Ο βίος του Αγίου Νικολάου αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας

Άγιος Νικόλαος

* 1 Η ζωή του
* 2 Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος
* 3 Η κοίμησή του
* 4 Υμνολογία
* 5 Εξέταση λειψάνων για ανάπλαση προσώπου
* 6 Προστάτης ναυτικών - Λαογραφία
* 7 Άγιος Νικόλαος και Άγιος Βασίλης (Santa Claus)
* 8 Παραπομπές
* 9 Βιβλιογραφία

Η ζωή του

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία όπου και μετά την ματάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο, όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας στα Πάταρα. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, έκαναν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, ακαταμάχητο θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους από τους Ρωμαίους χριστιανούς διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον

Η συνταγή της Βαρβάρας

Έθιμο γλυκό, που γίνεται πράξη την ημέρα της Αγίας Βαρβάρας στις 4 Δεκεμβρίου με πρώτη ύλη το σιτάρι. Δε γνωρίζω από που προέρχεται, ή πως ξεκίνησε, γνωρίζω όμως πως φτιάχνεται και αυτό είναι το θέμα μας σήμερα.

Ταξιδεύει αρκετά πίσω στο χρόνο αυτή η συνταγή. Έθιμο γλυκό, που γίνεται πράξη την ημέρα της Αγίας Βαρβάρας στις 4 Δεκεμβρίου με πρώτη ύλη το σιτάρι.

Παραδοσιακή Βαρβάρα

Δε γνωρίζω από που προέρχεται, ή πως ξεκίνησε, γνωρίζω όμως πως φτιάχνεται και αυτό είναι το θέμα μας σήμερα, παραμονή της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας.
Τι χρειάζομαστε

• μισό κιλό σιτάρι
• 250 γρ. ξανθή σταφίδα
• 250 γρ. ξερά σύκα
• 250 γρ. ζάχαρη
• 3 κουταλιές καβουρντισμένο αλεύρι
• 1 κουταλάκι αλάτι
• καρύδια
• κανέλα

Από βραδύς στις 2 Δεκεμβρίου θα βάλουμε σιτάρι να μουλιάσει. Μισό κιλό είναι αρκετό για μια μεγάλη κατσαρόλα 5-6 λίτρων.

Την επόμενη ημέρα βάζουμε το σιτάρι στην κατσαρόλα να βράσει με 2-3 λίτρα νερό. Όταν μισοβράσει και μαλακώσει το σιτάρι συμπληρώνουμε κι άλλο νερό στην κατσαρόλα αν χρειαστεί και προσθέτουμε τις σταφίδες, τα σύκα, τη ζάχαρη, το αλεύρι, το αλάτι και το αφήνουμε να βράσει μέχρι να χυλώσει.
Όταν δούμε πως έχει χυλώσει, το κατεβάζουμε από τη φωτιά.
Το σερβίρουμε σε βαθιά πιάτα και ρίχνουμε από επάνω καρύδια και κανέλα και την επόμενη ημέρα προσφέρουμε από ένα πιάτο σε τρία σπίτια.
Κατά βάση, το έθιμο θέλει τη βαρβάρα να προσφέρεται.
Ουσιαστικά όπως καταλάβατε, γινόταν μια ανταλλαγή πιάτων και το κάθε σπίτι έτρωγε “ξένη βαρβάρα”. Η Αγία Βαρβάρα θεωρείται προστάτιδα των παιδιών από τις αρρώστιες και το πιάτο αυτό προσφέρεται σε κάποιες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας γι’ αυτό τον λόγο.

 http://www.sheblogs.eu/2007/12/03/varvara/

« Εν τω θλίβεσθαί με ,εισάκουσόν μου των οδυνών, Κύριε σοι κράζω».

 « Εν τω θλίβεσθαί με ,εισάκουσόν μου των οδυνών, Κύριε σοι κράζω».

(Πρώτος αναβαθμός του Α΄ Ήχου )

…

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης παίρνει αυτό τον στίχο και γενικεύει το λόγο του για τις θλίψεις αλλά και για την καταφυγή μας στην παντοδύναμη βοήθεια του αγίου Θεού. Έτσι, ο κάθε πονεμένος χριστιανός μπορεί να φωνάξη ικετευτικά: « Εν τω θλίβεσθαί με ,εισάκουσόν μου των οδυνών, Κύριε σοι κράζω».

Η ζωή κάθε μέρα μας αποδεικνύει ότι η θλίψις και ο πόνος είναι μια σκληρή πραγματικότητα για κάθε άνθρωπο που ζει πάνω στη γη. Αρρώστιες, αναπηρίες, ατυχήματα, πρόωροι θάνατοι, διαζύγια, καταστροφές, πόλεμοι, ανεργία, πείνα, δίψα και άλλα… ,συγκροτούν παγκόσμια τις θλίψεις και τα βάσανα των ανθρώπων, μηδενός εξαιρουμένου.

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527). Καταγόταν από το χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιός ευσεβών γονέων του Ιωάννη και της Σοφίας.
Από μικρός είχε μοναχικές τάσεις και μπήκε στο μοναστήρι των Φλαβιανών. Ήταν τόσο εγκρατής που ορισμένα συνηθισμένα φαγητά ποτέ δεν τα δοκίμασε. Μάλιστα σε νεαρή ηλικία όταν σε ένα κήπο επεθύμησε να φάει μήλο, το πήρε στο χέρι του και είπε: Ωραίο στην όραση και καλό για φάγωμα, αλλά αυτό μας θανάτωσε. Έπειτα το πέταξε κάτω και το πάτησε και έβαλε όρο να μη φάει ποτέ μήλο στη ζωή του. Στα δέκα έξι χρόνια του πήγε στο Μέγα Ευθύμιο, αλλά εκείνος τον είδε μικρό και τον έστειλε στο Κοινόβιο του αγίου Θεοκτίστου. Εμιμήθηκε όλες τις αρετές των μοναχών σε τέτοιο σημείο που ο Μέγας Ευθύμιος να τον αποκαλέσει παιδαριογέροντα.
Όταν μεγάλωσε ό Μ. Ευθύμιος τον πήρε μαζί του και στο καιρό της Μ. Σαρακοστής τον έπαιρνε μαζί του και στη έρημο. Τόσο μεγάλες αρετές απέκτισε από την άσκησή του, ώστε να πραγματοποιεί πολλά θαύματα όπως να βγάζει με τη προσευχή του νερό σε άνυδρες περιοχές ή όταν μπήκε σε φούρνο να μην καούν ούτε τα ρούχα του.
Προσείλκυσε με τη ζωή του πλήθη μοναχών στην περίφημη από αυτόν κτισθείσα Λαύρα.
Για την αγιότητά του και τη φήμη του στάλθηκε δύο φορές πρέσβυς στη Κωνσταντινούπολη από το Πατριάρχη Ιεροσολύμων (491).
Κοιμήθηκε ειρηνικά σε ηλικία 94 χρονών