Ζωσιμάς Μοναχός (1937-2010)

20.12.1937 - 10.8.2010 Η είδηση της κοιμήσεως του μοναχού Ζωσιμά, μαθητή του μακαρίου Άγιου Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη, συγκλόνισε τους πιστούς, που τον ακολουθούσαν ακόμα και μετά την κοίμιση του Γέροντά του (Γέροντα Σίμωνα)! Ο π. Παϊσιος ανέφερε πως ήταν ο πιο θαυμαστός μοναχός που είχε γνωρίσει σε υπακοή! Κτήτωρ της Ιεράς Μονής ήτ

αν ο Γέροντας Σίμων, όπου ο υποτακτικός του Ζωσιμάς, έζησε δίπλα του μέχρι την

 τελευταία του στιγμή! Ο μ.Ζωσιμάς έγραψε 4 βιβλία με την βοήθεια όλων των πνευματικών παιδιών του Άγιου Γέροντα, με θαύματα του και τα έσοδα αυτών, τα διέθετε εξ' ολοκλήρου σε φτωχές οικογένειες σε όλη την Ελλάδα! Στην τελευταία του οικία, τον συνόδευσαν πλήθος κόσμου από κάθε γωνιά της Ελλάδος και της Κύπρου μας, ενώ ξεχωριστή πνευματική μορφή ανάμεσα τους, ο πάτερ Νεκτάριος της μονής Αγίου Νεκταρίου Λαυρίου!

Από: Valia Alexiou B'

 

ΔΑΦΝΗ

     

ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Επί ενοχλήσει πονηρών λογισμών

Παναγία Δέσποινα μου Θεοτόκε,  αποδίωξον απ' εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου, την ακηδίαν, την λήθην, την άγνοιαν, την αμέλειαν, και πάντας τους πονηρούς λογισμούς και αισχούς και βλασφήμους· αποσόβησον εκ της αθλιας και ταλαιπώρου μου καρδίας και εκ της μεμολυσμένης μου ψυχής και του εσκοτισμένου μου νόος· και κατάσβεσόν μου την φλόγα των παθών και ελέησον και βοήθησόν μοι, ότι ασθενής και ταλαίπωρος ειμί εγώ· και ρύσαι με απο των επερχομένων  μοι πονηρών ενθυμήσεων και προλήψεων και πασών των κακών με ελευθέρωσον πράξεων ,των εν νυκτί και ημέρα. Ότι υπερευλογημένη υπάρχεις και το όνομά σου το άγιον δεδοξασμένον εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.  

Άγιοι Λαυρέντιος αρχιδιάκονος, Ξύστος πάπας Ρώμης και Ιππόλυτος

(Ανακατεύθυνση από: Αγιος Λαυρεντιος Αρχιδιακονος (; - 253)*)

Άγιος που εορτάζει στις: 10/08/2010

Eις τον Λαυρέντιον. Τὸν Λαυρέντιον λαύρακα Χριστοῦ λέγω, Ἐπ' ἐσχάρας ἄνθραξιν ἐξωπτημένον. Eις τον Ξύστον. Τέλους ἀθλητῶν καὶ κλέους τυχεῖν θέλων, Ἤθλησας ἆθλον, Ξύστε, τὸν διὰ ξίφους. Eις τον Iππόλυτον. Τὸν Ἱππόλυτον ἱπποδέσμιον βλέπω, Ἐναντίαν πάσχοντα τῇ κλήσει πάθος. Ὤπτησαν δεκάτῃ Λαυρέντιον ἠΰτε ἰχθύν.

Βιογραφία

Οι Άγιοι Λαυρέντιος αρχιδιάκονος, Ξύστος πάπας Ρώμης και Ιππόλυτος μαρτύρησαν το 253 μ.Χ. Ο άρχιδιάκονος Λαυρέντιος ήταν από τους πιο γνωστούς κληρικούς της ρωμαϊκής Εκκλησίας, και του είχαν εμπιστευθεί τη διαχείριση της περιουσίας της. Όταν έγινε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο πάπας Ρώμης Ξύστος (ή Σίξτος) ο Β', που καταγόταν από την Αθήνα, πρώτος πρόσφερε θυσία τον εαυτό του, ομολογώντας τον Χριστό και αποκεφαλίστηκε. Κατόπιν συνέλαβαν και το Λαυρέντιο. Επειδή ήταν διαχειριστής της Εκκλησίας, τον διέταξαν να παραδώσει τους θησαυρούς της. Ο Λαυρέντιος δέχθηκε, και μετά από λίγο επέστρεψε με μια μεγάλη φάλαγγα αμαξών, γεμάτες φτωχούς, ορφανά και αναπήρους. Και απάντησε στον ηγεμόνα ότι σε όλους αυτούς τους πάσχοντες είναι αποταμιευμένοι οι θησαυροί της Εκκλησίας, «ὅπου οὔτε σῆς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ευαγγέλιο Ματθαίου, στ' 20). Δηλαδή, όπου ούτε σκόρος, ούτε σαπίλα και σκουριά αφανίζουν αυτούς τους θησαυρούς, και όπου ούτε κλέφτες μπορούν να τρυπήσουν τους τοίχους αυτών των θησαυροφυλακίων, για να κλέψουν το πολύτιμο περιεχόμενο τους. Εξαγριωμένοι τότε οι ειδωλολάτρες, έψησαν το Λαυρέντιο ζωντανό, πάνω σε σιδερένια σχάρα. Το λείψανο του παρέλαβε κάποιος ευσεβής χριστιανός, ο Ιππόλυτος. Όταν, όμως, το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, διέταξε και τον έσυραν άγρια άλογα μέσα σε αγκάθια, και έτσι μαρτυρικά τελείωσε τη ζωή του και ο Ιππόλυτος.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα. Τῷ θείῳ Πνεύματι, καταυγαζόμενος, ὡς ἄνθραξ ἔφλεξας, πλάνης τὴν ἄκανθαν, Ἀρχιδιάκονε Χριστοῦ, Λαυρέντιε Ἀθλοφόρε, ὅθεν ὡς θυμίαμα, λογικὸν ὁλοκαύτωσαι, τῷ σὲ μεγαλύναντι, τῷ πυρὶ τελειούμενος, διό τούς σὲ τιμώντας θεόφρον, σκέπε ἐκ πάσης ἐπήρειας.

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν. Πυρὶ θεϊκῷ, φλεχθεὶς τὴν καρδίαν σου, τὸ πῦρ τῶν παθῶν, εἰς τέλος ἀπετέφρωσας, ἀθλητῶν ἑδραίωμα, θεοφόρε Μάρτυς Λαυρέντιε, καὶ ἀθλών ἐβόας πιστῶς, Οὐδὲν με χωρίσει τῆς ἀγάπης Χριστοῦ.

Ὁ Οἶκος

Τὸν διαλάμψαντα ὡς φωστῆρα ἀπλανῆ ἐν τῷ κόσμω, συνελθόντες πιστοί, ἐν ᾠδαῖς ᾀσμάτων τιμήσωμεν, Λαυρέντιον τὸν ἀθλοφόρον, καὶ μύστην τῶν ἀπορρήτων, ὅπως ταῖς αὐτοῦ πρεσβείαις, ῥυσθῶμεν πταισμάτων δεινῶν, τοῦ νοῦ δὲ πᾶσαν κηλῖδα καθαρθέντες, κατίδωμεν Χριστόν, τὸν τοῦτον ὑπερδοξάσαντα, κραταιῶς ἐναθλοῦντα καὶ λέγοντα· Οὐδεὶς με χωρίσει τῆς ἀγάπης Χριστοῦ.

Ανάλυση ονόματος*

ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ: (Από το λαύρα) = ο φλογερός. Η εικόνα είναι απο το   http://www.religiousnet.gr/  Το κείμενο είναι απο    http://www.saint.gr  Ο βίος του Αγίου Λευρεντίου σε άλλη διήγηση( απο το Ωρολόγιο το Μέγα εκδόσεις ΦΩΣ) Ο Λαυρέντιος υπήρχεν αρχιδιάκονος της εν Ρώμη Εκκλησίας. Συλληφθείς ήχθη προς τον έπαρχον και, ερωτηθείς περί των θησαυρών της Εκκλησίας, εζήτησεν άδειαν τριών ημερών προς ετοιμασίαν· και εν τοσούτω συναθροίσας πάντας τους πτωχούς , και παραστήσας τω επάρχω , Ιδού , είπε , της Εκκλησίας οι θησαυροί. Εκ τούτου οργισθείς εκείνος, εκέλευσεν απλωθήναι αυτόν επί εσχάρας σιδηράς πεπυρακτωμένης. Λέγει προς τους τυράννους ο Μάρτυς. Γεύσασθε ήδη και ίδετε, ει αι σάρκες των χριστιανών  εισίν ηδύτεραι ωπτημέναι μάλλον ή ωμαί. Ταύτα ειπών και ευξάμενος χριστομιμήτως υπέρ των διωκτών και των δημίων αυτού, αφήκε το νεύμα τη 10 Αυγούστου του έτους 258.

Σώσον ημάς ή πρέσβευε υπέρ ημών;

 http://www.sostikalogia.com

Και τα δύο είναι σωστά, αλλά ας τα δούμε ένα - ένα.

Α. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς:

Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Σωτήρας του κόσμου είναι  ο  Χριστός  και  μόνο ο Χριστός. Συνεπώς  λέγοντας  οι  πιστοί  « Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον  ημάς »,  δεν  αγνοούν    αυτή την αλήθεια. Απλά  ζητούν  από  τη  Θεοτόκο  να  τους  βοηθήσει για να καρπωθούν    τη   σωτηρία  που  προσφέρει ο  Υιός της.

Για  να γίνει  αυτό περισσότερο  κατανοητό, ας προσέξουμε λίγο   τα  εξής  λόγια του Αποστόλου Παύλου, « τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω.» (Α’ Κορ. θ’, 2 ). Εδώ  είναι προφανές  ότι  ο Παύλος, λέγοντας « τινάς  σώσω »,  δεν παρουσιάζεται ως σωτήρας ο ίδιος, αλλά εννοεί ότι  θα τους σώσει με το να τους δείξει το Σωτήρα. Έτσι θα μπορούσαν κάποιοι καλοπροαίρετοι πιστοί να του πουν π. χ. « Απόστολε Παύλε, σώσον ημάς», αφού  θα εννοούσαν με αυτό, δείξε μας το Σωτήρα. Εάν  όμως  νόμιζαν  ότι  ο  ίδιος  ο  Παύλος  είναι θεός  και  σωτήρας  τους,  τότε  ο  Παύλος  θα έσχιζε  τα  ρούχα  του, πράγμα  που  το  έχει  κάνει, (Πρ. ιδ’, 8 - 18).

Ύστερα από τις διευκρινήσεις αυτές, γίνεται αντιληπτό  ότι  το « Υπεραγία Θεοτόκε,  σώσον ημάς » ορθώς λέγεται. Με αυτό δηλαδή το « σώσον ημάς », δεν  κάνουν   οι  πιστοί  τη  Θεοτόκο  θεό και  σωτήρα  τους,  αφού  η  ίδια  είπε ότι ο  Θεός είναι ο Σωτήρας της. Είναι  γνωστά  τα  λόγια   της, « Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον  και ηγαλλίασε το  πνεύμά μου  επί  τω  Θεώ  τω  σωτήρί μου, » (Λουκ. α’, 46 - 47).

Αυτό  φαίνεται  και   από  το ότι μετά το « Υπεραγία  Θεοτόκε, σώσον ημάς » δεν λένε οι  πιστοί  το  « αλληλούια », το οποίο αρμόζει μόνο στο Θεό, ενώ στο  Χριστό το λένε. Για παράδειγμα  ας  θυμηθούμε  το  «Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών,ψάλλοντάς Σοι αλληλούια ».

Β. Υπεραγία  Θεοτόκε,  πρέσβευε υπέρ ημών:

Το  ότι  και  αυτό  είναι  σωστό  είναι προφανές, και δε χρειάζονται πολλές διευκρινήσεις, παρά μόνο να παραθέσουμε το, « Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ , σώσον ημάς ». Εδώ  οι  πιστοί  ομολογούν ότι ο Χριστός σώζει και η Θεοτόκος πρεσβεύει για τη σωτηρία τους. Άρα, όπως αναφέρθηκε στην αρχή,  και τα δύο είναι σωστά, δηλαδή και το  « σώσον  ημάς »  και  το  « πρέσβευε υπέρ ημών ».

Μπορεί όμως καλόπιστα να διερωτηθεί κανείς, μήπως το « Υπεραγία  Θεοτόκε,  πρέσβευε υπέρ  ημών » λέγεται, όχι επειδή είναι σωστό,  αλλά επειδή, από άγνοια των όσων γράφτηκαν παραπάνω, θεωρείται  λανθασμένο το « Υπεραγία  Θεοτόκε,  σώσον  ημάς »; Αν  συμβαίνει αυτό, δε μένει παρά  να απαλλαγεί κανείς από την άγνοιά του αυτή, γιατί υπάρχει κίνδυνος  να  νομίζει  κιόλας  ότι  κάνει  κάποια  σπουδαία  διόρθωση, και μάλιστα να καυχάται γι’ αυτή.