Τα κόκκαλά μας στο Πεδίο της Μάχης

«Κάποιος Μοναχός, απογοητευμένος από τον τρόπο της ζωής του, ρώτησε ένα πνευματικό πατέρα.

-       Τι να κάμω; Οι λογισμοί μέσα μου φουντώνουν και μου λένε: “Πολύ αργά διάλεξες τη μοναχική ζωή. Δεν μπορείς να σωθείς” .

Τότε ο Γέροντας του είπε:

-       Να ξέρεις, Αδελφέ , πώς και αν δεν μπορούμε να μπούμε στη Γη της Επαγγελίας, μας συμφέρει να αφήσουμε τα κόκκαλά μας στην Έρημο, παρά να επιστρέψουμε στην Αίγυπτο»! Ιωάννης Μόσχος ( PG 87, 3100 ) .

Η απάντηση αυτή του Γέροντα έχει αγιογραφικό νόημα. Αναφέρεται στην Έξοδο των αρχαίων Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, κατά την οποία, οι πολλοί, κυρίως η πρώτη γενεά, καθώς και ο Μωυσής, πέθαναν στην Έρημο, πριν εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας ( Δευτ. λβ΄48-51, Αριθ. ιδ΄23,29. Εβρ. γ΄16-17 ) .

Η απάντηση του Γέροντα έχει βαθύτατο πνευματικό νόημα. Συμφέρει να πέσει κανείς στο πεδίο της Μάχης, παρά να εγκαταλείψει τον αγώνα και να γυρίσει πίσω, στο στρατόπεδο του εχθρού.

Εκείνο που έχει σημασία, είναι, πρώτον, η απόφαση της ένταξής μας στο στρατόπεδο του Χριστού και , δεύτερον, ο αγώνας στο πεδίο της Μάχης. Η έκβαση της Μάχης βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Η προσωπική καταξίωση είναι άσχετη με την έκβαση της Μάχης. Ο τραυματισμός , η πτώση ακόμη και ο θάνατος στο πεδίο τη; Μάχης καταξιώνει τον χριστιανό αγωνιστή ούτως ή άλλως. Το πεδίο της Μάχης είναι καταξιωμένο όσο και η νικηφόρα ή μη έκβασή της. Το πεδίο της Μάχης είναι τίμιο και ιερό. Είναι τιμή στον χριστιανό αγωνιστή να συμμετέχει στο χριστιανικό στρατόπεδο και να αγωνίζεται τον καλό αγώνα. Είναι επίσης δόξα στον χριστιανό αγωνιστή να τραυματισθεί  ή και να πέσει στο πεδίο της Μάχης ακόμη κι αν η Μάχη αυτή χαθεί για την χριστιανική παράταξη. Ο Χριστός είπε: «οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ' ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ» ( Λουκ. θ΄62 ) .

Αυτό ακριβώς συνέβη και με τον ίδιο τον Χριστό. Ο Χριστός έδωσε την Μάχη στον λόφο του Γολγοθά. Τραυματίσθηκε και πέθανε στο πεδίο της Μάχης αυτής, η οποία φαινομενικά μόνο χάθηκε. Στην πραγματικότητα , η Μάχη του Γολγοθά είχε άμεσα και μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα για όλους τους ανθρώπους και για τον Ίδιο τον Πρωταγωνιστή. Ήταν μια περιφανής Νίκη που στεφανώθηκε  με την δόξα της Ανάστασης. Είναι προτιμότερο να πεθάνεις πάνω στον αγώνα, στο πεδίο της Μάχης, παρά να εγκαταλείψεις την προσπάθεια και να γυρίσεις πίσω.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

H Κοζάνη υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο

Με τιμές αρχηγού κράτους υποδέχτηκε η Κοζάνη το απόγευμα της Τετάρτης τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Η υποδοχή του Παναγιότατου έγινε από εκατοντάδες   πιστούς μπροστά στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης , όπου ο Παναγιότατος έφτασε με πομπή, συνοδευμένος από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και 32 Μητροπολίτες.

Σε Κοζάνη και Καστοριά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, από 27/6 έως 3/7

Επίσκεψη στις μητροπόλεις Κοζάνης και Καστοριάς και περιοδεία στο χώρο ευθύνης τους θα πραγματοποιήσει από τις 27 Ιουνίου έως τις 3 Ιουλίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με πρώτο σταθμό την Κοζάνη.
Ο κ. Βαρθολομαίος στο πλαίσιο της τετραήμερης επίσκεψής του στην Κοζάνη θα επισκεφθεί εκκλησιαστικά και πνευματικά ιδρύματα, καθώς και αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία στην περιοχή της Ιεράς Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης, στην Κοζάνη, στα Σέρβια, στην Αιανή και στον Βελβενδό. Το πρωί του Σαββάτου θα επισκεφθεί εγκαταστάσεις της ΔΕΗ και το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, όπου θα αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Γεωτεχνολογίας και Περιβάλλοντος και στη συνέχεια θα αναχωρήσει για την Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα παραμείνει στην Καστοριά μέχρι τις 3 Ιουλίου για να παραστεί την 1η Ιουλίου στις εορταστικές εκδηλώσεις αγιοκατατάξεως της Οσίας Σοφίας, της «εν τη Ιερά Μονή Παναγίας Θεοτόκου Κλεισούρας ασκησάσης», που η μνήμη της τιμάται από την εκκλησία στις 6 Μαΐου και στη συνέχεια να επισκεφθεί άλλες περιοχές της ευθύνης της τοπικής μητρόπολης.
Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Καστοριά, ο κ. Βαρθολομαίος, μεταξύ άλλων, θα αναγορευτεί σε επίτιμο δημότη της πόλης, θα επισκεφθεί το Νυμφαίο και θα εγκαινιάσει το Ενυδρείο του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς.
Συνεντεύξεις τύπου μητροπολιτών Σερβίων-Κοζάνης και Καστοριάς
Πρόσκληση προς τους πιστούς να υποδεχθούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην επίσημη τελετή υποδοχής που θα γίνει την Τετάρτη 27 Ιουνίου, στις 5.30 το απόγευμα, στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης, απηύθυνε σε συνέντευξη τύπου το μεσημέρι στην Κοζάνη ο μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης, κ. Παύλος.
Υπογράμμισε ότι πρόκειται για την «πρώτη επίσκεψη Οικουμενικού Πατριάρχη στην Κοζάνη μετά από 49 χρόνια» (από τη διέλευση του εκλιπόντος Οικ. Πατριάρχη Αθηναγόρα). Αναφέρθηκε επίσης στο φιλανθρωπικό έργο της μητρόπολης καθώς και στην αποκατάσταση του Μητροπολιτικού Οίκου Κοζάνης, του «Επισκοπείου» που θα εγκαινιάσει ο κ. Βαρθολομαίος, αμέσως μετά την άφιξή του στην Κοζάνη, στις επτά το απόγευμα της Τετάρτης.
Σε ξεχωριστή συνέντευξη τύπου στο δημαρχείο Καστοριάς παρουσία του δημάρχου της πόλης και του περιφερειάρχη Δ. Μακεδονίας Γιώργου Δακή, ο μητροπολίτης Καστοριάς κ. Σεραφείμ κάλεσε σε «πάνδημη» υποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη στην πλατεία Ομονοίας Καστοριάς, στις επτά το απόγευμα του Σαββάτου, επισημαίνοντας την βαρύτητα και την πνευματική σημασία της επίσκεψης του κ. Βαρθολομαίου στην περιοχή.
Όπως ανακοινώθηκε, λόγω της συγκυρίας, περικόπηκαν σημαντικά οι δαπάνες για τη φιλοξενία επισκεπτών, ώστε να εξασφαλιστούν και να διατεθούν χίλια κουπόνια για ένα γεύμα, σε εστιατόρια και ταβέρνες της πόλης, σε ισάριθμους φτωχούς δημότες της Καστοριάς, προκειμένου να συνεορτάσουν μαζί με τους συμπολίτες τους την επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου.
www.kathimerini.gr Πηγή: ΑΜΠΕ

Λυπάμαι πολύ για τα ελληνόπουλα - Γέροντας Παΐσιος

Λυπάμαι πολύ για τα ελληνόπουλα - Γέροντας Παΐσιος
Την αγάπη του για την Ελλάδα, αλλά και τον προβληματισμό του για το πώς τα Ελληνόπουλα βιώνουν την κατάσταση στη χώρα τους, εκθέτει μέσα από ακόμη μία διδαχή του ο γέροντας Παϊσιος.
«Αγαπώ πολύ την πατρίδα μου και λυπούμαι πολύ που σήμερα τα Ελληνόπουλα ντρέπονται να πουν πως είναι Έλληνες. Η λέξη «Έλληνας» δεν αποδίδει φυλετισμό. Η λέξη «Έλληνας» αποτελεί φυλετισμό για κάθε άλλον πλην των Ελλήνων.Τώρα όμως δεν είμεθα Έλληνες, είμεθα Ρωμαίοι, είμεθα Βυζαντινοί, είμεθα Θεανθρωπιστές. Ανεβήκαμε πιο ψηλά. Είναι κρίμα, γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες.Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Η Ελλάδα για να σωθεί, πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται, να πάνε εξορία….
Να φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν.Σήμερα πουλήθηκαν όλα. Έχει κατορθώσει ο «Διεθνής Σιωνισμός» με τα προγράμματα που κάνει εδώ και 180 χρόνια, να εφαρμόσει σήμερα τα σχέδια του.Σήμερα όμως που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός των πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Το αίμα το Ελληνικό που χύθηκε για την Ορθοδοξία, εάν ενωθεί σήμερα θα γίνει πλωτό ποτάμι, να πνίξει τους κανίβαλους που λέγονται «μεγάλοι».
Οι ελπίδες μας είναι μόνο στον Θεό. Κι εσείς να ζείτε χριστιανικά, γιατί σας λέω υπεύθυνα-και θα το δείτε-ότι δεν έχουμε μέρες. Αυτό που ανάβει τώρα στα Βαλκάνια θα συνεχιστεί.Αυτό θα είναι η αφετηρία μέσω της οποίας ο Θεός, με το δικό Του τρόπο, θα ελευθερώσει τους χριστιανούς και θα τους υψώσει πάλι στην γραμμή τους. Και θα επανέλθει το Βυζάντιο. Και ξέρετε γιατί;Διότι οι Ευρωπαίοι λαοί θα ξαναενωθούν. Ποιος θα τους καθοδηγεί; Δεν κρατάει κανείς. Μόνο εμείς κρατάμε την Ορθόδοξη πίστη».

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   26  ΙΟΥΝ 2012

ΤΟ «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ» ΓΙΑ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΥΣ

…Γιατί δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο και ωραιότερο και ωφελιμότερο από την πνευματική επικοινωνία με τον Χριστό! Προκειμένου λοιπόν να γκρινιάζουμε ή να μουρμουρίζουμε ή να λέμε ο,τιδήποτε άλλο, άσκοπο ή αμαρτωλό, ας επαναλαμβάνουμε το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και μέσα στον ναό ακόμα. Σκύψιμο της κεφαλής και «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

·       Γλυκάθηκε ο νους; Ε, δεν ξεκολλά από την Ευχή.

·       «Ηυφράνθη η καρδία»; Σκλαβώθηκε για πάντα από την θεία αγάπη, από τον θείο έρωτα. Άραγε, δεν το έχετε νοιώσει ποτέ αυτό;…

Εκείνο, λοιπόν, που ενδιαφέρει όλους εμάς , που ζούμε μέσα στον κόσμο, τον φοβερά αμαρτωλό και ξεδιάντροπο, είναι να λέμε την Ευχούλα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», κατ’ αρχάς και για αρκετά καιρό προφορικά, φωναχτά ή ψιθυριστά  με το κομποσχοίνι, και ύστερα από μέσα μας, παντού και πάντοτε . Όσο περισσότερο θα λέγεται η ευχή , με υπομονή και με θέρμη ψυχής, τόσο γρηγορώτερα θα γίνη κτήμα μας ένας νέος τρόπος ζωής. Τότε, εφ’ όσον θα έχουν προηγηθή αρκετές προσπάθειες και πολλοί πειρασμοί, θα αισθανώμεθα και θα βιώνουμε την προσευχή μέσα μας . Θα πυρπολούμεθα από την Ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» θα γεμίζουμε , θα πληρούμεθα από την χάρι της Ευχής, της Νοεράς προσευχής, και θα καθιστάμεθα ολόκληροι μια προσευχή!...

Και τότε η θεία Χάρις θα λάμπη στο πρόσωπό μας. Μέσα στους πειρασμούς θα έχουμε ειρήνη στην καρδιά. Μέσα στους διωγμούς και στα μαρτύρια, θα έχουμε την χάρι της υπομονής και της ησυχίας από την καλή μαρτυρία της συνειδήσεώς μας. Θα μας θλίβη ο ένας , θα μας κατατρέχη ο άλλος, αλλά μέσα μας θα βασιλεύη μια παράδοξη και ανείπωτη γλυκύτητα.

Στο «Πνευματικό ημερολόγιο» μιας πιστής  και ταπεινής ψυχής, που κυκλοφόρησε στην Ρουμανία, διαβάζουμε τα εξής, για μια ευλαβή γυναίκα στο Βουκουρέστι, που καλλιέργησε την Ευχή μέσα από πολλές δυσκολίες και πειρασμούς, τόσο εξαιτίας  της εργασίας της και της οικογενείας της όσο και της φτώχειας και του κομμουνιστικού καθεστώτος:

«Μετά από οκτώ μήνες ακατάπαυστης προσευχής (ημέρα και νύκτα), ξύπνησα ένα πρωινό από τους κτύπους της καρδιάς και άρχισα να προφέρω την προσευχή στον ρυθμό των χτύπων της καρδιάς.

Αισθάνθηκα στην καρδιά μου την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος σαν ένα γλυκό βελούδινο χάδι, σαν τα φτερά μιας πεταλούδας που πετάριζε στην ψυχή μου λέγοντας:

-       «Είμαι εδώ. Εγώ είμαι ο ενεργών. Εσύ προσεύχου».

Κράτησα λίγο την αναπνοή μου, για να νιώσω την γλυκύτητα και την αγαθότητα του Αγίου Πνεύματος. Έλαβα τότε στην ψυχή μου μια ειρήνη αγία, θεϊκή, ουράνια…

… Βλέπουμε λοιπόν ότι οι θεοφιλείς ευεργεσίες της Ευχούλας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» γρήγορα μας αποκαλύπτωνται και μας καταπλήσσουν. Ακόμη και η κούρασις, τότε, θα είναι γλυκειά και ο πόνος που θα αισθανώμεθα σωματικά, θα είναι πιο ελαφρύς. Τότε και τα σύννεφα της αμαρτίας θα διαλύωνται και ο ήλιος της ειρήνης και της αγάπης θα λάμπη ακτινοβόλος μέσα στον ουρανό της ψυχής μας και θα χωρούν μέσα μας όλοι, ακόμη και οι εχθροί μας.

Έτσι θα γνωρίσουμε βιωματικά ότι:

·       Οι πράξεις των εντολών, με πρώτη την διπλή αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον,

·       η συμμετοχή μας στη θεία Λατρεία και στα πανάγια σωστικά Μυστήρια,

·       το καθημερινό πνεύμα συντριβής και μετανοίας που καλλιεργούμε,

·       η καθημερινή μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων θεοφιλών πνευματικών βιβλίων

·       και η αδιάλειπτος προσευχή με το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», ανοίγουν τις θύρες του θείου ελέους. Ανοίγουν την αγκαλιά του Θεού και αυτή η αγκαλιά με την σειρά της μας κλείνει μέσα της!!! Και τότε, η ουράνια χαρά της ψυχής μας είναι ανέκφραστη και δεν περιγράφεται με λόγια!...

Γι αυτό και όλοι εμείς θα φωνάζουμε τον Όνομα του Χριστού μας, και το παντοδύναμο αυτό Όνομά Του:

·       θα διατηρήση και θα ενισχύση το πνεύμα της μετανοίας,

·       θα αποκαταστήση τις κλονισμένες μας σχέσεις  με το Θεό και τον πλησίον,

·       θα ηρεμήσει την ταραγμένη μας συνείδησι,

·       θα δυναμώση την πίστι και την θέλησί μας για την τήρηση των εντολών και την καλλιέργεια των αρετών,

·       θα αυξήση τα όρια της ευδοκίμου υπομονής

·       θα μαλακώση το εγωιστικό επικάλυμμα της καρδιάς

·       και θα πυρακτώση , τέλος, την ψυχούλα μας για θεία Λατρεία και για θεία Κοινωνία.

Και κάτι ακόμα: Όταν για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν θα μπορούμε να κοινωνήσουμε των αχράντων Μυστηρίων, έχουμε μαρτυρίες, έχουμε μαρτυρίες πολλών χριστιανών, που ησθάνοντο ότι στο «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε», κι αυτοί κοινώνησαν! Γιατί εκείνη την ώρα, που οι άλλοι κοινωνούσαν, αυτοί έλεγαν την Ευχή και λαχταρούσαν το  Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού. Και ο Θεός ανταποκρίθηκε με τον δικό του τρόπο και επικοινώνησε μαζί τους με αυτήν την πνευματική και ακατάληπτη «Θεία Κοινωνία», καθώς αισθάνθηκαν σαν να κατεβαίνη κάτι από τον λαιμό τους, ενώ ταυτόχρονα μια ανέκφραστη γλυκύτητα που υπήρχε στο στόμα τους κατέλαβε ολόκληρο το ψυχοσωματικό τους «είναι»! Αυτά, για τους αμφισβητούντας και αγεύστους αυτών των πνευματικών καταστάσεων.

Από το βιβλίο: «Η ΕΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ»

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΩΝΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007

Γέροντα, οι Άγιοι πότε βοηθούν;

Γέροντα, οι Άγιοι πότε βοηθούν;
- Όποτε χρειάζεται να βοηθήσουν, όχι όποτε νομίζουμε εμείς ότι χρειάζεται να βοηθήσουν. Βοηθούν δηλαδή, όταν αυτό μας ωφελή. Κατάλαβες; Ένα παιδί π.χ. ζητάει από τον πατέρα του μοτοσακό, αλλά ο πατέρας του δεν του παίρνει. Το παιδί του λέει: « Το θέλω το μοτοσακό ,γιατί κουράζομαι να πηγαίνω με τα πόδια, παιδεύομαι » . Ο πατέρας του όμως δεν του παίρνη μοτοσακό ,γιατί φοβάται μη σκοτωθή. « Θα σου πάρω αργότερα αυτοκίνητο » , του λέει. Βάζει λοιπόν χρήματα στην Τράπεζα και , όταν μαζευτούν ,θα του πάρη αυτοκίνητο. Έτσι και οι Άγιοι ξέρουν πότε πρέπει να μας βοηθήσουν 


ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  26 ΙΟΥΝ 2012

Ανώτερο από τα φυσικά χαρίσματα το χάρισμα της προσευχής

Κάποτε ο στάρετς σε κάποιους νεαρούς που ήσαν παρόντες και ειρωνεύονταν, μετά την ακολουθία τους είπε:

-       Να , εμείς εδώ προσευχηθήκαμε, αλλά δεν προσεύχονταν όλοι. Η προσευχή είναι δώρο του Θεού και δεν δίδεται σε όλους. Γι’ αυτό όποιος δεν έχει αυτό το δώρο δεν μπορεί να προσευχηθεί.

Ο μουσικός παίρνει το βιολί του και με αίσθημα αφήνει να βγουν διάφοροι ήχοι. Όλοι τον ακούνε και θαυμάζουν: «Τι δώρο!», λένε. Ή ο ζωγράφος ζωγράφισε έναν ωραίο πίνακα κι αυτόν τον θαυμάζουν για το δώρο, το ταλέντο του. Και η προσευχή, η συνομιλία με τον Θεό είναι ανώτερη από το χάρισμα του τραγουδιστή, του μουσικού, του ζωγράφου. Και το να γελάς με το χάρισμα της προσευχής του πιστού ανθρώπου είναι τρομερό και απρεπές.

Στα ουράνια σκηνώματα, κι εκεί θα ψάλλονται προσευχές, αλλά εκεί θα αναπέμπονται όχι προσευχές μετάνοιας, αλλά ύμνοι δοξολογίας. Θα δοξάζουν τον Θεό: «Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός!», «Σὲ ὑμνοῦμεν». Δεν θα ψάλλουν εκεί: «Κύριε ἐλέησον», «Παράσχου Κύριε.», αλλά θα ψάλλουν : «Σοί Κύριε». Εμείς εδώ σπανίως ψάλλουμε: «Σοί Κύριε», επειδή προς το παρόν, ζητούμε όλη την ώρα στον Θεό να μας βοηθήσει. Στον ουρανό, όμως, θα υπάρχει μόνο αγάπη και υμνωδία. Εκεί είναι η θριαμβεύουσα εκκλησία που δοξάζει τον Κύριο, ενώ εδώ στη γη, η στρατευομένη. Οι Χριστιανοί είναι οι στρατιώτες του Χριστού. Αγωνίζονται εναντίον των παθών τους, εναντίον των ακαθάρτων πνευμάτων και γι’ αυτό οι προσευχές μας προς τον Θεό είναι ικετευτικές. Ζητούμε να μας βοηθήσει ο Θεός να νικήσουμε τη σκοτεινή δύναμη που μάχεται εναντίον μας και να εισέλθουμε νικητές στην αιώνια, τη θριαμβεύουσα Εκκλησία.

Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ

Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ