Η ανθρωπότητα στο διάβα των αιώνων δοκιμάστηκε από θανατηφόρους ιούς όπως σήμερα ο «κορονοϊός», που εξελίχθηκε σε πανδημία με συνέπεια τον θάνατο πολλών ανθρώπων. Τα κράτη, μπροστά στην νέα αυτή οδυνηρή πραγματικότητα, καλούνται να λάβουν ενεργό δράση για την πρόληψη και τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού, και να συνεργαστούν για την εύρεση αποτελεσματικής θεραπείας ή εμβολίου.
Πολλές από τις μολυσματικές και επιδημικές αρρώστιες αναφέρονται στα βιβλία της Αγίας Γραφής και η εξάπλωσή τους οφείλετε στο άγγιγμα, την επαφή ή την εγγύτητα. Ο όρος που χρησιμοποιείτε για να δηλώσει μια θανατηφόρο επιδημική νόσο είναι ο «λοιμός».
Στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος χρησιμοποιείται συχνότερα στα προφητικά βιβλία και εμφανίζεται 25 φορές στους Προφήτες Ιερεμία και Ιεζεκιήλ, όπου συνδέεται πάντα με την ρομφαία (μάχαιρα) και την πείνα, ενώ στην Πεντάτευχο συνδέεται με την πανώλη και τον θάνατο. Με την λέξη «λοιμός» χαρακτηρίζεται ακόμα και ο ασεβής και φθοροποιός διδάσκαλος (Ψαλμ.1,1). Στην Καινή Διαθήκη ο λοιμός εμφανίζεται στους λόγους του Κυρίου περί των εσχάτων (Ματθ. 24,7. Μαρκ. 13,8 .Λουκ. 21,11) σε συνδυασμό με την πείνα, τους πολέμους, τους σεισμούς ως σημεία των τελευταίων ημερών. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, η πείνα είναι μία από τις καταστροφές που θα φέρουν ερήμωση, μαζί με την ρομφαία, την επιδημία και τα άγρια ζώα (Αποκ. 6,8). Ωστόσο, ο Απόστολος Παύλος διερωτάται: « τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα» και δηλώνει κατηγορηματικά ότι τίποτα δεν μπορεί να χωρίσει τους χριστιανούς από «τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ.8,35-39).
Η Εκκλησία μας στις ακολουθίες της δέεται προς τον Κύριο για τη σωτηρία μας και την αποφυγή των δεινών, «ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πᾶσαν πόλιν καί χώραν ἀπό οργής, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καί αἰφνιδίου θανάτου…». Γιατί γνωρίζει ότι δεν πρέπει να παραμελεί ο άνθρωπος τις αρρώστιές του, αλλά να προσεύχεται για να τον γιατρέψει ο Θεός (Σοφ.Σειρ. 38,9) που είναι ο σωτήρας και λυτρωτής της, ο Θεός των ταπεινών, ο « ἀντιλήπτωρ ἀσθενούντων, ἀπεγνωσμένων σκεπαστής και ἀπηλπισμένων σωτήρ» (Ιουδ.9,11), ο «ἰώμενος πάσας τὰς νόσους» (Ψαλμ. 102,3). Δέεται «μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβει ἔλεον καὶ χάριν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Εβρ. 4,16).
Αύριο Κυριακή Β΄Νηστειών θα ψαλλεί στους Ναούς μας δέηση υπέρ της αποτροπής εξαπλώσεως της νόσου. Στην προσευχή μας προς τον Κύριο ας ζητήσουμε επιπλέον να ενισχύσει και την ιατρική, νοσηλευτική και φαρμακευτική κοινότητα τις δύσκολες αυτές ώρες και να φωτίσει τους επιστήμονες για την εύρεση του αντιδότου στον ιό. Γιατί «οφείλουμε να αποδίδουμε στον γιατρό τις τιμές που του ανήκουν, επειδή και αυτόν ο Κύριος τον έχει ορίσει στο λειτούργημά του, του δίνει την γνώση να γιατρεύει, του παρέχει τα φάρμακα που δημιούργησε από τη γή που τα φτιάχνει ο φαρμακοποιός και τα χρησιμοποιεί ο γιατρός για να απαλύνει τον πόνο» (Μεταφρ. Σοφ.Σειράχ 38,1-8).
Και να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα « ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου τῆς προσευχῆς καὶ τῆς δεήσεως» μας (Β΄ Παραλ. 6,39) και θα λυτρώσει « τάς ψυχὰς δούλων αὐτοῦ» (Ψλ. 33,23).
Σπυριδων Λοντος, καθηγητής θεολογικής σχολής
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου