Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου
Είναι κάποια γεγονότα, που εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα. Προκαλούν την κατάπληξη και τον θαυμασμό, καθώς εμφανίζουν πραγματοποιούμενο το απίθανο. Το εντελώς απρόσμενο.
Που να φανταστεί, για παράδειγμα, κανείς παλαιότερα, ότι το ενδιαφέρον για το Χριστιανισμό στην Τουρκία σήμερα θα ήταν τόσο μεγάλο, ώστε η Αγία Γραφή να είναι περιζήτητο βιβλίο εκεί. Να έχει γίνει, κατά την αγγλική έκφραση «bestseller». Αναφέρεται συγκεκριμένα ότι την πριν από το 2012 τριετία οι πωλήσεις της Αγίας Γραφής στην τουρκική γλώσσα ανήλθαν στον καταπληκτικό αριθμό των οκτώ εκατομμυρίων (8.000.000) αντιτύπων.
Που να φανταστεί κανείς παλαιότερα ότι χιλιάδες Τούρκων θα κατέκλυζαν σήμερα τα ορθόδοξα προσκυνήματα, για να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν για τους ίδιους και τους δικούς τους, που αντιμετωπίζουν ποικίλες δυσκολίες ή ασθένειες. Η ειδησεογραφία κάνει λόγο για εκατό χιλιάδες τούρκων που κατακλύζουν κάθε χρόνο τη νήσο Πρίγκηπο την ημέρα της εορτής του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, για να προσκυνήσουν την εικόνα τουπαραμένοντας εκεί υπομονετικά επί ώρες.
Παλαιότερα γινόταν λόγος για μεγάλο αριθμό Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών που αναγκάστηκαν από τον ασιάτη κατακτητή να αλλαξοπιστήσουν βιαίως. Εύστοχα παρατηρήθηκε: «Δεν είναι υπερβολή να είπωμεν ένα μέρος των σημερινών Τούρκων, οι οποίοι κατοικούν και νέμονται την πλουσιωτάτηνχώραν της Μικράς Ασίας, είναι μακρινοί απόγονοι...χριστιανών...». Σήμερα ο τουρκικός τύπος και η τουρκική τηλεόραση «αποκαλύπτουν – έστω και λίγο διστακτικά ακόμη κάποτε – ότι εκατοντάδες Τούρκοι βαφτίζονται, φανερά πλέον χριστιανοί». Και, όπως πληροφορούμαστε από τον τύπο και από το διαδίκτυο, ακόμη και ηγετικό στέλεχος των χριστιανομάχων και ελληνομάχων «γκρίζων λύκων», ένας φανατικός κεμαλιστής και μουσουλμάνος, βαπτίστηκε χριστιανός. Και, επειδή δε μπορεί να κάνει φανερά τον σταυρό του, αναγκάζεται να τον κάνει κρυφά με τη γλώσσα του, κινώντας την σταυροειδώς μέσα στο στόμα του. Έτσι αποφεύγει να γίνει στόχος και να κινήσει εναντίον του την οργή και την εκδίκηση των πρώην ομοϊδεατών του. Των «λύκων του Ισλάμ»! Αξίζει να παραθέσουμε εδώ τμήμα της δημόσιας εξιστόρησης που έκανε πριν από καιρό στο αρχονταρίκι (ξενώνα) μοναστηριού στα Χανιά της Κρήτης. Αποκρύπτουμε μόνο κάποια στοιχεία για την ασφάλεια του: «Είχα πάει, διηγείται, μαζί με ομάδα μας των γκρίζων λύκων, να προκαλέσουμε επεισόδια σε συγκέντρωση ορθοδόξων στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα στο (...). Εκεί ανακατεμένοι μέσα στο πλήθος, κοιτάζαμε τους Ρωμιούς, έτοιμοι να τους επιτεθούμε, όταν αισθάνθηκα κάποιον ιερέα να μου τραβάει το χέρι και να με αποκαλεί Γιώργο.
«Δεν με λένε έτσι, δεν είμαι Γιώργος», του απάντησα αγριεμένα...»
«Μετά από λίγο καιρό, συνεχίζει, η γιαγιά μου αρρώστησε βαριά και ετοιμοθάνατη όπως ήταν, καθόμουν δίπλα στο κρεβάτι της και της διάβαζα το κοράνι. Ξαφνικά ακούω τη γιαγιά να έχει τον επιθανάτιο ρόγχο και έκπληκτος την βλέπω να κάνει τον σταυρό της, να λέει «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών...» και στη συνέχεια να καταλήγει».
Ξαφνιασμένος από το γεγονός, λέει, ρώτησε τους γονείς του, αλλά του είπαν «να μην δίνει σημασία σε αυτά». Ρώτησε στη συνέχεια τον παππού του, αλλά κι εκείνος «Δεν γνώριζε τίποτα».
Απευθύνθηκε στον ιμάμη της περιοχής του, μα κι εκείνος του είπε να μην δίνει σημασία σε αυτά τα πράγματα. Κατέφυγε στους ορθοδόξους, αλλά δεν τον δέχτηκαν, επειδή εφοβούντο το τουρκικό κράτος.
Πήγε ξανά στους ορθοδόξους, αλλά εξακολουθούσαν να μην τον δέχονται. Καθώς αποφάσισε να φύγει, ένα λεωφορείο με ομάδα προσκυνητών και ιερέων βγήκε από αυτό. Μεταξύ τους ήταν και ο ιερέας που τον αποκάλεσε Γιώργο, ο οποίος τον κάλεσε κοντά του. Αυτός του είπε ότι οι χριστιανοί πρόγονοί του είχαν το επίθετο (...), που σχετίζεται με το επάγγελμα το οποίο ασκούσαν στην περιοχή του Πόντου, όπου ζούσαν. Τα λόγια του ιερέως ήταν αληθινά, όπως τον βεβαίωσε η έρευνα που έκανε στο ληξιαρχείο. «Οι πρόγονοί μου, λέει, ήταν όντως Ρωμιοί Χριστιανοί, ασκούσαν το συγκεκριμένο επάγγελμα και είχαν το συγκεκριμένο επίθετο».
Ύστερα από αυτό, πήγε στην Αθήνα, όπου κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε χριστιανός με το όνομα Γεώργιος και κατόπιν πήγε στο Άγιον Όρος, στο μοναστήρι, όπου βρίσκεται ο ιερέας που τον απεκάλεσε Γεώργιο. Παρέμεινε εκεί μερικούς μήνες και κατόπιν επέστρεψε στην Τουρκία ως κρυπτοχριστιανός.
«Οι γονείς μου, καταλήγει, δεν μου το συγχωρούν αυτό, ενώ ο παππούς μουμού είπε μυστικά, ότι του έδωσε πολύ μεγάλη χαρά η βάπτιση μου. Πριν κλείσει τα μάτια του έκανε το σταυρό του και πέθανε λέγοντας αυτό που είχε πει και η γιαγιά μου: «Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών...».
Όλα αυτά βεβαιώνουν ότι και σήμερα ο Χριστός κατακτά αθόρυβα τις ψυχές, όπως σε κάθε εποχή. Όπως επιγραμματικά τονίζει ο μεγάλος σύγχρονος Σέρβος θεολόγος, ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956): «Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα».
http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=30&aid=71433#.U3SVS9JdVWB
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου