ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ Η ΙΕΡΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ

lamiastar.gr

  

Την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου το απόγευμα και ώρα 4:30 η πόλις της Λαμίας θα υποδεχθεί την Ιερά Εικόνα της Παναγίας Οδηγητρίας, την οποία θα συνοδεύουν από την Σαλαμίνα 200 πιστοί με επικεφαλής τον ευσεβή Αναγνώστη κ. Νικόλαον Νάνον.

Η υποδοχή της Αγίας Εικόνος της Παναγίας θα γίνει στα προπύλαια του Ιερού Ναού του πολιούχου της πόλεώς μας Ευαγγελιστού Λουκά της πόλεώς μας από τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην μας κ.κ. Νικόλαον, τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή λαό και θα εναποτεθεί στο Κέντρο του Ιερού Ναού, όπου θα τελεσθεί δέηση επί τη καταθέσει της Ιεράς Εικόνος.

Σημειωτέον ότι η Εικόνα της Παναγίας της Οδηγητρίας θα παραμείνει εσαεί εις τον Ιερό Ναό του πολιούχου και κατά την ιερά πανήγυρη του Ευαγγελιστού Λουκά θα λιτανεύεται μαζί με την εικόνα του πολιούχου.

Μετά την τελετή ο Σεβασμιώτατος θα φιλοξενήσει όλους τους Σαλαμινίους στην μεγάλη τραπεζαρία του Πνευματικού - Διοικητικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπολεως και θα προσφέρει αναμνηστικά δώρα και ευλογίες.

Καλούμε τον ευσεβή λαό της Λαμίας και όλους τους Χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεως να συμμετάσχουν στην υποδοχή της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Οδηγητρίας την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου και ώρα 4:30 το απόγευμα εις τα προπύλαια του Ιερού Ναού του Ευαγγελιστού Λουκά.

Ο Κωνσταντίνος Αργυρός στο Άγιο Όρος

Μια εβδομάδα στο Άγιο Όρος με προσευχή και κατάνυξη πέρασε γνωστός τραγουδιστής που τα τελευταία χρόνια σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Ο Κωνσταντίνος Αργυρός θέλοντας να εκπληρώσει κάποιο τάμα του, ακολούθησε σύμφωνα με το περιοδικό "HELLO" το πρόγραμμα των μοναχών και την νηστεία τους και έμεινε σε κελί.

Νέος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου ἐξελέγη παμψηφεί ὁ Γέρων Ἱερομόναχος Βαρθολομαῖος,

Ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους ἀνακοινώνει ὅτι μετά τήν πρός Κύριον ἐκδημίαν τοῦ πολυφιλήτου Καθηγουμένου ἡμῶν Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου, ἔλαβε χώραν σήμερον, 26.9/9. 10.2013, ἡμέραν Τετάρτην, ἡ διαδικασία ἐκλογῆςτοῦ νέου Καθηγουμένου συμφώνως πρός τά ὁριζόμενα εἰς τόν Καταστατικόν Χάρτην τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Νέος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου ἐξελέγη παμψηφεί ὁ Γέρων Ἱερομόναχος Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος καί ἀνέλαβεν ἀμέσως τά καθήκοντά του εἰς συνέχισιν τοῦ ἔργου τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος Χρυσοστόμου.
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου Ἀρχιμανδρίτης Βαρθολομαῖος, κατά κόσμον Ἀναστάσιος Γαζέτας τοῦ Παναγιώτου καί τῆς Δήμητρας ἐγεννήθη ἐν Ἀθήναις τό ἔτος 1973. Περατώσας τάς ἐγκυκλίους αὐτοῦ σπουδάς ἐφοίτησεν εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν Ἀθηνῶν.
Τό ἔτος 1992 προσῆλθεν καὶ ἐκάρη εἰς τό τότε ὑπό τόν Γέροντα Χρυσόστομον (Κατσουλιέρην) Ἱερόν Σιμωνοπετριτικόν Κελλίον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ παρά τάς Καρυάς. Ἐκεῖ χειροτονηθείς διάκονος καί πρεσβύτερος παρέμεινεν ἕως τοῦ 2005.
Ἀπό τοῦ ἔτους αὐτοῦ καί ἐντεῦθεν, ὁμοῦ μετά τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιμ. Χρυσοστόμου καί τῆς λοιπῆς ἀδελφότητος ἀνέλαβε τήν διακονίαν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου ὑπηρετῶν ὡς Προϊστάμενος καί Ἐπίτροπος εἰς τήν Γεροντικήν Σύναξιν Αὐτῆς καί ἐκπροσωπήσας Αὐτήν πολλάκις εἰς τήν Ἱεράν Κοινότητα.
Σύμπασα ἡ ἀδελφότης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου ὁμοῦ μετά τῶν φίλων καί συνεργατῶν Αὐτῆς προσεύχεται, ὁ Κύριος νά ἀναπαύσῃ τήν ψυχήν τοῦ κοιμηθέντος Γέροντός μας καί ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Ἔφορος καί προστάτις τοῦ Ἁγίου Ὄρους νά σκέπῃ καί ἐνισχύῃ τόν νέον Καθηγούμενον πρός δόξαν Θεοῦ, κραταίωσιν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν τόπου καί πλήρη ἐφαρμογήν τῆς κανονικῆς τάξεως περί τήν Ἱεράν Μονήν συμφώνως πρὸς τάς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος καί τῆς Μητρός Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Ἐν Καρυαῖς τῇ 26ῃ Σεπτεμβρίου/9ῃ Ὀκτωβρίου 2013
Ἐκ τῆς Γραμματείας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου.

ΠΑΤΕΡ ΜΑΡΚΕΛΛΕ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΩΝ;

ΜAΝΩΛΗΣ ΜΕΛΙΝΟΣ .: Σάς είπαν δηλαδή κάποιοι Άγιορείται πατέρες, ότι έχουν βιωματική εμπειρία αγγέλων και δαιμόνων;

Γ.ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ .: Βεβαίως και πάλεψαν προς τούς δαίμονας! Μα και ό Γέρων Παίσιος τα λέει αυτά.

Ένας άλλος Γέροντας μου διηγήθηκε ότι βρέθηκε σε έκσταση. Καθώς διάβαζε ένα πατερικό βιβλίο κουράστηκε, μούδιασε το σώμα του κι έγειρε λίγο να ξεκουραστεί, βάζοντας το βιβλίο πού διάβαζε σαν μαξιλάρι. Ο νους του τότε αρπάγη και βρέθηκε στον ουρανό! Εκεί τον πλησίασαν δύο άγγελοι, όπως τους εικονίζει η Εκκλησία μας, με πρόσωπο όμορφο και χαρωπό. Ό Γέροντας έμεινε κατάπληκτος από το κάλλος των Αγγέλων και τούς λέει με θαυμασμό:

-           Άγγελοι μου, τί ωραία είναι αυτή ή φορεσιά που φοράτε!

Οι άγγελοι -το διηγείτο αυτό πολύ συγκινημένος- πρόσχαρα του απήντησαν:

-           Έτσι θα γίνει και ή δική σας φορεσιά στον άλλον αιώνα!

Τα έχασε εκείνος και σαν να έκανε, λέει, μία κίνηση να πάρει φωτογραφική μηχανή -ενώ δεν είχε ποτέ του μηχανή- να τούς φωτογραφίσει.

-           Στάσου, του είπαν οι άγγελοι, αυτές οι μηχανές δεν μάς παίρνουν εμάς!

Έμεινε αποσβολωμένος. Πέρασαν από μπροστά του οι άγγελοι, του χαμογέλασαν και φεύγοντας του είπαν:

-   Κατέβα τώρα να πάς να προσκυνήσεις την Παναγία.

Τα έχασε ό Γέροντας. Μόλις συνήλθε λίγο, αναρωτήθηκε ποιά Παναγία εννοούσαν; 

Κατάλαβε όμως αμέσως! και πήγε στο μοναστήρι Της κι έβαλε μετάνοια, όπως του είπαν οι άγγελοι. Αυτός λοιπόν ό Γέροντας έζησε τον άγγελο από κοντά.

Το ίδιο ακριβώς, υπάρχουν και εμπειρίες δαιμόνων. Όχι μόνο μοναχοί, αλλά και πολλοί προσκυνηταί χριστιανοί μου έχουν διηγηθεί τέτοιες εμπειρίες τους. Γιατί πολλές φορές όταν ό χριστιανός αγωνίζεται σωστά, του κάνει επίθεση ό δαίμονας. Ή πρώτη επίθεση πού θα σου κάνει, είναι το λεγόμενο «κοκκάλωμα». Σε αρπάζει σε σφίγγει και 'κοκαλώνει όλο το σώμα σου! "Όπως ένα μυρμήγκι που το πιάνουμε στα δάκτυλα. 

Τίποτε δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος όταν το αρπάξει το δαιμόνιο

Έχει τεραστία δύναμη, όπως βλέπουμε και στους δαιμονιζόμενους πού διαβάζουμε στα Ευαγγέλια. Τί γίνεται όμως; Επειδή μέσα στον μοναχό ή στον λαϊκό πιστό λειτουργεί συνέχεια ή ευχή, λειτουργεί και την ώρα πού τον σφίγγει ό δαίμονας. 

Δουλεύει ή ευχή και λέει το Όνομα αυτό, πού στο άκουσμα του ό δαίμονας δεν μπορεί ν' αντέξει! Το σώμα είναι «νεκρό», δεν έχει δύναμη, όμως ή ψυχή παλεύει. Ή ψυχή είναι πνεύμα και παλεύει με τον δαίμονα, πού και αυτός είναι πνεύμα. Τρία είναι τα πνεύματα: Ή ψυχή, ό άγγελος και ό δαίμονας. Αυτά παλεύουν. Ή ψυχή προφέροντας το όνομα του Ιησού Χριστού, κάνει τον διάβολο να μην αντέχει και να φεύγει. Αυτή ή ευχή -θέλω να τονίσω- θα είναι ή μεγαλύτερη παρηγοριά κατά την ώρα της εξόδου της ψυχής, όταν θα ανεβαίνει προς τα ουράνια. Αυτή ή ευχή θα βοηθήσει την ψυχή να απομακρύνει τα δαιμόνια και θα δώσει την δύναμη στον άγγελο να την πάρει. Να φύγει δηλαδή όσο το δυνατόν ακίνδυνα και απολέμητα ή ψυχή προς τα ουράνια. Ή ευχή θα είναι ό μεγαλύτερος βοηθός κι έπειτα ό άγγελος.

ΒΙΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΌΓΟΣ ΑΘΩΝΑΣ ΤΕΥΧΟΣ 10 ΠΕΙΡΑ ΠΑΤΕΡΩΝ.

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8564.html

Κατακεραύνωσε την εκκλησία των Σκοπίων ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Εκτενείς αναφορές από τα μέσα ενημέρωσης των Σκοπίων, αλλά και αμηχανία προκάλεσαν οι αναφορές του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την αυτοαποκαλούμενη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, στην ομιλία του, την Κυριακή, στους εορτασμούς στην σερβική πόλη Νις για τα 1.700 χρόνια από το Διάταγμα των Μεδιολάνων, η οποία αναγνώσθηκε στη σερβική από τον Σέρβο Επίσκοπο της περιοχής Μπάτσκι, Ειρηναίο, χαρακτήρισε τη λεγόμενη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία», ως «μη χριστιανική, παραεκκλησιαστική οργάνωση που υποστηρίζεται από κρατικές δομές».
O Βαρθολομαίος, προχώρησε σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, αναφερόμενος στην υπόθεση του φυλακισμένου Αρχιεπισκόπου Αχρίδας Ιωάννη (σ.σ. έχει καταδικαστεί για υπόθεση κατάχρησης από Δικαστήριο της ΠΓΔΜ ενώ διεθνείς οργανώσεις, όπως και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έχουν επικρίνει τις αρχές της ΠΓΔΜ για τις διώξεις εις βάρος του).
Οι αναφορές αυτές του Οικουμενικού Πατριάρχη, αρχικά, προκάλεσαν «σοκ» σε ιερείς της λεγόμενης «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» και σε αρκετά μέσα ενημέρωσης των Σκοπίων τα οποία τον επέκριναν ιδιαίτερα.
Πάντως, ο μητροπολίτης Τιμόθεος ο οποίος είναι και εκπρόσωπος της λεγόμενης «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» σημείωσε ότι θα περιμένει πρώτα να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου η ομιλία αυτή του Βαρθολομαίου στην πόλη Νις και στη συνέχεια θα υπάρξει σχετική τοποθέτηση.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της ΠΓΔΜ (αυτοαποκαλείται ως «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία») δεν προσκλήθηκε να συμμετάσχει στους εορτασμούς των 1.700 ετών από την έκδοση του διατάγματος των Μεδιολάνων, στην σερβική πόλη Νις.
Ο αρχιεπίσκοπος της λεγόμενης «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», Στέφανος, σχολίασε ότι η ορθόδοξη εκκλησία της χώρας δεν προσκλήθηκε για τους «γνωστούς λόγους» και πρόσθεσε ότι την ευθύνη γι' αυτό φέρουν οι ορθόδοξες εκκλησίες του κόσμου.
Ο Στέφανος σημείωσε ότι «η «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία» θα αναγνωριστεί από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία όταν επιλυθεί το ζήτημα της ονομασίας μεταξύ της Ελλάδας και της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της ΠΓΔΜ αποσχίσθηκε το 1967 από τους κόλπους του Σερβικού Πατριαρχείου και κήρυξε το αυτοκέφαλο της με την ονομασία «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία», το οποίο δεν αναγνωρίζεται από καμία επίσημη ορθόδοξη εκκλησία του κόσμου.

http://www.newsbomb.gr/ethnika/story/355364/katakeraynose-tin-ekklisia-ton-skopion-o-oikoymenikos-patriarhis

Η μνημόνευση

Ο Ιερέας (έχοντας ενδυθεί άπασαν την ιερατική στολή και το φαιλόνιο! ) προσκυνεί και ασπάζεται την Αγία Τράπεζα και αρχίζει την ακολουθία της Προσκομιδής. Αν γίνεται ιερατικό συλλείτουργο, την αρχίζει ο νεώτερος τη τάξει Ιερέας, στην συνέχεια μνημονεύει ο επόμενος Ιερέας κ.ο.κ. και ο αρχαιότερος («προεστώς» ) μνημονεύει τελευταίος, ο οποίος και «καλύπτει». Ενώ όταν λειτουργεί ο Αρχιερέας αρχίζει την Προσκομιδή ο έχων τα «δευτερεία», δηλαδή ο πρώτος τη τάξει Ιερέας. ( Άπαντα Συμεών Θες/νίκης, σελ. 109 ) .

Από τα πρόσφορα που έχει μπροστά του , διαλέγει τα καλύτερα. Το ίδιο ισχύει και για το «άναμα». (Σκεφθείτε το άναμα που θα γίνει σε λίγο Αίμα του Χριστού να έχει απαίσια γεύση! Κολάσιμη αμαρτία για τον Ιερέα! ). «Εάν ίδη (ο Ιερέας) ότι είναι ο οίνος ανοίκειος, ή ο άρτος, ας μην τολμήσει ποτέ να λειτουργήσει, αλλά να φροντίζει δια το κρείττον εις ευαρέστησιν του Κυρίου και όλων των χριστιανών. Όσοι , λοιπόν, παραμελούσι και καταφρονούσι του φοβερού τούτου λειτουργήματος, θέλουσιν κολασθή αιωνίως οι άθλιοι» ( Άγιος Συμεών ο Θες/νίκης, Άπαντα σελ. 472 ).

Ο Ιερέας μετά την «θυσία» του Αμνού, αρχίζει τη μνημόνευση. Πρώτα μνημονεύει τη Θριαμβεύουσα Εκκλησία∙ την Υπεραγία Θεοτόκο τους Παμμεγίστους Ταξιάρχες και όλους τους Αγγέλους, τους Προφήτες, τους Αποστόλους, τους Ιεράρχες, τους Μάρτυρες, τους Οσίους και τον εορταζόμενο Άγιο της ημέρας, κ.λ.π. Μετά προχωρεί στη μνημόνευση της Στρατευομένης Εκκλησίας με πρώτον τον οικείο Επίσκοπο∙ στη συνέχεια μνημονεύει ονόματα ζώντων, για να κλείσει με την μνημόνευση κεκοιμημένων.

Οι μερίδες προς μνημόνευση ονομάτων εξάγονται σταυροειδώς (οριζόντια των ζώντων , κάθετα των νεκρών) από το λεγόμενο «κατακλαστό», (Άπαντα Συμεών Θες/νίκης , σελ.118 ) και μόνο από το «κατακλαστό»,  γιατί μόνο αυτό «προήλθε» από το πρόσφορο που υψώθηκε και ευλογήθηκε . «Εις τας άλλας επιλοίπους προσφοράς, μερίς δε καμμία δεν εβγαίνει από αυτάς, ούτε των αγίων , ούτε των ζώντων, ούτε των κεκοιμημένων» ( Άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης , Πηδάλιον , εκδόσεις Αστέρος 1982, σελ. 682, υποσημ. 1 ) . «Χρεωστεί ο Ιερεύς να μνημονεύει τα ονόματα διότι έκαστος δια τελείαν λειτουργίαν προσέφερον εκείνα όσα προσέφερεν». ( Άγιος Συμεών Θες/νίκης ,αυτόθι, σελ. 369 ) .

Οι μερίδες ονομάτων που εξάγονται αντιπροσωπεύουν τα πρόσωπα, που μνημονεύουμε και τα οποία κοινωνούν νοητώς με τον Χριστό. ( Αυτόθι, σελ. 368 ) . Στο τέλος δε της Λειτουργίας, οι μερίδες αυτές (τα πρόσωπα αυτά) ρίχνονται μέσα στο Άγιο Ποτήριο! Εμβαπτίζονται δηλαδή με το Αίμα του Κυρίου και καθαρίζονται με το Αίμα του Κυρίου από τις αμαρτίες! «Ἀπόπλυνον , Κύριε,  τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἐνθάδε μνημονευθέντων δούλων σου , τῷ Αἵματί σου τῷ Ἁγίω», λέει ο ιερέας , όταν εμβαπτίζει τις «μερίδες» στο Αίμα του Κυρίου.

Έχει τόση δύναμη αυτή η μνημόνευση, ώστε μπορεί , αν είναι συνεχής και επίμονη ,να βγάλει και ψυχή από την Κόλαση! Ακόμα και οι Άγιοι που απολαμβάνουν εν ουρανοίς τη δόξα του Κυρίου, όταν τους μνημονεύουμε στην Προσκομιδή, αυξάνουν και αυτοί τη δόξα τους! «Εκείναι αι μερίδες , (γράφει ο Συμεών Θες/ νίκης ) αι οποίαι προσφέρονται εις τους Αγίους (στην Προσκομιδή) αποβλέπουσιν εις την δόξαν αυτών και τιμήν και ανάβασιν θεωρίας και μεγαλειτέραν απόλαυσιν του θείου φωτισμού» (Άπαντα, σελ. 338 ) .

Μνημονεύουν οι λαϊκοί;

Ναι, μνημονεύουν και αυτοί. Την στιγμή που ο Ιερέας μνημονεύει ονόματα στην Προσκομιδή, μπορούν και αυτοί να μνημονεύουν τους συγγενείς τους, ζωντανούς και πεθαμένους ( Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης , Πηδάλιον, αυτόθι, σελ. 428, υποσημ. 3β ) . Μπορούν επίσης να μνημονεύουν και στα ακόλουθα τρία σημεία της Λειτουργίας: Στη «Μεγάλη Είσοδο»∙ στο «Ἐξαιρέτως»∙ («καὶ ὧν ἕκαστος κατὰ διάνοιαν ἔχει», λέει ο Διάκονος ) ∙ και στο «σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου» (μετά την Θ. Κοινωνία), τότε που ο Χριστός παρουσιάζεται στο λαό κεκαλυμμένως» στο Άγιο Ποτήριο» ( Άγιος Συμεών Θες/νίκης, Σελ. 337 ) . Όμως άλλη δύναμη έχει η μνημόνευση από λαϊκό, άλλη από μοναχό, άλλη από Διάκονο, άλλη από Ιερέα, και άλλη από Αρχιερέα.  

Πηγή: «ΝΑΟΣ, ΙΕΡΕΑΣ

Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΑΡΧΙΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

Εκδόσεις «Θαβώρ» 2012

Η πνευματική ζωή και οι κύριες εκδηλώσεις της: Ο φόβος του Θεού, η συνείδηση και ο πόθος του Θεού.

ΜΟΥ γράφεις: “Προσπάθησα να κρατήσω όλες τις σκέψεις μου σε κάτι ουσιαστικό, αλλά δεν το κατόρθωσα απόλυτα, ίσως γιατί δεν είχα συνηθίσει να σκέφτομαι σοβαρά. Πήρα, λοιπόν, ένα καλό βιβλίο, ελπίζοντας ότι, με τη βοήθειά του, θα μπορούσα να καθοδηγήσω το νου μου. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ο νους μου περισπάται συνέχεια, και πάντοτε από ασήμαντα πράγματα. Μια μέρα, που είχα βυθιστεί σε ρεμβασμό- μα μήπως κάθε τόσο δεν μου συμβαίνει κάτι τέτοιο;- κάποια φίλη μου, που ήταν κοντά, με ρώτησε: “Τι σκέφτεσαι;”. Τίποτα δεν σκεφτόμουνα. Απλά είχα αφαιρεθεί. Ονειροπολούσα. Και μολονότι το έκανα συχνά , ποτέ ως τότε δεν είχα δώσει σημασία σ’ αυτή την κατάσταση, μια κατάσταση που, όπως καταλαβαίνω τώρα, δεν πρέπει να είναι υγιής. Ποια είναι όμως, η υγιής; … Νομίζω πως δεν θα καταφέρω ποτέ να ελέγξω τις σκέψεις μου”.

Αργότερα θα σου πω ποια είναι η υγιής κατάσταση. Τώρα θα σε παρακαλέσω να προσθέσεις κάτι στις παρατηρήσεις που έκανες: Προσπάθησε να περάσεις μια μόνο ημέρα- αλλά ολόκληρη τη μέρα- χωρίς να θυμώσεις, χωρίς να εκνευριστείς μ’ ότιδήποτε . Και γράψε μου αν τα καταφέρνεις και πώς.

Επανέρχομαι στο γράμμα σου, όπου εκφράζεις μιάν εύλογη απορία για την καταπληκτική εκείνη φράση μου, “Να  η ψυχική ζωή από κάθε πλευρά της!”. “¨Όμως”, λες, “δεν εξετάσατε την ψυχική ζωή από κάθε πλευρά της. Δεν αναφέρατε τις αρετές ή κάτι άλλο για την ευσέβεια- ούτε μια λέξη. Αλλά βλέπω ότι στην οικογένειά μου, στους συγγενείς μου και σε πολλούς γνωστούς μου η ευσέβεια έχει την πρώτη θέση όχι μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα”.

Σκόπευα να σου γράψω τώρα ακριβώς γι’ αυτό. ¨Ήθελα να σου το πω από το προηγούμενο γράμμα μου, αλλά τελικά, έπειτα από πολλή σκέψη, αποφάσισα να περιμένω την αντίδρασή σου. Και να την!

Αισθάνομαι την ανάγκη να σ’ ευχαριστήσω , γιατί μελέτησες σοβαρά όσα σου υπέδειξα. Έτσι απέδειξες πόσο συγκροτημένος είναι ο νους σου. Αν, όμως, αναφερόμουνα σ’ εκείνο το θέλημα που θεώρησες ότι παρέλειψα, θα έβγαινα από το θέμα μας. Γιατί ο σκοπός της ψυχής δεν είναι η ενασχόληση με πράγματα σαν κι αυτά που εξετάσαμε ως τώρα και που ανήκουν στην αρμοδιότητα του πνεύματος. Η ψυχή είναι αρμόδια για τη συγκρότηση της πρόσκαιρης, της επίγειας υπάρξεώς μας. Η γνώση της θεμελιώνεται στην εμπειρία∙ η δραστηριότητά της αποσκοπεί στην ικανοποίηση των αναγκών της πρόσκαιρης ζωής∙ και οι αισθήσεις της ενεργοποιούνται και διατηρούνται από τις ορατές καταστάσεις και συνθήκες , στις οποίες βρίσκεται. Βέβαια, συντελούνται μέσα της και ορισμένα πράγματα υψηλότερα απ’ αυτά, αλλά δεν είναι παρά “επισκέπτες” – ας τους πω έτσι- που κάνουν κάποιες σύντομες επισκέψεις από έναν ανώτερο κόσμο, τον κόσμο του πνεύματος.

Τί  ακριβώς είναι το πνεύμα; Είναι η δύναμη που «φύσηξε» ο Θεός στον άνθρωπο, όταν τον έπλασε ( Γεν: 2:7 ) . Όλα τα είδη των επίγειων όντων δημιουργήθηκαν με πρόσταγμα του Θεού. Κάθε λογής ψυχή, κάθε ζωντανό πλάσμα, προήλθε από τη γη: «Και είπε ο Θεός: “Να βγάλει η γη κάθε είδος ζωντανού οργανισμού, όλα τα είδη των ζώων, των ερπετών και των θηρίων”» (Γεν. 1:24 ) . Η ανθρώπινη ψυχή, μολονότι  στο κατώτερο μέρος της έχει κοινά γνωρίσματα με την ψυχή των ζώων, στο ανώτερο μέρος της είναι μοναδική και ασύγκριτη. Η ιδιαιτερότητα της συμπεριφοράς κάθε ανθρώπου οφείλεται στην ιδιαιτερότητα της ψυχής του. Το πνεύμα, που φύσηξε ο Θεός στον άνθρωπο, ενώθηκε με την ψυχή και την έκανε πολύ ανώτερη από κάθε άλλη, μη ανθρώπινη,  ψυχή. Να, λοιπόν, σε τι οφείλεται η ασύγκριτη ανωτερότητα της ψυχής του ανθρώπου απέναντι στην ψυχή των ζώων: στην πνευματοποίησή της.

Το πνεύμα, ως δύναμη που προέρχεται από τον Θεό, γνωρίζει τον Θεό, επιζητεί τον Θεό και βρίσκει ανάπαυση μόνο κοντά στον Θεό. Έχοντας μια βαθειά πνευματική αίσθηση, που πιστοποιεί τη θεϊκή προέλευσή του, το πνεύμα εξαρτάται επίσης απόλυτα από τον Θεό, επιδιώκει να ευαρεστεί τον Θεό και θέλει να ζει μόνο με τον Θεό και για τον Θεό.

Πιο συγκεκριμένες εκδηλώσεις της ζωής του πνεύματος είναι:

1)  Ο φόβος του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι , ανεξάρτητα από το βαθμό αναπτύξεώς τους, αναγνωρίζουν ότι υπάρχει μια Ανώτερη Ύπαρξη, ο Θεός, που δημιούργησε, συντηρεί και κυβερνάει τα πάντα. Παραδέχονται ότι εξαρτώνται απ’ Αυτόν και ότι οφείλουν να Τον ευαρεστούν. Πιστεύουν , τέλος, ότι Αυτός είναι ο Κριτής και Μισθαποδότης , που «θα ανταμείψει τον καθένα ανάλογα με τις πράξεις του» ( Ματθ. 16:27 ) . Στο πνεύμα είναι χαραγμένη αυτή η φυσική, όπως λέγεται, πίστη. Έχοντας τη φυσική πίστη, το πνεύμα αποκτά σεβασμό και ευλάβεια στον Θεό, αποκτά το φόβο του Θεού.

2)  Η συνείδηση. Η ψυχή δεν θα γνώριζε πώς να ευαρεστήσει τον Θεό, πώς να του δείξει το σεβασμό και την ευλάβειά της, αν δεν την καθοδηγούσε σ’ αυτό η συνείδηση. Ο Θεός, αφού με τη φυσική πίστη μετέδωσε ένα απειροελάχιστο μόριο της παντογνωσίας Του στην ψυχή, χάραξε πάνω της τα αιτήματα της αγιότητας, της αγαθοσύνης και των αληθειών Του. Ανέθεσε, μάλιστα, στην ίδια να παρακολουθεί αν εκπληρώνονται τα αιτήματα αυτά, κρίνοντας τον εαυτό της ως προς το δίκαιο και το άδικο, το ορθό και το σφαλερό, τα καλό και το κακό. Η συνείδηση είναι αυτή ακριβώς η πλευρά της ψυχής, που υποδεικνύει τι είναι σωστό και τι όχι, τι ευαρεστεί τον Θεό και τι όχι, τι πρέπει να γίνει σε κάθε περίσταση και τι όχι. Όταν , λοιπόν, διαπιστώνει την ορθότητα και την ωφελιμότητα μιας πράξεως, την οποία σκέφτηκε ή κλήθηκε να την εκτελέσει  , τότε μπορεί και οφείλει να την εκτελεί αδίσταχτα. Αν το κάνει, αυτοαμείβεται με ψυχική ανάπαυση και παράκληση∙ αν δεν το κάνει, αυτοτιμωρείται με τύψεις και λύπη. Η συνείδηση είναι ο νομοθέτης , ο νομοφύλακας, ο δικαστής και ο εκτελεστής , είναι ο φυσικός κώδικας των εντολών του Θεού, κώδικας δεσμευτικός για όλους τους ανθρώπους.

3)  Ο πόθος του Θεού. Αυτός  εκφράζεται στην παναθρώπινη νοσταλγία του ύψιστου αγαθού. Καθαρότερα εκδηλώνεται με το ανικανοποίητο των ανθρώπων από τα υλικά. Τι σημαίνει αυτό το ανικανοποίητο; Σημαίνει ότι το πνεύμα δεν ικανοποιείται με κανένα κτιστό πράγμα. Ακριβώς επειδή προέρχεται από τον θεό, Αυτόν αναζητάει κι Αυτόν λέει να γευθεί. Όταν βρίσκεται σε ζωντανή κοινωνία μαζί Του, τότε μόνο αναπαύεται. Το κατορθώνει; Είναι ειρηνικός. Δεν το κατορθώνει; Είναι ανήσυχος, όσα υλικά αγαθά κι αν έχει. Όλοι οι άνθρωποι, όπως ήδη παρατήρησες, αδιάκοπα αναζητούν. Αναζητούν κάτι. Αφού το βρουν , όμως, το απορρίπτουν και ξαναρχίζουν την αναζήτηση, για να την εγκαταλείψουν και εκείνο που θα βρουν στη συνέχεια. Κοντολογίς, η αναζήτησή τους δεν έχει τέλος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν αναζητούν το σωστό αντικείμενο στον σωστό χώρο. Μ’ άλλα λόγια, ούτε εκείνο που θα έπρεπε αναζητούν, ούτε εκεί που θα έπρεπε το αναζητούν. Δεν είν’ αυτό μια τρανή απόδειξη , πως υπάρχει μέσα μας μια δύναμη , που μας τραβάει πέρα από τη γη και τις γήινες θλίψεις, προς τα επουράνια;

Δεν σου εξηγώ με λεπτομέρειες όλες τις εκδηλώσεις του πνεύματος. Απλά κατευθύνω τις σκέψεις σου προς την αποδοχή μιας αναμφισβήτητης πραγματικότητας, της παρουσίας του πνεύματος μέσα στον άνθρωπο. Σου ζητώ να μελετήσεις με περισσότερη επιμέλεια αυτή την πραγματικότητα,  για να την αποδεχθείς ολοκληρωτικά. Το πνεύμα, βλέπεις, είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του ανθρώπου. Η ψυχή μας κάνει λίγο κατώτερους από τα ζώα, ενώ το πνεύμα λίγο κατώτερους από τους αγγέλους. Καταλαβαίνεις, βέβαια, το νόημα μερικών φράσεων που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή ζωή, όπως “το πνεύμα ενός συγγραφέα”, “το πνεύμα ενός λαού” και άλλων παρόμοιων. Πρόκειται για το σύνολο κάποιων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, χαρακτηριστικών πραγμάτων αλλά, ως ένα βαθμό, και ιδεατών, με την έννοια πως είναι αόριστα και ασαφή. Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιείται και η έκφραση “ανθρώπινο πνεύμα” . Ενώ , όμως, το πνεύμα ενός συγγραφέα είναι εντελώς ιδεατό, το ανθρώπινο πνεύμα είναι μια ζωντανή δύναμη μέσα στον άνθρωπο. Και η δύναμη αυτή επιβεβαιώνει την ύπαρξή της  με εξωτερικές εκδηλώσεις , που γίνονται αντιληπτές με τις αισθήσεις.

Απ’ όσα ανέφερα, ελπίζω ότι θα καταλήξεις  αβίαστα στο συμπέρασμα: Ένας άνθρωπος , μέσα στον οποίο δεν κινείται και δεν ενεργεί το πνεύμα, δεν στέκεται στο ύψος της ανθρώπινης  αξίας.

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

γράμματα σε μια ψυχή»

ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000