Εἰσήγηση Καθηγουμένης Μόνικας
περί τοῦ αοιδίμου ἱερατικοῦ ζεύγους Πέττα.
Πρό τῆς ἐνάρξεως τῶν
Ἀνακοινώσεων ὁ πρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυρηνείας, αἰδεσιμολογιώτατος
πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Κούτσιος, εἰσήγαγε τό ἀκροατήριο
στό θέμα, λέγοντας:
«Τό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα ἦταν ἕνας σπάνιος πνευματικός συνδυασμός δύο
ἀνθρώπων, τούς ὁποίους διέκρινε ἡ βαθειά πίστη, τό χριστιανικό ἦθος, ἡ
ταπεινότης καί ἡ μεγαλοψυχία. Ἡ ἄσκηση καί ἡ ἐγκράτειά τους εἶχε δύναμη Θεοῦ,
διότι βίωναν τά συζυγικά τους καθήκοντα, ὅπως τά ζεύγη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Εἶχαν ἀπόλυτη συνεργασία στά πνευματικά παλαίσματα, στήν διακονία τῆς Ἐκκλησίας
καί στήν ἀνατροφή τῶν 12 παιδιῶν τους καί ἀρκετῶν ἄλλων ἀπό τά φτωχά τῶν
Πατρών. Ἦταν αὐστηροί μέ τούς ἑαυτούς τους καί ἐπιεικεῖς μέ τούς ἄλλους. Ἡ
συναναστροφή μαζί τους ἀνάπαυε τούς πιστούς καί πολλοί ἐπωνύμως μαρτυροῦν ὅτι
ἀκόμη καί μέ θαυμαστό τρόπο, μετά τόν θάνατό τους, προστατεύουν καί θεραπεύουν
ζεύγη, βρέφη, πονεμένους καί πικραμένους ἀνθρώπους».
Εἰσήγηση τῆς Ὁσιωτάτης Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Νεκταρίου καί
Φανουρίου Τρικόρφου Φωκίδος, Γερόντισσας Μόνικας, στήν Ἐπιστημονική Ἁγιολογική Ἡμερίδα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυρηνείας μέ θέμα:
«Πατήρ Νικόλαος καί Πρεσβυτέρα Ἀνθή Πέττα. Πραγματικό
παράδειγμα ἀφοσιώσεως στήν Ἐκκλησία καί στήν οἰκογένεια», πού
ἔγινε τήν Κυριακή 22α Νοεμβρίου 2015 στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἀποστόλου
Βαρνάβα στήν Κοκκινοτριμιθιά.
Πανιερώτατε,
Σεβαστοί Πατέρες,
Ἐλλογιμώτατε κ. Καθηγητά,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί καί
ἀδελφές,
Εὐχαριστοῦμε γιά τήν ὅλως
τιμητική πρός τήν ταπεινότητά μου πρόσκληση συμμετοχῆς σ’ αὐτή τήν ἀξιόλογη
ἡμερίδα. Πανιερώτατε, σᾶς εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν πρόσκληση καί τήν
ἀβραμιαία φιλοξενία.
Πρωτίστως ὅμως εὐχαριστῶ τόν ἐν
Τριάδι Ἅγιο Θεό, τήν Παναγία Μητέρα μας καί τούς Ἁγίους, πού ἁγίασαν στήν Κύπρο
καί ἁγιάζουν τήν Κύπρο, γιά τήν μεγάλη εὐλογία τῆς «ἐπί τῷ αὐτῷ» συνάξεως
ὅλων μας ὑπό τήν σκέπη τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Βαρνάβα, ὁ ὁποῖος μᾶς φιλοξενεῖ στόν
Ναό του.
Θά ἤθελα ἐπίσης νά μεταφέρω τίς
εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Φωκίδος κ. Θεοκτίστου, μέ τήν εὐλογία
τοῦ ὁποίου παρευρισκόμεθα στήν ἀξιόλογη ἡμερίδα αὐτή.
Εἰσαγωγή.
Ἔχω τήν αἴσθηση (καί μαζί μου πάρα πολλοί πιστοί, Ἀρχιερεῖς, Κληρικοί, Μοναχοί καί λαϊκοί), ὅτι σύντομα ἡ Ἐκκλησία θά κληθεῖ νά τοποθετηθεῖ ἐπί τῆς διακηρύξεως τῆς ἁγιότητος τοῦ π. Νικολάου καί τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς. Προηγουμένως
ὅμως θά πρέπει νά τεκμηριωθεῖ ἡ ἁγιότητα αὐτή κατά τά κρατοῦντα στήν Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία καί τά προβλεπόμενα τόσο ἀπό τήν Ἱερά Παράδοσή της, ὅσο καί ἀπό τό Κανονικό
της Δίκαιο.
Στό σημεῖο αὐτό ὁ πολυσέβαστος
Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, γράφει: «Ἁγιοπατερική, συνεχής καί
ἀμετάβλητη συνείδηση εἶναι, ὅτι
ἡ ἁγιότητα ἀναγνωρίζεται
μέ βάση τήν
φανέρωσή της ἀπό
τόν ἴδιο τόν
Θεό, μέσῳ τῆς διενεργείας
αὐθεντικῶν θαυμάτων. Αὐτό τό
κριτήριο εἶναι ἐκκλησιαστικό, τό ἀσφαλέστερο
καί ἐπικρατέστερο στό χῶρο
τῆς Ὀρθόδοξης Ἁγιολογίας».
Ὅταν κατά τόν 17ο αἰώνα τέθηκε
ἀπό τούς Παπικούς θέμα περί ὑπάρξεως ἤ μή Ἁγίων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μετά τό
Σχίσμα τοῦ 1054, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Νεκτάριος (1660 – 1669), μεταξύ τῶν
κριτηρίων τῆς ἀληθινῆς «παρ’ ἀνθρώποις»
ἁγιότητος, ἔθεσε τήν «ἀρετῶν
κατόρθωσιν ἁπασῶν» καί τήν «παρά Θεοῦ
ἐπίδειξιν σημείων ὑπερφυῶν
καί θαυμάτων». Τόνισε μάλιστα
ὅτι τό πρῶτο εἶναι «εἰς
ἁγιωσύνης χαρακτῆρα» καί τό δεύτερο «ἀναγκαιότατον εἰς ἀπόδειξιν». Σημειώνεται ὅτι τίς πάγιες
αὐτές ἐκκλησιαστικές θέσεις ἐπανέλαβε κατά τόν 19ο αἰώνα ὁ μεγάλος Διδάσκαλος
τοῦ Γένους καί τῆς Ἐκκλησίας Εὐγένιος Βούλγαρης.
Στήν περίπτωση τοῦ πατρός
Νικολάου καί τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, ἡ «κατόρθωσις
ἁπασῶν τῶν ἀρετῶν» ἀφορᾶ τήν ἁγιότητα τοῦ βίου τους, ἐνῶ ἡ «παρά
Θεοῦ ἐπίδειξις σημείων
ὑπερφυῶν καί θαυμάτων» ἀφορᾶ γεγονότα θαυμαστά καί
ὑπερφυῆ ἐν ζωῇ, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή τους, τά ὁποία ἀποδεικνύουν καί
τεκμηριώνουν αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἁγιότητα.