Επισκέπτες από όλη την Ελλάδα στον Ιερό Ναό του Αγ. Ανδρέα! (Δείτε φωτογραφίες)

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια η Πάτρα τιμά τον Πολιούχο της, Απόστολο Ανδρέα.
Το λατρευτικό πρόγραμμα ξεκίνησε το απόγευμα της Παρασκευής με τον Μέγα πανηγυρικό εσπερινό.
Πλήθος πιστών σπεύδουν να προσκυνήσουν στην πόλη του Πρωτόκλητου Ανδρέα, ο τόπος όπου δίδαξε και μαρτύρησε ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού και κατέχει τα ιερά λείψανα του Αποστόλου.
Οι θρησκευτικοί επισκέπτες κατακλύζουν την Πάτρα. Μεγάλη αύξηση παρατηρείται στους Ρώσους επισκέπτες μετά την επίσκεψη του Σταυρού του Αγίου Ανδρέου στην Ρωσία το περασμένο καλοκαίρι.

Φέτος θα τιμήσουν τη μεγάλη αυτή εορτή της πόλης με την παρουσία τους οι Μητροπολίτες Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, Γλυφάδας κ. Παύλος, Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, καθώς και ο Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, οι οποίοι και θα πλαισιώσουν τον Ποιμενάρχη των Πατρών κ. Χρυσόστομο στις σχετικές τελετές, του Εσπερινού της παραμονής και της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΤΟΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,5, με αφορμή την επίσημη αναγραφή εις τας δέλτους των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μετά από την πρόσφατη απόφαση της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Ιερομονάχου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου και με τη συμπλήρωση 22 χρόνων από την κοίμησή του, παρουσιάζει τη ζωή και τη διδασκαλία του νέου αυτού Αγίου της Εκκλησίας μας μέσα από τις εκπομπές: 
·      

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ 89,5

Από Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013 έως Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013 (εκτός Κυριακής). Ώρα 23:00 - 00:00 και επανάληψη 05:00 - 06:00.

Ο π. Διονύσιος Χατζηαντωνίου διαβάζει από το βιβλίο «Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου - Βίος και λόγοι» της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής-Χρυσοπηγής Χανίων.





·       ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013. Ώρα 12:00 - 14:00 και επανάληψη 00:00 - 02:00. Το θέμα είναι: «Η αγιότητα ως το χάρισμα της αγάπης, ένα λησμονημένο όραμα. Η περίπτωση του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου». Την εκπομπή παρουσιάζουν ο Πορφύριος Νταλιάνης, Δρ θεολογίας, ο Γιώργος Ντόκος, θεολόγος και ο Νίκος Μανωλόπουλος, πολιτικός επιστήμων.




·       ΜΕΓΑΛΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013. Ώρα 22:00 - 00:00 και επανάληψη 04:00 - 06:00. Το θέμα είναι: «Ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας - Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης». Την εκπομπή παρουσιάζει ο Δημήτρης Κοσμόπουλος. Καλεσμένοι είναι: ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ο κ. Γιώργος Αρβανίτης, νομικός και διαχειριστής της υλικής και πνευματικής περιουσίας της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής (που ίδρυσε ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας), ο π. Κύριλλος Ελευθεριάδης, πρώην εφημέριος στον Ι. Ν. Αγίων Ασωμάτων, ο κ. Γεώργιος Πιπεράκης, Ομότ. Καθηγητής Ιατρικής του Παν/μίου Αθηνών και ο κ. Γεώργιος Κρουσταλλάκης, Ομότ. Καθηγητής Παιδαγωγικών της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών. Στην εκπομπή ακούγεται η φωνή του Αγίου Πορφυρίου, που μιλάει για την αγάπη στο Χριστό και την πνευματική ζωή. 

Απευθείας τηλεοπτική μετάδοση από το Μοναστήρι του Οσίου Πορφυρίου

Εικοσιδύο χρόνια από την κοίμηση του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου, αποφάσισε την αναγραφή του στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η Συνοδική απόφαση ορίζει ότι η μνήμη του Οσίου Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη θα τιμάται από την Εκκλησία στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοιμήσεώς του.

Η 4Ε, συμμετέχοντας στο χαρμόσυνο γεγονός αλλά και στην τιμή που αποδίδει η Εκκλησία μας στον σύγχρονο Όσιο, θα προβάλει, σε απευθείας δορυφορική μετάδοση, την Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου στις 7:30 το πρωί, την πρώτη Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το μοναστήρι του Αγίου, το Ι. Ησυχαστήριο Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι της Μαλακάσας.

Γιατί, όλα τα μεγάλα εκκλησιαστικά γεγονότα θα τα δείτε στην 4Ε!

http://www.pemptousia.gr

Πουλάνε κλεμμένες ελληνικές εικόνες σε γκαλερί της Ευρώπης

Μετά το Λονδίνο και το Άμστερνταμ, θρησκευτικά κειμήλια της Ηπείρου εντοπίστηκαν να πωλούνται στο Ντίσελντορφ

Θρησκευτικά κειμήλια της Ηπείρου εντοπίστηκαν να πωλούνται πρόσφατα σε γκαλερί στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, μετά την αποκάλυψη ότι κλεμμένες εικόνες από τα μοναστήρια και τους ιερούς ναούς πωλούνταν σε γκαλερί του Άμστερνταμ και του Λονδίνου.
Η αποκάλυψη έγινε ύστερα από τηλεφώνημα που δέχθηκε η Περιφέρεια Ηπείρου, λόγω ανάρτησης φωτογραφιών των κλεμμένων εικόνων από μοναστήρια και ιερούς ναούς, στην επίσημη ιστοσελίδα της γκαλερί.
Μάλιστα, ορισμένα κειμήλια φέρεται να αγοράστηκαν από κάποιον Ρώσο, ο οποίος τα δώρισε σε εκκλησία της πατρίδας του. 
Ο περιφερειάρχης Ηπείρου, Αλέξανδρος Καχριμάνης κάνει λόγο για περίπου 600 κειμήλια τα οποία έχουν περιέλθει στην κατοχή αρχαιοκάπηλων, τα οποία και ανάρτησε στην ιστοσελίδα της περιφέρειας , ώστε όποιος τα αναγνωρίζει να ενημερώνει της αρχές. 
Το μπαράζ της "ιερής λεηλασίας" ειδικά στα χωριά του Ζαγορίου, έγινε την τετραετία 2006-2010 και οι αρχές πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα μεγάλο κύκλωμα αρχαιοκάπηλων, με δομή και συγκεκριμένες ομάδες, οι οποίες αναλαμβάνουν την αρπαγή, τη μεταφορά και την προώθηση των κειμηλίων στο εξωτερικό.
Ενδεικτικά, από την ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μακρίνο, άγνωστοι, το 2007, αφαίρεσαν εικόνες, βημόθυρα, ακόμη και λειψανοθήκες. Τον Φεβρουάριο του 2008, στόχος αρχαιοκαπήλων έγινε ο ιερός ναός Γενεσίου Θεοτόκου στους Δραμεσιούς, από όπου αφαιρέθηκαν το τέμπλο, εικόνες και σταυροί. Τον Οκτώβριο του 2009, εκλάπησαν εικόνες από τον ιερό ναό Αγίου Τρύφωνα, στο Βίκο Ζαγορίου. Τον Δεκέμβριο του 2009, από τον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κουκουλίου, πέρασαν στα χέρια ιερόσυλων εξαπτέρυγα, εικόνες και βημόθυρα. Το 2011, εκλάπησαν εικόνες από τον Προφήτη Ηλία στο Δεσποτικό.
Το εγχείρημα της ανάρτησης των εικόνων και των κειμηλίων στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας έχει φέρει αποτέλεσμα, όπως εξηγεί ο κ. Καχριμάνης.
"Το 2010, εντοπίστηκε μία εικόνα που ήταν κλεμμένη από ιερό ναό στο Κουκούλι. Στη συνέχεια, το 2011, μας ενημέρωσαν ότι σε γκαλερί στο Λονδίνο, πωλείται μία εικόνα από την Καλωτά, μετά βρήκαμε και άλλες. Συγκεκριμένα, ο ιδιοκτήτης της γκαλερί στο Λονδίνο είχε 50- 60 εικόνες. Μέσω του υπουργείου Πολιτισμού, την υπόθεση ανέλαβε η ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο και, σε συνεργασία με τη Σκότλαντ Γιάρντ, έκανε σπουδαία δουλειά. Ήδη, από αυτές τις εικόνες γύρισαν πίσω 18. Στη συνέχεια, μας ειδοποίησαν ότι εντόπισαν ακόμη δυο εικόνες, σε γκαλερί της Ολλανδίας, στο Άμστερνταμ. Εκεί, πωλούνταν, συνολικά, 19 κλεμμένες εικόνες από τον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κουκούλι" είπε χαρακτηριστικά.
Η ογκώδης δικογραφία, που σχηματίστηκε ύστερα από πολυετείς έρευνες των αρμόδιων Αρχών σχετικά με τη λεηλασία στα μοναστήρια και ναούς της Ηπείρου, βρίσκεται στα χέρια ανακριτή.

Η αληθινή πίστη συνοδεύεται από ανάλογα έργα

Εμένα πολλές φορές με πλησιάζουν άνθρωποι που μου λένε ότι είναι πιστοί. Όταν τους ρωτώ με ποιο τρόπο φαίνεται η πίστη τους, μου λένε ότι είναι άνθρωποι συνεπείς στη ζωή τους. Και να ξέρετε ότι χαίρομαι! Χαίρομαι για όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν να είναι συνεπείς στη ζωή τους. Όταν όμως τους ρωτώ: «Αλλά βέβαια εσύ τί κάνεις ως πιστός άνθρωπος, κάτι που να κάνουν μονάχα οι πιστοί άνθρωποι; Πηγαίνεις στην Εκκλησία;» Μερικοί μου απαντούν «Όχι». Αν συνεχίσω παραπέρα τις ερωτήσεις μου, όπως: «Προσεύχεσαι πρωί και βράδυ;». Μου απαντούν «Όχι», «Όχι πάντοτε», «Μερικές φορές». Αν τους ρωτήσω: «Νηστεύεις;» Μου απαντούν «Όχι», «Όχι κάθε φορά», «Πότε-πότε». Μερικοί λένε ότι νηστεύουν την Παρασκευή και γενικά πολλοί μου λένε ότι δε νηστεύουν. Και τότε λέω σ’ αυτόν που έχω μπροστά μου : «Όλα αυτά τα πράγματα που δεν κάνεις δείχνουν ότι δεν έχεις πίστη. Αν δεν πηγαίνεις την Κυριακή στην Εκκλησία, αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι πιστός, γιατί ούτε οι άπιστοι πηγαίνουν στην Εκκλησία. Εσύ λες ότι είσαι πιστός, όμως αν δεν προσεύχεσαι πρωί και βράδυ, αυτό σημαίνει ότι πραγματικά εσύ δεν πιστεύεις στο Θεό, γιατί όποιος αδιαφορεί για το Θεό δεν έχει Θεό. Δεν είναι δυνατό να αδιαφορούμε για το Θεό. Εσύ λες ότι δε νηστεύεις. Ούτε οι άπιστοι νηστεύουν. Τότε λοιπόν σε ποιά κατάσταση βρίσκεσαι; Είσαι πιστός ή άπιστος;». Η απάντηση συνήθως είναι: «Γέροντα, τώρα καταλαβαίνω ότι είμαι περισσότερο άπιστος, παρά πιστός!».

Η πίστη φαίνεται μέσα από τα έργα της πίστης. Όποιος έχει πίστη παρακάμπτει τα κακά και ακολουθεί τα αγαθά, σύμφωνα με την προτροπή του Απόστολου Παύλου: «Μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν» ( Ρωμ. 12, 21 ).

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν

Χωρίς φως, φωτισμένος»

Μετάφραση- επιμέλεια:

Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης

Εκδόσεις ΑΘΩΣ

ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ:

• Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΦΟΡΑΕΙ ΓΡΑΒΑΤΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ(ΤΟ ΣΕΒΕΤΑΙ),
• Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ(ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ),
• Η ΓΙΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΕΤΑΜΕΝΗΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ,
• ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΕΡΒΙΡΕΙ (ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΡΩΝΕ, ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΕΙΝΟΥΝ),
• ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΨΑΡΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΧΑΜΠΟΥΡΓΚΕΡ!!! ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΤΕ, ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΣ!!!

Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας

Σε αυτή την ανάρτηση θα δούμε, εν συντομία, το βίο του Αγίου και Αποστόλου Ανδρέα του πρωτόκλητου, του οποίου τη μνήμη η εκκλησία μας τιμά κάθε χρόνο στις 30 Νοεμβρίου.

Ο Απόστολος Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.


Ο Απόστολος Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «Ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Τότε οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών.

Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στην συναγωγή των Εβραίων στην Αμινσό, όπου έκανε και θαύματα. Κατόπιν βρέθηκε στην Τραπεζούντα, στη Βιθυνία και στη Σινώπη του Εύξεινου Πόντου, όπου επισκέφθηκε στη φυλακή τον Απόστολο Ματθία που έπεσαν οι αλυσίδες του μετά από προσευχή του.

Στη συνέχεια πήγε στη Κωνσταντινούπολη (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου όπως αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος Νανζιανζηνός, και εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Οκτωβρίου) κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης). Στις 30 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης του, το Πατριαρχείο τελεί τη θρονική του εορτή.

Επίσης μετέβη να κηρύξει στη Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο.

Η σκωτική παράδοση θεωρεί τον Ανδρέα προστάτη Άγιό της από το 750 μ.Χ. και θέλει το λείψανό του να μετακομίστηκε στη Σκωτία. Η σημαία των Πικτών και Σκώτων έφερε τον χιαστό Σταυρό, σύμβολο του μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος μετά την ένωση της Σκωτίας με την Αγγλία συμπεριελήφθη στην Αγγλική σημαία.

Υπάρχει επίσης αρχαία ρωσική παράδοση για την εισαγωγή του χριστιανισμού στην Ρωσία από τον Απόστολο Ανδρέα, καθώς θρυλείται ότι έφτασε κηρύττοντας μέχρι το Κίεβο

Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα. Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαριά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό.

Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον εργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.

Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το Άγιο λείψανό του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο Άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το έθαψαν με μεγάλες τιμές.

Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των Αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης». Η Αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα.

Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β΄, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης.

Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκιπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.

Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου του 1964 η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου του 1980 λείψανα του Σταυρού του μαρτυρίου του. Η Αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.

Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του, ο Απόστολος Ανδρέας, πήγε και στην Κύπρο. Το καράβι, που τον μετέφερε από την Ιόππη στην Αντιόχεια (λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά, που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες), αναγκάστηκε να σταματήσει σ’ ένα μικρό λιμανάκι, γιατί κόπασε ο άνεμος.

Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τούς έλειψε και το νερό. Ένα πρωί, που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς δεν υπήρχε πουθενά νερό. Κάποια στιγμή, που έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών, που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας, που είναι κτισμένη λίγο ψηλότερα, ο Άγιος γονάτισε μπροστά σ’ έναν κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ’ ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι από εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που τόσους ξεδίψασε, μα και τόσους άλλους, μυριάδες ολόκληρες, που το πήραν με πίστη, δρόσισε και παρηγόρησε.

Και πρώτα - πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου. Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού που μετέφερε ο πατέρας. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Δένδρα, φυτά, ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού. Μήπως το νερό αυτό, σκέφτηκε, που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα από την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους, θα μπορούσε να χαρίσει και σε αυτόν το φως του που ποθούσε; Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε, θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Διψούσε. Καιγόταν απ’ τη δίψα. Ο Απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Και ω του θαύματος! Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει!

Και ο Απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Το τέλος της ομιλίας πολύ καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο Απόστολος και βαφτίστηκαν. Φυσικά το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού, ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα. Στο μεταξύ ο άνεμος άρχισε να φυσά και το καράβι ετοιμάστηκε για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο Απόστολος, αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν, τους έδωκε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε.

Αργότερα, μετά από χρόνια, κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή, τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής, το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, που με τον καιρό είχε γίνει παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ’ όλα τα μέρη της Κύπρου, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη, συνέρεαν στο μοναστήρι, για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του Αποστόλου, να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα δώρα τους, να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο Απόστολο. Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους. Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής.

Εκτός του τμήματος της Αγίας Κάρας που βρίσκεται στη Πάτρα, υπάρχει και τμήμα του μετώπου του στη σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιον Όρος, όπου ευωδιάζει συνεχώς μέχρι σήμερον και πολλοί προσκυνητές το βεβαιώνουν. Επίσης στον παλαιό ναό στη Πάτρα, υπάρχει και ο τάφος του αποστόλου Ανδρέα.

Ἀπολυτίκιον -Ἦχος δ’

Ὡς τῶν Ἀποστόλων πρωτόκλητος, καὶ τοῦ κορυφαίου αὐτάδελφος, τὸν Δεσπότην τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Αναδημοσίευση κειμένου από: monipetraki.gr

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ καλεί την κυβέρνηση να μην νομοθετήσει σύμφωνο συμβίωση ομοφύλων, ζητά σύγκληση της Ιεραρχίας και προαναγγέλλει αφορισμό όσων βουλευτών του Πειραιά υπερψηφίσουν

 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 27ῃ Νοεμβρίου 2013

 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 

Ἡ κατάθεση πρότασης Νόμου ἀπό τόν «ΣΥΡΙΖΑ Ἑνωτικό Κοινωνικό Μέτωπο» καί τήν ΔΗΜΑΡ γιά τήν ἐπέκταση τοῦ ἰσχῦοντος δυστυχῶς Νόμου «περί συμφώνου ἐλεύθερης συμβίωσης» πού μετατρέπει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο σέ χρηστικό ἀντικείμενο καί μάλιστα ὑποκείμενο δικαιοπρακτικῆς ἐνέργειας στά λεγόμενα «ὁμόφυλα ζευγάρια» ἐπειδή τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο γιά τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου (ΕΔΔΑ) κατεδίκασε τήν χῶρα μας νά καταβάλη 5.000 Εὐρώ στούς προσφεύγοντες ἐπειδή δέν ἀναγνωρίζεται θεσμικά συμβίωση μεταξύ ὁμοφύλων προσώπων καί ἡ δηλωθείσα πρόθεση τῆς συγκυβέρνησης ΝΔ καί ΠΑΣΟΚ νά προωθήση στόν λεγόμενο ἀντιρατσιστικό Νόμο σχετική τροπολογία θέτει πλέον κατά τρόπο φρικιαστικό στή χῶρα μας τήν θεσμοθέτηση τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί φυσιολογίας καί τήν κατοχύρωση τῆς ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Ἡ Ἐκκλησία, ὡς χώρα τῶν μεταποιουμένων ἁμαρτωλῶν καί ὡς ἰατρεῖο παθῶν ψυχῶν καί σωμάτων δέν στηλιτεύει τά ἀτυχῆ θύματα τοῦ βυθίου δράκοντος τά ὁποῖα περιθάλπει διά τῶν εὐχῶν της καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων της ἐφ’ ὅσον μετανοήσουν, ἀλλά τήν πολυποίκιλο τραγικότητα τῆς εἰδεχθοῦς ἁμαρτίας των. Ἡ ἀπενοχοποίηση ὅμως τοῦ ἐγκλήματος ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καί ὀντολογίας μέ τήν θεσμική ἀναγνώριση τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα,  καί τῆς παιδοφιλίας αὔριο  ὅπως συνέβη ἤδη στήν «προηγμένη» Ὀλλανδία ἤ καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο ὅπως συμβαίνει στήν ναυαρχίδα τῆς ΕΕ τήν «προηγμένη» Γερμανία ἀποτελεῖ κακούργημα ἀσύγγνωστο καί τερατῶδες εἰς βάρος τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου πού ἐξισοῦται πλήρως μέ τήν ὕβρι τῶν Σοδόμων καί Γομόρρων. Αὐτά ἐνῶ φαίνονται ἐξωπραγματικά εἶναι τρομερές πραγματικότητες πού ἀποδεικνύουν ἡ «δημοκρατική» λειτουργία τοῦ παιδοφιλικοῦ κόμματος στήν Ὀλλανδία PNVD, πού μέ ἀπόφαση τοῦ τοπικοῦ Δικαστηρίου τῆς Χάγης ἡ Ὀλλανδική Κυβέρνηση τό ἀνεγνώρισε ἐπίσημα καί βέβαια θεώρησε «συννόμους καί ἐντός συνταγματικοῦ τόξου» τούς βασικούς στόχους τοῦ συγκεκριμένου κόμματος πού εἶναι οἱ ἀκόλουθοι: «Νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών. Νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση. Κατάργηση κάθε νομοθεσίας που απαγορεύει την σεξουαλική επαφή μεταξύ ανθρώπων και ζώων», καθώς καί ἡ πρόσφατη συζήτηση στό Γερμανικό κοινοβούλιο (Bundestag) ὅπου ὑπεβλήθη σχέδιο νόμου γιά τήν ἀπαγόρευση τῆς κτηνοβασίας καί τήν ἀλλαγή τοῦ ἰσχύοντος νομοθετικοῦ πλαισίου πού τήν ἐπιτρέπει, μέ ἀντιμέτωπη τήν ZETA τοῦ Μίχαελ Κίοκ, ὀργάνωση ὑπεράσπισης τῶν δικαιωμάτων τῶν κτηνοβατῶν, πού κατ’ αὐτήν ἀνέρχονται σέ 100.000 Γερμανούς πολίτες. Εἶναι σημαντικό ὅτι σέ ἄρθρο πού δημοσιεύθηκε στήν ἑλβετική ἐφημερίδα Le Matin, ἡ ἐκπρόσωπος τοῦ παραρτήματος Βερολίνου τῆς Ὁμοσπονδίας ἐναντίον τοῦ βιασμοῦ τῶν ζώων BMT κ. Claudia Lotz ἀνέφερε ὅσο ἀπίστευτο καί κτηνῶδες εἶναι, ὅτι σέ ὅλα τά εἴδη ζώων ὑπάρχουν θύματα βιασμοῦ ἀπό ἀνθρώπους καί ὅτι στό καταφύγιο τῆς Βρέμης τήν «Κιβωτό τοῦ Νῶε» ἔχουν φιλοξενήσει καί περιθάλψει πολλά κακοποιημένα ζῶα.

Ὁ Ἀπ. Πέτρος γράφει στήν Β΄ Καθολική του Ἐπιστολή (στ. 6-10): «…Καί πόλεις Σοδόμων καί Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς… μάλιστα δέ τούς ὀπίσω σαρκός ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους και κυριότητος καταφρονοῦντας, τολμηταί, αὐθάδεις»!

Ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης : «Τάς πόλεις ταύτας, ὅπου ἦταν ἔκδοτοι εἰς τήν ἀρσενοκοιτίαν, κατέκαυσε μέ ἕνα κατακλυσμόν ἀπό φωτίαν καί θειάφι. Ἀνίσως ὁ Θεός πλήθη ἀνθρώπων κατεπόντησε διά πυρός, ἀκόλουθον εἶναι ὅτι καί τούς ὅποιους ἀσεβεῖς μέλλει νά καταδικάσῃ, οἵτινες παρομοίως μέ τούς ἐνόχους Σοδομῖτας ἁμαρτάνουσι καί ἀσεβοῦσι… Ὅτι σφοδρότερα ἀπό ἄλλους ἐνόχους ἔχουν νά κολασθοῦν ἐκεῖνοι, πού δέν ἀντιστέκονται εἰς ἀσέλγειαν καί αἰσχρουργίας, ὁπού οὔτε νά τάς γράψῃ τινάς, ἐπειδή βλάπτουσι τούς μελετῶντας καί μέ μόνην τήν μνήμην».

Καί ὁ 7^ος στίχος τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς Ἰούδα : «…Ὡς Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ αἱ περὶ αὐτὰς πόλεις τὸν ὅμοιον τούτοις τρόπον ἐκπορνεύσασαι καὶ ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας πρόκεινται δεῖγμα, πυρὸς αἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι». Φόβος καί τρόμος, ἀλλά ποιοί τά γνωρίζουν αὐτά; Πέραν τῆς τιμωρίας τονίζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος:«Ὅτι τό σῶμα τῶν ἀρρένων πάντῃ ἀνόμοιον καί ἀλλότριον τῆς φυσικῆς καί νομίμου συνουσίας καί οὐδέν χρησιμεύει πρός παιδοποιΐαν».

Ἀνεξίτηλη τῆς τότε συμφορᾶς παρεμένει ἡ περιοχή ἐκείνη γνωστή ὡς Νεκρά Θάλασσα. Μέρος τῆς θαλάσσης αὐτῆς ἦταν οἱ τότε πόλεις. Σήμερα αὐτή εἶναι σύνορο Ἰσραήλ-Ἰορδανίας. Παραμένει διδάσκαλος καί θυμίζει ὅτι, γιά να ὑπάρχει Νεκρά ἀπό ζωή ἐντός, κάτι φοβερό ἐκεῖ συνέβη περί τό 1800 π. Χ.

Πλέον φοβερός ὁ Παύλειος λόγος : «…οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι» ( Ρωμ. α, 27). Φανερό ὅτι ὁ Ἀπ. Παῦλος ἔχει ὑπόψιν τό τί γινόταν ὡς πρός τό πάθος αὐτό καί στην Πομποιΐα.

Μερικές μόνον φράσεις ἀπό τόν ἱερό Χρυσόστομο, πού μεταφράζει-σχολιάζει τόν Παύλειο λόγο : «Πάντα μέν οὖν ἄτιμα τά πάθη, μάλιστα δέ ἡ κατά τῶν ἀρρένων μανία, ὅπου τό γένος στασιάζειν… Ὅτι τήν κατά φύσιν ἀτιμάσαντες, εἰς τήν παρά φύσιν ἔδραμον… Ἔργον ἔθεντο τήν ἁμαρτίαν, καί ἔργον ἐσπουδασμένον… Ἐάν γάρ μή γέεννα ἦν, μηδέ κόλασις ἠπειλῆτο, τοῦτο πάσης κολάσεως χεῖρον ἦν.Τούτους (τούς ἀρσενοκοίτας) και ἀνδροφρόνων χεῖρας εἶναι (χειροτέρους τῶν φονιάδων)… καί ἄν ἐγνώριζον τῶν γινομένων οἱ πάσχοντες, μυρίους ἄν κατεδέξαντο θανάτους, ὥστε μή τοῦτο παθεῖν (στοχεύει τούς παθητικούς κιναίδους). Οὐδέ γάρ λέγω μόνον, ὅτι γέγονας γυνή, ἀλλ᾽ ὅτι ἀπώλεσας καί τό εἶναι ἀνήρ… ἐγένου προδότης ἀδικήσας τό γένος… Τί γάρ ἀνδρός πεπορνευμένου μυσαρώτερον; …Ὤ τῆς μανίας! Ὤ καί ἀλόγων ὑμεῖς ἀνοητότεροι, καί κυνῶν (σκύλων) ἀναιδέστεροι! Πόθεν ταῦτα τά κακά; Ἀπό τρυφῆς, ἀπό τοῦ μή εἰδέναι Θεόν… Καί αὐτήν τήν φύσιν ἐντροπίασαν…».

Ὁ γνωστός Φρόϋντ, παρά τις γνωστές θέσεις του ὡς πρός τό σεξουαλικό γενικά θέμα ἀνδρός και γυναικός, τήν ἐλευθεριότητα τῆς libido- φέρεται ἀντίθετος, ἄν ὄχι πολέμιος, τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Μεταξύ ἄλλων στό ἔργο του «Εἰσαγωγή στήν ψυχανάλυση» ἀναφέρει : «Ὑπάρχουν κατηγορίες ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων πού ἡ ζωή τους παρεκκλίνει ἀπό τήν συνηθισμένη σεξουαλική ζωή κατά τον πιό κτυπητό τρόπο. Μία ὁμάδα ἀπό αὐτούς τούς «διεστραμμένους» ἔχει ἐξοστρακίσει τήν διαφορά τῶν φύλων ἀπό τή ζωή τους… Σ᾽αὐτούς μονάχα τό δικό τους φῦλο προκαλεῖ πόθο. Τά πρόσωπα αὐτά παραιτοῦνται ἀπό κάθε συμμετοχή στήν ἀναπαραγωγή. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί λέγονται ὁμοφυλόφιλοι… Ἀνήκουν ἐκεῖνοι πού παραιτήθηκαν ἀπό τήν ἕνωση σεξουαλικῶν ὀργάνων ἤ μέρη τοῦ σώματος… ξεπερνώντας τίς ἀνατομικές δυσκολίες καί κατανικώντας τή σχετική ἀποστροφή… Τώρα ποιά πρέπει νἆναι ἡ στάση μας σ᾽ αὐτές τίς ἀσυνήθεις μορφές ἱκανοποίησης; Ἡ ἀγανάκτηση καί ἡ ἔκφραση τῆς προσωπικῆς μας ἀποστροφῆς. Παραμένει νά ἐξηγήσουμε τήν ὕπαρξη τῶν διαστροφῶν καί νά τίς συσχετίσουμε μέ τήν ὁμαλή σεξουαλικότητα… Πάντως τίς ἀποκαλοῦμε διεστραμμένες ἀνάγκες». Ποιός τό περίμενε, καί ὅμως. Καταπέλτης κατά τοῦ πάθους (ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟŸΝΤ, Εἰσαγωγή στήν ψυχανάλυση, ἐκδ. «Γκοβόστη», Ἀθήνα, σσ. 260-263, 270).

Ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος σέ δήλωση, τήν ὁποία ἔκανε μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ στόν Καθεδρικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Συμεών τῆς Ἐσθονίας στίς 7-9-2013, ἐπέκρινε δριμύτατα ὅσους προωθοῦν τούς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τά σύμφωνα «ἐλευθέρας συμβιώσεως» τονίζοντας τά ἀκόλουθα : «Καταδικάζονται δέ αἱ σύγχροναι ἐφευρέσεις τῶν λεγομένων «συμφώνων συμβιώσεως», τά ὁποῖα εἶναι ἀπόρροια ἁμαρτίας καί οὐχί κατά νόμον χαρᾶς».

Ἐμεῖς οἱ Ὁρθόδοξοι σεβόμαστε τήν προσωπική ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν ἔχουμε πρόθεση νά ἐπεμβοῦμε ρατσιστικά καί νά ἀναστείλουμε δικαιώματα καί ἐλευθερίες. Ἡ διαμαρτυρία μας ἐπικεντρώνεται στό ὅτι ἐπιχειρεῖται τό φοβερό αὐτό ἁμάρτημα τῆς Ὁμοφυλοφιλίας, τοῦ κιναιδισμοῦ, τοῦ σοδομισμοῦ, τῆς ἀρσενοκοιτίας, τῆς παρά φύσιν ἀσέλγειας, πού προεκτείνεται στήν παιδεραστία καί παιδοφιλία, νά παρουσιασθεῖ ὡς φυσιολογική κατάσταση, ὡς ἁπλῆ διαφορετικότητα. Ἡ πανανθρώπινη, ὅμως, συνείδηση ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα. Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ γνώστη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, πού τιμωρήθηκε αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Γιά τό σύνολο δέ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα. Ἡ ὑποστήριξη καί ἀθώωση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐρωτῶμεν, λοιπόν τούς τολμητίες Βουλευτές καί τήν Κυυβέρνηση: Ποιοί εἶστε ἐσεῖς, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς νεωτερικότητας, πού τολμοῦν καί βάζουν τούς ἑαυτούς των πάνω ἀπό τόν Θεό καί καταργοῦν τό Εὐαγγέλιο καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων; Ἡ δημόσια προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς, πού ἀποτελεῖ τορπίλη στά θεμέλια τῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας μέ τό ὀξύ δημογραφικό πρόβλημα, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν στά παιδιά, πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλοφιλικά ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται.

Ἡ «πρόοδος» τῆς ἀνθρωπότητος πιστεύετε ὅτι συντελεῖται μέ τά παραπάνω γεγονότα; Σᾶς διαφεύγουν ὅμως ὅτι:

Α. Στό βιβλίο τῆς Γενέσεως (κεφ. 19,1-5) πού συνεγράφη τό 2.369 π.Χ. ἐξιστορεῖται ἡ «προοδευτικότης» τῶν Σοδόμων καί Γομόρων μέ τά ἀκόλουθα: «Ἦλθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν. 2 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ᾿ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν. 3 καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον.  4 πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περικύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα. 5 καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς».

Β. Μία μικρή «λεπτομέρεια» πού διασώζεται ἀπό τόν Ρωμαῖο ἱστορικό Κάσσιο Δίονα (163 μ.Χ) στήν περίφημη Ρωμαϊκή Ἱστορία του, τῆς ὁποίας τήν ἀλήθεια ἐπιμαρτυροῦν καί οἱ συγχρόνοι τοῦ γεγονότος ἱστορικοί Τάκιτος καί Σουητώνιος, κατά τήν ὁποία ὁ φρενοβλαβής αὐτοκράτωρ τῆς Ρώμης Νέρων συνῆψε γάμο μέ δύο Ἕλληνες ἀπελεύθερους, τόν «εὔσωμο καί ἀνδρώδη» Πυθαγόρα, καί τόν «λεπτόσωμο καί γυναικώδη» Σπόρο, τόν ὁποῖο κατέστησε ἐκτομία καί μετωνόμαστε σέ Σαβίνα…»

Γ. Ὁ μεγαλειώδης Παῦλος στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του (κεφ. ΣΤ΄, 9-10) πού συνεγράφη τό 54 μ.Χ. διαβεβαιώνει ἀπολύτως ὅτι: «... ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι...»

Δ. Ὁ οἰκουμενικός Ἱεράρχης Μ. Βασίλειος τό 370 μ.Χ. μέ τάς κανονικάς του ἐπιστολάς καί τόν 7^ο ἱερό του κανόνα ἐπικυρωθέντα ἀπό τόν 2^ο κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου διακηρύσσει: «Ἀρρενοφθόροι καὶ ζωοφθόροι καὶ φονεῖς καὶ φαρμακοὶ καὶ μοιχοὶ καὶ εἰδωλολάτραι τῆς αὐτῆς καταδίκης εἰσὶν ἠξιωμένοι, ὥστε ὅν ἔχεις ἐπὶ τῶν ἄλλων τύπον καὶ ἐπὶ τούτων φύλαξον...».

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω παρατιθεμένων ἐκ τοῦ τεραστίου ὑλικοῦ ἀναφορᾶς στάς κακουργίας τῆς παρά τήν φύσιν ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας ἀποδεικνύεται πασίδηλα ὅτι ἡ δῆθεν σχετική πρόοδος καί δημοκρατική εὐαισθησία, τά δῆθεν σχετικά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἡ δῆθεν διαφορετικότης καί ὁ δῆθεν ἐλεύθερος αὐτοπροσδιορισμός καί προσανατολισμός περί τό γενετήσιο ἔνστικτο καί τήν ταυτότητα τοῦ φύλου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ καταβαράθρωσις καί ὁ καταποντισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρεπείας καί ὁ πλήρης εὐτελισμός τῆς ἐννοίας ἄνθρωπος πού στήν ἑλληνική γλώσσα σύγκειται ἀπό τό ἐπίρρημα ἄνω καί τό ρῆμα θρώσκω πού σημαίνει ἄνω βλέπω, ἄνω φέρομαι.

Ἑπομένως ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν τραγική αὐτή ὥρα δημοσίᾳ:

1. Καλοῦμε τήν Κυβέρνηση νά μήν προχωρήσει στήν ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς ὕβρεως κατά τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων.

2. Ἀποστέλλομε ἐπειγόντως αἴτηση ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος καί τήν ἐπιβολή τῶν δεόντων κατά τό ἐξαίρετο παράδειγμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Μολδαυΐας καί

3. Ἐντός τῆς Κανονικῆς μας δικαιοδοσίας καί ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν Κανονικῶν μας ἁρμοδιοτήτων θά ἐπιβάλουμε τήν ποινή τοῦ ἀφορισμοῦ σέ ὅσους Βουλευτές ψηφίσουν αὐτή τήν ἐπαίσχυντο καί ἐπονείδιστο ὕβρι.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ. ΠΟΙΗΜΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Ήχος πλ. α'. Τω Σωτήρι Θεώ.

Φωτοδόχε λαμπάς, την ταπεινην μου ψυχήν, έσκοτισμένην πλημμελήμασιν , ως αγαθή τω φωτί σου καταλάμπρυνον ώδήν χαριστήριον όπως βοήσω σοι.

Χαίρε θρόνε Θεού, δεδοξασμένη -αγνή• χαίρε παλάτιον ευρύχωρον, χαίρε σκέπη των πίστει έκζητούντων σε, το άνθος της πίστεως• χαίρε πανθαύμαστε.

Χαίρε στάμνε χρυσή, το θείον Μάννα, φρικτώς, εν ση κοιλία ή χωρήσασα, τον φωτοδότην Παρθένε και λυτρωτήν Ίησούν, τον πάντα έδράσαντα θείω βουλήματι.

Χαίρε Μήτηρ Θεού- χαίρε Παρθένε αγνή• χαίρε το άνθος το της πίστεως• 

χαίρε ανύμφευτε Κόρη και απειρόγαμε, ή φως ανατείλασα πάσι τοις πέρασι.

Ωδή γ'. Δυνάμει του Σταυρού σου.

Χαίρε βασιλευόντων στερρόν και θείον όντως τροπαιούχημα• χαίρε ακήρατε Δέσποινα, Παναγία Μητροπάρθενε.

Χαίρε στρατευομένων στερρόν, και θείον θάρσος και κραταίωμα- χαίρε το κλέος των πόθω, και πίστει άδιστάκτω ύμνούντων σε.

Η πάντιμος Αγγέλων χαρά, ευλογημένη χαίρε Πάναγνε-χαίρε της πίστεως εγερσις• και της πλάνης ή καθαίρεσις.

Η πάμφωτος Υψίστου σκηνή, Παρθένε χαίρε υπερένδοξε-χαίρε άνάκτων το καύχημα- και Μαρτύρων το ένίσχυμα.

Ωδή δ'. Είσακήκοα την άκοήν.

Χαίρε πάγχρυσον παλάτιον, του βασιλέως και Θεού- χαίρε Πάναγνε σφραγις των Προφητών χαίρε τίμιον, πάντων Ιερέων αγλάισμα.

Χαίρε σκεύος καθαρώτατον, του των απάντων Ποιητού-χαίρε τείχος ασφαλές των ευσεβών χαίρε άσειστον, πάντων των βροτών περιτείχισμα.

Χαίρε κλίμαξ ή άνάγουσα, τους από γης προς ουρανό, χαίρε πάντων θλιβομένων ή χαρά- χαίρε κράτιστον, των άμαρτανόντων προσφύγιον.

Χαίρε βάτε άκατάφλεκτε, ήνπερ τεθέαται Μωυσής• χαίρε ράβδος ή βλαστήσασα ημίν, άνθος τίμιον. Κόρη τον την γήν ώραίσαντα.

Ωδή ε'. Όρθρίζοντες βοώμέν σοι.

Χαίρε χαράς δοχείον Πανάχραντε, άνωλέθρου, χαίρε ή φωτίσασα, τω τοκετώ σου τα σύμπαντα.

Το όρος το κατάσκιον Πάναγνε, χαίρε μόνη, όπερ εν Πνεύματι, Προφήτης πάλαι τεθέαται.

Αγγέλων άγαλλίαμα πάντιμον, χαίρε μόνη Παναγία Δέσποινα, και των βροτών έγκαλλώπισμα.

Οσίων στολισμός ωραιότατος-και Μαρτύρων κράτος και έδραίωμα- χαίρε πανθαύμαστε Δέσποινα.

Ωδή ς'. Έκύκλωσέ με άβυσσος.

Χαίρε Αδάμ ή έγερσις• και Εύας του θρήνου άναίρεσις, Μαρία Πανάμωμε, παγκόσμιον καύχημα- το κύδος χαίρε, των αληθώς τιμώντων σε.

Χαίρε πιστών το στήριγμα, και θείων Αποστόλων το κήρυγμα, Μαρία Πανύμνητε, άγνείας κειμήλιον ή πάντων χαίρε καταφυγή των δούλων σου.

Χαίρε παρθένων καύχημα, Παρθένε φαιδρόν και παν-θαύμαστον μητέρων αγλάισμα, ώραίον και πάντιμον πιπτόντων χαίρε ετοιμότατη έγερσις.

Χαίρε ή θεία είσοδος, των πίστει ειδότων πανάσπιλε, Θεού σε λοχεύτριαν, πενήτων προμήθεια και δυστυχούντων ελπίς ή ακαταίσχυντος.

Κάθισμα. Ήχος πλ. α'.
Τον συνάναρχον Λόγον.

Χαίρε πάγχρυσε στάμνε ένδον κατέχουσα, το ούράνιον Μάννα αγία τράπεζα- 

χαίρε ή φέρουσα ζωής άρτον Πανάμωμε-

χαίρε λυχνία φωτεινή- χαίρε παλάτιον σεπτόν χαίρε ό πύρινος θρόνος, Χριστού του παμβασιλέως- χαίρε ή σκέπη των ψυχών ημών.

Ωδή ζ'. Ό εν καμίνω πυρός.

Χαίρε νεφέλη φωτός• χαίρε τοις μέλπουσι προστάτις-ευλογητός ό Θεός ό των Πατέρων ημών.

Χαίρε χρυσή κιβωτέ- χαίρε το κράτος των βοώντων ευλογητός ό Θεός ό των Πατέρων ημών.

Χαίρε χαρά των πιστώς, άναβοώντων Θεοτόκε, ευλογητός ό Θεός ό των Πατέρων ημών.

Χαίρε βροτών ή ελπίς, και σωτηρία των βοώντων ευλογητός ό Θεός ό των Πατέρων 
ημών.

Ωδή η'. Τον εκ Πατρός προ αιώνων.

Ιερωτάταις φωναίς σε, οι πιστοί καταγεραίρομεν, συν τω Άγγέλω, Παρθένε ευχαρίστως άνακράζοντες• χαίρε θεία σκέπη, των σε ύμνολογούντων εις πάντας τους αιώνας.

Ως υπέρ νουν σου το θαύμα, της λοχείας Θεονύμφευτε-Θεόν γαρ τίκτεις άσπόρως, τον κατέχοντα τα πάντα χειρί- δια τούτο πάντες βοώμέν σοι το χαίρε, εις πάντας τους αιώνας.

Από πασών συμφορών με, έξελού και περιστάσεων και από πάσης ανάγκης, και εχθρών των πολεμούντων με- ίνα σε δοξάζω την κεχαριτωμένην εις πάντας τους αιώνας.

Νέον ως βρέφος τεκούσα, έπ' εσχάτων τον προ πάντων Θεόν, καταγηράσαντα ήδη, τοις πολλοίς με άτοπήμασι, νεοποίησόν με, τον σον ύπερυψοϋντα, τόκον εις πάντας τους αιώνας.

Αινούμε. Ό Ειρμός.

«Τον εκ Πατρός προ αιώνων, γεννηθέντα Υιόν και Θεόν, και έπ' εσχάτων των χρόνων, σαρκωθέντα εκ Παρθένου Μητρός, ιερείς υμνείτε, λαός ύπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

'Ωδή θ'. Σε την υπέρ νουν.

Ναός καθαρός, και θρόνος έμψυχος Θεού, συ υπάρχεις πανάσπιλε- διό ευχαρίστως σοι, χαριστήριον αίνον άναπέμπομεν.

Ηύγασας ημίν, αγνή το ανέσπερο φώς, τοις εν σκότει, καθεύδουσι, της πλάνης ανύμφευτε- χαίρε όθεν σοι πάντες άναμέλπομεν.

Συ μου κοπετούς και πόνους και δάκρυα, έναπόσβεσον Δέσποινα- χαράς δε μου πλήρωσον την αθλία καρδία Θεονύμφευτε.

Θρήνον και οργή, λιμόν τε και θάνατον, και φθοράν έξαπόστειλον, Μαρία Παντάνασσα, τοις βεβήλοις έχθροίς μου και άλάστορσιν.

Προσόμοια. Ήχος πλ. α'.
Χαίροις ασκητικών.

Χαίρε Παρθενομήτορ αγνή- δικαιότερα, ή του Αβελ υπάρχουσα- του Σήθ τε, ευσεβεστέρα-εύελπις μάλλον Ένώς- του Ενώχ δε πλέον ή ευάρεστος- το γένος ή σώσασα, υπέρ Νώε τον δίκαιον ή πιστότερα, Αβραάμ και υπήκοος, μάλλον πέλουσα, Ισαάκ και εις δρασιν, πλέον Θεού ή φθάσασα, Ισραήλ και νικήσασα, τον Ιωσήφ σαρκός κάλλει, ή πραότερα Μωσέως τε- Θεού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.


Χαίροις ανδρειότερα Σαμψών γενναιοτέρα Ιησού στρατηγήσαντος- Δαβίδ τε βασιλίς μάλλον και του σοφού Σολομών, σοφωτέρα όντως χρηματίζουσα-προφήτας ή απαντάς, Θεοπτία νικήσασα- και Αποστόλους, εν τω θείω κηρύγματι- και τους Μάρτυρας, εν τη βάσει της πίστεως-πάντων Όσιων τάγματα, εν πόνοις ασκήσεως, υπερτερούσα ή πάντων, Ιεραρχών μάλλον ένθεος- Θεού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Χαίροις των παλαιών γυναικών, δικαιότερα άσυγκρίτως ύπάρξασα- της Σάρρας ή πιστότερα- ωραιότερα Ραχήλ, της Ρεβέκκας μάλλον ή φιλότεκνος-της Λείας το γόνιμο, ή νικήσασα Πάναγνε- ωδικωτέρα, Μαριάμ χρηματίσασα- πλέον φρόνιμος, Άβιγαίας ή πέλουσα- Ίουδήθ ύπεράσασα, ανδρεία Δεβόρραν τε, μάλλον φιλόθεος Αννης, ή της Όλδάς θειοτέρα τε- Χριστού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Πόνους της ταπεινής μου ψυχής- και ανίατους άλγηδόνας του σώματος- Παρθένε ευλογημένη, προς χαρμονήν αληθή, και τελείαν ρώσιν μεταποίησον φωνήν εκ χειλέων μου, δεξαμενή Πανάμωμε και ευμενώς μου, έπιθείσα τοις τραύμασι, θεία φάρμακα, ταις άγρύπνοις πρεσβείαις σου- αϋγασον ευρωστίας μοι, το φέγγος Θεόνυμφε- συ γάρ ελπίς μου και σκέπη, και κραταιόν καταφύγιον και σου της ταχείας, επισκέψεως Μαρία άχραντε δέομαι.