Ο Όσιος Παΐσιος για την Υγεία: Λόγοι και πράξεις

Αθανάσιος Ρακοβαλής

10 Φεβρουαρίου 2015

 ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ

Αν ξέραμε τι ωφέλεια έχουμε από τις αρρώστιες δεν θα θέλαμε να γίνουμε καλά, θα θέλαμε να υπομείνουμε για να πάρουμε μία καλύτερη θέση στον παράδεισο και δεν θα παρακαλούσαμε να κάνει προσευχή ο παπα-Στέφανος να γίνουμε καλά (γέλια). Γιατί παπα-Στέφανε μου τόκανες αυτό; Αφού ήξερες παπα-Στέφανε; Γιατί μου τόκανες αυτό; Ας μούλεγες καλά-καλά και ας μην έκανες προσευχή. Γιατί παπα-Στέφανε; (Γελούσε).

***

Μου κάνει εντύπωση με τον Ιπποκράτη, που βρήκε τόσα πράγματα, τόσες παρατηρήσεις, τόσες θεραπείες. Αυτό δεν ήταν τυχαίο,… είναι θείος φωτισμός. Ο άλλος από την μούχλα έφτιαξε την πενικιλίνη. Ένα γεροντάκι στο μοναστήρι τόχε παρατηρήσει αυτό και μούπε να τρώω μουχλιασμένο ψωμί, βοηθούσε, αλλά… πόσο ψωμί μπορεί να φάς; Ενώ ο άλλος έκανε το φάρμακο από τη μούχλα και έσωσε τόσους ανθρώπους. Δεν είναι για πέταμα αυτό!

Εγώ θα παραδεχόμουν κάποιον βοτανολόγο, επιστήμονα. Να κάποιος έγραψε ένα βιβλίο 100 βότανα 1000 θεραπείες.

— Ο ΜΠΑΖΑΙΟΣ γέροντα!!

— Βλέπεις εκεί βότανα που τα τσαλαπατάμε και γιατρεύουν ένα σωρό περιπτώσεις.

Ήρθε εδώ κάποιος, δεν θέλω να πώ όνομα, γιατρός, έγραφε ένα βιβλίο, είναι και ευσεβής. Του λέω· «Η μέντα βοηθάει πολύ στο άσθμα». «Δεν ξέρω», μου λέει. «Βρέ, του λέω, εσύ γιατρός και λες δεν ξέρω;»… Βλέπεις και αυτοί δεν πάνε με καλό σκοπό, πάνε να τα κάνουν στην άκρη τα βότανα, να υπάρχουν μόνο τα φάρμακα. Εδώ στις τροφές βάζουν τόσα και τόσα και στα φάρμακα θα διστάσουν;

Αν ήταν κάποιος επιστήμονας βοτανολόγος θα τον παραδεχόμουν. Βλέπεις οι γερμανοί βάλαν την μέντα σε φακελάκια τώρα και την πουλάνε.

***

Κάποιο παιδί ήρθε να ξαναπαρακαλέσει για τον πατέρα του που ήταν άρρωστος με καρκίνο στο νοσοκομείο. Κόντευε να βάλει τα κλάματα. Ο γέροντας τον στήριξε ψυχικά.

— Μήν κάνεις έτσι! Δεν χάθηκαν όλα. Τι έγινε! Για το Θεό δεν είναι τίποτα δύσκολο. Μόνο πρέπει να θέλει και αυτός να βοηθηθεί. Πρέπει να γυρίσει λίγο το κουμπί· να συγχρονισθεί στην συχνότητα. Να του πείς να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει.

 ***

Κάποτε μου φέραν ένα κοριτσάκι παράλυτο. Το είχε χτυπήσει κεραυνός και του είχε κάψει όλα τα νευρικά κύτταρα. Δεν μπορούσε να περπατήσει, να μιλήσει, να εξυπηρετηθεί.

Το λυπήθηκα πολύ. Είναι μήπως δύσκολο για το Χριστό να φτιάξει τα κύτταρα ξανά; Τώρα έγινε κοτζάμ κοπέλλα.

 ***

— Γέροντα, αυτός έχει πίεση. Μήπως ξέρετε κανένα φάρμακο;

— Πίεση, για έλα δώ να σε πιέσω! (Χαριτολογώντας τον πιάνει από το κεφάλι και τον πιέζει, ενώ ο άνδρας κάθεται χαρούμενος και ευλαβικά και δέχεται τα χέρια του γέροντα στο κεφάλι).

Η πίεση είναι από το άγχος, ευλογημένε, συνεχίζει σοβαρά ο γέροντας. Εσύ να λύνεις τα εύκολα θέματα. Τα δύσκολα να τα αφήνεις για τον Χριστό. Μην προσπαθείς να τα λύνεις όλα εσύ. Μετά να πας εδώ στον Ταλέα (μπακάλης στις Καρυές) ν’ αγοράσεις καλή αδιαφορία… θα σου δώσει και βερεσέ αυτός!! (γελάει).

 ***

Να τρώτε πολλά καρότα. Κάνουν καλό. Καθαρίζουν το αίμα.

 ***.

Μία από τις τελευταίες φορές που τον είδα, μετά την εγχείρηση πουχε κάνει για τον καρκίνο και την επέμβαση στο συκώτι του, μόλις με είδε μου είπε:

— Να μην ζητάς! Να μην ζητάς! Δεν μπορείς ν’ αντέξεις τον πόνο. Δεν αντέχεται, είναι φοβερός!

Χαμήλωσα ντροπιασμένος το κεφάλι. Ζητούσα στην προσευχή μου από το Θεό να μου δώσει «λίγο» από την αρρώστια του γέροντα,… όσο μπορούσα να σηκώσω. Ντρεπόμουνα γιατί δεν είχα την… αυτοθυσία να ζητήσω να μπώ στην θέση του,…όπως είχε κάνει στο παρελθόν ο γέροντας για μένα. Δεν του είχα πει τίποτα… μοναχός του το κατάλαβε.

Ο γέροντας συνέχισε:

— Παλιά δε ζητούσα από τον Χριστό να με κάνει καλά. Εξ αρχής. Έρχεται ο Χριστός και με ένα χάδι τα διορθώνει όλα… χωρίς πόνο, χωρίς παρενέργειες, τέλεια… Ενώ οι άνθρωποι… Και το καλό που θα σου κάνουν, τι καλό είναι;…

Παλιά έλεγα να κάνουμε υπομονή, να κάνουμε πρώτα τα ανθρώπινα και μετά να ζητάμε την βοήθεια του Θεού. Όχι έτσι. Πρέπει εξ’ αρχής να ζητάμε την βοήθεια του Χριστού… Μ’ ένα χάδι να μας κάνει καλά!

(Εδώ ο γέροντας κάνει διάκριση και μιλά για δύο περιπτώσεις ανθρώπων. Στην πρώτη περίπτωση είναι οι δυνατοί πνευματικά και σωματικά άνθρωποι που έχουν την δύναμη να υπομένουν τον πόνο της αρρώστιας, συνήθως νέοι στην ηλικία^- στην δεύτερη περίπτωση ανήκουν συνήθως ηλικιωμένοι άνθρωποι που δεν έχουν αντοχή στον πόνο και γι’ αυτούς συνιστά ο γέροντας να ζητούν εξ΄ αρχής την βοήθεια του Χριστού).

 http://www.pemptousia.gr/2015/02/o-osios-pa%E1%BF%93sios-gia-tin-igia-logi-ke-praxis/

Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν” ανταποκριθούμε σ” αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του.
Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού· αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.

Η προσευχή ως θεραπευτικό μέσο για τον άνθρωπο !

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου !!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ) – 8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

(Λκ. ιε΄ 11-32)

Πρέπει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, νά ξέρει κανείς καλά τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά χαρεῖ ὅταν ἐπιστρέφει ὁ ἄσωτος. Ὅλος ὁ κόσμος δέν ἀξίζει ὅσο ἕνας ἄνθρωπος. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὅταν μιλοῦσε γιά τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου δέν ἔβρισκε ἀντάλλαγμα στόν κόσμο· «τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;». Γιά αὐτή τήν ἀξία, λοιπόν, ἀξίζει κάθε θυσία. Ὅταν πάει νά χαθεῖ, νά λυπᾶσαι μέχρι θανάτου κι ὅταν γυρίζει νά σωθεῖ, νά χαίρεσαι καί νά εὐφραίνεσαι. Οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Χριστός, χαίρονται ὅταν μετανοεῖ ὁ ἁμαρτωλός: «χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῶ μετανοούντι». Ὁ Θεός κάμπτεται ἀπό τά πατρικά του αἰσθήματα, δέχεται στήν ἀγκαλιά του τόν ἄσωτο, τοῦ φοράει δαχτυλίδι, σφάζει «τόν μόσχον τόν σιτευτόν».

Στήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, πού εἶναι τό εὐαγγέλιο τῶν Εὐαγγελίων, ἔχουμε σέ μία ἐποπτική διδασκαλία ὅλη τήν ἱστορία τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρώπου κι ὅλο τό ἔργο τῆς θείας Πρόνοιας γιά τή σωτηρία του. Μάθαμε στήν ἀνάπτυξη τῆς παραβολῆς νά προσέχουμε στό πρῶτο μέρος τήν πτώση καί τήν καταστροφή τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν φεύγει μακριά ἀπό τί Θεό. Μά τό βάρος τῆς παραβολῆς εἶναι στό δεύτερο μέρος, ἐκεῖ πού βλέπουμε πῶς σώζεται ὁ ἁμαρτωλός, ὅταν ἔρθει σέ συναίσθηση, ὅταν πεῖ τό «ἀναστᾶς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου». Αὐτή ἡ συναίσθηση, αὐτή ἡ ἀπόφαση εἶναι ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου ἡ προϋπόθεση τῆς σωτηρίας του. Ἡ μετάνοια! Ἀλλά, ἀδελφοί μου, ἡ μετάνοια αὐτή θά ἦταν μάταιο πράγμα, ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ ἄλλη, ἡ πρώτη προϋπόθεση, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι», ὁ πόνος τοῦ πατέρα πού περιμένει, πού τρέχει πρῶτος νά ἐπιπέσει στόν τράχηλο τοῦ ἀνθρώπου πού ἐπιστρέφει.

«Μεγάλη ἡ μετάνοια», ἀνακράζει σέ κάποιο ὕμνο ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά μέγιστο καί ἄπειρο τό πέλαγος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μέσα στό ὁποῖο κολυμπᾶ καί λούζεται κάθε ἁμαρτωλός πού μετανοεῖ. Δέν ὑπάρχει περίπτωση, πού νά ἐπιστρέφει ὁ ἄσωτος καί νά μήν τόν δέχεται ὁ οὐράνιος Πατέρας. Δέν ὑπάρχει περίπτωση, πού ὁ Θεός νά μή θέλει καί νά μή μπορεῖ τή σωτηρία τοῦ ἁμαρτωλοῦ πού ἐπιστρέφει. Ἀλλιῶς θά ἦταν ἰσχυρότερο τό κακό ἀπό τό ἀγαθό, θά νικοῦσε ὁ Διάβολος τό Θεό. Μά εἶναι γραμμένο πώς ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ «κλίνει πᾶν γόνυ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων».

Ὁ ἐχθρός ὅμως τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ποτέ δέν κάνει ἐπίθεση στό Θεό κατά μέτωπο. «Μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός» καί ὑψώνει τή σημαία τῆς δικαιοσύνης γιά νά ματαιώσει τό ἔργο τῆς ἀγάπης. Ἐγείρει ἐνώπιον τῆς θείας χάριτος τήν ἀξία τῶν ἔργων τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ὁ Φαρισαῖος καί ὁ Γραμματέας, πού γογγύζουν καί λένε, δῆθεν πώς ἀμύνονται γιά τήν ἠθική, ὅτι ὁ Χριστός «ἁμαρτωλούς προσδέχεται καί συνεσθίει αὐτοῖς». Εἶναι ὁ πρεσβύτερος γιός, πού ἀμφισβητεῖ στόν πατέρα τό δικαίωμα τῆς ἀγάπης, πού ἀρνεῖται στόν ἀδελφό τό χρέος τῆς συγγνώμης, γιατί πιστεύει στήν ἀξία τῶν ἔργων του καί μένει δεμένος στό νόμο τῆς δικαιοσύνης. Ὤ! αὐτή ἡ δικαιοσύνη, πού κατεβάζει τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ στά μέτρα τῶν ἀνθρώπων! Εἶναι τό πρόσχημα τοῦ Διαβόλου, πού θέλει νά ματαιώσει τό ἔργο τοῦ Θεοῦ.

Ἄς μήν ἐξετάζουμε στήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ μόνο τήν πτώση τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Αὐτή εἶναι τό κακό πού γίνεται εὔκολα, εἶναι τό γκρέμισμα πού ἐπιτυγχάνεται σέ μία στιγμή καί μπορεῖ νά τό πάθει ὁ καθένας. Ἄς ἐξετάζουμε μᾶλλον τή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή, γιά νά μήν περιμένουμε σάν μαγική πράξη τή σωτηρία μας. Ἄς ἐξετάσουμε ἀκόμη τήν ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά νά μήν πέφτουμε σέ ἀπόγνωση. Κι ἄς μήν παρεμβάλλουμε ἐμπόδια στό ἔργο τῆς σωτηρίας, ἄς μή μιλοῦμε γιά τά ἔργα μας· μόνο ἄς ἐλπίζουμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἄς μή βλέπουμε στήν ἀρετή μας· μόνο ἄς ἐξετάζουμε τίς ἐλλείψεις μας. Ἄν τυχόν κανένας καί δέν ἔπεσε ἄς βλέπει μήπως πέσει κι ὅποιος ἔπεσε ἄς κοιτάξει νά σηκωθεῖ. Ποιός θά εἶναι σκληρός, ποιός θά παρεμβάλει ἐμπόδιο σέ ἐκεῖνον πού ἐπιστρέφει καί ζητάει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ; Μόνο ὁ Διάβολος.

Εἶναι ἕνα πολύ λεπτό σημεῖο τοῦτο στή ζωή, ἀδελφοί, πού δέν τό προσέχουμε καί δέν τό καταλαβαίνουμε, πόσο οἱ πολλοί μοιάζουμε τοῦ πρεσβύτερου γιοῦ τῆς παραβολῆς ἀκόμη κι ὅταν πιστεύουμε καί γελοῦμε τόν ἑαυτό μας πώς δέν ξεμακρύναμε ποτέ στό δρόμο τῆς ἀσωτίας. Εἴμαστε ἄκαμπτοι καί ἀνίλεοι ἀπέναντι στούς ἀσώτους, ἀπέναντι σέ ἐκείνους πού ἐπιτέλους δέν ἀρνοῦνται καί ὁμολογοῦν πώς ἔφταιξαν. Καί δέν ζητοῦν ἀπό μᾶς παρά συγγνώμη, νά τούς δώσουμε τό χέρι, νά τούς βοηθήσουμε νά κάνουν τό πρῶτο βῆμα σέ μία καινούργια ζωή. Ποιός μπορεῖ νά τούς τό ἀρνηθεῖ; Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Η μεταστροφή του Ντοστογιέφσκι

Πίνακας του Konstantin Vasiliev, Fyodor Dostoyevsky, 1976

«Αν όλος ο κόσμος βαδίσει προς μια κατεύθυνση, κι ο Χριστός προς την άλλη, 

εγώ θα πάω πίσω από τον Χριστό.» Φ. Ντοστογιέφσκι

Η μεταστροφή του Ντοστογιέφσκι ή αλλιώς η επιστροφή του Ασώτου

Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου

H καρδιά του ευαγγελίου είναι αυτή η ιστορία του Ασώτου. Η αγαπημένη μου ηθικοπλαστική ιστορία είναι αυτή του εξόριστου Ντοστογιέφσκι. Στον δρόμο για την εξορία, κάποια ευσεβής χριστιανή γιαγιά του χάρισε την Καινή Διαθήκη για παρηγοριά. Άθεος ο Ντοστογιέφσκι, έσκιζε τις σελίδες του βιβλίου για να καθαρίζει την πίπα του. Έσκισε τον Ματθαίο, τον Μάρκο και αρκετές σελίδες από τον Λουκά. Ώσπου κάποια στιγμή, από περιέργεια ή βαριεστημάρα θέλησε να μάθει τί λέει επιτέλους αυτό το βιβλίο των χριστιανών. Και να! Τα φέρνει ο Θεός έτσι και η πρώτη σελίδα στο μισκοσκισμένο βιβλίο ήταν αυτή η περικοπή του Ασώτου (ιε' κεφάλαιο από τον Λουκά). Και αποκαλύπτεται στον Ντοστογιέφσκη ένας νέος κόσμος άφεσης, συγχώρησης, αγάπης. Γνωριμίας του Θεού. Και ο πρώην άσωτος μεταμορφώνεται σε έναν από τους σπουδαιότερους ορθοδόξους διανοητές. (π.Παντ.Κρούσκος)

Η μεταστροφή του Ντοστογιέφσκι 
Θεοδοσίου Μαρτζούχου, Πρωτοσύγκελλου 
Ι.Μ.Νικοπόλεως και Πρεβέζης

Να ’σαι είκοσι δύο χρονών και να ’σαι θανατοποινίτης! Να περιμένεις να σε κρεμάσουν! Η ζωή μπροστά γεμάτη ομορφιά και νειάτα και ’σένα να θέλουν να σε σκοτώσουν;

Και γιατί τέλος πάντων; Γιατί θέλησες να υπάρχει ισότητα και σωστό στην κοινωνία! Να μην υπάρχουν αφεντάδες και…δούλοι. Να ’μαστε όλοι ίσοι. Και να ’ναι όλα ίσια. 

Όχι στραβά κι ανάποδα. Και να ’χεις κι αυτές τις κυρούλες εδώ τώρα στο τρένο που σε πάει στην εξορία! Τσιμπούρια: - «Πάρε αδερφέ ένα ευαγγέλιο».

Δώρο στο δίνουν! Να τις προσβάλλεις; Ρίξτο στην τσέπη, πες «ευχαριστώ» και φεύγα. Αυτό και κάνεις. Φεύγοντας όμως έμεινες μόνος σου στην φυλακή! Εσύ πολιτικός κατάδικος θανατοποινίτης και οι άλλοι ποινικοί κατάδικοι…κάθε καρυδιάς καρύδι.

Εδώ καταλαβαίνεις στο πετσί σου την μοναξιά του πλήθους. Εδώ ζεις το ότι, την αποξένωση δεν την δημιουργούν τα χιλιόμετρα, αλλά η διάθεση. 

Ότι ο άνθρωπος γίνεται δικός σου όταν έχετε το ίδιο περιεχόμενο καρδιάς όχι την ίδια…στέγη. Ότι η ζωή και στα είκοσι, γεμάτη νειάτα κι ομορφιά, είναι ανυπόφορη χωρίς αγάπη. 

Τα καταλαβαίνεις…θυμώνεις…και καπνίζεις! Για να καθαρίσεις το τσιμπούκι σου κόβεις σελίδες από το ευαγγέλιο! Έτσι κι αλλιώς άχρηστο σου φαίνεται. 

Παπαδοκουβέντες!! Χα-χα! Να που σε κάτι φάνηκε χρήσιμο το δώρο των γυναικών! 

Μαζεύουν οι μέρες και συ έχεις «σκίσει» όλο το κατά Ματθαίον και κατά Μάρκον καθώς και δεκατέσσερα κεφάλαια από τον Λουκά. Έχεις πλαντάξει. Μονοτονία, προσμονή θανάτου, τσιγάρο και…μαυρίλα. 

Βαριεστημένος αφόρητα: «Δε διαβάζω να δω τι λέει;» σκέφτεσαι και το ανοίγεις. 

Κι «ανοίγει» η ζωή σου. 

Ένας πατέρας που δεν ρωτάει «γιατί το ’κανες;». Μια αγκαλιά που ανοίγει πριν της το ζητήσεις. Μια αγάπη χωρίς όρους και όρια. Μια θυσία που βλέπει με στοργή τον άλλον. 

Το δεκαπέντε κεφάλαιο του κατά Λουκάν είναι η ιστορία του άσωτου υιού η μάλλον του εύσπλαγχνου πατέρα. Το ότι είμαι άσωτος το ξέρω. Αξία έχει που μαθαίνω ότι Αυτός δεν είναι αστυνόμος της ζωής μου, αλλά πατέρας που με αγαπά. 

Αλλάζουν όλα. Αποχτούν νόημα. Τελειώνει η «ορφάνια». Δεν τρέχω και ζω, τζάμπα! Η ζωή γίνεται όμορφη όχι μόνο από τα νειάτα (υπήρχαν και πριν), αλλά κι από το νόημα που απόχτησε. Σε λίγο θα μας πεις: Ο άνθρωπος δεν θέλει μονάχα να ζει μα θέλει και να ξέρει γιατί ζει.

Πηγή-επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση

Η εφηβεία δυσκολεύει περισσότερο τους γονείς

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΟΥ

    Η αρχή των εφηβικών εξόδων αποτελεί για πολλούς γονείς μια περίοδο δύσκολη, γεμάτη αγωνία και αμφιβολίες για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι σημαντικό να μπαίνουν εξαρχής τα όρια, πάντα αντίστοιχα με την ηλικία του παιδιού.

Η αρχή των εφηβικών εξόδων αποτελεί για πολλούς γονείς μια περίοδο δύσκολη, γεμάτη αγωνία και αμφιβολίες για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι σημαντικό να μπαίνουν εξαρχής τα όρια, πάντα αντίστοιχα με την ηλικία του παιδιού.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

«Αυτό ήταν! Μεγάλωσε!», οι σκέψεις καθ’ οδόν για τον πρώτο επίσημο χορό του σχολείου στο Γυμνάσιο. Στον καθρέπτη του αυτοκινήτου, μια ματιά στο πίσω κάθισμα. Δεκατριών τον Απρίλιο η μικρή. Στο μυαλό της μαμάς, ένα ακούσιο flashback – μαιευτήριο, πρώτα βήματα... Ανοησίες ή απλώς υπερβολές;

Πώς καταγράφονται οι σκέψεις και οι αντιδράσεις των γονέων όταν τα παιδιά τους ξεκινούν τις εξόδους στην εφηβεία; «Ημουν πολύ αγχωμένη εκείνο το βράδυ», θυμάται η κ. Ευαγγελινού, μητέρα της Κωνσταντίνας, μαθήτριας της Α΄ Γυμνασίου. «Χαρά και συγκίνηση», τα συναισθήματα που κατέκλυσαν την κ. Γρίβα, για την επίσης δωδεκάχρονη κόρη της, Τάνια. «Ψυχραιμία και ελπίδα να πιάσουν τόπο όσα του λέμε τόσο καιρό», οι αντιδράσεις των γονέων του Γιώργου Μπίζιου, μαθητή της Β΄ Γυμνασίου, ο οποίος φέτος άρχισε να βγαίνει. «Η πιο κρίσιμη ηλικία είναι από τα 12 έως τα 15, επειδή τα παιδιά είναι πιο ευάλωτα στις επιρροές της παρέας. Τότε είναι που πρέπει να μπουν αυστηρά τα όρια από τους γονείς, εξηγώντας πάντα το γιατί», επισημαίνει η κ. Κωνσταντίνα Δήμα, ψυχολόγος (επιστημονική συνεργάτιδα Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείου Παίδων Π&Α Κυριακού και μέλος Κέντρου Στήριξης Οικογένειας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών).

Ποια είναι αυτά τα όρια, όπως τα βλέπουν οι γονείς; «Η κόρη μου δεν έχει αρχίσει ακόμη να βγαίνει μόνη της. Στην εκδήλωση του σχολείου, ήταν και οι καθηγητές. Δεν θα την άφηνα μόνη με την παρέα της σε κάποιο δημόσιο χώρο, όπως κινηματογράφο. Ανεξάρτητα από ωριμότητα, νομίζω ότι, στα 12, είναι ακόμη πολύ μικρή για να αντεπεξέλθει σε τυχόν κινδύνους. Οταν θα αρχίσουν οι έξοδοι, απαραίτητη η διακριτική επίβλεψη ενός ενήλικα -δυστυχώς, τόσα ακούμε στην καθημερινότητά μας! Οι γονείς βάζουν τα όρια, βάζουν και την ελευθερία, σύμφωνα με την ηλικία», θα πει η κ. Γρίβα. «Προς το παρόν, η Κωνσταντίνα αισθάνεται φοβισμένη για να βγει μόνη» εκμυστηρεύεται η κ. Ευαγγελινού. «Πάμε μαζί στο Mall για βόλτα με την παρέα της και μου τηλεφωνεί στα 5΄: “Εδώ είμαστε!” Πιστεύω, ωστόσο, ότι η κανονική έξοδος δεν αργεί -μέχρι το καλοκαίρι, θα μου τη ζητήσει. Και δεν θα της αρνηθώ. Αν είναι παρέα μεγάλη, δεν έχω πρόβλημα, αρκεί να γνωρίζω τα παιδιά. Με αγόρι; Νομίζω θα αργήσει. Οταν έρθει η ώρα, και πάλι θα την πάω, όχι όμως σε σινεμά -μόνο σε ανοιχτό χώρο! Κι εγώ, πιο πέρα. Της έχω δηλώσει: “Θα ζήσεις ό,τι είναι να ζήσεις για την ηλικία σου”». Η κ. Μπίζιου, μητέρα τριών αγοριών, με τον Γιώργο μεγαλύτερο, οι έξοδοι... επίσης στο Mall: «Για σινεμά και φαγητό με τους φίλους του. Τον αφήνουμε και επιστρέφουμε να τον πάρουμε από το ίδιο σημείο. Προ ημερών, πήγε στον χορό του 15μελούς σε κλαμπ -χωρίς καθηγητές. Προς το παρόν, δεν επιδιώκει τις εξόδους. Προτιμά να ασχολείται με τον αθλητισμό -παίζει πόλο. Πάντως, το γεγονός ότι πρόκειται για ένα παιδί ψηλό και γεροδεμένο, που δεν θυμίζει 13χρονο, μας καθησυχάζει, αφού δεν αποτελεί εύκολο στόχο».

Ενημέρωση

Πόσο σκόπιμη θεωρούν την ενημέρωση των παιδιών για τα «καυτά» θέματα της εφηβείας, προκειμένου η έναρξη της κοινωνικής τους ζωής να τα βρει προετοιμασμένα; Για την κ. Γρίβα, «αν και τα παιδιά σίγουρα συζητούν μεταξύ τους, εδώ πρωταρχικό ρόλο έχουν οι γονείς. Για παράδειγμα, στις καλοκαιρινές διακοπές, μπορεί να γίνει κουβέντα σε ανύποπτο χρόνο για τις επιπτώσεις του αλκοόλ. Για ναρκωτικά ή σεξ, όχι ακόμη. Αισθάνομαι ότι θα φοβηθεί αν δεν υπάρχει αιτία. Υπάρχουν γονείς που πιστεύουν ότι το παιδί τους θα κάνει κάποια σχέση στα 12, ώστε να χρειάζεται μια τέτοια συζήτηση;». Τι λέει η μητέρα της Κωνσταντίνας σχετικά; «Νομίζω ότι δεν είναι ακόμη καιρός. Μήπως θα βγει μόνη της και θα παραγγείλει ουίσκι; Οσο για το τσιγάρο, επειδή βλέπει εμένα που καπνίζω, το απεχθάνεται, άρα είμαι ήσυχη». Η οπτική γωνία της κ. Μπίζιου, κάπως, διαφορετική: «Η προετοιμασία είναι απαραίτητη, ενώ σίγουρα δεν περιμένεις την παραμονή της εξόδου για να κάνεις... σεμινάρια. Στην οικογένειά μας, μιλάμε και στα τρία παιδιά -κι ας είναι μικρότερα τα άλλα.

Στην καθημερινότητα, βρίσκεις διαρκώς αφορμές για συζητήσεις σχετικά με ενδεχόμενους κινδύνους. Εχουμε μιλήσει στον Γιώργο ανοιχτά για όλα -ποτό, ναρκωτικά, μέχρι για απαγωγές με σκοπό τη διάθεση οργάνων! Θεωρούμε προτιμότερο να είναι ενημερωμένο το παιδί, ώστε να ξέρει να προφυλαχθεί. Δεν περιμένουμε να φτάσει μπροστά στον κίνδυνο. Του έχουμε εμφυσήσει από νωρίς τις αρχές της οικογένειάς μας, βλέπουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ώριμο παιδί. Από κει και πέρα, εμπιστευόμαστε το μυαλό και την κρίση του».

Επικοινωνία ψύχραιμα, χωρίς αυταρχισμό

Με ποιο τρόπο συστήνει στους γονείς η κ. Κωνσταντίνα Δήμα, ψυχολόγος, να διαχειριστούν το θέμα των πρώτων εφηβικών εξόδων; «Πρωταρχικό ρόλο παίζει η ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ γονέων και παιδιού, με ψυχραιμία και χωρίς αυταρχισμό. Εκτός από την ενημέρωση για τυχόν κινδύνους, είναι σημαντικό να μπουν εξαρχής τα όρια, πάντα αντίστοιχα με την ηλικία του παιδιού: η ώρα επιστροφής, το είδος της εξόδου και η συχνότητα, η παρέα, ακόμη και οι συνέπειες αν το παιδί δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα. Με τη σεξουαλικότητα να κάνει έντονη την εμφάνισή της σ’ αυτές τις ηλικίες -στα κορίτσια κυρίως- είναι συχνοί οι... πειραματισμοί των παιδιών με πιο προκλητικό ντύσιμο. Εκεί, καλό είναι ο γονέας να αφήσει χώρο στον έφηβο, ο οποίος είναι σαν να θέλει να του πει “εγώ θέλω να διαφέρω από σένα”. Επίσης, σημαντικό για τους γονείς να γνωρίζουν τις παρέες των παιδιών, αποφεύγοντας όμως να απαξιώνουν τα άτομα που δεν εγκρίνουν οι ίδιοι, καθώς το παιδί θα αντιδράσει. Προτιμότερο να μοιραστούν τις σκέψεις τους: “με ανησυχεί που ο τάδε καπνίζει...", για παράδειγμα.

Τέλος, όταν οι μικρότεροι συνοδεύονται στις εξόδους από μεγαλύτερους εφήβους, όπως αδέρφια, αν και οι γονείς νιώθουν πιο ασφαλείς, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μίμησης από τον μικρότερο, όπως όταν ο άλλος πίνει.

Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως οι έξοδοι του εφήβου είναι μέρος της ηλικίας του -μάλλον ανησυχητικό όταν το παιδί δεν θέλει να κοινωνικοποιηθεί. Ο αποχωρισμός του παιδιού, η απώλεια του ελέγχου, σίγουρα είναι δύσκολα για τους γονείς να τα επεξεργαστούν. Εκείνο, όμως, που έχει τελικά σημασία είναι να μπορούν να εμπιστεύονται το παιδί τους, να γνωρίζουν ότι μπορεί πλέον μόνο του να βάλει τα όρια, να πει το “όχι” ή το “ναι”».

Έντυπη
 http://www.kathimerini.gr/802682/article/epikairothta/ellada/h-efhveia-dyskoleyei-perissotero-toys-goneis

Aνάταση ψυχής, μήνυμα ειρηνικό η Θεία Λειτουργία στον Aγιο Bουκόλο Σμύρνης από τον Πατριάρχη Bαρθολομαίο

  ΕΛΕΝΗ ΜΠΙΣΤΙΚΑ

• 

Θεία λειτουργία ετελέσθη χθες στη Σμύρνη, στον Ναό του Αγίου Βουκόλου χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου. Παρουσία μέγα πλήθους, η τελετή έγινε σε κλίμα συγκίνησης, που κατέληξε σε συμβολική φύτευση μυρτιάς. Στη φωτογραφία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Σμύρνης Εκρέμ Ντεμιρτάς, ο δήμαρχος Σμύρνης Αζίζ Κοτζάογλου και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης.

ΣΜΥΡΝΗ - ΑΠΟΣΤΟΛΗ. H Σμύρνη εξακολουθεί να καλωσορίζει με τον τρόπο της τους προσκυνητές της, που ήρθαν από πολύ μακριά –από το Tορόντο ο Mητροπολίτης Σωτήριος, από το Σικάγο HΠA ο Mητροπολίτης Iάκωβος, από την Eλβετία ο Mητροπολίτης Iερεμίας, από το Bέλγιο ο Aθηναγόρας, από τη Σερβία ο Eγρας Iερώνυμος. Kαι από την Eλλάδα ο Aρχιεπίσκοπος Kρήτης Eιρηναίος, με τιμητική συνοδεία την ηγουμένη Θεοξένη και τις αδελφές της Mονής Xρυσοπηγής στα Xανιά. Aπό τη Σύμη ο Mητροπολίτης Xρυσόστομος, από το Aρκαλοχώρι ο Aνδρέας, από τη Λέρο ο Παΐσιος και ο Kορωνείας Παντελεήμων και ο πατήρ Πέτρος Mελιδώνης στο συλλείτουργο με τον Oικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Bαρθολομαίο στη Θεία Λειτουργία, το μέγα γεγονός της Σμύρνης και μοναδική εμπειρία για τους ελθόντες από Eλλάδα, Kύπρο και τις ορθόδοξες κοινότητες στη Σμύρνη, και Pώσους και Γεωργιανούς που συνεχώς πληθύνονται με νέους χριστιανούς.

Eξαιρετική καλοκαιρία, η σκόνη από την Aφρική υποχώρησε, ο ναός του Aγίου Bουκόλου, επισκόπου Σμύρνης, στον σιδηροδρομικό σταθμό Mπασμανέ ανθοστολίστηκε με πασχαλιάτικες βιολέτες για την εορτή του. Διακριτική η φρούρηση από την τουρκική Poliz, ολόγυρα στον ανακαινισθέντα ναό, που δεν κάηκε, μαζί με ελληνικά σπίτια με εξώστες και καγκελωτά παράθυρα που σώζονται. H τουρκική συνοικία ήταν δίπλα, και εκεί δεν έφτασαν οι φλόγες του 1922. Στην είσοδο του ευρύχωρου, κάποτε αγιογραφημένου ναού, που τώρα χρησιμοποιείται ως μνημείο, πολιτιστικό κέντρο, μας υποδέχθηκε η εικόνα του Aγίου Bουκόλου, του Aγίου Φωτίου, πατριάρχη Kων/πόλεως, από την Iμβρο, που και αυτός γιόρταζε και η Aγία Φωτεινή – σύμβολο Ορθοδοξίας παραμένει για τη Σμύρνη ο περικαλλής ναός της, έδρα του Xρυσοστόμου Σμύρνης, του εθνομάρτυρος Aγίου. Kόσμος πολύς και συγκινημένος, αλλά και τηλεοράσεις και φωτογράφοι. Γιατί η Πατριαρχική και Συνοδική Λειτουργία και η Θεία Λειτουργία με το συλλείτουργο, με Eιρηναίο Kρήτης, Iάκωβο Σικάγου, Kορωνείας Παντελεήμονα και τον τρίτης γενιάς πρόσφυγα Σμύρνης, τον πατέρα Πέτρο Mελιδώνη, πρωτοπρεσβύτερο των τριών Iεραρχών Nικαίας, Πειραιά ήταν η είδηση της ημέρας. Kαι θα είναι για καιρό. Γιατί οι φίλες χώρες έχουν ανάγκη από ειρηνικές τελετές και η Oρθοδοξία παραμένει ακατάλυτος ενωτικός δεσμός. Mε την επιστροφή στη στήλη, με τις φωτογραφίες της αποστολής και τις συγκινητικές μαρτυρίες από τους παρόντες –όπως ο δημοφιλής δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Γιώργος Mπουτάρης, ο γενικός πρόξενος της Eλλάδος στη Σμύρνη κ. Θεόδωρος Tσακίρης με την Aυστριακή νεαρή σύζυγό του Evi - Φοίβη, η κ. Θεοδώρα Xατζούδη, πρόεδρος του εκκλησιαστικού συμβουλίου και πόσοι άλλοι– θα ολοκληρωθεί η περιγραφή. Mαζί και η ανάταση ψυχής, με τον γλυκόλαλο Oικουμενικό Πατριάρχη να ευλογεί όλους, να μας μεταλαμβάνει, να δίνει ο ίδιος το αντίδωρο και σταυρουδάκια στα παιδάκια, που έψαλαν τόσο μελωδικά το «Πάτερ Hμών»!

Tο «Πιστεύω» ανέγνωσε ο Eλληνας πρέσβης στην Aγκυρα κ. Kυριάκος Λουκάκης, δίπλα του ο δήμαρχος Σμύρνης κ. Aζίζ Kοτζάογλου. Kορύφωση ο ευχαριστήριος λόγος-μήνυμα που έδωσε ο αρχιμανδρίτης του Oικουμενικού Θρόνου, προϊστάμενος της Oρθόδοξης Kοινότητας Σμύρνης –ο τα πάντα συντονίζων θαυμαστά– πατήρ Kύριλλος. «Eυχαριστούμε, Πατέρα, που ήρθες κοντά στα παιδιά σου», είπε δακρυσμένος. «Tη Mυρτιά που θα φυτέψετε στον τάφο του Aγίου Bουκόλου σήμερα, εμείς, τα παιδιά σου, θα τη φροντίζουμε. Kαι θα μείνουμε στον ίσκιο της ενωμένοι». Kαι ο Πατέρας - Πατριάρχης σήκωσε το χέρι του και ευλόγησε το εκκλησίασμα... Hξερε το χρυσό ηλιοβασίλεμα όταν μας καλωσόρισε στο Σμύρνη...

ΤΗΛΕΦΟΣ

 http://www.kathimerini.gr/802722/opinion/epikairothta/politikh/anatash-yyxhs-mhnyma-eirhniko-h-8eia-leitoyrgia-ston-agio-boykolo-smyrnhs-apo-ton-patriarxh-bar8olomaio

Όσα δεν πρέπει να πείτε ποτέ στον σύζυγό σας

Ο γάμος και η συμβίωση είναι ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στις ανθρώπινες σχέσεις. Ωστόσο είναι σημαντικό να προσέχουμε τι λέμε πάνω στις στιγμές έντασης.

Σύμφωνα με έρευνα του τμήματος ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Σάουθερν Καλιφόρνια υπάρχουν ορισμένες φράσεις πρέπει να τις αποφεύγουμε όπως ο διάβολος το λιβάνι! …

«Είσαι ακριβώς σαν τον πατέρα σου»!

Αν έχετε προβλήματα με τη συμπεριφορά του πεθερού σας και αναγνωρίζετε κάποια ίδια στοιχεία και στον σύζυγο, είναι προτιμότερο να του τα πείτε ευθέως, παρά να τον συγκρίνετε. Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να λειτουργήσει η… ανδρική αλληλεγγύη.

«Η μανά μου με είχε προειδοποιήσει να μην το κάνω αυτό»!

Όσο καλά κι αν τα πάει με την πεθερά του, η συνεχής της παρουσία, έστω και… λεκτική, θα τον εκνευρίσει. Ακόμα κι αν η μητέρα σας είχε δώσει σωστές συμβουλές, μην του το πείτε. Είναι σα να μεταθέτετε την ευθύνη της κριτικής κάπου αλλού, με συνέπεια να νομίζει ότι η πεθερά του είναι… κοινός εχθρός!

«Πότε θα βρεις μια καινούργια δουλειά;»

Εκτός αν ο σύζυγος είναι παραδοσιακός τεμπέλης και κάθεται σπίτι, η συζήτηση για την εργασία του πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτική. Επικεντρώστε περισσότερο στο πώς θέλετε να ζείτε, έτσι ώστε οι ανεπάρκειες της δουλειάς του (ωράριο, μισθός κτλ.) να προκύψουν μόνες τους μέσα από τη συζήτηση, σαν αβίαστο συμπέρασμα…

«Πάντα αυτό κάνεις»

Σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνει και σας εκνευρίζουν και… δεν διορθώνονται, τουλάχιστον όχι με την πρώτη. Αντί να του κάνετε σκηνή και να του φωνάζετε, προσπαθήστε να του δημιουργήσετε εικόνες με αυτά που κάνει και σας φέρνουν σε δύσκολη θέση. Τις περισσότερες φορές λειτουργεί ο ιπποτισμός του και πετυχαίνετε να το… θυμάται την επόμενη φορά.

«Άστο, θα το κάνω μόνη μου»

Όταν δείχνει διάθεση να βοηθήσει σε κάτι που δεν ξέρει (από πλυντήριο ως σιδέρωμα…) μην τον αποπάρετε και κυρίως μην προσπαθήσετε να του δείξετε πόσο καλύτερη είστε απ’ αυτόν. Το αναγνωρίζει από μόνος του, δεν κερδίζετε τίποτα. Αν τον συμβουλέψετε σωστά για το τι λάθος έκανε, θα κερδίσετε μια επιπλέον βοήθεια. Μια προσβολή, έστω και για πλάκα, μπορεί να σημαίνει ότι δεν θα ξαναπλησιάσει τη σιδερώστρα…

flowmagazine.gr