Κωνσταντίνος Καβάφης «Στην Εκκλησία»

Την εκκλησίαν αγαπώ — τα εξαπτέρυγά της,

τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,

τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών·

με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,

μες τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,

τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες

και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό —

λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό —

ο νους μου πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,

στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό. 

Αλήθεια,"έχουμε πόλεμο".

Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο «Υπόμνημά εις τον Αγιον Ματθαίον τον Ευαγγελιστήν» (ομιλία ΟΕ ,PG 58, 683-694) ερμηνεύοντας τα χαλεπά σημεία των εσχάτων ημερών, χαρακτηρίζει το μέγεθος της συμφοράς ως πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος, γράφει, θα είναι διπλός: πόλεμος των πλάνων και πόλεμος των πολεμίων και σημειώνει χαρακτηριστικά: « Εἶδες πῶς διέκειτο τότε τὰ πράγματα, καὶ πῶς ποικίλος ὁ πόλεμος ἦν; καὶ ταῦτα ἐν ἀρχῇ, ὅτε μάλιστα πολλῆς ἕκαστον ἡσυχίας δεῖται τῶν κατορθουμένων; Πῶς οὖν διέκειτο; οὐδὲν γὰρ κωλύει τὰ αὐτὰ πάλιν ἀναλαβεῖν.

Πρῶτος πόλεμος ἦν, ὁ τῶν ἀπατεώνων· Ἐλεύσονται γὰρ, φησὶ, ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται·

δεύτερος, ὁ τῶν Ῥωμαίων· Μελλήσετε γὰρ,φησιν, ἀκούειν πολέμους·

τρίτος, ὁ τοὺς λιμοὺς ἐπάγων·

τέταρτος, ὁ τοὺς λοιμοὺς καὶ σεισμούς·

πέμπτος. Παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλίψεις·

ἕκτος, Ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων·

ἕβδομος, Παραδώσουσιν ἀλλήλους καὶ μισήσουσιν· ἐμφύλιον ἐνταῦθα δηλοῖ πόλεμον·

εἶτα ψευδόχριστοι καὶ ψευδάδελφοι·

εἶτα, Ψυγήσεται ἡ ἀγάπη, τὸ πάντων αἴτιον τῶν κακῶν.

Εἶδες μυρία γένη πολέμων καινὰ καὶ παράδοξα; Ἀλλ’ ὅμως μετὰ τούτων καὶ πολλῷ πλειόνων (καὶ γὰρ τῷ ἐμφυλίῳ καὶ συγγενικὸς ἀνεμίγνυτο πόλεμος), ἐκράτησε τῆς οἰκουμένης ἁπάσης τὸ κήρυγμα.

Προσέχετε αδελφοί μην ψυχρανθεί η μεταξύ μας εν Χριστώ αγάπη.

Σπυριδων Λοντος, καθηγητής θεολογικής σχολής

« Ρῦσαι ἡμᾶς Κύριε ἀπὸ τοῦ λοιμοῦ τούτου»

Η ανθρωπότητα στο διάβα των αιώνων δοκιμάστηκε από θανατηφόρους ιούς όπως σήμερα ο «κορονοϊός», που εξελίχθηκε σε πανδημία με συνέπεια τον θάνατο πολλών ανθρώπων. Τα κράτη, μπροστά στην νέα αυτή οδυνηρή πραγματικότητα, καλούνται να λάβουν ενεργό δράση για την πρόληψη και τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού, και να συνεργαστούν για την εύρεση αποτελεσματικής θεραπείας ή εμβολίου.

Πολλές από τις μολυσματικές και επιδημικές αρρώστιες αναφέρονται στα βιβλία της Αγίας Γραφής και η εξάπλωσή τους οφείλετε στο άγγιγμα, την επαφή ή την εγγύτητα. Ο όρος που χρησιμοποιείτε για να δηλώσει μια θανατηφόρο επιδημική νόσο είναι ο «λοιμός».

Στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος χρησιμοποιείται συχνότερα στα προφητικά βιβλία και εμφανίζεται 25 φορές στους Προφήτες Ιερεμία και Ιεζεκιήλ, όπου συνδέεται πάντα με την ρομφαία (μάχαιρα) και την πείνα, ενώ στην Πεντάτευχο συνδέεται με την πανώλη και τον θάνατο. Με την λέξη «λοιμός» χαρακτηρίζεται ακόμα και ο ασεβής και φθοροποιός διδάσκαλος (Ψαλμ.1,1). Στην Καινή Διαθήκη ο λοιμός εμφανίζεται στους λόγους του Κυρίου περί των εσχάτων (Ματθ. 24,7. Μαρκ. 13,8 .Λουκ. 21,11) σε συνδυασμό με την πείνα, τους πολέμους, τους σεισμούς ως σημεία των τελευταίων ημερών. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, η πείνα είναι μία από τις καταστροφές που θα φέρουν ερήμωση, μαζί με την ρομφαία, την επιδημία και τα άγρια ζώα (Αποκ. 6,8). Ωστόσο, ο Απόστολος Παύλος διερωτάται: « τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα» και δηλώνει κατηγορηματικά ότι τίποτα δεν μπορεί να χωρίσει τους χριστιανούς από «τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ.8,35-39).

Η Εκκλησία μας στις ακολουθίες της δέεται προς τον Κύριο για τη σωτηρία μας και την αποφυγή των δεινών, «ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πᾶσαν πόλιν καί χώραν ἀπό οργής, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καί αἰφνιδίου θανάτου…». Γιατί γνωρίζει ότι δεν πρέπει να παραμελεί ο άνθρωπος τις αρρώστιές του, αλλά να προσεύχεται για να τον γιατρέψει ο Θεός (Σοφ.Σειρ. 38,9) που είναι ο σωτήρας και λυτρωτής της, ο Θεός των ταπεινών, ο « ἀντιλήπτωρ ἀσθενούντων, ἀπεγνωσμένων σκεπαστής και ἀπηλπισμένων σωτήρ» (Ιουδ.9,11), ο «ἰώμενος πάσας τὰς νόσους» (Ψαλμ. 102,3). Δέεται «μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβει ἔλεον καὶ χάριν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Εβρ. 4,16).

Αύριο Κυριακή Β΄Νηστειών θα ψαλλεί στους Ναούς μας δέηση υπέρ της αποτροπής εξαπλώσεως της νόσου. Στην προσευχή μας προς τον Κύριο ας ζητήσουμε επιπλέον να ενισχύσει και την ιατρική, νοσηλευτική και φαρμακευτική κοινότητα τις δύσκολες αυτές ώρες και να φωτίσει τους επιστήμονες για την εύρεση του αντιδότου στον ιό. Γιατί «οφείλουμε να αποδίδουμε στον γιατρό τις τιμές που του ανήκουν, επειδή και αυτόν ο Κύριος τον έχει ορίσει στο λειτούργημά του, του δίνει την γνώση να γιατρεύει, του παρέχει τα φάρμακα που δημιούργησε από τη γή που τα φτιάχνει ο φαρμακοποιός και τα χρησιμοποιεί ο γιατρός για να απαλύνει τον πόνο» (Μεταφρ. Σοφ.Σειράχ 38,1-8).

Και να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα « ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου τῆς προσευχῆς καὶ τῆς δεήσεως» μας (Β΄ Παραλ. 6,39) και θα λυτρώσει « τάς ψυχὰς δούλων αὐτοῦ» (Ψλ. 33,23).

Σπυριδων Λοντος, καθηγητής θεολογικής σχολής

Καιρός λοιπόν να δείξουμε πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα

Πάντως καλό θα ήταν αυτές τις μέρες που οι ναοί θα μείνουν κλειστοί, αντί να μαλώνουμε, να γκρινιάζουμε και να βριζόμαστε μεταξύ μας, να φανερώσουμε το πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας.

Το πόσο οι Θείες Λειτουργίες στις οποίες τόσα χρόνια συμμετείχαμε έχουν μεταμορφώσει, το νου, τις σκέψεις, την ψυχή και ολάκερη την ζωή μας.

Γιατί ξέρετε κάτι μεταξύ μας; Βαρέθηκα τις μεγάλες δηλώσεις περί Ορθοδοξίας, κουράστηκα από τους μάρτυρες του καναπέ, και τους ομολογητές του πληκτρολογίου. Που φωνάζουν μαλώνουν, βρίζονται, κατηγορούν για προδοσίες, συνωμοσιολογίες και άλλες προφητολογίες αλλά η ζωή τους είναι μέσα στην θλίψη και την μιζέρια, την μαυρίλα και την απαισιοδοξία, την κακία και την ίντριγκα, τα κουτσομπολιά, την κατάκριση και την ανυπακοή.

Καιρός λοιπόν να δείξουμε πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας.

Ας φανερώσουμε στο δημόσιο βίο της χώρας μας, τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος της Θείας Λειτουργίας. Να ζεις από και για την Θεία Ευχαριστία. Ότι τέλος πάντων βρε αδελφέ αυτή η εκκλησία, οι γεροντάδες και τα μοναστήρια που επισκέπτεσαι τόσα χρόνια, έχουν έστω και στο ελάχιστο μεταμορφώσει τη ζωή σου. Γιατί εάν είναι να συμπεριφερόμαστε και να ζούμε χειρότερα από αυτούς που δεν πάνε εκκλησία τότε τι μαρτυρία Χριστού δίνουμε; Αναρωτιέμαι.

Έλεγε μακαριστός Παύλος Ευδοκίμωφ, ότι στα αθεϊστικά κράτη που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να έχουν μια ομαλή λειτουργική ζωή, οι πνευματικοί πατέρες προέτρεπαν τους πιστούς, να γίνουν οι ίδιοι ναός και η ζωή τους Λειτουργία. Δηλαδή να λειτουργούμε στο εσωτερικό θυσιαστήριο της καρδιάς μας.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Τι σημαίνει να γίνω θυσιαστήριο του Θεού;

Ότι φανερώνεις καθημερινά μέσα από τις σχέσεις, σκέψεις, απόψεις και τρόπους, ότι είσαι άνθρωπος του φωτός, της χαράς και της θετικότητας. Ότι τα πάντα στο βίο σου, μυρίζουν Χριστό.

Ότι έχεις την χαρά του Αγίου πνεύματος, που ανθίζει μέσα σου ακόμη και στις βαρυχειμωνιές της ζωής. Δίχως να έχεις λύσει τα προβλήματα σου, εσύ χαμογελάς γιατί είσαι Αναστημένος.

Ότι πιστεύεις ότι ο Θεός δεν έχει πει την τελευταία λέξη. Ξέρεις ότι μιλάει πάντα τελευταίος, εκπλήσσοντας τους πάντες.

Ότι τα σχέδια του Θεού είναι πέρα και πάνω από τους δικούς μας υπολογισμούς.

Ότι στις δοκιμασίες φανερώνεται η πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του.

Ότι γνωρίζεις να σιωπάς, να υπομένεις, και να κάνεις υπακοή στην εκκλησία και όχι στο δικό σου θέλημα.

Ότι γίνεσαι φορέας φωτός, ελπίδας, πίστεως στο καλύτερο, το ομορφότερο και αναστάσιμο.

Ότι εκεί που οι άλλοι λένε «πάει χαθήκαμε», εσύ φωνάζεις, «έχει ο Θεός, θα τα καταφέρουμε, όλοι μαζί μπορούμε..».

Οι ναοί έκλεισαν για λίγες μέρες αλλά ο Χριστός δεν έφυγε ούτε στιγμή από την ζωή μας. Είναι εδώ για μένα, για σένα, για όλους. Αρκεί να διώξουμε τη θολούρα του φόβου και της απελπισίας από το νου και την ψυχή μας και να του  φωνάξουμε, «Κράτα μας Χριστέ μου γιατί μας χάνεις…..» . π. Λίβυος

Η Ακολουθία των Χαιρετισμών σήμερα ζωντανά από τον ΑΝΤ1 στις 5μ.μ.

https://www.antenna.gr/thialitourgia

Ειρήνη της καρδιάς-Αόρατος πόλεμος

Ὅπως ἔχει ὑποχρέωσι ἀναπόφευκτη κάθε χριστιανός, ὅταν χάσῃ τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς του νὰ κάνῃ τὸ ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ τὴν ξαναποκτήσῃ, ἔτσι πάλι πρέπει νὰ γνωρίζῃ, ὅτι κανένα γεγονὸς ποὺ συμβαίνει στὸν κόσμο, ποὺ θὰ τοῦ συνέβαινε, δὲν εἶναι σωστὸ καὶ φρόνιμο νὰ τοῦ στερῇ ἢ νὰ τοῦ κλονίζῃ τὴν παρόμοια εἰρήνη. Πρέπει ναί, νὰ λυπούμαστε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἀλλὰ μὲ ἕναν πόνο εἰρηνικό, κατὰ τὸν τρόπο, ποὺ προηγουμένως ἔδειξα σὲ πολλὰ σημεῖα· καὶ ἔτσι, χωρὶς ἐνόχλησι τῆς καρδιᾶς, νὰ συμπονᾶμε μὲ εὐλαβῆ διάθεσι ἀγάπης κάθε ἄλλο ἁμαρτωλὸ καὶ νὰ κλαῖμε ἐσωτερικὰ τὸ λιγότερο· δηλαδή, ἂς πενθοῦμε γιὰ τὰ σφάλματά του. Γιὰ τὰ ἄλλα ποὺ συμβαίνουν, τὰ βαρειὰ καὶ βασανιστικά, ποὺ μᾶς ἔρχονται, ὅπως ἀσθένειες, πληγές, θάνατοι τῶν συγγενῶν μας, ἐπιδημίες πείνας, πόλεμοι, φωτιὲς καὶ ἄλλα παρόμοια κακά, ἂν καὶ οἱ κοσμικοὶ τὰ ἀποστρέφωνται τὶς περισσότερες φορές, ὡς ἐνοχλήσεις τῆς φύσεως, παρόλα αὐτά, μποροῦμε μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο νὰ τὰ ὑποφέρουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ θέλουμε καὶ νὰ τὰ ἀγαπᾶμε, σὰν δίκαιη τιμωρία στοὺς παράνομους καὶ σὰν ἀφορμὲς τῶν ἀρετῶν στοὺς καλούς· ἐπειδὴ σὲ αὐτὸν τὸ σκοπὸ ἀποβλέπουμε, καὶ αὐτὸ ἀρέσει ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὸν τὸν Κύριό μας καὶ Θεό, ποὺ ἂς τὰ στέλνει· τοῦ ὁποίου τὸ θέλημα ἀκολουθώντας ἐμεῖς, θὰ περάσουμε μὲ καρδιὰ ἥσυχη καὶ ἀναπαυμένη ὅλες τὶς θλίψεις καὶ τὰ βάσανα τῆς τωρινῆς ζωῆς. Καὶ νὰ εἶσαι βέβαιος, ὅτι κάθε παρενόχλησις καὶ ταραχὴ τῆς καρδιᾶς μας, δὲν ἀρέσει στὰ θεϊκὰ μάτια· γιατὶ ὅποια καὶ νἆναι αὐτή, πάντα εἶναι συντροφιασμένη ἀπὸ ἀτέλεια καὶ πάντα προέρχεται ἀπὸ κάποια κακιὰ ρίζα τῆς φιλαυτίας.

Γι᾿ αὐτὸ νὰ ἔχῃς πάντοτε ἄγρυπνη μία σκοπιὰ παρατηρήσεως, ἡ ὁποία ἀμέσως μόλις δεῖ κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ σὲ ἐνοχλήσῃ καὶ νὰ σὲ ταράξη, ἂς σοῦ κάνῃ νόημα, γιὰ νὰ καταλαβαίνῃς γιὰ τί πρόκειται καὶ νὰ πιάνεις τὰ ὅπλα στὸ νὰ διοικῆσαι σκεπτόμενος, ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τὰ κακὰ καὶ ἄλλα παρόμοια πολλά, ἂν καὶ φαίνονται ἐξωτερικὰ κατὰ τὴν αἴσθησι κακά, δηλαδὴ βλαβερά, ὅμως δὲν εἶναι ἀληθινὰ κακά, οὔτε μποροῦν νὰ μᾶς ἀφαιρέσουν τὰ πραγματικὰ καλὰ καὶ ὅτι ὅλα τὰ διατάζει καὶ τὰ παραχωρεῖ ὁ Θεός, γιὰ τοὺς σωστοὺς σκοποὺς ποὺ εἴπαμε πρὶν καὶ μᾶς συμφέρουν καὶ γιὰ ἄλλα, ποὺ δὲν εἶναι γνωστὰ σὲ μᾶς, ἀλλὰ πολὺ δίκαια καὶ πολὺ ἅγια χωρὶς ἀμφιβολία. Καί, ἂν σὲ κάθε θλιβερὸ καὶ ἀντίθετο γεγονὸς ποὺ συμβαίνει, παραμένῃ ἡ καρδιά σου ἔτσι ἀναπαυμένη καὶ εἰρηνική, μπορεῖ νὰ ἔχῃς πολὺ κέρδος· ἂν ὅμως ταράζεται, γνώριζε ὅτι κάθε ἄσκησι ποὺ κάνεις, σοῦ ἀποδίδει ἢ καμία ἢ πολὺ μικρὴ ὠφέλεια.

Γι᾿ αὐτό, ἂν θέλῃς νὰ ἐμποδίσῃς τὴν τόση μεγάλη ζημιά, ὅταν ὁ παρατηρητής, δηλαδὴ ὁ νοῦς καὶ ἡ προσοχὴ τοῦ νοῦ, σὲ προειδοποιήσῃ ὅτι κάποια νέα ἐπιθυμία κάποιου καλοῦ ζητεῖ νὰ μπῆ μέσα σου, μὴν τῆς ἀνοίξης τὴν εἴσοδο τῆς καρδιᾶς, ἂν δὲν ἐλευθερωθῇς πρῶτα ἀπὸ κάθε θέλημα δικό σου καὶ τὴν παρουσιάσῃς στὸ Θεὸ καὶ ὁμολογώντας τὴν τυφλότητα καὶ ἀγνωσία σου, νὰ τὸν παρακαλέσῃς θερμὰ νὰ σὲ φωτίσῃ μὲ τὸ δικό του φῶς, γιὰ νὰ δῇς, ἐὰν αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία προέρχεται ἀπὸ ἀντίδικο ἐχθρό· καὶ γι᾿ αὐτό, τρέξε στὸν πνευματικό σου πατέρα καὶ ἄφησέ το, ὅσο μπορεῖς, στὴν κρίσι ἐκείνου. Ὅμως, ἂν καὶ ἡ ἐπιθυμία ἐκείνη εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, πρέπει ἐσύ, πρὶν νὰ τὴν ἐπιχειρήσῃς, νὰ ταπεινωθῇς καὶ νὰ θανατώσῃς τὴν μεγάλη σου προθυμία καὶ θερμότητα, ποὺ ἔχεις γι᾿ αὐτή· διότι τὸ ἔργο ἐκεῖνο, τοῦ ὁποίου προηγεῖται αὐτὴ ἡ δική σου ταπείνωσις, ἀρέσει πολὺ περισσότερο στὸ Θεό, παρὰ νὰ γίνῃ μὲ τὴν ἐπιθυμία τῆς φύσεως - μάλιστα καμιὰ φορὰ τοῦ ἀρέσει πολὺ περισσότερο ἐκείνη ἡ δική σου ταπείνωσις, παρὰ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἔργο. Καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτόν, ἀφοῦ ἀποβάλλεις ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου τὶς ἐπιθυμίες, ποὺ δὲν εἶναι καλὲς καὶ μὴ κάνονας τὶς καλές, ἂν δὲν καθησυχάσῃς πρῶτα τὶς φυσικές σου κινήσεις, θὰ κρατήσῃς τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀσφάλεια, τὴν ἀκρόπολι τῆς καρδιᾶς σου.

Γιὰ νὰ διαφυλάξης ἀκόμη τὴν καρδιά σου εἰρηνικὴ σὲ κάθε πρᾶγμα, πρέπει νὰ τὴν ἐλέγχῃς καὶ νὰ τὴν φυλᾷς ἀπὸ κάποιες ἐπιπλήξεις καὶ ἐσωτερικοὺς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεώς σου, οἱ ὁποῖοι μερικὲς φορὲς εἶναι τοῦ διαβόλου, μολονότι φαίνονται ὅτι εἶναι τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ νὰ σὲ κατηγοροῦν γιὰ κάποιο λάθος· τοὺς παρόμοιους ἐλέγχους, ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματά τους θὰ τοὺς ἀναγνωρίσῃς ἀπὸ ποῦ προέρχονται. Γιατὶ, ἂν σὲ ταπεινώνουν καὶ σὲ κάνουν ἐπιμελῆ στὸ νὰ ἐργάζεσαι καὶ δὲν σοῦ ἀφαιροῦν τὴν ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνη ποὺ ἔχεις στὸν Θεό, πρέπει νὰ τοὺς δέχεσαι σὰν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ τὸν εὐχαριστῇς· ἂν ὅμως σὲ συγχύζουν καὶ σὲ κάνουν μικρόψυχο, δύσπιστο, ἀμελῆ καὶ ὀκνηρὸ στὸ καλό, νὰ εἶσαι βέβαιος πὼς προέρχονται ἀπὸ τὸν ἐχθρό· καὶ μὴ τοὺς δίνης σημασία, ἀλλὰ ἀκολούθησε τὸν δρόμο σου καὶ τὴν ἐξάσκησί σου. Γιατὶ, καὶ ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ σοῦ εἶπα, πλέον ἀπὸ κοινοῦ, γεννιῶνται στὴ καρδιά μας οἱ παρενοχλήσεις καὶ οἱ συγχύσεις, ἀπὸ τὰ περιστατικὰ τῶν ἀντιθέτων πραγμάτων, ποὺ μᾶς ἀκολουθοῦν σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο.

Ἀλλὰ ἐσύ, γιὰ νὰ προφυλαχθῇς ἀπὸ αὐτὰ τὰ χτυπήματα τῆς συγχύσεως, μπορεῖς νὰ κάνῃς δυὸ πράγματα· τὸ ἕνα εἶναι νὰ σκεφθῇς σὲ ποιὸ εἶναι ἀντίθετα ἐκεῖνα τὰ περιστατικά· στὸ πνεῦμα καὶ τὴν ψυχή; ἢ στὴν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν μας; Γιατὶ, ἂν εἶναι ἀντίθετα στὶς ἐπιθυμίες σου καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ σου (ὁ ὁποῖος εἶναι γενικὰ ὁ πρῶτος ἐχθρός σου), δὲν πρέπει νὰ τὰ ὀνομάζῃς ἀντίθετα, ἀλλὰ νὰ τὰ ἔχῃς γιὰ εὐεργεσίες καὶ βοήθεια τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, ὁπότε καὶ μὲ χαρούμενη καρδιὰ καὶ εὐχαριστία νὰ τὰ ἀποδέχεσαι· ἐὰν ὅμως καὶ εἶναι ἀντίθετα στὸ πνεῦμα καὶ τὴν ψυχή, δὲν πρέπει οὔτε γι᾿ αὐτὸ νὰ χάνῃς τὴν εἰρήνη τῆς καρδίας σου, ὅπως θὰ μάθῃς στὸ ἑπόμενο κεφάλαιο· τὸ ἄλλο εἶναι νὰ ὑψώσῃς τὸν νοῦ σου στὸ Θεό, καὶ μὲ μάτια κλειστὰ (χωρὶς νὰ θέλῃς νὰ γνωρίζῃς κάτι ἄλλο), νὰ δέχεσαι κάθε περιστατικὸ ἀπὸ τὸ σπλαγχνικὸ χέρι τῆς θείας πρόνοιάς του, σὰν πρᾶγμα γεμάτο ἀπὸ διάφορα ἀγαθά .

Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Από το βιβλίο του "Αόρατος Πόλεμος"

Αν το σφάλμα κάποιου αδελφού μπορεί να είναι δημόσιο και φανερό, εσύ αιτιολόγησέ το με αγάπη και φιλαδελφία και, πες ότι στον αδελφό εκείνον με το να βρίσκονται άλλες αρετές κρυμμένες, για να φυλαχθούν αυτές, επέτρεψε ο Θεός να πέση στο σφάλμα αυτό ή αν έχη μικρό χρονικό διάστημα το ελάττωμα εκείνο, για να παραμένη πιο ταπεινός στα μάτια τα δικά του και ακόμη με την καταφρόνησι των άλλων να κάνη κάποιον καρπό ταπεινώσεως και να ευαρεστήση τον Θεό περισσότερο, και έτσι το κέρδος του θα είναι μεγαλύτερο από την ζημία του. Αν πάλι η αμαρτία κάποιου είναι όχι μόνο φανερή, αλλά και μεγάλη και προέρχεται από καρδιά ισχυρογνώμονος, μη τον κατακρίνης αλλά τρέξε με το λογισμό σου στις φοβερές κρίσεις του Θεού και θα δης εκεί και άλλους ανθρώπους που ενώ προηγουμένως ήσαν στην παρανομία σε πολύ μεγάλο βαθμό, να έχουν φθάσει σε μεγάλα μέτρα αγιότητας με την μετάνοια και άλλους, πάλι, ενώ προηγουμένως ήσαν στον υψηλότερο βαθμό της τελειότητας, να έχουν πέσει σε αθλιώτατο γκρεμό.
Γι' αυτό, να στέκεσαι πάντοτε με φόβο και τρόμο, περισσότερο για τον εαυτό σου, παρά για κανένα άλλον. Και ας είσαι βέβαιος ότι όλα εκείνα τα καλά λόγια που θα πης για τον πλησίον και η χαρά που θα δοκιμάσης γι' αυτόν, είναι καρπός και αποτέλεσμα του αγίου Πνεύματος. Και αντίθετα, κάθε καταφρόνησις και αυθάδης κρίσις και καταλαλιά του πλησίον, προέρχεται από την κακία μας και από διαβολική παρακίνησι
Αόρατος Πόλεμος 

Μητρ. Σερβίων και Κοζάνης: "20 αιώνες δεν εκόλλησε κανείς από το σώμα και το αίμα του Κυρίου" . Τι λέει για τους τοπικούς άρχοντες, για Δραγασιά και Δαμασκηνιά και για τους ήρωες γιατρούς

«Δεν αμφισβητείται η Θεία Κοινωνία, είκοσι αιώνες δεν κόλλησε κανείς τίποτε από το Σώμα και το Αίμα του Κύριου. Είναι φοβερά αυτά που συμβαίνουν στις ημέρες μας, έχει φτάσει στο κατακόρυφο η απιστία και αμφισβήτηση» αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο Πρακτορείο «Ορθοδοξία» και στον Αντώνη Μακατούνη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος.

Εκ παραλλήλου χαρακτήρισε ως μια σύγχρονη «μάστιγα» το ζήτημα του θανατοφόρου κορονοϊού που απασχολεί τους τελευταίους μήνες όλη την υφήλιο.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη σημερινή πνευματική κρίση προσθέτοντας σε αντιδιαστολή το θαύμα του Αγίου Νικάνορος στην πόλη της Κοζάνης το 1918
όταν σταμάτησε η επιδημία της Γρίπης (σ.σ. Ισπανική Γρίπη) «Η Παναγία μας μας περιμένει, δεν μας εγκατέλειψε ποτέ, εμείς εγκαταλείψαμε Θεό, Παναγία, Αγίους και τα πάντα» λέει χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.
Δύο χωριά της Κοζάνης βρίσκονται σε Καραντίνα
Αξιοσημείωτο είναι ότι λόγω του Κορονοϊού βρίσκονται από τη Δευτέρα σε καραντίνα δύο χωριά, η Δραγασιά και η Δαμασκηνιά του νομού Κοζάνης (σ.σ. ανήκουν στην πνευματική δικαιοδοσία της ΙΜ Σισανίου και Σιατίστης), ενώ έχουν χαθεί και τρεις συνάνθρωποί μας (σ.σ. από τους 6 συνολικά), με τον Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης να μιλά για αυτό το θέμα με έκδηλη συγκίνηση, ενώ καταλήγοντας χαρακτηρίζει ήρωες τους γιατρούς αλλά και το νοσηλευτικό προσωπικό.
Ακούστε τη συνέντευξη:

Ιστορική απόφαση: Κλείνει το Αγιο Ορος για τους προσκυνητές

ΕΤΙΚΕΤΕΣ

Κλείνει από απόψε το Άγιον Όρος για τους προσκυνητές, υλοποιώντας σχετική διυπουργική απόφαση (Παιδείας, Υγείας) στο πλαίσιο των προληπτικών μέτρων για τον κορωνοϊό.

Δεν υπάρχουν αναφορές - τουλάχιστον για το πρόσφατο παρελθόν - περί διακοπής της ροής προσκυνητών προς την Αθωνική Πολιτεία, που υπολογίζονται σε πολλές δεκάδες χιλιάδες τον χρόνο.

Ο αναπληρωτής διοικητής κ. Αρίστος Κασμίρογλου επέδωσε στην Ιερά Κοινότητα το σχετικό έγγραφο ενώ νωρίτερα η Ιερά Κοινότητα, ανώτατο διοικητικό όργανο της μοναστικής πολιτείας, κατά την συνεδρίαση της είχε συμπορευθεί με την κυβερνητική απόφαση, που θα έχει ισχύ έως και τις 30 Μαρτίου.

Ως εκ τούτου δεν θα εκδίδονται από τα αρμόδια γραφεία στην Ουρανούπολη και την Θεσσαλονίκη άδειες εισόδου (διαμονητήρια) αλλά η διακίνηση προϊόντων προς και από τον Άθω θα γίνεται κανονικά με τα δρομολόγια των πλοίων της γραμμής.

Κανονικά θα διεξάγονται στα είκοσι μοναστήρια και τα ακόμα περισσότερα κελιά, οι λατρευτικές διαδικασίες, χωρίς όμως κοσμικούς πιστούς.

Αν και με βάση τον Καταστατικό Χάρτη που κατοχυρώνει το αυτοδιοίκητο της Αγιορείτικης κοινωνίας η ευθύνη για θέματα ασφάλειας, δημόσιας τάξης και υγείας ανήκει στην πολιτεία, υπήρξε σύμπνοια κυβέρνησης και Ιεράς Κοινότητας.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

“ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ”

Ένας εξαιρετικά επίκαιρος θεατρικός μονόλογος

στον πυρήνα τού έργου αυτού, του Ευγένιου Ιονέσκο·

και γι’αυτό τον παραθέτουμε ολόκληρο.

“Σας συγκέντρωσα εδώ για τελευταία φορά,

στην πλατεία της πόλης μας, για να σας ενημερώσω :

Μας συμβαίνει κάτι εντελώς ανεξήγητο !

Δεχθήκαμε επίθεση από ένα λοιμό αγνώστων αιτιών.

Οι γειτονικές πόλεις και χώρες μας έχουν κλείσει τα σύνορά τους.

Στρατός έχει κυκλώσει την πόλη μας.

Κάθε είσοδος και έξοδος απαγορεύεται.

Μέχρι χτες ήμασταν ελεύθεροι, όμως από σήμερα είμαστε σε καραντίνα.

Συμπολίτες κι επισκέπτες της πόλης μας, μην επιχειρήσετε να δραπετεύσετε, γιατί θ’ αντιμετωπίσετε τα πυρά των στρατιωτών που καραδοκούν

σε κάθε έξοδο της πόλεως.

Χρειάζεται να οπλιστούμε με όλο το θάρρος που διαθέτουμε.

Επίσης χρειάζονται γερά χέρια ν’ ανοίγουν τάφους.

Τα οικόπεδα, οι ακάλυπτοι χώροι, οι αυλές, τα γήπεδα, όλα επιτάσσονται,

γιατί τα νεκροταφεία γέμισαν.

Επίσης ζητώ εθελοντές να επιτηρούν τα μολυσμένα σπίτια,

μήπως κάποιος μπει ή βγει.

Θα ορίσουμε ορκωτούς επόπτες που θα επισκέπτονται τα σπίτια

για να αναφέρουν στις αρχές, προκειμένου να απομονωθούν οι πιθανοί φορείς.

Όποιος μπαίνει σε μολυσμένο σπίτι θα θεωρείται ύποπτος και θ’ απομονώνεται εκεί μέσα.

Φυλαχτείτε από τους υπόπτους. Καταγγείλετε τους για το καλό του συνόλου !

Ζητάμε γιατρούς, νεκροθάφτες, σαβανωτές

και κάθε χρήσιμη για την περίσταση ειδικότητα.

Κάθε πολίτης οφείλει να προσφέρει στον συνάνθρωπό του :

να τον επιτηρήσει ή να του κλείσει τα μάτια.

Το σύνθημά μας είναι, «Θάψε τον πλησίον σου, μπορείς !».

Αντίδοτο για τον λοιμό δεν έχουμε βρει.

Προσπαθούμε να τον περιορίσουμε, μήπως μερικοί τυχεροί επιβιώσουν,

όμως αυτό είναι άγνωστο.

Απαγορεύονται οι συνεστιάσεις και όλα τα θεάματα.

Τα καταστήματα, τα εστιατόρια και τα καφενεία θα λειτουργούν ελάχιστες ώρες, για να περιοριστεί η εξάπλωση ψευδών ειδήσεων.

Διότι υπάρχει η υποψία

πως το κακό που μας βρήκε προέρχεται από κάτι ανώτερό μας,

από τον ουρανό,

και καθετί από τον ουρανό διαβρώνει σαν αόρατη βροχή

τις στέγες, τους τοίχους και τις ψυχές μας.

Όπως σας είπα, αυτή είναι η τελευταία δημόσια συγκέντρωση.

Ομάδες πάνω από τρία άτομα θα διαλύονται.

Επίσης, απαγορεύεται να περιφέρεστε άσκοπα.

Όλοι οι πολίτες επιβάλλεται να κυκλοφορείτε ανά δύο,

για να επιτηρείτε ο ένας τον άλλο.

Τώρα γυρίστε στα σπίτια σας και μείνετε εκεί.

Θα βγείτε μόνο σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης.

Ειδικά συνεργεία θα στιγματίζουν την πόρτα κάθε μολυσμένου σπιτιού :

θα κάνουν έναν μεγάλο κόκκινο σταυρό με μπογιά στην πόρτα και θα γράφουν, «Ελέησόν με, Κύριε!».”

Ο Ευγένιος Ιονέσκο δήλωνε πως ήταν άθεος.

Αυτό ωστόσο δεν εμποδίζει το πνεύμα του να ανιχνεύει ερήμην του,

έστω και μέσα από σκωπτική ποιότητα διάθεσης , τον Θεό.

Αφού μας δίνει εύγλωττα, στον μονολόγο, συνθήκες ανάλογες μ’αυτές που ζούμε σήμερα· στην εν συνεχεία αναζήτηση του ως προς τα υπαρξιακά ερωτήματα :

γιατί η πλάση κλωτσάει το πλάσμα· γιατί το πλάσμα αφανίζει το άλλο πλάσμα· καταλήγει, έστω και με διάθεση αρλεκίνου, να στραφεί γι’απάντηση στον Πλάστη.

Λειτουργεί έτσι θαυμάσια, την νομοτελειακή συνθήκη τής Τραγωδίας

: Υβρις – Νέμεσσις. Ναι, το κάνει· έστω και αν το ειρωνεύεται.

“Το Παιχνίδι τής σφαγής” το γράφει το 1970.

Πολύ αργότερα –το γνωρίζουμε σαν αστερίσκο τής βιογραφίας του-

όταν βρέθηκε μπροστά σε μιά μεγάλη ψηφιδωτή εικόνα τού Χριστού

στάθηκε και τον κοίταξε ώρα πολύ· υπεβολικά πολύ, όπως μαρτύρησε

η συντροφιά του.

Στο τέλος άνοιξε το στόμα του, και είπε τα τρομερά λόγια :

“Μόνον ο Θεός… μπορεί να μείνει τόσο ακίνητος”.

Ας το έχουμε υπ’όψιν, στο παιχνίδι τής σφαγής που ζούμε.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

Μήνυμα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς το πλήρωμα της Εκκλησίας για την πανδημία από τον Κορονοϊό (video)

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,

Από το Φανάρι, από την καρδιά της Βασιλεύουσας Πόλης, από την πόλη της Αγιά Σοφιάς, της Μεγάλης Εκκλησίας, επικοινωνώ με τα προσφιλή προσωπά σας, με την κάθε μια και τον κάθε ένα, με αφορμή τις πρωτοφανείς συνθήκες, τη δοκιμασία, που διερχόμαστε ως ανθρώπινο γένος, εξαιτίας της παγκόσμιας απειλής που προκαλεί η πανδημία του νέου κορωνοϊου, γνωστού ως Covid-19.

Ο λόγος της Εκκλησίας, της Μητρός Εκκλησίας, δεν είναι δυνατόν να απουσιάζει. Ο λόγος μας, λοιπόν, είναι έτσι όπως έχουμε μάθει από την εμπειρία των αιώνων: ευχαριστιακος, διδακτικός, ενισχυτικός και παρηγορητικός.

Ευχαριστούμε με ειλικρίνεια όλους όσοι αγωνίζονται με αυτοθυσία, και μάλιστα παραμελώντας τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους, 

- το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που βρίσκεται στο προσκεφάλι των συνανθρώπων μας που νοσούν,

- τους ερευνητές και τους ειδικούς επιστήμονες που αναζητούν την κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία και το εμβόλιο σωτηρίας από τον ιό, 

- αλλά και όλους όσοι απασχολούνται ενεργά για την αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας.

Η προσφορά σας, αγαπητοί, είναι ανεκτίμητη. Είναι προσφορά προς όλη την κοινωνία. Είναι θυσία, και αξίζει κάθε τιμή και ευγνωμοσύνη. 

Σας ευχαριστούμε και όλοι μαζί σας χειροκροτούμε, όχι μόνο από τα μπαλκόνια των σπιτιών μας, αλλά κάθε στιγμή από την καρδιά μας. Η σκέψη μας και οι προσευχές μας είναι κοντά σας.

Στον αγώνα αυτόν, οι συντεταγμένες πολιτείες, τα κράτη και οι αρμόδιες υγειονομικές Αρχές, έχουν την κυρίαρχη ευθύνη για τον σχεδιασμό, την ορθή αντιμετώπιση και την υπέρβαση αυτής της κρίσης. Θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει κάποιος ως Στρατηγούς στη μάχη για την αντιμετώπιση του αόρατου, αλλά γνωστού πια, εχθρού. Ενός εχθρού που στρέφεται κατά της ανθρωπότητος. 

Η ευθυνη αυτή, που σηκώνουν στους ώμους τους, απαιτεί απαραίτητα τη συνεργασία όλων μας. Είναι ώρα ατομικής και κοινωνικής, συλλογικής, ευθύνης.

Γι’αυτο παιδιά μου, όπου γης, σας προτρέπω πατρικά να ανταποκρίνεστε με ακρίβεια και υπομονή σε όλα τα δύσκολα, αλλά απαραίτητα, μέτρα που λαμβάνουν οι υγειονομικές υπηρεσίες και τα κράτη. Όλα γίνονται για την προστασία μας, για το κοινό καλό, για τον περιορισμό της διασποράς του ιού. Άρα, η απαλλαγή μας από την οδύνη του εξαρτάται απόλυτα από τη δική μας συνεργασία.

Ίσως κάποιοι από εσάς αισθάνθηκαν ότι με τα δραστικά αυτά μέτρα υποτιμάται ή θίγεται η πίστη. 

Όμως αυτό που κινδυνεύει, 

δεν είναι η πίστη αλλά οι πιστοί, 

δεν είναι ο Χριστός, αλλά οι Χριστιανοί μας, 

δεν είναι ο Θεάνθρωπος αλλά εμείς οι άνθρωποι. 

Η πίστη μας είναι βαθιά θεμελιωμένη στις ρίζες του πολιτισμού μας. Η πίστη μας είναι ζωντανή, και καμμία έκτακτη κατάσταση δεν μπορεί να την περιορίσει. Εκείνο που ειναι ανάγκη να περιοριστεί είναι οι συναθροίσεις, οι μεγάλες συγκεντρώσεις προσώπων, λόγω των έκτακτων συνθηκών. Να μείνουμε στο σπίτι. Να προφυλαχθούμε και να προφυλάξουμε τους γύρω μας. Εκεί, η κάθε μία και ο κάθε ένας να προσευχηθεί για όλη την ανθρωπότητα, στηριζόμενοι στη δύναμη της πνευματικής μας ενότητας.

Θα βιώσουμε αυτή την περίοδο ως πορεία στην έρημο για να φθάσουμε με ασφάλεια στη Γη της Επαγγελίας, όταν η επιστήμη, με τη χάρη του Θεού, κερδίσει τη μάχη με τον ιό. Γιατί είμαστε βέβαιοι ότι, και με τις δικές μας προσευχές, θα την κερδίσει. Τότε, λοιπόν, καλό είναι να είμαστε όλοι μαζί, εδώ, ενωμένοι πνευματικά, συνεχίζοντας τον αγώνα της μετανοίας και του αγιασμού.

Βλέπουμε συνανθρώπους μας να υποφέρουν από τις συνέπειες του ιού, άλλοι ήδη υπέκυψαν και έφυγαν από δίπλα μας. Η Εκκλησία μας εύχεται και προσεύχεται για την αποθεραπεία των ασθενών, για την ανάπαυση των ψυχών των θυμάτων, αλλά και για την ενίσχυση και ενδυνάμωση των οικογενειών αυτών που επλήγησαν.

Και αυτη η δοκιμασία θα περάσει. Θα φυγουν τα σύννεφα, και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης θα εξαλείψει τη θανατηφόρα επίδραση του ιού. Όμως η ζωή μας θα έχει αλλάξει. Και η δοκιμασία είναι μία ευκαιρία να αλλάξει προς το καλύτερο. Προς την κατεύθυνση της εδραίωσης της αγάπης και της αλληλεγγύης.

Η ευλογία του Κυρίου, τέκνα εν Κυρίω, με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Ευαγγελιστρίας, να είναι παρούσα στην πορεία όλων μας, να μετατρέπει την εκούσια απομόνωση σε αληθινή κοινωνία, να γίνει η προσευχή και ο προορισμός μας, να γίνει το νόημα και η επιστροφή μας σε ο,τι αληθινό, σε ο,τι Θεω ευάρεστον! 

Καλή δύναμη! Ο Θεός μαζί μας!

Ακολουθία του Μ. Αποδείπνου 17-3-2020 - Ι. Ν. Αγ. Αντωνίου Άνω Πατησίων