ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Γ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. στ΄, 22-33)

Ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε σήμερα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλίας τοῦ Χριστοῦ καί ἔχει ὡς κεντρικό θέμα τήν ἀγωνιώδη μέριμνα τῶν ἀνθρώπων γιά τή ζωή, ἔναντι τῆς ὁποίας ὑπογραμμίζει τήν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Εὔλογα ὅμως ἀκούγοντας αὐτά, θά διερωτηθεῖ κανείς: Μήπως ἔτσι καταδικάζεται ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά φροντίσει γιά τόν ἑαυτό του καί τήν οἰκογένειά του; Θά ἦταν παρανόηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ νά ὑποστηρίξει κανείς κάτι τέτοιο. Ἡ φροντίδα γιά τή ζωή δέν ἀπορρέει μόνο ἀπό τή στοιχειώδη λογική, ἀλλ’ ἀποτελεῖ καί προσταγή τοῦ Θεοῦ.

Σήμερα βέβαια ὁ ἄνθρωπος ἔχει μεταβάλλει αὐτή τή φροντίδα ἀπό μέσο διατήρησης τῆς ζωῆς σέ σκοπό καί περιεχόμενο τῆς ζωῆς. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός λέει: «οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνᾷ» (Μτθ. 6,24). Ὁ Θεός κι ὁ μαμωνάς δέν εἶναι δυό ἰσότιμα καί ἰσοδύναμα μέρη. Διαφέρουν ριζικά καί οὐσιαστικά. Ὁ Θεός εἶναι πρόσωπο, Πατέρας, πού δίνει ἀγάπη καί ζωή, πού κάνει σύντροφο καί συνομιλητή του τόν ἄνθρωπο. Ὁ μαμωνάς εἶναι πράγμα ἄψυχο, χωρίς ζωή καί ἀγάπη, χωρίς ἴχνος ἀνθρωπιᾶς, πού κάνει τόν ἄνθρωπο ὅμοιό του, δηλαδή ἄψυχο πράγμα. Τό δίλημμα λοιπόν δέν εἶναι νά διαλέξει κανείς ἕνα κύριο, ἀλλά νά διαμορφώσει τήν προσωπικότητά του ἤ νά τήν ἀρνηθεῖ, νά προτιμήσει τό εἶναι ἤ τό ἔχειν, τή ζωή ἤ τό θάνατο. Δέν πρόκειται γιά μιά ἠθική ἐπιλογή τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά γιά τή διαμόρφωσή του σέ ἄνθρωπο ἤ ὄχι. Ὅλα ὅσα ἀκολουθοῦν εἶναι ἁπλά συνέπειες, ἐκδηλώσεις πού δείχνουν τί προτίμησε ὁ ἄνθρωπος.

Αὐτές τίς συνέπειες μᾶς δείχνει στή συνέχεια τῆς περικοπῆς ὁ Χριστός μ’ ἕνα παράδειγμα ἀπό τήν καθημερινή μας ζωή. Ὅλος ὁ κόπος κι ἡ φροντίδα μας εἶναι ν’ ἀποκτήσουμε, νά ἔχουμε, νά κατέχουμε. Νά κατέχουμε τρόφιμα καί ποτά, νά κατέχουμε ροῦχα καί σπίτια, νά κατέχουμε χῶρες καί ἀνθρώπους. Γιατί αὐτά διασφαλίζουν τό μέλλον μας. Ἀκόμα κι οἱ διαπροσωπικές μας σχέσεις αὐτή τήν τάση κατοχῆς ἐκφράζουν: ἡ ἀγάπη τῶν ἄλλων στηρίζει τό ἐγώ μας ψυχολογικά, ὁ θαυμασμός τους μᾶς δίνει σιγουριά, ἡ ὑποταγή τους ἄνευ ὅρων εἶναι τό καλύτερο πού περιμένουμε.

Λέμε πιό συχνά πόσο μᾶς ἀγαποῦν παρά πόσο ἀγαποῦμε. Λίγο πολύ βλέπουμε λογιστικά τίς σχέσεις μας μέ τούς συνανθρώπους. Τό ἴδιο κάνουμε μερικές φορές καί μέ τό Θεό, ὅταν φυσικά τόν θυμόμαστε: ζητοῦμε νά προσθέσει στήν κατοχή μας. Γιατί τό σύνολο τῆς ζωῆς μας ἔχει μεταβληθεῖ σέ κατοχή πραγμάτων, πού τά παίρνουμε ἀπό αὐτόν πού τά ἔχει.

Εἶναι ὁλοφάνερο, ἀγαπητοί μου, πώς ἔχουμε χάσει τήν ἀνθρώπινη ὑπόστασή μας. Ἀφοῦ καί τό Θεό τόν μεταβάλαμε σέ ἀποθηκάριο τῶν ἀναγκῶν μας! Ζητήσαμε τή ζωή στό χῶρο τοῦ ἔχειν, μέ ἀποτέλεσμα νά χάσουμε τήν ἀνθρώπινη ὑπόστασή μας.

Δέν εἶναι ὅμως μόνο τραγική αὐτή μας ἡ πορεία. Εἶναι καί παράλογη, ὅπως φαίνεται μέ τά ἁπλά παραδείγματα πού δίνει ὁ Χριστός. Παράλογη, γιατί ξεχνᾶ τήν πηγή τῆς ζωῆς, ὅπως ἐμφανίζεται στόν κόσμο. Τά ἀγριολούλουδα καί τά πουλιά δέν κατέχουν τίποτε. Ὑπάρχουν γιατί τά φροντίζει ὁ Θεός, ὁ Θεός πού εἶναι «αὐτοζωή». Δέν ἔχει ἁπλά ὁ Θεός ζωή, ἀλλά εἶναι ζωή. Γι’ αὐτό δίνει ζωή στόν κόσμο, χωρίς νά φοβᾶται μήν τή στερηθεῖ ὁ ἴδιος. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος, χωρίς νά φοβηθεῖ τό θάνατο. Γιατί ὁ θάνατος μπορεῖ ν’ ἁρπάξει κάτι πού ὁ ἄλλος ἔχει, ἀλλά δέ μπορεῖ νά μεταβάλει τό Εἶναι. Γι’ αὐτό φοβᾶται ἄλλωστε ὁ ἄνθρωπος τό θάνατο: διότι θά τοῦ στερήσει ὅσα ἔχει, πού στό σύνολό τους ταυτίζονται μέ τή ζωή. Αὐτή ὅμως εἶναι λανθασμένη τοποθέτηση. Γιατί ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄνθρωπος, εἶναι ζωή, ἐνῶ ὁ θάνατος ἔχει ἐξουσία μόνο στά πράγματα.

Συνεπῶς, ἀδελφοί, ἡ μετάβαση στό χῶρο τοῦ εἶναι, τῆς ζωῆς δηλαδή, πρέπει ν’ ἀποτελεῖ τό μοναδικό μέλημα τοῦ ἀνθρώπου. Γιατί μόνο ἔτσι θά λυτρωθεῖ ἀπό τή φθορά καί τό θάνατο. Ἀλλιῶς θ’ ἀγωνίζεται γιά νά ταφεῖ κάτω ἀπό περισσότερα δεσμά, ὑλικά καί πνευματικά, ἀτομικά καί συλλογικά.

Ἡ λύση εἶναι μονάχα μία: ἡ ἔνταξη στό χῶρο τῆς ζωῆς, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στό νέο κόσμο πού ἐγκαινίασε ὁ Χριστός. Κι ἐδῶ πρέπει νά θυμηθοῦμε πώς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι μιά προσφορά νέων πραγμάτων ἀπό τό Θεό στόν ἄνθρωπο. Δέ δίνει ὁ Θεός νέα προγράμματα γιά τή λύση τῶν προβλημάτων τοῦ ἀνθρώπου, οὔτε προσθέτει κάτι σέ ὅσα τοῦ ἔχει δώσει. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέ σημαίνει ὑλική ἀφθονία, ὅπως περίμεναν οἱ Ἰσραηλίτες, οὔτε λύση τῶν προβλημάτων μας μέ τήν τεχνολογική πρόοδο ἤ τή ριζική κοινωνική ἀλλαγή, ὅπως θά θέλαμε ἐμεῖς. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐμφάνιση ἑνός νέου προσώπου, ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ τοῦ ἴδιου, ὥστε ὁ ἄθρωπος νά γίνει θεός. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα ξεκίνημα, μιά ἀνατοποθέτηση τοῦ ἴδιου του ἀνθρώπου ἀπό τόν πλανεμένο δρόμο τοῦ ἔχειν, τῆς κατοχῆς, στό σωτήριο δρόμο τοῦ Εἶναι, τῆς ζωῆς.

Μέ αὐτή τήν ἔννοια ὁ Χριστός λέει στούς μαθητές του νά ζητοῦν πρῶτα πρῶτα καί νά ἐπιδιώκουν τήν ἔνταξή τους στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Οὐσιαστικά ζητεῖ νά τόν ἀκολουθήσουν στήν πορεία του, νά γίνουν ὅμοιοι μέ αὐτόν, νά βροῦν τή ζωή καί τήν αἰωνιότητα κοντά του. Αὐτή ἡ «συμμόρφωση» μέ τό Χριστό, ἡ ἀποδοχή τοῦ Εἶναι ἀπό τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ θέωση, ἡ κληρονομιά τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

"Ιεραποστολή : Αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει."

"Ιεραποστολή : Αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει."
Την Κυριακή 24 Ιουνίου στις 7 το απόγευμα στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής θα προβληθεί ένα ωριαίο ντοκυμαντέρ με θέμα την Ιεραποστολή μας στην Ουγκάντα.Σενάριο -κείμενα- σχεδιασμός : Χριστίνα Σεφερλή.
Φωτογραφία -Βίντεο :Γιώργος Αγγελόπουλος.

Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στην περυσινή μας ιεραποστολική μας δραστηριότητα ( 2017) στην Ουγκάντα,με χρώματα,εικόνες και ελπίδα από τις δραστηριότητες των ομάδων των εθελοντών που και φέτος διακόνησαν στην Ιεραποστολή μας.Μιλούν στην κάμερα οι ίδιοι οι εθελοντές ,Ιερείς της ιεραποστολής μας ,πιστοί αλλά και νέοι από την ενορία του Αγίου Σπυρίδωνος του Λουγκουζί.Παρουσιάζονται οι δράσεις,οι προσδοκίες ,τα όνειρα για τη συνέχεια και την εξέλιξη της Ιεραποστολής.Η παρουσία σας είναι σημαντική και δίνει θάρος σε αυτούς που εργάζονται και σε αυτούς που πιστεύουν πως η Ιεραποστολή μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.Σας περιμένουμε.

Δείτε το βιντεάκι μας

εκδόσεις Χρυσοπηγή

Προτάσεις βιβλίων για το καλοκαίρι από προφύρα

	ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΟΝΗΣΙ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ, της Μερόπης Μάττα, Eικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη, 20Χ28εκ., 32 σελ., 8€ >> με δραστηριότητες & επιτραπέζιο παιχνίδι Ο ΛΟΦΟΣ ΜΕ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ, Το χρονικό μιας φανταστικής ανασκαφής, του καθηγητή Αρχαιολογίας Πάνου Βαλαβάνη, Εικονογράφηση: Άντα Γανώση, 20Χ28,5εκ., 108 σελ., 15 € >> με παιχνίδια, δραστηριότητες & αυτοκόλλητα ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΟΦΟΠΥΡΑΜΙΔΑΣ, της Πηνελόπης Μωραΐτου, Eικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη, 20Χ28εκ., 68 σελ., 15€ >> με σκληρό εξώφυλλο, δραστηριότητες και αφίσα ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ, της Σίσσυς Κόσσυβα, Εικονογράφηση: Άννα Γιαρμενίτη, 21,5Χ20εκ., 77 σελ., 8€ >> με επιτραπέζιο παιχνίδι
	ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, της Karyl McBride, Ph.D., Oι περιπέτειες του ναρκισσισμού στην εποχή μας μέσα από τις σχέσεις μάνας-κόρης, Εισαγωγή: Φωτεινή Τσαλίκογλου, 14Χ20,5εκ., 374 σελ., 18€ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ, Ακολουθώντας τα 12 στάδια απεξάρτησης των Ανώνυμων Αλκοολικών, του π. Μελετίου Webber, Εισαγωγή: Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware, 14Χ21εκ., 320 σελ., 13,50€ ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΜΟΥ, του Jim Forest, Εισαγωγή: π. Βασίλειος Θερμός, 21Χ14εκ., 292 σελ., 13€ Η ΚΑΡΦΙΤΣΑ ΄Η ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, Ένα θεατρικό κείμενο για τη Νοσταλγία, της Ελένης Ζιώγα, Εισαγωγή: Θανάσης Παπαθανασίου, 12Χ17εκ., 160 σελ., 8€ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΙΘΕΡΙΑΣ, του π. Lawrence Farley, Εισαγωγή-Επίμετρο: π. Αλέξανδρος Καριώτογλου, 12x16,5εκ., 328 σελ., 12€

Γιορτή λήξης της Μαθητικής Συνάντησης του Ιερού Ναού Παναγίας Χρυσοσπηλιώτισσας

Κυριακή, 17 Ιουνίου 2018
Είστε καλεσμένοι να ζήσετε μία μοναδική εμπειρία, να δείτε ότι υπάρχει μία άλλη Ελλάδα , μία νεότητα ζωντανή , ένα φωτεινό μέλλον, μία ζωντανή ελπίδα! Αν θέλετε ελάτε στην Παναγία τη Χρυσοσπηλιώτισσα να παρακολουθήσετε τη γιορτή λήξης της Μαθητικής Συνάντησης του Ιερού Ναού μας. Την Κυριακή 17 Ιουνίου και ώρα 10.45π.μ.σας περιμένουμε εντός του Ιερού Ναού μας στην οδό Αιόλου 60. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια, προβολή βίντεο και θεατρικά έργα.Στην εκδήλωση συμμετέχουν μαθήτριες και μαθητές , με συμμετοχή και παιδιών προνηπιακής ηλικίας. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Εορτή της εκ Σερβίων Αγίας Θεοδώρας την Κυριακή 10 Ιουνίου

Ανακοινώνεται ότι την Κυριακή 10 Ιουνίου 2018 εορτάζεται η ανακομιδή των λειψάνων της Αγίας Θεοδώρας, της καταγόμενης από τα Σέρβια Βασίλισσας της Άρτας.

            Οι ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων, όπου θα εκτίθεται προς προσκύνηση και τίμιο λείψανο της Αγίας:

-          Σάββατο 9 Ιουνίου, ώρα 7.00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας.

-          Κυριακή 10 Ιουνίου, ώρα 7.00 π.μ.: Όρθρος, Πανηγυρικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο και χειροτονία Πρεσβυτέρου, ιερουργούντων των Σεβασμ. Μητροπολιτών Ελασσώνος κ. Χαρίτωνος και του Ποιμενάρχου μας κ. Παύλου.

Από την Ιερά Μητρόπολη

Αλλόκοτος και γερο-ξεμωραμένος για τα μάτια των πολλών, που άφησε τα σαλόνια και τα παντελόνια για να το “παίζει” τρελός για μια ζωή ώστε να μην τον κυνηγά ο εγωισμός του πως τάχα επειδή ξέρει γράμματα πολλά κι είναι γιός οικογενείας ξακουστής ότι 'ναι κάτι, ότι έχει κάποιαν αξία. “Ωρέ, εκουρλάθηκε ο γιός του Τυπάλδου” θα λέγανε τότε στο Ληξούρι... Κι όμως ήταν Άγιος, κρυφός στη ταπείνωσή του, ο Παναγής Μπασιάς ο εκ Ληξουρίου, εγίνηκε πάνω απ' όλα “παλαβός” εκ Πνεύματος Αγίου!

Αύριο τιμάται η αγία του μνήμη. Χρόνια πολλά στ' αγιοστόλιστο νησί μας.
(Μια σύντομη περιγραφή από τον π. Ιάσωνα)

Φιλόπτωχο Ι.Μ. Κεφαλληνίας

Εν όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης.

Το Σάββατο 2 Ιουνίου τελέστηκε η καθιερωμένη πλέον για την περιοχή των Σερβίων Θεία Λειτουργία στη σπηλαιοεκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Κρεμαστού όπως την αναφέρουν οι κάτοικοι των Σερβίων.
Η Θεία Λειτουργία τελέστημε μέσα σε μικρή οπή -σπηλιά η οποία βρίκεται σε βράχο επάνω από βαθύ  ρέμμα στα ανατολιkά  του λόφου των Βυζαντινών Κάστρων,  παλιό απόμακρο και απροπέλαστο ακητήριο πολλων αιώνων με βυζαντινές αγιογραφίες. Η πρόσβαση μέσα από ανηφορικό μονοπάτι με καταπληκτική θέα.

Εγινε απο το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Αγιοκατάταξη του γέροντα Ιακώβου του Τσαλίκη

Αγιοκατατάχθηκε την , Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2018 ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.
Να σημειωθεί ότι η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 13 Μαΐου 2018

Κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Θ'(9) 1-38

Καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.
καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;
ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.
ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.
ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.
ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ
καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.
Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν;
ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι.
ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί;
ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος ᾿Ιησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα.
εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα.
῎Αγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν.
ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς.
πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω.
ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.
λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν.
οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος
καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;
ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη·
πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει.
ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς ᾿Ιουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ ᾿Ιουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται.
διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε.
ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν.
ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω.
εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς;
ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι;
ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί.
ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν.
ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς.
οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ’ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.
ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου.
εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν.
ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.
῎Ηκουσεν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;
ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;
εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν.
ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.

Νεοελληνική Απόδοση

Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού

Και περπατώντας εκεί κοντά είδε έναν άνθρωπο τυφλό εκ γενετής.
Και τον ρώτησαν οι μαθητές του, λέγοντας: «Ραβί, ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, ώστε να γεννηθεί τυφλός;»
Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά γεννήθηκε έτσι, για να φανερωθούν τα έργα του Θεού σ’ αυτόν.
Εμείς πρέπει να κάνουμε τα έργα εκείνου που με έστειλε ωσότου είναι ημέρα. Έρχεται νύχτα που κανείς δε δύναται να εργάζεται. 5 Όσο είμαι στον κόσμο, είμαι φως του κόσμου».
Αφού είπε αυτά, έφτυσε χάμω και έκανε πηλό από το πτύελο και επέχρισε τον πηλό στα μάτια του
και του είπε: «Πήγαινε, νίψου στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ» που ερμηνεύεται, “Αποσταλμένος”. Έφυγε, λοιπόν, και νίφτηκε και ήρθε βλέποντας.
Οι γείτονες, τότε, και εκείνοι που τον έβλεπαν προηγουμένως ότι ήταν ζητιάνος έλεγαν: «Αυτός δεν είναι εκείνος που καθόταν και ζητιάνευε;»
Άλλοι έλεγαν: «Αυτός είναι». Άλλοι έλεγαν: «Όχι, αλλά είναι όμοιος με αυτόν». Εκείνος έλεγε: «Εγώ είμαι».
Τον ρωτούσαν λοιπόν: «Πώς τότε σου ανοίχτηκαν τα μάτια;»
Εκείνος αποκρίθηκε: «Ο άνθρωπος που λέγεται Ιησούς έκανε πηλό και μου επέχρισε τα μάτια και μου είπε: “Πήγαινε στο Σιλωάμ και νίψου”. Όταν πήγα λοιπόν και νίφτηκα, βρήκα το φως μου».
Τότε του είπαν: «Πού είναι εκείνος;» Τους λέει: «Δεν ξέρω».
Φέρνουν αυτόν προς τους Φαρισαίους, τον άλλοτε τυφλό.
Ήταν τότε Σάββατο η ημέρα κατά την οποία ο Ιησούς έκανε τον πηλό και του άνοιξε τα μάτια.
Πάλι λοιπόν τον ρωτούσαν και οι Φαρισαίοι πώς βρήκε το φως του. Εκείνος τους είπε: «Πηλό μου έθεσε πάνω στα μάτια, και νίφτηκα και βλέπω».
Έλεγαν τότε μερικοί από τους Φαρισαίους: «Δεν είναι από το Θεό αυτός ο άνθρωπος, γιατί το Σάββατο δεν τηρεί». Άλλοι όμως έλεγαν: «Πώς δύναται άνθρωπος αμαρτωλός να κάνει τέτοια θαυματουργικά σημεία;» Και υπήρχε σχίσμα ανάμεσά τους.
Λένε τότε πάλι στον τυφλό: «Εσύ τι λες γι’ αυτόν, επειδή σου άνοιξε τα μάτια;» Εκείνος είπε: «Είναι προφήτης».
Δεν πίστεψαν, λοιπόν, οι Ιουδαίοι γι’ αυτόν ότι ήταν τυφλός και βρήκε το φως του, ωσότου φώναξαν τους γονείς αυτού που βρήκε το φως του
και τους ρώτησαν: «Αυτός είναι ο γιος σας, που εσείς λέτε ότι γεννήθηκε τυφλός; Πώς λοιπόν βλέπει τώρα;»
Αποκρίθηκαν τότε οι γονείς του και είπαν: «Ξέρουμε ότι αυτός είναι ο γιος μας και ότι γεννήθηκε τυφλός.
Πώς όμως τώρα βλέπει δεν ξέρουμε, ή ποιος του άνοιξε τα μάτια εμείς δεν ξέρουμε. Αυτόν ρωτήστε, έχει ώριμη ηλικία, αυτός θα μιλήσει για τον εαυτό του».
Αυτά είπαν οι γονείς του, επειδή φοβούνταν τους Ιουδαίους άρχοντες. Γιατί ήδη είχαν συμφωνήσει οι Ιουδαίοι, αν κάποιος τον ομολογήσει Χριστό, να γίνει αποσυνάγωγος.
Γι’ αυτό οι γονείς του είπαν: «Έχει ώριμη ηλικία, αυτόν επερωτήστε».
Φώναξαν λοιπόν για δεύτερη φορά τον άνθρωπο που ήταν τυφλός και του είπαν: «Δώσε δόξα στο Θεό. εμείς ξέρουμε άτι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός».
Εκείνος τότε αποκρίθηκε: «Αν είναι αμαρτωλός, δεν ξέρω. ένα ξέρω, ότι ενώ ήμουν τυφλός τώρα βλέπω».
Είπαν λοιπόν σ’ αυτόν: «Τι σου έκανε; Πώς σου άνοιξε τα μάτια;»
Αποκρίθηκε σ’ αυτούς: «Σας το είπα ήδη και δεν ακούσατε. γιατί πάλι θέλετε να ακούτε; Μήπως κι εσείς θέλετε να γίνετε μαθητές του;»
Τότε τον έβρισαν και του είπαν: «Εσύ είσαι μαθητής εκείνου, εμείς όμως είμαστε μαθητές του Μωυσή.
Εμείς ξέρουμε ότι στο Μωυσή έχει μιλήσει ο Θεός, αλλά αυτός δεν ξέρουμε από πού είναι».
Αποκρίθηκε ο άνθρωπος και τους είπε: «Σ’ αυτό βρίσκεται πράγματι το θαυμαστό σημείο: εσείς δεν ξέρετε από πού είναι, και όμως μου άνοιξε τα μάτια.
Ξέρουμε ότι αμαρτωλούς ο Θεός δεν ακούει, αλλά αν κάποιος είναι θεοσεβής και το θέλημά του κάνει, αυτόν ακούει.
Από την αρχή του αιώνα δεν ακούστηκε ότι κάποιος άνοιξε τα μάτια σ’ έναν που έχει γεννηθεί τυφλός.
Αν δεν ήταν αυτός από το Θεό, δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα».
Αποκρίθηκαν και του είπαν: «Εσύ γεννήθηκες όλος μέσα σε αμαρτίες, κι εσύ διδάσκεις εμάς;» Και τον πέταξαν έξω.
Άκουσε ο Ιησούς ότι τον πέταξαν έξω και, αφού τον βρήκε, του είπε: «Εσύ πιστεύεις στον Υιό του ανθρώπου;»
Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: «Και ποιος είναι, Κύριε, για να πιστέψω σ’ αυτόν;»
Του είπε ο Ιησούς: «Και τον έχεις δει και είναι εκείνος που μιλάει μαζί σου».
Αυτός είπε: «Πιστεύω, Κύριε». Και τον προσκύνησε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ – 13 ΜΑΪΟΥ 2018

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰω. 9, 1-38)

Δὲν εἶναι τόσο ἡ θεραπεία τοῦ «ἐκ γενετῆς τυφλοῦ», ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ποὺ μᾶς ἐντυπωσιάζει στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ διήγηση, ὅσο ἡ προσπάθεια τῶν Φαρισαίων νὰ ἀρνηθοῦν τό θαῦμα. Ἡ ἴαση  τοῦ τόσο γνωστοῦ στὴν Ἱερουσαλὴμ τυφλοῦ ἔχει συγκινήσει τὰ πλήθη, ὅμως οἱ Φαρισαῖοι ἀνησυχοῦν. Παρὰ τὴ θρησκευτικὴ μόρφωση καὶ τὴν κοινωνική τους θέση, δείχνουν μιὰ φοβερὴ ἀνικανότητα νὰ δοῦν καὶ νὰ παραδεχθοῦν τὴν ἀλήθεια.  Φοβοῦνται μήπως ὁ λαὸς ἀκολουθήσει τόν Ἰησοῦ καὶ γι’ αὐτὸ ἐπιδιώκουν  μὲ κάθε τρόπο νὰ σκεπάσουν τὴν πραγματικότητα.

Λίγο πρὶν ἀπὸ τό θαῦμα εἶχαν σηκώσει πέτρες νὰ λιθοβολήσουν τόν Χριστό καὶ τώρα τόν κατηγοροῦν ὅτι παραβίασε τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, ἐπειδή, τάχα, ἔκανε λίγο πηλὸ καὶ θεράπευσε ἕνα δυστυχισμένο. Κατόπιν καλοῦν τούς γονεῖς τοῦ τυφλοῦ,  τούς ρωτοῦν καὶ τούς ξαναρωτοῦν, ἐλπίζοντας νὰ πάρουν κάποια  λέξη  καὶ νὰ βροῦν πάτημα γιὰ νὰ στηρίξουν τὴν ἄρνηση τους.

Καθὼς ὅμως τὰ γεγονότα παραμένουν ἀτράνταχτα ἐναντίον τῆς ἐπιθυμίας τους, φοροῦν τό προσωπεῖο τῆς εὐσέβειας, παίρνουν σοβαρὸ ὕφος καὶ δῆθεν συμβουλεύουν τόν θεραπευθέντα: «Δόξασε τόν Θεό. Ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἁμαρτωλὸς». Ἀλλὰ ὅταν βλέπουν ὅτι ὁ τυφλὸς δὲν ὑποκύπτει στὶς δόλιες συμβουλές τους, πετοῦν τὴ μάσκα τῆς εὐσέβειας καὶ  ἐπιστρατεύουν  τόν  χλευασμό. «Ἐλοιδόρησαν αὐτὸν», σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής.

Τελικά, ντροπιασμένοι ἀρχίζουν τό ὑβρεολόγιο καὶ καταφεύγουν στὴ βία. «Ἐσὺ γεννήθηκες ὁλόκληρος μέσα στὴν ἁμαρτία καὶ σὺ μᾶς διδάσκεις»; Καὶ τόν ἔβγαλαν ἔξω. Διαστρέβλωση τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν γεγονότων, τρομοκρατία, χλευασμός, ὕβρεις, διωγμός, μανία. Νὰ οἱ διαδοχικὲς φάσεις μιᾶς τακτικῆς, ποὺ τὴν κινεῖ ἡ ἐχθρότητα καὶ ἡ προκατάληψη. Ὅταν λείπει ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, ἀκόμη  καὶ τὰ πιὸ χιλιομαρτυρημένα γεγονότα ἀμφισβητοῦνται.

Δυστυχῶς αὐτὴ ἡ τακτικὴ δὲν ἔμεινε μονοπώλιο τῶν Φαρισαίων. Ἀλλάζοντας προσωπεῖα ἐξακολουθεῖ νὰ χτυπᾶ τὴν ἀλήθεια, νὰ πολεμᾶ τόν Χριστὸ καὶ τούς ἀνθρώπους Του. Συχνὰ βλέπουμε καὶ στὶς μέρες μας πολλοὺς νὰ ζητοῦν νὰ παρερμηνεύουν τὶς πιὸ ἁγνὲς προθέσεις, νὰ συκοφαντήσουν τὶς εὐγενικὲς πράξεις. Ὁρισμένοι δὲν διστάζουν νὰ χαρακτηρίσουν τόν ἁγνὸ ἡρωϊσμὸ «φιλοδοξία», τὴ σύνεση «δειλία», τὴν πνευματικὴ δραστηριότητα «πολυπραγμοσύνη», τὴν κατανόηση καὶ τὴν ἐπιείκεια «ἀδυναμία» καὶ «χαλαρότητα». Ἄλλοι βλέποντας κάποιον νὰ συμμετέχη σὲ ἔργα ἀγάπης, παίρνουν ὕφος προστατευτικό, γιὰ νὰ συμβουλεύσουν. Πίσω ἀπὸ κάθε ἔργο ἀγάπης βλέπουν συμφέροντα, σκοπιμότητες καὶ ἐκμετάλλευση.

Οἱ Φαρισαῖοι τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου κρατοῦν μιὰ στάση ἐχθρικὴ ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ. Μπροστὰ σὲ αὐτὴν τὴν ἐχθρότητα τῶν ἰσχυρῶν καὶ τὴν ἐπιμονή τους νὰ λένε τό ἄσπρο μαῦρο καὶ τὴ μέρα νύχτα, οἱ γονεῖς τοῦ τυφλοῦ, ὅταν τούς κάλεσαν οἱ Φαρισαῖοι, γιὰ νὰ βεβαιώσουν ἂν πράγματι ὁ γιὸς τους ἦταν τυφλὸς καὶ ἂν γνωρίζουν κάτι γιὰ τό περιστατικό, δειλιάζουν. Δὲν ἔχουν ὄρεξη νὰ μπλέξουν μὲ τούς ἄρχοντες. Βλέποντας ὅτι βρίσκονται σὲ περιβάλλον ἐχθρικὸ προσπαθοῦν νὰ ξεφύγουν, γι’ αὐτὸ καὶ καταφεύγουν σὲ μιὰ ὑπεκφυγὴ προκειμένου νὰ μετατοπίσουν τὴν εὐθύνη. «Ἡλικία ἔχει, ρωτῆστε τον».

Ἡ στάση αὐτὴ τῶν γονέων δὲν ἔπαψε ἀπὸ τότε νὰ βρίσκη μιμητές. Πολλοί, μόλις βρεθοῦν σὲ περιβάλλον δυσμενές, ζητοῦν νὰ ἐξασφαλίσουν οὐδετερότητα. Καὶ ὅταν τούς ζητεῖται νὰ ποῦν μὲ εὐθύτητα τὴν ἄποψη τους, νὰ καταθέσουν τὴ μαρτυρία τους, κάνουν τό πᾶν γιὰ νὰ τό ἀποφύγουν, προσπαθώντας μὲ δικαιολογίες νὰ παρηγορήσουν τὴ συνείδηση τους.

Ὁ τυφλὸς τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ἀγνοώντας τούς κινδύνους ποὺ διατρέχει μὲ τό νὰ ἐναντιωθῆ στοὺς Φαρισαίους,  κινδυνεύοντας ἀκόμη νὰ γίνη καὶ ἀποσυνάγωγος, ἀντιμετωπίζει μὲ θάρρος τὴν κατάσταση καὶ ὑπερασπίζεται τὴν ἀλήθεια.

Σ’ ἕνα τέτοιο πλαίσιο τό θάρρος τοῦ ἥρωα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀποδεικνύεται ἀκόμη πιὸ ἐπιβλητικό. Ἔστω κι ἂν μένη μόνος, στέκει ὁλόρθος μπροστὰ στὴν ἐμπάθεια τῶν Φαρισαίων καὶ μὲ γενναιότητα ἀντιμετωπίζει τὴ μικρότητά τους, θρυμματίζοντας μὲ τὴν πεῖρα καὶ τὴ λογικὴ τὰ ἀλλοπρόσαλλα ἐπιχειρήματά τους.

Διαπιστώνοντας τὴν προκατάληψη καὶ τόν ὕπουλο τρόπο μὲ τόν ὁποῖο κινοῦνται, δὲν ὑποχωρεῖ ἀλλὰ μὲ θάρρος τονίζει τὴν ἄποψη του. «Σὺ τὶ λέγεις περὶ αὐτοῦ», τόν ρωτοῦν. «Ὁ δὲ εἶπεν, ὅτι προφήτης ἐστίν». Κατόπιν, ἐνῶ τό κῦμα τῆς δυσμένειας ὑψώνεται καὶ ἐνῶ βλέπει τό ἀνυποχώρητο πεῖσμα τους, δὲν χάνει τὴν ψυχραιμία του. Ἔχει μιὰ πεῖρα ζωῆς. Αὐτὴν ἐπικαλεῖται:  «Ἐὰν εἶναι ἁμαρτωλὸς δὲν ξέρω. Ἕνα πρᾶγμα ξέρω. Ὅτι ἐνῶ ἤμουν τυφλός, τώρα  βλέπω».

Καὶ στὴ συνέχεια, ἀπὸ τὴν ἄμυνα προχώρει στὴν ἐπιθέση. Χωρὶς θυμοὺς καὶ φλυαρίες, ἀλλὰ μὲ εὔστοχες ἀπαντήσεις καὶ παρατηρήσεις τούς λέει: «Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τό ἐκπληκτικό, ὅτι ἐσεῖς δὲν ξέρετε ἀπὸ ποὺ εἶναι, καὶ ὅμως μοῦ ἄνοιξε τὰ μάτια… Ἐὰν αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἦταν ἀπὸ τό Θεό, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ κάνη τίποτα».

Ἡ θαρραλέα ἀντίσταση τοῦ πρώην τυφλοῦ στὸ πεῖσμα τῶν ἰσχυρῶν εἶναι ἕνας θαυμάσιος καθρέφτης, γιὰ νὰ ἐλέγξουμε σὲ αὐτὸν τὴν προσωπική μας στάση καὶ νὰ προχωρήσουμε σὲ μιὰ γενναία αὐτοκριτική. Ὅταν διαπιστώνουμε ἐμπαθῆ προκατάληψη στὸ περιβάλλον μας ἔχουμε τὴν τόλμη νὰ ποῦμε τὴν ἀλήθεια, νὰ φανερώσουμε τὶς πεποιθήσεις μας; Διατηροῦμε τὴν ψυχραιμία μας καὶ εἴμαστε εὔστοχοι στὰ λόγια μας, ἀκριβεῖς, ἀποδεικτικοί; Ὅταν πρόκειται νὰ μιλήσουμε γιὰ τόν Χριστό διαθέτουμε προσωπικὴ πεῖρα; Διότι, ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἐσωτερική μας βεβαιότητα θὰ ἀντλῆ δύναμη ἡ παρρησία μας.

Ἡ γενναία στάση  τοῦ τυφλοῦ δὲν ἔμεινε ἁπλῶς μιὰ ἔκφραση  εὐγνωμοσύνης γιὰ ὅσα εἶχε δεχθῆ ἀπὸ τόν Χριστό, ἀλλὰ ἔγινε ἀφετηρία οὐσιαστικώτερης γνωριμίας τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἀξιοπρόσεκτα τὰ σκαλοπάτια τὰ ὁποία ἀνεβαίνει καθὼς ἐξελίσσεται ἡ  σύγκρουση του μὲ τούς Φαρισαίους. Τὴν πρώτη φορὰ εἶπε: «Ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς…», ἀργότερα τονίζει τὴ βεβαιότητά του «ὅτι προφήτης ἐστὶν». Τέλος, τόν βρίσκει πάλι ὁ Χριστός γιὰ νὰ τοῦ κάνη τό ἀποκαλυπτικὸ ἐρώτημα, «Σὺ πιστεύεις εἰς τόν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ;». Καὶ ὁ πρώην τυφλὸς τότε κατορθώνει νὰ δὴ ὄχι μόνο τό ἐπίγειο, ἀλλὰ καὶ τό πνευματικὸ φῶς. «Πιστεύω Κύριε, καὶ προσεκύνησεν αὐτῶ».

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, οἱ εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ εἶναι πλούσια δοσμένες μέσα στὸ μυστικὸ Του σῶμα ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας, ὅλοι ἐμεῖς, οἱ βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἴμαστε μέλη. Γιὰ νὰ γίνουμε  ὅμως μέτοχοι τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ πρέπει πρῶτα νὰ θεραπευθοῦμε ἀπὸ τὴν πνευματικὴ τύφλωση. Σ’ αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθήση ἡ μετάνοια, ἡ ὁποία θὰ μᾶς κάνη νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ θὰ ἀφήση νὰ μπῆ στὴν ψυχή μας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ γίνουμε  μέτοχοι τῆς θείας δόξας. Ἀμήν.

π. Π.Ι.Β.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Άγιος Παΐσιος: Ο ουράνιος μισθός για την αναπηρία

 

 

Όταν έχουμε κάποια αναπηρία, αν κάνουμε υπομονή και δεν γκρινιάζουμε, τότε έχουμε μεγαλύτερο μισθό. Γιατί όλοι οι ανάπηροι αποταμιεύουν. Ένας κουφό αυτί, ένας τυφλός από το τυφλό μάτι, ένας κουτσός από το κουτσό πόδι. Είναι μεγάλη υπόθεση! Αν κάνουν και λίγο αγώνα κατά των ψυχικών παθών, θα έχουν να λάβουν και στεφάνια από τον Θεό. Βλέπεις, οι
ανάπηροι πολέμου παίρνουν σύνταξη, παίρνουν και παράσημα.
Όποιος έχει ομορφιά, λεβεντιά, υγεία, και δεν αγωνίζεται να κόψη τα ελαττώματά του, θα του πη ο Θεός: «Απήλαυσες στην ζωή σου τα αγαθά σου, την λεβεντιά σου! Τι σου χρωστώ τώρα; Τίποτε». Ενώ όποιος έχει μια αναπηρία – είτε έτσι γεννήθηκε, είτε την κληρονόμησε από τους γονείς του, είτε την απέκτησε αργότερα -, πρέπει να χαίρεται, γιατί έχει να λάβη στην άλλη ζωή. Όταν μάλιστα δεν έχη φταίξει, θα έχη καθαρό ουράνιο μισθό, χωρίς κρατήσεις. Δεν είναι μικρό πράγμα μια ολόκληρη ζωή να μην μπορή κάποιος λ.χ. να απλώση το πόδι του, να μην μπορή να καθήση, να μην μπορή να κάνη μετάνοιες κ.λπ. Στην άλλη ζωή ο Θεός θα του πη: «Έλα, παιδί μου, κάθησε πια αιώνια άνετα σ’ αυτήν την πολυθρόνα». Γι’ αυτό λέω, χίλιες φορές να είχα γεννηθή καθυστερημένος διανοητικά, τυφλός, κουφός, γιατί θα είχα να λάβω τότε από τον Θεό.Οι ανάπηροι, εάν δεν γογγύζουν, αλλά δοξολογούν ταπεινά τον Θεό και ζουν κοντά Του, θα έχουν την καλύτερη θέση στον Παράδεισο. Ο Θεός θα τους κατατάξη με τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες, που έδωσαν για την αγάπη του Χριστού τα χέρια και τα πόδια τους, και τώρα στον Παράδεισο φιλούν με ευλάβεια συνέχεια τα πόδια και τα χέρια του Χριστού.
– Και όταν, Γέροντα, κάποιος είναι λ.χ. κουφός και γκρινιάρης;
– Και τα μικρά παιδιά γκρινιάζουν. Ο Θεός σε πολλά δεν δίνει σημασία. Βλέπετε, οι καλοί γονείς αγαπούν όλα τα παιδιά τους εξίσου, αλλά δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αδύνατα ή τα ανάπηρα. Το ίδιο κάνει και ο Θεός, ο Καλός μας Πατέρας, για τα παιδιά Του που είναι αδύνατα σωματικά ή πνευματικά, αρκεί αυτά να έχουν αγαθή διάθεση και να Του δίνουν το δικαίωμα να επεμβαίνη στην ζωή τους.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ)

 http://gerontesmas.com

Η Παρθένος Σήμερον - Κοντάκιον

Ἦχος γ'. Η Παρθένος Σήμερον

Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει, και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει. Αγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι, μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι. Δι' ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

Απόδοση

Η Παρθένος σήμερα τον υπεράνω της ανθρώπινης φύσεως (Θεό) γεννάει, και η γη προσφέρει  τη σπηλιά στον απροσέγγιστο (Θεό). Οι Άγγελοι με τους βοσκούς δοξολογούνε, ενώ οι μάγοι περπαρούν στο δρόμο με το αστέρι. Γιατί  για εμάς γεννήθηκε ένα νέο παιδί, ο Θεός που υπάρχει πριν τη δημιουργια του κόσμου