Περί ἀπαρνήσεως κόσμου καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας ( γ' μέρος )...τελευταῖο.

ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΛΟΓΟΣ Β’

Περί ἀπαρνήσεως κόσμου

καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας

( γ’ μέρος )….τελευταῖο.

…δέν ἔχω καρδίαν θλιβομένην πρός ἀναζήτησίν Σου, δέν ἔχω μετάνοιαν, δέν ἔχω κατάνυξιν, οὔτε δάκρυα, τά ὁποῖα ἐπαναφέρουσι τά τέκνα εἰς τήν ἰδίαν αὐτῶν πατρίδα. Δέν ἔχω, Δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν· ἐσκοτίσθῃ ὁ νοῦς μου ἀπό τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου, καί δέν δύμαται ν’ ἀτενίσῃ πρός Σε μετά πόνου· ἐψυχράνθῃ ἡ καρδία μου ἀπό τό πλῆθος τῶν πειρασμῶν, καί δέν δύναται νά θερμανθῇ διά τῶν δακρύων τῆς πρός Σέ ἀγάπης.

 

Ἀλλά Σύ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός μου, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν, δώρησαί μοι τελείαν μετάνοιαν, καί καρδίαν ἐπίπονον, ἵνα ὀλοψύχως ἐξέλθω εἰς ἀναζήτησίν Σου·

 

 

διότι ἄνευ Σοῦ θέλω ἀποξενωθῆ ἀπό παντός ἀγαθοῦ. Χάρισαί μοι λοιπόν, ὦ Ἀγαθέ, τήν χάριν Σου· ὁ Πατήρ, ὅστις σ’ ἐγέννησεν ἐκ τῶν κόλπων Αὐτοῦ ἀχρόνως καί ἀϊδίως, ἄς ἀνανεώσῃ εἰς ἐμέ τάς μορφάς τῆς εἰκόνος Σου· 

  

Σ’ ἐγκατέλιπον, μή μ’ ἐγκαταλείπῃς· ἐχωρίσθην ἀπό Σοῦ, ἔξελθε εἰς ἀναζήτησίν μου, καί εὐρών εἰσάγαγέ με εἰς τάς νομάς Σου, καί συναρίθμησόν με μετά τῶν προβάτων τῆς ἐκλεκτῆς Σου ποίμνης, καί διάθρεψόν με μετ’ αὐτῶν ἐκ τῆς χλόης τῶν θείων Σου Μυστηρίων, τῶν ὁποίων ὑπάρχει κατοικητήριον ἡ καθαρά καρδία, εἰς τήν ὁποίαν ἀναφαίνεται ἡ ἔλλαμψις τῶν ἀποκαλύψεών Σου, ἡ ὁποία ἔλλαμψις εἶναι παρηγορία καί ἀναψυχή τῶν κοπιόντων διά Σέ ἐν θλίψεσι καί διαφόροις ἀτιμίαις· 

 

τῆς ὁποίας ἐλλάμψεως εἴθε ν’ ἀξιωθῶμεν καί ἡμεῖς διά τῆς χάριτος καί φιλανθρωπίας Σου, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τους αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

 

Προσευχή γιά τούς ὁδηγούς

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ

Μήν ξεκινήσεις νά ὀδηγεῖς,

χωρίς πρῶτα νά ἔχεις προσευχηθεῖ

καί χωρίς νά ἔχεις κάνει τόν Σταυρό σου!

Ἄγιος Χριστοφόρος ὁ προστάτης τῶν ὁδηγῶν

Κύριε, πρίν πάρω σήμερα τό τιμόνι στά χέρια μου, ζητῶ αὐτήν τήν χάρη.

Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός!

Βοήθησέ με νά χρησιμοποιήσω τό αὐτοκίνητο μέ νηφαλιότητα καί φρόνηση, ὄχι ἀνυπόμονα, ὄχι ἐγωιστικά, ἀλλά γιά ἥρεμη καί εὐγνώμονα ἐξυπηρέτηση καί ὄχι γιά ἐπίδειξη ἤ νευρική ἐκτόνωση ἤ ἀχόρταγη ἀπληστία πολυπραγμοσύνης.

Βοήθησέ με νά περάσω σῶος καί ἀβλαβής ἀπό ὅλους τούς ποικίλους κινδύνους τῆς ἀσφάλτου, ἔχοντας στό πλάι μου «Ἄγγελον εἰρήνης», «Πιστόν Ὁδηγόν» καί συμπαραστάτη.

 

Προστάτευσε καί ὅσους θά μεταφέρω, ὥστε νά φθάσουμε μέ ἀσφάλεια στόν προορισμό μας. Τόνωσε τό χέρι καί τήν ὄρασή μου, γιά νά μήν προκαλέσω πειρασμό, ζημιά ἤ καί τόν θάνατο ἐνδεχομένως σέ ἀθώους. Ἀλλά καί ἀπό ἀκρασίες ἄλλων ὁδηγῶν προστάτευσέ με.

Χριστέ μου, Πλαστουργέ μου, Κυβερνῆτα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων!

Δῶσε μου χέρια σταθερά, μάτια δυνατά κι ἐπαγρύπνιση ἀκέραια, ὥστε καμμιά ἐνέργειά μου νά μήν καταστρέψει τή ζωή ἤ τήν ὑγεία τοῦ ἄλλου, αὐτά τά μεγάλα δῶρα πού προέρχονται ἀπό Σένα.

Φύλαξέ με ἀπό κάθε πειρασμό, πού θά διασαλεύσει τήν εἰρήνη στήν ψυχή μου ἤ στίς ψυχές ἄλλων. Φώτισε νά ὁδηγῶ πάντα ψύχραιμα, συνετά, πειθαρχημένα, εἰρηνικά, εὐγενικά καί μέ πλήρη συναίσθηση τῆς εὐθύνης πού μοῦ ἐμπιστεύθηκες, γιά τό καλό ὅλων.

Πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, τῶν φωτοειδῶν Ἀγγέλων, τοῦ Μάρτυρος Χριστοφόρου καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων.

Ἀμήν!

Ἡ εὐτυχία βρίσκεται στήν λιτή ζωή

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ἡ εὐτυχία βρίσκεται στήν λιτή ζωή

(Μέγας Ἀντώνιος)

Ὅσο πιό λιτή ζωή κάνει κανένας, τόσο καί πιό εὐτυχισμένος εἶναι, γιατί δέν φροντίζει γιά πολλά, π.χ. δούλους, γεωργούς, κτήση ζώων.

Ἐπειδή κολλοῦμε σ’ αὐτά καί πέφτουμε στίς δυσκολίες πού συμβαίνουν ἐξαιτίας τους, κατηγοροῦμε τόν Θεό.

Καί ἀπ’ τήν αὐτοπροαίρετή μας ἐπιθυμία ποτίζεται καί θεριεύει ὁ θάνατος καί μένουμε στό σκοτάδι τῶν ἁμαρτιῶν τῆς ζωῆς, ἐπειδή εἴμαστε πλανεμένοι μήν ἀναγνωρίζοντας τόν ἑαυτό μας.

Γιά τή νυχτερινή προσευχή

ΓΙΑ ΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

( Χρυσοστομικός Ἄμβων Ε’ )

Σᾶς τό εἶπα βέβαια νωρίτερα, ἀλλά θά σᾶς τό πῶ καί τώρα. Ἄς σηκωνόμαστε τή νύχτα καί ἄν ἀκόμη δέν κάνης πολλές προσευχές, κάνε μία μέ πνευματική καθαρότητα καί εἶναι ἀρκετό· δέ ζητῶ τίποτε περισσότερο· καί ἄν ὄχι μέσα στά μεσάνυχτα, τουλάχιστον τήν ὥρα τοῦ ὄρθρου. 

Δεῖξε ὅτι ἡ νύχτα δέν εἶναι μόνο γιά τό σῶμα, ἀλλά καί γιά τήν ψυχή· μήν ἀνεχθῆς νά περάση μέ ἀπραξία, ἀλλά ἄμοιψε τόν Κύριο μέ τήν ἀμοιβή αὐτή· ἤ καλλίτερα καί αὐτή σέ σένα ἐπιστρέφει. Πές μου λοιπόν, ἄν πραγματικά πέσουμε σέ κάποια φοβερή δοκιμασία, ποιόν δέν παρακαλοῦμε νά μᾶς βοηθήση; Καί ἄν πετύχουμε ἀμέσως ἐκεῖνο πού ζητᾶμε, νιώθουμε ἀνακούφισι. Ποιός θά σέ βοηθήση ὥστε νά εἶναι πρόθυμος νά σοῦ κάνη τή χάρι ἐκεῖνος, πρός τόν ὁποῖον ἀπευθύνης τό αἴτημά σου; ποιός θά σέ βοηθήση γιά νά μή γυρίζης ἐδῶ κι ἐκεῖ καί νά ζητᾶς σέ ποιόν νά ἀπευθύνης τό αἴτημά σου, νά μήν ἔχεις τήν ἀνάγκη ἄλλων, ὥστε νά ζητήσης αὐτό μέσῳ ἐκείνων; Τί ὑπάρχει μεγαλύτερο ἀπό αὐτό;

Διότι Αὐτός, τότε πρό πάντων πραγματοποιεῖ τό αἴτημά μας, ὅταν δέν παρακαλέσουμε ἄλλους· τότε πρό πάντων μᾶς κατηγορεῖ, ὡς γνήσιος φίλος πού εἶναι, διότι δέν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στή φιλία Του, ὅταν παρακαλέσουμε ἄλλους γιά νά ζητήσουμε αὐτό πού θέλουμε ἀπ’ Αὐτόν. 

Ἔτσι ἐνεργοῦμε καί ἐμεῖς πρός ἐκείνους πού μᾶς ζητοῦν κάτι· τότε τούς κάνουμε τή χάρι μέ μεγαλύτερη εὐχαρίστησι, ὅταν ἔρχωνται καί μᾶς τό ζητοῦν αὐτοί οἱ ἴδιοι καί ὄχι μέσῳ ἄλλων.

 

Περί ἀπαρνήσεως κόσμου καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας ( β' μέρος )

ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΛΟΓΟΣ Β’

Περί ἀπαρνήσεως κόσμου

καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας

( β’ μέρος )….συνέχεια…

 

 

Ὀνείδιζε λοιπόν πάντοτε τον ἑαυτόν σου, ἀδελφέ, καί λέγε· ἀλλοίμονον εἰς σέ, ὦ ἀθλία ψυχή! ἐπλησίασεν ὁ ἐκ τοῦ σώματός σου ἀποχωρισμός, διατί εὐχαριστῆσαι εἰς ἐκεῖνα, τά ὁποῖα σήμερον μέλλεις νά ἐγκαταλείψῃς, καί νά στερηθῇς τήν θεωρίαν αὐτῶν εἰς τούς αἰῶνας;

 

πρόσεχε, ὦ ψυχή, εἰς τόν ἑαυτόν σου, καί συλλογίζου τά ὅσα ἔπραξας, καί πῶς ἔπραξας αὐτά, καί ποῖα εἶναι, καί μετά τίνος ἐπέρασας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, ἤ ποῖος ἐδέχθη τόν κόπον τῆς ἐργασίας τῆς πνευματικῆς σου γεωργίας, καί τίνα εὐχαρίστησας διά τῆς πάλης σου, ἵνα ἐξέλθῃ εἰς ἀπάντησίν σου ἐν καιρῷ τῆς ἐντεῦθεν ἐκδημίας σου· ποῖον δέ εὐχαρίστησας ἐν τῇ ὁδῷ τῆς ζωῆς σου, ἵνα ἀναπαυθῇς ἤδη εἰς τόν λιμένα αὐτοῦ; τίνος δέ χάριν ἐκακοπάθησας κοπιάζουσα, ἵνα φθάσῃς ἤδη εἰς Αὐτόν μετά χαρᾶς; 

 

ποῖον ἀπέκτησας φίλον εἰς τόν μέλλοντα ἀιῶνα, ἵνα σέ ὑποδεχθῇ ἐν καιρῷ τοῦ ταξειδίου σου; εἰς τίνος χωράφιον ἐδούλευσας, καί τίς εἶναι, ὄστις μέλλει νά πληρώσῃ τόν μισθόν σου ἐν τῇ δύσει τοῦ χωρισμοῦ ἐκ τοῦ σώματός σου; 

Ἄντονυ Μπλούμ

Σύ, ὦ ψυχή, ἐξέτασον σεαυτήν, καί βλέπε πρός ποίαν γῆν εἶναι ἡ μερίς σου· καί ἄν διέβῃς τό χωράφιον τῶν ἁμαρτιῶν σου, τό ὁποῖον καρποφορεῖ πικρίαν είς τούς δουλεύοντας αὐτό· κράξον καί βόησον μετά κλαυθμοῦ καί στεναγμοῦ καί ἀδημονίας ἐκεῖνα τά λόγια, τά ὁποῖα ἀναπαύουσι τόν Θεόν σου περισσότερον ἀπό τάς θυσίας καί τά ὁλοκαυτώματα· 

 

ἄς ἀναβρύῃ τό στόμα σου παραπονητικάς φωνάς, εἰς τάς ὁποίας εὐφραίνονται οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι· πλύνε τάς παρειάς σου μέ τά κλαύματα τῶν ὀμμάτων σου, ἵνα ἀναπαυθῇ εἰς σέ τό Ἅγιον Πνεῦμα, καί καθαρίσῃ τόν ρύπον τῆς κακίας σου· καταπράϋνον διά τῶν δακρύων τόν Κύριόν Σου, ἵνα ἔλθῃ καί πρός σέ· ἐπικαλοῦ τήν Μαρίαν καί Μάρθαν, ὅπως σέ διδάξωσι πενθικάς φωνάς· 

 

βόησον πρός τόν Κύριον, καί εἰπέ.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὅστις ἔκλαυσας ἐπί Λαζάρῳ, καί ἔχυσας δάκρυα λύπης καί συμπαθείας ἐπάνω εἰς αὐτόν, δέξαι τά τῆς πικρίας μου δάκρυα· ἰάτρευσον διά τῶν ἁγίων Σου τάς ψυχικάς μου πληγάς· 

διά τοῦ Τιμίου Σου αἵματος καθάρισόν μου το αἷμα, καί ἕνωσον τήν εὐωδίαν τοῦ  ζωοποιοῦ Σου σώματος τῷ σώματί μου· ἡ χολή, τήν ὁποίαν παρά τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθῃς, ἄς γλυκάνῃ τήν ψυχήν μου ἀπό τήν πικρίαν, τήν ὁποίαν ὁ ἀντίδικός μου διάβολος μ’ ἐπότισε· τό πανάγιόν Σου σῶμα, τό ὁποῖον ἐτανύσθη ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἄς ἀναπτερώσῃ πρός Σέ τόν νοῦν μου, ὅστις ἐσύρθῃ κάτω ὑπό τῶν δαιμόνων· ἡ παναγία Σου κεφαλή, τήν ὁποίαν ἔκλινας ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἄς ὑψώσῃ τήν κεφαλήν μου, τήν περιϋβρισθεῖσαν ὑπό τῶν ἀντιπάλων δαιμόνων· 

αἱ πανάγιαί Σου χεῖρες, αἱ καθηλωθεῖσαι ὑπό τῶν παρανόμων ἐν τῷ Σταυρῷ, ἄς μέ ἀναβιβάσωσι πρός Σέ ἐκ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας, καθώς ὑπεσχέθη το πανάγιόν Σου στόμα· τό πρόσωπόν Σου, τό δεξάμενον ραπίσματα καί ἐμπτύσματα ὑπό τῶν καταράτων Ἰουδαίων, ἄς μοῦ λαμπρύνῃ τό πρόσωπον, τό ὁποῖον ἐμολύνθη ἀπό τάς ἁμαρτίας· ἡ ψυχή Σου, τήν ὁποίαν ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὑπάρχων, παρέδωκας εἰς τόν Πατέρα Σου, ἄς μέ ὁδηγήσῃ πρός Σέ διά τῆς χάριτός Σου· …( συνέχεια )

Ὅποιος αἰσθάνθηκε τίς ἁμαρτίες του

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ὅποιος αἰσθάνθηκε τίς ἁμαρτίες του

(Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος)

Ὅποιος αἰσθάνθηκε τίς ἁμαρτίες του, εἶναι ἀνώτερος ἀπό ἐκεῖνον πού ἐγείρει νεκρούς μέ τήν προσευχή του μέσα στήν κοινωνία τῶν πολλῶν.

  

Ὅποιος στενάζει μιά ὥρα γιά τήν ψυχή του, εἶναι ἀνώτερος ἀπό ἐκεῖνον πού ὠφελεῖ ὅλον τόν κόσμο μέ τήν ἐμφάνισή του.

Ὅποιος ἀξιώθηκε νά ἰδῆ τόν ἑαυτό του, αὐτός εἶναι ἀνώτερος ἀπό ἐκεῖνον πού ἀξιώθηκε νά ἰδῆ τούς ἀγγέλους· διότι ὁ τελευταῖος ἐπικοινωνεῖ  μέ τούς σωματικούς ὀφθαλμούς, ἐνῶ ἐκεῖνος βλέπει μέ τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς.