ΨΗΦΙΣΜΑ της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης για την ονοματοδοσία της γειτονικής χώρας των Σκοπίων

Σήμερα, τήν 27^ην Ἰουνίου 2018, εις τόν Ἱερόν Ναόν της Αγίας Παρασκευής πόλεως Κοζάνης, προεδρεύοντος του Πατρός και Ποιμενάρχου ημών Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου συνήλθαμε άπαντες οι Κληρικοί της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως. Η Σύναξη ασχολήθηκε με το επίκαιρο εθνικό θέμα της γείτονος χώρας των Σκοπίων, την μετονομασία και όσα περιλαμβάνει αυτή, κατά την συμφωνία που υπεγράφη στους Ψαράδες των Πρεσπών, του Νομού Φλωρίνης, την 17^ην Ιουνίου 2018.

Οι Έλληνες αγαπούμε όλους τους λαούς και ιδιαιτέρως τους γειτονικούς. Πιστεύουμε όμως σταθερά στα δίκαιά μας. Δεν εποφθαλμιούμε κανενός το δίκαιο, αλλά και δεν ανεχόμαστε άλλοι να καταπατούν το δικό μας. Συνώνυμο της ιστορίας της Ελλάδος είναι η θυσία υπέρ της φιλτάτης ημών Πατρίδος. Από αρχαιοτάτων χρόνων έχουμε μία ευαισθησία στα θέματα που την αφορούν, με χαρακτηριστικό τον λόγο του Σωκράτη: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ' ανθρώποις τοις νουν έχουσιν». Ενώ ο Όμηρος γράφει: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Κατά δε τους νεώτερους χρόνους ο μόνος ανιδιοτελής κυβερνήτης της πατρίδος μας Ιωάννης Καποδίστριας είπε: «εάν θέλετε να έχετε κράτος ισχυρόν και ένδοξον, αγαπήσατε την πατρίδα σας».

Η αρχαιολογία, η γεωγραφία και η ιστορία μαρτυρούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Εις αυτό τούτο το μουσείο των Σκοπίων οι περισσότεροι σαρκοφάγοι, οι αδριάντες και τα ανάγλυφα φέρουν επιγραφάς κατά το πλείστον ελληνικάς. Οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, οι φωτισταί των Σλάβων, ήσαν τέκνα της ελληνικωτάτης Μακεδονίας, που με το ακτινοβόλον έργον τους προσέφερον τα πάντα εις τους Σλαβικούς λαούς. Ο Μακεδονικός Αγών υπήρξε η θρυλική εποποιΐα του νεώτερου ελληνισμού, μία από τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας μας, εξαιτίας του οποίου σώθηκε η Μακεδονία από τις αρπακτικές διαθέσεις των βορείων γειτόνων μας.

Ευλαβικά τις δύσκολες αυτές στιγμές αποτίουμε φόρο τιμής στους μάρτυρες και τους ήρωες που θυσίασαν τη ζωή τους για την επιτυχία εκείνου του αγώνα, με επικεφαλή τον εθνομάρτυρα Παύλο Μελά, άνδρα πλήρη πίστεως και αγάπης προς τον Χριστόν και την Πατρίδα.

Εμείς, λοιπόν, οι Κληρικοί της αγιωτόκου και ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης  Κ Α Τ Α Γ Γ Ε Λ Ο Υ Μ Ε  προς πάσαν κατεύθυνσιν: Κυβέρνηση –Πολιτικά Κόμματα – Άλλους Φορείς, μετά πόνου,  θυμού και αγανακτήσεως την προαναφερθείσαν απαράδεκτον συμφωνίαν, η οποία παραδίδει το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας μας στο γειτονικό κρατίδιο.

Αναφωνούμε, λοιπόν, «εν ενί στόματι και μία καρδία» ότι: «Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ».

Το μαρτυρούν εις τους αιώνας οι ποταμοί αιμάτων που πότισαν τα χώματά της με πρωτοστάτας Αρχιερείς (Γερμανός Καραβαγγέλης, Αιμιλιανός Γρεβενών), πλειάδα κληρικών τε και μοναχών, αλλά και ευλαβείς χριστιανοί, όπως ο Παύλος Μελάς, ο Κώττας, ο Άγρας και άλλοι πεσόντες.

Τέλος, τα αρχαιολογικά ευρήματα της Αιανής, της Πέλλας και της Βεργίνας φωνάζουν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Δεν τους χαρίζουμε της εθνικότητά μας. Δεν προδίδουμε τα ιερά και τα όσια της φυλής μας.

Η  Μακεδονία  είναι  μία  και  είναι  ΕΛΛΑΔΑ!

Ο Μητροπολίτης

† Ο Σερβίων και Κοζάνης Παύλος

Ακολουθούν οι υπογραφές των υπολοίπων Κληρικών και Μοναχών της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως:

ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΑΤΣΙΟΥ ΜΟΝΗ ΑΓ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΑΛΑΙΟΓΡΑΤΣΑΝΟΥ Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

H πικρία που παραμένει σαν ένα πονηρό καταθλιπτικό πνεύμα μέσα του για την κακία των άλλων.

Πατέρας Σεβαστιανός

Είναι αλήθεια ότι πεθαίνει ο άνθρωπος όταν βγάλει το κεντρί του και εκδικηθεί τον αδελφό του για το κακό που του έκανε. Όμως κι αν ο άνθρωπος ξεφύγει από την εκδίκηση και πεισθεί ότι πρέπει να είναι ειρηνικός και να απομακρυνθεί από εκεί-νους που τον επιβουλεύονται, όμως πάλι ελλοχεύει ένας ύπουλος εχθρός της ψυχής του. είναι η πικρία που παραμένει σαν ένα πονηρό καταθλιπτικό πνεύμα μέσα του για την κακία των άλλων. Ναι μεν δεν εκδικείται καθώς πρέπει για την πίστη του και για να μην έχει ενοχές και να νιώθει ο καλός, αγγελικά φερόμενος, όμως αφήνει μέσα του την μιζέρια της πικρίας και την θύμηση της κακίας που του κατατρώγει τα πνευματικά του σπλάγχνα. Αυτό ίσως και να είναι χειρότερο κατάντημα που τον οδηγεί ταχύτατα στην κατάθλιψη ή στην μιζέρια του αγγελισμού του και του φαρισαϊσμού του. Συνήθως ενώπιον του Θεού εξομολογούμενος ο άνθρωπος χαίρεται να ομολογεί αυτοεπαινούμενος στον πνευματικό του ότι δεν εκδικήθηκε, ότι συγχώρησε και ότι προσπάθησε να ανταμώσει τον εχθρό του και να μιλήσει μαζί του. Και περιμένει από τον πνευματικό να πάρει τα εύσημα και τον έπαινο για τον ηρωισμό της αγάπης της ψυχής του. Και όταν ο πνευματικός του λέει για την πικρία που φωλιάζει μέσα του και την θάλπει σαν φίδι στον κόρφο του, τότε κατανοεί την μεγάλη πλάνη όπου τον οδηγούσε ο πονηρός εαυτός του. Και τότε σκύβει και ψάχνει να μπορέσει να απαλλαγεί και να θεραπευτεί από την ύπουλη αυτή αρρώστεια. Κι αν κατανοήσει ότι η πικρία της καρδιάς αποδιώχνει το Πνεύμα του Θεού, που κατοικεί μέσα μας, τότε το πάν πρέπει να κάνει για να φύγει απ’ αυτήν πικρία για να μη ζήσει ολοκληρωτική την εγκατάλειψή του. Και πόσο όμορφα και πάλι ο Ιερός Χρυσόστομος έρχεται να παραθέσει κλινικά το πρόβλημα που έρχεται μέσα στον άνθρωπο με το κακό αυτό προς επίγνωση μετανοίας. 

Ὁ μεγάλος ἔνοικος, ὁ Θεὸς, δέν μπορεῖ νά κατοικεῖ μέσα μας, όταν η καρδιά μας είναι γεμάτη από πικρία και μνησικακία. Παλαιά οι μελισσοκόμοι που δεν είχαν την συστηματοποίηση την σημερινή, τις κατασκεύαζαν κυψέλες ως καλάθια αναποδογυρισμένα με ποδαράκια να πατούν στην γη, όπως δείχνει η εικόνα. Την όλη κυψέλη απ’ έξω την έντυναν με άχυρο και λάσπη για να είναι δροσερή και ευώδης. Εκεί μέσα ει-σερχόταν οι μέλισσες και έκτιζαν τις κηρύθρες και τις γέμιζαν με μέλι. παίρνει αυτήν την εικόνα ο Ιερός Χρυσόστομος και φαντάζεται την κυψέλη να είναι ντυμένη-σοβατισμένη- με κοπριές και ακαθαρσίες ζώων. Εκεί με την τόση δυσωδία μόνο μύγες θα μπορούσαν να κατοικούν και όχι μέλισσες. Έτσι είναι η ψυχή ένας καλαθίσκος που αν είναι ντυμένη με πικρία και κακία για τους άλλους μόνο οι μύγες των δαιμό-νων θα κατοικούν. Τα λόγια τα πικρά και οι κατακρίσεις θα πηγαινοέρχονται με όλη την βρωμιά τους και σαν μύγες θα μολύνουν την ψυχή. Δεν υπάρχει ειρήνη και χαρά στις ψυχές που καταγίνονται μόνιμα μέσα στις σκέψεις του με μια πικρία για τα λό-για και τις πράξεις των εχθρών τους. Αν και πρέπει να πούμε πως δεν υπάρχουν εχθροί και μόνο ένας είναι ο διάβολος. Ο άνθρωπος που ξέρει να συγχωρεί και να δαμάζει την σκέψη του με αγαθούς λογισμούς και να φυλάγει το στόμα του από λόγια πικρά και κακίας, αυτός είναι ειρηνικός. Το Άγιον Πνεύμα κατοικεί στους ειρηνικούς ανθρώπους, όπως λέγει ο Απ. Παύλος στοὺς Χριστιανοὺς και τους προτρέπει νά τηροῦν με πολύ φροντίδα και έγνοια τὴν ἑνότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ‘’σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης.’’ . Εἶναι ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης καὶ σ’ αὐτὸ τὸ περιβάλλον κατοικεῖ.

Έτσι λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος. 


‘’Οι μέλισσες δεν μπορούν να καθίσουν σε ένα σκεύος βρώμικο και δυσώδες. Οι μελισσοκόμοι όταν είναι να περιποιηθούν τις μέλισσες στον καιρό της δημιουργίας νέων σμηνών-οικογενειών καθαρίζουν με κρασιά και θυμιάματα και άλλα ευώδη μύ-ρα τις άδειες κυψέλες, ώστε όταν γεννιούνται τα καινούργια σμήνη να μπορούν να κατοικήσουν σ’ αυτά και να μη φύγουν λυπημένα από αηδιαστική οσμή. Η καρδιά μας είναι ένα τέτοιο καλάθι, μια κυψέλη που περιμένει να υποδεχτεί τα σμήνη των πνευματικών χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Αλλά αν δουν μέσα μας οι μέλισσες του Αγίου Πνεύματος χολή και πικρία και θυμό αηδιάζουν και σηκώνονται τα σμήνη και φεύγουν. Γι’ αυτό και ο μακάριος αυτός και σοφός Γεωργός, ο Θεός, καθαρίζει πολύ καλά τα σκεύη μας, όχι με δρεπάνι για να κατακόψει τον άνθρωπο, ούτε χρησιμοποιώντας άλλο σιδερένιο σκεύος. Προσκαλεί το πνευματικό σμήνος των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος να έρθει και να κατοικήσει μέσα μας, αφού προηγουμένως καθαρίσει την ψυχή μας με προσευχές και κόπους και με όλα τα άλ-λα. Σκέψου πώς καθαρίζει την καρδιά μας. Μας απαλλάσσει από το ψεύδος κι από την οργή. Και μας δείχνει ακόμη και τον τρόπο πώς να ξερριζώσουμε το κακό, αν έχουμε πικρία στην ψυχή μας. ’’Οι μέλισσες του Αγίου Πνεύματος με το μέλι τους είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ‘’ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια’’ , που κατοικούν στην ψυχή του συγχωρητικού και ειρηνικού αν-θρώπου. Εκεί τα σμήνη των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος κατοικούν μέσα στην ψυχή του και τον ανανεώνουν και τον αναγεννούν. Γι’ αυτό και ο Θεός ζητάει πρώτα να καθαρίσουμε από την πικρία την κυψέλη της ψυχής μας, μας δίνει τα φάρμακα για να το κάνουμε και μετά να γίνει αυτή το κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, όπου σαν τις εργατικές και συστηματικές μέλισσες θα την γεμίσει μετά με μέλι αρετών ζωογόνο.

«Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»

-Αναζητήστε σανίδα σωτηρίας κοντά στο Θεό.

-Περιορίστε τις υλικές ανάγκες σας, γιατί δημιουργούν τεράστια βάρη και άγχη.

-Μη ζηλεύετε ανθρώπους που έχουν χρήματα, ανέσεις, δόξα και ισχύ, αλλά εκείνους που ζουν με αρετή, λογική και ευσέβεια.

-Μη ζητάτε από τον Θεό πράγματα που στηρίζουν μόνο το σώμα σας, αλλά, κυρίως, ό,τι είναι καλό και ωφέλιμο για τη ψυχή σας.

-Αλλάξτε ζωή, ανακαλύψτε το νόημα της ζωής, κερδίστε τον χρόνο που χάσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας στη γη.

-Μη εμπιστεύεστε το φρόνημα κοσμικών ανθρώπων.

-Θεραπευτείτε από αρρώστιες που κυριαρχούν στη ζωή ανθρώπων που δεν έμαθαν να νηστεύουν, να εγκρατεύονται, να προσεύχονται, να ελπίζουν.

-Μην απελπίζεστε. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και αγαπάει τον άνθρωπο.

-Κόψτε κάθε σχέση με το κακό, ζήστε ελεύθερα, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου.

-Αποδείξτε την πίστη σας και με έργα αγάπης προς τον πλησίον.

-Αποφασίστε, τί θέλετε πιό πολύ: τη συμπάθεια του κόσμου ή την επιστροφή κοντά στο Θεό;

-Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα (από το πώς μιλάς) και, επίσης, από το πόσο εξαρτάσαι από τα πάθη σου.

-Να αγαπάς τη γυναίκα σου πιό πολύ απ’ τον εαυτό σου. Με έργα, όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα, γιατί καμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη. Επίσης, να προσέχετε, γιατί μερικοί γονείς χαϊδεύουν πολύ τα παιδιά τους και τους κάνουν όλα τα χατίρια. Και όταν χαϊδεύεις πολύ το παιδί, θα γίνει εγωιστής και θα πάρει στραβό δρόμο.

Πολλοί γονείς φροντίζουν περισσότερο να δώσουν υλικά πράγματα στα παιδιά τους. Αυτό είναι λάθος. Το σώμα έχει πολλές υλικές επιθυμίες, αλλά σύντομη ζωή. Η ψυχή έχει συνέχεια, άλλη πορεία. Η ψυχή δεν καταλήγει στο χώμα, άλλα στο Θεό. Όλοι σήμερα ασχολούνται με το σώμα τους, όχι με τις ανάγκες της ψυχής τους.

-Ποιες είναι οι ανάγκες της ψυχής;

-Να, πώς να στο πω; Οι ανάγκες της ψυχής είναι διαφορετικές. Και οι χαρές της ψυχής είναι αλλιώτικες από τις χαρές του σώματος. Το σώμα εύκολα το βολεύεις, τη ψυχή όχι. Αν έχεις λεφτά και μπεις σε ένα μεγάλο μαγαζί, το σώμα βολεύτηκε. Αλλά τί μπορείς να βρεις σε ένα, πώς τα λένε αυτά τα μεγάλα μαγαζιά, ναι, σουπερ μάρκετ, για τη ψυχή σου;

Η ψυχή χρειάζεται άλλα πράγματα. Η ψυχή έχει ανάγκη από ειρήνη, ησυχία, επικοινωνία με το Θεό. Για να συντηρηθεί το σώμα, χρειάζονται αργύρια και επιούσιος άρτος. Η ψυχή για να συντηρηθεί χρειάζεται θεία τάλαντα, τον επουράνιο Άρτο».

Από το βιβλίο «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης : H αγάπη χωρίζεται σε τριών ειδών κατηγορίες !!!

Η σαρκική αγάπη, η οποία είναι γεμάτη πνευματικά μικρόβια, η κοσμική αγάπη, η οποία είναι φαινομενική, τυπική, υποκριτική, δίχως βάθος, η πνευματική αγάπη, η οποία είναι η αληθινή, η αγνή, η ακριβή αγάπη. Αυτή η αγάπη είναι αθάνατη μένει «εις αιώνας αιώνων».

– Πώς θα καταλάβω, Γέροντα, αν έχω αληθινή αγάπη;

– Για να το καταλάβεις, να εξετάσης αν αγαπάς όλους τους ανθρώπους εξίσου κι αν όλους τους ανθρώπους τους θεωρείς καλύτερους από σένα.

– Γέροντα, έχει ψυχρανθεί η αγάπη μου για τον Θεό και για τον πλησίον.

– Σπείρε την λίγη αγάπη που σου έμεινε, για να φυτρώσει αγάπη, να μεγαλώσει, να καρπίσει και να θερίσεις αγάπη. Μετά θα σπείρεις την περισσότερη αγάπη που θα θερίσεις, και σιγά-σιγά θα γεμίσει το αμπάρι σου και δεν θα έχεις πού να την βάλεις, γιατί, όσο σπέρνεις αγάπη, τόσο πιο πολύ αυξάνει. Ας πούμε, ένας γεωργός έχει ένα σακκουλάκι σπόρο και τον σπέρνει. Μετά μαζεύει τον καρπό και γεμίζει μία μεγάλη σακκούλα. Αν σπείρη ύστερα τον καρπό που έχει στην σακκούλα, θα γεμίσει ένα σακκί. Και όταν μαζέψει πολύ σπόρο και τον σπείρει, θα γεμίσει ένα αμπάρι. Ενώ, αν κρατήσει τον σπόρο στο σακκουλάκι και δεν τον σπείρη, ο σπόρος θα σκουληκιάση. Πρέπει να πετάξει τον σπόρο στην γη, για να φυτρώσει, να μεγαλώσει και να κάνει καρπό.

Έτσι, θέλω να πω, γίνεται και με την αγάπη. Για να αυξηθεί η αγάπη, πρέπει να την δώσεις. Όποιος όμως δεν δίνει έστω και την λίγη αγάπη που έχει, είναι σαν να έχει ένα απλόχερο σπόρο, αλλά τον κρατάει και δεν τον σπέρνει. Αυτός είναι ο πονηρός δούλος που έκρυψε το τάλαντο.

Ανάλογα με την αγάπη που θα προσφέρεις, θα έχεις να λάβεις. Αν δεν δώσεις αγάπη, δεν θα λάβεις αγάπη. Βλέπεις, η μάνα δίνει συνέχεια στα παιδιά της, αλλά και συνέχεια παίρνει από τα παιδιά της, και συνέχεια αυξάνει η αγάπη της. Όταν όμως ζητάμε την αγάπη των άλλων αποκλειστικά για τον εαυτό μας και θέλουμε όλοι να μας δίνουν και, όταν κάνουμε κάποιο καλό, σκεφτόμαστε την ανταπόδοση, δεν έχουμε ακριβή αλλά φθηνή αγάπη. Τότε αποξενωνόμαστε από τον Θεό και δεν λαμβάνουμε αγάπη ούτε από τον Θεό ούτε από τους ανθρώπους.

Όσοι έχουν κοσμική αγάπη μαλώνουν ποιος να αρπάξει περισσότερη αγάπη για τον εαυτό του. Όσοι όμως έχουν την πνευματική ,την ακριβή, αγάπη, μαλώνουν ποιος να δώσει περισσότερη αγάπη στον άλλον. Αγαπούν, χωρίς να σκέφτονται αν τους αγαπούν ή αν δεν τους αγαπούν οι άλλοι, ούτε ζητούν από τους άλλους να τους αγαπούν. Θέλουν όλο να δίνουν και να δίνονται, χωρίς να θέλουν να τους δίνουν και να τους δίνονται. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπιούνται απ’ όλους, αλλά πιο πολύ από τον Θεό, με τον Οποίο και συγγενεύουν.

Αγάπη χωρίς αντιπαροχή! Να μην κάνουμε καλωσύνες, για να πάρουμε ευλογίες. Να καλλιεργήσουμε την αρχοντική, την ακριβή αγάπη, την οποία έχει ο Θεός, και όχι την φθηνή κοσμική αγάπη, η οποία έχει κάθε ανθρώπινη αδυναμία.

– Γέροντα, δυσκολεύομαι να δώσω την αγάπη μου εκεί που δεν θα την εκτιμήσουν.

– Δεν έχεις πραγματική αγάπη, γι’ αυτό δυσκολεύεσαι. Όποιος έχει πραγματική αγάπη, δεν τον απασχολεί αν εκτιμήσουν την αγάπη του ή όχι. Την θυσία που κάνει για τον πλησίον του, επειδή την κάνει από καθαρή αγάπη, ούτε καν την θυμάται.

– Πώς μπορώ, Γέροντα, να ξεχνώ το καλό που κάνω;

– Ρίξ’ το στο γιαλό… Έτσι θα το ξεχνάς. Αλλά και το κακό που σου κάνουν, κι αυτό να το ξεχνάς. Με αυτόν τον τρόπο θα συγκεντρώσεις έναν πλούτο πνευματικό, χωρίς καν να το αντιληφθείς.

Η Ορθοδοξία έχει το θαύμα και την Θεία Χάρη.

Ο Ινδουισμός έχει την μαγεία και την φιλοσοφία. Αντικαθιστά το θαύμα με την μαγεία και την Θεία Χάρη με την φιλοσοφία. Ο διάβολος δίνει στους γκουρού , στους μάγους κ.λ.π. δυνάμεις, επειδή του δίνουν δικαιώματα. Έτσι μπορούν να κάνουν δήθεν θαύματα , και ο άλλος που τους βλέπει τους θαυμάζει.
Από την στιγμή που βλέπει κάποιος ότι αυτός που κάνει αυτά τα ψευτοθαύματα δεν συγγενεύει καθόλου με τον Χριστό , πρέπει να καταλάβη ότι όλα όσα κάνει είναι απάτη του διαβόλου ,που δεν ξέρει να λέη ποτέ αλήθεια αλλά όλο ψέμματα και να ξεγελάη τα πλάσματα του Θεού. Όσοι έχουν καλή διάθεση , όταν προηγουμένως έχουν γνωρίσει λίγο την Ορθοδοξία , προβληματίζονται ,γιατί βλέπουν ότι η ζωή των μάγων δεν είναι καθαρή, είναι μπερδεμένη , ενώ στην Ορθοδοξία βρίσκουν ζωή καθαρή και ανωτερότητα. Βρίσκουν ανθρώπους που έχουν αγιότητα και κάνουν αληθινά πράγματα.
Στην Ορθοδοξία η καλωσύνη είναι το ξεχείλισμα της αγάπης του ανθρώπου προς τον Θεό και προς τον πλησίον .

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!

Όσιος Σαμψών ο Ξενοδόχος

Ο όσιος πατήρ ημών Σαμψών καταγόταν από οικογένεια της  υψηλής αριστοκρατείας της Ρώμης, έχοντας καθώς φαίνεται συγγενικούς δεσμούς με το γένος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Σπούδασε όλες τις επι­στήμες της εποχής του και ιδιαιτέρως την ιατρική, προς την οποία τον ωθούσε η συμπονετική του φύση. Δεν μπορούσε να μένει απαθής στο θέ­αμα του πόνου και της δυστυχίας και δεχόταν στο σπίτι του τους αρρώ­στους και άπορους που συναντούσε για να τους προσφέρει με αγάπη όλες τις απαραίτητες φροντίδες και ακόμη περισσότερο την παραμυθία της προσευχής και της πίστης.

Όταν πέθαναν οι γονείς του, μοίρασε την με­γάλη περιουσία του και ελεύθερος στο εξής από κάθε επίγεια δέσμευση, επιθυμώντας να αποφύγει την εκτίμηση των ανθρώπων, αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη. Εγκατεστημένος σε ένα πτωχικό σπίτι, δόθηκε ολόκληρος στην προσευχή μέσα στην ησυχία, συνεχίζοντας ωστόσο τις αγαθοεργίες του. Μάζευε όσους ασθενείς έβρισκε και τους φρόντιζε δίχως να απαιτεί πληρωμή. Αναλάμβανε ιδιαίτερα ασθενείς που έπασχαν από ανίατα νοσήματα ή εκείνους με ασθένειες τις οποίες οι άλλοι γιατροί δεν έστεργαν να φροντίσουν: λεπρούς, τυφλούς, δαιμονισμένους, κι έτσι η φήμη του απλώθηκε σε όλη την πόλη και η κατοικία του έγινε άσυλο των απελπισμένων.

Λίγο αφ’ ότου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, σε ηλικία τριάντα ετών, από τον πατριάρχη άγιο Μηνά [25 Αυγ.], που εκτιμούσε τα θεάρεστα έργα του, ο άγιος Σαμψών θεράπευσε από βαρεία ασθένεια τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό (527-565), ο οποίος έχοντας χάσει κάθε ελπίδα από τους γιατρούς ειδοποιήθηκε σε ενύπνιο να καλέσει τον όσιο στο παλάτι. Ήταν αρκετό να επιθέσει το χέρι του ο Σαμψών στο μέρος όπου υπέφερε ο αυτοκράτορας για να γιατρευτεί στην στιγμή. Επειδή ωστόσο ο όσιος επιθυμούσε να αποφύγει τους επαίνους έβαλε εν συνεχεία λίγη αλοιφή, ώστε να μην αποδοθεί το θαύμα στις δικές του ικανότητες. Ο ηγεμόνας μην ξέροντας πως να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του θέλησε να τον γεμίσει χρυσάφι, αλλά ο όσιος του έστειλε πίσω τα δώρα λέγον­τας: «Θέλεις να μου προσφέρεις ό,τι απέρριψα από αγάπη για τον Θεό;»

Και του συνέστησε να χρησιμοποιήσει καλύτερα τα χρήματα στην ανέ­γερση ενός νοσοκομείου, δίπλα στο χαμόσπιτό του, όπου θα μπορούσε να δέχεται αξιοπρεπώς τους αρρώστους και τους φτωχούς. Ο αυτοκράτορας συναίνεσε με ενθουσιασμό και ανέθεσε στους εργάτες που μόλις είχαν ολοκληρώσει την οικοδόμηση της Αγίας Σοφίας να κτίσουν λίγο βορειό­τερα από την Μεγάλη Εκκλησία ένα τεράστιο και λαμπρό οικοδόμημα που έμεινε γνωστό με το όνομα Ξενών του Σαμψών. Εν συνεχεία ο όσιος διηύθυνε το ίδρυμα με απαράμιλλη αφοσίωση, θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία των πασχόντων αδελφών του με τον ζήλο ενός αγγέλου παρά τω Θεώ. Το υποδειγματικό αυτό ίδρυμα που διέθετε πολλούς εξειδικευμένους γιατρούς εξυπηρετούνταν από μοναχούς και είχε προικι­στεί από τον αυτοκράτορα με άφθονα εισοδήματα, όχι μόνο για την αμοιβή του προσωπικού του, αλλά και με σκοπό επίσης να χορηγεί τροφή και ρουχισμό σε ξένους και ενδεείς.

’Αφού άσκησε για χρόνους πολλούς την αποστολική αυτή δραστηριότητα, ο όσιος Σαμψών εκοιμήθη εν ειρήνη σε προχωρημένη ηλικία. Το σώμα του ενταφιάστηκε στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου την ημέρα της εορτής του οι γιατροί της Κωνσταντινούπολης, που τον τιμούσαν ως προστάτη τους, συνέρρεαν εν πομπή. Στον Ξενώνα τιμώνταν η ράβδος του, το επιτραχήλιό του και τα άμφιά του.

Στα μετέπειτα χρόνια πλήθος θαυμάτων και ιάσεων επιτελέστηκαν στον Ξενώνα με την αόρατη μεσιτεία του οσίου ή μετά από εμφανίσεις του. Λίγο μετά την εκδημία του, μια φοβερή πυρκαγιά που ξεκίνησε από την Αγία Σοφία ρήμαξε όλα τα γύρω σπίτια και έφθασε ως την στέγη του Ξενώνα. Ματαίως οι εργαζόμενοι εκεί και άνθρωποι που προσφέρθηκαν με καλή θέληση αγωνίζονταν, όταν είδαν τον όσιο να βαδίζει πάνω στην στέγη και να διατάζει με εξουσία την φωτιά να υποχωρήσει· με τον τρόπο αυτό σώθηκε το ίδρυμα από την καταστροφή.

Οι άρρωστοι προσήλθαν στον τάφο του οσίου για να περάσουν την νύ­χτα προσευχόμενοι. Τιμούσαν την εικόνα του και αλείφονταν με λάδι από την κανδήλα που έκαιγε πάνω από το μνήμα του, ενώ ο όσιος εμφανι­ζόταν συχνά σε αυτούς μαζί με τους αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δα­μιανό για να τους προσφέρει ιάσεις και θεραπείες.

(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τ.10 Ιούνιος, εκδ. Ίνδικτος σ. 314-316).

 

 http://www.pemptousia.gr/2014/06/osios-sampson-o-xenodochos-27-iouniou/

Εκοιμήθη ο μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου, Ιγνάτιος

• 

Την τελευταία του πνοή άφησε τα ξημερώματα της Τρίτης ο μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου Ιγνάτιος, στο Μαϊάμι της ΗΠΑ.

Σε ανακοίνωση της Μητρόπολης αναφέρεται αναλυτικά:
«Η Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου αναγγέλλει την προς Κύριον εκδημία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου, κ. Ιγνατίου.
Την τελευταία του πνοή άφησε τα ξημερώματα της Τρίτης 26 Ιουνίου 2018 (ώρα Ελλάδος), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος.
Ο Σεβασμιώτατος προδόθηκε από την καρδιά του, δύο ώρες πριν ολοκληρωθεί η μεταμόσχευση στο συκώτι από τον Ιατρό κ. Ανδρέα Τζάκη».

 http://www.kathimerini.gr/971574/article/epikairothta/ellada/ekoimh8h-o-mhtropoliths-larishs-kai-tyrnavoy-ignatios

Ονομαστήρια του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Σερβίων & Κοζάνης κ. Παύλου

Ανακοινώνεται ότι την Παρασκευή 29η Ιουνίου τρ. ε., εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης κ. Παύλος άγει τα σεπτά του ονομαστήρια.

Οι πανηγυρικές ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν στον Ιερό Μητροπολιτικό και Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου ως εξής:

Την Πέμπτη 28η Ιουνίου και ώρα 7.00 μ.μ. θα τελεσθεί Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας.

Την Παρασκευή 29η Ιουνίου και ώρα 7.00 π.μ. θα τελεσθούν Όρθρος και Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος κ. Παύλος θα δέχεται τις ευχές κλήρου και λαού στον Μητροπολιτικό Οίκο – Επισκοπείο (ως τη 1.00 μ.μ. και το απόγευμα από τις 6.30 μ.μ.).
Από την Ιερά Μητρόπολη

Έχεις δει ποτέ σου την ψυχή του ανθρώπου;

Οι πληροφορίες αυτές για τον Στάλιν ήλθαν τελευταία στο φως. Ρωτάμε τον π. Γεώργιο:
- Υπάρχει η φήμη ότι ο Στάλιν είχε συναντηθεί με τον Άγιο Λουκά. Είναι αλήθεια αυτό;
- Το ότι ο Στάλιν εκτιμούσε τον Άγιο Λουκά ως μεγάλο επιστήμονα είναι σίγουρο. Το αν συναντήθηκαν δεν ξέρω. Όμως διηγούνται κάποιοι πως σε μιά Κυβερνητική δεξίωση με αφορμή την απονομή βραβείων ο Ιωσήφ Στάλιν είχε ρωτήσει ειρωνικά τον Επίσκοπο Λουκά: 
- Λοιπόν, χειρουργέ, έχεις κάνει πολλές εγχειρήσεις ανοίγοντας σώματα. Έχεις δει ποτέ σου την ψυχή του ανθρώπου;
Ήταν συνηθισμένο ερώτημα-επιχείρημα των άθεων απέναντι στον Άγιο Λουκά. Του απάντησε τότε:
- Έχω κάνει πολλές εγχειρήσεις στο κεφάλι ανοίγοντας κρανία, όμως δεν έχω δει ποτέ νου εκεί μέσα, ούτε συνείδηση, αν και ξέρουμε πως ο νους υπάρχει.
Τελευταία άκουσα και κάτι ακόμη. Ο Στάλιν πηγαίνοντας στην Κριμαία επισκέφθηκε 2-3 φορές τον Άγιο Λουκά, ήπιαν τσάι και συζήτησαν. Όλα αυτά βέβαια με άκρα μυστικότητα. Ποιός ξέρει; μπορεί να είναι αλήθεια.
- Ίσως ξυπνούσε κάποιες φορές μέσα του ο σεμνός Ιεροσπουδαστής Ιωσήφ Τζουγκασβίλι...

(Ο Ιωσήφ Τζουγκασβίλι Στάλιν ήταν σπουδαστής της Ιερατικής Σχολής στην Τυφλίδα από το 1894, ήταν τότε ένας μαθητής σεμνός, ντροπαλός και μάλιστα επιμελής στις σπουδές της Βίβλου. Παρακολουθούσε όλες τις Λειτουργίες και προσκαλούσε τους συμμαθητές του να συμμετέχουν στα Ιερά Μυστήρια ενώ έψαλλε στη χορωδία της Σχολής. Έγραφε και ποιήματα σε πνευματικά θέματα. Αργότερα απομακρύνθηκε από την Εκκλησία και ήρθε σε επαφή με Επαναστατικούς κύκλους)

Από το βιβλίο του Μητροπολίτη Αργολίδος κ.Νεκταρίου: ''Συνοδοιπορία με τον Άγιο Λουκά'' τόμος Α', Εκδόσεις ''Πορφύρα''.

Δουλειές μπορεί να κάνει , προσευχή όμως όχι!

Όταν κανείς αφήνη τα πνευματικά, αν δεν κάνη έστω και λίγες μετάνοιες, κανένα κομποσχοίνι, μετά αγριεύει.
Δουλειές μπορεί να κάνη, προσευχή όμως όχι Όταν ο άνθρωπος δεν προσεύχεται, απομακρύνεται από τον Θεό και γίνεται σαν το βόδι· δουλεύει, τρώει, κοιμάται. Και όσο απομακρύνεται από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Ψυχραίνεται η καρδιά του, και ύστερα δεν μπορεί καθόλου να προσευχηθή. Για να συνέλθη, πρέπει να μαλακώση η καρδιά του, να πάρη στροφή μετανοίας, να συγκλονισθή.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!