Η αποβολή της Ιστορίας ως πρόοδος

   Γιάννης Καλαϊτζής
16 Ιανουαρίου 2011, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 


   Ο συντάκτης του παρόντος χαίρεται ιδιαιτέρως επειδή επιβεβαιώνεται μέχρι κεραίας η διακηρυγμένη άποψή της στήλης ότι μας κυβερνά μια σχολή φιλοσόφων.
   Σύμφωνα με την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας, το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου θα μπορούσε να επιγράφεται "ευτυχισμένοι οι λαοί που δεν έχουν Ιστορία". Και σπεύδουμε να παρατηρήσουμε ότι το ως άνω φιλοσοφικό απόφθεγμα (μας διαφεύγει η πατρότητά του) παρουσιάζεται με την νέα βελτιωμένη εκδοχή "ευτυχισμένοι οι λαοί που δεν έχουν ιστορία προαιρετικώς". Και τούτο συμβαίνει αφού το μάθημα της Ιστορίας στην Β' και Γ' Λυκείου μετατρέπεται σε μάθημα επιλογής. Με την μέθοδο των προσωπικών προτιμήσεων τα ιστορικά γεγονότα έλαβαν χώρα εφ' όσον μας ενδιαφέρουν ατομικά. Στην ερώτηση τι ακριβώς συνέβη στις Θερμοπύλες, η ορθή απάντηση που εξαρτάται από τον μαθητή ενδεχομένως είναι: "Οδηγούσε ο πατέρας μου, είχε κίνηση στην εθνική και κάναμε δεξιά για καφέ". Η περίφημη φράση του Βιτγκενστάιν (Τρακτάτους 6.373) "ο κόσμος είναι ανεξάρτητος από την θέλησή μου" καταργείται. Τον κόσμο τον σχεδιάζω εγώ, και εγώ γράφω την Ιστορία του. Το "σκέπτομαι άρα υπάρχω" αντικαθίσταται με το σκέτο "υπάρχω" του Καζαντζίδη. Άναρχο, αιώνιο, θεϊκό. Ακολουθεί το "είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω", το "Ένας μάγκας στο Βοτανικό" και το "Εγώ με την αξία μου". Το αποτέλεσμα τόσης αυτάρκειας είναι ταυτόσημο με την ευλογία, την ευτυχία που έλεγε ο κ. Πάγκαλος αναφερόμενος στις ευεργετικές επιπτώσεις του Μνημονίου. Για πρώτη φορά –είναι πασιφανές- η παιδεία παρέχεται με βάση την κοινωνική πραγματικότητα.
   Είναι αυτονόητο ότι αυτή την ουράνια αρμονία δεν την υπερασπίζονται ξυπόλητοι, αγράμματοι, αμόρφωτοι, αστοιχείωτοι κατσαπλιάδες όπως συνέβη κατά την επανάσταση του '21 και έχει καταγγείλει ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Εφ' όσον οι περιστάσεις το απαιτήσουν, ο Κολοκοτρώνης με τον Νικήτα Σταματελόπουλο ή Νικηταρά (σπουδές στη Φιλοσοφική Αθηνών, μεταπτυχιακές στο Λονδίνο, πρόεδρος του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας, βασικός συντάκτης του "Εθνικού Απολυτηρίου" κατά το 1966), τον Γρηγόριο Δικαίο ή Παπαφλέσσα (Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, καθηγητής της Παιδαγωγικής του πανεπιστημίου Πελοποννήσου, πτυχιούχος του ΕΜΠ με διδακτορικό στο Institute of Education του πανεπιστημίου του Λονδίνου) και τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, οπλαρχηγό της Μάνης (φυσικός, μεταπτυχιακό στην Διδακτική του Πανεπιστημίου του Reading, διδακτορικό στις Επιστήμες της Αγωγής του Πανεπιστημίου Πατρών, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου) και 800 καλλιεργημένους, ευγενικούς πολίτες ακόμη, οχυρώνονται στα Δερβενάκια και εξοντώνουν την στρατιά του Δράμαλη.
   Η Ευρωπαϊκή Ιστορία εντάσσεται στην ομάδα "κοινωνικών επιστημών", αλλά όχι και η ελληνική. Και τούτο επειδή η Ιστορία της χώρας δεν είναι ευρωπαϊκή, δεν είναι επιστήμη και δεν αφορά την κοινωνία. Ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος, είναι πλέον αντικείμενα της χειροτεχνίας, της κηπουρικής και του Φενκ Σούι. Η Βαλκανική, λόγω της κλιματικής αλλαγής, των συγκρουόμενων τεκτονικών πλακών και των νέων γεωπολιτικών προσαρμογών, μετακινείται νότιο-νοτιοανατολικά για να εκμεταλλευτούμε το δημιουργούμενο κενό κατά την αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων από την περιοχή και την κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων της Χαλιμπάρτον και της Μπλακγουώτερ. Ένα κράτος χωρίς ευρώ ελάχιστη σχέση θα έχει με την Ευρωπαϊκή Ιστορία.
   Οι αναγνώστες αντιλαμβάνονται ότι τα γεγονότα του ελληνικού παρελθόντος στο νέο Λύκειο δεν θα τα αφηγούνται σοφοί καθηγητές και διακεκριμένοι επιστήμονες. Τα ανδραγαθήματα των προγόνων θα τα μάθουμε από τον κ. Κοπρίτη, την κ. Ρεμπεσκέ, τον κ. Τεμπελχανά, την κ. Αλητάμπουρα και τον κ. Απατεώνα, με την ανάλογη για το ήθος και την προσφορά τους αμοιβή.
Όπως είναι γνωστό σε όλους, το πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι ο ισχύων διαχωρισμός φιλοσοφίας και επιστήμης. Κάποιος έγραφε:
   "Αν ήξερα πώς να ξεφορτωθώ τα ξεχωριστά λεξιλόγια της πολιτικής, της οικονομίας και της κουλτούρας θα ήμουν πολύ πιο μπροστά". Αρχίσαμε από την Ιστορία.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατό του

Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η «εκκλησία» της νεώτερης ελληνικής γραμματείας μας εορτάζει τη μνήμη του «Αγίου των Γραμμάτων»  που γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1851 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου του 1911.

Ο «κοσμοκαλόγερος» της πεζογραφίας μας εξακολουθεί ακόμη και σήμερα -στους ψηφιακούς καιρούς μας- να φωτίζει με το κεράκι του το ελληνικό διήγημα, προσφέροντας το Χριστόψωμο του ύφους και του ήθους του.

Το θεωρούμενο από όλους κορυφαίο έργο του «Η φόνισσα» μοιάζει σύγχρονο ,εμπνέοντας κινηματογραφιστές και σκηνοθέτες. Η υπόθεση-αν εξαιρέσεις τα γραφικά ονόματα της εποχής- μοιάζει τωρινή, παρ' όλο που γράφτηκε το 1902: «Η θεία Χαδούλα της Φραγκογιαννούς, απεγνωσμένη από τον οικογενειακό αυταρχισμό, παραλογίζεται και σκοτώνει μικρά κορίτσια προκειμένου να γλυτώσει αυτά και τους γονείς τους από τα βάσανα που ήταν συνταυτισμένα με τις γυναίκες εκείνου του κόσμου. Περιγράφοντας τους φόνους και την καταδίωξή της από τα όργανα της τάξεως, ο Παπαδιαμάντης οδηγεί την ηρωίδα του σε απόκρημνο παραθαλάσσιο γκρεμό, για να πνιγεί "εις το ήμισυ του δρόμου μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης Δικαιοσύνης».

 Γεννημένος από πατέρα ιερέα και θεοσεβούμενη μητέρα ,μεγάλωσε ανάμεσα σε εννιά αδέλφια (τα δύο πέθαναν σε μικρή ηλικία) και γνώρισε τα ξωκκλήσια της Σκιάθου ,που ύμνησε μέχρι το τέλος της βασανισμένης ζωής του. Γράφει ο ίδιος σε ένα σύντομο βιογραφικό του:

 «Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4 Μαρτίου 1851. Εβγήκα απο το ελληνικόν Σχολείον εις τώ 1863, αλλά μόνον τώ 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα είς Πειραιά, είτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα είς την πατρίδα. Κατά τον Ιούλιον του 1872 υπήγα είς το Αγιον Ορος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τώ 1873 ήλθα εις Αθήνας καί εφοίτησα εiς την Δ΄ του Βαρβακείου. Τώ 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφικήν Σχολήν, όπου ήκουα κατ' εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ' ιδίαν δε ησχολούμην εις τας ξένας γλώσσας.

Μικρός εζωγράφιζα αγίους, είτα έγραφα στίχους, καί εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Τώ 1868 επεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τώ 1879 εδημοσιεύθη «Η Μετανάστις» έργον μου εις το περιοδικόν «Σωτήρα». Τώ 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροι των εθνών» εις τώ «Μη χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά καί εφημερίδας.»

 Η φτώχεια ήταν αυτή που δεν του επέτρεψε να τελειώσει τις σπουδές του. Ζούσε σε δωμάτια ταπεινά. Άρχισε να κερδίζει αρκετά, για την εποχή, χρήματα όταν ο Βλάσης Γαβριηλίδης, της πρωτοποριακής «Ακρόπολης», τον προσέλαβε στην εφημερίδα με το ποσό των 250 δραχμών το μήνα. Επί πλέον κέρδιζε και άλλα χρήματα από τις συνεργασίες με άλλες εφημερίδες και περιοδικά. Αλλά δεν αποταμίευε. Τα ξόδευε … «εν ριπή οφθαλμού».

Ήταν γνωστό τότε πως μόλις έπαιρνε το μισθό του ξεπλήρωνε τα χρέη του στην ταβέρνα του Κεχριμάνη, όπου σύχναζε επί 27 συναπτά έτη, πλήρωνε το ενοίκιο , έστελνε στη Σκιάθο, μοίραζε στους φτωχούς και την επόμενη ήταν και ο ίδιος φτωχός! Είχε αποστροφή στα βιοτικά. Τον περιγράφουν σχεδόν κουρελή… Σιγά-σιγά το κρασί και το τσιγάρο του έγινε από ευχαρίστηση εξάρτηση. Τον γοήτευε η μοναξιά του. Ελάχιστοι ήταν οι φίλοι του. Η χαρά της ζωής του ήταν να ψάλλει στον Άγιο Ελισαίο στην Πλάκα.

 Οπότε, τον Μάρτιο του 1908 εγκατέλειψε την Αθήνα της «δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών», όπως έγραψε και κατέφυγε στο αγαπημένο του νησί, εξακολουθώντας να δουλεύει ως μεταφραστής έργων για λογαριασμό του Γιάννη Βλαχογιάννη. Πρήστηκαν τα χέρια του. Υστερα από επιδείνωση της υγείας του πέθανε, αφήνοντας 180 διηγήματα, ποιήματα, μελέτες και άρθρα. Η είδηση του θανάτου του γέμισε πένθος όχι μόνο τους συντοπίτες του, αλλά όλη την Ελλάδα. Πολλοί λογοτέχνες, που όσο ήταν εν ζωή δεν είχαν γράψει κουβέντα για το έργο του, συνέθεσαν εγκωμιαστικά κείμενα. Ο εκδοτικός Οίκος Φέξη ξεκίνησε το 1912-1913 την έκδοση 11 τόμων με τα έργα του. Διότι ουδείς οίκος δεν είχε εκδώσει σε βιβλίο τα πεζογραφήματά του όσο ζούσε. Οι αναγνώστες τα απολάμβαναν από τις εφημερίδες και τα περιοδικά…

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ένας ψαλμωδός των φτωχών και καταφρονεμένων του χθες. Αντίδωρο και αντίδοτο στον κόσμο του σήμερα.

   

Ακολουθεί αναλυτικά η εργογραφία του:

Μυθιστορήματα και νουβέλες:

Η Μετανάστις

Οι έμποροι των εθνών

Η γυφτοπούλα

Χρήστος Μηλιόνης

Η φόνισσα

*Διηγήματα:

 Αγάπη στον γκρεμό

 Άγια και πεθαμένα

 Αλιβάνιστος

 Άνθος του γιαλού

Απόλαυσις στη γειτονιά

Αψαλτος

Γουτού γουπατού

Δαιμόνια στο ρέμα

Εξοχική Λαμπρή

Ερως - Ήρως

Ζάνος Χαρίσης

Η αποσώστρα (γραμμένο στη δημοτική)

Η βλαχοπούλα

Η στρίγγλα μάννα

Η μαυρομαντηλού

Η νοσταλγός

Η παιδική πασχαλιά

Η σταχτομαζώχτρα

Η τύχη απ' την Αμέρικα

Η Φαρμακολύτρια

Η χολεριασμένη

Θαλασσινά ειδύλλια

Μια ψυχή

Ναυαγίων ναυάγια

Ο Αμερικάνος

Ο βαρδιάνος στα Σπόρκα

Ο Γαγάτος καί τ' άλογο

Ο γείτονας με το λαγούτο

Ο έρωτας στα χιόνια

Ο καλούμπας

Ο σημαδιακός

Ο νεκρός ταξιδιώτης

Ο ξεπεσμένος δερβίσης

Ο πανδρολόγος

Ο Πανταρώτας

Ο φτωχός άγιος

Ο Χριστός Ανέστη του Γιάννη

Ολόγυρα στη λίμνη

Όνειρο στο κύμα

Οι μάγισσες

Οι Χαλασοχώρηδες

Στο Χριστό, στο Κάστρο

Το μοιρολόγι της φώκιας

Τ' αγνάντεμα

Τ' αστεράκι

Τ' μπούφ' του πλι

Τα δυο κούτσουρα

Τα δυό τέρατα

Τα κρούσματα

Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη

Της Κοκκώνας το σπίτι

Το ενιαύσιον θύμα

Το Πάσχα ρωμέϊκο

Το πνίξιμο του παιδιού

Το χριστόψωμο

Τρελλή βραδυά

Φτωχός άγιος

Υπηρέτρα

Υπό την βασιλικήν δρύν

Ω! τα βασανάκια

 *Ποιήματα:

Στην Παναγίτσα στο Πυργί

Προς την μητέρα μου

Δέησις

Έκπτωτος ψυχή

Η κοιμισμένη βασιλοπούλα

Το ωραίον φάσμα

Εις τους αδελφούς Γιαννάκην και Κώστα Γ. Ραφτάκη

Νύχτα βασάνου

Επωδή παπά στη χολέρα

Επωδή γιατρού στη χολέρα

Το τραγούδι της Κατίνας

Εις ιππεύουσαν Παναγυριώτισσαν

Έρωτες στα κοπριά

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=375082&dt=28/12/2010#ixzz1B8Q72PZ6

ΙΕΡΟΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Αποσπάσματα.

"Σ' ένα χωριό ένας γέροντας ιερέας, ενώ ήταν σ' όλα τα άλλα καλός και ιδιαίτερα επακόλουθος, υπέπιπτε στο πάθος της μέθης. Όταν έβγαινε από την 'Εκκλησία, παρασυρόταν από το πάθος του προς τα καφενεία. Εκεί, μετά από 23 ποτηράκια αλκοόλ, έχανε τον εαυτό του^- ζαλιζόταν συναισθανόμενος όμως τη θέση του, σηκωνόταν και τρικλίζοντας έπαιρνε το δρόμο για το σπίτι του. Σ' αυτόν το δρόμο, όμως, είχε ό αδελφός του κατάστημα. Και όταν τον έβλεπε να περνάει σε τέτοια κατάσταση, έβγαινε στην πόρτα του μαγαζιού του και όχι από λύπη, αλλά μάλλον από ευθιξία, τον εφασκέλωνε από πίσω με το δεξί του χέρι (τον εμούτζωνε, όπως λέμε). Μετά από λίγο καιρό συνέπεσε να αποθάνει ό εύθικτος αυτός αδελφός του ιερέως. Όταν ύστερα από τρία χρόνια άνοιξαν τον τάφο του για την ανακομιδή βρήκαν το δεξί του χέρι άλιωτο. Τον ξανάθαψαν και μάλιστα σε άλλο σημείο. αλλά πάλι βρέθηκε το δεξί του χέρι ακέραιο. Τότε με συμβουλή του άλλου εφημέριου ιερέως, πήραν το αδιάλυτο χέρι και το εξέθεσαν στο νάρθηκα του ναού, για να τον συγχωρήσουνε οι συγχωριανοί του, για τυχόν λιποβαρή ζυγίσματα ή άλλες αδικίες, συνηθισμένες σ' όσους ασχολούνται με το εμπόριο. Αλλά και πάλι μετά από άλλο ένα έτος επανενταφιασμού βρέθηκε το χέρι αδιάλυτο. Τότε - κατά θεία νεύση - ένας άλλος έμπορος πού είχε το κατάστημα του απέναντι, ανέφερε στον εφημέριο το γεγονός του καθημερινού φασκελώματος και του χλευασμού του γέροντα ιερέα από τον αδελφό του. Οπότε κατάλαβε ό καλός εκείνος ιερέας, ποια ήταν ή αιτία. Και αφού προσκάλεσε το γέροντα συλλειτουργό του τον παρότρυνε να κάνη τρισάγιο και να διαβάσει πάνω από το αδιάλυτο χέρι τη συγχωρητική ευχή. Πράγματι μόλις έγιναν αυτά, αμέσως τα σαρκώδη μέλη του άλιωτου χεριού διελύθησαν και έμειναν γυμνά τα οστά".

Ό όσιος και θαυματουργός πατέρας μας Αναστάσιος ό Σιναΐτης μάς διηγήθηκε μία θαυμαστή και παράδοξη διήγηση λέγοντας τα εξής:

Κάποτε πού βρέθηκα στη Λαοδίκεια της Συρίας, κοντά στο όρος του Λιβάνου, απέναντι των Γαθισών, άκουσα από τούς εκεί γέροντες ένα αξιοθαύμαστο γεγονός. Υπήρχε, λέει, εκεί κάποιος πρεσβύτερος πού ζούσε μέχρι πριν δύο χρόνια. Μία νύχτα πήγε σ΄ αυτόν ένας άνθρωπος και του ζητούσε με πολλή βιασύνη να σηκωθεί να βαπτίσει το παιδί του, πού ήταν βρέφος και κινδύνευε από στιγμή σε στιγμή να πεθάνει. Σηκώθηκε λοιπόν από το κρεβάτι του ό Πρεσβύτερος και άρχισε αμέσως να λέει την ακολουθία του βαπτίσματος. Καθώς όμως ετοίμαζαν το νερό και το άγιο έλαιο και ενώ ό πρεσβύτερος συνέχιζε την ακολουθία, το παιδί πέθανε αβάπτιστο. Πήρε τότε ό πρεσβύτερος το παιδί, το έβαλε μπροστά στο βαπτιστήριο και είπε: "Σε σένα, το σύνοδο μου άγγελο λέω, μ' εκείνη την εξουσία πού έδωσε ό Χριστός σ' εμάς τούς ιερείς να δένουμε και να λύνουμε στον ουρανό και στη γη· δώσε την ψυχή αυτού του παιδιού πίσω στο σώμα του μέχρι να βαπτιστεί, διότι δε στάλθηκες για να το πάρεις αβάπτιστο. Διότι ξέρει ό Κύριος σου, πού είναι και δικός μου Κύριος, ότι δεν αμέλησα, αλλά μόλις ξύπνησα αμέσως άρχισα την ακολουθία του βαπτίσματος". Με τα λόγια αυτά του πρεσβύτερου προς τον άγγελο αναστήθηκε το παιδί, το βάπτισαν και αμέσως κοιμήθηκε πάλι έν Κυρίω. Όταν εγώ το άκουσα αυτό, θεώρησα δίκαιο να μην το αποσιωπήσω, αλλά να το γράψω για τη δόξα και την τιμή του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και για την ωφέλεια των ακροατών. Κανείς λοιπόν να μην κρίνει ιερέα του Θεού, ακόμη και αν τον δει να πέφτει σε κάποιο σφάλμα. Διότι, αν ό λόγος και ό δεσμός του ιερέα ισχύει για τους αγγέλους, πόσο περισσότερο ισχύει για τους ανθρώπους; και αν ό ιερέας δε στέκεται στο ύψος του, τότε ό χριστιανός θα ανέχεται και θα αδιαφορεί; Όχι βέβαια. Αυτός που αγαπά τον ιερέα και που πονά την εκκλησία, πλησιάζει τον άτακτο κληρικό και του υποδεικνύει με σεβασμό τα λάθη του. Αν δε συμμορφωθεί τότε απευθύνεται στον Επίσκοπο και εκείνος έχει τον τρόπο να συμμορφώσει τον πταίσοντα. Κληρικό. Με την κατάκριση του κληρικού διαιωνίζουμε το κακό, σκανδαλίζουμε ανθρώπους που έχουν πίστη ασθενική και αγοράζουμε κόλαση.

Στη "Διακονία και Μαρτυρίαν", περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, "ανεγράφη το εξής αξιόλογο:

Ό Μέγας Αλέξανδρος προχωρώντας νικηφόρα επί της Ασιατικής γης, έφθασε εις την πρωτεύουσαν της Φοινίκης Τύρον, ένα μεγάλο και πανίσχυρο κέντρο του έθνους των Φοινίκων. Μετά από πολιορκία επτά μηνών κυρίευσε την πρωτεύουσα αυτή και κατόπιν κατευθύνθηκε προς την ιερά Γή της 'Ιουδαίας το 332 π.Χ., με σκοπό να τιμωρήσει σκληρά τούς 'Ιουδαίους για την απιστία πού επέδειξαν στους αγώνες τους κατά των Φοινίκων. Τότε ό μέγας αρχιευρεύς των 'Ιουδαίων, Ιαδδουά, άρχισε να προσεύχεται για τη σωτηρία του λαού του και, εμπνεόμενος από θεία οπτασία, περιεβλήθη χρυσοκέντητη στολή μπλε, έβαλε στο κεφάλι του μίτρα με ολόχρυσο πέταλο στο μέτωπο και εκεί αποτύπωσε το όνομα του αληθινού Θεού, του αγνώστου στο Μέγα Αλέξανδρο και πήγε στο στρατόπεδο των Ελλήνων.

Τότε ό Μέγας Αλέξανδρος, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε άγριες διαθέσεις κατά των Ιουδαίων, μόλις αντίκρισε τον αρχιερέα και διάβασε το όνομα του αληθινού Θεού, ηλεκτρίσθηκε ολόκληρος, ή οργή του διαλύθηκε, ή αγέρωχος και αυταρχική ιδιοσυγκρασία του μεταβλήθηκε σε ταπεινή και συνεσταλμένη στοργή και ευσπλαχνία. Γεμάτος ταπεινοφροσύνη - ένας Μέγας Αλέξανδρος - κλίνει ευλαβικά το γόνατο του από σεβασμό και προσκυνά τον αρχιερέα των 'Ιουδαίων. Όλοι γύρω του έμειναν εμβρόντητοι μπροστά σ΄ αυτό το θέαμα^- και παίρνοντας θάρρος τότε ό στρατηγός Παρμενίων έρωτά τον αρχηγό του Ελληνισμού, Μέγα Αλέξανδρο, πώς "ό υπό πάντων προσκυνούμενος Αλέξανδρος προσεκύνησε τον 'Ιουδαίων αρχιερέα;" Ό Μέγας Αλέξανδρος τού απάντησε: "Δεν προσκύνησα τον αρχιερέα, αλλά τον Θεόν, όστις εκείνον αρχιερέα κατέστησε".

Ασκητική Λαϊκών
Πρωτ. Βασίλειου Ακριβόπουλου
 Το βιβλιο μπορείτε να το κατεβάσετε ή να το διαβάσετε απο την παρακάτω διεύθυνση

http://www.pigizois.net/vivlia/vivlia.htm

Άγιος Αντώνιος Αριζόνα Αμερική

ΕΣΠΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΙΧΑ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Απολυτίκιον Αγίου Αντωνίου

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ - ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ

Πολλές οι θλίψεις των δικαίων

Ολόκληρη η ζωή του δικαίου ανθρώπου είναι γεμάτη θλίψεις... Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος λέει: Πιεζόμαστε με κάθε τρόπο, θλιβόμαστε παντού και πάντοτε, σε κάθε περίσταση (Β’ Κορ. 4, 8). Ο ίδιος Απόστολος λέει ότι πρέπει να υποστούμε πολλές θλίψεις για να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού (Πράξ. 14, 22). Το βέβαιο είναι πως ο Θεός σώζει τους αγίους Του από τη θλίψη. Τους σώζει όχι αφήνοντάς τους χωρίς δοκιμασίες, αλλά με το να τους χαρίζει υπομονή. Διότι εάν η θλίψη παράγει σαν τέλειο έργο της την υπομονή και η υπομονή παράγει σαν καρπό τη δοκιμασμένη και τέλεια αρετή (Ρωμ. 5, 3-4), εκείνος που αφαιρεί τη θλίψη, στερεί τον εαυτό του από τη δοκιμασία. Όπως λοιπόν κανείς αγωνιστής δεν στεφανώνεται χωρίς να υπάρχει ανταγωνιστής, έτσι και κανείς δεν μπορεί να αποδειχθεί δόκιμος, κανείς δεν μπορεί να κριθεί ικανός, άξιος, δοκιμασμένος, παρά μόνο με τις θλίψεις.

(Μέγας Βασίλειος)

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ”
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

IΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ

Εικονικές περιηγήσεις σε Ναούς στην Κέρκυρα.

Περιηγηθείτε εικονικά στους Ιερους Ναούς Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα και Μητροπολιτικός και Υπεραγίας Θεοτόκου της Σπηλαιώτισσας
 
http://www.corfuchurches.com/panos/agios-spyridonas/index.html

http://www.corfuchurches.com/panos/mitropoli/index.html

Μάθημα επιλογής θα είναι πλέον η Ιστορία κααι τα θρησκευτικά στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου

Μάθημα επιλογής θα είναι πλέον η Ιστορία στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” το υπουργείο Παιδείας πρόκειται να την εντάξει στην ομάδα μαθημάτων “Αρχαιογνωσία” και η διδασκαλία της θα περιορίζεται στην “Αρχαία Ιστορία” και την “Ιστορία Ιδεών”. Το μάθημα “Ευρωπαϊκή Ιστορία” θα ενταχθεί στην ομάδα Κοινωνικών επιστημών ενώ η Νεότερη Ιστορία καταργείται από το ωρολόγιο πρόγραμμα! Στην πρώτη τάξη του Λυκείου το υπουργείο αποφάσισε να μείνει το μάθημα υποχρεωτικό με 3 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα.
Αυτό προβλέπει η τελική, μέχρι στιγμής, πρόταση του υπουργείου Παιδείας για τη δομή και τη μορφή του Νέου Λυκείου. Συντάκτες της πρότασης, που φέρνει στη δημοσιότητα η «Ε», είναι οι: Αλέξης Δημαράς, Βασ. Κουλαϊδής και Κ. Δημόπουλος.

Τα επιλεγόμενα μαθήματα θα κυριαρχούν πλέον έναντι των υποχρεωτικών ενώ η εισαγωγή της τέχνης και του πολιτισμού στις αίθουσες και η ριζική αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας είναι τα ζητούμενα της επιτροπής για το Νέο Λύκειο
Αυξάνονται οι διδακτικές ώρες. Στην Α' Λυκείου οι ώρες, από 32 που είναι σήμερα, γίνονται 34. Στη Β' Λυκείου από 34 και 35 που είναι σήμερα (ανάλογα με την κατεύθυνση) γίνονται 33. Στη Γ' Λυκείου από 31 ώρες που είναι σήμερα γίνονται 33.
Μάθημα επιλογής θα είναι και τα Θρησκευτικά και για τις 3 τάξεις του Λυκείου. Εντάσσονται στην ομάδα «Κοινωνικές Επιστήμες» με 2 ώρες διδασκαλία στην Α' Λυκείου και 3 ώρες στη Β' και στη Γ' Λυκείου. Η Πληροφορική με τη σημερινή της μορφή ως αυτόνομο μάθημα δεν υπάρχει στο Νέο Λύκειο, αφού με τις επερχόμενες αλλαγές οι Νέες Τεχνολογίες θα διατρέχουν πλέον όλη τη σχολική ζωή του μαθητή.

Τι προτείνει η Επιτροπή:

Αύξηση των ωρών διδασκαλίας της Έκθεσης και της Λογοτεχνίας κατά δύο ώρες.
Ενίσχυση των αγγλικών που θα διδάσκονται πλέον υποχρεωτικά και στις 3 τάξεις του Λυκείου, 3 ώρες την εβδομάδα.

Μείωση του αριθμού των γνωστικών αντικειμένων, τα οποία εντάσσονται σε ομάδες μαθημάτων ως προς το περιεχόμενό τους (αρχαιογνωσία, μαθηματικά κ.λπ.). Καθιέρωση περισσότερων μαθημάτων επιλογής και λιγότερων υποχρεωτικών στη Β' και στη Γ' Λυκείου και την ελευθερία επιλογής του μαθητή. Εισαγωγή δύο επιπέδων στη διδασκαλία ορισμένων μαθημάτων. Το βασικό και το υψηλό, ανάλογα με τις δυνατότητες του μαθητή. Εισαγωγή νέων μαθημάτων, μέσω της ζώνης «Τέχνη και Πολιτισμός» και μέσω των «Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών» που εντάσσονται οργανικά στο πρόγραμμα σπουδών του Νέου Λυκείου.

Αύξηση των επιλογών στη διδασκαλία ξένων γλωσσών.
Εισαγωγή νέων τεχνολογιών που διατρέχουν όλη τη μαθησιακή διδασκαλία.
Ριζική αλλαγή του μοντέλου διδασκαλίας και την εφαρμογή της συνεργατικής μεθόδου.
Ερευνητική εργασία την οποία θα κάνει ο μαθητής με τη βοήθεια καθηγητή-συμβούλου. Θα εκπονείται μια εργασία τη χρονιά με ελεύθερη θεματική και για την υλοποίησή της θα ακολουθείται συγκεκριμένη διαδικασία.

Α' Λυκείου

Το σύνολο των μαθημάτων είναι 11. Τα 7 είναι υποχρεωτικά και τα 4 επιλεγόμενα.
α) Τα υποχρεωτικά περιλαμβάνουν ένα φάσμα γνωστικών αντικειμένων το οποίο παρέχει τις βασικές γνώσεις για την αναγκαία γενική παιδεία με ικανοποιητικό αριθμό διδακτικών περιόδων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διδασκαλία της Έκθεσης.
β) Τα επιλεγόμενα μαθήματα εντάσσονται σε τέσσερις κατηγορίες μαθημάτων. Οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν ένα μάθημα από κάθε ομάδα.
γ) Οι διδακτικές ώρες είναι 34, οι 24 είναι για τα υποχρεωτικά μαθήματα και οι 10 για τα επιλεγόμενα.
δ) Οι μαθητές επιλέγουν υποχρεωτικά μια δραστηριότητα και μια ερευνητική εργασία.

Β' και Γ' Λυκείου

Το σύνολο των μαθημάτων είναι 9, τα 3 υποχρεωτικά και τα 6 επιλεγόμενα.
α) Τα υποχρεωτικά μαθήματα αφορούν τη διδασκαλία της Έκθεσης και Λογοτεχνίας, τα Αγγλικά και η γυμναστική.β) Τα επιλεγόμενα μαθήματα εντάσσονται σε 6 ομάδες. Η κάθε ομάδα περιλαμβάνει ομοειδή γνωστικά αντικείμενα. Ορισμένα από αυτά προσφέρονται σε βασικό και σε υψηλό επίπεδο. Από τις ομάδες αυτές οι μαθητές επιλέγουν υποχρεωτικά ένα μάθημα από κάθε ομάδα. Επιλέγουν υποχρεωτικά τουλάχιστον ένα εξάωρο μάθημα από τις ομάδες Α έως Ε.
γ) Οι διδακτικές ώρες που πρέπει να συμπληρώσουν είναι 33. Οι 12 ώρες είναι για τα υποχρεωτικά μαθήματα και οι 21 για τα επιλεγόμενα.
δ) Οι μαθητές επιλέγουν υποχρεωτικά μια δραστηριότητα και μία ερευνητική εργασία.

Πηγή

Ελευθεροτυπία 

http://hellenicrevenge.blogspot.com

Πρὸς τὴ ΝΙΚΗ • Ἰανουάριος 2011

Πρὸς τὴ ΝΙΚΗ • Ἰανουάριος 2011, τ. 731

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

"O Θεός στο κατώφλι του καινούργιου χρόνου μας...του καινούργιου μήνα μας...της καινούργιας εδβομάδος μας:

Αν ψάχνεις για μένα,ψάξε γύρω σου.

Αν ψάχνεις για σένα,ψάξε μέσα σου.

Με το να παίρνεις γίνεσαι.

Με το να δίνεις είσαι.

Χωρίς ψωμί δεν γεύεσαι Ελευθερία..

Χωρίς Ελευθερία δεν τρως γλυκό ψωμί.

Από το 'Αγγελμα της Ημέρας