Ιερά Μονή Οσίου Ξενοφώντος Αγίου Όρους 13 -9 -2016

Ο Απόστολος της Κυριακής 18 Σεπτεμβρίου 2016

(Γαλ. δ´ 22-27)

Ἀδελφοί, γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. Ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆςἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας.

Ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲνἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦνἹερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν.

Γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆςἐχούσης τὸν ἄνδρα. Ἀπόδοση σε απλή γλώσσα:

Ἀδελφοί, εἶναι γραμμένον, ὅτι ὁ Ἀβραὰμ εἶχε δύο υἱούς, ἕνα ἀπὸ τὴν δούλην του καὶ ἕνα ἀπὸ τὴν ἐλευθέραν.

Ἀλλ’ ὁ υἱὸς τῆς δούλης ἐγεννήθηκε κατὰ τὸν φυσικὸν νόμον, ἐνῷ τῆς ἐλευθέρας ἐγεννήθηκε δυνάμει τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ εἶναι ἀλληγορικά. Αἱ δύο αὐταὶ γυναῖκες εἶναι εἱ δύο διαθῆκαι, ἡ μία ἡ ὁποία προῆλθε ἀπὸ τὸ ὄρος Σινᾶ καὶ γεννᾶ παιδιὰ διὰ δουλείαν· αὐτὴ εἶναι ἡ Ἄγαρ, – διότι ἡ λέξις Ἄγαρ σημαίνει τὸ ὄρος Σινᾶ εἰς τὴν Ἀραβίαν – ἀντιστοιχεῖ δὲ εἰς τὴν σημερινὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εἶναι δούλη μαζὶ μὲ τὰ παιδιά της. Ἡ ἄνω ὅμως Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἐλευθέρα, καὶ αὐτὴ εἶναι μητέρα ὅλων μας.

Διότι εἶναι γραμμένον: «Νὰ εὐφρανθῇς ἐσὺ ἡ στεῖρα, ποὺ δὲν γεννᾶς. Βγάλε φωνὴν καὶ φώναξε ἐσύ, ποὺ δὲν υποφέρεις από πόνους γέννας, διότι θὰ ἔχῃ περισσότερα παιδιὰ ἡ ἐγκαταλειφθεῖσα παρὰ ἐκείνη ποὺ ἔχει ἄνδρα.»

 http://synodoiporia.gr/2016/09/16/%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-18-%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 18 Σεπτεμβρίου 2016 – Κυριακή μετά την Ύψωσιν

Κατά Λουκάν (α΄ 5-25)

Εγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς Ἐλισάβετ.Ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι. Καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν.

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου· καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος. Ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτόν.

Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία· διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην· καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται. Ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν· καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον.

Καὶ εἶπε Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; Ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα. Καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.

Καὶ ἦν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ. Ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενε κωφός.Καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.

Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε, λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις.

Απόδοση σε απλή γλώσσα:

Κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἐζοῦσε κάποιος ἱερεύς, ὀνομαζόμενος Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τοῦ Ἀβιὰ καὶ εἶχε γυναῖκα ἀπὸ τὰς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦτο Ἐλισάβετ. Ἦσαν καὶ οἱ δύο δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διότι ἐζοῦσαν ἄμεμπτον βίον σύμφωνα πρὸς ὅλας τὰς ἐντολὰς καὶ τὰς διατάξεις τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶχαν ὅμως παιδί, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα καὶ ἦσαν καὶ οἱ δύο προχωρημένης ἡλικίας.

Συνέβη δὲ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς τελέσεως τῶν ἱερατικῶν του καθηκόντων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν σειρὰν τῆς τάξεώς του, νὰ πέσῃ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν συνήθειαν τῆς ἱερατικῆς ὑπηρεσίας, ὁ κλῆρος νὰ θυμιάσῃ καὶ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Ὁλόκληρον δὲ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ προσευχότανε ἔξω κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος. Τότε ἐμφανίσθηκε εἰς αὐτὸν ἄγγελος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐστεκότανε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐτεράχθηκε ὁ Ζαχαρίας, ὅταν τὸν εἶδε καὶ τὸν κατέλαβε φόβος.

Τοῦ εἶπε δὲ ὁ ἄγγελος, «Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία, διότι ἡ προσευχή σου ἔχει εἰσακουσθῆ καὶ ἡ γυναῖκά σου ἡ Ἐλισάβετ θὰ σοῦ γεννήσῃ υἱὸν καὶ θὰ τὸν ὀνομάσῃς Ἰωάννην, καὶ θὰ σοῦ εἶναι χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις καὶ πολλοὶ θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του, διότι θὰ εἶναι μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Κρασὶ καὶ οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν θὰ πιῇ. Θὰ εἶναι γεμάτος Πνεῦμα Ἅγιον ἀπὸ τὴν κοιλιὰ ἀκόμη τῆς μητέρας του, καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ θὰ τοὺς κάνῃ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν Κύριον τὸν Θεόν τους. Καὶ θὰ ἔλθῃ πρὶν ἀπ’ αὐτὸν μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἠλία, ὥστε νὰ κάμῃ νὰ γυρίσουν οἱ καρδιὲς τῶν γονέων εἰς τὰ παιδιά τους καὶ οἱ ἀπειθεῖς νὰ ἀποκτήσουν τὸ φρόνημα τῶν δικαίων καὶ ἔτσι νὰ ἐτοιμάσῃ διὰ τὸν Κύριον λαὸν προδιατεθειμένον».

Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας εἰς τὸν ἄγγελον, «Πῶς θὰ πεισθῶ γι’ αὐτό; Διότι ἐγὼ εἶμαι ἡλικιωμένος καὶ ἡ γυναῖκά μου προχωρημένης ἡλικίας».

Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος, «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος παρουσιάζομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ εἶμαι σταλμένος νὰ σοῦ μιλήσω καὶ νὰ σοῦ φέρω τὴν εὐχάριστη αὐτὴν ἀγγελίαν. Καὶ ἰδοῦ, θὰ εἶσαι βουβός καὶ δὲν θὰ μπορῇς νὰ μιλῇς ἔως τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ γίνουν αὐτά, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστεψες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐκπληρωθοῦν εἰς τὸν καιρό τους».

Καὶ ὁ λαὸς ἀνέμενε τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἀποροῦσαν, διότι ἀργοποροῦσε πολὺ εἰς τὸν ναόν. Ὅταν ἐβγῆκε, δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς μιλήσῃ καὶ κατάλαβαν ὅτι εἶχε ἰδῆ ὅραμα εἰς τὸν ναόν. Αὐτὸς δὲ τοὺς ἔκανε νεύματα καὶ παρέμενε βουβός.

Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν αἱ ἡμέραι τῆς ἱερατικῆς του ὑπηρεσίας, ἔφυγε διὰ τὸ σπίτι του. Ὕστερα ἀπὸ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἡ Ἐλισάβετ, ἡ γυναῖκά του, ἔμεινε ἔγκυος καὶ ἔκρυβε τὸν ἑαυτόν της ἐπὶ πέντε μῆνας καὶ ἔλεγε, «Αὐτὸ μοῦ ἔκανε ὁ Κύριος κατὰ τὰς ἡμέρας, ποὺ ἐνδιαφέρθηκε νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων».

 http://synodoiporia.gr/2016/09/16/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-18-%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF/

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ – 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

(Μκ. η΄ 34 – η΄ 9,1)

«…Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν…» (Α΄ Κορ. 1,22-24)

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι μεγάλο μυστήριο τῆς πίστεώς μας καὶ ὁ σταυρωμένος Χριστὸς εἶναι ἡ δύναμη καὶ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων προσπάθησαν νὰ προσεγγίσουν αὐτὸ τὸ μυστήριο μὲ τὴν λογικὴ τὸ θεώρησαν μωρία. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, ὅμως, ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ καύχημά μας, εἶναι τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεώς μας, εἶναι τὸ ἀπόλυτο σύμβολο τῆς σωτηρίας μας. Καὶ στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁ εὐαγγελιστὴς Μάρκος ἀναφέρεται στὸν σταυρό, ποὺ ὀφείλουμε νὰ σηκώσουμε, ἂν θέλουμε νὰ λογισθοῦμε ἀληθινοὶ μαθητὲς τοῦ Κυρίου καὶ νὰ κερδίσουμε τὴν σωτηρία μας.

Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ξεκινᾶ κάνοντας λόγο γιὰ τὴν προϋπόθεση ποὺ ὀφείλουμε νὰ τηρήσουμε, ἂν θέλουμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν Κύριο: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοί». Ὁ Χριστὸς μᾶς προτρέπει, ἂν θέλουμε νὰ γίνουμε μαθητές Του, νὰ κάνουμε τὴν ὑπέρβαση καὶ νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν ἑαυτό μας, ἀναλαμβάνοντας νὰ

σηκώσουμε τὸ δικό μας πάθος καὶ τὸ δικό μας σταυρό. Ὄχι κάποια στιγμὴ καὶ γιὰ λίγο ἀλλὰ σηκώνοντας «τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν…» (Λκ 9,23), χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ἐκπτώσεις, ὥστε νὰ φανοῦμε ἀληθινοὶ μαθητὲς Του.

Στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ὁ Κύριος ἀναφέρεται στὶς συνέπειες τῆς παραπάνω ἐπιλογῆς ἀπὸ τοὺς μαθητές Του, ἀφοῦ ἐξαιτίας της θὰ ἔρθουν δύσκολες ἡμέρες, καλώντας μας νὰ ξεπεράσουμε ἀκόμη καὶ τὴν κοινὴ λογική: «Ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴ ζωή του θὰ τὴ χάσει, ὅποιος ὅμως χάσει τὴ ζωὴ του ἐξαιτίας μου καὶ ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελίου θὰ τὴ σώσει». Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι οἱ ἀληθινοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ὀφείλουν νὰ θυσιάζονται γι’ Αὐτὸν καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του, ἂν θέλουν νὰ κερδίσουν τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ σωτηρία.

Γιὰ νὰ γίνει ἀκόμη πιὸ κατανοητὴ αὐτὴ ἡ διάσταση, ποὺ δίνει ὁ Κύριος στὴν ἀληθινὴ ζωή, ἀπευθύνει ὁ Ἴδιος δύο ἐρωτήσεις στοὺς Μαθητές Του, ὥστε νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅλοι ὅτι μπροστὰ στὴν ἀληθινὴ ζωὴ ὁ κόσμος ὁλόκληρος δὲν ἔχει καμία ἀξία. Κανένα ὑλικὸ ἀντάλλαγμα, δηλαδή, δὲν εἶναι ἀρκετό γιὰ νὰ ἐξαγοράσει τὴν αἰώνια ζωή. Πολὺ δέ περισσότερο ὁ γήινος πλοῦτος, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ θέσει ἀκόμη καὶ σὲ κίνδυνο αὐτὴν τὴν προσπάθεια τῶν ἀνθρώπων νὰ κερδίσουν τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Ἄλλωστε δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε τὸ ψαλμικὸ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ μοναδικὴ πηγὴ σωτηρίας μας («…ὁ Θεὸς λυτρώσεται τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸς ἅδου…», Ψλ 48,16).

Στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς διηγήσεως ὁ Κύριος ἀναφέρεται στὴν στενὴ σχέση ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν οἱ μαθητές Του μὲ τὸν Ἴδιο. Δὲν πρέπει κανεὶς νὰ ντρέπεται γι’ Αὐτὸν καὶ τὴν διδασκαλία Του, γιατί διαφορετικὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θὰ ντραπεῖ γιὰ ἐκεῖνον ἐνώπιόν του Πατέρα Του. Ἄλλωστε ντροπὴ γιὰ τὸν Ἰησοῦ καὶ τὴν διδασκαλία Του σημαίνει ἄρνησή Του. Καὶ ἡ ἄρνηση ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ἀπώλεια. Ἀντίθετα, ὁ μοναδικὸς δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστὸς δηλαδὴ, στὸν ὁποῖο καὶ δόθηκε πᾶσα ἐξουσία∙ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ κρίνει ὅσους τὸν ἀρνηθοῦν ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως, ὅπως μᾶς βεβαιώνει καὶ τὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θυσιάστηκε ἑκουσίως γιὰ χάρη μας προσφέροντάς μας τὴν σωτηρία μας. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἀποδεχθοῦμε αὐτὴν τὴν θυσία, ἂν θέλουμε νὰ λογιζόμαστε μαθητές Του. Καὶ αὐτὴ ἡ ἑκούσια ἀπὸ μέρους μας ἐπιλογὴ σημαίνει ὅτι ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστὸ μαθαίνοντας νὰ σηκώνουμε ἀγόγγυστα τὸν δικό μας σταυρό, ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, ζώντας ἀληθινὰ μία ζωὴ γεμάτη αὐτοπροσφορά. Ἀμήν.

π.Α.Κ.Γ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ἐπί τῆ ἐνάρξει τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν - 23/9/16

Ειλικρίνεια στα όρια της αγένειας...

Η ειλικρίνεια είναι ένα βασικό και απαραίτητο χαρακτηριστικό στις διαπροσωπικές σχέσεις και στις αλληλεπιδράσεις με τους άλλους. 

Πολλές φορές ακούμε ανθρώπους να λένε: «είμαι ειλικρινής, για αυτό δεν έχω ανθρώπους γύρω μου». «Μου αρέσει να είμαι ειλικρινής, τα λέω πάντα έξω από τα δόντια, και όποιος αντέχει».

Πώς καθορίζουμε όμως την ειλικρίνεια και ποια είναι τα όρια της ειλικρίνειας; Από ποιο σημείο και πέρα ξεφεύγουμε πλέον από το πλαίσιο της ειλικρίνειας και φτάνουμε στην αγένεια; 

Είναι σημαντικό να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα στην ειλικρίνεια και στην αγένεια, ή στην έλλειψη σεβασμού ή στην προσβλητική συμπεριφορά. Το να σχολιάσω κάτι χωρίς να μου το ζητήσει ο άλλος, το να πω τη γνώμη μου χωρίς να ερωτηθώ, το να εκφράσω την άποψή μου, χωρίς να με αφορά… τότε αυτό δεν είναι ειλικρίνεια. Η ειλικρίνεια δεν μου δίνει το δικαίωμα να προσβάλλω τον άλλο, να μειώσω ή να υποτιμήσω τον άλλο. 

Ειλικρίνεια σημαίνει αξιοπιστία, ακεραιότητα, εγκυρότητα, αλήθεια, ευθύτητα… Ειλικρίνεια σημαίνει γνησιότητα και αυθεντικότητα. Όμως, θα πρέπει να επιλέγουμε τι λέμε, πως το λέμε και αν υπάρχει λόγος να το πούμε. Ένα προσβλητικό σχόλιο δεν προσφέρει τίποτα, δεν είναι ειλικρινής κίνηση και δεν θα πρέπει να μας κάνει περήφανους. Το να σχολιάζουμε αρνητικά τους ανθρώπους γύρω μας ή το να λέμε απερίσκεπτα ότι μας έρχεται στο μυαλό δεν είναι ειλικρίνεια, είναι μάλλον μια παρορμητικότητα που εμποδίζει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς, αλλά είναι πιο σημαντικό να είμαστε ευγενικοί και διακριτικοί με τους ανθρώπους γύρω μας. Δεν είναι και πολύ βοηθητικό να κρίνουμε τους άλλους για να τους βελτιώσουμε, μπορούμε να τους βοηθήσουμε μέσα από τη συμπαράσταση και τη στήριξη. 

Είμαι ειλικρινής απέναντί σου σημαίνει πρώτα από όλα ότι σε σέβομαι, σε υπολογίζω, δεν σε κοροϊδεύω, αλλά και δεν σε πληγώνω. Είμαι ειλικρινής σημαίνει ότι σου δείχνω κατανόηση και αφού μάθω πως λειτουργείς, πως σκέφτεσαι και πως συμπεριφέρεσαι, σου λέω αυτά που θέλω ξέροντας όμως τι μπορείς να αντέξεις και τι μπορείς να ακούσεις…

Είμαι ειλικρινής χωρίς να φτάνω στα όρια της αγένειας ή της προσβολής, χωρίς να φτάνω στα όρια της κακίας, χωρίς να υποτιμώ την προσωπικότητα και την ύπαρξή σου… χρειάζεται προσπάθεια να το καταφέρουμε και καλό είναι συχνά να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, σκεπτόμενοι «πώς νιώθει ο άλλος με αυτό που λέμε; πώς μπορεί να το λαμβάνει και τι σκέψεις του προκαλεί;». Δεν είναι εύκολο να το κάνουμε αυτό διαρκώς, ωστόσο, είναι σημαντικό να το κάνουμε όταν δεν θέλουμε να προσβάλλουμε ή να πληγώσουμε τον άλλο, όταν δεν επιθυμούμε να επιδράσουμε αρνητικά στον άλλο.

«Λέω αυτό που σκέφτομαι με ειλικρίνεια, χωρίς να σε προσβάλλω και αποσιωπώ όσα ξέρω πως το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να σε πληγώσουν, να σε προσβάλλουν ή να σε μειώσουν…»

Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.

 

http://papadopsixologos.blogspot.gr/2016/09/blog-post_7.html

Η κυρία Ουρανία δίνει συμβουλές για τη συμπεριφορά στην Εκκλησία

Αγρίνιο

Ένα χρηστικό βίντεο έφτιαξε η φιλόλογος Ουρανία Λαναρά, δίνοντας συμβουλές για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς σε Εκκλησία.

Όπως αναφέρει το Agrinionews.gr, η εκπομπή της στην τηλεόραση του Αχελώου έχει καθιερωθεί χρόνια τώρα και τυγχάνει μεγάλης αποδοχής.

Μερικοί απλοί κανόνες: «μην σπάτε τα δάχτυλά σας», «μην μασάτε τσίχλα», «μην φιλάτε τις εικόνες με κραγιόν».

http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1500101554

Δράσεις για τη Παγκόσμια Ημέρα Νόσου Alzheimer 2016 από το «Καρέλλειο – Μονάδα Alzheimer»

Χαλάνδρι,15- 09-2016

Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Νόσου Alzheimer(21 Σεπτεμβρίου) το «Καρέλλειο -Ολοκληρωμένη Μονάδα Αντιμετώπισης Νόσου Alzheimer και Συναφών Παθήσεων» της ΜΚΟ ΑΠΟΣΤΟΛΗ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών οργανώνει δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού σχετικά με τη νόσο Alzheimer και χορηγεί δωρεάν τεστ μνήμης.

Το πρόγραμμα των δράσεων έχει ως κάτωθι:

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου & Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου

19:00 π.μ. - 20:00 μ.μ.

• Δωρεάν Τεστ Μνήμης (για άτομα άνω των 60 ετών)
• Ενημέρωση για τη Νόσο

Χώρος Διεξαγωγής: Εμπορικό Κέντρο GOLDENHALL

Λεωφ. Κηφισίας 37A, Μαρούσι 

Τετάρτη21 Σεπτεμβρίου

10:00 π.μ. - 13:00 μ.μ.

• Δωρεάν Τεστ Μνήμης (για άτομα άνω των 60 ετών)
• Ενημέρωση για τη Νόσο

Χώρος Διεξαγωγής: Πλατεία Αγίου Νικολάου, Χαλάνδρι

Ανδρέα Παπανδρέου & Αγίας Παρασκευής

Καρέλλειο – Πρότυπη Μονάδα Αντιμετώπισης Νόσου Alzheimer

Αφροδίτης 1 &Ηρ. Αττικού, Χαλάνδρι

Τηλ: 2130 227965 - email: alzheimer@mkoapostoli.gr

Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού υπό την σκέπη της Παναγίας της Αρχαγγελιώτισσας

Κοζάνη, 12 Σεπτεμβρίου 2016

 

  Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου  Σταυρού

υπό την σκέπη της Παναγίας της Αρχαγγελιώτισσας

Η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης σας προσκαλεί να συμμετάσχετε στις πανηγυρικές λατρευτικές συνάξεις με την ευκαιρία της Εορτής της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού την Τρίτη 13 και την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016, στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης.

Το πρόγραμμα των ιερών ακολουθιών έχει ως εξής:

ΤΡΙΤΗ  13  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ:

7.00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας, στον οποίο θα χοροστατήσει και θα κηρύξει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος , συγχοροστατούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Ξάνθης καί Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος, Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονος, Ελασσώνος κ. Χαρίτωνος και του οικείου Ποιμενάρχου κ. Παύλου.

ΤΕΤΑΡΤΗ  14  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ:

7.00 π.μ.: Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμ. Μητροπολίτου Ξάνθης κ. Παντελεήμονος και συλλειτουργούντων των ως ανω Αρχιερέων.

Υπενθυμίζεται ότι στον εν λόγω Ιερό Ναό εκτίθεται προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών η θαυματουργή Ιερή Εικόνα της Παναγίας της Αρχαγγελιώτισσας, φερμένη από την ομώνυμη Ιερά Μονή της Ξάνθης. Η Εικόνα θα παραμείνει στον Ναό ως την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου.

                                                           

Από την Ιερά Μητρόπολη

Ο Απόστολος της Κυριακής 11 Σεπτεμβρίου 2016

Ἡ χάρις
τοῦ Κυρίου μας
Ἰησοῦ Χριστοῦ
νὰ εἶναι
μὲ τὸ πνεῦμά σας.

Προς Γαλάτας (στ΄ 11-18)

Ἀδελφοί, Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. Ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται.
Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. Καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν ᾿Ισραὴλ τοῦ Θεοῦ.
Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω.
Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν.

Ἀπόδοση σε απλή γλώσσα:
Ἀδελφοί, Κυττάξτε μὲ πόσον μεγάλα γράμματα σᾶς ἔγραψα μὲ τὸ χέρι μου. Ὅσοι θέλουν νὰ φανοῦν εὐάρεστοι μὲ μέσα ἐξωτερικά, αὐτοὶ σᾶς ἀναγκάζουν νὰ περιτέμνεσθε, ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ νὰ μὴ καταδιώκωνται διὰ τὸ κήρυγμα περὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Διότι οὔτε αὐτοὶ ποὺ περιτέμνονται, φυλάττουν τὸν νόμον, ἀλλὰ θέλουν νὰ περιτέμνεσθε σεῖς, διὰ νὰ καυχηθοῦν διὰ τὴν συμμόρφωσίν σας εἰς ἕνα ἐξωτερικὸν τύπον.
Εἰς ἐμὲ δὲ μὴ γένοιτο νᾶ καυχηθῶ διὰ τίποτε ἄλλο παρὰ διὰ τὸν σταυρὸν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ κόσμος εἶναι σταυρωμένος ὡς πρὸς ἐμέ, καὶ ἐγὼ εἶμαι σταυρωμένος ὡς πρὸς τὸν κόσμον. Διότι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε ἡ περιτομὴ οὔτε ἡ ἀκροβυστία ἔχουν ἀξίαν, ἀλλὰ ἡ νέα δημιουργία. Καὶ ὅσοι βαδίσουν σύμφωνα μὲ τὸν κανόνα τοῦτον, εἰρήνη ἂς ἔλθῃ εἰς αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ εἰς τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ.
Εἰς τὸ ἑξῆς ἂς μὴ μὲ ἒνοχλῇ κανείς, διότι ἐγὼ βαστάζω εἰς τὸ σῶμά μου τὰ σημάδια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι μὲ τὸ πνεῦμά σας, ἀδελφοί. Ἀμήν.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 11 Σεπτεμβρίου 2016 - Προ της Υψώσεως

Τόσον πολὺ ἀγάπησε
ὁ Θεὸς τὸν κόσμον,
ὥστε ἔδωκε
τὸν Υἱόν του τὸν μονογενῆ,
διὰ νὰ μὴ χαθῇ
ὅποιος πιστεύει εἰς αὐτόν,
ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

Κατά Ιωάννην (γ΄ 13 - 17)

Εἶπεν ὁ Κύριος· «Οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. Καὶ καθὼς Μωυσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.
Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ».

Ἀπόδοση απλή γώσσα:
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Κανεὶς δὲν ἀνέβηκε εἰς τὸν οὐρανόν, παρὰ ἐκεῖνος ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς τὸν οὐρανόν. Ὅπως ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τὸ φίδι εἰς τὴν ἔρημον, ἔτσι πρέπει νὰ ὑψωθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε καθένας ποὺ πιστεύει εἰς αὐτὸν νὰ μὴ χαθῇ, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.
Διότι τόσον πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε ἔδωκε τὸν Υἱόν του τὸν μονογενῆ, διὰ νὰ μὴ χαθῇ ὅποιος πιστεύει εἰς αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Διότι δὲν ἔστειλε ὁ Θεὸς τὸν Υἱόν του εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ καταδικάσῃ τὸν κόσμον, ἀλλὰ διὰ νὰ σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ.»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ – 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

(Ἰω. γ΄ 13-17)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτὴ τὴ χρονικὴ περίοδο εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ πολὺ μεγάλο μυστήριο. Κανένας ἄνθρωπος ἀπὸ μόνος του δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κατανοήση μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική. Μᾶς χρειάζεται ὁ θεῖος φωτισμὸς γιὰ νὰ τὸ πλησιάσουμε. Γιὰ νὰ ἔλθη ὁ θεῖος φωτισμὸς εἶναι ἀπαραίτητο νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας. Γιὰ αὐτὴ τὴν προετοιμασία μᾶς βοηθᾶ ἡ Ἐκκλησία. Ἀφιερώνει μία Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὴν ἑορτή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὴν σημερινὴ Κυριακὴ γιὰ νὰ μᾶς εἰσαγάγη στὸ νόημα τοῦ μυστηρίου τοῦ σταυροῦ. Ἕνα πλῆθος ἀπὸ ὑπέροχους ὕμνους, ποὺ ψάλλονται σὲ ὅλες τὶς ἀκολουθίες τοῦ εἰκοσιτετραώρου, ὁμιλοῦν γιὰ τὸ μεγάλο μυστήριο.

Ἰδιαίτερα ὅμως σημαντικὸ εἶναι τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγέλιο. Ἀναφέρεται σ’ ἕνα θαυμαστὸ περιστατικὸ, ποὺ καταγράφεται στὸ βιβλίο τῶν Ἀριθμῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Οἱ Ἰσραηλίτες εὑρίσκονται στὴν ἔρημο. Πορεύονται ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο πρὸς τὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Στὴν πορεία τους αὐτὴ ἀντιμετωπίζουν δυσκολίες καὶ πολλοὺς κινδύνους. Οἱ δυσκολίες καὶ οἱ κίνδυνοι δὲν προέρχονται μόνον ἀπὸ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς. Πολλὲς φορὲς αἴτιοι γιὰ τὰ δεινά τους εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Ἰσραηλίτες. Ἐγκαταλείπουν τὸν ἀληθινὸ Θεό, γογγύζουν ἐναντίον του καὶ ἁμαρτάνουν ἀπέναντί του. Μετὰ ἀπὸ ἕνα τέτοιο γογυσμὸ πέφτει ἐπάνω τους θανατικό. Ἐμφανίζονται φαρμακερὰ φίδια καὶ ὅσους τσιμποῦν πεθαίνουν σύντομα. Τρομοκρατοῦνται καὶ καταφεύγουν στὸν Μωϋσῆ. Ἐκεῖνος μὲ τὴ σειρά του καταφεύγει στὸν Θεό. Ζητεῖ τὴν παρέμβαση καὶ τὴν βοήθειά του. Ὁ Θεὸς δείχνει τὴν εὐσπλαχνία του. Ὑποδεικνύει ἕνα παράδοξο τρόπο γιὰ νὰ σωθοῦν. Δίνει ἐντολὴ στὸν Μωϋσῆ

νὰ ὑψώση ἕνα μεγάλο κοντάρι καὶ στὸ ἐπάνω μέρος νὰ τοποθετήση ἕνα χάλκινο φίδι. Ὅποιον τσιμποῦσαν τὰ φαρμακερὰ φίδια θὰ μποροῦσε νὰ κοιτάξη τὸ χάλκινο φίδι καὶ νὰ σωθῆ. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Μόλις τὸ φαρμακερὸ φίδι τσιμποῦσε κάποιον, ἐκεῖνος ἀτένιζε μὲ τὸ βλέμμα του τὸ χάλκινο φίδι καὶ σωζόταν.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀνέφερε τὸ γεγονὸς αὐτὸ στὴ διδασκαλία του καὶ τὸ ἐξήγησε. Εἶπε ὅτι ἀποτελεῖ μία προτύπωση τῆς δικῆς του σταυρικῆς θυσίας. «Καὶ ὅπως ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τὸ χάλκινο φίδι στὴν ἔρημο, ἔτσι πρέπει νὰ ὑψωθῆ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου, ὥστε ὅποιος πιστεύει σ’ αὐτὸν νὰ μὴ χαθῆ ἀλλὰ νὰ ζήση αἰώνια» (Ἰω. 3,14-15).

Οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συγκρίνουν τὸν τύπο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τὴν πραγματικότητα τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ, στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὑψώθηκε ἐπάνω στὸ ξύλινο κοντάρι τὸ χάλκινο φίδι. Ἐδῶ, στὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ, ὑψώθηκε ἐπάνω στὸν ξύλινο σταυρὸ τὸ ἀκήρατο σῶμα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Ἐκεῖ τσιμποῦσαν τοὺς Ἰσραηλίτες τὰ φαρμακερὰ φίδια. Ἐδῶ δέχονται πλήγματα ἀπὸ τὸν μισόκαλο διάβολο οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, οἱ χριστιανοί. Ἐκεῖ σώζονται οἱ Ἰσραηλίτες ἀπὸ τὸν φυσικὸ θάνατο. Ἐδῶ σώζονται οἱ χριστιανοὶ ἀπὸ τὸν πολὺ χειρότερο, τὸν πνευματικὸ θάνατο.

Ὅλη αὐτὴ ἡ προφητικὴ ἱστορία καὶ ἡ ἐξήγηση ποὺ δίνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς θέτουν ἐνώπιόν μας τὸ πιὸ ἐπιτακτικὸ ζήτημα γιὰ ὅλους μας· τὸ ζήτημα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, δηλαδή τῆς σωτηρίας μας. Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φοβερώτερο καὶ συγκλονιστικώτερο γεγονὸς στὸν ἀνθρώπινο βίο. «Ὄντως φοβερώτατον τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον», ὅπως ψάλλουμε στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία. Ποιὸς λοιπόν μπορεῖ νὰ μᾶς λυτρώση ἀπὸ τὸ μέγιστο αὐτὸ κακό; Προσπαθεῖ ἡ ἐπιστήμη, ἀλλὰ πάντα στὸ τέλος εἶναι ἡ νικημένη. Προσπαθεῖ καὶ ἡ φιλοσοφία, ἀλλὰ αὐτὴ μόνον γιὰ νὰ μᾶς συμφιλιώση μὲ τὸν θάνατο, ὄχι γιὰ νὰ τὸν νικήση.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οὔτε ἁπλῶς προσπαθεῖ νὰ νικήση τὸν θάνατο, οὔτε ἐπιχειρεῖ νὰ μᾶς συμφιλιώση μ’ αὐτόν. Ἀντίθετα, διακηρύττει ὅτι ὁ Χριστὸς νίκησε τὸν θάνατο. «Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον, ποῦ σου Ἅδη τὸ νῖκος;» (Α΄ Κορ., 15,55). Κι αὐτὸ τὸ ἐπέτυχε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν σταυρική του θυσία καὶ μὲ τὴν ἀνάστασή του. Ὁ Σατανᾶς θέλησε νὰ ἐξοντώση τὸν Χριστὸ καὶ χρησιμοποίσε ὡς ὅπλο τὸν σταυρό. Ὁ Χριστὸς ὅμως μετέτρεψε τὸ ὅπλο τοῦ διαβόλου σὲ ὅπλο ἐναντίον τοῦ θανάτου. Ἀνέβηκε στὸν σταυρό, πέθανε καὶ τάφηκε. Ἐπειδὴ ὅμως εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς, καὶ ὁ Ἅδης δὲν μποροῦσε νὰ τὸν ἀντέξη, Ἐκεῖνος ἀναστήθηκε. Καὶ μαζί του ἀνέστησε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Αὐτὴ ἦταν ἡ πιὸ μεγάλη πανολεθρία τοῦ διαβόλου. Ἔτσι ὁ σταυρὸς ἔγινε τὸ μέσο γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ τῶν ἀνθρώπων. Συγχρόνως ὅμως ὁ σταυρὸς δείχνει καὶ τὴν ἀμέτρητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Μὲ τὴν θυσία του στὸν σταυρὸ ὁ Χριστὸς ἔδειξε ὅτι ἀγαπᾶ ἀληθινά, θυσιαστικὰ τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀκούσαμε στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα· «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπώλητε, ἄλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».

Ὅλοι οἱ ἅγιοι εὐλαβοῦνταν καὶ εὐλαβοῦνται τὸν σταυρὸ, διότι δείχνει τὴν ἀπερίγραπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Μ’ αὐτὸν τὸν σταυρὸ θαυματουργοῦσαν, διότι εἶναι γεμάτος ἀπὸ τὴν θεία χάρη. Ὁ σταυρὸς ἀποτελεῖ ὅπλο τοῦ κάθε χριστιανοῦ ἐναντίον τοῦ πιὸ μεγάλου ἐχθροῦ, τοῦ διαβόλου. «Ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου τὸν σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας», ψάλλουμε στὴν Ἐκκλησία.

Ὅλα αὐτὰ τὰ μεγάλα δῶρα τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς δημιουργοῦν μέσα μας ἕνα ἀνεξόφλητο χρέος. Τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ εἴμαστε ἀδιάκοπα εὐγνώμονες στὸν πανάγαθο Θεὸ καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ ζοῦμε στὴν καθημερινή μας ζωὴ κατὰ τὸ θέλημά του. Ἀμήν.

π.Α.Μ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως