Κανέναν άνθρωπο δεν περιφρονώ. Έστω και αν είναι ένας, είναι άνθρωπος, το δημιούργημα το τόσο αγαπημένο του Θεού. Έστω και αν είναι δούλος, δεν είναι για μένα άξιος για περιφρόνηση. Δεν κοιτάζω το αξίωμα, αλλά την αρετή. Όχι την δύναμη ή την αδυναμία, αλλά την ψυχή. Έστω και αν είναι ένας και οποιοσδήποτε, δεν παύει να είναι άνθρωπος. Γι' αυτόν δημιουργήθηκε ο ουρανός , γι' αυτόν ανατέλλει ο ήλιος, γι' αυτόν τρέχει η σελήνη και ο αέρας μας περιβάλλει και οι πηγές αναβλύζουν και η θάλασσα απλώθηκε και οι προφήτες εστάλησαν και η θάλασσα απλώθηκε και ο νόμος εδόθη. Και το πιο σπουδαίο που θα ήθελα να πω: Για τον άνθρωπο ο Μονογενής Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος. Ο Κύριος μου θυσίαστηκε και έχυσε το αίμα Του για τον άθρωπο. Και εγώ θα περιφορνήσω τον άνθρωπο; Και μπορώ να έχω κάποιο ελαφρυντικό;
Βλέπεις γύρω σου τραπέζια, τηλεοράσεις, αυτοκίνητα.
Όλα αυτά έγιναν τυχαία ή τα έφτιαξε κάποιος δημιουργός;
Δέχεσαι, υποθέτω, ότι τα παραπάνω είναι κατασκευάσματα ενός δημιουργού, δηλαδή του ανθρώπου.
Ίσως κάποτε να συγκρούστηκε το αυτοκίνητό σου και να διαλύθηκε. Το άφησες παράμερα, σε μια γωνιά, ένα μήνα, ένα χρόνο, είκοσι (20) χρόνια. Μήπως επανήλθε στην προτέρα κατάσταση μόνο του, τυχαία, ή χρειάστηκε κάποιος φανοποιός, δηλαδή ένας δημιουργός, για να το επισκευάσει και να το επαναφέρει στην προτέρα κατάσταση; Μήπως είδες επίσης κάποιο τραπέζι ( ή καρέκλα ή τηλεόραση ) να γίνεται, να δημιουργείται μόνο του, τυχαία;
Άρα συμφωνείς, υποθέτω, ότι τίποτε δεν γίνεται τυχαία, αλλά μόνο ύστερα από την επέμβαση ενός δημιουργού.
Βλέπεις γύρω σου δέντρα, βουνά, ζώα, ανθρώπους.
Όλα αυτά έγιναν τυχαία ή τα έφτιαξε κάποιος δημιουργός;
Δέχεσαι, υποθέτω, ότι τα παραπάνω δεν είναι κατασκευάσματα του ανθρώπου, αλλά ενός υπέρτατου δημιουργού, δηλαδή του Θεού.
Άρα συμφωνείς, υποθέτω, ότι κάθε τι που υπάρχει σ' αυτόν τον κόσμο δεν έγινε μόνο του, τυχαία, αλλά ύστερα από την επέμβαση του δημιουργού, τουτέστιν του Θεού.
Ο ΄Αγιος Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ελλάδα το 2o αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία. Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο. Ο επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του. Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε διάκονο και έπειτα ιερέα. Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας. Γιʼ αυτό και το έτος 182 μ. Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και λαού, ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης. Η φήμη της αρετής του έφτασε μέχρι τη Βρεττανία. Έτσι, ο βασιλιάς αυτής Λούκιος έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό του. Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ελευθέριος τον έλεγξε θαρραλέα. Τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Ανθία. Έτσι ο ΄Αγιος Ελευθέριος πέρασε «εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού». Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού.