Η εορτή του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου (Πέμπτη 12 Ιουλίου 2018) στο Ι.Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Για την εορτή του Αγίου Παϊσίου (Πέμπτη 12 Ιουλίου) στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου:

 1. Την παραμονή 11 Ιουλίου (Τετάρτη) θα είναι ανοικτό από τις 10 το πρωί.

2. Το βράδυ της ίδιας ημέρας θα τελεσθή αγρυπνία, η οποία θα αρχίση στις 8.

3. Στις 12 Ιουλίου (Πέμπτη) θα είναι όλη την ημέρα ανοικτό.

---

Για να διευκολυνθήτε, σας ενημερώνουμε:

Η είσοδος στο Ησυχαστήριο δεν επιτρέπεται:

A. Στις γυναίκες που φορούν παντελόνια, κοντές φούστες, αμάνικα και εξώπλατα.

(Οι γυναίκες να φορούν φούστα φαρδιά και μακριά, κάτω από το γόνατο).

Β. Στους άνδρες που φορούν αμάνικα, βερμούδες ή κοντά παντελόνια.

(Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά).

Το Ησυχαστήριο δεν δίνει φούστες, μαντήλια ή οτιδήποτε άλλο.

---

Θα είναι καλό να έχετε μαζί σας:

A. Ομπρέλα για τον ήλιο, σε περίπτωση που φθάσετε νωρίς.

 Β. Ζακέτα ή σάρπα, αν μείνετε στην αγρυπνία, γιατί το βράδυ έχει δροσιά.

Γ. Καρεκλάκι.

---

 Στις 11 Ιουλίου (Τετάρτη) το λεωφορείο του ΟΑΣΘ με πινακίδα 87  θα εκτελεί δρομολόγιο από το ΙΚΕΑ μέχρι το Μοναστήρι από 4 το απόγευμα έως 12 τα μεσάνυχτα.

  Κάντε κλικ για Ιστοσελίδα ΟΑΣΘ και χάρτη

Για οποιαδήποτε πληροφορία τηλεφωνήστε στο Ησυχαστήριο

(Τηλ. 23960-41320)

 by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης

Πανηγυρίζει η Πολιούχος και Έφορος των Σερβίων Αγία Κυριακή

Ανακοινώνεται ότι το Σάββατο 7 Ιουλίου 2018 εορτάζει η πολιούχος και έφορος των Σερβίων Αγία Κυριακή

Το πρόγραμμα των Ιερών Ακολουθιών έχει ως εξής:

-Παρασκευή 6 Ιουλίου , ώρα 7 μ.μ : Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και περιφορά της Ιερής Εικόνας της Αγίας Κυριακής και του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Θεοδώρας

-Σάββατο 7 Ιουλίου, ώρα 7 π.μ : Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία Ιερουργούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Ελασσώνος κ.Χαρίτωνα

“Την προσευχή αυτή να λέτε κάθε μέρα και ο Θεός θα είναι δίπλα σας!”

Η αγάπη του Γέροντα Παΐσιου για όλο τον κόσμο είναι γνωστή. Ο Γέροντας έχει βοηθήσει πλήθος ανθρώπων και πριν και μετά την κοίμησή του.

Από πού ελάμβανε τη δύναμη να στηρίζει τους ανθρώπους αλλά και να θαυματουργεί; Από την θερμή του προσευχή προς το Θεό.

Η παρακάτω προσευχή είχε δοθεί σε κάποιο γυναικείο μοναστήρι, που του είχε ζητήσει κάποιο “τυπικό” για την αγρυπνία τους στο κελί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί η αγάπη του για όλο τον κόσμο.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τον κάθε πιστό , αφού καλύπτει όλες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που έχουν ανάγκη από προσευχή. Ακόμα και τα παιδιά την κατανοούν, γιατί είναι γραμμένη με απλά λόγια, και έτσι μπορεί να διαβάζεται κατά την οικογενειακή βραδινή προσευχή…

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,
Μην εγκαταλείπεις τούς δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει και να τούς φέρει όλους κοντά Σου.
– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού υποφέρουν από τον καρκίνο.
– Των δούλων Σου πού υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.

– Των δούλων Σου πού υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
– Των δούλων Σου πού υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
– Μνήσθητι των αρχόντων και βοήθησων αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.
– Μνήσθητι, Κύριε, των παιδιών πού προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.
– Των προβληματικών οικογενειών και των διαζευγμένων.
– Μνήσθητι, Κύριε, των ορφανών όλου του κόσμου, όλων των πονεμένων και των αδικημένων στην ζωή, όσων έχουν χάσει τούς συζύγους τους.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των φυλακισμένων, των αναρχικών, των ναρκομανών, των φονέων, των κακοποιών, των κλεφτών, φώτισον και βοήθησων αυτούς να διορθωθούν χριστιανικά .

– Μνήσθητι όλων των ξενιτεμένων.
– Όλων όσων ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.
– Μνήσθητι της Εκκλησίας μας, των πατέρων (κληρικών) της Εκκλησίας και των πιστών.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των μοναστικών αδελφοτήτων, ανδρικών και γυναικείων, των γερόντων και των γεροντισσών και όλων των αδελφοτήτων και των αγιορειτών πατέρων.
– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού είναι σέ καιρό πολέμου.
– Όσων καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.
– Όσων είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια

– Μνήσθητι των δούλων Σου πού άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.
– Μνήσθητι, Κύριε, των φτωχών, αστέγων και προσφύγων πλημμυροπαθών .
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των εθνών, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.

Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάξεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.

– Μνήσθητι, Κύριε, των ταλαιπωρημένων εγκαταλελειμμένων, αδικημένων, δοκιμασμένων οικογενειών και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ” αυτές.
– Μνήσθητι των δούλων σου πού υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
– Μνήσθητι oσων βρίσκονται σέ απόγνωση, βοήθησε και γαλήνευσε τους.
-Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού ζήτησαν τις προσευχές μας.
-Μνήσθητι και πάντων των απ” αιώνος κεκοιμημένων και ανάπαυσον αυτούς.

 https://www.greekaffair.gr/didaxes-gerontas-paisios-tin-proseyxi-ayth-na-thn-lete-kathe-mera-kai-o-theos-tha-einai-dipla-sas/

«Απευθυνόμαστε στον Θεό με φωνή ικετευτική και παρακλητική»

Όταν παιδί μου, απευθυνόμεθα στον Θεό, δεν παίρνουμε ύφος στρατιωτικού, που διατάσσει τα φανταράκια. Αλλά ύφος ταπεινού δούλου και φωνή ικετευτική και πολύ παρακλητική.

Μόνο αυτή η φωνή φθάνει στον θρόνο του Θεού, ο οποίος ως φιλόστοργος Πατέρας που είναι, ικανοποιεί το αίτημά μας και «αντικαταπέμπει ημίν την θείαν χάριν και την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος!».

Εάν π.χ. τολμήσεις να χτυπήσεις μία πόρτα με τρόπο αναιδή και απειλητικό, να είσαι βέβαιος, πως η πόρτα αυτή δε θα σου ανοίξει ποτέ! Αλλά και εάν σου ανοίξει, να μην περιμένεις να δεχθείς τη φιλοξενία του ιδιοκτήτη, αλλά το ξυλοφόρτωμα! Αντιθέτως, εάν χτυπήσεις την πόρτα ευγενικά και παρακλητικά, αυτή θα σου ανοίξει διάπλατα και ο οικοδεσπότης θα σου παράσχει κάθε είδους φιλοξενία!

Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στην περίπτωση που θα ζητήσεις κάτι από κάποιον. Εάν το ζητήσεις με αναίδεια και απειλή, δε θα το λάβεις ποτέ! Ενώ εάν το ζητήσεις με ευγένεια και παρακλητικά, θα το λάβεις αμέσως…

Βλέπεις λοιπόν, ότι δε φθάνει μόνο να χτυπάμε την πόρτα του Θεού, αλλά να ξέρουμε και τον τρόπο, πώς να την χτυπάμε, εάν θέλουμε κάποτε να μας ανοίξει.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Πατήρ Πορφύριος: Ο Διορατικός, ο Προορατικός, ο Ιαματικός» του ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΛΙΑΤΣΟΥ

Πηγή: https://www.vimaorthodoxias.gr/didaxes-geronta-porfyriou/agios-gerontas-porfyrios-foni-paraklitiki/

Τι πρέπει να κάνει ο χριστιανός για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ , για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, πρέπει:

Μ’ όλη  του την ψυχή ν’ αγαπάει το Θεό και να τηρεί τις εντολές Του. Ν’ αγαπάει, επίσης, το συνάνθρωπό του όπως και τον εαυτό του. Γιατί ο Κύριος είπε: «Θα μείνετε πιστοί στη αγάπη μου, αν τηρήσετε όλες τις εντολές μου» ( Ιω. 15:10 ). Και : «Έτσι, θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο» (Ιω. 13:35).

Να ταπεινώνει την ψυχή του μπροστά στον Θεό και ποτέ να μην ταπεινώνει τον πλησίον του. Γιατί «καρδιά συντετριμμένη και ταπεινωμένη ο Θεός δεν  θα την καταφρονήσει» ( Ψαλμ. 50:19 ). Να πενθεί για τις αμαρτίες του. Να θλίβεται πικρά για τις αμαρτίες του πλησίον του. Να χαίρεται, όταν ο πλησίον του είναι ευτυχισμένος , και να μην τον φθονεί για την ευτυχία του. Να δέχεται με υπομονή και να συμβουλεύει με καλοσύνη όσους του εναντιώνονται. Να επιδιώκει πάντα τη εκτέλεση δικαίων και θεάρεστων έργων, που συντελούν στη διατήρηση της καθαρότητος της ψυχής.

Να αισθάνεται ευσπλαχνία για τους δυστυχισμένους. Να εργάζεται μ’ όλες του τις δυνάμεις για την ειρήνη, όπως τη θέλει ο Κύριος∙ γιατί έτσι θα ονομαστεί παιδί του Θεού ( Ματθ. 5:9 ) . Να μη δειλιάζει όταν βρίζεται, όταν κατηγορείται, όταν κατατρέχεται, ακόμα και όταν θανατώνεται για τη δικαιοσύνη του Θεού και την ομολογία της πίστεως στο Χριστό.

Να πολεμάει κάθε αιρετική διδασκαλία και να δέχεται την ορθή πίστη της αγίας Εκκλησίας μας για τον Τριαδικό Θεό.

Ν’ αγαπάει την αλήθεια και να μη μολύνει ποτέ τη γλώσσα του με το ψέμα. Να μην κάνει ποτέ κακό στον πλησίον του.

Να μην κατηγορεί. Να μην κοροϊδεύει. Να μην κάνει τίποτε απ’ όσα απαγορεύει ο νόμος του Θεού.

Να δίνει ελεημοσύνη έστω από το υστέρημά του, χωρίς να ζητάει από τους άλλους ενίσχυση για την καλή αυτή πράξη.

Να δίνει ευχές , όταν του δίνουν κατάρες. Αν κάποιος τον πάρει αγγαρεία για ένα μίλι, να πάει μαζί του δύο (Ματθ. 5:41 ) ,δίχως να βαρυγγωμήσει ή να ξεστομίσει κακό λόγο. Να μην ορκίζεται ποτέ, αλλά να εφαρμόζει την παραγγελία του Κυρίου: «Το “ναι” σας να είναι ναι και το “όχι” σας να είναι όχι» ( Ματθ. 5: 37).

Να υμνολογεί το Θεό και να προσεύχεται σ’ Αυτόν με κατάνυξη.

Να συλλογίζεται πάντα το θάνατό του , τη μέλλουσα κρίση και την απολογία που θα δώσει για τα έργα του. Να συλλογίζεται πάντα τις αμαρτίες του, παρακαλώντας το Θεό να του τις συγχωρήσει.

Να κάνει με ζήλο καλές πράξεις, χωρίς όμως να καυχιέται γι’ αυτές, όπως ο Φαρισαίος.

Να αποφεύγει τη λαιμαργία, τη μέθη, την επιορκία, την άσκοπη φλυαρία, το φθόνο, τις διαμάχες, την κακεντρέχεια, την πλεονεξία, την αισχροκέρδεια, την οργή, την πορνεία, τη μοιχεία και, γενικά, την ασέλγεια.

Να μην έχει καμιά σχέση με τη μαγεία, να μη χρησιμοποιεί μαγικά και να μην καταφεύγει ποτέ σε μάγους, μάντεις και γητευτές. Να διατηρεί τον εαυτό του αγνό, ώστε να μεταλαμβάνει άξια το Σώμα και το  Αίμα του Χριστού.

Να συντρέχει τα ορφανά, τις χήρες και τους ξένους. Να μην αρνείται τη βοήθειά του σ’ εκείνον που την χρειάζεται. Να δίνει δανεικά δίχως τόκο σ’ εκείνον που του ζητάει, γιατί, όσα έχει, από το Θεό τα έχει και σ’ Αυτόν ανήκουν.

Να λυπάται ως ψυχικά τυφλούς τους εχθρούς της πίστεως και ν’ αγωνίζεται μ’ όλες του τις δυνάμεις για το φωτισμό τους , να φεύγει μακριά όμως, από κείνους που εμμένουν στην τύφλωσή τους.

Να παραμένει σταθερά αγαθός, ευσεβής, αγνός κι αφοσιωμένος στο Θεό. Να κατευθύνεται σε κάθε ενέργειά του από την ενθύμηση και το θέλημα του Κυρίου, σύμφωνα με το ψαλμικό: «Βλέπω τον Κύριο πάντοτε μπροστά μου» ( Ψαλμ. 15:8 ).

Να μη διατηρεί μνησικακία στην ψυχή του, αλλά να συγχωρεί αμέσως εκείνον που του φταίει. Γιατί ο Κύριος είπε: «Αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας» ( Ματθ. 6:14 ) .

Να κρίνει με δικαιοσύνη και φόβο Θεού. Να  μην κατακρίνει, να μην περιφρονεί και να μην εξευτελίζει τον πλησίον για τ’ αμαρτήματά του. Γιατί ο Κύριος είπε: «Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός» ( Ματθ. 7:1 ).

Να σωφρονίζει τον πλησίον με αγάπη. Να υπερασπίζει τον αδικημένο. Να προστατεύει τον αδύνατο. Να βοηθάει τον ανάπηρο. Να νουθετεί τον παραστρατημένο.

Να αγαπά την ανάγνωση πνευματικών βιβλίων, την ακρόαση του θείου λόγου και τις ψυχωφελείς συζητήσεις.

Να τιμά τους γονείς του και να μην τους κακολογεί ποτέ.

Να συχνάζει στις ιερές ακολουθίες , που τελούνται στο ναό. Να μην αμφιβάλλει για τα θαύματα, που γίνονται από το Θεό σε κάθε εποχή.

Όταν ο άνθρωπος ζει ν’ αυτόν τον τρόπο, έχοντας παντοτινά το Θεό στην καρδιά του με επίγνωση, θα κληρονομήσει τη βασιλεία των ουρανών, που έχει ετοιμαστεί για τους αγίους από την αρχή του κόσμου και που εύχομαι να κληρονομήσουμε όλοι μας, με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.

Από το βιβλίο: «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Β΄»

ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΕΚΔΟΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2006

Πηγή : http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2013/04/blog-post_9558.html

Ποτέ να μην λησμονείτε ότι η επίγεια ζωή μάς δόθηκε για να προετοιμαστούμε για την ζωή την αιώνια και η τύχη μας στην αιώνια ζωή θα κριθεί απ’ αυτό, πώς ζήσαμε εδώ.
Να είστε πιστοί στον Χριστό, πιστοί με τον τρόπο που ο ίδιος έδειξε στην Αποκάλυψη του αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου. Εκεί Αυτός λέει· «Γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» (Απ. 2, 10).

Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως

Aπλότητα καρδίας

Γέροντα, εγώ σκέφτομαι πώς θα το πάρη ο άλλος αυτό που θα πω και φοβάμαι μην παρεξηγηθώ κ.λπ.
– Εσύ βραχυκυκλώνεσαι, επειδή δεν έχεις απλότητα. 
Κοίταξε, να αποκτήσης απλότητα καρδίας, για να αναπτυχθής πνευματικά.
Να δέχεσαι απλά τις παρατηρήσεις που σού κάνουν και να προσπαθής να διορθώνεσαι, ζητώντας και την βοήθεια του Θεού. Μπορεί να σού πούν ότι σε εκείνη την περίπτωση φέρθηκες χωρίς σύνεση. 
Άλλη φορά, σε ανάλογη περίπτωση, πρέπει να σκεφθής: «Τότε μου είπαν ότι φέρθηκα χωρίς σύνεση· τώρα πρέπει να προσέξω να φερθώ συνετά». Με αυτόν τον τρόπο αποκτάς σιγά-σιγά πείρα, διορθώνεσαι, προοδεύεις και εξελίσσεσαι πνευματικά. Έτσι και ο άλλος πληροφορείται και ο Θεός πληροφορείται κι εσύ πληροφορείσαι και είσαι ειρηνική. 
Η απλότητα με τον φιλότιμο αγώνα και με την εμπιστοσύνη στον Θεό φέρνουν εσωτερική ειρήνη και χαρά και γεμίζει η ψυχή από ελπίδα και παρηγοριά.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» - 142 -

Θαυμαστά στιγμιότυπα από τη δεύτερη περιοδεία του Αγίου Παϊσίου στα Πομακοχώρια

Ο Άγιος Παΐσιος (1924-1994).

Τον Μάιο του 1989 ο Πατήρ Παΐσιος έκανε μία δεύτερη -μεγαλύτερη αυτήν την φορά- περιοδεία στα Πομακοχώρια της Θράκης. Τον πήγε με το αυτοκίνητό του ένας γνωστός του νέος και, όταν έφθασαν εκεί, πήραν μαζί τους και δύο Πομάκους που είχαν γίνει Χριστιανοί και επισκεπτόταν συχνά τον Γέροντα.
Ζήτησαν την ευλογία του Μητροπολίτου, και έπειτα ξεκίνησαν την περιοδεία. Η καλωσύνη του Πατρός Παϊσίου «μίλησε» στις καρδιές των απλών αυτών ανθρώπων. Και, επειδή είχαν ακούσει ότι ο νονός του ήταν Άγιος και ότι στην πατρίδα του, τα Φάρασα, έκανε πολλά θαύματα και στους Μουσουλμάνους, όλοι ήθελαν να τον δουν και τον καλούσαν στα σπίτια τους.

Όσοι μάλιστα ήταν από άλλα χωριά, τον παρακαλούσαν να επισκεφθή και το δικό τους. Σε κάθε σπίτι που πήγαινε μαζεύονταν και όλοι οι γείτονες -αλλού τριάντα, αλλού πενήντα Μουσουλμάνοι-, για να ακούσουν κάτι από το στόμα του. Τους έλεγε περίπου τα εξής:
– Ο Θεός μας αγαπά όλους. Και εσείς είστε παιδιά του Θεού. Ένας Μουσουλμάνος που θα γίνει Χριστιανός μπορεί να σωθή πιο εύκολα από έναν που ήταν Χριστιανός από μικρός, γιατί ο Μουσουλμάνος δεν ξέρει τίποτε και έρχεται στην Ορθοδοξία και τα μαθαίνει όλα από την αρχή, και γίνεται καλύτερος. Εσείς, εάν ομολογήσετε τον Χριστό, θα είστε σε καλύτερη θέση από εμάς, γιατί εμείς τα ξέρουμε όλα και δυστυχώς δεν τα εφαρμόζουμε.

Καθώς περπατούσε στα δρομάκια των χωριών, ο κόσμος μαζευόταν γύρω του, κι εκείνος τους κοίταζε με βλέμμα σπλαχνικό, μοίραζε καραμέλλες στα παιδάκια και συζητούσε με όλους.
Μία Μουσουλμάνα, που είχε αποφασίσει να βαπτισθή Χριστιανή, τον πλησίασε και τον ρώτησε:
– Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Τι να λέω στην προσευχή μου;
– Τι ξέρεις να λες; την ρώτησε.
– Ξέρω να λέω «Κύριε ελέησον», απάντησε η γυναίκα.
– Αυτό να λες συνέχεια, την συμβούλεψε ο Όσιος.

Πήγαν και στο σπίτι μιας δαιμονισμένης Μουσουλμάνας που, μόλις είδε τον Γέροντα, τον πλησίασε και με ύφος υπεροπτικό του είπε:
– Έχω δαιμόνια εγώ.
– Καλά, καλά, της είπε ο Όσιος και μπήκε μαζί της στο σπίτι, παίρνοντας και έναν από τους Πομάκους συνοδούς του.
– Θέλεις να γίνης καλά; την ρώτησε.
– Ναι, απάντησε η γυναίκα.

Έβγαλε τότε τον ξύλινο Σταυρό του και, ψιθυρίζοντας την ευχή, πήγε να τον ακουμπήση στο μέτωπό της. Εκείνη τινάχθηκε απότομα και έσπρωξε τον Όσιο με δύναμη.
– Το ταγκαλάκι είναι πολύ δυνατό, είπε εκείνος στον Πομάκο, πρέπει να την συγκρατήσουμε».
Κατάφεραν να την ακινητοποιήσουν, και ο Όσιος την σταύρωσε δύο φορές στο μέτωπο. Τότε η γυναίκα έπεσε κάτω και άρχισε να φωνάζη:
– Φύγετε, δεν σας θέλω!
Από το στόμα της έβγαιναν αφροί και αφόρητη δυσωδία. Ο Πομάκος φοβήθηκε, αλλά ο Όσιος τον καθησύχασε:
– Βγαίνει, μη φοβάσαι. Πες της να τον διώξη.
Μόλις εκείνη είπε:
– Φύγε, σατανά!, ο Όσιος ακούμπησε για τρίτη φορά τον Σταυρό στο μέτωπό της. Τότε είδαν ένα δαιμόνιο να φεύγη σαν μαύρος σκύλος και να αφήνη την γυναίκα λιπόθυμη. Μόλις συνήλθε, τους είπε:
– Δεν έχω μέσα μου το βάρος που είχα, αλλά καίγομαι. Μια φωτιά βγήκε από μέσα μου και με έκαψε.
Έπειτα η γυναίκα στράφηκε στον Πομάκο και τον ρώτησε στην γλώσσα της:
– Πόσα χρήματα θα πληρώσω στον παπά; Πήγαινα σε μάγους και χοτζάδες, και μου έπαιρναν πεντακόσιες χιλιάδες δραχμές. Τώρα πόσα θα δώσω; Εκατόν πενήντα χιλιάδες έχω. Φθάνουν;
– Ο Πατήρ Παΐσιος κατάλαβε τι έλεγε και είπε:
– Πες της να δώση μία ευχή στον καλόγερο, να τον δεχθή ο Θεός σε μία ακρούλα στον Παράδεισο.
– Δεν θέλει χρήματα, είπε ο Πομάκος στην γυναίκα. Μόνον να του πης να έχη καλόν Παράδεισο.

Όταν βγήκαν στην αυλή, όλοι έμειναν έκπληκτοι βλέποντας την γυναίκα τόσο αλλαγμένη. Το πρόσωπό της δεν ήταν πλέον αγριεμένο αλλά ήρεμο. Κοίταζε τον Πατέρα Παΐσιο με ευγνωμοσύνη και τον ρωτούσε:
– Τι να κάνω τώρα; Τι να κάνω;
– Να διαβάζης το Ευαγγέλιο, της είπε, και να μην κοιτάζης φλιτζάνια, ούτε να λες τη μοίρα. Να προσπαθής να δουλεύης όσο περισσότερο μπορείς. Με την εργασία θα ξεκόψης από αυτά. Άμα δεν δουλεύης και αρχίσεις πάλι τα ίδια, θα το ξαναπάθης.
Στους συνοδούς του όμως ο Όσιος είπε:
– Αν δεν βάλη τον Σταυρό επάνω της (δηλαδή αν δεν βαπτισθη), δεν πρόκειται να γίνη καλά.
[…] Στην επιστροφή ο συνοδός του τον ρώτησε:
– Γέροντα, οι Πομάκοι είναι τόσα χρόνια στην Ελλάδα γιατί δεν γίνονται Χριστιανοί;
– Εμείς φταίμε που δεν γίνονται Χριστιανοί, απάντησε ο Όσιος κουνώντας λυπημένος το κεφάλι. Οι πρώτοι Χριστιανοί ζύμωσαν όλο τον κόσμο. Εμείς οι σημερινοί δεν μπορούμε τίποτε να κάνουμε. Νερόβραστοι είμαστε.

Αποσπάσματα από το βιβλίο ο «Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης», έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου » Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης. 

http://www.diakonima.gr/

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 1 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. η΄ 28 – θ΄ 1)

Γιά τή θεραπεία δύο δαιμονισμένων ἀνθρώπων μᾶς μίλησε σήμερα τό Ἱερό Εὐαγγέλιο. Στήν ἀνατολική ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ ὑπῆρχε μιά πόλη πού λεγόταν Γέργεσα. Οἱ ἄνθρωποι τῆς πόλεως αὐτῆς ἦταν βυθισμένοι στήν ὕλη καί στήν παρανομία. Μιά εἰκόνα τῶν ἀνθρώπων τῆς περιοχῆς αὐτῆς ἦταν οἱ δύο δαιμονισμένοι, «Χαλεποί λίαν», πού δέν ἔμεναν μέσα στήν πόλη, ἔμεναν ἔξω, στά μνήματα καί κανένας δέν τολμοῦσε νά περάσει ἀπό τό μέρος ἐκεῖ. Ἦταν ἐπικίνδυνοι, ὁ φόβος καί ὁ τρόμος. Ἐκεῖ ὁ Χριστός μέ τούς μαθητές του ἀποβιβάστηκε ἀπό τό πλοιάριο καί ἀμέσως οἱ δαιμονισμένοι τρόμαξαν. Μόλις εἶδαν τόν Χριστό τά πονηρά πνεύματα, φώναξαν δυνατά: «Τί ἡμῖν καί σοί, Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Θεοῦ; ἦρθες ὧδε πρό καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;». «Ποιά σχέση ὑπάρχει μεταξύ μας Ἰησοῦ, υἱέ τοῦ Θεοῦ; Σύ εἶσαι υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἐμεῖς ἀκάθαρτα πνεύματα. Γνωρίζουμε ὅτι στήν παγκόσμια κρίση θά τιμωρηθοῦμε. Σέ παρακαλοῦμε μή μᾶς τιμωρήσεις ἀπό τώρα.» Πρόβλεψαν οἱ δαίμονες ὅτι ὁ Κύριος θά τούς ἐξεδίωκε.

Τήν ὥρα ἐκείνη ἐκεῖ κοντά ἦταν μιά ἀγέλη χοίρων. Οἱ δαίμονες, βέβαιοι ὅτι ὁ Χριστός θά τούς ἔβγαζε ἀπό τούς δύο ἀνθρώπους, τόν παρακάλεσαν νά μποῦν στούς χοίρους. Καί ὁ Χριστός τούς ἐπέτρεψε ὄχι γιατί τό ἀξίωσαν τά δαιμόνια, ἀλλά γιατί ὁ ἑβραϊκός νόμος ἀπαγόρευε νά τρέφουν γουρούνια καί νά τρῶνε τό κρέας τους. Οἱ Γεργεσηνοί, λαίμαργοι καί πλεονέκτες, παρέβαιναν τό μωσαϊκό νόμο. Μπῆκαν λοιπόν τά δαιμόνια στούς χοίρους καί ὁλόκληρο τό κοπάδι ὥρμησε καί πνίγηκε στή λίμνη.

Οἱ χοιροβοσκοί ἔτρεξαν τρομαγμένοι στά Γέργεσα καί ἀνέφεραν στούς κατοίκους ὅσα ἔκαμε ὁ Χριστός. Ὅλοι τότε οἱ Γεργεσηνοί βγῆκαν πρός τό μέρος ὅπου ἦταν ὁ Χριστός, ὄχι γιά νά ἐκδηλώσουν εὐχαριστίες καί μετάνοια, ἀλλά γιά νά τόν παρακαλέσουν νά φύγει ἀπό τήν περιοχή τους. Ἡ παρουσία του στή χώρα τους ὑπῆρχε περίπτωση νά βλάψει καί ἄλλα ὑλικά τους συμφέροντα. Δέν ἦταν ἐπιθυμητός στήν περιοχή τους. Προτιμοῦσαν τούς χοίρους, τήν παρανομία, τήν ἁμαρτία καί ὄχι τόν Χριστό. Καί ὁ Κύριος, πού σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, πῆρε τό πλοιάριο του καί ἐπέστρεψε μέ τούς μαθητές του στήν Καπερναούμ.

Φαίνεται παράδοξο τό φαινόμενο τό ὁποῖο παρουσιάζουν οἱ Γεργεσηνοί. Ὁ Κύριος ἐπισκέπτεται τή χώρα τους. Ἡ τιμή πού τούς ἔκαμε συνοδεύεται καί μέ τόν πλοῦτο τῆς χάριτος. Διδάσκει καί θαυματουργεῖ. Τούς ἀπαλλάσει ἀπό τήν παρουσία δύο δαιμονισμένων, τούς θεραπεύει καί τούς ἐπαναφέρει στήν κοινωνία. Οἱ Γεργεσηνοί ὅμως ὄχι μόνο δέν συμμετέχουν στή χαρά τῶν δύο συνανθρώπων τους, ἀλλά παρακαλοῦν τό Χριστό νά φύγει ἀπό κοντά τους. Ὁ ἄνθρωπος ἐξορίζει ἀπό τή ζωή του τό Χριστό. Ἕνα θλιβερό φαινόμενο πού ἐπαναλαμβάνεται στήν ἐποχή μας.

Μόνος ὁ ἄνθρωπος ἀπ’ ὅλα τά δημιουργήματα ἔχει τήν ἰδιαίτερη τιμή νά γνωρίζει τό Θεό χάρη στά χαρίσματά του, στή λογική, στήν κρίση, στή συνείδηση καί κυρίως στόν ἀθάνατο σπινθήρα τῆς ψυχῆς του, ἔχει τή δυνατότητα νά «μετέχει τοῦ θείου». Νά ἐπιζητᾶ καί νά ἐρμηνεύει τή ζωή καί τό νόημά της. Νά ζητᾶ νά βρεῖ τήν πηγή τῆς ζωῆς του, τή δημιουργική του ἀρχή. Νά ἀποδέχεται τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά τόν σώσει ἀπό τή μοναξιά, τό θάνατο, τό κράτος τοῦ διαβόλου.

Ὅλα αὐτά ἐπιτυγχάνονται στήν ἔννοια τῆς κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό. Ὅμως ἡ κοινωνία αὐτή, πού εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, γιά πολλούς ἀνθρώπους δέν εἶναι ἐπιθυμητή. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ ἐμποδίζει τίς δουλειές τους. Οἱ ἐργασίες τους εἶναι ὕποπτες, οἱ ἐπιδιώξεις τους ἀντικανονικές, τά σχέδιά τους παράνομα, ὁ πόθος τοῦ πλουτισμοῦ ἄπιαστος. Γι’ αὐτό δέν τόν θέλουν. Ὁ Χριστός ζητεῖ τιμιότητα, ἀθωότητα, ἁγνοότητα. Εἶναι τό φῶς, τό ὁλόλαμπρο καί δυνατό. Οἱ ἀμφίβολες ὅμως δουλειές χρειάζονται μισόφωτο, σκοτάδι. Τόν παρακαλοῦν νά παραμερίσει. Δέν βρίζουν, δέν παρουσιάζονται φανατικοί ἐχθροί Του. Τηροῦν ἴσως τά προσχήματα. Νά δώσουμε χρήματα σέ κάποιον φτωχό. Καί κερί νά ἀνάψουμε τήν Κυριακή καί μιά εἰκόνα νά βάλουμε στό σπίτι. Μή ζητᾶ ὅμως νά ἐπέμβει στή δουλειά μας, μήν ἐπιμένει νά κόψουμε τίς συνήθειες, ν’ ἀλλάξουμε ζωή. Ὑπάρχουν πολλά πράγματα πού πρέπει νά γίνουν, πού τά ζητάει ἡ ἐποχή, ἡ κοινωνική θέση, στά ὁποῖα ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐνοχλητική. Ἔτσι τόν διώχνουν μέ εὔσχημο τρόπο ἀπό τή ζωή τους.

Ὁ Θεός πού σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου φεύγει ὅταν ἐκεῖνος τόν διώχνει. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος χάνει τή ζωή του, γιατί ὁ Θεός εἶναι ἡ ζωή του. Καμμιά ἄλλη δύναμη δέν ὑπάρχει πού μπορεῖ νά γίνει ἀρχή καί πηγή τῆς ζωῆς. Ὁ Θεός μᾶς ὁμιλᾶ γιά τήν ἀλήθεια τῆς ὑπάρξεώς μας. Ἐμπνέει μέσα μας τήν ἀγάπη γιά τή ζωή τῆς ἀθανασίας. Μᾶς σηκώνει ἀπό τίς πτώσεις μας. Μᾶς ἁγιάζει μέ τή χάρη τῶν Μυστηρίων. Ἀνοίγει τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νά βλέπουν τήν ἀλήθεια τῶν τμημάτων αὐτῆς τῆς ζωῆς καί νά μήν ταυτίζονται μέ τήν ὕλη καί τή φθορά.

Γιά νά μήν ρημάζει ὁ κόσμος ἀπό τήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνάγκη νά ἐπιζητοῦμε συνεχῶς τήν παρουσία Του, καί εἶναι παρών, μέσα στήν Ἐκκλησία Του, πού εἶναι Αὐτός μαζί μας καί ἐμεῖς μαζί Του, ὁ Χριστός μαζί μας στούς αἰῶνες. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΜΙΚΡΗ ΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

«Μία πέτρα με πολλές αιχμές και ανωμαλίες, όταν συγκρούεται και κτυπάται με άλλες πέτρες, συντρίβει όλα τα απότομα και σκληρά σημεία της και γίνεται στρογγυλή» (λόγ. η΄ 12).
Μιλάει για μένα και για σένα. Ο καθένας μας σ’ έναν κόσμο πεσμένο στην αμαρτία έχει τα καλά, αλλά και τα κακά του σημεία. «Ουδείς αναμάρτητος». Μπορεί με το άγιο βάπτισμα να πήραμε τη δύναμη για σχετική αναμαρτησία, αλλά τούτο δυστυχώς δεν υφίσταται για κανέναν.
Οπότε μην κοιτάς τις αιχμές και τις ανωμαλίες των άλλων – πράγματι υπάρχουν και θα τις δεις, αλλά δεν σε συμφέρει. Βρες όμως τις δικές σου. Κοίτα μέσα σου: θα επισημάνεις πολλές.
Και πρόσεξε: αν μπορείς και βλέπεις τις αιχμές και τις ανωμαλίες των άλλων, είναι γιατί τις έχεις και συ ο ίδιος – βλέπουμε στους άλλους ό, τι υπάρχει μέσα μας.
Ποιες οι αιχμές και ποιες οι κακίες σου; Μα τις ξέρεις, όπως πρέπει να τις ξέρει και κάθε άνθρωπος, πολύ περισσότερο ο χριστιανός: οι φιλήδονες τάσεις σου, οι κενοδοξίες και υπερήφανες σκέψεις σου, οι φιλαργυρίες και οι πλεονεξίες σου. Κάποια αιχμή μπορεί να είναι πιο… αιχμηρή σε έναν, κάποια άλλη μπορεί να εξογκώνεται περισσότερο σε άλλον.
Όλοι όμως «βράζουμε στο ίδιο καζάνι».
Δες λοιπόν το μεγαλείο της… συνύπαρξης! Αν μείνεις μόνος με τις αιχμές και τις ανωμαλίες σου, αυτές δεν πρόκειται να εξαλειφτούν ποτέ. Κι αν κάποια στιγμή συναντηθείς με τον συνάνθρωπό σου, αλλά και με κάθε κτίσμα του Θεού, θα τους… πληγώσεις. Αυτή θα είναι η «φυσιολογία» σου: και το καλημέρα σου θα αποτελεί τραύμα για τον άλλον.
Αν όμως κατανοήσεις την ανάγκη της κοινωνίας και της επικοινωνίας, με το δεδομένο των «ανωμαλιών» όλων, τότε υπάρχει ελπίδα: θα γίνεις κι εσύ και οι άλλοι «στρογγυλοί». Θα δεις δηλαδή ότι μαζί με τους άλλους μπορείς να ζήσεις με αγάπη, κάνοντας υποχωρήσεις, κάνοντας υπομονή, αποκτώντας το ήθος της ταπείνωσης.
Θα έχεις ακούσει την αρχαία χριστιανική ρήση: «ένας χριστιανός, κανένας χριστιανός». Για να υπάρχει χριστιανοσύνη σε κάποιον δηλαδή πρέπει οπωσδήποτε να συνυπάρξει με τους άλλους. Και πώς αλλιώς; Είναι μέλος Χριστού, μα και «αλλήλων μέλος». Όσο ανοίγεσαι λοιπόν στον συνάνθρωπο, τόσο βρίσκεις και Χριστό. Η σωτηρία σου είναι «συν πάσι τοις αγίοις». Γι’ αυτό και οι πνευματικοί δρόμοι της Εκκλησίας είναι ή ο έγγαμος βίος ή ο μοναχισμός. Ο κοινοβιακός υποχρεωτικά στην αρχή, κι έπειτα αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις ο αναχωρητικός για κάποιους.
Κοινός παρανομαστής και των δύο δρόμων όμως: η κοινωνία, η ενότητα, η συνύπαρξη.
Πανηγύρισε λοιπόν που είσαι έγγαμος: το πρόσωπο με το οποίο δέθηκες, θα σε πάει στον παράδεισο: οι αιχμές του χαρακτήρα του - κι αν είναι πολλές, ακόμη... καλύτερα! - με την υπομονή θα σε λειάνουν.
Πανηγύρισε που έγινες καλόγερος: στο μοναστήρι ο άλλος αδελφός σου εξίσου θα σε βοηθήσει για τη λείανσή σου.
Το βότσαλο γιατί μας αρέσει; Γιατί έχει… χτυπηθεί πολλές φορές κι έχασε τα κοφτερά του σημεία.

Από την Ενορία Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς

Ἡ χαμένη ἡμέρα καί ἡ Ἁγία Γραφή

Ξέρετε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή εἷναι γεμάτη μέ ἐπιστημονικές ἀλήθειες: Αὐτή ἡ εἴδηση ἀπό τήν πολιτεία Maryland θά σᾶς ἐντυπωσιάσει.

Ὁ Χάρολντ Χίλλ, Πρόεδρος τῆς Ἑται­ρείας Curtis Engine Co. στή Βαλτιμόρη, σύμβουλος διαστημικῶν προγραμμάτων ἀφηγείται: «Οἱ διαστημικοί ἐπιστήμονες στό Greenbell, Maryland  ἐξέταζαν θέσεις τοῦ ἤλιου, τοῦ φεγαριοῦ καί τῶν πλανητῶν, γιά νά ἐτοιμάσουν κάποια διαστημικά προγράμματα. Mέ τή βοή­θεια ηλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν ἐξέτα­ζαν τά δεδομένα καί τίς τροχιές τῶν πλα­νητῶν, ὄταν σέ κάποια στιγμή οἱ ὑπολογι­στές ἔδειξαν «λάθος». Οἱ ἐπιστήμονες ἔλεγξαν προσεκτικά τίς πληροφορίες πού ἔδωσαν στούς ὑπολογιστές. Ἄρχισαν πάλι ἀπό τήν ἀρχή καί προσπάθησαν νά σχεδιάσουν τίς τροχιές τῶν πλανητῶν γιά τά ἐπόμενα 100 χρόνια.

Οἱ ὑπολογιστές πάλι ἔδειξαν «λάθος». Ὅλοι  ἀναρωτήθηκαν ἄν οἱ ὑπολογιστές εἶχαν βλάβη. Μετά ἀπό μέρες ἀγωνίας ἀνακάλυψαν τό.... «λάθος». Μιά μέρα ἐλειπε ἀπό τό διάστημα! Τά διαστημικά προγράμματα καί οἱ ἐκτοξεύσεις δορυφόρων ἔπρεπε νά διακοποῦν μέχρι νά λυθεῖ τό πρόβλημα...

Μετά ἀπό πολλή σκέψη κάποιος ἐπιστήμονας μεγάλης ἡλικίας σηκώθηκε καί εἶπε:

«Ἔχω τήν ἀπάντηση. Βρίσκεται σέ κάποιο πανάρχαιο βιβλίο». Ἔμειναν ὅλοι ἀπορημένοι καί περίμεναν. Ὅταν ἐπέστρεψε ἀργότερα κρατοῦσε μιά Ἁγία Γραφή. Τήν ἄνοιξε στό βιβλίο τού Ἰησοῦ τοῦ Ναοῦ καί διάβασε:

«Καί εἶπε Κύριος πρός Ἰησοῦν μή φοβηθῇς αὐτούς, εἰς γάρ τάς χεῖράς σου παραδέδωκα αὐτούς, οὐχ ὑπολειφθήσεται ἐξ αὐτῶν οὐδείς ἐνώπιον ὑμῶν.

Τότε ἐλάλησεν Ἰησοῦς πρός Κύριον, ᾖ ἡμέρᾳ παρέδωκεν ὁ Θεός τόν Ἀμορραῖον ὑποχείριον 'Ἰσραήλ, ἡνίκα συνέτριψεν αὐτούς ἐν Γαβαών καί συνετρίβησαν ἀπό προσώπου υἱῶν Ἰσραήλ, καί εἶπεν Ἰησοῦς· Στήτω ὁ ἥλιος κατά Γαβαών καί ἡ σελήνη κατά φάραγγα Αἰλών.

Καί ἔστη ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη ἐν στάσει, ἕως ἠμύνατο ὁ Θεός τούς ἐχθρούς αὐτών, καί ἔστη ὁ ἥλιος κατά μέσον τοῦ οὐρανοῦ, οὐ προεπορεύετο εἰς δυσμάς εἰς τέλος ἡμέρας μιᾶς (Ἰησ. Ναυῆ ι΄, 8,12-13)».

Ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ἀνησυχοῦσε ἐπειδή ἡ Γαβαών ἦταν περικυκλωμένη ἀπό τούς βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων. Ἄν νύχτωνε θά ἔχαναν κι ἔτσι ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ζήτησε ἀπό τό Θεό νά σταματήσει τόν ἥλιο. Ὁ ἥλιος στάθηκε στή μέση τοῦ οὐρανοῦ γιά «περίπου μιά μέρα».

Οί ἐπιστήμονες ἤλεγξαν τή διάρκεια τῆς μέρας ἐκείνη τήν ἐποχή καί βρήκαν ὅτι ἦταν μόνο 23 ὦρες καί 20 λεπτά. Ὥστε ἔλειπαν ἄλλα 40 λεπτά. Ὁ θεοφοβούμενος ἐπιστήμονας τούς εἶπε νά μήν ἀνησυχοῦν γιατί δέν εἶχε τελειώσει ἀκόμα.

Διάβασε ἀπό τῶν Βασιλειῶν: «καί εἶπεν Ἡσαΐας, τούτο τό σημεῖον παρά Κυρίου, ὅτι ποιήσει Κύριος τόν λόγον. ὅν ἐλάλησε· πορεύσεται ἡ σκιά δέκα βαθμούς, ἐάν έπιστρέψῃ δέκα βαθμούς.

Καί εἶπεν Ἐζεκίας· κοῦφον τήν σκιάν κλῖναι δέκα βαθμούς· οὐχί, ἀλλ’ ἐπιστραφήτω ἡ σκιά ἐν τοῖς ἀναβαθμοῖς δέκα βαθ­μούς εἰς τά ὀπίσω.

Καί ἐβόησεν Ἡσαΐας ὁ προφήτης πρός Κύριον, καί ἐπέστρεψεν ἡ σκιά ἐν τοῖς ἀναβαθμοῖς ἰς τά ὀπίσω δέκα βαθμούς» (Δ' Βασιλειῶν 20,9-11).

Ὁ Ἐζεκίας ἦταν ἐτοιμοθάνατος καί δέν πίστευε τόν προφήτη Ἡσαΐα πού τόν δια­βεβαίωνε ὅτι δέν θά πέθαινε. Ὁ Ἐζεκίας ζήτησε ἕνα σημάδι γιά ἀπόδειξη. Ὁ Ἡ­σαΐας προσευχήθηκε στόν Κύριο καί ἡ σκιά τοῦ ἥλιου γύρισε πίσω δέκα βαθμούς.

Μέ μιά ἁπλή μαθηματική πράξη φαίνε­ται ὅτι δέκα μοῖρες ἰσοδυναμοῦν μέ 40 λε­πτά! 10°/360Χ24Χ60=40.

Ἔτσι συμπληρώθηκαν οἱ 24 χαμένες ὦρες. Μπήκε ἡ πληροφορία στούς ηλε­κτρονικούς ὑπολογιστές καί τά διαστημι­κά προγράμματα συνεχίστηκαν.

Ὁ προφήτης Ἡσαΐας τόσα χρόνια πρό Χριστοῦ ἔγραψε ὅτι ἡ γῆ εἶναι στρογγυλή. Μιλούσε γιά κύκλο τῆς γῆς καί περιστρο­φή. Πώς τό ἤξερε; Μήπως ὅλες οἱ ἐπιστη­μονικές ἀλήθειες πού γράφτηκαν ἀπό τούς προφῆτες φανερώθηκαν ἀπό τόν Δη­μιουργό τοῦ Σύμπαντος;

Γιούλα Δημητρίου,  Μαθηματικός.

 http://leimwnas.blogspot.com/2018/06/blog-post_24.html

ΨΗΦΙΣΜΑ της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης για την ονοματοδοσία της γειτονικής χώρας των Σκοπίων

Σήμερα, τήν 27^ην Ἰουνίου 2018, εις τόν Ἱερόν Ναόν της Αγίας Παρασκευής πόλεως Κοζάνης, προεδρεύοντος του Πατρός και Ποιμενάρχου ημών Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου συνήλθαμε άπαντες οι Κληρικοί της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως. Η Σύναξη ασχολήθηκε με το επίκαιρο εθνικό θέμα της γείτονος χώρας των Σκοπίων, την μετονομασία και όσα περιλαμβάνει αυτή, κατά την συμφωνία που υπεγράφη στους Ψαράδες των Πρεσπών, του Νομού Φλωρίνης, την 17^ην Ιουνίου 2018.

Οι Έλληνες αγαπούμε όλους τους λαούς και ιδιαιτέρως τους γειτονικούς. Πιστεύουμε όμως σταθερά στα δίκαιά μας. Δεν εποφθαλμιούμε κανενός το δίκαιο, αλλά και δεν ανεχόμαστε άλλοι να καταπατούν το δικό μας. Συνώνυμο της ιστορίας της Ελλάδος είναι η θυσία υπέρ της φιλτάτης ημών Πατρίδος. Από αρχαιοτάτων χρόνων έχουμε μία ευαισθησία στα θέματα που την αφορούν, με χαρακτηριστικό τον λόγο του Σωκράτη: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ' ανθρώποις τοις νουν έχουσιν». Ενώ ο Όμηρος γράφει: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Κατά δε τους νεώτερους χρόνους ο μόνος ανιδιοτελής κυβερνήτης της πατρίδος μας Ιωάννης Καποδίστριας είπε: «εάν θέλετε να έχετε κράτος ισχυρόν και ένδοξον, αγαπήσατε την πατρίδα σας».

Η αρχαιολογία, η γεωγραφία και η ιστορία μαρτυρούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Εις αυτό τούτο το μουσείο των Σκοπίων οι περισσότεροι σαρκοφάγοι, οι αδριάντες και τα ανάγλυφα φέρουν επιγραφάς κατά το πλείστον ελληνικάς. Οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, οι φωτισταί των Σλάβων, ήσαν τέκνα της ελληνικωτάτης Μακεδονίας, που με το ακτινοβόλον έργον τους προσέφερον τα πάντα εις τους Σλαβικούς λαούς. Ο Μακεδονικός Αγών υπήρξε η θρυλική εποποιΐα του νεώτερου ελληνισμού, μία από τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας μας, εξαιτίας του οποίου σώθηκε η Μακεδονία από τις αρπακτικές διαθέσεις των βορείων γειτόνων μας.

Ευλαβικά τις δύσκολες αυτές στιγμές αποτίουμε φόρο τιμής στους μάρτυρες και τους ήρωες που θυσίασαν τη ζωή τους για την επιτυχία εκείνου του αγώνα, με επικεφαλή τον εθνομάρτυρα Παύλο Μελά, άνδρα πλήρη πίστεως και αγάπης προς τον Χριστόν και την Πατρίδα.

Εμείς, λοιπόν, οι Κληρικοί της αγιωτόκου και ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης  Κ Α Τ Α Γ Γ Ε Λ Ο Υ Μ Ε  προς πάσαν κατεύθυνσιν: Κυβέρνηση –Πολιτικά Κόμματα – Άλλους Φορείς, μετά πόνου,  θυμού και αγανακτήσεως την προαναφερθείσαν απαράδεκτον συμφωνίαν, η οποία παραδίδει το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας μας στο γειτονικό κρατίδιο.

Αναφωνούμε, λοιπόν, «εν ενί στόματι και μία καρδία» ότι: «Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ».

Το μαρτυρούν εις τους αιώνας οι ποταμοί αιμάτων που πότισαν τα χώματά της με πρωτοστάτας Αρχιερείς (Γερμανός Καραβαγγέλης, Αιμιλιανός Γρεβενών), πλειάδα κληρικών τε και μοναχών, αλλά και ευλαβείς χριστιανοί, όπως ο Παύλος Μελάς, ο Κώττας, ο Άγρας και άλλοι πεσόντες.

Τέλος, τα αρχαιολογικά ευρήματα της Αιανής, της Πέλλας και της Βεργίνας φωνάζουν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Δεν τους χαρίζουμε της εθνικότητά μας. Δεν προδίδουμε τα ιερά και τα όσια της φυλής μας.

Η  Μακεδονία  είναι  μία  και  είναι  ΕΛΛΑΔΑ!

Ο Μητροπολίτης

† Ο Σερβίων και Κοζάνης Παύλος

Ακολουθούν οι υπογραφές των υπολοίπων Κληρικών και Μοναχών της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως: