Ο Άγιος Νεκτάριος για τη νηστεία.

Αποσπάσματα από μια επιστολή που έστειλε σε μοναχές.

«Η υγεία είναι το πρώτιστο το οποίο πρέπει να έχετε. Μάθετε ότι αυτοί που δεν έχουν γίνει ακόμη τέλειοι, για να μην πω αυτοί που έχουν μπει ήδη στο στάδιο για να αγωνιστούν, εάν δεν έχουν υγεία, καταβάλλονται και αποκάμνουν, διότι ακόμα στερούνται του ηθικού σθένους, που ενισχύει τους τέλειους. Η υγεία γι’ αυτόν που δεν είναι τέλειος είναι το αυτοκίνητο όχημα, που φέρνει τον αθλητή στο τέρμα του αγώνα. Γι’ αυτό σας συνιστώ διάκριση σε όλα και φρόνηση και σας συμβουλεύω να φεύγετε τα άκρα∙ οι αυστηρότητες δεν πηγαίνουν μαζί με τα μέτρα της αρετής. Αυτός που δεν έχει υψηλές ηθικές αρετές και ταυτόχρονα συναγωνίζεται με τους τέλειους και θέλει να ζει με αυστηρότητα, όπως οι άγιοι ασκητές, αυτός, διατρέχει τον κίνδυνο της υπερηφάνειας και της πτώσης. Να ζείτε με ταπεινότητα καρδιάς και ως αρχάριοι δόκιμοι για να σας σκεπάζει το έλεος του Θεού. Το κεφάλαιο της νηστείας είναι ανάγκη να συμβαδίζει με την υγεία σας, για να μην αναγκαστείτε να εγκαταλείψετε μετά την έρημο και να ζείτε στις πόλεις για θεραπεία της ασθενής σας σάρκας. Η τροφή δεν σας ανεβάζει μπροστά στο Θεό. Θα επιθυμούσα, εάν πρόκειται να επιστρέψετε στις πόλεις γι’ αυτό το λόγο, να τρώτε ότι βρείτε για χάρη της υγείας σας για να μένετε στην έρημο και να προσεύχεστε. Αν είστε υγιείς θα προκόψετε, εάν δεν είστε υγιείς τότε μάταιοι οι κόποι σας.»

«Για την Τεσσαρακοστή σας λέγω να την περάσετε με σοφία και σύνεση , κανονίζοντας τη νηστεία και τα αναγνώσματα και οι προσευχές να είναι σύμφωνα με το μέτρο, που σας υποδεικνύει η αντοχή σας ή ο πόθος σας.

…Εάν δεις ότι εξασθενήστε, να λιγοστεύετε κάπως τις ακολουθίες. Εάν καμία από τις νεότερες πεινά το βράδυ, μπορεί να λαμβάνει λίγο ψωμί ή νερό, επειδή βρίσκονται στην ανάπτυξη τους και δεν πρέπει να αποστερούνται από τα αναγκαία της διατροφής και της παροχής αυτών που χρειάζεται το αναπτυσσόμενο σώμα , για να μη βλαφτεί.

Όταν περάσει ο χρόνος της ανάπτυξης, τότε μπορεί αν νηστέψουν και να τρώνε μια φορά τη μέρα.

Ο γυναικείος οργανισμός πλάστηκε, για να έχει περισσότερη ανάγκη, διότι προορίστηκε για μεγαλύτερες εξαντλήσεις∙ γι’ αυτό οι γυναίκες που θέλουν να μιμηθούν τους άνδρες στην διατροφή( νηστεία) εξαντλούνται γρήγορα∙ η γυναίκα έχει από τη φύση της περισσότερη τροφή και περισσότερου ύπνου.

Να θυμάστε ότι είστε γυναίκες και να μη συναγωνίζεστε τους άνδρες. Υπόδειγμα να έχετε τις γυναίκες και από αυτές όχι αμέσως όλη τους τη ζωή∙ για αυτό πρέπει να διαιρεθεί στη ζωή της ασκήσεως και στη ζωή της ηθικής τελειότητας.

Όταν βλέπετε πολλή άσκηση , να γνωρίζετε ότι υπάρχει μεγάλη ηθική αρετή , η οποία υποστηρίζει την άσκηση του σώματος, διότι πρέπει να γνωρίζουμε καλά ότι η δύναμη της ψυχής ενισχύει και υποστηρίζει το σώμα στους αγώνες. Χωρίς ψυχικό σθένος και οι μεγάλες ασκήσεις είναι αδύνατες, και εάν κάποιος τολμηρός αναλάβει μεγάλες ασκήσεις πριν κάνει σθεναρή την ψυχή του με ηθικές αρετές, αυτός θα πλανηθεί και θα πέσει.

Γι’ αυτό αξιώνω, θέλω , επιθυμώ , επιποθώ να βαδίζετε το δρόμο της άσκησης σε όλα, ζώντας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του πολιτεύματός σας και σύμφωνα με τις απαιτήσεις για τη συντήρηση του σώματός σας και της υγείας σας και να ζητάτε την ηθική τελειότητα.»

« Γιατί πολλοί και με νηστείες και με αγρυπνίες αγωνίστηκαν , και αναχώρησαν στην έρημο, και ασκήθηκαν στην ακτημοσύνη στο έπακρο, και κατόρθωσαν μεγάλη ελεημοσύνη, σε σημείο που να μην έχουν τίποτα άλλο να δώσουν, σύμφωνα με την επιθυμία τους και την προαίρεση τους και κάθε άλλη αρετή επέδειξαν , ύστερα όμως με ελεεινό τρόπο έπεσαν και γλίστρησαν σε κακία∙ και αυτό το έπαθαν επειδή δεν είχαν το χάρισμα της διάκρισης∙ καθώς έλεγε και ο Μέγας Αντώνιος και όλοι οι Πατέρες.»

«… περισσότερο κινδύνευσα με την άμετρη ασιτία και αγρυπνία, παρά από το πολύ φαγητό και τον άμετρο ύπνο…»

Τ

Η Κοίμηση και ο ενταφιασμός του Αγίου Νεκταρίου

Στο απόμακρο για κείνο τον καιρό νοσοκομείο της Αθήνας, το Αρεταίειο, η γραμματεία έπαιρνε απ' έξω εντολή και έδινε μέσα εντολή να κρατήσουν κάποιο κρεββάτι στον μικρό παθολογικό θάλαμο, για έναν γέροντα καλόγερο από την Αίγινα.

Τον έφεραν κάποιο μεσημέρι δύο καλόγριες κι ένας μέτριος στο ανάστημα σαραντάρης, που από την πρώτη στιγμή που μπήκαν ανησυχούσε και κρυφόκλαιγε. Έκαναν τις διατυπώσεις της εισόδου και παραμονής του στο θεραπευτήριο και η μία από τις δύο καλόγριες έφυγε.

Στον θάλαμο που τον τοποθέτησαν ήταν άλλα τέσσερα κρεβάτια ωστόσο μόνο τα δύο ήταν πιασμένα. Στο διπλανό του γέροντα της Αίγινας αναπαυόταν ένας άντρας περίπου σαραντάρης που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων.

Ήταν επαρχιώτης οικογενειάρχης, είχε πέσει σ' ένα γκρεμό από το ζώο του, χτύπησε κι από τότε τον έσερναν με τα φορεία.
Στο παρακάτω, έμενε κάποιος γέροντας συνταξιούχος δάσκαλος, με ουρολογική κι αυτός πάθηση.

"Τι νομίζεις γερόντισσα Ευφημία, έκανε κάπου στον προθάλαμο σιγανασαίνοντας και σκουπίζοντας τα δάκρυά του ο άντρας, θα κάνει την εγχείρηση, θ' αντέξει στο μαχαίρι;"

Εκείνη απόμεινε συλλογισμένη.

"Τι θ' απογίνουμε δίχως την ευλογημένη του καθοδήγηση, πώς θα ζήσουμε χωρίς την προσευχή του;" συνέχισε ο άντρας.

"Ελπίζω, κύριε Σακκόπουλε, αποκρίθηκε τέλος η καλόγρια μισοταραγμένη. Ο καλός Θεός θα λυπηθεί την αδελφότητα, δεν θα επιτρέψει ν' απομείνουμε είκοσι οκτώ ψυχές ορφανές."

"Ω αδελφή Ευφημία, σ' αυτόν οφείλω τα πάντα. Και κυρίως τον θησαυρό της ψυχής μου. Αυτός με εισήγαγε εις το εύρος, το ύψος και το κάλλος που έχει ο Κύριος. Από νωρίς έχασα την μητέρα μου και το ξεπέρασα, πρόπερσι αναπαύθηκε κι ο πατέρας μου, άνθρωπος όλο αυταπάρνηση κι ευγένεια και το κατάπια. Αν μας εγκαταλείψει κι ο άγιος γέροντας, ο πνευματικός πατέρας και οδηγός και μεσίτης εις τον Θεόν, θα καταντήσω δυστυχής, θα παραμείνω δεντρί στην έρημο..."

Η καλόγρια τον ανακοίταξε με κάποια στοργή και κούνησε το κεφάλι.

Πέρασε ο πρώτος μήνας, πέρασε κι ο δεύτερος.

Δεν πρόλαβε να κάνει εγχείρηση, δεν πρόλαβε να περάσει από μαχαίρι.

Η Αθήνα συγκλονιζόταν από ιαχές και αλλαλαγμούς για την εκλογική ήττα του Βενιζέλου, για τις αλλαγές στην Κυβέρνηση, για την επαναφορά του εξόριστου Βασιλιά Κωνσταντίνου, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι συζητούσαν, σχολίαζαν την έκπτωση του Μελετίου και την επανανθρόνιση του Θεοκλήτου, όταν ο χλωμός ασκητικός εκείνος γέροντας, ο καλόγερος της Αίγινας, έβλεπε ξαφνικά καταμπροστά του ανοιγμένους τους ουρανούς και τους αγγέλους κατά χιλιάδες να τον υποδέχονται.

Στάθηκε λίγο προτού ξεψυχήσει κι αφουγκράστηκε. Από ψηλά κάποια γνώριμη φωνή, κάποια ολόγλυκια φωνή σε ξένη χώρα τον καλούσε.

"Είσελθε τέκνον, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου. Σε αναμένει ο της δικαιοσύνης στέφανος."

"Εις εμέ, εις εμέ το λέγεις Κύριε;" πρόλαβαν να ψιθυρίσουν για στερνή φορά τα χείλη του.

Κι ανοίγοντας το στόμα να πάρει ανασεμιά, είδε πως μεταφέρεται. Παρέδωσε την άγια του υπομονετική ψυχή στον αγαπημένο του Αφέντη. Στον Αφέντη των ουρανίων, των επιγείων και καταχθονίων.

Η γερόντισσα Ευφημία αναστατώθηκε.

"Σεβασμιώτατε, Σεβασμιώτατε, ανάκραξε με λυγμούς. Κύριε Σακκόπουλε, πού είναι ο κύριος Σακκόπουλος;... Το τηλέφωνο παρακαλώ, το τηλέφωνο...

Ήρθε μια σαβανώτρα από το προσωπικό του νοσοκομείου να βοηθήσει τη γερόντισσα. Το νεκρό σώμα, μοσκομύριζε... Θεέ και Κύριε ! ... Κάτι πήγε να πει η γερόντισσα δεν το μπόρεσε. Για μια στιγμή έβγαλαν τη μάλλινη φανέλλα και την πέταξαν πρόχειρα στο διπλανό κρεββάτι. Κι ώσπου να προχωρήσουν να τελειώσουν με τα σάβανα, ο διπλανός άρρωστος, ο άνθρωπος που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων κινήθηκε, ξεπετάχθηκε όρθιος, αμφιταλαντεύθηκε, στάθηκε στα πόδια του κι έκανε το σταυρό του.

"Σηκώθηκα, περπατάω! ανάκραξε δυνατά, Θεέ μου, έγινα καλά! Τι έχει αυτή η φανέλλα;"

Για δες, ήταν στ' αλήθεια όρθιος, περπατούσε !

Δεν καλοκατάλαβαν, απόμειναν να χάσκουν. Το νεκρό σώμα μοσκομύριζε... Η γερόντισσα πήρε τη φανέλλα, την έβαλε ένα κουβάρι στο ράσο της. Τα χέρια της έτρεμαν.

Απόρησαν oι γιατροί, απόρησε και το προσωπικό του νοσοκομείου όταν έμαθαν πως ο φτωχός ρασοφόρος από την Aίγινα, ήταν άλλοτε γενικός διευθυντής στη Ριζάρειο και ήταν λέει... Δεσπότης!

Μια νύχτα θρήνου πέρασε η γερόντισσα Ευφημία.

Αργά το πρωί έφθασε ένας φίλος Αρχιμανδρίτης, ιεροκήρυκας, ο Παντελεήμων Φωστίνης και λίγο πιο έπειτα ο Πρωτοπρεσβύτερος Άγγελος Νησιώτης, διαλεκτός μαθητής του στη Ριζάρειο και δημιουργός αργότερα κατηχητικών σχολείων. Έφθασε σωστό ανθρώπινο ράκος κι ο Κωστής Σακκόπουλος. Παράγγειλαν το φέρετρο, παράγγειλαν τη νεκροφόρα και λίγo αργότερα ξεκίνησαν για τον Πειραιά.

Το βαποράκι της γραμμής η "Πτερωτή", θα σήκωνε άγκυρα για την Αίγινα ακριβώς στις δύο το μεσημέρι. Η νεκροφόρα με λογής - λογής διατυπώσεις που έπρεπε να γίνουν, έφθασε εμπρός στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος στον Πειραιά, λίγo μετά τις δώδεκα. Ο Ναός βρέθηκε κλειστός, όλοι oι αρμόδιοι κι ο νεωκόρος, έλειπαν για μεσημεριάτικη διακοπή.

Αυθόρμητα μαζεύτηκε ολόγυρα στο πεζοδρόμιο κόσμος. Από λαλιά σε λαλιά, ακούστηκε, μαθεύτηκε στην εργατική πόλη, η Κοίμηση του γέροντα της Ριζαρείου. Κι ένας λαός περικύκλωσε το φέρετρο.

Καθώς το έφεραν σιμά στα σκαλοπάτια του Ναού για να πάρουν τουλάχιστον μια φωτογραφία στην πόλη και στο χώρο που τόσο είχε κηρύξει κι αγαπήσει, κι άνοιξαν το καπάκι, μούδιασαν, τάχασαν... Παρατήρησαν κάτι το ασυνήθιστο, το καταπληκτικό. Από την ήρεμη και γαλήνια μορφή έσταζε κάτι σαν ιδρώτας που μοσκομύριζε... Θεέ και Κύριε !

Ο Κώστας ο Σακκόπουλος σαστισμένος έτρεξε κι αγόρασε από το περίπτερο ένα πακέτο μπαμπάκι και σκούπισε σιγά - σιγά και απαλά από το πρόσωπο τον μοσκομύριστο ιδρώτα. Μερικοί τότε έπεσαν επάνω του, του άρπαξαν τις τούφες το μπαμπάκι, το έφερναν ευλαβικά στο μέτωπό τους, άλλοι το έκρυβαν στις τσέπες τους, άλλοι το παράχωναν στο στήθος.

"Δεν έχει βάρος, δεν έχει βάρος, είναι ελαφρύς σαν πούπουλο", φώναξαν και oι άνδρες που σήκωναν το φέρετρο, έτοιμοι να το ξαναφέρουν στη νεκροφόρα.

Το βαποράκι της γραμμής η "Πτερωτή" έφθασε στις τέσσερις παρά κάτι, απόγευμα στην Αίγινα με τη σημαία "μετζάστρα" (μεσίστια) στο πλωριό κατάρτι.

Προτού αράξει στο μώλο, ο καπετάνιος σφύριξε τρεις φορές πένθιμα και συνθηματικά.

Στα γαλανά νερά του Σαρωνικού ταξίδευε το Ιερό Λείψανο ενός ανθρώπου του Θεού. Ενός Κληρικού που δεν καυχήθηκε ποτέ για κάτι δικό του. Ενός Ιερομόναχου που ευαρέστησε τον Άγιο Θρόνο με την υπακοή, το ταπεινό φρόνημα, την υπομονή, την πίστη, την αγάπη.

Αμέτρητος λαός πλημμύρισε κάτω την παραλία. Όλος σχεδόν ο Κλήρος, όλοι oι Ιερομόναχοι, όλες oι καλόγριες από τα ντόπια Μοναστήρια.

Οι γυναίκες έκλαιγαν σιωπηλά, μερικές στέναζαν, μερικές μοιρολογούσαν.

"Παππούλη μας, προστάτη της φτωχολογιάς, τι θ' απογίνουμε τώρα που μας άφησες ορφανές και μόνες;"

Διακόσιοι τόσοι άντρες τσακώθηκαν ποιος θα σηκώσει το φέρετρο. Ήταν oι φίλοι του, oι ψαράδες του γιαλού, οι σφουγγαράδες που ταξίδευαν και βουτούσαν πέρα στην Τζιμπεράλτα και στο Τούνεζι κι έφερναν σφουγγάρια της ευλογίας με χαραγμένο στη μέση τον Τίμιο Σταυρό, εργάτες που δούλεψαν στη Μονή κι έφαγαν ψωμί από τα χέρια του, oικοδόμοι, αγρότες, αμπελουργοί, επαγγελματίες και πλανόδιοι.

Ο δήμαρχος με τον αστυνόμο για να τους φέρουν σε λογαριασμό, τους χώρισαν σε τετράδες και υπολόγισαν το δρόμο κάπου δυο ώρες και κάτι, ώσαμε το Μοναστήρι. Σε λίγο τα πάντα τακτοποιήθηκαν και η πομπή ξεκίνησε.

Ήταν κάτι το ριγηλό και συγκινητικό. Ποτέ η Αίγινα δε θυμόταν ένα τέτοιο ξόδι. Αυθόρμητα η λαϊκή ψυχή αγκάλιασε το Λείψανο - Θησαυρό του διαλεκτού παιδιού της και το έφερνε με σφιχτή ανασεμιά στη θέση Ξάντος.

Πένθιμη διακόσμηση γυρόφερνε την πόλη και την παραλία. Οι καμπάνες στους Ναούς σιγοχτυπούσαν όπως τη Μεγάλη Παρασκευή. Θυμίαμα καιγόταν σ' όλες τις πόρτες και δροσερά λουλούδια έπεφταν από γριές και νιες και δροσερές παρθένες.

Ένα πλήθος νέοι ρασοφόροι Ριζαρείτες ακολουθούσαν σιωπηλοί.

"Δεν έχει βάρος, δεν έχει βάρος, είναι ελαφρύς σαν πούπουλο", φώναζαν κατάπληκτοι κάθε τόσο οι άνδρες από τα σταυροδρόμια και τις λαγκαδιές, καθώς σήκωναν το φέρετρο κι ετοιμάζονταν ν' αλλάξουν βάρδια.

Το Μοναστήρι γέμισε κόσμο. Ατελείωτη μυρμηγκιά, κάθε λογής άνθρωποι, γνωστοί, άγνωστοι, καταλαχάρηδες του βουνού, του λόγγου, της ακρογιαλιάς. Όλοι τους είχαν διάθεση να παρασταθούν, να προσευχηθούν, να ξενυχτήσουν, να κλάψουν.

Σ' όλο τούτο το πλήθος και στις καλόγριες της αδελφότητας που έκλαιγαν σαν μικρές νεαρές κοπέλες, ξεχώριζε η φυσιογνωμία της Ηγουμένης, της Οσίας Ξένης, της τυφλής.

Στάθηκε κάποια στιγμή καταμπροστά στο φέρετρο, πάνω στη γαλήνια κι ευγενική μορφή, που θαρρούσες ότι λαφροκοιμόταν, τη μορφή του πνευματικού πατέρα και οδηγού, του ευεργέτη και προστάτη της και μη μπορώντας με τα τυφλά μάτια να δει, να προσέξει τον ιδρώτα - Μύρο που κυλούσε από το μέτωπο, το ένιωσε σαν όσφρηση, σαν ευωδιά και μένοντας ακίνητη και κάνοντας τρεις φορές το σημείο του σταυρού, είπε:

"Ο πατέρας μας δεν πέθανε. Ζει, μας βλέπει και προσεύχεται απόψε για μας. Το Μοναστήρι μας θα προκόψει, δεν θα το αφήσει ο Κύριος. Όταν ζούσε και τον απολαμβάναμε δίπλα μας, κοντά μας, φάρο και οδηγό, αυτό πάντα μας έλεγε. Αυτή την Προφητεία: Από εδώ, μας έλεγε, κόρες μου, απ' αυτές τις ερημιές, σε μερικά χρόνια θα διαβαίνουν άμαξες, θα περνά πλήθος ο κόσμος με αφιερώματα, χρυσάφια και λαμπάδες. Kαι εμείς οι άπραγες στεκόμασταν δίβουλες, ξαφνιασμένες. Μήπως τάχα παραλογίζεται ο Σεβασμιώτατος, αναρωτιόμασταν με ανησυχία. Αδελφές μου, μη κλαίτε, αδέλφια μου μη θρηνείτε. Η Αίγινα και η Ελλάδα απόκτησε έναν Όσιο, ένα σημερινό ικέτη εμπρός εις τον Εσταυρωμένο".

Τα λόγια της σκέπαζαν τους κρυφούς λυγμούς της από μια Θεϊκή Δύναμη και Χάρη. Τα λόγια της έπεσαν στο πλήθος με τέτοια αρμονία που γλύκαναν ευθύς όλες τις καρδιές και για κάμποσο χρονικό διάστημα της νύχτας, απόδιωξαν τις μελαγχολικές σκέψεις του θανάτου.

Τρεις μέρες και τρεις νύχτες κράτησε το λαϊκό τούτο προσκύνημα. Και το Λείψανο αδιάκοπα έσταζε ιδρώτα-Μύρο και σκορπούσε ολοτρόγυρα Ευωδία!

Mια από τις τρόφιμες της αδελφότητας ανησύχησε.

"Θα πρέπει να επισπεύσουμε τον ενταφιασμό, πέταξε με σπουδή στην Οσία Ξένη. Δεν μπορεί, γερόντισσά μου, σώμα είναι, θα βρωμίσει".

Το βράδυ που κοιμήθηκε, είδε ολοζώντανο σιμά της τον γέροντα ντυμένο στα αρχιερατικά του άμφια.

"Σεβασμιώτατε", ανάκραξε. Kαι γονάτισε να του ασπασθεί το χέρι.

"Βρωμά παιδί μου, το χέρι μου;" τη ρώτησε επιτιμητικά.

"Μοσκομυρίζει Σεβασμιώτατε", ψιθύρισε.

"Τι μυρίζει;"

"Λιβάνι και αλόη." "Τότε μη φοβείσαι και διά το Λείψανον."

Ξύπνησε καταφοβισμένη. Έτρεξε στο φέρετρο, ασπάσθηκε τρεις φορές τα κρινοδάχτυλα των χεριών. Kαι ξαναπρόσεξε που έτρεχε συνέχεια στη μορφή ιδρώτας - Μύρο.

Φυσικά φρόντισαν και για τον ενταφιασμό. Θα τον τοποθετούσαν εκεί πλάγια στο Ναό, χαμηλά στο πεύκο. Στο καταπράσινο και φουντωτό βελονόφυλλο δεντρί που τόσο αυτός καμάρωνε κι αγαπούσε. Εκεί, που κάποτε η πρώτη εκείνη γερόντισσα κάτοικος, σαν έσκαβε για να το φυτέψει, τοσοδούλι και μικράκι, άκουσε την παράδοξη φωνή :"Άφησε τόπο για ένα τάφο". Ναι, τώρα όλα ξεκαθάριζαν. Ο καλός Θεός είχε προδιαλέξει τόπο για το σκήνωμα του διαλεκτού παιδιού Του.

Προτού σκεπάσουν το φέρετρο για τον ενταφιασμό, όλες σχεδόν oι μαθήτριες και υποτακτικές έφεραν κι έριξαν λεμονανθούς από τις λεμονίτσες που είχε φυτέψει ο ίδιος ο γέροντας με το χέρι του, σε διάφορες πρασιές ολόγυρα από το Ναό και παράπλευρα έξω.
(Από το βιβλίο του Σώτου Χονδρόπουλου: Ο Άγιος του αιώνα μας -ο Όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς-Αφηγηματική Βιογραφία. Έκδοσις Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης. Δεύτερη Έκδοση. Σελ. 269-274).

Πηγή: οrthodoxy

Ζίτσα Ιωαννίνων: Κατέστρεψαν ξωκκλήσι αναζητώντας κρυμμένο θησαυρό!

 

Τα κυκλώματα των ιερόσυλων που λυμαίνονται ναούς και μοναστήρια στην Ήπειρο, χτύπησαν ένα ξωκλήσι των Ιωαννίνων καταστρέφοντας το ιερό στο οποίο περίμεναν ότι θα βρουν... θησαυρό! Όμως, οι σύγχρονοι «Ιντιάνα Τζόουνς» έφυγαν με άδεια χέρια, αφήνοντας πίσω τους μεγάλες ζημιές.
Οι κάτοικοι του χωριού Λίθινο Ζίτσας Ιωαννίνων δεν πίστευαν στα μάτια τους χθες το πρωί, όταν μπήκαν στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και βρήκαν την Αγία Τράπεζα αναποδογυρισμένη και το ιερό να έχει σκαφτεί σε βάθος τουλάχιστον ενάμισι μέτρου και πλάτος τριών! Οι άγνωστοι δράστες φαίνεται πως είχαν ενδείξεις ότι στο βυζαντινό εκκλησιαστικό μνημείο υπήρχε κρυμμένος θησαυρός και δεν δίστασαν να το καταστρέψουν αναζητώντας τον. Εξάλλου, άφησαν ανέγγιχτο το φτωχικό παγκάρι που είχε μέσα μερικά κέρματα αλλά και ο,τιδήποτε άλλο υπήρχε μέσα στο ξωκλήσι. 
Η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου χρονολογείται στις αρχές του 17ου αιώνα, αφού υπάρχουν αναφορές ότι μέχρι το 1670 λειτουργούσε ως μοναστήρι. Μετά τη νέα λεηλασία, οι υπεύθυνοι του δήμου Ζίτσας επαναφέρουν στην επικαιρότητα το αίτημα της επαρκούς φύλαξης των χωριών της ευρύτερης περιοχής και ζητούν να ενισχυθούν οι αστυνομικές δυνάμεις ώστε να νιώθουν ασφαλείς οι λιγοστοί κάτοικοι που έχουν απομείνει.
protothema

Το Αγιον Ορος μπαίνει σε... ψηφιακή κιβωτό

Δεκαπέντε από τις είκοσι μονές του Αγίου Ορους, καθώς και η Ιερά Κοινότητα, ανταποκρίθηκαν και συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Ψηφιακή Σύγκλιση» του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, το οποίο αποβλέπει στη δημιουργία ενός είδους «ψηφιακής κιβωτού» με τους θησαυρούς της αθωνικής πολιτείας.

Τοιχογραφίες αλλά και χειρόγραφα από το Αγιον Ορος θα ψηφιοποιηθούν στο πλαίσιο του προγράμματος «Ψηφιακή σύγκλιση»

Εκτός από τα μοναστήρια που απάντησαν αρνητικά και δεν συμμετέχουν τελικά, ανάμεσά τους οι Μονές Χιλανδαρίου και Κωνσταμονίτου, αλλά και οι καταληψίες της Εσφιγμένου, τα υπόλοιπα 15 προσφέρθηκαν να διαθέσουν προς ψηφιοποίηση ένα μέρος μόνο του πολιτιστικού τους αποθέματος, το οποίο και θα επιλέξουν τα ίδια.
Η ψηφιακή καταγραφή θα περιλαμβάνει συλλογές από χειρόγραφους κώδικες, έντυπα, έγγραφα, ιερά σκεύη, άμφια, έργα λαϊκής τέχνης και άλλους κινητούς θησαυρούς, ενώ το πρόγραμμα προβλέπει τη δημιουργία μιας τρισδιάστατης περιήγησης στον Ναό του Πρωτάτου στις Καρυές, με τις περίφημες τοιχογραφίες του Μανουήλ Πανσέληνου.
Ντοκιμαντέρ
Επιπλέον θα ψηφιοποιηθούν τα αθωνικά μονοπάτια και 12 μονές προσφέρουν ψηφιακά προσκυνητάρια, ένα σύντομο δηλαδή ιστορικό και ένα ολιγόλεπτο βίντεο με το εσωτερικό τους, ενώ ακόμη στο πλαίσιο του προγράμματος θα γίνουν ένα ντοκιμαντέρ και δύο ημερίδες.
Η Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων απηύθυνε πρόσκληση προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους τον περασμένο Ιούνιο και έδωσε προθεσμία στους αντιπροσώπους των μονών έως τα μέσα Αυγούστου να απαντήσουν αν θα ανταποκριθούν.

Ο Ναός του Πρωτάτου στις Καρυές. Το πρόγραμμα προβλέπει μια τρισδιάστατη περιήγηση στο εσωτερικό του

Ηδη ωστόσο εδώ και μερικά χρόνια, από ανάλογο πρόγραμμα, οι μονές Παντοκράτορος και Σίμωνος Πέτρας έχουν ψηφιοποιήσει μέρος του πολύτιμου αρχείου τους και προσφέρουν διαδικτυακά κώδικες και χειρόγραφα, σε μεγάλη ανάλυση με επεξηγηματικές πληροφορίες.
Αλλά και οι υπόλοιπες μονές που είχαν ενημερωθεί από το 2010 ότι αναζητείται πρόγραμμα ψηφιακής καταγραφής του πολιτιστικού τους αποθέματος, είχαν κάνει μια προεργασία, καταγράφοντας ποια αντικείμενα θα δώσουν και μερικά σύντομα κείμενα γι΄αυτά.

Οι αντιπρόσωποι των μονών στάθηκαν ιδιαίτερα στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων και την προστασία του καταγεγραμμένου υλικού. Συγκεκριμένα ζητούν διαβεβαιώσεις ότι αυτοί που θα πάνε να αποτυπώσουν ψηφιακά το υλικό, θα είναι επιστήμονες, μικρός αριθμός, οι ίδιοι πάνω-κάτω και με μικρές αλλαγές στη σύνθεσή τους σε κάθε μονή. Ενημέρωσαν επίσης ότι οι βιβλιοθήκες και τα αρχεία, όπως και οι λοιποί χώροι, θα είναι ανοιχτά συγκεκριμένες ημέρες και ώρες και τίποτα δεν θα βγει από τον χώρο και δεν θα μετακινηθεί για αποτύπωση, αν δεν είναι παρόντες εκπρόσωποι της μονής.
ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ
Οπως επισημαίνεται στο πρόγραμμα «Αθωνική Ψηφιακή Κιβωτός» που αναρτήθηκε προχθές στο «Διαύγεια», θα δημιουργηθούν οκτώ υπηρεσίες πρόσβασης στους θρησκευτικούς και πολιτιστικούς θησαυρούς του Αγίου Ορους. Αρχικά θα δημιουργηθεί ένας ενιαίος διαδικτυακός κόμβος (portal), μια αγιορείτικη βιβλιοθήκη και ένα ντοκιμαντέρ.

Portal
Στη δεύτερη φάση, θα γίνεται μεταφορά μέσω του portal στο ψηφιακό αποθετήριο, στα χειρόγραφα, τα έντυπα, τα αντικείμενα, μια τρισδιάστατη αναπαράσταση του Ναού του Πρωτάτου, των 12 προσκυνηταρίων.
Η προσβασιμότητα και η πρακτική αξιοποίηση του πολιτιστικού θησαυρού του Αγίου Ορους είναι σε περιορισμένο βαθμό σήμερα, αφού η χρήση του προϋποθέτει τη φυσική παρουσία ερευνητών, φοιτητών ή της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Το πρόγραμμα, συνολικού προϋπολογισμού 9.420.000 ευρώ -σχεδόν στο σύνολό του, 8.500.000 ευρώ, αφορά κοινοτικούς πόρους-, θα υλοποιηθεί σε 9 μήνες, ενώ το ψηφιακό υλικό θα μεταφραστεί σε τέσσερις γλώσσες, αγγλικά, γερμανικά, ρωσικά, βουλγαρικά.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ ritzal@pegasus.gr

ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΗΧΗΣΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΙΟΚΛΕΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ WARE

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

«Ρωσική Διασπορά : Θεολογική σκέψη και άνθρωποι

στο Παρίσι του 20^ου αιώνα».

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014, 7:00 μ.μ

Η Πολιτιστική εταιρεία «Αίνος» και οι Εκδόσεις «Εν πλω» διοργανώνουν τιμητική εκδήλωση με αφορμή τα 80ά γενέθλια του Μητροπολίτη Διοκλείας Καλλίστου Ware, στην Αίθουσα Λόγου της Στοάς του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5, στο κέντρο της Αθήνας.

Στα πλαίσια της εκδήλωσης ο Σεβασμιώτατος Διοκλείας θα αναπτύξει το θέμα:

«Ρωσική Διασπορά : Θεολογική σκέψη και άνθρωποι

στο Παρίσι του 20^ου αιώνα».

Παράλληλα και για πρώτη φορά, στην Αίθουσα Τέχνης της Στοάς του Βιβλίου θα εκτεθεί μέρος του ανέκδοτου φωτογραφικού αρχείου της Ρωσικής Διασποράς, σε επιμέλεια της Veronique Magnes.

Επιστημονική επιμέλεια: Δρ Νίκη Τσιρώνη.

Η διάλεξη θα δοθεί στα ελληνικά.

Είσοδος ελεύθερη.

Πληροφορίες στο 6932 421060 και στο 211 11 98 900

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware

Ο Επίσκοπος Κάλλιστος (Timothy Ware) γεννήθηκε στο Bath του Somerset της Αγγλίας, το 1934. Σπούδασε στο Σχολείο του Westmimster, στο Λονδίνο, και στο Κολέγιο  Magdalen της Οξφόρδης, όπου έλαβε το Αριστείο στις κλασσικές σπουδές και εν συνεχεία σπούδασε Θεολογία. Από το 1966 έως το 2001 δίδαξε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ως εντεταλμένος υφηγητής (Spalding Lecturer) στις Ανατολικές Ορθόδοξες  Σπουδές.  Είναι Αντιπρόεδρος της αδελφότητας των Αγίων Αλβανού και Σεργίου, και διατελεί ως ένας από τους εκδότες του περιοδικού της αδελφότητας Sobornost.

Ο Επίσκοπος Κάλλιστος είναι συγγραφέας των βιβλίων: The Orthodox Church [Η Ορθόδοξη Εκκλησία] (Penguin, 1963 αναθεωρημένη έκδοση 1993), Eustratios Argenti: A Study of the Greek Church under Turkish Rule (1964), [Ευστράτιος Αργέντης: Μια μελέτη της Ελληνικής Εκκλησίας υπό την Τουρκική κυριαρχία,] The Orthodox Way [Ο Ορθόδοξος Δρόμος](1979 αναθεωρημένη έκδοση 1995), The Inner Kingdom [Η εντός ημών  Βασιλεία] (2000). Είναι συμμεταφραστής των δύο Ορθόδοξων Λειτουργικών Βιβλίων, The Festal Menaion [Το Μηναίον] (1969) και The Lenten Triodion [Το Τριώδιον] (1978), καθώς επίσης και της Φιλοκαλίας (εν εξελίξει: μέχρι τώρα τέσσερις τόμοι, 1979-95).

εκδόσεις εν πλω

Χαριλάου Τρικούπη 6-10, Εμπορικό Κέντρο Atrium, Αθήνα

E: info@enploeditions.gr, Τ: 211 11 98 900-901

http://www.enploeditions.gr/ , http://www.facebook.com/enploeditions.gr

Πανήγυρις Συνδέσμου Αγάπης "ο Ιερός Χρυσόστομος"

Πανηγυρίζει την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου ο Ιερός Ναός του Συνδέσμου Αγάπης ο Ιερός Χρυσόστομος που βρίσκεται στην οδό Πυργοτέλους 3α στο Παγκράτι, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα της εορτής την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου στις 7.00μ.μ θα τελεστεί Μέγας Πανηγυρικός εσπερινός ,ενώ την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου στις 7.00π.μ. θα τελεστεί η Ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία.

Στην ακολουθία του εσπερινού θα χοροστατήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρώην Πειραιώς κ.Καλλίνικος. 

Το απόγευμα της Αγιονύμου ημέρας στις 6.00μ.μ., θα τελεστεί ο μεθέορτος εσπερινός, και η παράκληση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ενώ στη συνέχεια θα προβληθεί ένα αφιέρωμα στον Άγιο Νεκτάριο.Κατά τη διάρκεια του μεθέορτου εσπερινού θα τεθεί σε προσκύνηση Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που φυλάσεται στον Ιερό Ναό του Συνδέσμου μας.

Συναξη Αρχαγγελων Μιχαηλ και Γαβριηλ καί τών λοιπών αγίων ασωμάτων καί ουρανίων ταγμάτων - 8 Νοεμβρίου

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα
Στό Συναξάριο τής 8ης Νοεμβρίου διαβάζουμε: «Τή ογδόη τού αυτού μηνός, η σύναξις τών Αρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί τών λοιπών αγίων ασωμάτων καί ουρανίων ταγμάτων».
Αυτό σημαίνει ότι στίς 8 Νεομβρίου κάθε έτους, όπως καθόρισε η Εκκλησία, επιτελούμε οι πιστοί σύναξη «εις κοινήν αυτών (τών επουρανίων δυνάμεων) εορτήν καί υμνωδίαν». Δηλαδή, συναθροιζόμαστε γιά νά τιμήσουμε τούς Αρχαγγέλους Μιχαήλ καί Γαβριήλ καθώς καί όλους τούς Αγγέλους, οι οποίοι, κατά τόν Προφήτην Δανιήλ είναι «χίλιαι χιλιάδες καί μύριαι μυριάδες», δηλαδή αναρίθμητοι.
Γιά τήν ύπαρξη καί τό έργο τών Αγγέλων γράψαμε σέ παλαιότερο άρθρο, όταν αναφερθήκαμε στόν βίο καί τήν πολιτεία τού αγίου Γρηγορίου Πάπα Ρώμης τού Διαλόγου. Εδώ, θά τονισθή κυρίως η αλήθεια γιά τήν ύπαρξη καί τό έργο τού φύλακά μας Αγγέλου.
Κατ’ αρχάς, οι Άγγελοι είναι λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα, διά τούς μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν (Εβρ. α', 14). Τούς κατέστησεν ο Θεός «παντός έθνους καί λαού επιστάτας, καί πρός τό συμφέρον οδηγούς» (Λευϊτ. λβ', 8). Δημιουργήθηκαν πρίν από τόν ορατό κόσμο καί τόν άνθρωπο.
Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ υπηρετούν τό έργο τής θείας Οικονομίας γιά τήν σωτηρία τών ανθρώπων καί μέσα στήν Αγία Γραφή αναφέρονται εμφανίσεις τους σέ συγκεκριμένα πρόσωπα, προκειμένου νά μεταφέρουν σέ αυτά κάποιο μήνυμα. Όπως π.χ. ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, στόν Κριτή τής Παλαιάς Διαθήκης Γεδεών, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στήν Θεοτόκο καί τόν Ιερέα Ζαχαρία, τόν πατέρα τού Τιμίου Προδρόμου, κ.λ.π.
Ο Θεός αποστέλλει σέ κάθε πιστό, κατά τήν βάπτισή του, έναν Άγγελο γιά νά τόν φυλάσση, νά τού υπενθυμίζη τό θέλημα τού Θεού καί νά τόν ελέγχη όταν αμαρτάνη, προκειμένου νά τόν οδηγήση στήν μετάνοια. Δηλαδή, νά τόν βοηθήση νά επανέλθη στήν οδό, πού οδηγεί στήν κοινωνία μέ τόν Θεό, από τήν οποία ξεστράτισε. Τό γεγονός αυτό προξενεί χαρά, αφού η μετάνοια συνδέεται μέ τήν αιώνια θεία ζωή, καί γι’ αυτό στόν ουρανό γίνεται πανηγύρι όταν κάποιος μετανοή ειλικρινά (Λουκ. ιε', 7). Ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο συγγραφέας τής «Κλίμακος», στόν λόγο του περί διακρίσεως, γράφοντας γιά τήν συνείδηση, τονίζει χαρακτηριστικά ότι «η συνείδηση είναι ο λόγος καί ο έλεγχος τού φύλακά μας Αγγέλου, ο οποίος μάς δόθηκε στό βάπτισμα». Καί στήν συνέχεια λέγει ότι «γι’ αυτόν τόν λόγο βλέπουμε ότι οι αβάπτιστοι δέν αισθάνονται έντονες τύψεις γιά τίς κακές τους πράξεις, αλλά πολύ ελαφρές».
Η αλήθεια γιά τήν παρουσία καί τό έργο τού φύλακα Αγγέλου στήν ζωή τών πιστών αναφέρεται στήν Αγία Γραφή, στούς αγίους Πατέρας, οι οποίοι είναι οι αλάνθαστοι ερμηνευτές της καί στούς βίους τών Αγίων. Στό δωδέκατο κεφάλαιο τών «Πράξεων τών Αποστόλων», ο Ευαγγελιστής Λουκάς διηγείται τήν θαυμαστή διάσωση τού Αποστόλου Πέτρου, τόν οποίον έκλεισε στήν φυλακή ο Ηρώδης, μετά τό μαρτυρικό τέλος τού Αποστόλου Ιακώβου. Ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν στήν φυλακή δεμένος μέ δύο αλυσίδες καί ξαφνικά φανερώθηκε μπροστά του Άγγελος Κυρίου, ο οποίος τόν ελευθέρωσε καί τόν οδήγησε έξω από τήν φυλακή. Τότε εκείνος, όταν συνήλθε καί κατάλαβε ότι δέν βλέπει όραμα, αλλά αυτά πού είδε συνέβησαν στήν πραγματικότητα, πήγε στό σπίτι τής μητέρας τού Ευαγγελιστή Μάρκου, εκεί όπου ήσαν συναγμένοι αρκετοί πιστοί, οι οποίοι προσεύχονταν γιά τήν διάσωσή του. Ο Απόστολος Πέτρος εκτύπησε τήν πόρτα καί περίμενε νά τού ανοίξουν. Η υπηρέτρια, όμως, πού ονομαζόταν Ρόδη, όταν άκουσε τήν φωνή τού Πέτρου από τήν χαρά της δέν άνοιξε τήν πόρτα, αλλά έτρεξε νά αναγγείλη τό χαρμόσυνο γεγονός στούς παρισταμένους. Εκείνοι, όταν τήν άκουσαν νά λέγη ότι κτυπά τήν πόρτα ο Απόστολος Πέτρος, τής είπαν ότι δέν είσαι στά καλά σου! Στήν συνέχεια, όμως, όταν εκείνη επέμενε, όλοι μαζί είπαν ότι είναι ο φύλακας Άγγελός του: «ο άγγελος αυτού εστίν» (Πρ. ιβ', 1-16).
Από τά παραπάνω γίνεται φανερό ότι οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν προσωπική εμπειρία τής υπάρξεως τού φύλακα Αγγέλου τους, τού οποίου χαίρονταν τήν παρουσία καί τήν προστασία.
Τό ίδιο, όμως, συμβαίνει καί σήμερα, όπως άλλωστε σέ όλες τίς εποχές, μέ τούς Αγίους, καθώς επίσης καί μέ εκείνους οι οποίοι αγωνίζονται νά επιτύχουν τόν προσωπικό τους αγιασμό.
Αυτοί αισθάνονται τήν παρουσία τού φύλακα αγγέλου τους καί άλλοι πάλι, ανάλογα μέ τήν εσωτερική τους καθαρότητα, τόν βλέπουν καί συνομιλούν μαζί του. Βέβαια, η εσωτερική καθαρότητα δέν κατορθώνεται αυτόματα μέ μαγικό τρόπο, αλλά προϋποθέτει άσκηση, προσευχή καί μυστηριακή ζωή. Όταν κανείς μέ τήν Χάρη τού Θεού καί τόν προσωπικό του αγώνα κυριαρχή πάνω στά πάθη του, τότε φωτίζεται ο νούς του, πού είναι ο οφθαλμός τής ψυχής, καί βλέπει εκείνα τά οποία δέν μπορεί νά δή μέ τά μάτια τού σώματος. Δηλαδή, βλέπει τήν δόξα τού Θεού, τούς Αγίους καί τούς Αγγέλους, καθώς καί τόν φύλακα Άγγελό του, τόν οποίο αισθάνεται πάντοτε δίπλα του νά τόν προστατεύη.
Στό βιβλίο «Ωρολόγιον τό Μέγα», πού χρησιμοποιείται στίς εκκλησιαστικές Ακολουθίες, υπάρχει ένας θαυμάσιος «Κανόνας» στόν φύλακα Άγγελο, τόν οποίο μπορούμε νά διαβάζουμε ή νά ψάλλουμε. Επίσης, στό τέλος τής Ακολουθίας τού «Μικρού Αποδείπνου» υπάρχει ευχή-προσευχή, η οποία απευθύνεται στόν φύλακα Άγγελό μας. Όταν τήν διαβάζουμε κάθε βράδυ, μαζί μέ τό «Μικρό Απόδειπνο», θά μπορέσουμε καί μείς, κατά τό μετρο τών δυνάμεών μας, νά αισθανθούμε τήν παρουσία καί τήν αγάπη του, αφού θά επικαλούμαστε καθημερινά τήν προστασία του.
Στήν συνέχεια θά παρατεθή απόσπασμα τής ευχής αυτής σέ ελεύθερη απόδοση: «... Ναί άγιε Άγγελε, τού Θεού, σύ πού είσαι ο φύλακας καί σκεπαστής τής αθλίας μου ψυχής καί τού σώματος, συγχώρησέ μου όλα εκείνα τά αμαρτήματα, μέ τά οποία σέ όλη μου τήν ζωή σέ έκανα νά δοκιμάσης θλίψη, αλλά καί γιά όσες αμαρτίες διέπραξα σήμερα, καί σκέπασέ με τήν νύκτα αυτή καί διαφύλαξέ με από κάθε κακότητα τού εχθρού... καί πρέσβευε γιά μένα στόν Κύριο, νά μέ στηρίζη στόν φόβο Του καί νά μέ αναδείξη άξιο δούλο τής αγαθότητάς Του.
Αμήν».