμεθα ταύτα δεόμενοι

ρύσαι ημάς ταίς ευχαίς σου, Μήτερ, των θλίψεων.

Κινδύνων των του βίου λύτρωσαι, Οσία,

τον σον οικετην ενθέοις πρεσβείαις σου

και πάσης νόσου και βλάβης με νύν απάλλαξον.

Εν θαύμασι απείροις, Βασιλίς θεόφρων,

ο Παντοκράτωρ Θεός σε εδόξασε∙

τούτον θερμώς εκδυσώπει υπέρ της ποίμνης σου.

Θεοτόκιον

Μαρία, ομβρισόν μοι άφεσιν πταισμάτων

και ασθενούντά με επίσκεψαι δέομαι

και συμφοραίς νυν ποντούμενον ελευθέρωσον.

Άξιον εστίν. Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.

Έχοντες Αρταίοι σα ιερά

λείψανα, θεόφρων Θεοδώρα, ως οχυρόν

προπύργιον, τούτοις προσφεύγουσιν εν νόσοις

και την υγείαν πάντες απολαμβάνουσι.

Φύλαττε στην ποίμνην, δώρο Θεού,

κακών εκ παντοίων και εκ νόσων φθοροποιών,

πίστει την τιμώσαν  σήν μνήμη, Θεοδώρα,

και εκ παντοίας βλάβης ταίς ικεσίαις σου.

Έτερα, παρ' ανωνύμου κεχριαίου

Χαίροις άνθος πάντερπνον της Εδέμ

εν γη εξανθήσαν, ώσπερ ήλιος νοητός,

και την των Σερβίων αεί φωτίζον χώραν

ψυχάς δ' ευωδιάζον θερμώς τιμώντων σε.

Χαίροις των Σερβίων κόρη σεμνή

αρετών δοχείον ευωδίαν χριστιανοίς∙

ζάλης εν τω βίω δεινώς ημάς νεκρούσης

λύτρωσαι, Θεοδώρα, Χριστώ πρεσβεύουσα.

Θεοτόκιον

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί,

Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς,

οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου,

ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

  

  Τρισάγιον. Είτα το παρόν Τροπάριον.

Ήχος γ΄.

Χαίρει έχουσα η πόλις Άρτα

τον σον πάνσεπτον ναόν, Οσία,

ιαμάτων ιατρείον υπάρχοντα

τοις προσιούσιν αυτώ μετά πίστεως

και αιτουμένοις την θερμήν σου αντίληψιν∙

ω Βασίλισσα Θεοδώρα αξιάγαστε,

Χριστόν τον Θεόν ικέτευε

δωρήσασθαι ημόν το μέγα έλεος.

Ο ιερεύς, ως έθος, μνημονεύει, εις δε την Απόλυσιν ψάλλεται το παρόν. Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου σε.

Δεύτε οι εν Άρτη ευσεβείς,

δεύτε εν ωδαίς Θεοδώραν ανευφημήσωμεν,

Βασιλίδων σέμνωμα, μοναστριών καλλονήν,

προς αυτήν ανακράζοντες∙ λύτρωσαι ευχαίς σου,

πάσης προσβολής τε και νόσου

τους τα λείψανά σου τιμώντες

και τη αντιλήψει σου προστρέχοντας.

Τέλος και τω Θεώ δόξα

«ΙΑΤΡΕΙΟΝ»

4. «ΙΑΤΡΕΙΟΝ»

Τα βάρη της αμαρτίας καταπιέζουν ψυχοπλακώνουν , αποπνίγουν τον άνθρωπο. Οπότε, αν ο άνθρωπος θέλει τη γιατρειά του, θα πρέπει να ξαλαφρώσει, και θα ξαλαφρώσει , όταν θα επισκεφθεί το «ιατρείο», δηλ. το εξομολογητήριο! «Εδώ είναι το ιατρείον», έλεγε ένας ψυχολόγος , μπαίνοντας στο εξομολογητήριο.

«Νοιώθω σαν να φεύγει από πάνω μου ένα τσουβάλι γεμάτο από άμμο», έλεγε στην εξομολόγησή του ο κ. Π.Κ. Τέτοια λύτρωση!

«Έχω πολλές φορές κατηγορηθεί, (έλεγε ο Π. Τουρνιέ), πως υπερτονίζω τη σημασία της εξομολογήσεως. Ομιλώ από την πείρα μου σαν γιατρός: Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σπουδαιότητα της εξομολογήσεως».

Εξαγόρευση- φάρμακο

Εξομολόγηση, κατά την Ορθόδοξη παράδοση, δεν είναι μόνο η ομολογία των αμαρτιών μας ενώπιον του ιερέα, αλλά και η εξαγόρευση των εσωτερικών μας προβληματισμών. Μεγάλο ψυχοφάρμακο!

Λένε οι ψυχίατροι: Όταν «κάτι» μας απασχολεί και δεν το εξωτερικεύουμε, αλλά το φυλακίζουμε, αλλά το φυλακίζουμε εντός μας, τότε αυτό φουντώνει! Και όσο το κρατάμε μέσα μας, όσο το σπρώχνουμε στο υποσυνείδητό μας, τόσο αυτό οργιάζει, ώσπου να γίνει η μεγάλη έκρηξη, προκαλώντας βλάβες στην ψυχική μας υγεία (ψυχασθένειες) .

Και αυτό σημαίνει: Σε απασχολεί , σε βασανίζει, ας πούμε, κάποιο πρόβλημα. Μην το κρατάς μέσα σου. Πες το, ανάθεσέ το στον ιερέα σου, ζήτησε την ευλογία του. Κάνοντας αυτό, ωφελείσαι όχι μόνο πνευματικά (ταπεινώνεσαι, και έχεις ως εφόδιο την ευχή, ευλογία του ιερέα), αλλά ωφελείσαι και ψυχολογικά! Γλυτώνεις από μακροπρόθεσμα ψυχολογικά προβλήματα!

Ελληνοαμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια, έλεγε επί λέξει: «Όταν κάποιος εξομολογείται από μικρός, σε σωστό ιερέα- πνευματικό, παίρνοντας απ’ αυτόν σωστές συμβουλές, τότε και προδιάθεση να έχει για ψυχασθένεια, θα θεραπευθεί!».

Οι ψυχίατροι τόσο πολύ επιμένουν στην εξωτερίκευση των προβλημάτων μας, ώστε συμβουλεύουν, αν δεν έχουμε με ποιον να τα κουβεντιάσουμε, ας τα γράψουμε σε ένα χαρτάκι, και ας το σχίζουμε μετά, ή ας τα λέμε ακόμα και στον τοίχο του σπιτιού μας!

Βέβαια, άλλο είναι να μιλάς στον τοίχο, και άλλο σε ενάρετο παπά-πνευματικό! Το πρώτο είναι σταγόνα στον ωκεανό, το δεύτερο ωκεανός!

Άλλο να γράφεις τα προβλήματά σου σε χαρτάκι, και άλλο να τα συζητάς με ενάρετο παπά! Και πάλι: Το πρώτο είναι σταγόνα στον ωκεανό, το δεύτερο ωκεανός!

Από το βιβλίο: «ΠΩΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΗΡΕΜΑ

ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ»

ΑΡΧ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Π. ΜΠΑΚΟΓΙΆΝΝΗ

Έκδοση Ε΄

Εμπλουτισμένη και βελτιωμένη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΘΗΝΑ , ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2008

Νώτη Γεωργία

Στρατηγικές πολέμου αοράτου

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ δεν σε πολεμάει εξαρχής. Σε αφήνει να μπεις στην Εκκλησία, να προχωρήσεις και κατόπιν ξεκινά τον πόλεμό του. Δεν βιάζεται. Είναι πονηρός. Πρώτα σε αφήνει να ξεθαρρέψεις. Κινείται όπως οι Τούρκοι στην Μικρασιατική καταστροφή. Οι Τούρκοι άφησαν τους Έλληνες να προχωρήσουν μέχρι το Εσκί- Σεχίρ- Αφιόν- Καραχισάρ και κατόπιν τους αποδεκάτισαν. Η υπακοή των στρατιωτών Ελλήνων στους αξιωματικούς τους τους κατέστρεψε. Έλεγε ο Κεμάλ Ατατούρκ: «Κρίμα τέτοιος ελληνικός στρατός  να πάει χαμένος». Αν έμεναν μέχρι την Σμύρνη, δεν θα πάθαιναν τίποτε. Όμως, όποιος απλώνεται πολύ γρήγορα μαζώνεται. Όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα λίγα. Χρειάζεται σύνεση και στρατηγική για να νικήσεις τον εχθρό, αλλά και ένας απλανής οδηγός . Έλεγε ο π.Π : «Αν κάνεις υπακοή σε πλανεμένο Γέροντα, κινδυνεύεις να πλανηθείς». Εκτός κι αν είσαι πολύ ανιδιοτελής , άκακος και αφελής κι έχεις αγαθή διάθεση, τότε ο  Θεός σε προστατεύει. Αυτά όμως είναι οι εξαιρέσεις στην εκκλησιαστική μας ιστορία.

Από το βιβλίο: «Από το χάος στο φως

Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΘΗΝΑ 2012

Νώτη Γεωργία

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ "ΚΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ" ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

«Αδελφοί , μονάχα η παρούσα ζωή είναι κατάλληλη για μετάνοια».

Μακάριος λοιπόν, τρισχαρούμενος και τρισευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν έπεσε σε κάποιο διαβολικό, σατανικό δίχτυ, μακάριος ο αναμάρτητος… αλλά ουδείς αναμάρτητος.

Μακάριος λοιπόν είναι  ο άνθρωπος που πιάστηκε μεν στο δίχτυ του διαβόλου, αλλά το ‘σκισε, γλίστρησε, ξέφυγε με την εξομολόγηση.

Το ψάρι, αν μπλεχτεί κάποτε σε δίχτυα κάποιου ψαρά και ξεφύγει, διασώζεται, αν όμως παραμείνει μέσα στη «σαγήνη» (= δίχτυ) , τότε σίγουρα χάνει τη ζωή του.

·        Στη στεριά δεν ζει το ψάρι…

·        Στην άλλη ζωή δεν υπάρχει μετάνοια…

Έτσι και ο άνθρωπος. Όσο ζει σε τούτη τη ζωή, μπορεί να πάρει δύναμη, εξουσία, για να «θεωθεί», να ζήσει χριστιανικά, ν’ ασκήσει την αρετή, την αγάπη, να σπάσει το διαβολικό θέλημα, να κόψει την αμαρτία, να γίνει «χριστοκίνητος», να κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών. Αν όμως έρθει η φοβερή ώρα της εξόδου και ο άνθρωπος «μεριμνά και τυρβάζη περί πολλά», τότε δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Όταν το σώμα κατεβεί στον τάφο, δεν μπορεί κανένας να βοηθήσει την ψυχή. Όπως το ψάρι, όταν βγει από το νερό, χάνει τη ζωή του, έτσι και ο άνθρωπος , όταν πεθάνει «εν μετανοία», κερδίζει τον Παράδεισο, διαφορετικά την κόλαση.

Αδελφέ μου, μην πεις «σήμερα αμαρτάνω και αύριο μετανοώ» γιατί δεν έχεις ασφάλεια, σιγουριά. Το αύριο βρίσκεται στα χέρια του Θεού, το παρόν είναι μονάχα στα χέρια σου.

( Ευεργετινός τ. Α΄, σ. 20 )

Από το βιβλίο: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ

ΤΕΥΧΟΣ 8^ον

Αθήνα

Εκδόσεις «ΛΥΧΝΙΑ»

Νώτη Γεωργία

“ Περαστικά! ”

Είναι γεγονός πως κατά τη διάρκεια της εγχειρήσεως, όταν ο ασθενής βρίσκεται σε κατάσταση ναρκώσεως, όχι μόνον δεν αισθάνεται, αλλά δεν βλέπει ούτε όνειρα. Γι’ αυτό τη  νάρκωση την ονομάζουν ύπνο χωρίς όνειρα. Αυτά όλα όμως αφορούν το σώμα. Η ψυχή είναι ελεύθερη κι έχει τη δική της ζωή. Κι όταν θέλει ο Θεός , ανεξαρτητοποιείται κατά κάποιον τρόπο από το σώμα. Αποδείξεις υπάρχουν πολλές . Μία από αυτές είναι και το γεγονός που διηγήθηκε ένας σεβαστός στην ηλικία προσκυνητής της Υπεραγίας Θεοτόκου, όταν ήρθε στην Ι. Μονή την άνοιξη του 2006. Είπε τα εξής:

“Το πρόβλημα της υγείας μου ως προς το κυκλοφορικό ήταν τόσο σοβαρό, ώστε οι γιατροί απεφάσισαν να με εγχειρήσουν για να με σώσουν. Γνωρίζοντας τη σοβαρότητα της εγχειρήσεως, προσευχήθηκα θερμά στον Θεό και ζήτησα  τη βοήθεια της Παναγίας, την Οποία ευλαβούμαι πολύ και Την έχω προστάτιδα.

Κατά την διάρκεια της εγχειρήσεως, ενώ ήμουν εντελώς ναρκωμένος, “είδα” την Δέσποινα του κόσμου ιεροπρεπή και γλυκύτατη, να σκύβει από πάνω μου και χαμογελώντας να μου λέει:

-      Περαστικά!

Από τη χαρά μου και την αγάπη που Της έχω, φώναξα:

-      Παναγία μου!!!

Το φώναξε και η ψυχή μου αλλά, όπως μου είπαν οι γιατροί, το φώναξε και το στόμα μου! Όταν με άκουσαν που φώναξα, νόμισαν ότι ξυπνούσα από τη νάρκωση και ταράχθηκαν, γιατί το πόδι μου ήταν ανοιχτό από πάνω μέχρι κάτω! Ανάμεσά τους ήταν και μια γιατρίνα . Όταν όμως είδαν πως συνέχισα να είμαι ήρεμος και ναρκωμένος , συνέχισαν την εγχείρηση, η οποία είχε εξαιρετική επιτυχία.

Όταν συνήλθα από την εγχείρηση, ήρθαν όσοι γιατροί είχαν λάβει μέρος και με ρωτούσαν λεπτομέρειες για το όραμα που είχα δει, το οποίο θυμόμουν καθαρά όταν ξύπνησα από τη νάρκωση! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειχνε η γιατρίνα , η οποία προσπαθούσε με τη λογική να εξηγήσει το γεγονός. Τα θαυμαστά όμως του Θεού θαυμάζονται, δεν εξηγούνται. Γι’ αυτό σήμερα ήρθα εδώ στο Μοναστήρι Της, να Την προσκυνήσω και να Την ευχαριστήσω”.

Από το βιβλίο: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ

Κ΄ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

ΔΩΡΙΔΑ 2007

Νώτη Γεωργία

Μου έσπασε το κεφάλι για να εγκρίνω τον εφάμαρτο δεσμό του!

Κάποτε προσήλθε για εξομολόγηση  εις τους Τρεις Ιεράρχες ένας φοιτητής , μέλος γνωστής χριστιανικής νεολαίας. Εκεί ήρχισε μια συζήτησις για διάφορα θέματα , αλλά κυρίως για τα σαρκικά.

-      Γιατί πάτερ Επιφάνιε να απαγορεύεται αυτό και κείνο και το άλλο, όταν πραγματοποιούνται από «ειλικρινή αγάπη», ερωτούσε ο νέος για τα διάφορα σαρκικά παραπτώματα ; Γιατί να μην επιτρέπωνται οι «δεσμοί» των νέων αγοριών και κοριτσιών;

-      Παιδί μου, απαντούσε με διάφορα επιχειρήματα εκείνος, επειδή το λέγει ο Χριστός. Συγχρόνως να το αντιληφθούμε ότι όλα αυτά που αναφέρεις δεν αποτελούν πραγματική αγάπη, αλλά σαρκικά πάθη και αμαρτήματα με χαμηλό φρόνημα.

-      Γιατί, εσυνέχισε , αυτό που εσύ κατονομάζεις αγάπη ασφαλώς είναι σκοτεινό πάθος. Πρέπει να γνωρίζης ότι αποτελεί τυφλή ηδυπάθεια. Είναι εκτροπή που δεν προετοιμάζει τον γάμο, αλλά τον ανατινάζη εις τον αέρα , πριν καν οικοδομηθή.

-      Και πού το λέγει το Ευαγγέλιο αυτό το πράγμα με σαφήνεια, ερωτούσε με εριστικό τρόπο και επιχειρηματολογούσε ο νέος;

Η συζήτησις ήταν μακρά και κοπιώδης, διότι ο νέος δεν εδέχετο να αντιληφθή την πραγματικότητα, ότι δηλ. ο Χριστός αναζητά καθαρότητα βίου εις κάθε τομέα, προ πάντων δε εις τον σαρκικό. Να κατανοήσουμε ότι Εκείνος όχι δεν αποδέχεται τα μεγάλα σαρκικά παραπτώματα, αλλά ούτε το πονηρό βλέμμα. Μας ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι και το παραμικρό βλέμμα με σκοπό την επιθυμία της σαρκός αποτελεί μοιχεία μέσα εις την καρδία.

-      Άκουσε παιδί μου, του είπε εις το τέλος, αφού δεν επέτυχε να τον κλονίση. Θεωρώ πιο τίμιο να αποδεχθής ότι δεν διαθέτης τη δύναμι να απαλλαγής από αυτό το πάθος. Και να ζητήσης να σε ελεήση ο Θεός, παρά να ισχυρίζεσαι ότι αυτό δεν είναι αμαρτία. Πρόσεχε, αυτό αποτελεί τραγικό λάθος σου!

-      Μάλιστα , διαπράττεις κάτι πολύ χειρότερο από την αμαρτία της πορνείας! Μετατρέπεις το πάθος σου και το κάνεις σημαία. Τροποποιείς το μεγάλο ατόπημα και προσπαθείς να το διαδώσης και εις τους άλλους.

-      Φρονώ πως δεν αμαρτάνεις πλέον από αδυναμία, αλλά από ιδεολογία. Αυτή η κατάστασις παγιώνει την ασθένειά σου εις αθεράπευτο και θανατηφόρο πνευματικό νόσημα.

Αργότερα Ο Γέροντας μας εξεμυστηρεύετο για τη συνάντησι εκείνη με βαθύ ψυχικό πόνο:

-      Αλήθεια σας διαβεβαιώ ότι ήτο τόσο μεγάλη η επιμονή του νέου εκείνου , που επί πολύ χρόνο επέμενε για τα αμαρτήματά του, ώστε θα την εχαρακτήριζα την πιο δύσκολη και κοπιώδη εξομολόγηση ολόκληρης της ζωής μου. Εκράτησε πολύ χρόνο και δεν θα απείχε πολύ από την πραγματικότητα, εάν έλεγα ότι στην κυριολεξία μου έσπασε το κεφάλι με την αμαρτωλή και αδιόρθωτη επιμονή του.

-      Δυστυχώς τα πάθη δημιουργούν τη δική τους παράλογη και αθεράπευτη λογική.

Είναι εις όλους γνωστόν ότι η διαστροφή του Νόμου του Θεού συντελείται με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι η αλλαγή του ορισμού της λέξεως «αμαρτία».

Οι πονηροί άνθρωποι δεν αποδέχονται τον γενικό ορισμό που προσδιορίζει ως αμαρτία «οτιδήποτε αντιβαίνει εις το Άγιο θέλημα του Θεού». Αντιθέτως, καταφεύγουνε εις τον γενικό ορισμό της «αμαρτίας», ο οποίος γι’ αυτόν τον λόγο είναι απολύτως εσφαλμένος.

α) «Αμαρτία» , ισχυρίζονται με πονηρία, υπάρχει μόνον όταν διαπράττω κακό εις κάποιον.

Εάν ίσχυε ο συγκεκριμένος ορισμός, τότε πλήθος πράξεων που είναι βαρύτατες δεν θα εθεωρούντο αμαρτίες. Παράδειγμα τραντακτό, τα ναρκωτικά, η ομοφυλοφιλία, το κάπνισμα, τα ποτά, η διαφθορά και όλα γενικώς τα σαρκικά αμαρτήματα, δεν θα ήσαν αμαρτία, καθ’ ότι υποτίθεται ότι δεν προκαλούν κακό εις τρίτα πρόσωπα.

β) Τα ίδια τα διεφθαρμένα άτομα διατυπώνουν μια ακόμα πονηρά άποψι, ώστε να αιτιολογήσουν την απνευμάτιστη ζωή τους:

- «Δεν πρέπει να πράττουμε κάτι, εάν δεν το νιώθει η καρδιά μας!».

Με βάσι αυτή τη συλλογιστική, ο άνθρωπος δεν προσεύχεται, δεν εκκλησιάζεται, δεν νηστεύει, δεν διαβιώνει ηθικά, εφ’ όσον δεν το νιώθει ως επιτακτική ανάγκη μέσα του. Μα, άνθρωπέ μου, και εις το σχολείο δεν νιώθει κανείς ότι πρέπει να φοιτήση, αλλά είναι υποχρεωμένος να το πράξη, διότι διαφορετικά θα παραμείνη αγράμματος.

Προφανέστατα, λοιπόν, το επιχείρημα του «τί νιώθει η καρδία»,  αποτελεί καταστρεπτικό στοιχείο του πεπτωκότος ανθρώπου.

γ) Εάν δεν αντιλαμβάνομαι την προσευχή , τότε δεν προσεύχομαι.

Απαντούμε με τον εξής τρόπο: Ο καθηγητής κρατά εις τα χέρια του το γραπτό που εσύ παρέδωσες μαθαίνοντας το μάθημα «παπαγαλία». Και όμως , αυτός σε βαθμολογεί με άριστα, καθότι κατέβαλες κόπο για να το αποστηθίσης. Έτσι ενεργεί και ο Θεός. Ακόμη και όταν προσευχόμεθα, αλλά δεν καταφέρνουμε να κατανοούμε σωστά το περιεχόμενο. Εκείνος αποδέχεται ευχαρίστως την πρόθεσι, τη διάθεσι, την απόφασι, τον κόπο, την προσφορά του χρόνου και ολόκληρου του εαυτού μας προς Αυτόν. Τα παραλαμβάνει και τα επιμετρά με το πλήθος των οικτιρμών Του. Τα επευλογή κατά το μέγα Έλεός Του και την άπειρο αγάπη Του.

δ) Επί πλέον,  διατυπώνουν το κατάπτυστο επιχείρημα:

«Κάμε ό,τι σου επιτάσσει η καρδιά σου. Αυτή να ακούς και ουδένα έτερο».

Αυτή η συλλογιστική καταλήγει εις μεγάλη ανηθικότητα. Μήπως «υπακούων εις την καρδιά σου», ήτοι εις τα σαρκικά πάθη, ελευθέρως δύνασαι να πορνεύης, να απατάς τη σύζυγό σου, να διαλύης τον γάμο σου κ.τ.λ.;

Μα, άνθρωπέ μου, και η σύζυγός σου ενδεχομένως να νιώθη ότι «η καρδία της συγκινείται από τον γείτονα!». Είναι μήπως ελεύθερη να αμαρτήση; Ασφαλώς όχι.

Αυτά και άλλα πολλά πονηρά επιχειρήματα προβάλλει ο Διάβολος , για να σπρώξη τον άνθρωπο μέσα εις τα φοβερά τα δίκτυα του. Και δυστυχώς, πολλοί χριστιανοί, συνεργούσης και της σαρκός, συλλαμβάνονται από την πονηρά παγίδα. Υιοθετούν αυτές τις καταστρεπτικές απόψεις. Αυτές που τις εισήγαγε ο εχθρός διαστρέφοντας τη λογική τους με πολλή τέχνη και μαεστρία. Εις το τέλος, βεβαίως, το αποτέλεσμα επέρχεται τραγικό και καταστρεπτικό για την πορεία και την ευτυχία του ανθρώπου.

Εν κατακλείδι σημειώνουμε τα εξής:

-      Ο δρόμος προς την υγεία διέρχεται μέσα από την προσεκτική εφαρμογή των ιατρικών εντολών και την λήψι των κατάλληλων φαρμάκων.

-      Ο δρόμος προς την ασφαλή οικοδομήν διέρχεται μέσα από την προσεκτική εκτέλεση των σχεδίων του μηχανικού.

-      Και φυσικά, ο δρόμος προς την ευτυχία διέρχεται μέσα από την ακριβή και προσεκτική εφαρμογή όλων των εντολών του Θεού. Και φυσικά και όλων εκείνων που αναφέρονται εις την αγνότητα, την εγκράτεια και τον πόλεμο του σαρκικού φρονήματος.

Από το βιβλίο: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ

του π. Επιφάνιου»

Αρχιμ. Ιεροθέου Αργύρη

Ιεροκήρυκος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΥΠΑΚΟΗ”

 Νώτη Γεωργία