ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Κυκλοφορήθηκε απὸ τις εκδόσεις ΕΠΕΚΤΑΣΗ και στη σειρὰ Νομοκανονική Βιβλιοθήκη Νο 32 η νέα επιστημονική μελέτη του Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών, Δρος Θεολογίας, με τίτλο: Η ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ ΣΤΟΥΣ  ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ.

Πρόκειται για πολυεδρικού ενδιαφέροντος εγχειρίδιο Κανονικού  Δικαίου, το οποίο φιλοδοξεί να καλύψει όλο το φάσμα, το χαρακτηριζόμενο με τον γενικό όρο «φόνος». Συγκεκριμένα εξετάζεται η εντολή του Θεού «ου φονεύσεις» και γίνεται αναφορά στην αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής ως ποινικό – κανονικό αδίκημα. Ειδικότερα αναλύεται το αδίκημα του φόνου, τόσο του εκούσιου όσο και του ακούσιου, σε όλες τις μορφές του.

Στο Α´ Κεφάλαιο αποδεικνύεται ότι ο εκούσιος φόνος, έχοντας ως αναγνωριστικά στοιχεία την προπαρασκευή, την προαίρεση και την πρόθεση αφαίρεσης ζωής, καταδικάζεται τόσο από την Αγία Γραφή όσο και από την Ιερά Παράδοση.

Προς επίρρωση των παραπάνω παρουσιάζεται μία πλειάδα Ιερών κανόνων, οι οποίοι αναλύουν σε βάθος την πρόθεση του δράστου, αλλά και την ποικιλία των οργάνων και του τρόπου επιτέλεσης του εκούσιου φόνου και αναφέρονται τα κατ᾽ αναλογίαν σε κάθε περίπτωση επιβαλλόμενα εκκλησιαστικά επιτίμια.

Το Β´ Κεφάλαιο διαπραγματεύεται ειδικές περιπτώσεις εκούσιου φόνου.

Με εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία αποδεικνύεται ότι στους εκούσιους φόνους εντάσσεται η αυτοχειρία ως η δι᾽ ιδίας χειρός κατάλυση της εαυτού ζωής και ως υψίστη ύβρις κατά του Δημιουργού Θεού και παρουσιάζεται, με έρεισμα την Ιερά Παράδοση, για ποιούς λόγους ο αυτόχειρας στερείται εκκλησιαστικής κηδεύσεως.

Ξεχωριστού ενδιαφέροντος αποτελεί και η κατάταξη στους έμμεσους εκούσιους φόνους του εκούσιου αυτοακρωτηριασμού, ως άλλου τρόπου αυτοχειρίας. Ακόμη καταγράφεται και η περίπτωση της ευθανασίας, η οποία καταδικάζεται ως εκούσιος φόνος, αφού συνιστά υποβοηθούμενη αυτοκτονία, δηλαδή συνδυασμό φόνου και αυτοκτονίας.

Επιπλέον, γίνεται αναφορά στην θανατική ποινή, η οποία από κανονικής πλευράς θεωρείται απαράδεκτη και καταδικάζεται ως είδος εκούσιου φόνου.

Στο Γ´ Κεφάλαιο αναλύεται το δύσκολο θέμα του ακούσιου φόνου, ως αφαίρεση ανθρώπινης ζωής εκ τύχης ή  εξ ολιγωρίας, με χαρακτηριστικά την έλλειψη προθέσεως ή προαιρέσεως και ενδεχόμενου δόλου. Και εδώ, με την  παρουσίαση πολλών Αγιογραφικών και Πατερικών πηγών, αλλά κυρίως Ιερών κανόνων, καταδεικνύεται ἡ ποικίλη  κατά περίπτωση αντιμετώπιση του ακούσιου φόνου από το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας.

Τὸ Δ´ κεφάλαιο ασχολείται με το ευαίσθητο θέμα της άμβλωσης, και παρουσιάζει με αποδεικτική πειθώ ότι η δια παντός μέσου φθορά του εμβρύου, ως ολοκληρωμένης ψυχοσωματικής οντότητας, συνιστά φόνο και μάλιστα  εκούσιο. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η βρεφοκτονία με την μορφή της αδιαφορίας για την ζωή του βρέφους και της αμέλειας για την διαφύλαξη της υποστάσεως του αρτιγέννητου εκ μέρους της μητέρας.

Τέλος, στο Ε´ Κεφάλαιο καταδεικνύεται ότι η αγάπη «φονεύει» τον φόνο, με την απαραίτητη προϋπόθεση ο άνθρωπος να εξέλθει από τον ασφυκτικό εγκλωβισμό του στην τέλεια υποκειμενικότητα και τον εγωκεντρισμό του  και να εισέλθει στον χώρο της αγαπητικής κοινωνίας.

Το βιβλίο αναπτύσσεται σε σύνολο 252 σελίδων και είναι άρτια επιμελημένο. Έχει διαστάσεις 14,5Χ21 εκ., είναι  σκληρόδετο και φέρει στο εξώφυλλο την απεικόνιση της αδελφοκτονίας του Άβελ απὸ τον Κάϊν, ψηφιδωτού απὸ τον Καθεδρικό Ναό του Μονρεάλε στην Σικελία.

O Άγιος Νικόλαος και οι ναυτικοί

 

 

            Όλοι οι άγιοι, άγιοι είνε, αλλά ο άγιος Νικόλαος είνε ξεχωριστά αγαπημένος από τους θαλασσινούς, που είνε προστάτης τους, για τούτο και τα πιο πολλά καράβια έχουνε τόνομά του. Είνε και στη φυσιογνωμία ο πιο γλυκός και συμπαθέστατος, "εικόνα πραότητος".

Τη θυμωμένη θάλασσα δεν τη δαμάζει πια με την τρίαινα ο άγριος Ποσειδώνας, που τον έπλασε η μυθολογία, αλλά ο πιο ήμερος και ο πιο γλυκύτερος γέροντας, ο άγιος Νικόλαος, που δεν κρατά καμάκια και κοντάρια, αλλά που βλογά τα μελανιασμένα κύματα δίχως να τα φοβερίζει και κείνα ησυχάζουνε και μαλακώνουνε, σα να τους ρίχνει κάποιο λάδι ουράνιο. Τα τροπάρια που ψέλνουνε στη μνήμη του υμνούνε αυτή την πραότητα και την γλυκύτητά του. Στον Εσπερινό ψέλνουνε ανάμεσα σε άλλα και τούτα τα στιχηρά:

           "Χαίρε η ιερά κεφαλή, το καθαρό δοχείο των αρετών, ο θείος κανόνας της αγιασμένης ιερωσύνης, ο μέγας ποιμένας, ο φάρος ο φωτεινότατος που έχεις της νίκης το όνομα, εσύ που σκύβεις με συμπόνοια απάνω σ' όσους βρίσκουνται σε ανάγκη και ακούς του αδύντους που σε παρακαλούνε και τους γλυτώνεις γρήγορα και τους φυλάγεις να μην πάθουνε.

             Το πιο ωραίο τροπάρι είναι το Απολυτίκιο του Αγίου:

"Κανόνα πίστεως καί εικόνα πραότητος, εγκρατείας Διδάσκαλον, ανέδειξέ σε τή ποίμνη σου, η τών πραγμάτων αλήθεια, διά τούτο εκτήσω τή ταπεινώσει τά υψηλά, τή πτωχεία τά πλούσια, Πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών. "

           Απόχτησες, λέγει, με την ταπείνωση τα υψηλά, τα υπεράνθρωπα, αυτά που δεν μπορούνε να τα κάνουνε οι περήφανοι κ' οι φοβεροί άνθρωποι και με την φτώχεια απόχτησες τα πλούσια, τον θησαυρό της θείας χάρης που δεν τον αξιώνουνται οι δοξασμένοι κ' οι τιμημένοι τούτου του κόσμου.

Η φυσιογνωμία του διατηρήθηκε από εικόνα σε εικόνα ίσαμε σήμερα στην τέχνη της εκκλησίας μας, γλυκειά, ταπεινή, πονετικιά, παραηγορητικιά, όλο πραότητα, όλο αγάπη, ειρηνική, απλή, αληθινή "εικόνα πραότητητος", όμοια με του Χριστού, που είπε "μάθετε απ' εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία". Το κεφάλι του είνε φαλακρό με άσπρα τσουλούφια, με μικρό πρόσωπο, με ήμερα μάτια και κόκκινα μάγουλα, με σεμνό μουστάκι και με κοντά στρογγυλά γένεια, "γέρων στρογγυλογένης", με χαμηλούς ώμους, με ταπεινό σχήμα, σαν να παρακαλεί εμάς εκείνος κι΄ όχι να τον πρακαλούμε εμείς.

Φώτης κόντογλου

(Περιοδικό "ΚΙΒΩΤΟΣ" Δεκέμβριος 1952)



ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ – 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

                           Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. 13, 10-17)

«Ἐκεῖνο τόν καιρό δίδασκε ὁ Ἰησοῦς σέ μία ἀπό τίς συναγωγές καί ἦταν ἡμέρα Σάββατο. Ἐκεῖ βρισκόταν καί μία γυναίκα, δεκαοχτώ χρόνια ἄρρωστη ἀπό δαιμονικό πνεῦμα. Ἦταν κυρτωμένη καί δέν μποροῦσε καθόλου νά σηκώσει τό σῶμα της. Ὅταν τήν εἶδε ὁ Ἰησοῦς, τή φώναξε καί τῆς εἶπε: «Γυναίκα, ἀπαλλάσσεσαι ἀπό τήν ἀρρώστια σου». Ἔβαλε πάνω της τά χέρια του κι ἀμέσως ἐκείνη ὀρθώθηκε καί δόξαζε τό Θεό. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ὅμως, ἀγανακτισμένος πού ὁ Ἰησοῦς ἔκανε τή θεραπεία τό Σάββατο, γύρισε στό πλῆθος καί εἶπε: «Ὑπάρχουν ἔξι μέρες πού ἐπιτρέπεται νά ἐργάζεται κανείς· μέσα σ’ αὐτές, λοιπόν, νά ἔρχεστε καί νά θεραπεύεστε, καί ὄχι τό Σάββατο». Ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε: «Ὑποκριτῆ! Ὁ καθένας σας δέ λύνει τό βόδι του ἤ τό γαϊδούρι του ἀπό τό παχνί τό Σάββατο καί πάει νά τό ποτίσει; Κι αὐτή, πού εἶναι ἀπόγονός τοῦ Ἀβραάμ, καί ὁ σατανᾶς τήν εἶχε δεμένη δεκαοχτώ χρόνια, δέν ἔπρεπε νά λυθεῖ ἀπ’ αὐτά τά δεσμά τό Σάββατο»; Μέ τά λόγια του αὐτά ντροπιάζονταν ὅλοι οἱ ἀντίπαλοί του κι ὅλος ὁ κόσμος χαιρόταν γιά ὅλα τά θαυμαστά πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς.»

Ἡ σκηνή, πού περιγράφει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι συγκλονιστική καί ἀποκαλυπτική γιά τίς διαθέσεις καί τήν εἰλικρίνεια τῶν ἀνθρώπων ἀλλά καί τή στάση τοῦ Χριστοῦ. Μπροστά στόν Πιλάτο ὁ Ἰησοῦς ἀνακρινόμενος ὁμολογεῖ πώς «ἐγώ γι’ αὐτό γεννήθηκα καί γι’ αὐτό ἦρθα στόν κόσμο γιά νά φανερώσω τήν ἀλήθεια». Ἄρα, τό πρόσωπο καί ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια καί συνεπῶς ἡ λυδία λίθος μέ τήν ὁποία κρίνονται διαχρονικά οἱ ἄνθρωποι, τά γεγονότα , οἱ καταστάσεις.

Μία γυναίκα, πού δεκαοχτώ χρόνια ἄρρωστη δέν μποροῦσε νά ἰσιώσει τό κορμί της, πάει, ὡστόσο, στή συναγωγή, ἄν καί ἀνήμπορη, ἐπειδή εἶναι Σάββατο, ἡμέρα τοῦ Κυρίου, γιά νά προσευχηθεῖ καί νά ἀκούσει τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός, ἄν καί Θεός, ἐπειδή εἶναι καί τέλειος ἄνθρωπος, ὑπακούοντας στό νόμο πράττει τό ἴδιο, καί ὡς δάσκαλος τοῦ νόμου διδάσκει. Ἡ λυτρωτική του ὅμως παρουσία δρᾶ πάνω στή γυναίκα. Ὁ λόγος καί τό ἄγγιγμά του ἔχουν σωτήρια ἀποτελέσματα. Ἀμέσως ἔγινε καλά καί τό σῶμα τῆς ἴσιωσε. Εὐθύς ἀναγνώρισε τήν εὐεργεσία τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἔδειξε δοξολογώντας τό Θεό.

Μέ τήν εὐγνωμοσύνη λειτουργεῖ ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη φυσιολογικά, γιατί ἀναγνωρίζει ὅτι τά πάντα προέρχονται ἀπό τό Θεό καί ἐπιστρέφουν στήν πηγή τους μέσα στήν κοινωνία τῆς ἀγάπης του. Ὅταν εὐχαριστοῦμε σωστά καί λειτουργικά τό Θεό ἐν Χριστῷ, σημαίνει ὅτι ἐμπιστευόμαστε τήν ὕπαρξή μας σ’ αὐτόν. Εἶναι ἡ ἀντιπροσφορά μας στίς φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργεσίες του. Ἡ πιό σημαντική εἶναι ὅτι καί ἐμεῖς ἤμασταν συγκύπτοντες, παραδομένοι στή φθορά καί τό θάνατο. Μέ τό θάνατό του ὅμως ὁ Χριστός μᾶς χάρισε τήν ἀνάσταση καί τή ζωή. Γι’ αὐτό ὅλος ὁ λαός τοῦ Θεοῦ συναζόμαστε πλέον ὄχι τό Σάββατο, τήν ἑβδόμη ἡμέρα, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, ἀλλά τή «μία Σαββάτων», τήν ὀγδόη, τήν Κυριακή, γιά νά δατρανώσουμε τήν πίστη μας στόν Ἀναστάντα Χριστό καί νά κοινωνήσουμε μαζί του καί μέ τούς ἀδελφούς στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Εἶναι γεγονός πώς ζοῦμε σέ μία κοινωνία μεταχριστιανική. Ἄλλα εἶναι πλέον τά ἐνδιαφέροντά μας, οἱ προτεραιότητές μας, οἱ στόχοι μας. Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς σιγά-σιγά πάει νά καταργηθεῖ. Αὐτό, ὅμως, δέν σημαίνει πώς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ παύει νά ἰσχύει ἤ ὅτι μπορεῖ νά ἀλλάξει ἤ νά περιφρονηθεῖ. Ἡ φωνή τοῦ ἠχεῖ καθαρά: «σχολάσατε καί γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμί Θεός».

Τή σωστική παρουσία τοῦ Χριστοῦ δέν ἀντέχει, ὅμως, τό πνεῦμα τῆς πλάνης, τοῦ φθόνου καί τῆς ὑποκρισίας. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ἐκείνη τήν ἡμέρα στή συναγωγή, γιά χάρη τοῦ Σαββάτου, ἦταν ἕτοιμος, ἄν μποροῦσε, νά ἐξοντώσει καί τό Χριστό καί τή συγκύπτουσα. Ὅποιος δέν τόν ἤξερε θά τόν πίστευε, ἀλλά ὁ Χριστός τόν ξεσκέπασε καί τόν ἀποστόμωσε. Ὅλοι οἱ ὅμοιοι στήν Ἐκκλησία σάν τόν ἀρχισυνάγωγο, τά ἴδια φωνάζουν πάντα: «Πάνω ἀπ’ ὅλα εἶναι ὁ νόμος, οἱ ἐντολές, οἱ ἱεροί κανόνες, ἡ τάξη καί ἡ παράδοση». Ποιός τό ἀρνήθηκε; Μά ὁ νόμος καί οἱ ἐντολές καί οἱ κανόνες εἶναι ὅλα γιά τόν ἄνθρωπο. Τό πιό εὔκολο εἶναι ὁ κάθε ὀκνηρός καί εὐθυνόφοβος κι ὅποιος τοῦ δόθηκε μία θέση καί δέν μπορεῖ νά ξεπεράσει τό γράμμα τοῦ νόμου καί νά τόν ἑρμηνεύσει θετικά νά ταμπουρώνεται ὑποκριτικά πίσω ἀπό τίς νομικές διατάξεις καί νά μήν ἀφήνει νά γίνεται τίποτε καλό.

Μά ὅταν ἐξουθενώνει κανείς τόν ἄνθρωπο, τί τοῦ χρειάζονται οἱ νόμοι; Ὅταν γκρεμίζει τήν Ἐκκλησία, τί τούς θέλει τούς κανόνες; Ὅταν δέν ξέρει τόν ἄνθρωπο, τί μιλάει γιά τό Θεό; Ὅσο γιά τήν τάξη καί τήν παράδοση καί τή δικαιοσύνη, ὅποιοι τά πολυφωνάζουν αὐτά, οὔτε τά ξέρουν, οὔτε τά ἔμαθαν, οὔτε τά σεβάστηκαν ποτέ τους.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Μία ἁπλή καθημερινή περίπτωση ἔδωσε ἀφορμή στόν Ἰησοῦ Χριστό νά κάνει μία ἑρμηνεία τοῦ νόμου καί τοῦ Σαββάτου τόσο διαφορετική καί τόσο ἐπαναστατική. Ἡ ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ μεγάλη ὑπέρβαση, γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν ὁ λαός νά χαρεῖ καί οἱ ἑρμηνευτές καί ἱεροκήρυκες τῆς ἐποχῆς του νά θορυβηθοῦν. Ὁ ἀρχισυνάγωγος καί οἱ ὅμοιοί του ἀντιδροῦν γιατί αἰσθάνονται ὅτι ντροπιάζονται στήν ἀντιπαράθεσή τους μέ τό Χριστό, πού σημαίνει ὅτι ἀσκοῦν ἕνα ἔργο ποιμαντικό ὄχι γιά τό καλό του ποιμνίου τους, ἀλλά γιά τή διασφάλιση τῆς ἐξουσίας. Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα μήνυμα καί σ’ ἐμᾶς πού ἑρμηνεύουμε καί κηρύττουμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐάν δέν ὑπηρετοῦμε τήν ἀλήθεια καί δέν διακονοῦμε ἐπάξια τό λαό τοῦ Θεοῦ, τότε ὁ ἴδιος ὁ λαός θά μᾶς ἀπορρίψει καί θά ἔρθει καί ἡ δική μας «καταισχύνη», ὅπως τοῦ ἀρχισυνάγωγου καί τῶν ἀντιπάλων του Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Πως ο Άγιος Νικόλαος έγινε προστάτης των ναυτικών

Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο προστάτης των ναυτικών σε όλο τον κόσμμο, καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος. Δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο πλεούμενο που να μην έχει την εικόνα του και να μην ζητάει την προστασία του, καθώς στο βίο του αναφρέονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα.
 

Κάποτε αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν. Ο Άγιος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε. Λέγεται δε, ότι ένας ναυτικός γλίστρησε, έπεσε από το κατάρτι και σκοτώθηκε. Όμως ο Νικόλαος προσευχήθηκε θερμά και ο ναυτικός αναστήθηκε....
 

 Η ημέρα τιμής του Αγίου Νικολάου, η 6η Δεκεμβρίου, είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, Υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη επίσης αργία είναι για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα.
O βίος του Αγίου Νικολάου
Ο Άγιος Νικόλαος, γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.
Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.
 

Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.
 

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ. Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα - λόγω σφοδρών ανέμων - και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.
Περί των Ιερών Λειψάνων του Αγίου
Ο τάφος του Αγίου Νικολάου στη Βασιλική του Μπάρι, ανοίχθηκε αναγκαστικά το 1953 μ.Χ., κατά την διάρκεια αναστηλωτικών εργασιών, την νύκτα της 5ης προς 6ης Μαΐου. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε επιτροπή από τον Πάπα, με Πρόεδρο τον τότε Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπίσκοπο του Μπάρι Ερρίκο Νικόδημο, στην οποία ανατέθηκε η κανονική αναγνώριση των λειψάνων του τάφου. Παράλληλα ο αναγνωριστικός έλεγχος και η καταμέτρηση των οστών ανατέθηκε στον Καθηγητή της Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι Λουΐτζι Μαρτίνο και τον βοηθό του Γιατρό Αλφρέντο Ρουγγίερι.
 

Η κρύπτη όπου φυλάσσεται το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας.
Τα Λείψανα μέσα στη λάρνακα έπλεαν σέ ένα διαυγές, άχρωμο και άοσμο υγρό, το οποίο είχε βάθος τρία περίπου εκατοστά. Η εξέταση του υγρού αυτού από τα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι απέδειξε, ότι επρόκειτο για καθαρό νερό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς! Η έρευνα απέδειξε, ότι το υγρό αυτό προήρχετο από τις μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστέων!
Η τρίτη ιστορικά ανακομιδή έγινε την νύκτα της 7ης προς 8ης Μαΐου 1957 μ.Χ., με σκοπό νέα αναγνώριση, καταμέτρηση, ανατομική και ανθρωπολογική μελέτη, πριν την οριστική κατάθεση στην λάρνακα, μετά το πέρας των αναστηλωτικών εργασιών. Στην ιατρική ομάδα συμμετείχε την φορά αυτή και ο Γιατρός Λουΐτζι Βενέζια. Τα αποτελέσματα της ανθρωπολογικής εξετάσεως των Ιερών Λειψάνων υπήρξαν εντυπωσιακά. Διαπιστώθηκε, ότι ανήκαν σέ ένα και το αυτό άτομο και μάλιστα σε άνδρα που είχε ύψος 1.67 περίπου, τρεφόταν κυρίως με φυτικά προϊόντα και πέθανε σε ηλικία μεγαλύτερη των 70 ετών. Το άτομο αυτό ανήκε στην λευκή Ινδοευρωπαϊκή φυλή.
Η κατάσταση ορισμένων οστών έδειξε ακόμη, ότι το άτομο στο οποίο ανήκαν, πρέπει να είχε υποφέρει πολύ κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης, που του άφησαν σημάδια στην υπόλοιπη ζωή του. Η αγκυλωτική σπονδυλοαθρίτιδα και η διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση, πρέπει να κληρονομήθηκαν από κάποια υγρή φυλακή, όπου πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία.
 

Μια ρεαλιστική απεικόνιση, ή μια “φωτογραφία” που δείχνει το πως θα ήταν περίπου όταν ζούσε ο Επίσκοπος Μύρων Νικόλαος, ο γνωστός μας Άγιος Νικόλαος.
Η ιχνογραφική ανάπλαση του προσώπου, με την μέθοδο της υπερσκελετικής αναπλάσεως των μαλακών μερών της κεφαλής, απέδωσε επίσης θεαματικά αποτελέσματα. Τα σχετικά ιχνογραφήματα που δημοσίευσε ο Καθηγητής Μαρτίνο, βρίσκονται σε συμφωνία με τις παλαιότερες απεικονίσεις του Αγίου, εκείνη της Αγίας Μαρίας της Πρώτης (στη Ρώμη, 8ος ή 9ος αιώνας μ.Χ.) και αυτή του Παρεκκλησίου του Αγίου Ισιδώρου, στον Ναό του Αγίου Μάρκου (στη Βενετία, ψηφιδωτό του 12ου αιώνα μ.Χ.).
 

Δηλαδή, με τις εξετάσεις των Λειψάνων του Αγίου Νικολάου, πιστοποιήθηκε η γνησιότητά τους, αποδείχθηκε επιστημονικά η μυροβλυσία τους και επίσης ότι η πάροδος του χρόνου δεν άμβλυνε την μνήμη των βασικών χαρακτηριστικών της μορφής του, όπως τα διέσωσε η Ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση (πρόσωπο ασκητικό, ευγενικό, με αρμονικές αναλογίες, υψηλό και πλατύ μέτωπο, μεγάλα μάτια - ελαφρά βαθουλωτά - έντονα ζυγωματικά, φαλάκρα). (Βλ. Αντ. Μάρκου, «Τα Λείψανα του Αγ. Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας και οι ιστορικές τους περιπέτειες»· Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία» Λευκωσίας, φ. 44/1994, σελ. 98 - 106· αγγλική έκδοση από το Κέντρο Παραδοσιακών Ορθοδόξων Σπουδών Έτνας Καλιφορνίας, 1994).
 

Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας
Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στoν Ναό Αγίου Γεωργίου του Νέου Βουκουρεστίου.Ο αριστερός βραχίονας του Αγίου βρίσκεται στον ομώνυμο ρωμαιοκαθολικό Ναό του Ρίμινι Ιταλίας.Απότμημα του αριστερού βραχίονος του Αγίου βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Ναό Βόλου.Μέρος των Λειψάνων του Αγίου βρίσκεται στην ομώνυμη ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Μπάρι Ιταλίας.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Αγ. Νικολάου Άνω Βάθειας Ευβοίας και Φανερωμένης Σαλαμίνος, στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος Μόσχας, στον ομώνυμο Ναό Αγίας Πετρουπόλεως και στη Λαύρα Αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως. Ένας εκ των οδόντων του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Πηγή: dogma.gr

Σήμερα εορτάζει ο Άγιος Σάββας

Τη μνήμη του Αγίου Σάββα τιμά σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας. Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από την περιοχή της Καππαδοκίας, νοτιοδυτικά του Πόντου. Γεννήθηκε το 439 στο χωριό Μουταλάσκη και σε ηλικία μόλις 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών. Όταν έγινε 18 χρόνων μετέβη στα Ιεροσόλυμα κι από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο.

Ακολούθησε ασκητικό βίο και έζησε με μεγάλη ευλάβεια. Μόνασε στη μονή του Αγίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου και στην περιώνυμη μονή της Μεγάλης Λαύρας, την οποία έχτισε ο ίδιος κοντά στη Βηθλεέμ.

Ο Άγιος Σάββας, όσο μεγάλωνε, τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του και φρόντιζε την ψυχή του, γι' αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της θαυματουργίας – χάρισμα που το έθεσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών.
Σε ηλικία 94 ετών ο Άγιος ανήλθε προς Κύριον εν ειρήνη. Το σκήνωμά του φυλάσσεται άφθαρτο στη Λαύρα που φέρει το όνομά του, ιδρύθηκε από τον ίδιο και λειτουργεί ως φάρος της Ορθοδοξίας 1.500 χρόνια τώρα, στην έρημο της Ιουδαίας. Το σκήνωμα το είχαν πάρει οι σταυροφόροι, αλλά επέστρεψε θαυματουργικά στο μοναστήρι το 1965 μετά από εμφάνιση του Αγίου στον Πάπα, στον οποίο είπε ότι ήθελε να γυρίσει σπίτι του.
Το ανδρικό μοναστήρι του Αγίου Σάββα είναι άβατο για τις γυναίκες. Στις γυναίκες οι μοναχοί βγάζουν άγια λείψανα για να τα προσκυνήσουν στην πύλη της μονής και μοιράζουν αγίασμα και λαδάκι για να σταυρώνονται (ιδιαίτερα όσοι έχουν όγκους).




Η εορτή της επανακομιδής του λειψάνου του από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τιμήθηκε στη Μονή του Αγίου Σάββα στις 13 Οκτωβρίου 2015, προεξάρχοντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου.
Ναός αφιερωμένος στον Άγιο υπάρχει στην Τραπεζούντα και βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές του Μίθριου Όρους.

 http://www.pontos-news.gr/article/144254/simera-eortazei-o-agios-savvas

«Μια διαρκής πίστη:Η ορθοδοξία στους Άγιους Τόπους» -Έκθεση φωτογραφίας

Η έκθεση φωτογραφίας της Ισραηλινής φωτογράφου Ντάφνα Ταλ (Dafna Tal), με τίτλο «Μια Διαρκής Πίστη: Η Ορθοδοξία στους Αγίους Τόπους» φιλοξενείται από 8 Δεκεμβρίου 2015 έως 21 Ιανουαρίου 2016, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Βασ. Σοφίας 22, Αθήνα.
Πρόκειται για συνολικά 40 φωτογραφίες που αποτυπώνουν την πλούσια κληρονομιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους Αγίους Τόπους και τραβήχτηκαν κατα τη διετία 2013 έως και 2015 και είναι αποτέλεσμα της στενής συνεργασίας της φωτογράφου  με την Ελληνική και Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η έκθεση παρουσιάζεται για πρώτη φορά.
Η έκθεση συνδιοργανώνεται από την Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα και το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 25 χρόνια των πλήρων διπλωματικών σχέσεων Ισραήλ και Ελλάδος.
Newsroom Αθήνα 9.84

Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ 6-12-2015

Ι΄ ΛΟΥΚΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προς Εβραίους ιγ΄17-21

Ἀδελφοί, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι. Περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν «τὸν ποιμένα τῶν προβάτων» τὸν μέγαν «ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου», τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν, καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

Απόδοση στη νεοελληνική

Αδελφοί, να υπακούετε και να υποτάσεσθε εις τους προϊσταμένους σας, διότι αυτοί αγρυπνούν διά τας ψυχάς σας, σαν άνθρωποι που θα δώσουν λόγον για σας. Ας κάνουν αυτό με χαράν και όχι αναστενάζοντες, πράγμα που δεν θα ήτο προς το συμφέρον σας. Προσεύχεσθαι για μας, διότι είμεθα πεποισμένοι ότι έχομεν αγαθήν συνείδησιν, αφού θέλομεν να συμπεριφερώμεθα καλά σε κάθε περίπτωσιν. Σας παρακαλώ να το κάνετε αυτό με μεγαλύτερον ζήλον δια να αποδοθώ πάλιν σ΄εσάς το ταχύτερον. Ο δε Θεός της ειρήνης ο οποίος ανέστησε από τους νεκρούς τον μέγαν ποιμένα των προβάτων, τον Κύριον μας Ιησούν Χριστόν, με το αίμα της αιωνίου διαθήκης, είθε να σας κάνη τέλειους εις κάθε καλόν έργον, ώστε να κάνετε το θέλημα του. Ας ενεργή αυτός μέσα σας το ευάρεστον ενώπιο του διά του Ιησού Χριστού, εις τον οποίον ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

ΚΥΡΙΑΚΗ 6-12-2015

Ι΄ ΛΟΥΚΑ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κατά Λουκά ιγ΄ 10-17

Τω καιρώ εκείνω, ην διδάσκων ο Ιησούς εν μιά των συναγωγών εν τοις σάββασι. Και ιδού γυνή ην πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ, και ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές. Ιδών δε αυτήν ο Ιησούς προσεφώνησε και είπεν αυτή˙ Γύναι απολέλυσαι της ασθενείας σου˙ και επέθηκεν αυτή τας χείρας˙ και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν. Αποκριθείς δε ο αρχισυνάγωγος, αγανακτών οτι τω σαββάτω εθεράπευσεν ο Ιησούς, έλεγε τω όχλω˙ Εξ ημέραι εισίν εν αις δει εργάζεσθαι˙ εν ταύταις ουν ερχόμενοι θεραπεύεσθε, και μη τη ημέρα του σαββάτου. Απεκρίθη ουν αυτώ ο Κύριος και είπεν˙ Υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει; Ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ήν έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου; Και ταύτα λέγοντος αυτού κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ, και πας ο όχλος έχαιρεν επί πάσι τοις ενδόξοις τοις γινομένοις υπ’ αυτού.

Απόδοση στη νεοελληνική

Εκείνο τον καιρό, ένα Σάββατο, δίδασκε ο Ιησούς σε κάποια συναγωγή. Εκεί βρισκόταν και μια γυναίκα, δεκαοχτώ χρόνια άρρωστη από δαιμονικό πνεύμα. Ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να ισιώσει το σώμα της. Όταν την είδε ο Ιησούς, τη φώναξε και της είπε: «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου. Έβαλε  πάνω της τα χέρια του κι αμέσως εκείνη ορθώθηκε και δόξαζε τον Θεό. Ο αρχισυνάγωγος όμως αγανακτισμένος που ο Ιησούς έκανε τη θεραπεία το Σάββατο, γύρισε στο πλήθος και είπε: «Υπάρχουν έξι μέρες που επιτρέπεται να εργάζεται κανείς˙ μέσα σ’ αυτές, λοιπόν, να έρχεστε και να θεραπεύεστε, και όχι το Σάββατο».». Ο Κύριος του απάντησε: «Υποκριτή! Ο καθένας σας δεν λύνει το βόδι του ή το γαιδούρι του από το παχνί το Σάββατο και πάει να το ποτίσει; Κι αυτή, που είναι απόγονος του Αβραάμ, και ο σατανάς την είχε δεμένη δεκαοχτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί απ’ αυτά τα δεσμά το Σάββατο;» Με τα λόγια του αυτά ντροπιάζονταν όλοι οι αντίπαλοι του κι ο κόσμος χαιρόταν για όλα τα θαυμαστά που έκανε ο Ιησούς.

 http://www.panagia-imvriotissa.gr/index.php/to-evaggelio-kai-to-apostoliko-anagnosma-tis-kyriakis

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»!

 

Μια ξεχωριστή ευκαιρία έζησαν οι φίλοι του βιβλίου την Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2015 στη «Στοά του Βιβλίου» στην Αθήνα! Συγκεκριμένα παρουσιάστηκε από τις εκδόσεις «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ» το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Βαρνάβα Γιάγκου, μπροστά στην κατάμεστη αίθουσα «Λόγου & Τέχνης».

Τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.Ιερώνυμο, εκπροσώπησε ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Αδαμάντιος Αυγουστίδης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο οποίος εξέφρασε τη χαρά του «διότι σε μια εποχή που μοιάζουν τα πράγματα να παρακμάζουν, σε μια εποχή που ο λόγος που αρθρώνεται είναι όλο και πιο ελλειμματικός και περιορισμένος, φαίνεται ότι οι επαναστάσεις δεν γίνονται πια, ευτυχώς, με σηκωμένες γροθιές και αποκλεισμούς των δρόμων, αλλά με την ανάγκη να ξανα-αποκτήσει η ζωή μας ποιοτικά μέτρα».

Και κατέληξε με την ευχή «η προσφορά αυτού του έργου να αποκτήσει τρόπο στη ζωή μας που να κάνει την ποιότητα, κριτήριο.

Στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο πρώτος εκ των ομιλητών, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.Παύλος, ο οποίος ανέφερε ότι «το βιβλίο έχει καταρχήν έναν τίτλο που σε παραξενεύει, αλλά που είναι αυθεντικός: “Αμαρτωλών Εκκλησία’’». «Η Εκκλησία, Εκκλησία αμαρτωλών;», διερωτήθηκε και συνέχισε: «Αλλά τι άλλο να είναι η Εκκλησία; Και ευτυχώς που είμαστε Εκκλησία αμαρτωλών, γιατί αν δεν ήμασταν - και ήμασταν Εκκλησία δικαίων - δεν θα είχαμε το Χριστό μαζί μας, αφού ο Χριστός ήλθε… να σώσει τους αμαρτωλούς».

Αναφέροντας επιγραμματικά ορισμένες σκέψεις που του δημιουργήθηκαν διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου σημείωσε πως δεν πρόκειται για ένα απλό Κυριακοδρόμιο. Τόνισε πως «μέσα από αυτά τα κείμενα εκφράζεται μία αγωνία, μια ανησυχία για τον άνθρωπο. Αυτό τον άνθρωπο που έρχεται στην Εκκλησία αλλά που μερικές φορές είναι πιο πολύ ένας θρησκευτικός άνθρωπος και λιγότερο ένας Εκκλησιαστικός άνθρωπος». Προσέθεσε πως «αυτό το βιβλίο έχει έναν διαφορετικό χαρακτήρα από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα… δεν στέκεται στην επιφάνεια, αλλά αναζητά το βάθος» υπογραμμίζοντας παράλληλα πως «δεν είναι οι άλλοι που κάνουν τη μεγάλη ζημιά σε εμάς. Είμαστε εμείς που κάνουμε τη μεγάλη ζημιά!».

Θέλοντας να τονίσει ότι πολλοί από τους Χριστιανούς πιστεύουν ότι είναι «οι καλοί άνθρωποι, οι Θρησκευτικοί άνθρωποι», επεσήμανε πως «συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε διώξει το Χριστό από μακριά μας και επί της ουσίας ζούμε χωρίς το Χριστό. Αυτός είναι ο πόνος του π.Βαρνάβα σε όλο το βιβλίο του: για τους Χριστιανούς που ακούνε τα κηρύγματα, που συμμετέχουν σε όλα αυτά, αλλά είναι μακριά από το Χριστό, που ο Χριστός δηλαδή δεν φανερώνεται στην καθημερινότητά μας».

 Θυμίζοντας την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, είπε ότι «αυτό που τονίζει ο πατήρ είναι ότι δεν προσέχουμε την ουσία των πραγμάτων. Στην πραγματικότητα ποια είναι η ουσία; ότι ο Χριστός ήρθε για τους αμαρτωλούς». «Ο Χριστιανός δεν είναι μια ταυτότητα, αλλά είναι ο τρόπος που ζει. Ο άνθρωπος του Χριστού είναι μια άλλη στάση ζωής μέσα στο σημερινό κόσμο και στον κάθε κόσμο. Αυτό είμαστε»., συμπλήρωσε.

 Σημείωσε πως δεν θα πρέπει να είμαστε Χριστιανοί μόνο στον τύπο, αλλά στην ουσία, συμπληρώνοντας πως «κάθε κείμενο του βιβλίου, το καθένα έχει μια έκπληξη. «Είναι αλήθεια ότι το κάθε κείμενο μας ελέγχει όλους… γι αυτό μας είναι πολύτιμο».

«Η Εκκλησία δεν είναι ένα σωματείο των καθαρών. Είναι η Εκκλησία των αμαρτωλών που ελπίζουμε όμως στο έλεος και στην αγάπη του Θεού… Δεν γνωρίζουμε την αγάπη του Θεού και δεν μπορούμε να την καταλάβουμε γιατί δεν αγαπάμε εμείς», γιατί δεν έχουμε ταπείνωση , είπε ολοκληρώνοντας ο Μητροπολίτης Σισανίου, προσθέτοντας πως «η εποχή είναι ανίκανη να αγαπήσει, ανίκανη να ερωτευθεί,  γιατί δεν έχει ταπείνωση». «Δεν υπάρχει αγάπη χωρίς ταπείνωση. Ο εγωισμός είναι κάτι το δαιμονικό που μας καταστρέφει», κατέληξε.

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης, ο οποίος αναφερόμενος αρχικά στο πρόσωπο του π.Βαρνάβα Γιάγκου σημείωσε ότι ο λόγος του είναι πάντα ίδιος. «Αυτό που φανερώνεται από το λόγο του και από το κήρυγμά του είναι το πρόσωπο του  Χριστού...  και αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα αυτού του βιβλίου, διότι ο λόγος του είναι βαθύτατα παραδοσιακός», είπε χαρακτηριστικά και προσέθεσε: «Είναι σκάνδαλο ο λόγος του και για τους συντηρητικούς και για τους φιλελεύθερους.  Και είναι πρόβλημα και είναι πρόκληση και δημιουργεί αμηχανία. Γι αυτό δέχεται κριτικές και εκ δεξιών και εξ αριστερών. Κατά τούτο έχει μια οικουμενικότητα ο λόγος του».

Αφού διάβασε μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο στα οποία όπως χαρακτηριστικά είπε «μιλάει ο ίδιος ο Χριστός», ευχήθηκε η νέα αυτή προσπάθεια του π.Βαρνάβα να έχει «καλό ταξίδι και καλή επιτυχία».

Τρίτος κατά σειρά ομιλητής ήταν ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής κ.Δημήτριος Καραγιάννης. Από την πλευρά του επεσήμανε αρχικά πως οι νέοι άνθρωποι ζουν σε μια εποχή που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση που τους φωνάζει ότι «δεν έπρεπε να υπάρχουν, «ότι έρχεται το τέλος του κόσμου και που πραγματικά εάν δεν έρθει αυτό το τέλος του κόσμου, τότε θα είναι πολύ δυστυχισμένοι».

Ανέφερε ότι «το ζητούμενο κάθε Χριστιανού, είναι να γίνει πνευματικός άνθρωπος, να ωριμάσει πνευματικά και καθώς περνάει η ηλικία, καθώς περνούν τα χρόνια, διαρκώς αυτό να ανανεώνεται με  τέτοιο τρόπο που να αντιστοιχεί, να αντικρίζουμε την ομορφιά που υπάρχει στην πλάση.

 Ο λόγος του π.Βαρνάβα στο βιβλίο είναι όπως το κήρυγμα το πρώτων Αποστόλων «κήρυγμα Αναστημένου Χριστού, κήρυγμα αγάπης, κήρυγμα ελέους. Αυτό δηλαδή που πραγματικά μας αντιστοιχεί», είπε στη συνέχεια, υπογραμμίζοντας πως το βιβλίο μιλάει για τους αμαρτωλούς, χωρίς όμως να στέκεται εκεί. «Τα όσα αναφέρει ο π.Βαρβάβας στέκονται στο έλεος του Θεού, στην αγάπη Του, στο νοιάξιμο για τους ανθρώπους», τόνισε και ολοκληρώνοντας είπε: «Τούτη τη στιγμή οι νέοι άνθρωποι έχουν πολύ ανάγκη να δουν αυτό το έλεος του Θεού, αυτή την ομορφιά που εμείς μπορεί να συναντήσαμε στους γεροντάδες που έγιναν Άγιοι και όχι στους γεροντάδες που θέλουν να ονομάζονται Άγιοι… αυτοί μετέφεραν αυτή τη χαρά, αυτή την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του Θεού και γι᾽ αυτό έβγαζαν και οι ίδιοι χαρά, γι αυτό και οι ίδιοι ζούσαν με χαρά. Με τη χαρά ως καρπό του Αγίου Πνεύματος».

Τέλος ο συντονιστής της εκδήλωσης και υπεύθυνος των Εκδόσεων ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ κ.Νίκος Σαμπαζιώτης, αφού αναφέρθηκε στον τρόπο γνωριμίας του με τον π.Βαρνάβα μέσω της γνωστής τηλεοπτικής εκπομπής «Αρχονταρίκι», κάλεσε τον συγγραφέα στο βήμα, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα πως τα συγγραφικά δικαιώματα, τα προσφέρει στο φιλόπτωχο ταμείο της Ενορίας του «Παναγία Λαοδηγήτρια» Θεσσαλονίκης.

Λαμβάνοντας το λόγο ο π.Βαρνάβας είχε έναν καλό λόγο για όλους, παρευρισκομένους και μη. Καταρχάς ευχαρίστησε θερμά τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.Ιερώνυμο, χαρακτηρίζοντάς τον Ευλογία για την Εκκλησία μας «γιατί μας εμπνέει ο λόγος του μακριά από ιδεολογήματα που φέρνουν εντάσεις και απομακρύνουν από την Εκκλησία. Αποτυπώνει την εμπειρία της Εκκλησίας με αρχοντιά και ελευθερία, σεβόμενος τον κάθε άνθρωπο ως εικόνα Θεού».

Ευχαρίστησε από καρδιάς και τους τρεις ομιλητές, για διαφορετικό λόγο τον καθένα και μιλώντας για την έκδοση του βιβλίου σημείωσε ότι «δεν είναι λόγια δικά μου, άλλα λόγια του Θεού».

«Ο κόσμος είναι κουρασμένος, πληγωμένος και στη Θεία Λειτουργία γευόμαστε το Θεό ως Πατέρα. Ένα άνοιγμα, μια αγκαλιά και ένας πόθος να ξεκουράσει τα παιδιά του, εμάς, άτακτα και συνετά, ζωηρά και ήσυχα. Η Εκκλησία δεν είναι επίπληξη, δεν είναι απειλή, δεν είναι δικαστήριο. Είναι θεραπευτήριο και καλεί τους πάντες», επεσήμανε χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας παράλληλα πως «χρειάζεται να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι εκτός Εκκλησίας δεν είναι απειλή. Εμείς έχουμε ένα φόβο ότι αυτοί που είναι εκτός Εκκλησίας, που αμφισβητούν την Εκκλησία είναι απειλή. Όταν ο άλλος βρίζει την Εκκλησία εξομολογείται εκείνη την ώρα, θέλει την Εκκλησία. Όταν αισθανόμαστε άνετα, εκφράζουμε την πληγή μας. Με τους δικούς μας ανθρώπους τσακωνόμαστε».

Ολοκληρώνοντας τόνισε πως «η εμπειρία της Εκκλησίας μας είναι ο Χριστός. Όταν είμαστε στραμμένοι σε αυτόν ζούμε την αρχοντιά και την ελευθερία. Αγαπούμε και τιμούμε τον εαυτό μας γιατί πρώτα αυτός μας αγάπησε και έτσι μπορούμε να εκτιμούμε κάθε άνθρωπο».

«Η χαρά μας είναι ότι μπορούμε και κοινωνούμε. Όπως και να ‘χει. Είτε έχουμε δυσκολίες είτε δεν έχουμε δυσκολίες», κατέληξε.

Η βραδιά από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως «σταθμός» για την Αθήνα και ευκαιρία μοναδική ο ερχομός  του π. Βαρνάβα Γιάγκου από τη Θεσσαλονίκη!

Βίντεο από την εκδήλωση μπορείτε να παρακολουθείσετε στο παρακάτω link:

https://www.youtube.com/watch?v=sRfyzetbLTA

Εικονική περιήγηση στο Άγιον Όρος

Μέσω της ιστοσελίδας  www.mountathos360.com μπορείτε να κάνετε ένα εικονικό προσκύνημα στο Ιερές Μονές του Αγίου Όρους.
Η σελίδα προβάλει τον αγιορείτικο μοναχισμό και την Ορθοδοξία μέσα από πανοραμικές φωτογραφίες.