Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας, δήμος Αγίας βαρβάρας, η υποδοχή του ιερού λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος-Πώς ενεργεί η χάρη. Η ελεύθερη αποδοχή της από τον άνθρωπο.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

ΘΥΜΑΣΑΙ, πιστεύω, ότι ο χριστιανός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, αφού διαμορφώνεται τόσο από τη φύση όσο και από τη χάρη. Πρέπει να διευκρινίσω ,όμως, ότι από τους χριστιανούς δεν σώζονται όλοι. Σώζονται, μπαίνουν δηλαδή στην αιώνια βασιλεία του Θεού, μόνο εκείνοι στους οποίους ενοικεί η χάρη, διαποτίζοντάς τους ολοκληρωτικά, μεταμορφώνοντας θα έλεγα, σύνολη τη φύση τους.
 

Πρόσεξε τι λέει ο Κύριος! Λέει πως «η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το ανακάτεψε μ’ ένα σακί αλεύρι, ώσπου ζυμώθηκε όλο» ( Ματθ. 13:33 ) . Το ζυμάρι δεν φουσκώνει αμέσως μόλις ανακατωθεί με το προζύμι. Φουσκώνει στην ώρα του , αφού πρώτα το προζύμι διεισδύσει και απλωθεί σιγά-σιγά μέσα του. Το ψωμί που γίνεται έτσι, είναι ανάλαφρο, ευωδιστό, νόστιμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη χάρη. Όταν ενώνεται με τη φύση μας, στο άγιο Βάπτισμα, δεν τη διαποτίζει αμέσως. Απλώνεται σιγά-σιγά. Κι όταν η χάρη απλωθεί παντού, όταν σύνολη η φύση μας χαριτωθεί, τότε, όλα όσα κάνουμε, παίρνουν έναν άλλο χαρακτήρα. Τότε οι ενέργειές μας, μολονότι φαινομενικά είναι οι ίδιες με άλλες όμοιες οποιουδήποτε ανθρώπου, αποκτούν ένα ιδιαίτερο άρωμα , μιαν ιδιαίτερη γεύση, έναν ιδιαίτερο ήχο. Ο Θεός δέχεται μόνο αυτές τις ενέργειες, που Του είναι εξαιρετικά ευάρεστες.
 

Θα κάνω άλλη μια παρομοίωση, για να εξηγήσω το πώς η χάρη, όταν της δίνονται περιθώρια να ενεργήσει, αφού διαποτίσει σύνολη τη φύση μας, γίνεται και εξωτερικά ορατή σε όλους όσοι είναι ικανοί να τη δουν. Η χάρη, λοιπόν, μοιάζει με τη φωτιά, που διεισδύει στο σίδερο. Δεν είναι μόνο μέσα στο σίδερο, μα και στο εξωτερικό του. Την πύρινη δύναμή της τη βλέπει ο καθένας. Έτσι συμβαίνει και με τη χάρη, όταν εισχωρήσει στη φύση μας. Γίνεται αντιληπτή απ’ όλους. Όλοι όσοι έρχονται σε επαφή μ’ έναν θεοχαρίτωτο άνθρωπο, αισθάνονται ότι αυτός έχει μιαν ασυνήθιστη δύναμη, που εκδηλώνεται ποικιλότροπα. Όταν αρχίζει να μιλάει για οτιδήποτε πνευματικό, λάμπει σαν τον μεσημεριάτικο ήλιο, και τα λόγια του πηγαίνουν κατευθείαν στην ψυχή του ακροατή, διαμορφώνοντας μέσα του με αυθεντία ανάλογα συναισθήματα και διαθέσεις. Μα κι όταν ακόμα δεν μιλάει, εκπέμπει μια θερμότητα, που επηρεάζει τα πάντα γύρω του, και μια παράξενη δύναμη, που επενεργεί στις ψυχές και τους εμπνέει προθυμία για πνευματικό αγώνα.
Παίρνουμε τη χάρη του Θεού στη νηπιακή μας ηλικία με το άγιο Βάπτισμα. Από την ώρα εκείνη η χάρη αρχίζει να ενεργεί μέσα μας, με την προοπτική και την ελπίδα ότι, μετά την ενηλικίωση και ωρίμανσή μας, θα αναλάβουμε αυτοθέλητα και πρόθυμα τον αγώνα για τη σωτηρία μας.
 

Όταν οι γονείς είναι ευσεβείς και ανατρέφουν τα παιδιά τους , όπως λέει ο απόστολος, «δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» ( Εφ. 6:4 ) , τότε η θεία χάρη γεννάει την ειρήνη στις παιδικές ψυχές . Έτσι τα παιδιά γίνονται ευγενικά, ταπεινά, υπάκουα, καλότροπα, θεοφοβούμενα. Παραδείγματα μπορεί να δει κανείς παντού . Θα έλεγα πως κι εσύ είσαι ένα τέτοιο παιδί , αν δεν φοβόμουνα ότι θα το έπαιρνες επάνω σου, μολονότι κανένα χάρισμά σου δεν οφείλεται σε δικές σου προσπάθειες. Υπάρχουν στην ψυχή σου πολλά καλά στοιχεία, αλλά τα έχεις πάρει από άλλους˙ είναι δώρα είτε του Θεού είτε των ανθρώπων, και συγκεκριμένα των γονιών σου, που σου τα κληροδότησαν ή σου τα έδωσαν με την ανατροφή. Μπροστά σου βρίσκεται τώρα ένα καθήκον: Ν’ αγαπήσεις όλα αυτά τα καλά στοιχεία, να τα κλείσεις στην καρδιά σου, κι έπειτα να τα αυξήσεις και να τα πολλαπλασιάσεις. Είναι αλήθεια ότι πατάς σε γερά θεμέλια και ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο. Τίποτα, όμως, απ’ όσα έχεις δεν είναι καρπός της ελεύθερης βουλήσεώς σου και αποτέλεσμα υπεύθυνων αποφάσεών σου. Και αν δεν αρχίσεις τώρα να καταβάλλεις τις δικές σου προσπάθειες για τη σταθεροποίηση των καλών στοιχείων της ψυχής σου, θα τα χάσεις όλα με τις πρώτες δυσάρεστες περιστάσεις. Ναι, θα σε εγκαταλείψουν, αφήνοντας πίσω τους μόνο μια γλυκειά – ή μήπως πικρή;- ανάμνηση. 
 

Θυμάσαι τι ένιωσες , όταν βυθίστηκες στη δίνη της κοσμικής ζωής; Πώς ταλαιπωρήθηκες τότε; Πώς η λύπη πλημμύρισε την καρδιά σου; Ότι καλό έχεις μέσα σου, το πήρες από τη χάρη του Θεού και από την οικογένειά σου. Γιατί, λοιπόν, οι εμπειρίες σου από την κοσμική ζωή σε στενοχώρησαν; Επειδή άφησες τον εαυτό σου να νιώσει κάποια συμπάθεια για τη ζωή αυτή. Μολονότι δεν το ομολόγησες, είναι αυταπόδεικτο από τη λύπη που σε ταλαιπώρησε αργότερα .Αν δεν υπήρχε συμπάθεια, δεν θα υπήρχε και ταλαιπωρία. Σου έγραψα ότι, αν κάποια αδήριτη ανάγκη σε ρίξει ξανά στην ίδια δίνη, μην αφήσεις την καρδιά σου να προσκολληθεί σε κάτι απ’ όσα βλέπεις ή ακούς εκεί. Αν η καρδιά σου δεν προσκολληθεί σε τίποτα, δεν θα ξαναδοκιμάσεις λύπη. Δεν ξέρω αν τώρα βρίσκεσαι πάλι σ’ αυτή τη δίνη. Κι αν βρίσκεσαι, δεν ξέρω αν τηρείς τη συμβουλή μου. Κάνε ό,τι νομίζεις. Είσαι αυτεξούσια. Όπου να ‘ναι , άλλωστε, ενηλικιώνεσαι.
 

Από την πλευρά μου, πάντως, οφείλω να σου πω ειλικρινά και ξεκάθαρα ότι έχεις τρεις επιλογές: Είτε να γίνεις άνθρωπος πνευματικός και θεοχαρίτωτος, είτε να γίνεις άνθρωπος κοσμικός, κενός, ματαιόσχολος και εμπαθής όσο όλοι σχεδόν οι άλλοι, είτε ,τέλος να γίνεις άνθρωπος μετέωρος ανάμεσα στην πνευματική και την κοσμική ζωή. Ελπίζω και εύχομαι να γίνεις άνθρωπος πνευματικός. Και θα γίνεις, αν το θελήσεις. Άνθρωπος κενός και ματαιόσχολος, άνθρωπος κοσμικός και άπιστος δεν νομίζω ότι θα γίνεις ποτέ, γιατί σε γνωρίζω αρκετά καλά. Δεν μπορώ, ωστόσο, ν’ αποκλείσω την πιθανότητα της τρίτης περιπτώσεως. Είναι πιθανό να μη γίνεις ούτε εντελώς πνευματική μα ούτε και εντελώς κοσμική, ούτε χριστιανή μα ούτε και άπιστη. Αυτό μπορεί να συμβεί, αν δεν φυλάξεις την καρδιά σου από την έλξη της κοσμικής ζωής. Πρόσεξε! Μιλάω για έλξη και όχι για συμμετοχή στην κοσμική ζωή. Γιατί η συμμετοχή, όπως λες κι εσύ, μερικές φορές είναι αναπόφευκτη. Αν λοιπόν, δεν φυλάξεις την καρδιά σου απ’ αυτή την έλξη, θα γεννηθεί μέσα σου μια συμπάθεια για την κοσμικότητα, συμπάθεια που δεν θα σε αποκόψει εντελώς από τις χριστιανικές αρχές σου, αλλά θα σου εμπνεύσει κάποια ψυχρότητα απέναντί τους. Θα διατηρήσεις τις αρχές σου, ή μάλλον μερικές απ’ αυτές, αλλά μόνο από συνήθεια. Έτσι ουσιαστικά δεν θα βρίσκεσαι ούτε στον κοσμικό χώρο, ούτε στον αληθινά πνευματικό˙ δεν θα είσαι ούτε κοσμικός ούτε πνευματικός άνθρωπος.
 
Το αποτέλεσμα ποιο θα είναι; Όποιο ήταν και για τον άγγελο της Εκκλησίας της Λαοδικείας, που καταδικάστηκε από τον Κύριο στην Αποκάλυψη: «Ξέρω καλά τα έργα σου. Δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουνα είτε κρύος είτε ζεστός! Επειδή ,όμως , δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι’ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου» ( Αποκ. 3:15-16 ). Πρέπει να είναι κανείς θερμός απέναντι στον Θεό και σ’ όλα τα θεία, αλλά ψυχρός απέναντι στην κοσμικότητα και την αμαρτία. Αν δεν είσαι ούτε ψυχρή απέναντι στην κοσμικότητα ούτε θερμή απέναντι στα θεία, αλλά χλιαρή και κρυερή απέναντι σε όλα, ο Θεός θα σε αποδοκιμάσει και θα σε απορρίψει.

Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Να διαλέξεις με την καρδιά σου την άγια και θεάρεστη πνευματική ζωή, τώρα μάλιστα που ενηλικιώνεσαι. Θα τη διαλέξεις; Ο Κύριος να σε ευλογήσει και να σε φωτίσει! 

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

http://orthognosia.blogspot.gr/

Ένα συνεχιζόμενο θαύμα: δέντρα που αιμορραγούν

Σήμερα στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούναινα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος προσκυνηματικός Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται και το κενοτάφιο του Οσιομάρτυρα, καθώς και τεμάχιο του ιερού λειψάνου. Ο Ναός αυτός κατασκευάστηκε το 1962 στην θέση παλαιότερου, που είχε οικοδομηθεί το 1883 και καταστράφηκε από φωτιά στις 22 Μαίου του 1962 από ζηλωτές. Στην ανατολική πλευρά του Ναού έχει κατασκευαστεί κτηριακό συγκρότημα με ξενώνες κουζίνα και τα λοιπά.

Το προσκύνημα ανήκει στην ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, όπου ο άξιος ποιμενάρχης της Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος Β΄ έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναπαλαίωση και ανάδειξη του προσκυνήματος.Στον τόπο του μαρτυρίου του αγίου Νικολάου του Νέου, δηλαδή στο ιερό προσκύνημά του (στο χωριό Βούναινα, στο Βουνό Όρθρυς Θεσσαλίας), συμβαίνει ένα υπερθαυμαστό γεγονός, και κυρίως κατά την ετήσια μνήμη του Οσιομάρτυρα, τρέχει ένα πορφυρένιο υγρό, που μοιάζει με αίμα. Το υγρό τρέχει από τους κορμούς λίγων δένδρων φτελιάς, στα οποία σφαγιάστηκαν οι συνασκητές του αγίου Νικολάου και επίσης πλημμυρίζει τη ρίζα ενός κομμένου δένδρου, όπου, κατά την παράδοση, βασανίστηκε ο Οσιομάρτυρας. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν και άλλα δένδρα, αλλά δεν «μετέχουν» σε αυτή την διαδικασία, με λίγα λόγια δεν παρουσιάζουν αντίστοιχη έκκριση κάποιας κόκκινης ρητίνης. Το «αίμα» είναι ρευστό και βαθύ σε υγρή κατάσταση και όχι σε ρητινώδη.

Το «αίμα» αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου, παραμονή της μνήμης του και συνεχίζει τη θαυμαστή εμφάνισή του, μέχρι το πρωί της εορτής του, 9 Μαΐου. Ευλαβείς χριστιανοί που το γνωρίζουν, πηγαίνουν εκεί την παραμονή και συγκεντρώνουν μέσα σε μπουκάλια το άφθονο τρεχούμενο θαυμαστό «αίμα», για να το μοιράσουν σαν ευλογία στους γνωστούς τους. Το βράδυ, κάνουν αγρυπνία, για τη γιορτή του Αγίου. Πολλοί μάλιστα έχουν παρατηρήσει ότι στις 5 ώρα, το πρωί της μνήμης του, στο μέρος των δένδρων ακούγεται ένα θαυμαστό βουητό σε μια ακτίνα 10 μέτρων και για 10 λεπτά περίπου. Επίσης και το Αγίασμα της πηγής, δεν τρέχει πάντοτε, τρέχει όμως εκείνες τις ημέρες, όταν τρέχει και το «αίμα». Επίσης και το αγίασμα του Αγίου αναβλύζει και πάλι μόνο εκείνες τις ημέρες, γιατί είναι μια πηγούλα, που δεν έχει πάντα νερό.

 Τρείς νέοι μας, ο Σωτήριος Παναούλης,ο Παναγιώτης Αγοραστός(Ενορίτης ) και ο Στέφανος Σασλής επισκέφθηκαν την Δευτέρα 1^η Οκτωβρίου 2012 το Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Νικολάου του Νέου στα Βούνενα της Θεσσαλίας όπου ως γνωστόν βρίσκεται ο Τάφος του Οσιομάρτυρος καθώς και ο Τόπος του μαρτυρίου με το δένδρο της σφαγής  το οποίο ρέει το «Αίμα» του. 

     Αφού προσκύνησαν με ευλάβεια φρόντισαν και για την συλλογή ικανής ποσότητος Αίματος για τις ανάγκες του Ναού μας αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που μας ζητούν το ιαματικό ''Αίμα'' του Αγίου για να ωφεληθούν ειδικά σε δερματολογικές παθήσεις.

Αντιγραφή από: http://www.inagiounikolaoutouneou.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ – «ΔΙΑΚΟΝΗΤΕΣ» ΚΑΙ «ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ» ΑΓΙΟΙ

– Γέροντα, πονάει το δόντι μου.

– Δεν είναι καλά να πονέσης λίγο, για να ωφεληθής και λίγο; Κάνε ένα κομποσχοίνι στον Άγιο Αντίπα, που βοηθάει στον πονόδοντο, και θα σου περάση ο πόνος.

– Έκανα, Γέροντα, και δεν πέρασε.
– Φαίνεται κάτι θα φταίη. Αν του πης: «από τώρα θα είμαι πιο προσεκτική σε όλα», αμέσως ο Άγιος θα βοηθήση. Ο Άγιος Αντίπας είναι μεγάλος Άγιος! Πόσο ευαρέστησε τον Θεό! «Αντίπας ο μάρτυς
μου ο πιστός», λέει στην Αποκάλυψη.

– Γέροντα, στην Ακολουθία και στην Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας αναφέρεται ότι η Αγία θεραπεύει τις λοιμώδεις ασθένειες.
– Ποιες είναι οι λοιμώδεις ασθένειες;
– Οι ασθένειες, Γέροντα, που μεταδίδονται με τα μικρόβια.
– Τότε να παρακαλάτε την Αγία Βαρβάρα να σας βοηθάη, για να μη μεταδίδεται το «μικρόβιο» της ζήλειας μεταξύ σας. Να φωτοτυπήσης της Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας και να την μοιράσης
στις αδελφές.

– Η Αγία Βαρβάρα, Γέροντα, είναι προστάτις και του Πυροβολικού.
– Ε, καλά, ένας Άγιος μπορεί να κάνει όλα τα διακονήματα.
– Γέροντα, και η Αγία Ειρήνη είναι προστάτις της Χωροφυλακής.
– Ναι, γι’ αυτό όταν καμμιά φορά δεν έχης ειρήνη, να παρακαλάς την Αγία Ειρήνη, που κυβερνάει και ολόκληρο το σώμα της Χωροφυλακής και φέρνει ειρήνη, να φέρνη την ειρήνη και μέσα στην
καρδιά σου.

– Γέροντα, πολύ συχνά χάνω πράγματα και μετά χάνω χρόνο να τα βρω.
– Γιατί δεν επικαλείσαι τον Άγιο Μηνά που έχει ειδικότητα σ’ αυτό; Ο Άγιος Μηνάς αμέσως φανερώνει ότι χάσαμε, χωρίς να έχη πολλές απαιτήσεις! Εγώ μια φορά, όταν ήμουν στο Κοινόβιο,
είχα χάσει το κλειδί από το κελλί μου- τότε κλειδώναμε τα κελλιά, γιατί μέσα στο μοναστήρι κυκλοφορούσαν και διάφοροι κοσμικοί. «Δεν πειράζει, λέω, θα πάω στο μαραγκούδικο». Κοιτάζω,
έλειπε το κλειδί και από το μαραγκούδικο. Πάω στο βουρδουναριό, όπου έφτιαχνα τα σαμάρια για τα ζώα, και από ‘κει έλειπε το κλειδί. «Πού να πάω τώρα;» λέω. Άναψα τότε ένα κερί στον Άγιο
Μηνά και αμέσως τα βρήκα όλα τα κλειδιά που δεν περίμενα. Ένα κερί και εντάξει! Υποχρεώνονται οι Άγιοι με το κερί.
Τον Άγιο Μηνά εγώ τον ήξερα ότι τον εικονίζουν και καβαλλάρη. Η μητέρα μου, που τον είχε δει μια φορά και της έδωσε απάντηση για ένα θέμα, μου είπε ότι ο Άγιος Μηνάς είναι καβαλλάρης.
Εγώ επέμενα και της έλεγα ότι μόνον ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γεώργιος είναι καβαλλάρηδες. «Όχι, μου έλεγε η μητέρα μου, αυτός που είδα ήταν με καστανό άλογο και μου είπε ότι είναι ο
Άγιος Μηνάς. «Ποιος είσαι; Τον ρώτησα. Ο Άγιος Γεώργιος έχει άσπρο άλογο, ο Άγιος Δημήτριος κόκκινο˙ εσύ ποιος είσαι;». «Ο Άγιος Μηνάς είμαι», μου είπε».

– Γέροντα, μπορεί ο άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνη άφθαρτο το Λείψανό Του;
– Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο
Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο
Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.

– Γέροντα, όταν είσαστε στο Μοναστήρι, αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια. Όταν λείπετε και συμβή κάποιος πειρασμός, δειλιάζω.
– Μη φοβάσαι, έχετε Προστάτες μεγάλους κοντά σας˙ να μην τους αφήνετε, να τους ενοχλήτε συνέχεια. Όταν θα χρειάζεται και η δική μου σκιά για ανθρώπινη βοήθεια, είτε από το Άγιον Όρος
είτε από κοντά, θα υπάρχη. Εάν στην κοσμική ζωή τα καλά αδέλφια φροντίζουν τις αδελφές τους, πόσο μάλλον στην πνευματική ζωή, που είναι ανώτερη. Γι’ αυτό και σας έχω αφήσει τον θησαυρό
που είχα, τον Άγιο Αρσένιο, και επόμενο είναι να είναι εδώ και η καρδιά μου, γιατί «όπου ο θησαυρός εκεί και η καρδία». Άλλωστε σας το είχα πει: «Ό,τι πολύτιμο κι αν έχω, θα το αφήσω στη
Μονή μας, όπου μένει και ο Άγιός μου ο οποίος σε κάποιον είπε: «Εγώ μένω έξω από την Θεσσαλονίκη». Γι’ αυτό,αφού και ο ίδιος είπε ότι μένει εδώ, να τον παρακαλάς εκ μέρους μου- εάν
διστάζης-, να παίρνη την πατερίτσα του και να βολεύη με τον τρόπο του τα ταγκαλάκια.
Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων∙ να βοηθούν να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς. Δική μας δουλειά
είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στεναχωρούμε τον Χριστό, να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν. Σε αυτήν την ζωή έχουμε
ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό. Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώση και πάμε κοντά Του, ούτε και τους Αγίους θα «κουράζουμε», αλλά ούτε και θα υπάρχη
λόγος να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.

Πηγή: Από το βιβλίο «Περί προσευχής» Λόγοι ζ

Πηγή:   http://xristianos.gr/

Επιμέλεια Θέματος : Δέσποινα Σεμερτζίδου

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ "ΣΕ ΜΙΑ ΚΛΩΣΤΗ"

Ο παγκόσμιος χάρτης των γλωσσών (γραφήματα)

Ζωντανές οι 7.102

---

Μετά από 15 χρόνια ενδελεχούς έρευνας, ο γλωσσολόγος και κοινωνιολόγος Ούλριχ Αμον από το πανεπιστήμιο του Ντίσελντορφ στη Γερμανία, κατάφερε να «χαρτογραφήσει» έναν παγκόσμιο άτλαντα των υπαρχόντων διαλέκτων και γλωσσών που μιλιούνται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου.
Ο γερμανός επιστήμονας υπολόγισε πως υπάρχουν τουλάχιστον 7.102 ζωντανές γλώσσες στην υφήλιο: οι 2.301 μιλιούνται στην Ασία, οι 2.138 στην Αφρική, οι 1.313 στην περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού, οι 1.064 στην Βόρεια και Νότια Αμερική κι άλλες 286 μιλιούνται στην Ευρώπη.

Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση

Όσο για το ποια είναι η (μητρική) γλώσσα που μιλιέται από τους περισσότερους ανθρώπους στον πλανήτη; Αυτή είναι τα κινέζικα με 1,39 δισεκατομμύρια ανθρώπους, τα χίντι-ούρντου με 588 εκατομμύρια και ακολουθούν τα αγγλικά με 527 εκατομμύρια, η αραβική με 467 εκατομμύρια και τα ισπανικά με 389 εκατομμύρια ανθρώπους.
 
Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση
Τα νούμερα που προκύπτουν από την έρευνα διαφέρουν αρκετά από εκείνα που δίνει ετησίως η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) των ΗΠΑ στο World Factbook (μια έκδοση με βασικά στοιχεία και πληροφορίες για όλες τις χώρες του κόσμου).
Έτσι, σύμφωνα με την CIA, τα ισπανικά είναι πιο διαδεδομένα παγκοσμίως, καθώς τα ομιλεί ένα ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού της τάξεως του 4.85%, ενώ τα αγγλικά ακολουθούν με 4.83%.
Ωστόσο (κι εδώ είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στις δυο μελέτες), οι αριθμοί του World Factbook συμπεριλαμβάνουν μόνο τους ομιλούντες μια μητρική γλώσσα, ενώ η έρευνα του Αμον περιλαμβάνει και τους δίγλωσσους.
Πολλές γλώσσες μιλιούνται σε περισσότερες από μια χώρες του κόσμου. Τα αγγλικά μιλιούνται σε 101 χώρες, τα αραβικά σε 60, τα γαλλικά σε 51, τα κινέζικα σε 33 και τα ισπανικά σε 31.

Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση

Ο λόγος που τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ισπανικά μιλιούνται σε τόσα κράτη ανάγεται στο ιμπεριαλιστικό και αποικιοκρατικό παρελθόν της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, που κατά τους περασμένους αιώνες είχαν αποικίες εκτός Ευρώπης.
Τα αγγλικά είναι η επίσημη γλώσσα σε 35 χώρες: Μπελίζ, Μποτσουάνα, Καναδάς, Καμερούν, Ερυθραία, Φίτζι, Γκάνα, Γουιάνα, Ινδία, Ιρλανδία, Τζαμάικα, Κένυα, Λιβερία, Λεσόθο, Μαλάουι, Ναμίμπια, Νιγηρία, Νέα Ζηλανδία, Πακιστάν, Φιλιππίνες, Παπούα και Νέα Γουινέα, Πουέρτο Ρίκο, Ρουάντα, Σουδάν, Νότιο Σουδάν, Σουαζιλάνδη, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Σιέρα Λεόνε, Νησιά Σολομώντα, Τανζανία, Ουγκάντα, Βανουάτου, Νότια Αφρική, Ζάμπια και Ζιμπάμπουε.
Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως τα αγγλικά ΔΕΝ είναι η διά νόμου επίσημη γλώσσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ. 
Λόγου χάρη, η αγγλική είναι μεν η επίσημη γλώσσα 27 αμερικανικών πολιτειών (αλλά όχι των υπόλοιπων 23), αλλά πουθενά στο σύνταγμα των ΗΠΑ δεν δηλώνεται πως είναι η επίσημη γλώσσα της χώρας.
Ωστόσο, η αγγλική είναι η de facto (αλλά όχι de jure, δηλαδή διά νόμου) γλώσσα της αμερικανικής κυβέρνησης και η μόνη γλώσσα που ομιλείται στο σπίτι από περίπου το 80% των Αμερικανών ηλικίας πέντε ετών και άνω. Η ισπανική είναι η δεύτερη συχνότερα ομιλούμενη γλώσσα.
Τα αγγλικά είναι, μακράν της δεύτερης, η γλώσσα που διδάσκεται περισσότερο σε όλο τον κόσμο. Την μαθαίνουν πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο σπουδαστές, ενώ τα γαλλικά επιλέγουν 82 εκατομμύρια άνθρωποι και τα κινέζικα άλλα 30 εκατομμύρια.

Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση

Περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν αγγλικά στο κόσμο σήμερα, από ό,τι γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά, ιαπωνικά, γερμανικά και κινέζικα μαζί.
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον συμπέρασμα είναι πως από όλες τις γλώσσες και διαλέκτους που σώζονται στο κόσμο σήμερα, πάνω από 2.000 εξ' αυτών ομιλούνται από λιγότερο από 1.000 ανθρώπους, είναι δηλαδή στα πρόθυρα της εξαφάνισης.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, ένα ποσοστό μεταξύ 50%-90% των ήδη υπαρχόντων 7.102 γλωσσών που μιλιούνται ανά την υφήλιο, τείνουν να έχουν εξαφανιστεί μέχρι το 2100.
Ως εξαφάνιση ορίζεται ο θάνατος και του τελευταίου γνωστού ομιλητή μιας γλώσσας.
Οι γλώσσες που απειλούνται περισσότερο είναι αυτές που ομιλούνται από ιθαγενείς πληθυσμούς στις περιοχές του δάσους του Αμαζονίου, της Υποσαχάριας Αφρικής, της Ωκεανίας και της ΝΑ Ασίας.
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
 Newsroom ΔΟΛ

Οι περισσότερο και οι λιγότερο θρήσκες χώρες του πλανήτη Παγκόσμια έρευνα

Παγκόσμια έρευνα

---

---

Αθήνα

Ποιες είναι οι περισσότερο και ποιες οι λιγότερο θρήσκες χώρες του κόσμου; Ποια ήπειρος είναι η πιο «πιστή» και ποια η πιο «άθεη»; Ποιες χώρες έχουν μεγάλα ποσοστά άθρησκων ή αθέων; Ποιες ηλικιακές και κοινωνικές κατηγορίες του πληθυσμού έχουν καλύτερη σχέση με την θρησκεία;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που έθεσε μια παγκόσμια έρευνα της εταιρείας δημοσκοπήσεων WI Network of Market Research/Gallup International.
Η έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 63.898 άτομα σε συνολικά 65 χώρες -περιλαμβανομένης και της Ελλάδας- έδωσε μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης, περίπου 6 στους 10 ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη αυτοπροσδιορίζονται ως θρησκευόμενοι, ενώ οι άθεοι και οι μη θρησκευόμενοι αντιστοιχούν στο 33% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Οι 9 στους 10 Κινέζους δηλώνουν άθεοι ή άθρησκοι, ενώ το ίδιο δηλώνουν τρεις στους τέσσερις Σουηδούς και Τσέχους.
Απεναντίας, η πιο πιστή χώρα είναι η Ταϊλάνδη, στην οποία μόνο το 1% δηλώνουν άθεοι, ενώ και η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις πιο θρήσκες χώρες.
Η Αφρική είναι η ήπειρος με τις πιο θρήσκες χώρες ενώ φαίνεται να υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στο εισόδημα και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, καθώς τα πιο πλούσια κράτη τείνουν να είναι και τα λιγότερο θρησκευόμενα.
Επίσης, σε ένα συμπέρασμα-έκπληξη, οι νέοι μεταξύ 18-35 ετών έχουν καλύτερη σχέση με την θρησκεία από ό,τι οι μεσήλικες ή οι ηλικιωμένοι.
Ας τα δούμε όμως και αναλυτικότερα:
Στον χάρτη βλέπετε τις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα.
Με κόκκινο είναι οι λιγότερο θρησκευόμενες χώρες (όπως η Κίνα με 90% των ερωτώμενων να δηλώνουν άθεοι, τη Σουηδία με 76%, τη Τσεχία με 75% και το Χονγκ Κονγκ με 70%).
Με πορτοκαλί εικονίζονται τα κράτη με υψηλά ποσοστά άθεων: η Ολλανδία με 66%, το Ηνωμένο Βασίλειο με 66%, το Ισραήλ με 65%, η Ιαπωνία με 62%, η Γερμανία με 59%, η Αυστραλία με 58%, η Ελβετία με 58%, η Νότια Κορέα με 55%, η Ισπανία με 55% κι άλλες.
Με γαλάζιο, τα κράτη με ποσοστό αθέων κάτω του 50% (ΗΠΑ, Μέξικο, Φινλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Βέλγιο κ.α.).
Και τέλος με μπλε οι χώρες με ποσοστό αθέων κάτω του 25%: η Αργεντινή, Βραζιλία, Κολομβία, Νότια Αφρική, Τυνησία, Ινδονησία, Ινδία, Πακιστάν, Αφγανιστάν, αλλά και Ρωσία, Τουρκία, Ιταλία βρίσκονται στην ίδια κατηγορία με την Ελλάδα.

Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση

Η πιο θρησκευόμενη ήπειρος είναι η Αφρική, με το 86% του πληθυσμού να αυτοπροσδιορίζονται ως θρήσκοι και ακολουθούν η Μέση Ανατολή με 82%, η Ανατολική Ευρώπη με 71%, η Αμερική με 66% και η Ασία με 62%.
Οι πλέον θρησκευόμενοι στη Δύση είναι οι Ρώσοι (7 στους 10) και οι Αμερικανοί σε ποσοστό 56%
Αντίθετα, στο Ηνωμένο Βασίλειο μόλις 3 στους 10 δηλώνουν θρησκευόμενοι.
Έκπληξη αποτελεί και το Ισραήλ, όπου το 65% δηλώνει άθρησκο ενώ σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης περίπου το 50% του πληθυσμού δηλώνουν άθεοι και μη θρησκευόμενοι.
Στην Ελλάδα, σε σύνολο 131 ερωτώμενων, το 71% απάντησε πως είναι θρήσκο, το 15% πως δεν είναι θρησκευόμενο, το 6% δηλώνει ξεκάθαρα άθεο ενώ το υπόλοιπο 8% δηλώνει ΔΞ/ΔΑ
Στον πίνακα που ακολουθεί παρατίθενται οι πέντε πιο θρησκευόμενες χώρες και οι πέντε λιγότερο θρησκευόμενες χώρες του κόσμου. Πρώτη στην αθεΐα είναι η Κίνα ενώ η πιο πιστή χώρα είναι η Ταϊλάνδη, στην οποία μόνο το 1% δηλώνουν άθεοι, και ακολουθούν η Αρμενία, το Μπανγκλαντές, το Μαρόκο και η Γεωργία.

Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση

Το ύψος του εισοδήματος φαίνεται επίσης να επηρεάζει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις –ένα συμπέρασμα στο οποίο είχε φτάσει και μια παλιότερη μελέτη του αμερικανικού ερευνητικού κέντρου Pew Research Center.
Έτσι, τα πιο πλούσια κράτη τείνουν να είναι και τα λιγότερο θρησκευόμενα –με τις Η.Π.Α. να είναι η μόνη εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον ανωτέρω κανόνα.
Δείτε παρακάτω τον πίνακα με τη σχέση ανάμεσα στην θρησκευτική πίστη και το εισόδημα.

Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση

Ένα από τα παλιότερα συμπεράσματα που καταρρίπτει η συγκεκριμένη έρευνα είναι ότι οι θρησκείες προσελκύουν χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου άτομα.
Ενώ το 60% των αποφοίτων μέσης εκπαίδευσης δήλωσαν πιστοί, το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 64% μεταξύ των κατόχων διδακτορικού.
Επίσης, επιχειρήθηκε να συνδεθεί η πίστη με τα επαγγέλματα των ερωτηθέντων.
Οι νοικοκυρές έρχονται πρώτες, με το 76% αυτών να δηλώνουν θρησκευόμενες κι ακολουθούν οι συνταξιούχοι με ένα ποσοστό της τάξης του 67% και οι μαθητές με 66%.
Λιγότερο θρησκευόμενοι είναι όσοι έχουν δουλειά πλήρους απασχόλησης, οι οποίοι σημειώνουν και το μεγαλύτερο ποσοστό αθεΐας, με 13 %.
Τέλος, έκπληξη προκαλεί το γεγονός πως οι ηλικιωμένοι άνθρωποι είναι λιγότερο θρησκευόμενοι από τους νέους. Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, άτομα στις ηλικίες μεταξύ 25-34 ετών δηλώνουν θρήσκοι σε ποσοστό 67%, επιβεβαιώνοντας ότι η νέα γενιά είναι πιο συντηρητική του αναμενομένου.
Όπως φαίνεται κι από το παρακάτω γράφημα, περίπου το 66% των ενηλίκων έως 34 ετών θεωρούν εαυτούς «θρήσκους». Αντιθέτως, σε ηλικίες από 45 ετών και άνω, το ποσοστό των θρήσκων πέφτει κάτω από το 60%.

Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση

Κωνσταντίνος Τσάβαλος

Newsroom ΔΟΛ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ – 10 ΜΑΪΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰω. 4, 5-42) 

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Σέ κάθε πίστη ἡ λατρεία προσδιορίζει τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει αἰσθάνεται πηγαῖα τήν ἀνάγκη νά λατρεύει τόν Θεό καί νά προσεύχεται σ’ Αὐτόν. Ὅσο μάλιστα πιό δυνατή εἶναι ἡ πίστη, τόσο πιό μεγάλη εἶναι καί ἡ ἀνάγκη γιά προσευχή. Ἐξάλλου ἡ πίστη ἑνός ἀνθρώπου ὑποστηρίζεται καί ἐνισχύεται ἀπό τήν πίστη τῶν ἄλλων. Σ’ αὐτό ἔγκειται ἡ σημασία τῆς λειτουργίας καί τῆς κοινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ. Τῆς λατρείας πού, σύμφωνα μέ τή βιβλική ἀντίληψη, ἔχει ἔντονο κοινοτικό χαρακτήρα. Ἀποτελεῖ τή στάση καί τήν προσφορά τοῦ πιστεύοντος λαοῦ πρός τόν ζῶντα καί ἀληθινό Θεό πού ἀποκαλύπτεται μέσα στό χρόνο καί τήν ἱστορία.

Στή λατρεία, τήν προσκύνηση καί τήν κοινή προσευχή, πού ἀναπέμπουμε πρός τόν Θεό, ἀναφέρεται καί ὁ θαυμαστός διάλογος τοῦ Κυρίου μέ τήν Σαμαρείτιδα γυναίκα, τήν κατοπινή ἁγία καί ἰσαπόστολο Φωτεινή. Ὁ Ἰησοῦς, παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τό ἐρώτημα πού τοῦ ἔθεσε ἡ Σαμαρείτιδα γιά τόν ἐνδεδειγμένο τόπο λατρείας τοῦ Θεοῦ, θά προσδιορίσει μέ ἐλάχιστες λέξεις τήν οὐσία τῆς λατρείας καί τά θεμελιώδη ἐκεῖνα γνωρίσματά της, πού τήν καθιστοῦν γνήσια καί εὐάρεστη μπροστά στόν Θεό. Ἔτσι κλείνει τό κεφάλαιο τῆς ἀρχαίας λατρείας καί στή ζωή τῶν ἀνθρώπων εἰσάγεται μιά καινούργια λατρεία, πνευματική καί ἀληθινή. «Ἔρχεται ὥρα καί νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοί προσκυνηταί προσκηνύσουσι τῷ Πατρί ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ».

Κοινωνία καί ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό «ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Β΄ Κορ. 4,6). Εἶναι τό ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐγνωμοσύνης μας. Ὁ αἶνος τῶν χειλέων καί ἡ δοξολογία τῆς καρδιᾶς μας. Ἡ ἐναπόθεση τῆς ὑπάρξεώς μας στά χέρια τοῦ Θεοῦ· στήν πρόνοια, τήν ἀγάπη καί τήν πατρική φροντίδα Του.

Κέντρο τῆς χριστιανικῆς λατρείας εἶναι ἡ προσφορά τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ γιά τή σωτηρία μας· «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας». Μέ τή θυσία τοῦ Χριστοῦ τερματίζεται ἡ ἀρχαία λατρεία τοῦ Ἰσραήλ, πού ἦταν προορισμένη νά ἐκφράσει καί νά διασώσει τήν ταπεινή καί ἐλπιδοφόρα προσδοκία τῆς σωτηρίας. Ἡ σωτηρία, χάρη στή θυσία πού ὁ Ἰησοῦς Χριστός προσέφερε πάνω στό θυσιαστήριο τοῦ σταυροῦ, εἶναι πλέον πραγματικότητα. Καί ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά λάβει τούς καρπούς αὐτῆς τῆς θυσίας μετέχοντας στήν θεία Εὐχαριστία.

Μέσα στό χρόνο, στό παρόν, πραγματώνεται ἡ κοινωνία μας μέ τόν Θεό, ἡ ὁποία μᾶς προετοιμάζει γιά τήν αἰώνια καί πλήρη κοινωνία τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία, τό κέντρο τῆς νέας λατρείας καί ἡ δίοδος γιά τή νέα ζωή, εἶναι ἡ «εἰκών» καί τό «σημεῖον» τῆς οὐράνιας κοινωνίας καί τό μέσο γιά τήν ἐπίτευξή της.

Ποιά εἶναι τά οὐσιώδη γνωρίσματα τῆς καινούργιας αὐτῆς λατρείας πού εἰσάγει ὁ Χριστός μας; Πρῶτα-πρῶτα ὅτι εἶναι προσκύνηση καί λατρεία «ἐν πνεύματι». Δικαιοῦνται καί μποροῦν νά τήν προσφέρουν μόνο οἱ ἀναγεννημένοι «ἐκ τοῦ Πνεύματος» (Ἰω. 3,8). Λατρεύω τόν Θεό «ἐν πνεύματι» σημαίνει τοῦ ἀφιερώνω τήν ὕπαρξή μου, τή σκέψη μου, τήν καρδιά μου, τή θέλησή μου. Προσηλώνομαι καί ἀνταποκρίνομαι ὁλόθυμα στήν ἀγάπη Του. Ἀναδεικνύω τήν ὕπαρξή μου θυσιαστήριο καί ναό συνεχοῦς δοξολογίας τοῦ θεϊκοῦ μεγαλείου Του.

Τό δεύτερο γνώρισμα τῆς νέας λατρείας πού ἐπεσήμανε στή Σαμαρείτιδα ὁ Κύριος εἶναι τό «ἐν ἀληθείᾳ». Προσκύνηση καί λατρεία τοῦ Πατρός ἀληθινή. Τί νά σημαίνει ἄραγε αὐτός ὁ προσδιορισμός τῆς χριστιανικῆς λατρείας; Ὄχι, βέβαια, ὅτι προέρχεται ἀπό εἰλικρινή διάθεση, διότι κάτι τέτοιο ἦταν δυνατό νά γίνει καί στήν ἀρχαία λατρεία. Μέ εἰλικρινῆ διάθεση εἶχε τήν ὑποχρέωση νά λατρεύει τόν Θεό καί ὁ Ἰουδαῖος καί ὁ Σαμαρείτης. Λατρεία ἀληθινή σημαίνει πραγματική λατρεία.

Ἡ δυνατότητα νά λατρεύουμε ἀληθινά οἱ ἄνθρωποι τόν Θεό μᾶς ἐξασφαλίστηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση καί τή θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος μᾶς φανέρωσε τό μυστήριο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Μᾶς γνωστοποίησε τήν οἰκονομία Του, τό σχέδιο δηλαδή τῆς σωτηρίας μας. Προσέφερε αὐτή τή σωτηρία μέ τή σταυρική θυσία καί τήν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του. Ἔτσι ὁ ἔνδοξος Χριστός εἶναι μυστηριωδῶς παρών ἀνάμεσά μας. Μᾶς παρέχει τή δυνατότητα νά κοινωνοῦμε τό σῶμα καί τό αἷμα Του καί νά γινόμαστε μέ τή συμμετοχή μας αὐτή ὅλοι ἕνα καί μόνο σῶμα, πού δοξάζει τόν Πατέρα «ἐν Χριστῷ» διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Στό σημεῖο αὐτό ὅμως εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀναρωτηθοῦμε: Λατρεύουμε τόν Θεό «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ»; Δυστυχῶς ὀφείλουμε νά ὁμολογήσουμε ὅτι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο προσευχόμαστε καί λατρεύουμε τόν Θεό συχνά εἶναι ἐντελῶς ἐξωτερικός. Τύπος χωρίς οὐσία. Πράξη μηχανική. Συνήθεια καί ὄχι προσωπική πνευματική ἐμπειρία. Ἐρχόμαστε στό ναό. Μετέχουμε στήν κοινή λατρεία. Ἀναπέμπουμε προσευχές. Κάνουμε τίς προσφορές μας. Ὅλα αὐτά ὅμως ἐξωτερικά· συμβατική καί τυποποιημένη ἐκπλήρωση «θρησκευτικῶν καθηκόντων». Χωρίς ν’ ἀναγεννιέται ἡ ὕπαρξη καί νά μεταμορφώνεται ἡ ζωή μας. Ἐδῶ ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού ἀκοῦμε ἀπό τόν προφήτη Ἠσαΐα καί πού ἀναφέρεται στήν ἐξωτερική καί τυποποιημένη λατρεία: «Ὁ λαός τοῦτος μέ πλησιάζει μέ τά λόγια του στόματός του καί μέ τιμᾶ μόνο μέ τά χείλη του, ἐνῶ ἡ καρδιά του εἶναι μακριά ἀπό μένα» (29, 13).

Ὁ Θεός ὅμως θέλει λατρεία πού ν’ ἀναβλύζει μέσα ἀπό τήν καρδιά μας. Εὐαρεστεῖται στήν προσευχή πού προέρχεται ἀπό τά βάθη τῆς ὑπάρξεως καί ἡ ὁποία ἐκφράζει τή θερμή ἀγάπη καί τήν πλήρη ἀφοσίωση τῆς ψυχῆς μας. Ἀξιώνει νά τοῦ προσφέρουμε τήν ἴδια τήν καρδιά μας. Γιά νά γίνει ὁ ἔνοικός της. Καί νά ἀναδειχθεῖ ἔτσι ὁ πιό ὑπέροχος τόπος λατρείας· ὁ πιό περίλαμπρος ναός, ὅπου θά λατρεύεται καί θά δοξάζεται.

Ὁ Θεός ἐπιζητεῖ ἀκόμη τή θέληση καί τόν ἀγώνα μας. Ἐπαναπαύεται ὄχι στίς ὑλικές προσφορές ἀλλά στήν πιστότητά μας. Στήν προσπάθεια πού καταβάλλουμε γιά ν’ ἀκολουθήσουμε τό θέλημά Του καί νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιό Του. Μέ τό στόμα τοῦ προφήτου Ὡσηέ μας ἐπισημαίνει: «Ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν, καί ἐπίγνωσιν Θεοῦ ἤ ὁλοκαυτώματα» (6,6).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ μεγάλη ἐλπίδα τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, πού ὑποφέρει ἀπό μοναξιά καί συμπιέζεται κάτω ἀπό τήν κυριαρχία τῆς μηχανῆς, εἶναι ἕνα μεταφυσικό ἄνοιγμα στή ζωή του. Ὁ δρόμος τῆς πίστεως. Ἡ χαρά καί ἡ ἀνάπαυση τῆς προσωπικῆς συναντήσεως μέ τόν Θεό. Στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Στό κλίμα τῆς προσευχῆς. Στήν ἀτμόσφαιρα τῆς θείας λατρείας. Μιά λατρεία ὅμως πού, ὅπως ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει σήμερα, θά προσφέρουμε πάντοτε στόν Θεό «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Ἀμήν

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Εν αρχη ην o Λόγος

1. Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. 2. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. 3. πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν. 4. εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. 5. και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν.

Ο μοναχός και οι ληστές

π Αθανάσιος Θωμάς Καρανάσιος

Ένας μοναχός πεζοπορούσε στην έρημο.
Στον δρόμο τον συλλαμβάνει μια συμμορία ληστών.
Του ζητούν να τους δώσει όλα τα λεφτά που είχε στο πουγκί του.
- Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου, του λένε άγρια.
- Δεν έχω ούτε μια πεντάρα επάνω μου, τους απαντά.
Η ματιά του ήταν πολύ γλυκιά και καλοσυνάτη. Τους έκανε εντύπωση, κι’ ο αρχηγός τους τον λυπήθηκε.
- Κανονικά θα’ πρεπε να σε σκοτώσουμε, του λέει, αφού δεν μας δίνεις τίποτε
Αλλά ίσως έχεις κάτι να μας δώσεις.
Κάνε μας ένα κήρυγμα και αν το πετύχεις, θα σ’ αφήσουμε να φύγεις. Διαφορετικά….
Ο μοναχός δεν τους χάλασε το χατίρι.
Σκέφθηκε λίγο και ύστερα τους είπε:
- Αδελφοί μου, η ζωή σας μοιάζει με τη ζωή του Χριστού.
Όπως Εκείνος, έτσι κι’ εσείς γεννηθήκατε σ’ έναν στάβλο ή κάπου χειρότερα.
Σαν Εκείνον, περάσατε τα νιάτα σας χωρίς να έχετε που να γείρετε το κεφάλι.
Σαν Εκείνον θα πεθάνετε,
καρφωμένοι σ’ ένα ξύλο,
μέσα στους χλευασμούς του όχλου.
Και σαν Εκείνον θα κατεβείτε στον Άδη.
Μόνο
Μόνο, που θα μείνετε εκεί, χωρίς ν’ αναστηθείτε όπως Αυτός.
Είναι η μόνη διαφορά που βλέπω.
Μετανοήστε αδελφοί μου τώρα που είναι καιρός.
Αυτό σας εύχομαι, για να λείψει κι’ αυτή η διαφορά.
Τα λόγια του έπιασαν τόπο στις καρδιές τους.
Φιλοτιμήθηκαν να μοιάσουν σε όλα με τον Χριστό.
Κι’ άλλαξαν από εκείνη τη στιγμή τη ζωή τους.
αμήν

ΔΑΦΝΗ
 

Μια συνέντευξη του σκηνοθέτη Όρσον Γουέλς

 Αποσπάσματα απο συνέντευξη του έτους 1967

Ερ.Έχετε ζήσει σε δύο φανατικά καθολικές χώρες –πρώτα στην Ιταλία και τώρα στην Ισπανία– ενώ δεν είσαστε καθολικός. Γιατί άραγε;

 Η απόφασή μου να ζήσω σ’ αυτές τις χώρες δεν έχει σχέση με τη θρησκεία. Ο μεσογειακός πολιτισμός είναι πιο γενναιόδωρος, λιγότερο φορτισμένος με το αίσθημα της ενοχής. Δεν νοιώθω άνετα σε κοινωνίες που στερούνται μια φυσική έφεση για τη χαρά, και που δεν έχουν κάποια άνεση μπροστά στο θάνατο. Δεν καταδικάζω τον βόρειο και διαμαρτυρόμενο κόσμο των καλλιτεχνών, όπως ο Μπέργκμαν. Απλώς δεν μου πάει. Η Σουηδία που μου αρέσει να επισκέπτομαι είναι διασκεδαστική. Η Σουηδία όμως του Μπέργκμαν μού θυμίζει ένα χαρακτηρισμό του Χένρυ Τζέιμς για τη Νορβηγία του Ίψεν, είναι δηλαδή ένας τόπος που «βρωμά πνευματική φορμόλη». Πόσο συμφωνώ!

Ερ.Επανεξετάζοντας τη ζωή σας έχετε μήπως τύψεις που δεν γίνατε πολιτικός;

 Όταν νοιώθεις πως θα μπορούσες να είσαι χρήσιμος και αποτελεσματικός στον δημόσιο βίο, δεν είναι δυνατόν παρά να έχεις κάποιες τύψεις. Κολακεύομαι να πιστεύω ότι θα μπορούσα να είμαι χρήσιμος και αποτελεσματικός στην πολιτική. Πιστεύω πως είμαι πιο προικισμένος για ρήτορας παρά για ηθοποιός και πως θα μπορούσα, ίσως, να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους και να τους πείσω. Η τέχνη της ρητορείας είναι σήμερα νεκρή. Αν ζούσαμε, όμως, σε μιαν εποχή που η ρητορεία θα αποτελούσε τέχνη πραγματική, θα γινόμουνα ρήτορας.

Ερ.Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας ελάττωμα;

 Η μελαγχολία και η νωθρότητα, η accidia, με τη μεσαιωνική έννοια. Δεν με κατέχει για πολύ το θανάσιμο αυτό αμάρτημα, πάντα όμως μοιάζει να παραμονεύει στο σκοτάδι. Και είμαι ένοχος όλων των άλλων αμαρτημάτων, εκτός ίσως από τον φθόνο. Όσο για την αλαζονεία, δεν είμαι σίγουρος αν είναι αμάρτημα. Είναι το μόνο σημείο που δεν παραδέχομαι στον Χριστιανισμό, αν και δεν νομίζω ότι με διακρίνει αλαζονεία.

Ερ. Θεωρείται τη λαιμαργία μεγάλο ελάττωμα; 

Όλα τα ελαττώματα είναι φοβερά. Η διαφορά συνίσταται στο ότι πολλά δεν φαίνονται, ενώ η λαιμαργία δεν κρύβεται, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση. Έχω όμως την εντύπωση πως πρέπει να είναι λιγότερο θανάσιμη από μερικά άλλα αμαρτήματα. Στο κάτω-κάτω είναι κάτι θετικό, μια σπονδή στην καλή πλευρά της ζωής…

Ερ.Θα κόβατε μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση πορνογραφική, αν περνούσε από το χέρι σας;

 Είμαι τόσο αντίθετος σε κάθε έννοια λογοκρισίας, που πρέπει να απαντήσω αρνητικά. Όχι, δεν θα έκοβα τίποτα. Αν όμως δεν υπήρχε λογοκρισία, έχω ένα μικρό κατάλογο πραγμάτων που θα προτιμούσα να μην υπάρχουν, τουλάχιστον όχι συχνά. Το πολύ πιπέρι δεν κάνει καλό στη γεύση. Τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο η μεγάλη ελευθεριότητα μπορεί να οδηγήσει στην επικράτηση απλώς της ωμότητας, φτωχαίνοντας έτσι τη δραματική έκφραση. Ασφαλώς δεν πρέπει να «λογοκρίνεται» ο καλλιτέχνης, πρέπει ωστόσο να μπορεί να συγκρατηθεί ο ίδιος, για να μην περιορίσει τη γλώσσα της τέχνης του. Το ίδιο ισχύει για τη βία και για τις άλλες ακρότητες στο θέατρο. Ίσως τελικά θα πρέπει να υπάρξει λογοκρισία μόνο για κάτι που θεωρώ απόλυτα ταπεινό – την προπαγάνδα που στρέφεται εναντίον κάθε σχέσης βασισμένης στην αγάπη.

Ερ. Πώς όμως συμβιβάζεται αυτό με…

Όλοι με ρωτάνε διαρκώς πως συμβιβάζεται το Α με το Β. Ε, λοιπόν, η αλήθεια είναι πως δεν με ενδιαφέρει «πώς συμβιβάζεται». Είμαι ένας άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις, όπως όλοι σχεδόν οι άνθρωποι. Είμαστε φτιαγμένοι από αντιθέσεις και ζούμε ανάμεσα σε δύο πόλους αντίθετους. Ο καθένας μας κρύβει μέσα του ένα Φιλισταίο πλάι στον γνήσιο πνευματικό άνθρωπο, ένα άγιο κι ένα φονιά. Δεν μπορείς να γεφυρώσεις τα άκρα. Απλώς τα αποδέχεσαι

Ερ.Έπαιξε η θρησκεία ρόλο στην ανατροφή σας;

Όχι. Η μητέρα μου ήταν καθολική. Αργότερα άρχισε να μελετά τις θρησκείες της Ανατολής, ώσπου βαρέθηκε κι αυτές. Η Αγία Γραφή ήταν γι’ αυτήν ένα θαυμαστό λογοτεχνικό κείμενο, και σαν τέτοιο μου τη δίδαξε. Ο πατέρας μου ήταν άθεος και ο κηδεμόνας μου, όταν οι γονείς μου πέθαναν, συχνά κορόιδευε τη Βίβλο και τις ιστορίες της, πράγμα που τότε με ενοχλούσε φοβερά. Κατέχομαι από ένα φυσικό δέος για την προσπάθεια του ανθρώπου να φθάσει πέρα από τον άνθρωπο, στην Ανατολή και τη Δύση. Η ευλάβεια είναι για μένα κάτι πιο εύκολο και φυσικό από τον αυτοϊκανοποιούμενο σκεπτικισμό. Δεν είμαι μυστικιστής, αν και μελέτησα τους μύστες.

 Ερ.Πιστεύετε στο Θεό;

 Το θέμα της πίστης το νοιώθω σαν ένα διαρκή εσωτερικό διάλογο, που δεν έχει καταλήξει σε ξεκάθαρο ανακοινώσιμο συμπέρασμα. Ίσως να μην πιστεύω στο θεό, είμαι όμως αναμφίβολα φύση θρησκευτική. Εκείνο που βρίσκω θαυμαστό στην Ιουδαιοχριστιανική σύλληψη είναι η σκέψη ότι ο άνθρωπος –όποια και αν είναι καταβολή του και όσο κοντά και αν βρίσκεται στον αιμοβόρο πίθηκο– είναι πραγματικά μοναδικός. Όταν είμαστε ικανοί να αγαπάμε χωρίς υπολογισμό, γινόμαστε ένα απόλυτα μοναδικό είδος επάνω σε τούτον τον πλανήτη. Κανένα άλλο ον δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί μας. Η έννοια της θεότητας του Χριστού αποτελεί έκφραση αυτής ακριβώς της αλήθειας. Και γι’ αυτό είναι ο μύθος του αληθινός. Εκφράζει δραματικά, με τη μεγαλύτερη δυνατή τραγικότητα, την έννοια της θεότητας του ανθρώπου.

Τη συνέντευξη τη βρήκαμε στο  http://www.lifo.gr/team/u46465/57373

Έχετε ζήσει σε δύο φανατικά καθολικές χώρες –πρώτα στην Ιταλία και τώρα στην Ισπανία– ενώ δεν είσαστε καθολικός. Γιατί άραγε; Η απόφασή μου να ζήσω σ’ αυτές τις χώρες δεν έχει σχέση με τη θρησκεία. Πηγή: www.lifo.gr

Παρουσίαση του βιβλίου «ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ» την Τετάρτη 6 Μαΐου

Κοζάνη, 5 Μαΐου 2015

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η    Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ

Τη σημερινή εποχή, που η παγκόσμια προσοχή στρέφεται σε θέματα που επαναπροσδιορίζουν την ποιότητα και την αξία της ζωής, που η επιστήμη και η βιοτεχνολογία προσπαθούν να αποδομήσουν το μυστήριο και την ιερότητα της ύπαρξης του Θεού, η Εκκλησία αισθάνεται την ανάγκη να απευθύνει λόγον αληθείας, λόγον αγάπης και ευθύνης προς όλους.

Σ’ αυτά τα πλαίσια η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου «ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ. Το θαύμα του Φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού» του κ. Χάρη Σκαρλακίδη, Αρχιτέκτονα Μηχανικού, την οποία διοργανώνει την Τετάρτη  6  Μαΐου 2015 καί ώρα 7:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης.

Κατά την εκδήλωση θα μιλήσει ο ίδιος ο συγγραφέας και θα προβληθούν εικόνες από το θαύμα της εμφανίσεως του Αγίου Φωτός στον τάφο του Χριστού στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα.

Από την Ιερά Μητρόπολη