-ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ; - ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ !

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Πενήντα μέρες μετά από την ένδοξη τριήμερη Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού η Αγία Ορθόδοξος μας Εκκλησία γιορτάζει την Πεντηκοστή. Η γιορτή αυτή είναι σημαντική για όλη την ανθρωπότητα, διότι είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Είναι η Ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, αρχίζει να λειτουργεί ως ζωντανός οργανισμός μέσα στο οποίο ο άνθρωπος βρίσκει την σωτηρία του. Είναι η Ημέρα, όπου εκπληρώνεται η υπόσχεση του Χριστού για την αποστολή του Αγίου Πνεύματος, του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος. Είναι η Ημέρα, όπου το Άγιο Πνεύμα εμφανίστηκε ως γλώσσες φωτιάς και κάθισε πάνω στα κεφάλια των δώδεκα Αποστόλων και στους λοιπούς μαθητές χαρίζοντας στον καθένα ξένες γλώσσες και ανοίγοντας τον νουν και τις καρδιές τους. Είναι η Ημέρα, όπου ο Θεός καλεί όλη την ανθρωπότητα σε ενότητα της αληθινής Πίστης στον Χριστό, τον Μονογενή Του Υιό και Σωτήρα όλων.
Στις αρχές, η ανθρωπότητα ήταν ένα έθνος και μιλούσε μία γλώσσα (Γεν. 11:1). Ο άνθρωπος σκέφθηκε με υπερηφάνεια και θέλησε να κτίσει πύργο του οποίου η κορυφή θα έφθανε στον ουρανό. Έτσι, πίστευε, ότι το όνομα τους θα έμενε θαυμαστό σ’ όλες τις μεταγενέστερες γενεές (Γεν. 11:4). Ο Θεός βλέποντας τα έργα των ανθρώπων ότι ήσαν μάταια, κατέβηκε και σύγχυσε την γλώσσα τους και κανείς πλέον δεν μπορούσε να καταλάβει τον γείτονά του (Γεν. 11:7). Γι’ αυτό και ο τόπος εκείνος ονομάστηκε «Σύγχυση» και απ’ εκεί διασκορπίστηκαν οι άνθρωποι σ’ όλο το πρόσωπο της γης (Γεν. 11:8).
Ο άνθρωπος μακριά από τον Θεό αγωνίζεται για υλικά επιτεύγματα. Η καρδιά του εγκατέλειψε τον Ένα και Μόνον Αληθινό Θεό και λάτρευσε ψευδείς θεούς, που ο ίδιος κατασκεύασε με την φαντασία του. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, πολλοί αιώνες πέρασαν και ο άνθρωπος απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από την αληθινή θεογνωσία. Μέσα στην εσωτερική του πάλη και λαχτάρα για μια λογική εξήγηση στα φυσικά φαινόμενα γύρω του, πίστεψε, ότι πίσω από κάθε φυσικό φαινόμενο υπήρχε μια θεϊκή δύναμη που τους ονόμασε «θεούς».
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και Σωτήρας ήρθε στον κόσμο γεννηθείς από την Παρθένο Μαρία, την Θεοτόκο, και εκ Πνεύματος Αγίου και έγινε τέλειος άνθρωπος. Ο Λόγος του Θεού Πατρός έλαβε «σάρκα και εσκήνωσε εν ημίν» (Ιωάν. 1:14) ως ο μοναδικός Θεάνθρωπος. Μας φανέρωσε την αληθινή γνώση για τον Θεό. Μέσον της Σταυρικής Θυσίας Του, πρόσφερε την ευκαιρία στους ανθρώπους να γίνουν παιδιά του Θεού, όσοι θα πιστέψουν στο όνομά Του (Ιωάν. 1:11).
Εάν κάποιος αγαπά και πιστεύει στο Χριστό, θα λάβει το Άγιο Πνεύμα ως τον «Παράκλητο» που θα αναπαύεται μέσα του (Ιωάν. 14:17). Ο κόσμος ζει μέσα στην αμαρτία και αρνείται να δεχθεί τις αλήθειες του Θεού που μας αποκαλύφθηκαν από τον Υιό Του. Εκείνος που δεν έχει τον Υιό, ούτε τον Πατέρα έχει. Εκείνος που δεν πιστεύει στον Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και αρνείται να δεχτεί όλες τις θείες αλήθειες, που μας αποκαλύφτηκαν, δημιουργεί από μόνος του ψευδείς «θεούς» και ακολουθεί τους δικούς δρόμους.Κανένας στην ιστορία δεν τόλμησε να διακηρύξει: «Εγώ ειμί η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή» (Ιωάν. 14:6). Κανένας δεν μπορεί να έρθει προς τον Πατέρα μου εκτός μέσον του Χριστού. Πολλοί και μεγάλοι άνδρες πέρασαν στην Ιστορία. Πολλοί φιλόσοφοι μίλησαν με σοφία για τον Θεό, αλλά κανένας απ’ αυτούς δεν είπε ποτέ ότι είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή. Μόνον μέσον του Ιησού Χριστού, που είναι ο Υιός του Θεού, ο άνθρωπος μπορεί να βρεί τον δρόμο προς τον Πατέρα, διότι, όποιος είδε τον Υιό είδε και τον Πατέρα (Ιωάν. 14:9).
Αυτός είναι ο δρόμος που υποδεικνύεται από την Ορθόδοξό μας Εκκλησία σ’ όλους που επιθυμούν να τον ακολουθήσουν και να είναι μαζί με τον Χριστό. Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι το γνήσιο Σώμα του Χριστού που καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Ο Χριστός μας δίδαξε λέγοντας: «Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ’ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν» (Ιωάν. 16:12-13).Μέσα στο Σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας βρίσκει κανείς τον δρόμο για την σωτηρία. Έξω από την Εκκλησία κανείς δεν μπορεί να επιτύχει την σωτηρία του, διότι, εκείνος που αρνείται την Χάρη του Θεού που δίδεται στον άνθρωπο μέσα από τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, αρνείται την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος που επιθυμεί να σώσει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος, όταν με την θέλησή του αρνείται να δεχθεί την σωτηρία, πραγματοποιεί την βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος (Λουκ. 12:10).Και όπως στη περίπτωση των εργατών που εργάστηκαν για το κτίσιμο της Κιβωτού, αλλά δεν πίστεψαν στο κήρυγμα του Νώε, και απέθαναν όλοι στον Κατακλυσμό· με παρόμοιο τρόπο όλοι εκείνοι που δεν έρχονται στην αληθινή θεογνωσία μέσα από την Εκκλησία αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν την σωτηρία. Ο Χριστός απέθανε πάνω στο Σταυρό για να προσφέρει στον άνθρωπο το Πνεύμα της Αλήθειας (Ιωάν. 16:7), που μαρτυρεί για τον Χριστό (Ιωάν. 16:26) και αποκαλύπτει όσα ακούει (Ιωάν. 16:13).

Την ημέρα της Πεντηκοστής 18 διαφορετικά έθνη απ’ όλο τον κόσμο ήταν συγκεντρωμένα στην Ιερουσαλήμ και όλοι άκουσαν «καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πράξ. 2:2-4).
Κατ’ αυτή την Ημέρα η προφητεία του Προφήτη Ιωήλ πραγματοποιείται (Πράξ. 2:17-21). Ναι, αγαπητοί μου φίλοι, αυτή είναι η Ημέρα του Κυρίου. Αυτή είναι η Ημέρα, όπου το Άγιο Πνεύμα χύνεται σ’ όλους που αποδέχονται τον Λόγο του Θεού μ’ όλη τους την καρδιά, και μ’ όλη τους την ψυχή, και μ’ όλο τους το πνεύμα. Αυτή είναι η Ημέρα, όπου ο άνθρωπος γίνεται ναός του Ενός και Μόνου Αληθινού Θεού. Αυτή είναι η Ημέρα, όπου το Πανάγιο Πνεύμα δεν παραμένει έξω από τον άνθρωπο, αλλά μένει μέσα του. Αυτή είναι η Ημέρα, όπου το Άγιο Πνεύμα χαρίζει στον άνθρωπο, ανάλογα, τα χαρίσματά Του. Αυτή είναι η Ημέρα, όπου ο άνθρωπος γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού και μέσα από την Θεία Χάρη γίνεται άγιος και κατορθώνει την σωτηρία του.Ο άνθρωπος δεν βρίσκεται πλέον στο σκοτάδι, αλλά στέκεται μέσα στο Φως του Χριστού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή, αγαπητοί μου φίλοι, το να είναι κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός. Όταν βαπτιστήκαμε, λάβαμε την Δωρεά του Αγίου Πνεύματος και δεν έχομε ανάγκη από κανένα που βρίσκεται εκτός της Εκκλησίας νάρθει για να μας διδάξει ή και στη χειρότερη περίπτωση να μας παραπλανήσει.Η Χάρη του Αγίου Πνεύματος δόθηκε στον άνθρωπο, που πιστεύει στο Χριστό, όχι γιατί καταλαβαίνει κανείς με τη λογική του την Χάρη του Θεού, αλλά, γιατί ο Θεός μας αγαπά και γι’ αυτό μας χαρίζει δωρεά τα Χαρίσματά Του. Ο άνθρωπος με μόνη τη λογική είναι ανήμπορος να κατανοήσει τη Χάρη του Θεού.
Το Άγιο Πνεύμα ενεργεί μέσα από τα Ιερά Μυστήρια της Ορθοδόξου μας Εκκλησίας. Αυτός αγιάζει τους πιστούς. Αυτός είναι ο Χορηγός της Ζωής. Αυτός είναι που καθοδηγεί την Ορθόδοξο Εκκλησία, τους αγίους Πατέρες και τους πιστούς σ’ όλη την αλήθεια.Όταν βαπτίζεται κανείς, είτε ως βρέφος είτε ως ενήλικας, λαμβάνει την Δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός αγαπά όλους και επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι, άσχετα την ηλικία τους, νάρθουν στην αληθινή γνώση του Θεού. Πουθενά στην Αγία Γραφή ο Χριστός έβαλε όριο ηλικίας. Όποτε αναφέρεται σε ενήλικας απαιτεί πίστη, αλλά όταν αναφέρεται σε βρέφη ή παιδιά, δεν απαιτεί τέτοιους όρους.
Αυτός είναι ο δρόμος που διδάσκει η Ορθόδοξος μας Εκκλησία. Αυτός είναι ο δρόμος που μας δίδαξαν οι Άγιοι Απόστολοι. Γι’ αυτό κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αλλάξει εκείνα που παραλάβαμε. Γι’ αυτό, όλοι οφείλομε να επαγρυπνούμε και να μη δίδουμε σημασία σε ψευδές διδασκαλίες, που είναι βλάσφημες κατά του Αγίου Πνεύματος. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πέσει σε πνευματικές παγίδες και να παρασυρθεί από αιρετικούς που ισχυρίζονται ότι έχουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και ότι μιλούν τη γλώσσα του Θεού (γλωσσολαλία).Οφείλομε όχι μόνον να γνωρίζουμε, αλλά και να εφαρμόζουμε την Ορθόδοξο Πίστη μας. Έχομε μέσα μας την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλλά εναπομένει σε μας να ζούμε την ζωή που θέλει Εκείνος να ζούμε.
Για όσους απομακρύνθηκαν από την Αγία Ορθόδοξο Πίστη, ένα έχω να τους πω. Μετανοήσατε! Ταπεινωθείτε και επιστρέψατε. Μη μένετε στην πλάνη. Μη μένετε μακριά από την Εκκλησία. Ποια δικαιολογία μπορούμε να προβάλουμε στο Χριστό, όταν θα σταθούμε μπροστά Του;Αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα γιορτάζουμε την Πεντηκοστή. Ας παρακαλέσουμε το Πανάγιο Πνεύμα να αναπαυθεί μέσα μας και να μας χαρίσει τις θείες Αλήθειες. Ας Τον παρα-καλέσουμε να είμαστε σε θέση να ομολογούμε καθημερινά την πίστη μας στον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Αμήν.

 http://www.enromiosini.gr

Eκοιμήθη ο Προηγούμενος της Μ. Γρηγορίου, Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης

 

Εκοιμήθη πριν λίγο ο προηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου του Αγίου Ορους, Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, σύμφωνα με πληροφορίες του ΄΄Αγιορείτικου Βήματος΄΄.Τα τελευταία χρόνια ο γέροντας Γεώργιος ταλαιπωρούνταν με  σοβαρά προβλήματα υγείας και  για το λόγο αυτό τον περασμένο Μάρτιο αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τα καθήκοντα της ηγουμενίας του.

Ο π.Γεώργιος με παρελθόν στον κόσμο αξιοσημειώτης ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας επί τριάντα και πλέον έτη καθηγούνταν της εξαίρετης αδεφλότητας και μιας οικογένειας -κυψέλης με αδελφούς -πνευματικές μέλισσες, εμπνέοντας αυτούς σε κάθε λειτούργημα, έργο και διακόνημα και ατέρμονου αγώνα της μοναδικής Αθωνικής Πολιτείας.
Η εξόδιος Ακολουθία θα ψαλλεί σήμερα στις 5 το απόγευμα στο Μετόχι της Μονής Γρηγορίου στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης και αύριο, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, η σωρός του θα μεταφερθεί στο Όρος για τον ενταφιασμό.

Κάτω: Ο π. Γεώργιος λίγο μετά την ανάληψη των ηγουμενικών καθηκόντων του.

 

Ο παπα- Ηλίας στο θεραπευτήριο «Ευαγγελισμός»

Ο παπα- Ηλίας στο θεραπευτήριο «Ευαγγελισμός» είχε ζεστό κονάκι για τον αποκαρδιωμένο. Κάθε μέρα από τις 4 το απόγευμα μέχρι τις δέκα το βράδυ παρείχε πλούσια νοσηλεία με πολλή υπομονή στους περιπεσόντας εις τους ληστάς και καυτηρίαζε και βαλσάμωνε ψυχές. Σε κανένα δεν αρνείτο να τον ακούση , όσο κουρασμένος και να ήταν. Πάντοτε με το επιτραχήλιο καθισμένος στην «ηλεκτρική καρέκλα», όπως συνήθιζε να την χαρακτηρίζη, άκουγε με πρόσωπο εκστατικό τον μετανοούντα. Έδειχνε ότι σε πρόσμενε στο εξομολογητήριο. Πόσα δεν άκουσε εκείνο το «περίπτερο» που είχε στήσει στην γωνιά της εκκλησιάς του Ευαγγελισμού. Για να διευκολύνη τους προσερχομένους στην εξομολόγηση, έγραψε μικρό βιβλίο, επιγράφοντας το «Γιατί δεν του ανοίγεις;», με εικόνα στο εξώφυλλο τον Κύριο που κτυπά την χωρίς μάνταλο πόρτα . Τις πρωινές ώρες περιεφέρετο στους θαλάμους των ασθενών κάθε μέρα. Παρηγορούσε, εξωμολογούσε και βοηθούσε τους εγκαταλελειμμένους. Πολλές φορές θεάθηκε μ’ ένα χαρτί στα χέρια να πηγαίνη από γραφείο σε γραφείο, για να βγάλει πιστοποιητικό απορίας για εγκαταλελειμμένους, μέχρι και αγιορείτες κελλιώτες και σκητιώτες. Παρακινούσε τους ασθενείς στην εξομολόγηση , χωρίς να γίνεται φορτικός και ανεπιθύμητος. Την γνώριζε καλά την τέχνη των τεχνών, την διαποίμανση των ψυχών. Στην εμμονή της αμαρτίας ήταν άτεγκτος, και μάλιστα στους ρασοφόρους. Είχε την εκτίμηση και τον σεβασμό όλου του προσωπικού.

Αργότερα τον έκαναν εκόντα-άκοντα επίσκοπο και σβήστηκε η εστία του Ευαγγελισμού. Πολλοί νοστάλγησαν τις θείες Λειτουργίες και τα απλά του και συγκροτημένα κηρύγματα∙ ιδιαιτέρως της εξομολόγησης την Χάρη. Τότε άκουσα να λέγη ένας Χριστιανός: «Χάσαμε τις εφεδρείες μας».

Ως επίσκοπο τον απέσυρε η Εκκλησία , γιατί δεν άντεχε καλόγερο στην υψηλή της αυλή…

Πετράδια της μίτρας του ήταν η απλότητα, το ευπροσήγορο και προσηνές, το φιλακόλουθο και, το πιο πολύτιμο, η πατρότητα. Δεν σε άφηνε στο στόμα του λύκου∙ σου σφύριζε κυριολεκτικά να σε γλυτώση. Τον είπαν σκληρό και τραχύ, γιατί δεν έφευγε από τις αρχές του με τίποτε. Ο πατήρ Ηλίας θα μείνη στην ιστορία των αρχιερέων γνωστός για την ταπεινοφορία του, την ευτέλεια των αμφίων και των ενδυμάτων του. Τα άμφιά του ήταν από τα φθηνότερα υφάσματα της εκκλησιαστικής αγοράς. Είχε και άλλα κοσμήματα, που δεν πρέπει να παραλείψω. Την ελεημοσύνη, την οποία προτιμούσε υπέρ παν άλλο. Πολλές φορές πλήρωσε χρέη, να μη χάσουν την κατοικία τους. Και οικοτροφείο διατηρούσε με τον πατέρα Ευσέβιο για άστεγους φοιτητές. Ένα ακόμη κόσμημα: το πνεύμα της μαθητείας, το οποίο δεν εγκατέλειψε μέχρι τα βαθειά του γεράματα. Για να λειτουργήση το μοναστήρι του επί τη βάσει του ορθοδόξου μοναχισμού και όχι με δικά του πρότυπα, ρωτούσε πάντα σαν μικρό παιδί.

Μετά τον διωγμό του δεν έμεινε ανενέργητος και αδρανής. Επέστρεψε στο εξομολογητάριο και ίδρυσε με πολλούς κόπους γυναικεία Μονή. Επισυνήγαγε πνευματικές κόρες του, που μαρτυρούν μέχρι σήμερα απροσποίητα και ανεπίδευτα τον Χριστό. Δεν προχώρησαν σε καινοφανή πράγματα, αλλ’ έμειναν στις παραδόσεις του πατρός Ηλία, όπως ακριβώς τις παρέλαβε από τον γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή.

Έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια ανεπαύθη εις την Μονήν. Υπάρχει τόμος αφιερωμένος στην μνήμη του.

Από το βιβλίο: «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»

Ιερά Μονή Δοχειαρίου , Άγιον Όρος

Γραφικές Τέχνες – Εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον»

Ένα προτεινόμενο πνευματικό πρόγραμμα.

Στους νέους , και ειδικά στους διανοούμενους , προτείνω στη συνέχεια, κατά την εξομολόγηση, ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πέντε σημεία:

α ) παρακολούθηση των ιερών ακολουθιών,

β) προσευχή πρωί και βράδυ,

γ) ανάγνωση δύο κεφαλαίων της Καινής διαθήκης καθημερινά,

δ ) επανάληψη όλο και πιο συχνά και πιο έντονα της προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν» και

ε) τήρηση νηστειών.

Θα ήθελα να αναλύσουμε ξεχωριστά κάθε σημείο αυτού του προγράμματος:

α ) Φυσικό θα ήταν όσοι εξομολογούνται να παρουσιάζουν μόνοι τους τον εαυτό τους με την αμαρτωλότητά του και να εξομολογούνται τα αμαρτήματά τους. Όμως κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια. Οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονται στην εξομολόγηση περιμένουν να ερωτηθούν και αυτό το κάνουν και μερικοί που εξομολογήθηκαν ήδη αρκετές φορές. Μάλιστα πριν αρχίσουν να εξομολογούνται κάποιο αμάρτημα , συνηθίζω να ρωτώ στην αρχή ποιο είναι το βαπτιστικό όνομα αυτού που προσέρχεται. Έπειτα ρωτώ ποια είναι η ηλικία, η κοινωνική, οικογενειακή και επαγγελματική του κατάσταση. Ακολούθως πότε εξομολογήθηκαν για τελευταία φορά , αν είχαν κάποιο επιτίμιο και αν το εκπλήρωσαν. Μετά από αυτά η πρώτη πιο ειδική ερώτηση είναι: «Πηγαίνεις στην εκκλησία;». Από την απάντηση που θα λάβω εξαρτάται η συνέχεια της εξομολόγησης. Στην περίπτωση κατά την οποία ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν πάτησε το πόδι του στην εκκλησία για μακρό χρονικό διάστημα, χωρίς να υπάρχει εύλογη αιτία (αρρώστια, εργασιακός περιορισμός ) τότε του λέω με αποφασιστικό τόνο: «Αν θέλεις να πεις τίποτε άλλο, εγώ θα σε ακούσω. Όμως να ξέρεις ότι εγώ δε δίνω άφεση αμαρτιών σ’ αυτούς που δεν συμμετέχουν στις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στη θεία λειτουργία». Μπροστά σε αυτή τη στάση οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι χωρίς να πηγαίνεις στην Εκκλησία δεν μπορείς να φτάσεις στη συγχώρηση των αμαρτημάτων και βέβαια αυτό θα το εφαρμόσουν, όχι μονάχα για μερικούς μήνες αλλά για ολόκληρη τη ζωή τους, όσο ο κάθε χριστιανός είναι υγιής και έχει δυνάμεις.

Αποδίδω μεγάλη σημασία στο να πηγαίνουν οι άνθρωποι στην εκκλησία, γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκκλησία ιερών ακολουθιών , είναι εκκλησία της θείας λειτουργίας, εκκλησία που δοξολογεί το Θεό με τους ιερείς και τη μεσολάβηση της ιεροσύνης.

Θεωρώ ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι ορθόδοξος, ν’ ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία , χωρίς να συμμετέχει στις ιερές ακολουθίες, στη θεία λειτουργία , χωρίς να έχει σχέση με το Θεό δια της μεσιτείας των ιερέων. Όλα αυτά είναι ουσιώδη χαρακτηριστικά της Ορθοδοξίας και απαρτίζουν αυτό το ιδιαίτερο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο ορθόδοξος χριστιανός μέσα στη θεία λειτουργία εικονίζει τα χερουβείμ∙ «προσάδει» τον τρισάγιο ύμνο στην Παναγία Τριάδα∙ ψάλλει «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ» μαζί με τους αγγέλους∙ ακούει το θείο λόγο δια του Ιερού Ευαγγελίου (το Ευαγγέλιο είναι «ο Χριστός εν τω μέσω ημών»)∙ κοινωνεί ουράνιων ευλογιών∙ ζει στη γη στιγμές της βασιλείας του Θεού∙ διακονεί τον Θεό στον ουρανό ή από δω από τη γη (αυτό είναι η εκκλησία, τόπος προσκύνησης αγιασμένος ειδικά για τα πράγματα του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια: «Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν, Θεοτόκε, πύλη ἐπουράνιε, …» ). Οι χριστιανοί μας πρέπει να έχουν υπ’ όψιν τους ότι στις ιερές ακολουθίες όλοι «ιερουργούμε», ο καθένας κατά το μέτρο της διακονίας που βρίσκεται. Με άλλα λόγια, στις ιερές ακολουθίες – επομένως και στη θεία λειτουργία- δεν ιερουργεί μόνος του ο ιερέας, αλλά ο ιερέας ιερουργεί μαζί με όλους τους παρόντες και ακόμη μαζί και με τις μακάριες ουράνιες δυνάμεις. Και τούτο, γιατί δεν μπορεί να γίνει θεία λειτουργία χωρίς την παρουσία των χριστιανών, αφού και αυτοί έχουν αγιαστική αποστολή. Αυτό φαίνεται από το ότι ο καθιερωμένος ιερουργός τους καλεί να επιτελέσουν αυτό το έργο τους με τα λόγια: «Ὑπὲρ τῶν προτεθέντων τιμίων Δώρων, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν», «Ὑπέρ τῶν προσκομισθέντων καὶ ἁγιασθέντων τιμίων δώρων, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».

Έτσι έχουν τα πράγματα. Οι χριστιανοί που έχουν ασθενική πίστη, δε συμμετέχουν στη θεία λειτουργία και δεν εκπληρώνουν κάποιες βασικές και ουσιαστικές πνευματικές υποχρεώσεις δεν μπορούν ν’ αξιωθούν των δωρεών του Θεού. Εξαιρούνται μόνο όσοι είναι ασθενείς και ανήμποροί των οποίων η ελευθερία είναι περιορισμένη και δεν μπορούν να ενεργήσουν από μόνοι τους. Γι’ αυτό λοιπόν ζητώ επίμονα και αμετάκλητα τη συμμετοχή των χριστιανών στις ιερές ακολουθίες. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση δε δίνω άφεση των αμαρτημάτων.

Δε διαβάζω συγχωρητική ευχή επίσης και στην περίπτωση που η απόφαση είναι αβαθής, τυπική. Αλλά επιμένω να είναι πραγματική, αληθινή, συνεχής για όλο το διάστημα που ορίστηκε για την κάθε περίπτωση, γνωρίζοντας καλά ότι ο άνθρωπος δεν είναι μια στατική ύπαρξη, ώστε να μπορεί κανείς να χειρίζεται τον καθένα με χειρισμούς καλουπωμένους.

β) Τον κανόνα της πρωινής και βραδινής προσευχής τον θεωρώ απόλυτα αναγκαίο, καθόσον η πίστη στο Θεό πρέπει να υλοποιηθεί με κάτι συγκεκριμένο. Από την άλλη πλευρά είναι δυνατόν να λεχθεί ότι αυτός που δεν προσεύχεται στο Θεό, το κατά δύναμιν, μπορεί να λεχθεί ότι είναι χωρίς Θεό. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία ιδέα τόσο ποικίλη μέσα στο ανθρώπινο μυαλό , όσο η ιδέα του Θεού. Αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι υπάρχει πολύ μεγάλη έλλειψη αφοσίωσης προς τον Θεό. Πέρασαν από μπροστά μου αρκετοί άνθρωποι σαν αυτούς που δηλώνουν ότι είναι πιστοί μόνο και μόνο γιατί τυπικά δεν αρνήθηκαν τον Θεό. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητη μία έμπρακτη και εσωτερική προσήλωση με πρωινή και βραδινή προσευχή καθώς και προσευχή πριν και μετά το φαγητό.

γ) Καθημερινή ανάγνωση της Καινής Διαθήκης

Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκεσαι σε σχέση με το Θεό, χωρίς να γνωρίζεις κάτι συγκεκριμένο για το Θεό, πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζεις την Καινή Διαθήκη. Γι’ αυτό, σ’ αυτούς που εμπιστεύονται την καθοδήγησή τους σ’ εμένα- όσο αυτό είναι δυνατόν- τους ορίζω ως κανόνα να διαβάζουν δυο κεφάλαια από την Καινή Διαθήκη, αρχίζοντας από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, συνεχίζοντας με το κατά Μάρκον και στη συνέχεια τα άλλα δύο, επιμένοντας γι’ αρχή να διαβάσουν από τρεις φορές το καθένα. Μετά από αυτό να περάσουν στην  ανάγνωση και των υπόλοιπων βιβλίων της Καινής Διαθήκης, με την υποχρέωση να διαβαστεί κάθε βιβλίο τρεις φορές και μετά να περάσουν στο επόμενο. Μετά την ανάγνωση ολόκληρης της Καινής Διαθήκης, ο πιστός μπορεί να διαβάσει δύο κεφάλαια στη σειρά χωρίς πλέον να υπολογίζει πόσες φορές ή ποια φορά είναι που διαβάζει την Καινή Διαθήκη.

Αυτό το έργο δε γίνεται για το θεαθήναι ή για κάποια ανταμοιβή , αλλά για πνευματική ωφέλεια, για να μπορέσουμε να κοσμήσουμε το νου και να θρέψουμε την καρδιά με τα αιώνια λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και των εκλεκτών Του, γνωρίζοντας καλά ότι «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ παρελεύσονται». Συμφωνώ να αναγνωστούν και κομμάτια της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαίτερα οι Προφήτες και τα βιβλία της σοφιολογικής γραμματείας, αλλά βέβαια κατ’ επιλογήν και με καθοδήγηση, όχι τυχαία και κατά σειράν, όπως στην Καινή Διαθήκη. Και όχι βέβαια σε αντικατάστασή της, γιατί η Καινή Διαθήκη παραμένει σε πρώτη θέση για τη σωτηρία του κόσμου…

(συνεχίζεται)

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν

Χωρίς φως, φωτισμένος»

Μετάφραση- επιμέλεια:

Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης

Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Το ευαγγέλιο της Κυριακής

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ  Ζ΄ ( 7 )

Στιχ: 37-52 .Τελευταία ημέρα της εορτής. Ο Κύριος υπόσχεται ότι θα στείλει το Άγιον Πνεύμα. Ο λαός διχάζεται. Οι υπηρέτες γυρίζουν άπρακτοι. Οι άρχοντες τους επιπλήττουν και απιστούν.

37 ᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω.

38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.

39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.

40 πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης·

 41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται;

42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται;

43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν.

 44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας.

45 ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν;

 46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος.

47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; 48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων;

49 ἀλλ' ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! 50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν·

51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ;

 52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

Κεφ.η΄ ( 8 ). Ο Κύριος είναι το φως του κόσμου.

12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

Σύντομη ερμηνεία

37 Την τελευταία και πιο επίσημη ημέρα απ’ όλες τις άλλες ημέρες της εορτής στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με ζωηρή φωνή είπε: Εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έρχεται σε μένα με πίστη και ας πίνει ελεύθερα . Κοντά μου θα ικανοποιηθούν όλοι οι ευγενικοί του πόθοι και θα βρει ανάπαυση η ψυχή του.

38 Από την καρδιά και τα βάθη της ψυχής εκείνου που πιστεύει σε μένα, σύμφωνα με τας λόγια της Αγίας Γραφής, θα αναβλύζουν ποτάμια νερού που θα είναι πάντα τρεχούμενο. Κι έτσι θα ποτίζεται όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και οι άλλοι που θα έρχονται σε σχέση μ’ αυτόν.

39 Αυτά τα λόγια τα είπε ο Κύριος για το Άγιον Πνεύμα, που θα αποκτούσαν μετά την Ανάληψή του στους ουρανούς όσοι θα πίστευαν σ’ αυτόν. Διότι πρωτύτερα είχαν βέβαια δοθεί χαρίσματα προφητικά και θαυματουργικά σε ανθρώπους δίκαιους και προφήτες, αλλά η χάρις του Αγίου Πνεύματος που αναγεννά τους ανθρώπους και τους μεταδίδει τη θεία και μακαρία ζωή δεν είχε δοθεί σε κανέναν. Και δεν είχε δοθεί η χάρις αυτή του Αγίου Πνεύματος , διότι ο Ιησούς δεν είχε ακόμη δοξασθεί με το Πάθος του και την Ανάληψή του.

40 Πολλοί λοιπόν από τον λαό, όταν άκουσαν τα λόγια αυτά που είπε ο Κύριος στη διάρκεια της εορτής, έλεγαν: Πράγματι, αυτός είναι ο προφήτης που μας προανήγγειλε ο Μωυσής.

41 Άλλοι έλεγαν : Αυτός είναι ο Μεσσίας Χριστός. Άλλοι έλεγαν: Δεν είναι δυνατόν να είναι ο Μεσσίας∙ διότι μήπως ο Μεσσίας είναι να έρθει από τη  Γαλιλαία;

42 Δεν είπε η Αγία Γραφή ότι ο Μεσσίας Χριστός θα προέρχεται από το γένος του Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ , όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δαβίδ;

43 Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση και διαφωνία μεταξύ του λαού γι’ αυτόν.

44 Μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς ήθελαν να τον συλλάβουν αλλά κανείς δεν τόλμησε ν’ απλώσει χέρι επάνω του∙ διότι μια αόρατη δύναμη τους συγκρατούσε και τους παρεμπόδιζε.

45 Επειδή λοιπόν κανείς δεν μπορούσε να τον συλλάβει ,γύρισαν άπρακτοι οι υπηρέτες στους αρχιερείς και τους Φαρισαίους. Κι εκείνοι τους ρώτησαν: Γιατί δεν τον φέρατε, αφού και δημοσίως εμφανίστηκε και πολλοί απ’ το πλήθος τον άκουγαν με δυσμένεια και ήσαν έτοιμοι να σας βοηθήσουν μη σας διαφύγει;

46 Τότε οι υπηρέτες τους έδωσαν την εξής απάντηση: Ποτέ άλλοτε δεν δίδαξε άλλος άνθρωπος με τόση σοφία και δύναμη και χάρη με όση διδάσκει  ο άνθρωπος αυτός.

47 Ύστερα λοιπόν από την ανέλπιστη αυτή απάντηση των υπηρετών τους ξαναρώτησαν οι Φαρισαίοι : Μήπως παρασυρθήκατε κι εσείς, που είστε πάντοτε κοντά  μας και  ακούτε τη διδασκαλία μας, κι έχετε πλανηθεί απ’ αυτόν, όπως τα αμαθή πλήθη του λαού;

48 Μήπως πίστεψε σ’ αυτόν κανείς απ’ τους άρχοντες, που είναι οι μόνοι αρμόδιοι να κρίνουν τα θρησκευτικά ζητήματα, ή απ’ τους Φαρισαίους , που είναι άγρυπνοι φύλακες των παραδόσεων και της αληθινής πίστεως;

49 Κανείς απ’ αυτούς δεν πίστεψε, παρά μόνον αυτός ο όχλος, που δεν ξέρει τον νόμο και γι’ αυτό είναι όλοι τους καταραμένοι.

50 Τους ρώτησε τότε ο Νικόδημος, εκείνος που ήλθε στον Ιησού μέσα στη νύχτα και ήταν ένας απ’ αυτούς , διότι ήταν κι αυτός μέλος του συνεδρίου:

51 Μήπως ο νόμος μας μπορεί να καταδικάσει έναν άνθρωπο, εάν προηγουμένως δεν τον ακούσει ο δικαστής που εκπροσωπεί το νόμο και μάθει από την απολογία του τί αξιοκατάκριτο και αξιόποινο έκανε;

52 Εκείνοι τότε του είπαν: Μήπως είσαι κι εσύ από τη Γαλιλαία; Εξέτασε και εύκολα θα δεις και θα πεισθείς από τα πράγματα ότι κανείς προφήτης από τη Γαλιλαία δεν έχει βγει έως τώρα.

κεφ .η΄  ( 8 )

12 Ο Ιησούς τους μίλησε πάλι και τους είπε: Εγώ είμαι το φως όχι μόνο των Ιουδαίων αλλά όλου του κόσμου. Εκείνος που με ακολουθεί με πλήρη εμπιστοσύνη κι ελπίδα και με πρόθυμη υπακοή στα λόγια μου , δεν θα περπατήσει ούτε θα βρεθεί ποτέ στο σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας, αλλά θα έχει μέσα του το ζωηφόρο και πνευματικό φως , που προέρχεται από την αληθινή ζωή, τον Θεό.

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»

+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

Η Εκκλησία παρακαλεί και ικετεύει

Η Εκκλησία του Χριστού προσεύχεται με την Ευχαριστία την παραμονή της αγίας Πεντηκοστής, (που είναι η γιορτή της δυνατότητος της ανθρώπινης αλλαγής), και παρακαλεί τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, τον Δεσπότη Χριστό, για όλους όσοι βρίσκονται ενώπιον Του: Να παραβλέψει αδυναμίες. Να συγχωρήσει λάθη. Να παραγράψει αγνοήματα. Να δώσει ζωή. Να φέρει ελπίδα αναπαύσεως.Η Εκκλησία παρακαλεί και ικετεύει. Ο Χριστός θέλει. Η τραγωδία είναι ότι ίσως κάποιοι δεν επιθυμούν καμιά αλλαγή…

Ακούραστος Συνοδοιπόρος

Επίκληση Ειρήνης

  

«Ερχομαι στην Ρώμη για να πάρω μέρος στη σημαντική αυτή στιγμή προσευχής. Με την στήριξη του Θεού πρέπει να βοηθήσουμε την πολιτική και την διπλωματία ώστε να κυριαρχήσει η ειρήνη σε μια περιοχή που τόσο δοκιμάζεται» αναφέρει σε δηλώσεις του στην ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα» ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Την Κυριακή το απόγευμα, ο Πάπας Φραγκίσκος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες και ο πρόεδρος της παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, θα προσευχηθούν στο Βατικανό υπέρ της ειρήνης στην Μέση Ανατολή. «Πρόκειται για μια επίκληση της ειρήνης, όχι για κοινή προσευχή», αποσαφηνίζουν πηγές του Βατικανού.

«Θα ζητήσουμε από τον Κύριο να εισακούσει την προσευχή μας και θα προσπαθήσουμε να στείλουμε το μήνυμα ότι τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ασία, με την βοήθεια του Θεού μπορούν να επιτευχθούν συγκεκριμένα αποτελέσματα», δήλωσε, επίσης, ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας στην «Λα Ρεπούμπλικα».

Σε σχέση, τέλος, με την πρόσφατη συνάντησή του με τον Πάπα Φραγκίσκο στους Αγίους Τόπους, ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε ότι «η έκβασή της ήταν σαφώς θετική» και πως «η συνάντηση αυτή ήταν πηγή μεγάλης πνευματικής αγαλλίασης».

 http://www.tanea.gr/

Διπλό θαύμα σε ξενητεμένους έλληνες της Αυστραλίας

Το ευχαριστήριο γράμμα τους ήρθε ενθουσιώδες, συγκινητικό και γεμάτο ευγνωμοσύνη για την Υπεραγία Θεοτόκο. Παρακαλούσαν δε να αναφτούν μπροστά στην θαυματουργή εικόνα Της δύο λαμπάδες ευχαριστίας.

Το γράμμα το έγραψαν δύο Ελληνίδες από την Μελβούρνη , οι οποίες ευεργετήθηκαν και οι δύο. Η μία εξ αυτών, η κυρία Σταυρούλα, είχε επισκεφτεί την Ι. Μονή προ καιρού. Είχε πάρει εικόνα της Παναγίας και ένα βιβλίο που περιέχει μέσα καταγεγραμμένα θαύματα Της. Τα θαυμαστά γεγονότα έγιναν ως εξής:

Συγκεκριμένα, η εν λόγω Ελληνίδα είχε μία φίλη, την κυρία Μαρία από την Σάμο, της οποίας ο σύζυγος ήταν άρρωστος περί τα 15 χρόνια! Δεν καταλάβαινε τίποτε, δεν περπατούσε, δεν μιλούσε. Συνέχεια μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο.

Τότε η πρώτη κυρία έδωσε το βιβλίο με τα θαύματα της Παναγιάς στην άλλη και την παρώτρυνε να προσευχηθεί με πίστη, για  να δώσει τη βοήθειά Της η Υπεραγία Θεοτόκος στον άρρωστο σύζυγό της.

Πράγματι, έτσι έγινε. Αναμφίβολα και η καλή φίλη προσευχήθηκε κι εκείνη για τον άνθρωπο αυτό που ήταν τόσα πολλά χρόνια σαν ένας νεκρός ζωντανός!

Και η Θεία Πρόνοια ήρθε εκείνο το ίδιο το βράδυ!

Το πρωί που πήγε η κυρία Μαρία στο νοσοκομείο για να συμπαρασταθεί στον σύζυγό της, τον βρήκε σε μία απίστευτα καλή κατάσταση και με αποκατεστημένη την ομιλία του! Την καλωσόρισε και έκλαιγαν και οι δύο από συγκίνηση, γιατί είχε ν’ ακούσει τη φωνή του, ως προεγράφη, δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια! Της είπε δε και το εξής:

-         Μαρία , απόψε ήρθε η Παναγία και με θεράπευσε!

Το δεύτερο θαύμα έγινε στην κυρία Σταυρούλα, την φίλη της ανωτέρω αναγραφόμενης κυρίας.

Η κόρη της, λόγω κάποιου όγκου, έκανε «ολική αφαίρεση». Δυστυχώς όμως , και μετά την εγχείρηση, ακολούθησε η αιμορραγία. Είχε πλέον εξαντληθεί. Την μετέφεραν σε άλλο νοσοκομείο και την ξανάνοιξαν! Δεύτερη εγχείρηση! Το τρομερό όμως ήταν πως η αιμορραγία εξακολούθησε. Οι γιατροί βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση. Είπαν στη μητέρα της πως Τρίτη εγχείρηση θα ήταν πολύ επικίνδυνη. Σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα τρεις ολικές ναρκώσεις , θα τις άντεχε ο οργανισμός της;

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβη κανείς την αγωνία των συγγενών και ειδικά της μητέρας της. Οι πιστοί άνθρωποι όμως δεν πανικοβάλλονται, πιστεύουν στο έλεος του Θεού και προσεύχονται. Ποιος ξέρει πόσες ώρες έκανε προσευχή εκείνο το βράδυ η ξενητεμένη αυτή πιστή ελληνίδα και πόσα δάκρυα έχυσε μπροστά στο εικονοστάσι της… Είπε ότι «Παρακάλεσα την Παναγία μας την Βαρνάκοβα κλαίγοντας , να βάλει το χεράκι Της στην κόρη μου», αλλά την θέρμη και τον πόνο αυτής της προσευχής μόνο ο Θεός την γνωρίζει.

Το αποτέλεσμα ήταν πως την άλλη μέρα που πήγε στο νοσοκομείο, της ανήγγειλαν οι γιατροί πως εκείνο το βράδυ η αιμορραγία σταμάτησε. Η κόρη της είχε σωθεί!

Είθε η  Παναγία Μητέρα να σκεπάζει όλους τους ξενητεμένους μας, και όλο τον κόσμο.

Πηγή: «Η Μεγαλόχαρη Παναγία

Η Βαρνάκοβα

Θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου

κ’

Η Παράκλησή Της

2011

Η πρόφασις: Όχι τα λόγια αλλά τα έργα σώζουν

Ίσως όμως κάποιος από τους πιο ράθυμους και από αυτούς που δεν θέλουν να προσεύχωνται με θέρμη και ζήλο, θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι ο Θεός είπε αυτά τα λόγια ,δηλαδή∙ “Δεν θα εισέλθη στη βασιλεία εκείνος που με αποκαλεί Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μου” ( Ματθ. 7,21 ), Εάν όμως εγώ έκρινα σωστό ότι για τη σωτηρία μας θα ήταν αρκετή μόνον η προσευχή, εύλογα θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήση τα παραπάνω λόγια∙ επειδή όμως πιστεύω ότι η προσευχή είναι το κεφάλαιο των αγαθών και το θεμέλιο και η ρίζα της πνευματικής ζωής, κανείς ας μη χρησιμοποιήση τα λόγια εκείνα ως πρόφασι της ραθυμίας. Διότι ούτε η σωφροσύνη μόνη της μπορεί να σώση χωρίς τις άλλες αρετές, ούτε η φροντίδα των φτωχών, ούτε η καλωσύνη μόνη της, ούτε κάτι άλλο από τα εξαίρετα , αλλά πρέπει όλα τα συνυπάρχουν στις ψυχές μας∙ η προσευχή όμως αποτελεί την ρίζα και το θεμέλιο όλων των αρετών. Και όπως ακριβώς τα κάτω μέρη του πλοίου και τα θεμέλια της οικίας πρέπει να είναι ισχυρά , για να συγκρατούν και τα υπόλοιπα , έτσι ακριβώς και οι προσευχές πρέπει να είναι ισχυρές για να συγκρατούν τη ζωή μας και χωρίς αυτές τίποτε από εκείνα που προκαλούν τη σωτηρία μας δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε.

Γι’ αυτό και συνέχεια ο Παύλος μας πιέζει και μας παρακινεί λέγοντας ∙ “ Να επιμένετε στη προσευχή, να αγρυπνήτε σ’ αυτήν και να εκφράζετε συγχρόνως με αυτήν τις ευχαριστίες σας στο Θεό” ( Α΄ Θεσ. 5,17-18 ). Και αλλού πάλι λέγει∙ “Να παρακαλήτε με κάθε προσευχή και δέησι τον Κύριο να σας βοηθήση για να αξιοποιήστε αυτόν τον πνευματικό οπλισμό, προσευχόμενοι σε κάθε καιρό με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Να επιμένετε πολύ σ’ αυτό το έργο της προσευχής∙ να είσθε άγρυπνοι με κάθε προσκαρτέρησι και δέησι για όλους τους πιστούς” ( Εφ. 6,18 )  .

Με αυτόν τον τρόπο ο πρώτος των Αποστόλων μας προσκαλεί συνέχεια στις προσευχές με πολλές θεϊκές φωνές.

Αφού διδαχθήκαμε λοιπόν αυτά από εκείνον, πρέπει συνέχεια να βαδίζουμε τον δρόμο της ζωής μας με προσευχή και συνέχεια με αυτήν να δροσίζουμε την σκέψι μας. Διότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από την προσευχή πολύ περισσότερο από ό,τι έχουν ανάγκη τα δένδρα από το νερό. Διότι ούτε εκείνα μπορούν να καρποφορήσουν , αν δεν πιουν νερό με τις ρίζες τους, ούτε εμείς θα μπορέσουμε να προκόψουμε στην ευσέβεια, αν δεν ποτιζώμαστε συνέχεια με τις προσευχές. Γι’ αυτό πρέπει και όταν σηκωνώμαστε από το κρεβάτι, πριν ανατείλη ο ήλιος, να έχουμε προσευχηθή στο Θεό, και όταν πρόκηται να κοιμηθούμε∙ μάλλον κάθε ώρα πρέπει να κάμνουμε μία προσευχή στο Θεό, μοιράζοντας την προσευχή με το χρόνο της ημέρας∙ και κατά τη διάρκεια του χειμώνα το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας να το αφιερώνουμε στην προσευχή και να λυγίζουμε τα γόνατα, προσηλωμένοι στην δέησι με πολύ φόβο και με την λατρεία του Θεού να θεωρούμε τους εαυτούς μας ευτυχισμένους.

Πες μου, πώς θα δης τον ήλιο, όταν δεν προσευχηθής σ’ Αυτόν που στέλνει στα μάτια σου το γλυκύτατο φως; Πώς θα απολαύσης το φαγητό στο τραπέζι, όταν δεν προσκυνής Αυτόν που έδωσε και χορήγησε τόσα αγαθά; Με ποιες ελπίδες θα περάσης την περίοδο της νύχτας; Ποια όνειρα περιμένεις να συναντήσης την νύκτα, αν δεν οχυρώσης τον εαυτό σου με τις προσευχές, αλλά έρχεσαι στον ύπνο αφύλακτος; Θα είσαι ασήμαντος και θα κυριεύεσαι εύκολα από τους πονηρούς δαίμονες , που συνέχεια μας περιτριγυρίζουν παρατηρώντας ποιον από μας θα μπορέσουν να βρουν γυμνό από την προσευχή και να τον αρπάξουν αμέσως. Και αν μας δουν να είμαστε περιφραγμένοι και προφυλαγμένοι με τις προσευχές ,απομακρύνονται αμέσως.  όπως απομακρύνονται οι ληστές και οι κακούργοι όταν βλέπουν κρεμασμένο το ξίφος μπροστά από το πρόσωπο του στρατιώτη.

Αν λοιπόν κάποιος συμβή να είναι γυμνός από την προσευχή, αυτός γίνεται ανάρπαστος από τους δαίμονες και ωθείται στις αμαρτίες , στις συμφορές, στις δυστυχίες.

Όλα αυτά λοιπόν πρέπει να μας φοβίζουν και να μας κάνουν πάντοτε να οχυρώνουμε τους εαυτούς μας με τις προσευχές και με τους ύμνους, για να μας ελεήση όλους ο Θεός και να μας κάνη άξιους της βασιλείας των ουρανών…

( Περί προσευχής Α’ , ΕΠΕ 31, 180-196. PG 50.775-780 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

Ε΄

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Τα νεύρα της ψυχής»

Έκδοσις

Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Τί είναι το κομποσχοίνι;

Με τη νοερά προσευχή ασχολούνταν όλοι οι μοναχοί είτε στις ιερές Ακολουθίες είτε στα διακονήματά τους ή στον προσωπικό τους κανόνα.

Με κάθε μία μετάνοια έλεγαν τα λόγια «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς». Για να έχουν μέτρο και σαφή την άσκηση, μάζευαν πολλά λιθαράκια, τα έβαζαν στο δεξί μέρος και κάνοντας μία γονυκλισία έπαιρναν ένα λιθαράκι και το έβαζαν στο αριστερό, μέχρι να τελειώσουν , αν ήταν εκατό ή τριακόσιες ή όσες ήθελαν να κάνουν.

Πλησιάζοντας τότε ο παμπόνηρος και πολυμήχανος διάβολος, έπαιρνε λιθαράκια από τα μετρημένα για τις γενόμενες μετάνοιες και τα έβαζε στο δεξιό μέρος, δηλαδή στα μη τελειωμένα λιθαράκια. Έτσι κοπίαζαν υπερβολικά , κουράζονταν και θλίβονταν, μη γνωρίζοντες οι μοναχοί τί να πράξουν. Ένας από τους ασκητές εκείνους πήρε τότε ένα σχοινί, έδεσε μερικούς κόμβους και με αυτό άρχισε να μετρά τις μετάνοιες. Αλλά και αυτούς τους κόμβους ο πονηρός δαίμονας τους διέλυσε και το σχοινί εξαφάνισε.

Βρισκόμενος σε θλίψη και αδημονία παρακαλούσε το Θεό να τον φωτίσει τί να κάνει. Βλέπει την επόμενη νύχτα στον ύπνο του άγγελο Κυρίου, ο οποίος κρατούσε στο αριστερό του χέρι κομποσχοίνι, το τραβούσε με τον αντίχειρα του αριστερού του χεριού και με το δεξί του έκανε σταυρούς, δηλαδή το σημείο του Σταυρού πάνω στο σώμα του. Ύστερα τραβούσε το κομποσχοίνι και δεν έκανε σταυρούς, αλλά μόνο προσευχόταν. Μετά άρχισε να κάνει μετάνοιες, γονυκλισίες και να τις μετρά με το κομποσχοίνι που κρατούσε στο αριστερό χέρι. Κάθε κόμπος και μία μετάνοια.

Έδωσε ο άγγελος Κυρίου αυτό το κομποσχοίνι στον ασκητή και παίρνοντας στα χέρια του νήμα, του λέει: Τώρα θα σου δείξω πώς να πλέκεις το κομποσχοίνι, το οποίο ποτέ δε θα μπορέσει να χαλάσει ο πονηρός δαίμονας , και του έδειξε πώς να το πλέκει σταυρωτά , από εννέα σταυρούς αποτελούμενος ο κάθε κόμβος (καθώς εννέα είναι τα αγγελικά τάγματα) , και άφησε ατελείωτο το κομποσχοίνι. Όταν ξύπνησε ο ασκητής βρήκε στα χέρια του τα δύο κομποσχοίνια, το τέλειο, με το οποίο ο άγγελος έκανε την προσευχή, τους σταυρούς και τις μετάνοιες, και το ατελείωτο. Συνέχισε ο ασκητής και τελείωσε το κομποσχοίνι εκείνο, καθώς διδάχθηκε από τον άγγελο. Έκανε και άλλα, δίδαξε και άλλους και έκτοτε επικράτησε να γίνεται αυτό το άγιο, αγγελοδίδακτο κομποσχοίνι.

Υπάρχουν κομποσχοίνια με τριάντα τρεις , πενήντα, εκατό, τριακόσιους και χίλιους κόμβους. Τα τριαντατριάρια συμβολίζουν τα τριάντα τρία χρόνια του Ιησού Χριστού που έζησε πάνω στη γη. Δυστυχώς πολλοί στην εποχή μας φέρουν το κομποσχοίνι για μόδα ή για γούρι, ακόμα και για λόγους φοβίας. Το κομποσχοίνι είναι το ιερό και ασφαλές φυλακτό που θα μας βοηθήσει, ώστε να ενώσουμε το νου μας με τα λόγια της προσευχής και να επικαλούμαστε με πόθο και  θεία φλόγα το όνομα του Ιησού Χριστού…

Πηγή: Θεολογία και Θαύματα

της Νοεράς Προσευχής

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

ΠΑΥΛΟΥ Κ. ΝΤΑΝΑ

ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΟΣ

Εκδόσεις «Άθως»

Ευχαριστούμε για την ελπίδα

Εκδόσεις Χρυσοπηγή 

Αυτό το Πάσχα ήταν διαφορετικό στο χωριό Λουγκουζί. Όλα μαρτυρούσαν την πλούσια ευλογία του Θεού. Ο Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος αν και ημιτελής ήταν όμως  φιλόξενος για να ζεστάνει τις αποσταμένες ελπίδες αυτών των ανθρώπων ,των πρώτων Χριστιανών της Ιεραποστολής στο χωριό Λουγκουζί. Οι μέρες πέρασαν ευλογημένα και όμορφα. Κατανυκτικά η Μεγάλη Εβδομάδα.Το Πάθος του Χριστού συνόδευαν οι καημοί και τα πάθη αυτών των ευλογημένων ανθρώπων .Και ήρθε το Πάσχα.Λαμπρό και ιδιαίτερο που μύρισε Ορθοδοξία και Ελλάδα.Η Εκκλησία στολίστηκε ,στους πρόχειρους ιστούς ανέβηκαν οι σημαίες.Η Ουγκαντέζικη, η Βυζαντινή και η Ελληνική.Όλα πήραν ένα χρώμα ιδιαίτερο σε μια μικρή και φτωχή μεριά του κόσμου.Οι άνθρωποι φωτεινοί με τα καλά τους ρούχα ,η χορωδία με καινούργια στολή .Όλα μέσα στο φως.Κεριά και πρόσωπα με φως παντού. Κρίστο Αζούκιτέ-Χριστός Ανέστη!!Ο π.Γεώργιος με το κερί και τη μεγάλη του καρδιά.

 

Κοινώνησαν όλοι και στο τέλος πήραν τα αυγά με χαρά μεγάλη. Και μετά φαγητό  με κρέας και ρύζι γιατί σήμερα είναι Πάσχα!!Και πάλι ευχές και πασχάλια χαρά που κρατάει πολύ..

Δεχτήκαμε πολλές επιστολές από τα παιδιά του Λουγκουζί.Μα ένα γράμμα από ένα ορφανό παιδάκι μας κέντησε την καρδιά. Ευχαριστούμε για την ελπίδα που φέρατε στο χωριό μας. Και μεις ευχαριστούμε από καρδιάς  όλους όσοι  βοηθούν με αμέτρητους τρόπους να μη σβήσει η ελπίδα της ιεραποστολής.
 Για οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια Εθνική Τράπεζα 656 -20111586