Το ευαγγέλιο της Κυριακής με σύντομη ερμηνεία

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

Κεφ.  ζ´ ( 7 )

Στιχ:11 - 16

11 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς.

12 ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ.

13 καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· Μὴ κλαῖε·

14 καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.

15 καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ.

16 ἔλαβε δὲ φόβος πάντας, καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν, λέγοντες ὅτι Προφήτης μέγας ἠγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι Ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.

Σύντομη ερμηνεία

11 Αργότερα, κάποια μέρα, ο Ιησούς πήγαινε σε κάποια πόλη που λεγόταν Ναΐν. Μαζί του βάδιζαν και οι μαθητές του, οι οποίοι ήταν αρκετοί, καθώς και πλήθος λαού πολύ.

12 Μόλις όμως πλησίασε στην πύλη της πόλεως, ιδού, έβγαζαν έξω ένα νεκρό, τον μονάκριβό γιο μιας μητέρας που ήταν χήρα και δεν είχε κανέναν άλλο προστάτη στον κόσμο. Και μαζί μ’ αυτήν ήταν και πολύς λαός απ’ την πόλη που συνόδευε και παρακολουθούσε με μεγάλη συμπόνια την κηδεία.

13 Όταν είδε τη χήρα ο Ιησούς, την σπλαχνίσθηκε, και γνωρίζοντας με βεβαιότητα ότι σε λίγο θα ανέσταινε το γιο της της είπε: Μην κλαις.

14 Τότε πλησίασε κι άγγιξε το φέρετρο. Κι εκείνοι που το σήκωναν στάθηκαν. Και είπε ο Ιησούς: Νέε μου, σε σένα μιλώ. Σήκω.

15  Τότε ο νεκρός ανασηκώθηκε και κάθισε ζωντανός πάνω στο φέρετρο κι άρχισε να μιλάει. Και ο Ιησούς τον παρέδωσε στη μητέρα του.

16 Όλους τους κυρίευσε φόβος, διότι αισθάνονταν την παρουσία θείας δυνάμεως μέσα στην αμαρτωλότητα και αναξιότητά τους. Και δόξαζαν τον Θεό και έλεγαν ότι μεγάλος προφήτης εμφανίστηκε ανάμεσά μας και ότι ο Θεός επισκέφθηκε το λαό του για να τον προστατεύσει.

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»

+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

(Λουκ. ζ´ 11-16)


Τω καιρώ εκείνω, επορεύετο ο ᾿Ιησούς εις πόλιν καλουμένην Ναίν· και συνεπορεύοντο αυτώ οι μαθηταί αυτού ικανοί και όχλος πολύς. ῾Ως δε ήγγισε τη πύλη της πόλεως, και ιδού εξεκομίζετο τεθνηκώς υιός μονογενής τη μητρί αυτού, και αύτη ην χήρα, και όχλος της πόλεως ικανός ην συν αυτή. Καί ιδών αυτήν ο Κύριος εσπλαγχνίσθη επ᾿ αυτή και είπεν αυτή·
Μη κλαίε· και προσελθών ήψατο της σορού, οι δε βαστάζοντες έστησαν, και είπε· Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι. Καί ανεκάθισεν ο νεκρός και ήρξατο λαλείν, και έδωκεν αυτόν τη μητρί αυτού. ῎
Ελαβε δε φόβος πάντας και εδόξαζον τον Θεόν, λέγοντες ότι προφήτης μέγας εγήγερται εν ημίν, και ότι επεσκέψατο ο Θεός τον λαόν αυτού.


Απόδοση στη νεοελληνική:

Εκείνο τον καιρό, πήγε ο ᾿Ιησούς σε μια πόλη που λεγόταν Ναίν. Μαζί του ήταν αρκετοί μαθητές του και πολύ πλήθος. Την ώρα που πλησίαζαν στην πύλη της πόλης, έβγαζαν έναν νεκρό, τον μονάκριβο γιό μιάς μάνας, που μάλιστα ήταν χήρα. Κόσμος πολύς από την πόλη τη συνόδευε. ῞Οταν είδε τη χήρα ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε· «Μην κλαίς».
῎Επειτα προχώρησε, ακούμπησε τη σορό, και αφού στο μεταξύ αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν, είπε· «Νεαρέ, σε διατάζω να σηκω-θείς». ῾Ο νεκρός ανακάθισε κι άρχισε να μιλάει.
῾Ο ᾿Ιησούς τότε τον παρέδωσε στη μητέρα του. ῞Ολους τους κυρίεψε δέος και δόξαζαν τον Θεό· «Μεγάλος προφήτης», έλεγαν, «εμφανίστηκε ανάμεσά μας!» και· «῾Ο Θεός ήρθε να σώσει τον λαό του!».


http://ieramoninikisianis.blogspot.gr/2013/10/6.html

Έχω βιώσει δύο φορές το θαύμα

Για την πίστη της στον Χριστό και το θαύμα που έχει βιώσει όχι μία, αλλά δύο φορές μίλησε στο περιοδικό «ΕΓΩ WEEKLY» η Ραλλία Χρηστίδου.

«Έχω βιώσει το θαύμα μέσα από ανθρώπους που έχουν βρεθεί στη ζωή μου, με έχουν αγαπήσει και τους έχω αγαπήσει, μέσα από διάφορα περιστατικά τα οποία δεν θεωρώ τυχαία. Έχω σωθεί δύο φορές από τροχαία ατυχήματα», είπε η τραγουδίστρια και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια αυτό που έζησε.

«Το πρώτο σοβαρό τροχαίο συνέβη το 2005. Ήταν θυμάμαι Μεγάλο Σάββατο. Στο συνεργείο έκαναν ένα πολύ σοβαρό λάθος και μου έβαλαν λάστιχα χιονιού. Αυτά, όταν ξεπεράσεις την ταχύτητα των 90 χιλιομέτρων υπερθερμαίνονται και σκάνε. Ήμουν επί της Αττικής Οδού και έτρεχα προσπαθώντας να προλάβω την Ανάσταση. Κάποια στιγμή έσκασε το πίσω λάστιχο. Το αυτοκίνητο όσο και αν μείωνα την ταχύτητα, έκανε απότομες επικίνδυνες στροφές. Στην τρίτη πια, έκλεισα τα μάτια μου και είπα αυτό ήταν. Στο ραδιόφωνο άκουγα το La vie en rose. Ενώ το αμάξι πήγαινε με τόση φόρα, χτύπησε στο κράσπεδο γυρισμένο ανάποδα. Άνοιξα τα μάτια μου, έβγαλα τη ζώνη και συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πάθει τίποτα. Βγήκα σοκαρισμένη, κάνοντας τον σταυρό μου. Πίστευα ότι πεθαίνω. Πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά από τα μάτια μου σε λίγα δευτερόλεπτα», είπε.

Real.gr

Τι διαφθείρει την μετάνοια

Ο γεωργός , εάν μετά την σπορά δεν περιμένη τον θερισμό, ποτέ  δεν θα θερίση. Διότι ποιος θα προτιμούσε να κοπιάζη μάταια, εάν δεν ελπίζη , ότι θα κερδίση αγαθά από τους κόπους του; Έτσι λοιπόν και εκείνος που σπείρει λόγους και δάκρυα και εξομολόγησι, ένα δεν το κάνη  αυτό με καλή ελπίδα, δεν θα μπορέση να απομακρυνθή ούτε από του να αμαρτάνη, διότι θα κατέχεται ακόμη από το κακό της απογνώσεως , Αλλ’ όπως ο γεωργός εκείνος που έχει απελπισθή για την συγκομιδή των καρπών του, δεν θα εμποδίση τίποτε από όσα βλάπτουν την σπορά, έτσι και ο άνθρωπος που σπείρει την εξομολόγησι με δάκρυα χωρίς να περιμένη από αυτήν κανένα κέρδος, δεν θα μπορέση να ματαιώση των καταστρεπτική δύναμι εκείνων που καταστρέφουν την μετάνοια. Διαφθείρει δε  την μετάνοια το να πέση κανείς πάλι στα ίδια αμαρτήματα. Διότι λέγει∙ «Όταν ένας οικοδομή και άλλος γκρεμίζη, τι κέρδισαν πλέον εκτός από κόπο; Όταν κανείς καθαρίζεται από νεκρό και πάλι τον αγγίζη, τι ωφελήθηκε από το λουτρό του;» ( Σειρ. 43, 23-25 ). Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο που απέχει μεν από τις αμαρτίες του προς στιγμήν και έπειτα κάνει πάλιν τα ίδια∙ ποιος θα ακούση την προσευχή του; Και πάλι∙ «Όταν επιστρέψη κανείς από την αρετή στην αμαρτία, ο Κύριος θα του ετοιμάση ρομφαία» ( Σοφ. Σειρ. 26, 28 ) . Και ∙ «Όπως ο σκύλος , όταν επιστρέψη στον εμετό του και γίνη μισητός, τέτοιος είναι ο ανόητος , που επιστρέφει στην αμαρτία του» ( Παρ. 26, 11 )

Μη δημοσιεύης την αμαρτία σου με σκοπό μόνον να κατηγορήσης τον εαυτό σου, αλλά και με σκοπό να δικαιωθής με τον τρόπο της μετανοίας. Διότι έτσι θα μπορέσης να παρακινήσης την εξομολογούμενη ψυχή σου να αλλάξη τρόπο ζωής και να μην περιπέση πλέον στα ίδια σφάλματα. Το να καταδικάζη κανείς με δριμύτητα τον εαυτό του και να τον αποκαλή αμαρτωλό, είναι συνηθισμένο θα λέγαμε και στους απίστους. Διότι πολλοί από τους ανθρώπους του θεάτρου… ταλανίζουν τον εαυτό τους , αλλά χωρίς τον σκοπό που πρέπει.

(Προς Θεόδωρον Μοναχόν εκπεσόντα, ΕΠΕ 28, 852.

PG 47, 306 )

Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

ΣΤ΄»

2^η Έκδοσις

( Επηυξημένη και βελτιωμένη)

Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

2008