Λειτουργία στα Κατεχόμενα

Όταν βλέπεις ένα ολόκληρο χωριό να επιστρέφει στα Κατεχόμενα, για να λειτουργήσει με τον παπά την εκκλησία του, επειδή είναι του Αγίου Προκοπίου στην Σύγκραση, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει προετοιμασία για την επιστροφή. Και μ’ αυτόν τον τρόπο έχεις χειροπιαστά δεδομένα, που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να εμπλουτίσεις την νοόσφαιρά σου. Έτσι, όταν νομίζεις ότι μόνο εσύ έχεις προβλήματα με τα οικονομικά, αναγνωρίζοντας τους πρόσφυγες που παλεύουν εδώ και δεκαετίες για το δίκιο τους. Κι ενώ πολλοί τους έχουν ξεχάσει, συνεχίζουν μόνοι τους το έργο και σηκώνουν την εικόνα τους για τη λιτανεία του Αγίου, χωρίς να περιμένουν καμία βοήθεια από κανέναν, επιτέλους καταλαβαίνεις ότι υποφέρεις πολύ λιγότερο, ότι αυτό που σου προκαλεί κατάθλιψη είναι απλώς η άγνοιά σου για το ποσό υποφέρουν οι άλλοι. Γι’ αυτό το λόγο αν σηκώσεις κι εσύ την εικόνα για να περάσουν οι άλλοι από κάτω, τότε θα καταλάβεις ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος σου. Κι όταν αρχίσεις να βοηθάς τους άλλους, θα δεις ότι όχι μόνο θα τους κάνεις καλό, αλλά θα κάνεις καλό και στους δικούς σου και στον εαυτό σου. Μην περιμένεις από τους άλλους να κάνουν αυτό που μπορείς να κάνεις. Κάνε το, για να μην περιμένεις. Στη λειτουργία της εκκλησίας ακούς τα λόγια της πίστης μας, που σε βοηθάει, για να συνεχίσεις το έργο σου ως Έθνος για τους επόμενους, αφού σέβεσαι και τους προηγούμενους, διότι είμαστε ο Ελληνισμός.

Ν. Λυγερός

Τα Σέρβια εορτάζουν την πολιούχο τους Αγία Κυριακή

Ανακοινώνεται ότι την Τρίτη 7 Ιουλίου 2015 εορτάζει η πολιούχος και έφορος των Σερβίων Αγία Κυριακή. Επίσης, θα λάβει χώρα η έλευση ιερού λειψάνου της Αγίας Θεοδώρας, της (καταγόμενης από τα Σέρβια) Βασίλισσας της Άρτας.

Οι ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλο στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων ως εξής:

* Δευτέρα 6 Ιουλίου, ώρα 7.00 μ.μ.: Υποδοχή ιερού Λειψάνου Αγίας Θεοδώρας & Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας.

* Τρίτη 7 Ιουλίου, ώρα 7.00 π.μ.: Όρθρος & Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. 8,28 – 9,1)

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διδάσκει ὅτι ὁ Θεός πρίν δημιουργήσει τόν ὑλικό κόσμο, δημιούργησε τόν πνευματικό κόσμο, τούς Ἀγγέλους δηλαδή, πού εἶναι λογικά, ἀσώματα καί ἐλεύθερα ὄντα. Κάποιοι Ἄγγελοι ὅμως ἔκαναν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ἀπό ὑπερηφάνεια. Ἔτσι ἀπό Ἄγγελοι τοῦ Φωτός ἔπεσαν καί ἔγιναν ἄγγελοι τοῦ σκότους. Εἶναι οἱ Δαίμονες πού ἀντιτάσσονται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, συκοφαντοῦν, μισοῦν, ἀρνοῦνται τό Θεό καί ἐπαναστατοῦν ἐναντίον του. Ἔργο τους εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό. Δουλειά τους νά δημιουργοῦν σκάνδαλα, νά σκορπᾶνε τήν κακία, καί νά μάχονται τούς ἀνθρώπους πότε σκληρά, πότε πονηρά. Ἡ ἐκκλησιαστική ἐμπειρία μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ διάβολος φέρνει πάντα ταραχή κι ὅταν ἀκόμη παρουσιάζεται ὡς ἄγγελος φωτός.

Μεγάλος ἐχθρός, λοιπόν, ὁ διάβολος, ἐχθρός της σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Πειράζει ἀκόμη καί τόν ἴδιο τό Χριστό: «τότε ὁ Χριστός ἀνήχθη εἰς τήν ἔρημον ὑπό τοῦ Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπό τοῦ διαβόλου». Ὅμως καί τότε στούς πειρασμούς, ὅπως καί τώρα, ἀλλά καί στούς αἰῶνες ὁ Ἰησοῦς ἀναδεικνύεται νικητής. Γιατί ὁ διάβολος εἶναι μεγάλος ἐχθρός ἀλλά δέν εἶναι παντοδύναμος. Πάνω ἀπό τό διάβολο, ἀπ’ ὅλα τά εἴδωλα καί τούς ψεύτικους Θεούς εἶναι καί κυριαρχεῖ ὁ οὐράνιος Πατέρας μας, ὁ Σωτήρας μας Χριστός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Αὐτή ἡ κυριαρχία τοῦ Χριστοῦ φαίνεται στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, πού ἀπαλλάσσει, ὅπως ἀκούσαμε τούς δύο δαιμονισμένους ἀπό τά δαιμόνια. Φτάνει μέ τούς μαθητές ἀπό τήν Καπερναούμ στήν ἀπέναντι ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, στήν πόλη τῶν Γεργεσηνῶν. Στήν περιοχή ζοῦν δύο δαιμονισμένοι. Εἶναι πολύ ἐπικίνδυνοι, «χαλεποί λίαν» χαρακτηρίζονται, ἔτσι ὥστε κανένας νά μήν τολμᾶ νά περάσει ἀπό τό δρόμο ἐκεῖνον. Ζοῦν στά μνήματα, ἄρα ἀπομονωμένοι ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, καί συνεπῶς κοινωνικά ἀπροσάρμοστοι. Οἱ ἄλλοι εὐαγγελιστές μᾶς λένε πώς ἔχουν καί διάσπαση προσωπικότητας. Στήν ἐρώτηση τοῦ Ἰησοῦ ποιό εἶναι τό ὄνομά σου ἀπαντοῦν: «λεγεών ὄνομα μοί, ὅτι πολλοί ἐσμέν». Πράγματι, οἱ δαιμονικές δυνάμεις διασποῦν καί διαιροῦν τόν ἄνθρωπο. Ὁ δαιμονισμένος δέ γνωρίζει καν τό ὄνομά του, ἀκόμη καί τάσεις αὐτοκαταστροφῆς τόν διακατέχουν ἀφοῦ «κατακοβόταν μέ πέτρες».

Ὁ Χριστός βέβαια ἦλθε στόν κόσμο γιά νά λύσει τά ἔργα καί τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Ἡ κυριαρχία τοῦ Χριστοῦ καί ἡ νίκη του φαίνεται στή συνέχεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔχουμε τή συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ μέ τούς δαίμονες πού εἶχαν εἰσέλθει στούς δύο δυστυχισμένους ἀνθρώπους, παρόλο πού δέν ὑπάρχει καμία σχέση μεταξύ τους, ὅπως τό εἶπαν οἱ ἴδιοι: «Τί ἡμῖν καί σοί Υἱέ τοῦ Θεοῦ»; Ὑπάρχει μάλιστα ἀπροσμέτρητη διαφορά. Ἐνῶ ὁ Χριστός εἶναι ἀγάπη, ζωή, ἀλήθεια καί ὁδηγεῖ στήν αἰώνια σωτηρία, οἱ δαίμονες ταυτίζονται μέ τήν κακία, τό ψεῦδος, τό μίσος, τήν πλάνη, τήν καταστροφή καί ὁδηγοῦν στήν αἰώνια καταδίκη.

Ἐν τούτοις ἀναγνωρίζουν τή θεότητά του, δέν ἀντέχουν ὅμως τή λαμπρότητα τῆς παρουσίας του, δέν ἀγνοοῦν τή δικαιοδοσία του καί παρακαλοῦν νά μήν τούς βασανίσει. Ζητοῦν νά μποῦν στήν ἀγέλη τῶν χοίρων. Ὁ Κύριος τό ἐπιτρέπει μέ ἀποτέλεσμα οἱ χοῖροι νά γκρεμιστοῦν καί νά πνιγοῦν στή λίμνη. Νά τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιρροῆς τῶν δαιμόνων. Καταστρέφεται καθετί πού ὑποτάσσεται στίς δαιμονικές δυνάμεις, ἀπό τόν ἄνθρωπο μέχρι καί τά ζῶα.

Ποιά ἦταν ὅμως ἡ συμπεριφορά τῶν κατοίκων, τῶν Γεργεσηνῶν, ὅταν ἔμαθαν τά γενόμενα; «… πάσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ, καί ἰδόντες αὐτόν παρακάλεσαν ὅπως μεταβῆ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν», τόν παρεκάλεσαν νά φύγει ἀπό τά σύνορά τους. Τί παράδοξη ἡ συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων! Ὁ Χριστός τούς τιμᾶ μέ τήν παρουσία του, τούς εὐεργετεῖ, τούς διδάσκει, θαυματουργεῖ, ἀπαλλάσσει τούς ἀνθρώπους τους ἀπό τά δαιμόνια. Ἐκεῖνοι τόν ἀρνοῦνται, τόν παρακαλοῦν νά ἐγκαταλείψει τή χώρα τους, ἐξορίζουν τό Θεό ἀπό τή ζωή τους. Στηρίζονται, ὅπως καί στήν ἐποχή μας, στόν παράνομο πλουτισμό, στίς ὕποπτες ἐργασίες τους –ἄς σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἐκτροφή χοίρων ἦταν ἀπαγορευμένη ἀπό τό Μωσαϊκό Νόμο- καί ἀρνοῦνται τό Χριστό πού θέλει τιμιότητα στήν ἐργασία καί καθαρότητα ψυχῆς. Προτιμοῦν τά ἔργα τοῦ διαβόλου, πού καταστρέφουν, παρά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, πού σώζει.

Ὡς Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι ἀνήκουμε στό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του. Ἡ χάρη του καί ἡ ἀγάπη του μᾶς προστατεύουν ἀπό κάθε δαιμονική ἐπιρροή. Ὁ λυτρωτής Χριστός διαθέτει ὅλα τά μέσα γιά τή σωτηρία μας.

Διαθέτει τάγματα Ἀγγέλων, τή λυτρωτική του χάρη, τή διδασκαλία του, τά Ἅγια Μυστήρια καί ὁλόκληρο τό ὁπλοστάσιο τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας. Μᾶς ἁγιάζει μέ τά μυστήριά του. Εἶναι ὁμολογία τῶν μαθητῶν του πώς ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός του κάνει τά δαιμόνια νά ὑποτάσσονται σ’ αὐτούς. Γι’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς συνιστᾶ: «ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Ἐφεσ. 6,11) καί μέ βεβαιότητα τονίζει ὅτι θά «κατορθώσουμε νά σβήσουμε τά φλογερά βέλη τοῦ διαβόλου μέ τήν ἀσπίδα τῆς πίστεως στό Θεό» (Ἐφεσ. 6,16).

Ἡ προσευχή μας ἄς εἶναι συνεχής ὅπως μᾶς τή δίδαξε ὁ Χριστός: «Πάτερ ἡμῶν …ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ο Απόστολος της Κυριακής 5 Ιουλίου 2015 - Ε´ Ματθαίου

Ὅποιος πιστεύει
μὲ τὴν καρδιά του
ὁδηγεῖται στὴ δικαίωση,
κι ὅποιος ὁμολογεῖ
μὲ τὸ στόμα
ὁδηγεῖται
στὴ σωτηρία.


(Ρωμ. ι´ 1-10) 
Αδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ ᾿Ισραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν· μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ᾿ οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν. ᾿Αγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν. Τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι. Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, ὅτι «ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς»· ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτω λέγει· «Μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν;». Τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν καταγαγεῖν· ἤ «τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον;». Τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν. ᾿Αλλὰ τί λέγει; «᾿Εγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου»· τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν. ῞Οτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον ᾿Ιησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν.

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Αδελφοί, ἡ σφοδρὴ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς μου καὶ ἡ δέησή μου στὸν Θεὸ εἶναι νὰ ὁδηγηθοῦν οἱ ᾿Ιουδαῖοι στὴ σωτηρία. Μπορῶ νὰ σᾶς βεβαιώσω πὼς ἔχουν ζῆλο Θεοῦ, ἀλλὰ χωρὶς τὴ σωστὴ γνώση. Γι’ αὐτό, στὴν πράξη ἀγνοοῦν τὸ γεγονὸς πὼς μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ δικαιώσει τὸν ἄνθρωπο, καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ δικαιωθοῦν μὲ τὰ ἔργα τους. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι πὼς δὲν ἀποδέχτηκαν τὴ δικαίωση ποὺ προσφέρει ὁ Θεὸς μέσω τοῦ Χριστοῦ. Γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ τέλος τοῦ νόμου, ἀφοῦ ἐκπληρώνει τὸν σκοπό του, δίνοντας τὴ σωτηρία σ’ ὅποιον πιστεύει. ῾Ο Μωυσῆς γράφει γιὰ τὴ δικαίωση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν νόμο, ὅτι ὅποιος πράττει σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, θὰ βρεῖ σ’ αὐτὲς τὴ ζωή. Γιὰ τὴ δικαίωση ὅμως ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν πίστη, λέει· Μὴν ἀναρωτηθεῖς, ποιὸς μπορεῖ ν’ ἀνέβει στὸν οὐρανό; γιὰ νὰ κατεβάσει δηλαδὴ τὸν Χριστό. Οὔτε νὰ πεῖς, ποιὸς μπορεῖ νὰ κατεβεῖ στὸν ἅδη; γιὰ ν’ ἀνεβάσει δηλαδὴ τὸν Χριστὸ ἀπὸ τοὺς νεκρούς. ᾿Αλλὰ τί λέει; Κοντά σου εἶναι ὁ λόγος, στὸ στόμα σου καὶ στὴν καρδιά σου, καὶ ἐννοεῖ τὸν λόγο τῆς πίστεως ποὺ κηρύττουμε. ῍Αν ὁμολογήσεις μὲ τὸ στόμα σου πὼς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶναι ὁ Κύριος καὶ πιστέψεις μὲ τὴν καρδιά σου πὼς ὁ Θεὸς τὸν ἀνέστησε ἀπὸ τοὺς νεκρούς, θὰ βρεῖς τὴ σωτηρία. Πραγματικά, ὅποιος πιστεύει μὲ τὴν καρδιά του ὁδηγεῖται στὴ δικαίωση, κι ὅποιος ὁμολογεῖ μὲ τὸ στόμα ὁδηγεῖται στὴ σωτηρία.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3071:o-apostolos-tis-kyriakis-5-iouliou-2015-e-matthaiou&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 5 Ιουλίου 2015 - Ε´ Ματθαίου

Βγῆκε τότε
ὅλη ἡ πόλη
νὰ συναντήσει
τὸν ᾿Ιησοῦ,
κι ὅταν τὸν εἶδαν,
τὸν παρακάλεσαν
νὰ φύγει
ἀπὸ τὴν περιοχή τους.

(Μτθ. η´ 28-θ´ 1)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. Καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; ῏Ην δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ῾Υπάγετε. Οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων· καὶ ἰδοὺ ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. Καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, ὅταν ἔφτασε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν περιοχὴ τῶν Γεργεσηνῶν, τὸν συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι ποὺ ἔρχονταν ἀπὸ τὰ μνήματα, τόσο φοβεροί, ποὺ κανένας δὲν τολμοῦσε νὰ περάσει ἀπὸ κεῖνο τὸν δρόμο. Καὶ μὲ κραυγὲς τοῦ ἔλεγαν· «Τί δουλειὰ ἔχεις ἐσὺ μ᾿ ἐμᾶς, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ῏Ηρθες ἐδῶ νὰ μᾶς βασανίσεις πρὶν τὴν ὥρα μας;» Μακριὰ ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔβοσκε ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων. Καὶ οἱ δαίμονες τὸν παρακαλοῦσαν λέγοντας· «῍Αν εἶναι νὰ μᾶς διώξεις, ἄφησέ μας νὰ πᾶμε στὸ κοπάδι τῶν χοίρων». Κι ἐκεῖνος τοὺς εἶπε· «Πηγαίνετε». Αὐτοὶ βγῆκαν καὶ πῆγαν στὸ κοπάδι τῶν χοίρων. Καὶ ὅλο τὸ κοπάδι ὅρμησε καὶ γκρεμίστηκε στὴ λίμνη καὶ πνίγηκαν μέσα στὰ νερά. Οἱ βοσκοὶ ἔφυγαν, πῆγαν στὴν πόλη καὶ ἀνάγγειλαν ὅλα τὰ συμβάντα καὶ ὅ,τι ἔγινε μὲ τοὺς δαιμονισμένους. Βγῆκε τότε ὅλη ἡ πόλη νὰ συναντήσει τὸν ᾿Ιησοῦ, κι ὅταν τὸν εἶδαν, τὸν παρακάλεσαν νὰ φύγει ἀπὸ τὴν περιοχή τους. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἐπιβιβάστηκε στὸ πλοῖο, διέσχισε τὴ λίμνη καὶ ἦρθε στὴν πόλη του.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3070:to-evaggelio-tis-kyriakis-5-iouliou-2015-e-matthaiou&catid=32&Itemid=145

ΝΑΙ στην Ευρώπη από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

O Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:

"Οι στιγμές που ζούμε είναι ίσως οι κρισιμότερες στην πορεία του Έθνους μας, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Είναι ώρες ευθύνης για όλους μας. Για κάθε θεσμό σε αυτή τη χώρα, για τα κόμματα, για την Εκκλησία, για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα χωριστά.

Πάνω όμως από το καθετί και από τον καθένα υπάρχει η πατρίδα. Μας ενώνει όλους η αγάπη γι' αυτόν τον τόπο.

Η αγωνία για το παρόν και το μέλλον του. Δεν μας χωρίζει τίποτε. Γι' αυτό και δεν πρέπει να επιτρέψουμε το δηλητήριο του διχασμού να στάξει στις ψυχές μας.

Θα πρόκειται για έγκλημα σε βάρος των επόμενων γενεών. Στα παιδιά μας οφείλουμε να εγγυηθούμε μία Ελλάδα της ανάπτυξης και της προόδου.

Μία Ελλάδα που θα προχωρά με αυτοπεποίθηση και σιγουριά μπροστά, σάρκα από τη σάρκα του στενού πυρήνα της κοινής ευρωπαϊκής μας οικογένειας.

Ας μην διακινδυνεύσουμε κατακτήσεις που με μόχθο οι οραματιστές αυτού του τόπου κέρδισαν. Και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο"

 http://romfea.gr/epikairotita-xronika/1567-nai-stin-europi-apo-ton-arxiepiskopo-ieronumo

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. 8, 5-13)

Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δούλου τοῦ ἑκατόνταρχου ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς. Σέ ὅλα τά θαύματα πού διηγοῦνται οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές ὁ θεάνθρωπος Κύριος εἶναι ἡ θεία προσωπικότητα πού κυριαρχεῖ μέ δύναμη, μέ τό θεϊκό μεγαλεῖο, τή σοφία καί κυρίως μέ τήν ἀγάπη. Αὐτοί, στούς ὁποίους παρέχεται ἡ εὐεργεσία τῆς θεραπείας ἤ οἱ συγγενεῖς τους διαθέτουν πίστη. Μέ αὐτή κατορθώνουν νά ἐφελκύσουν τή θαυματουργική δύναμη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί νά ἀπολαύσουν τή χαρά τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ὑγείας τους. Ὁ ἑκατόνταρχος ὅμως τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς παρουσιάζει ἕνα ἀσυνήθιστο καί ἀξιοζήλευτο σύμπλεγμα ἀρετῶν πού τόν καθιστᾶ περισσότερο ἄξιο προσοχῆς καί μιμήσεως.

Μόλις ὁ Χριστός μπαίνει στήν Καπερναούμ παρουσιάζεται μπροστά του ὁ ἑκατόνταρχος. ἀξιωματικός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ καί τόν παρακαλεῖ νά θεραπεύσει τό δοῦλο του, ὁ ὁποῖος ὑπέφερε ἀπό δεινή παραλυσία. Ὁ Κύριος ἐξετίμησε καί τά αἰσθήματα τοῦ ἑκατόνταρχου καί τή λεπτότητα μέ τήν ὁποῖα πλησίασε καί ἀμέσως ἀνταπροκρίθηκε στό αἴτημα νά μεταβεῖ στό σπίτι γιά νά τόν θεραπεύσει. Ὁ ἑκατόνταρχος ἀπάντησε ὅτι δέν εἶναι ἄξιος νά τόν δεχθεῖ στό σπίτι του καί παρακαλεῖ ἕνα λόγο νά πεῖ ὁ Χριστός καί φθάνει γιά νά θεραπευθεῖ ὁ δοῦλος του. Τότε ὁ Χριστός θαύμασε καί εἶπε σ’ ἐκείνους πού τόν ἀκολουθοῦσαν: «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι οὔτε μεταξύ τῶν Ἰσραηλιτῶν δέν βρῆκα τόσο μεγάλη πίστη». Καί φυσικά μ’ ἕνα Του λόγο ὁ δοῦλος τοῦ ἑκατόνταρχου, «ἰάθη ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ», ἀμέσως ἔγινε καλά.

Ἀξίζει νά παρατηρήσουμε πιό προσεκτικά καί τό διάλογο πού ἔκανε ὁ Χριστός μέ τόν ἑκατόνταρχο καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐκδηλώθηκε τό ἐνδιαφέρον τοῦ ἑκατόνταρχου γιά τό δοῦλο καί τά λόγια πού εἶπε ὁ Χριστός γιά τούς «υἱούς τῆς βασιλείας».

Παρουσιάζεται ὁ ἑκατόνταρχος, ὁ εἰδωλολάτρης, νά ἔχει ταπείνωση, νά ἐκδηλώνει ἀγάπη καί νά εἶναι γεμᾶτος πίστη. Ὁ ἑκατόνταρχος ἦταν ἀνώτερος ἀξιωματικός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Οἱ Ρωμαῖοι βρίσκονταν στήν Παλαιστίνη ὡς δυνάμεις κατοχῆς. Τό θαῦμα ἔγινε στήν Καπερναούμ, ὅπου ὁ ἑκατόνταρχος ἀσκοῦσε τά στρατιωτικά καθήκοντά του. Εἶχε, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε, ἀνθρώπους πολλούς στήν ἐξουσία του. Ὅλες οἱ δικαιοδοσίες του μποροῦσαν νά τόν ἐπηρεάσουν καί νά τόν ἔχουν κάνει ὑπερήφανο, ἀλαζόνα καί ἄκαμπτο. Ὅμως αὐτός ἀποδεικνύεται ταπεινός σέ βαθμό ἀνέλπιστο. «Κύριε, δέν εἶμαι ἱκανός νά μπεῖς στό σπίτι μου». Δέν θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἄξιο νά φιλοξενήσει τό Χριστό, θεωροῦσε τόν ἑαυτό του πολύ μικρό γιά μιά τέτοια ἐπίσκεψη.

Ἡ ὁμολογία του αὐτή ἦταν πηγαία καί αὐθόρμητη. Δέν εἶναι τό ὅτι ταπεινώνεται καί δηλώνει δημόσια τήν ἀναξιότητά του, ἀλλά αὐτό πού πρέπει νά προσέξουμε εἶναι ὅτι ἀναγνωρίζει τό Χριστό ὅπως Ἐκεῖνος φανερωνόταν, σάν Λυτρωτή καί Σωτήρα. Σάν παντοδύναμο πού ἀρκοῦσε ὁ λόγος του γιά νά δώσει καί ἀπό μακρυά τή σωτηρία. Αὐτό εἶναι πολύ διδακτικό γιά μᾶς. Ὄχι μόνο νά εἴμαστε ταπεινοί, ὅσο ψηλά κι ἄν στεκόμαστε, ὅσα χαρίσματα κι ἄν ἔχουμε, ἀλλά νά δεχόμαστε τό Χριστό, ὅπως Αὐτός φανερώθηκε κι ὄχι ὅπως ἡ δική μας φαντασία τόν πλάθει.

Ἔδειξε ταπείνωση ὁ ἑκατόνταρχος γιατί εἶχε ἀγάπη. Ἀγάπη μεγάλη, αὐθόρμητη καί ἀνυπόκριτη. Ἀγάπη σ’ ἕνα συνάνθρωπο, πού εἶναι συγχρόνως δοῦλος. Σέ μιά ἐποχή πού ἡ δουλεία ἦταν θεσμός κατοχυρωμένος, ὁ ἑκατόνταρχος μέ τόν πλοῦτο τῆς ἀγάπης του σπάει τά δεσμά τῆς δουλείας, ἐλευθερώνεται ὁ ἴδιος, ἐλευθερώνει τόν ἀδελφό του, τόν φέρνει ψυχικά πολύ κοντά του καί τοῦ χαρίζει ὑγεία διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀγάπη τοῦ ἑκατόνταρχου εἶναι αὐτή πού τόν ἔκανε νά διακρίνει τόν κάθε ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἄσχετα ἀπό τήν καταγωγή του καί τήν κοινωνική του θέση. Ἐκεῖ πού τό καταστημένο τῆς ἐποχῆς του δέν ἔβλεπε τίποτε περισσότερο ἀπό ἕνα ζῶο, αὐτός βλέπει τόν ἄνθρωπο, τό πλάσμα Θεοῦ, πού εἶναι ἄξιο ἀγάπης καί ἀνθρωπιᾶς. Παρακαλεῖ τό Χριστό γιά τό δοῦλο του, ὅπως θά παρακαλοῦσε γιά κάποιο ἀπό τά παιδιά του.

Μπροστά στό Χριστό τοποθετεῖται σωστά ὁ Ρωμαῖος ἀξιωματικός. Μπορεῖ νά ἔχει δύναμη νά διατάξει, ἀλλά ἡ ἐξουσία δέν τόν τυφλώνει. Ἔχει μάτια καθαρά γιά νά διακρίνει τήν ἀπροσμέτρητη ἀπόστασή του ἀπό τό Χριστό. Ἡ αὐτογνωσία του τόν ὁδηγεῖ στή Θεογνωσία. Ἡ δήλωσή του «Κύριε οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθης» θυμίζει τήν προσευχή τοῦ Ἰωάννη «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ».

Ὅλα ὅμως αὐτά τά κατόρθωσε ὁ ἑκατόνταρχος γιατί εἶχε βαθιά καί ἀκλόνητη πίστη. Μιά πίστη πού κάνει καί τό Χριστό νά δείξει τό θαυμασμό Του. Μιά πίστη πού δέν εἶχαν αὐτοί πού θεωροῦσαν τούς ἑαυτούς τους ὅτι θά κληρονομοῦσαν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοί πού ἦταν οἱ «υἱοί τῆς βασιλείας».

Ἐδῶ ὁ Χριστός ξακαθαρίζει τά πράγματα καί φανερώνει ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο κατεστημένο, πού μεταβιβάζεται κληρονομικά, λόγω καταγωγῆς, ἀλλά μιά κοινωνία ἀγάπης πρός τό Θεό καί τόν συνάνθρωπο ὡς ἀδελφό. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποῖα ἁγιάζεται ὁ ἄνθρωπος καί μέ τά μυστήρια της θεραπεύεται, λυτρώνεται, σώζεται. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ο Απόστολος της Κυριακής 28 Ιουνίου 2015 - Δ´ Ματθαίου

Καρπὸς

τῆς καινούριας ζωῆς σας

εἶναι ἡ ἁγιοσύνη,

καὶ τὸ τέλος

τῆς πορείας σας

εἶναι

ἡ αἰώνια ζωή.

(῾Ρωμ. στ´ 18-23)

Αδελφοί, ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ. ᾿Ανθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ῞Ωσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν. ῞Οτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. Τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; Τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. Νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, εἶστε ἐλεύθεροι πιὰ ἀπὸ τὸν ζυγό τῆς ἁμαρτίας κι ὑπηρετεῖτε τὸ καλὸ καὶ τὸ δίκαιο. Χρησιμοποιῶ τὴν ἀνθρώπινη εἰκόνα τῆς δουλείας, γιατὶ δὲν μπορεῖτε ἀλλιώτικα νὰ μὲ καταλάβετε. Παλιότερα εἴχατε ὑποδουλώσει ὅλο τὸ εἶναι σας σὲ πάθη καὶ πράξεις ἀντίθετες στὸ θεϊκὸ θέλημα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ζεῖτε ἀντίθετα πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. ῎Ετσι πρέπει καὶ τώρα νὰ ὑποδουλώσετε ὅλο τὸ εἶναι σας στὸ θεϊκὸ θέλημα, γιὰ νὰ βρεθεῖτε κοντὰ στὸν Θεό. Μὴν ξεχνᾶτε πώς, ὅσον καιρὸ ἤσασταν ὑπόδουλοι στὴν ἁμαρτία, ἤσασταν μακριὰ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ποιὸ ἦταν τὸ κέρδος σας ἀπὸ τὴ διαγωγή σας ἐκείνη; Ντρέπεστε τώρα γι’ αὐτήν, γιατὶ ὁδηγοῦσε τελικὰ στὸν θάνατο. Τώρα ὅμως εἶστε ἐλεύθεροι πιὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία κι ἀνήκετε στὸν Θεό. Καρπὸς τῆς καινούριας ζωῆς σας εἶναι ἡ ἁγιοσύνη, καὶ τὸ τέλος τῆς πορείας σας εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Γιατὶ ὁ μισθὸς ποὺ δίνει ἡ ἁμαρτία εἶναι ὁ θάνατος, ἐνῶ τὸ δῶρο ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τὴν ὁποία ἔφερε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας. 

http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3042:o-apostolos-tis-kyriakis-28-iouniou-2015-d-matthaiou&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 28 Ιουνίου 2015 - Δ´ Ματθαίου

Σᾶς βεβαιώνω

πὼς τόση πίστη

οὔτε ἀνάμεσα

στοὺς ᾿Ισραηλίτες

δὲν βρῆκα.

(Μτθ. Η´ 5-13)

Εῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσελθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ᾿Εγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. ᾿Ακούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ᾿Αμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται  μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ῞Υπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. Καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, μόλις μπῆκε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν Καπερναούμ, τὸν πλησίασε ἕνας  ἑκατόνταρχος καὶ τὸν παρακαλοῦσε μ᾿ αὐτὰ τὰ λόγια· «Κύριε, ὁ δοῦλος μου εἶναι κατάκοιτος στὸ σπίτι, παράλυτος, καὶ ὑποφέρει φοβερά». ῾Ο ᾿Ιησοῦς τοῦ λέει· «᾿Εγὼ θὰ ἔρθω καὶ θὰ τὸν θεραπεύσω». ῾Ο ἑκατόνταρχος τοῦ ἀποκρίθηκε· «Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σὲ δεχτῶ στὸ σπίτι μου· πὲς ὅμως μόνον ἕνα λόγο, καὶ θὰ γιατρευτεῖ ὁ δοῦλος μου. Εἶμαι κι ἐγὼ ἄνθρωπος κάτω ἀπὸ ἐξουσία, καὶ ἔχω στρατιῶτες στὴ διοίκησή μου· λέω στὸν ἕνα “πήγαινε” καὶ πηγαίνει, καὶ στὸν ἄλλο “ἔλα” καὶ ἔρχεται, καὶ στὸν δοῦλο μου “κάνε αὐτὸ” καὶ τὸ κάνει». ῞Οταν τὸν ἄκουσε ὁ ᾿Ιησοῦς, θαύμασε καὶ εἶπε σ᾿ ὅσους τὸν ἀκολουθοῦσαν· «Σᾶς βεβαιώνω πὼς τόση πίστη οὔτε ἀνάμεσα στοὺς ᾿Ισραηλίτες δὲν βρῆκα. Καὶ σᾶς λέω πὼς θά ᾿ρθουν πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολὴ καὶ δύση καὶ θὰ καθίσουν μαζὶ μὲ τὸν ᾿Αβραάμ, τὸν ᾿Ισαὰκ καὶ τὸν ᾿Ιακὼβ στὸ τραπέζι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐνῶ οἱ κληρονόμοι τῆς βασιλείας θὰ πεταχτοῦν ἔξω στὸ σκοτάδι· ἐκεῖ θὰ κλαῖνε, καὶ θὰ τρίζουν τὰ δόντια τους». ῞Υστερα εἶπε στὸν ἑκατόνταρχο ὁ ᾿Ιησοῦς· «Πήγαινε, κι ἂς γίνει αὐτὸ ποὺ πίστεψες». Καὶ γιατρεύτηκε ὁ δοῦλος ἐκείνη τὴν ὥρα.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3041:to-evaggelio-tis-kyriakis-28-iouniou-2015-d-matthaiou&catid=32&Itemid=145

Δεν νοείται χριστιανός απογοητευμένος, ανυπόμονος, ανέλπιδος!

Πίσω από τον ανθρώπινο πόνο, την πικρή δοκιμασία, την κουραστική στενοχώρια και τη φοβερή θλίψη κρύβεται το φιλόστοργο μάτι του Θεού. Η αφύπνιση από τη ζωή της ύλης, της ηδονής, της καλοπέρασης και του ατομισμού θα φέρει τον άνθρωπο στην πνευματική ενατένιση, την ορθή όραση, την εγνωσμένη μελέτη, στην απομάκρυνση του θολού άγχους. Ο άνθρωπος έχει πολλές και άγνωστες εσωτερικές δυνάμεις. Μη λυγίζει εύκολα, μη πέφτει απερίσκεπτα, μη μένει κάτω, μη κυριεύεται από την απόγνωση. Μάλιστα δεν νοείται χριστιανός απογοητευμένος, ανυπόμονος, ανέλπιδος, κακομοίρης, κατσούφης και αγνώμων. Τώρα είναι η ώρα να φανεί η πίστη, να δοθούν εξετάσεις, να κριθεί η γνησιότητα της πίστεως του καθενός. Να μη μένει σε λόγια. Στους πειρασμούς, τις δοκιμασίες, τις θύελλες φαίνεται η αληθινότητα του πιστεύω μας. Ο πόνος φανερώνει τη νόσο. Ο πόνος μπορεί να γίνει ιατρός. Είναι ανάγκη να πονέσουμε για να συμπονέσουμε. Ο πόνος, είναι αλήθεια, μπορεί να μαλακώσει τον άνθρωπο και να γίνει ευλογία και μπορεί να τον σκληρύνει και να του γίνει μαρτύριο, βάσανο ή κατάρα. Όπως λένε, οι θερμές ακτίνες του ήλιου λιώνουν το κερί και σκληραίνουν τη λάσπη. Έχει ιδιαίτερη σημασία η ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου.

Είναι πολλοί οι λόγοι που θα έπρεπε ο άνθρωπος ανυποχώρητα να αγωνίζεται συνεχώς.Η απελπισία είναι ανεπίτρεπτη. Η υπομονή είναι πάντοτε απαραίτητη. Δεν είμαστε μόνοι αγωνιζόμενοι στη ζωή. Ο καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα φαίνεται, λέει σωστά ο λαός μας. Φουρτούνα, συννεφιά, μπόρα είναι και θα περάσει. Ξεφύγαμε κι εμείς απρόσεκτα. Καιρός να επιστρέψουμε πιο συνετά στην ευθεία, στο μέσον, το μέτρο, τη μετρημένη ζωή. Είναι μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία σημαντική.

+ μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι -Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου

 

Μερικοὶ λένε: «Σ᾿ αυτόν τον Ναὸ τον μικρό, τον κατανυκτικο, ζω την Θεία Λειτουργία· στον μεγάλο Ναό δεν την ζω. Αν είναι κανένα εξωκλήσι σοβατισμένο άσπρο, δεν νιώθω τίποτε· αν όμως είναι αγιογραφημένο, έχη καλό τέμπλο κ.λπ., εκεί ζω την Θεία Λειτουργία!».
Αυτὰ είναι για έναν άνθρωπο που δεν έχει όρεξη να φάη και του βάζεις λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, για να του έρθη η όρεξη.

– Δηλαδή, Γέροντα, αυτὰ δεν παίζουν κάποιο ρόλο; Δεν βοηθούν;
– Ναί, δεν λέω, βοηθούν και αυτά, αλλά να μη σκαλώνη κανείς σʹ αυτά. 

 

Διαφορετικά, με μαγικό τρόπο θα ζητά ο άνθρωπος να ζήση τον Χριστό. Θα ζητά κελλί σκοτεινό, κανδήλι με χαμηλό φως, κατανυκτικό Ναό. Χωρὶς αυτά δεν θα μπορει να προσευχηθεί.Ή στο τραίνο βρίσκεται ή στην σπηλιὰ ή στον δρόμο, να είναι το ίδιο γιʹ αυτόν.

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι * καὶ μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του.

* Βλ. Α´ Κορ. 3, 16 καὶ 6, 19

Πηγή:  proskynitis.blogspot.gr

Παθοκτόνοι και όχι σωματοκτόνοι

Παρέβαλεν ο Αββάς Ισαάκ τω Αββά Ποιμένι·και ιδών αυτόν βάλοντα μικρό ύδωρ εις τους πόδας αυτού, ως έχων προς αυτόν παρρησίαν , είπεν αυτώ· πως τινές εχρήσαντο τη αποτομία ,σκληραγωγήσαντες το σώμα αυτών; και λέγει αυτώ ο Αββάς Ποιμήν· ημείς ουκ εδιδάχθημεν σώματοκτόνοι,αλλά παθοκτόνοι.

Επισκέφτηκε ο Αββάς Ισαάκ τον Αββά Ποιμένα. Και βλέπονταν τον να βάζει λίγο νερό στα πόδια του τον ρώτησε γιατί του είχε κάποιο θάρρος και του είπε,«πως κάποιοι έφτασαν από την σκληραγωγία που έκαναν στο σώμα τους να χάσουν κάποιο μέλος του σώματός τους;» (συγκρίνοντας και κατηγορώντας  έμμεσα τον αββά Ποιμένα  πως φροντίζει το σώμα του ). Και του απαντά ο Αββάς Ποιμένας« εμείς δεν διδαχτήκαμε (από τους Πατέρες) να είμαστε σωματοκτόνοι αλλά παθοκτόνοι».