ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ – «ΔΙΑΚΟΝΗΤΕΣ» ΚΑΙ «ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ» ΑΓΙΟΙ

– Γέροντα, πονάει το δόντι μου.

– Δεν είναι καλά να πονέσης λίγο, για να ωφεληθής και λίγο; Κάνε ένα κομποσχοίνι στον Άγιο Αντίπα, που βοηθάει στον πονόδοντο, και θα σου περάση ο πόνος.

– Έκανα, Γέροντα, και δεν πέρασε.
– Φαίνεται κάτι θα φταίη. Αν του πης: «από τώρα θα είμαι πιο προσεκτική σε όλα», αμέσως ο Άγιος θα βοηθήση. Ο Άγιος Αντίπας είναι μεγάλος Άγιος! Πόσο ευαρέστησε τον Θεό! «Αντίπας ο μάρτυς
μου ο πιστός», λέει στην Αποκάλυψη.

– Γέροντα, στην Ακολουθία και στην Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας αναφέρεται ότι η Αγία θεραπεύει τις λοιμώδεις ασθένειες.
– Ποιες είναι οι λοιμώδεις ασθένειες;
– Οι ασθένειες, Γέροντα, που μεταδίδονται με τα μικρόβια.
– Τότε να παρακαλάτε την Αγία Βαρβάρα να σας βοηθάη, για να μη μεταδίδεται το «μικρόβιο» της ζήλειας μεταξύ σας. Να φωτοτυπήσης της Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας και να την μοιράσης
στις αδελφές.

– Η Αγία Βαρβάρα, Γέροντα, είναι προστάτις και του Πυροβολικού.
– Ε, καλά, ένας Άγιος μπορεί να κάνει όλα τα διακονήματα.
– Γέροντα, και η Αγία Ειρήνη είναι προστάτις της Χωροφυλακής.
– Ναι, γι’ αυτό όταν καμμιά φορά δεν έχης ειρήνη, να παρακαλάς την Αγία Ειρήνη, που κυβερνάει και ολόκληρο το σώμα της Χωροφυλακής και φέρνει ειρήνη, να φέρνη την ειρήνη και μέσα στην
καρδιά σου.

– Γέροντα, πολύ συχνά χάνω πράγματα και μετά χάνω χρόνο να τα βρω.
– Γιατί δεν επικαλείσαι τον Άγιο Μηνά που έχει ειδικότητα σ’ αυτό; Ο Άγιος Μηνάς αμέσως φανερώνει ότι χάσαμε, χωρίς να έχη πολλές απαιτήσεις! Εγώ μια φορά, όταν ήμουν στο Κοινόβιο,
είχα χάσει το κλειδί από το κελλί μου- τότε κλειδώναμε τα κελλιά, γιατί μέσα στο μοναστήρι κυκλοφορούσαν και διάφοροι κοσμικοί. «Δεν πειράζει, λέω, θα πάω στο μαραγκούδικο». Κοιτάζω,
έλειπε το κλειδί και από το μαραγκούδικο. Πάω στο βουρδουναριό, όπου έφτιαχνα τα σαμάρια για τα ζώα, και από ‘κει έλειπε το κλειδί. «Πού να πάω τώρα;» λέω. Άναψα τότε ένα κερί στον Άγιο
Μηνά και αμέσως τα βρήκα όλα τα κλειδιά που δεν περίμενα. Ένα κερί και εντάξει! Υποχρεώνονται οι Άγιοι με το κερί.
Τον Άγιο Μηνά εγώ τον ήξερα ότι τον εικονίζουν και καβαλλάρη. Η μητέρα μου, που τον είχε δει μια φορά και της έδωσε απάντηση για ένα θέμα, μου είπε ότι ο Άγιος Μηνάς είναι καβαλλάρης.
Εγώ επέμενα και της έλεγα ότι μόνον ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γεώργιος είναι καβαλλάρηδες. «Όχι, μου έλεγε η μητέρα μου, αυτός που είδα ήταν με καστανό άλογο και μου είπε ότι είναι ο
Άγιος Μηνάς. «Ποιος είσαι; Τον ρώτησα. Ο Άγιος Γεώργιος έχει άσπρο άλογο, ο Άγιος Δημήτριος κόκκινο˙ εσύ ποιος είσαι;». «Ο Άγιος Μηνάς είμαι», μου είπε».

– Γέροντα, μπορεί ο άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνη άφθαρτο το Λείψανό Του;
– Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο
Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο
Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.

– Γέροντα, όταν είσαστε στο Μοναστήρι, αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια. Όταν λείπετε και συμβή κάποιος πειρασμός, δειλιάζω.
– Μη φοβάσαι, έχετε Προστάτες μεγάλους κοντά σας˙ να μην τους αφήνετε, να τους ενοχλήτε συνέχεια. Όταν θα χρειάζεται και η δική μου σκιά για ανθρώπινη βοήθεια, είτε από το Άγιον Όρος
είτε από κοντά, θα υπάρχη. Εάν στην κοσμική ζωή τα καλά αδέλφια φροντίζουν τις αδελφές τους, πόσο μάλλον στην πνευματική ζωή, που είναι ανώτερη. Γι’ αυτό και σας έχω αφήσει τον θησαυρό
που είχα, τον Άγιο Αρσένιο, και επόμενο είναι να είναι εδώ και η καρδιά μου, γιατί «όπου ο θησαυρός εκεί και η καρδία». Άλλωστε σας το είχα πει: «Ό,τι πολύτιμο κι αν έχω, θα το αφήσω στη
Μονή μας, όπου μένει και ο Άγιός μου ο οποίος σε κάποιον είπε: «Εγώ μένω έξω από την Θεσσαλονίκη». Γι’ αυτό,αφού και ο ίδιος είπε ότι μένει εδώ, να τον παρακαλάς εκ μέρους μου- εάν
διστάζης-, να παίρνη την πατερίτσα του και να βολεύη με τον τρόπο του τα ταγκαλάκια.
Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων∙ να βοηθούν να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς. Δική μας δουλειά
είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στεναχωρούμε τον Χριστό, να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν. Σε αυτήν την ζωή έχουμε
ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό. Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώση και πάμε κοντά Του, ούτε και τους Αγίους θα «κουράζουμε», αλλά ούτε και θα υπάρχη
λόγος να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.

Πηγή: Από το βιβλίο «Περί προσευχής» Λόγοι ζ

Πηγή:   http://xristianos.gr/

Επιμέλεια Θέματος : Δέσποινα Σεμερτζίδου