ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – “ΤΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ”

Ἔχουμε τὴν τιμὴ νὰ σᾶς προσκαλέσουμε στὴν παρουσίαση τοῦ βιβλίου

«Ἁγιορειτικὰ Μνημεῖα τῆς φύσεως»

ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου 2015 καὶ ὥρα 19.00 μ.μ. στὴν αἴθουσα ἐκδηλώσεων «ΑΠΟΛΛΩΝ»

Αγαπώντας τον εχθρό μου -Σκέψεις πάνω στην πιο δύσκολη εντολη-Βιβλίο

Να 'μουν του σταύλου έν' άχυρο (Κωστής Παλαμάς)

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.

Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι

Κωστής Παλαμάς

Ο Απόστολος της Κυριακής 13 Δεκεμβρίου

Μὴν λέτε ψέμματα

ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον,

ἀφοῦ ἔχετε ἀποβάλει

τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον

μὲ τὰς πράξεις του,

καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον,

ὁ ὁποῖος ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν

κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του.

 

Προς Κολοσσαείς (γ΄ 4-11)

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

  
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Ἀδελφοί, όταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, φανερωθῇ, τότε καὶ σεῖς θὰ φανερωθῆτε μαζί του δοξασμένοι. Νεκρώσατε λοιπὸν ὅ,τι γήϊνον εἶναι μέσα σας, δηλαδὴ τὴν πορνείαν, τὴν ἀκαθαρσίαν, τὸ πάθος, τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρεία, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς τοὺς ἀπειθεὶς ἀνθρώπους.
Αὐτὰ ἀκολουθούσατε καὶ σεῖς κάποτε, ὅταν ἐζούσατε αὐτὴν τὴν ζωήν. Ἀλλὰ τώρα ἀποβάλατε καὶ σεῖς ὅλα αὐτά, τὴν ὀργήν, τὸν θυμόν, τὴν κακίαν, τὴν δυσφήμησιν, τὴν αἰσχρολογίαν τοῦ στόματος. Μὴν λέτε ψέμματα ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ ἔχετε ἀποβάλει τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον μὲ τὰς πράξεις του, καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον, ὁ ὁποῖος ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του.
Τώρα δὲν ὑπάρχει πλέον Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτμημένος καὶ ἀπερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι τὰ πάντα καὶ εἰς πάντας.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 13 Δεκεμβρίου 2015 - ΙΑ´ Λουκά

Κανεὶς ἀπὸ τοὺς

ἀνθρώπους ἐκείνους,

ποὺ εἶχαν προσκληθῆ,

δὲν θὰ γευθῇ τὸ δεῖπνον μου. 

Διότι πολλοὶ εἶναι

οἱ καλεσμένοι,

λίγοι ὅμως εἶναι οἱ ἐκλεκτοί.

Κατά Λουκάν (ιδ΄ 16-24)

Εἶπεν ὁ Κύριος την παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα.

Καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. Ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. Καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. Καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν.

Καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. Καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. Καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου.

Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Εἶπεν ὁ Κύριοςτὴν ἑξῆς παραβολή:

«Κάποιος ἤθελε νὰ παραθέσῃ μεγάλο δεῖπνον καὶ ἐκάλεσε πολλούς. Καὶ ἔστειλε τὸν δοῦλον του κατὰ τὴν ὥραν τοῦ δείπνου νὰ πῇ εἰς τοὺς καλεσμένους, «Ἐλᾶτε, διότι ὅλα εἶναι πιὰ ἔτοιμα».

Ἀλλ’ ἄρχισαν διὰ μιᾶς ὅλοι νὰ δικαιολογοῦνται. Ὁ πρῶτος τοῦ εἶπε, «Ἀγόρασα κάποιο χωράφι καὶ πρέπει νὰ πάω νὰ τὸ ἰδῶ· σὲ παρακαλῶ, θεώρησέ με δικαιολογημένον». Ἄλλος εἶπε, «Ἀγόρασα πέντε ζευγάρια βώδια καὶ πηγαίνω νὰ τὰ δοκιμάσω· σὲ παρακαλῶ, θεώρησέ με δικαιολογημένον». Ἄλλος εἶπε, «Ἐνυμφεύθηκα γυναῖκα καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ ἔλθω».

Καὶ ἦλθε ὁ δοῦλος καὶ τὰ εἶπε αὐτὰ εἰς τὸν κύριόν του. Τότε ὠργίσθηκε ὁ οἰκοδεσπότης καὶ εἶπε εἰς τὸν δοῦλον του, « Ἔβγα γρήγορα στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς δρόμους τῆς πόλεως καὶ φέρε ἐδῶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλούς». Καὶ εἶπε ὁ δοῦλος, «Κύριε, ἔγινε ἐκεῖνο ποὺ διέταξες καὶ ὑπάρχει ἀκόμη χῶρος». Καὶ εἶπε ὁ κύριος εἰς τὸν δοῦλον, «Ἔβγα εἰς τοὺς δρόμους καὶ εἰς τοὺς περιφραγμένους τόπους καὶ ἀνάγκασέ τους νὰ μποῦν, διὰ νὰ γεμίσῃ τὸ σπίτι μου.

Διότι σᾶς λέγω, ὅτι κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, ποὺ εἶχαν προσκληθῆ, δὲν θὰ γευθῇ τὸ δεῖπνον μου. Διότι πολλοὶ εἶναι οἱ καλεσμένοι, λίγοι ὅμως εἶναι οἱ ἐκλεκτοί».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ – 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

 Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. 14, 16-24)

Τὴν παραβολὴ τοῦ μεγάλου δείπνου ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν Κύριο σήμερα, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ὅπου μᾶς εἶπε τὰ ἑξῆς: «Κάποιος ἄνθρωπος, ἑτοίμασε ἕνα μεγάλο δεῖπνο καὶ κάλεσε πολλούς. Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, ἔστειλε τὸ δοῦλο του νὰ πῆ στοὺς καλεσμένους ὅτι τὰ πάντα ἦταν ἕτοιμα. Τότε οἱ καλεσμένοι ἄρχισαν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο νὰ βρίσκουν δικαιολογίες. Ὁ πρῶτος τοῦ εἶπε ὅτι ἀγόρασε κάποιο χωράφι καὶ πρέπει νὰ πάη νὰ τὸ δῆ, ὁ ἄλλος εἶπε πὼς θέλει νὰ δοκιμάση τὰ βόδια ποὺ ἀγόρασε, καὶ ὁ τρίτος καλεσμένος εἶπε ὅτι παντρεύτηκε καὶ γι” αὐτὸ τὸν λόγο δὲν μποροῦσε νὰ παρευρεθῆ». Σὰν ἐπίλογο τῆς ἄρνησης, ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς καλεσμένους παρεκάλεσαν στὸν δοῦλο νὰ τὸν δικαιολογήση στὸν οἰκοδεσπότη.

Ὅπως ὅμως ἦταν φυσικό, μόλις ὁ οἰκοδεσπότης ἄκουσε ὅλες τὶς προφάσεις τῶν καλεσμένων του, ὀργίστηκε καὶ εἶπε στὸν ὑπηρέτη του: «πήγαινε στὶς πλατεῖες καὶ στοὺς δρόμους τῆς πόλης καὶ φέρε στὸ δεῖπνο τοὺς φτωχούς, τοὺς ἀναπήρους καὶ τοὺς τυφλούς». Πράγματι αὐτὸ κι ἔγινε. Ὅμως, ὑπῆρχε καὶ ἄλλος χῶρος στὸ τραπέζι καὶ ὁ οἰκοδεσπότης ξανάστειλε τὸν ὑπηρέτη νὰ μαζέψη ὅσους μπορεῖ περισσότερους γιὰ νὰ γεμίση τὸ σπίτι του. Τελειώνει δὲ ἡ παραβολὴ μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: «Σᾶς βεβαιώνω ὅτι κανένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους ποὺ εἶχα προσκαλέση δὲν θὰ φάη ἀπὸ τὸ δεῖπνο μου, διότι πολλοὶ εἶναι οἱ καλεσμένοι, ὅμως λίγοι εἶναι οἱ ἐκλεκτοί».

Μὲ τὴν παραβολὴ αὐτὴ ὁ Χριστός περιέγραψε στοὺς Ἰουδαίους τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, τὴν ὁποία παρομοίασε μὲ πρόσκληση σὲ χαρούμενη γιορτή. Καλεσμένοι σὲ αὐτὴν ἦταν οἱ δώδεκα φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἀρνήθηκαν καὶ δὲν θέλησαν νὰ γίνουν κοινωνοὶ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς χάριτος ποὺ τούς προσφέρθηκε. Γι” αὐτὸ ὁ Θεός προσκάλεσε στὸ δεῖπνο Του ἄλλα ἔθνη, τὰ ὁποῖα δὲν περίμεναν τέτοια τιμή, προσκάλεσε τὸν νέο Ἰσραήλ, τὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ προσφέρει δεῖπνο ἱερό, δεῖπνο ἀπολυτρώσεως καὶ σωτηρίας.

Εἶναι τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ποὺ θεσπίσθηκε τὴν ἡμέρα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου ἀπὸ τόν Κύριο, καὶ μᾶς τὸ παρέδωσε λέγοντας στοὺς Μαθητές Του: «Λάβετε φάγετε… τοῦτό ἐστι τὸ Σῶμα μου… Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτο γὰρ ἐστὶ τὸ αἷμα μου…». Εἶναι ἡ μυστικὴ τράπεζα ποὺ δίνει ἁγιασμὸ καὶ ζωή, μεταδίδει στοὺς ἀνθρώπους τὴ χάρη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τὸ Μυστήριο ποὺ ἑνώνει τὸν ἀδύναμο καὶ φτωχὸ ἄνθρωπο μὲ τὸν παντοδύναμο καὶ οἰκτίρμονα Θεό.

Στὴ Θεία Λειτουργία, μὲ τή χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μεταβάλλονται τὰ τίμια δῶρα, ὁ μὲν ἄρτος σὲ Σῶμα Χριστοῦ, ὁ δὲ οἶνος σὲ Αἷμα Χριστοῦ. Ἐνῶ, λοιπὸν, τὸ ὁριστικὸ δεῖπνο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν προσδοκοῦμε νὰ τὸ γευθοῦμε στὴ μέλλουσα ζωή, ὁ Θεὸς οἰκονόμησε ἔτσι τὰ πράγματα, ὥστε μὲ τή Θεία Εὐχαριστία νὰ προγευόμαστε ἀπὸ τώρα τὴν αἰώνια ζωή.

Πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα, κάθε φορὰ ποὺ τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία, ἐπαναλαμβάνεται ἡ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ. Δικό μας χρέος εἶναι νὰ ξαναζοῦμε τὴ θυσία τοῦ Σταυροῦ γιὰ νὰ γίνη ἡ Θεία Εὐχαριστία τὸ κέντρο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Μακριά ἀπὸ τίς σαρκικὲς ἐπιθυμίες, νὰ ἀφήσουμε «πᾶσαν βιοτικὴν μέριμναν», διότι κατὰ τήν τέλεσή της ὑποδεχόμαστε τὸν Βασιλέα τῶν ὅλων.

Κατὰ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας προσκαλοῦνται οἱ πιστοὶ ποὺ παρευρίσκονται σὲ αὐτήν, νὰ προσέλθουν καὶ νὰ μεταλάβουν «Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ». Νὰ προσέλθουν ὅμως μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ πίστη καὶ μὲ ἀγάπη, διότι ἡ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ὁ χριστιανὸς μεταλαμβάνει τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, εἶναι ἡ σπουδαιότερη, ἡ ἁγιώτερη καὶ ἱερώτερη στιγμὴ τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, ἐπειδὴ ἀκριβῶς τοῦ μεταδίδεται τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον».

Τὸ νὰ πηγαίνουμε κάθε Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ μὴν κοινωνοῦμε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια χωρὶς λόγο, δὲν ἔχουμε καμμία ὠφέλεια. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ἡ Σάρκα Του «ἀληθῶς ἐστὶ βρῶσις», εἶναι ἀληθινὴ τροφή, καὶ ὅτι Αὐτὸς εἶναι «ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς». Μᾶς τόνισε μὲ ἔμφαση ὅτι «ὁ τρώγων τήν σάρκαν καὶ πίνων τό αἷμα» Του, αὐτὸς μόνο θὰ ἔχη ἀληθινὴ ζωή.

Ὁ Χριστὸς προσφέρεται ἀπὸ ἀγάπη γιὰ νὰ σωθοῦμε. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἐγκαταλείπη ἡ συναίσθηση πὼς εἴμαστε ἀνάξιοι μπροστὰ στὸν Πανάγαθο Θεό. Ὅσοι βρισκόμαστε μέσα στὸν πνευματικὸ περίβολο τῆς Ἐκκλησίας καὶ μετέχουμε στὴν εὐφροσύνη τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ βρισκόμαστε κοντὰ Του ὄχι γιατὶ τὸ ἀξίζουμε, ἀλλὰ διότι ὁ Θεὸς μᾶς κάνει μεγάλη τιμὴ μὲ τή χάρη ποὺ μᾶς παρέχει.

Στὸ τελευταῖο μέρος τῆς παραβολῆς ὁ οἰκοδεσπότης δίνει ἐντολὴ στὸν ὑπηρέτη του νὰ ὁδηγήση στὸ δεῖπνο τοὺς «πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλούς». Τὸν στέλνει νὰ ὁδηγήση στὸ ἀρχοντικὸ του αὐτοὺς ποὺ δὲν περιμένουν τέτοια τιμή. Ἔτσι ἡ παραβολὴ δείχνει ὅτι ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ στὴ Βασιλεία Του παραμένει στὴν οὐσία πρόσκληση χάριτος.

Μέσα ἀπὸ τὴν συμβολικὴ γλῶσσα τῆς παραβολῆς βγάζουμε ἀκόμη ἕνα μήνυμα, ὅτι δὲν πρέπει νὰ δοῦμε τὴν πρόσκληση στὴ «Βασιλεία τοῦ Θεοῦ» σὰν κάτι ποὺ ἂν δὲν τὸ δεχθοῦμε θὰ τιμωρηθοῦμε, ὅσο σὰν κάτι πολύτιμο, ποὺ ἂν ἀδιαφορήσουμε, θὰ τὸ χάσουμε.

Ἀδελφοὶ μου,

Ὁ Θεὸς ἑτοίμασε γιὰ μᾶς ἕνα μεγάλο δεῖπνο γιὰ νὰ προσέλθουμε σὲ αὐτό. Ἑτοίμασε δηλαδὴ προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, τὴ μετοχὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴ δόξα τῆς υἱοθεσίας καὶ τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ποὺ προαναγγέλλουν τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια. Ὅταν εἴμαστε ἕτοιμοι, ἂς προσερχόμαστε στὴ Θεία Κοινωνία «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης» γιὰ νὰ μεταλαμβάνουμε «Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν τήν αἰώνιον». Ἀμήν.

π. Π.Ι.Β.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Θρησκευτικές τάσεις μέχρι το 2050

Το θρησκευτικό προφίλ του κόσμου αλλάζει ραγδαία, κυρίως λόγω των διαφορών στα ποσοστά γονιμότητας και το μέγεθος των πληθυσμών των νέων μεταξύ των μεγάλων θρησκειών του κόσμου, καθώς και από ανθρώπους που στρέφονται στις θρησκείες. Κατά τη διάρκεια των επόμενων τεσσάρων δεκαετιών, οι Χριστιανοί θα παραμείνουν η μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα, αλλά το Ισλάμ θα αυξηθεί ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη θρησκεία. 

Αν οι σημερινές τάσεις συνεχιστούν, μέχρι το 2050 ...

Ο αριθμός των μουσουλμάνων θα ισούται σχεδόν τον αριθμό των χριστιανών σε όλο τον κόσμο.

Οι άθεοι, αγνωστικιστές και άλλοι άνθρωποι  που δεν ανήκουν σε οποιαδήποτε θρησκεία - αν και αυξήθηκαν σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία - θα κάνουν  μια μείωση του μεριδίου του παγκόσμιου συνολικού πληθυσμού.

Η παγκόσμιος βουδιστικός πληθυσμός θα είναι περίπου το ίδιο μέγεθος ήταν το 2010, ενώ η ινδουιστές και εβραϊκοί πληθυσμοί θα είναι μεγαλύτεροι  από ό, τι είναι σήμερα.

Στην Ευρώπη, οι μουσουλμάνοι θα αποτελούν το 10% του συνολικού πληθυσμού.

Ινδία θα διατηρήσει την πλειοψηφία των ινδουιστών , αλλά, επίσης, θα έχει το μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, ξεπερνώντας την Ινδονησία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Χριστιανοί θα μειωθούν  περισσότερο από τα τρία τέταρτα(3/4) του πληθυσμού το 2010 στα δύο τρίτα (2/3)το 2050, και ο Ιουδαϊσμός δεν θα είναι πλέον ο μεγαλύτερη μη-χριστιανική θρησκεία. Οι Μουσουλμάνοι θα είναι περισσότεροι στις ΗΠΑ από ό, τι οι άνθρωποι που ταυτίζονται ως εβραίοι  βάσει της θρησκείας.

Τέσσερις στους 10 χριστιανούς  ανά τον κόσμο θα ζούνε στην υποσαχάρια Αφρική.

Αυτές είναι οι παγκόσμιες θρησκευτικές τάσεις που  σημειώνονται με νέες δημογραφικές προβολές από το Pew Research Center. Οι προβλέψεις λαμβάνουν υπόψη το τρέχον μέγεθος και τη γεωγραφική κατανομή των μεγάλων θρησκειών του κόσμου, τις  διαφορές της ηλικίας, της γονιμότητας και της θνησιμότητας, τη διεθνή μετανάστευση και τα πρότυπα κατά τη μεταστροφή σε άλλη θρησκεία.

Σήμερα, επτά από τα κράτη της G8 έχουν χριστιανική πλειοψηφία στον  πληθυσμό τους. Αλλά από το 2050 μόνο μία από τις κορυφαίες οικονομίες αναμένεται να έχει την πλειοψηφία  σε χριστιανικό πληθυσμό - οι Ηνωμένες Πολιτείες.Οι μεγάλες οικονομίες το 2050 αναμένεται να περιλαμβάνουν μια χώρα με ινδουιστική πλειοψηφία (Ινδία), μια  με μουσουλμανική πλειοψηφία (Ινδονησία), και  δύο με εξαιρετικά υψηλά επίπεδα της θρησκευτικής ετερότητας (Κίνα και Ιαπωνία).

Όπως η θρησκευτικής πολυμορφίας και ο θρησκευτικός πληθυσμός αυξάνεται, το ίδιο κάνουν και οι  δυνητικές επιπτώσεις τους, δημιουργώντας νέες προκλήσεις και ευκαιρίες για τις κοινωνίες, τις κυβερνήσεις και τις οικονομίες.

Ο αντίκτυπος της θρησκείας είναι σε άνοδο σε παγκόσμια κλίμακα. Έως τα μέσα αυτού του αιώνα, ο αριθμός των ατόμων που συνδέονται με μια θρησκεία αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,3 δισεκατομμύρια, από τα 5,8 δισεκατομμύρια το 2010 έως 8.100.000.000 το 2050. Αντίθετα, ο αριθμός των ατόμων μη συνδεδεμένων με οποιαδήποτε θρησκεία (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που λένε πως η θρησκεία τους είναι «τίποτα συγκεκριμένο», καθώς και οι  αυτο-προσδιοριζόμενοι  αγνωστικιστές και άθεοι) προβλέπεται να αυξηθεί μόνο κατά 0,1 δισεκατομμύρια, από 1,13 δισ το 2010 με 1.230.000.000 το 2050. Από πλευράς μεριδίων του πληθυσμού, αυτό είναι σημαντικά χαμηλότερο από ό, τι  στη δεκαετία του 1970 κάτω από τον κομμουνισμό, όταν σχεδόν ένας στους πέντε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο ήταν θρησκευτικά απροσδιόριστος , σύμφωνα με τη βάση δεδομένων Κόσμος, Θρησκεία.

Η ανάπτυξη των θρησκευτικών πληθυσμών έχει και συνέπειες για το πώς ο πλούτος του κόσμου θα εξαπλωθεί περίπου. Οι οικονομικοί μετασχηματισμοί της Κίνας και της Ινδίας είναι γνωστοί σε όλους. Αλλά αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι οι πέντε κορυφαίες οικονομίες του 2050 αναμένεται να αντιπροσωπεύουν μία από τις πιο θρησκευτικές σε  ποικιλομορφία ομάδες στην πρόσφατη μνήμη.

Παρακάτω είναι τα κύρια γνωρίσματα  της παγκόσμιας θρησκευτικής και οικονομικές αλλαγής, που προήλθε από το μέγεθος της προβολής  των θρησκευτικών ομάδων το 2050.
 

Χριστιανισμός

Η ανάπτυξη της παγκόσμιου  χριστιανικού πληθυσμού αναμένεται να έχει περίπου το ίδιο ποσοστό με  τη συνολική αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού μεταξύ 2010 - 2050.

Το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου χριστιανισμού  ζει στην Αμερική μέχρι  το 2010, ενώ το μεγαλύτερο μερίδιο των Χριστιανών αναμένεται να είναι στην υποσαχάρια Αφρική το 2050.

Η οικονομική ανάπτυξη μεταξύ του παγκόσμιου χριστιανικού πληθυσμού αναμένεται να αυξηθεί, αλλά είναι σημαντικά μικρότερη από την οικονομική ανάπτυξη στον κόσμο στο σύνολό του.

 

Στα επόμενα χρόνια, η παγκόσμια κατανομή της οικονομικής επιρροής που συνδέεται με τους χριστιανικούς πληθυσμούς αναμένεται να παραμείνει σε μεγάλο βαθμό κυρίαρχη κατω από την αμερικανική ήπειρο, με την Ευρώπη να έχει ελαφρά μείωση της επιρροή και την υποσαχάρια Αφρική και περιοχές της Ασίας-Ειρηνικού με ελαφρά αύξηση.

Ισλάμ

Ο αριθμός των μουσουλμάνων στον κόσμο, αναμένεται σχεδόν να διπλασιαστεί μεταξύ 2010 και 2050 και οι Μουσουλμάνοι αναμένεται να οδηγήσουν τον κόσμο στην αύξηση του πληθυσμού σε σύγκριση με άλλες θρησκευτικές ομάδες.
 

Το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου μουσουλμανικού πληθυσμού  ζούν  στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού από το 2010 και θα συνεχίσουν να ζουν σε αυτή την περιοχή κατά τις επόμενες δεκαετίες.

Η οικονομική ανάπτυξη μεταξύ του παγκόσμιου μουσουλμανικού πληθυσμού αναμένεται να ξεπεράσει σημαντικά την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη.

Ινδία αναμένεται να έχει το μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό της κάθε χώρας στον κόσμο μέχρι το 2050, ξεπερνώντας την Ινδονησία( σήμερα 250 εκατ.πληθυσμο).

Στα επόμενα χρόνια, λίγο περισσότερο από το ήμισυ της οικονομικής επιρροής που συνδέεται με μουσουλμανικούς πληθυσμούς αναμένεται να είναι στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού, με την οικονομική συνολική ανάπτυξη της Ινδίαςνα  βοηθά επίσης στην προσθήκη των  παγκόσμιες οικονομικών πόρων των μουσουλμάνων.

Θρησκευτικά αδιάφοροι
 

Η ανάπτυξη του παγκόσμιου  θρησκευτικά αδιάφορου πληθυσμού επιβραδύνεται με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ό, τι αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού.

    Το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου θρησκευτικά αδιάφορου  πληθυσμού ζει στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού, από το 2010, με πάνω από το ήμισυ των αδιάφορων θρησκευτικά  ανθρώπων  ολόκληρου του κόσμου που ζουν στην Κίνα. Η αύξηση του πληθυσμού στους  θρησκευτικά αδιάφορους πληθυσμούς στην Αμερική αναμένεται να είναι σημαντικά υψηλότερη από την αύξηση σε άλλες περιοχές του κόσμου.

Η οικονομική ανάπτυξη μεταξύ του παγκόσμιου αδιάφορου θρησκευτικά πληθισμου  αναμένεται να είναι στο ίδιο επίπεδο με την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια.
Η παγκόσμια κατανομή της οικονομικής επιρροής που σχετίζονται με θρησκευτικά αδιάφορους  πληθυσμούς αναμένεται να αυξηθεί στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού, με οικονομική επιρροή σε ελαφρά πτώση στην Ευρώπη και την Αμερική.

ινδουϊσμός

Ο αριθμός των Ινδουιστών στον κόσμο αναμένεται να αυξηθεί από 400 εκατομμύρια άνθρωποι μεταξύ 2010 και 2050, αλλά αναμένεται να παραμείνει περίπου το ίδιο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού κατά τις επόμενες δεκαετίες.

Το μεγαλύτερο μερίδιο των Ινδουιστών παγκοσμίως ζούνε στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού (κυρίως η Ινδία) από το 2010 και θα συνεχίσουν να ζουν σε αυτή την περιοχή κατά τις επόμενες δεκαετίες.Η οικονομική ανάπτυξη μεταξύ του παγκόσμιου ινδουιστικό πληθυσμού αναμένεται να ξεπεράσει σημαντικά την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, κυρίως με επικεφαλής την άνοδο της οικονομίας της Ινδίας.

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ινδουιστών στη διάθεση των οικονομικών πόρων βρίσκεται στην Ινδία, αλλά Ινδουιστές στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, συμβάλλουν επίσης σημαντικά στην παγκόσμια διάθεση των Ινδουιστών οικονομικών πόρων.

βουδισμός

Ο αριθμός των Βουδιστών στον κόσμο αναμένεται να παραμείνει σε περίπου 500 εκατομμύρια μεταξύ 2010 και 2050, αλλά αναμένεται να μειωθεί ως ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού.
Το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου Βουδισμού  ζει στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού (ιδίως στην Κίνα) το 2010 και  εκτιμάται ότι θα συνεχίσουν να ζουν σε αυτή την περιοχή κατά τις επόμενες δεκαετίες.
Παρά τη στασιμότητα της αύξησης του πληθυσμού μεταξύ των Βουδιστών, η οικονομική ανάπτυξη μεταξύ του παγκόσμιου βουδιστικού πληθυσμού  αναμένεται να είναι στο ίδιο επίπεδο με την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, κυρίως λόγω της οικονομικής ανόδου της Κίνας.

Κίνα και την Ιαπωνία κατέχουν από κοινού το σύνολο σχεδόν των διαθέσιμων για τους Βουδιστές  οικονομικων  πόρων  του κόσμου, αλλά αυτή η μελέτη εκτιμά ότι Βουδιστές στις Ηνωμένες Πολιτείες συμβάλλουν επίσης σημαντικά στην παγκόσμια διάθεση Βουδιστές οικονομικών πόρων.

ιουδαϊσμός

Η ανάπτυξη της παγκόσμιου εβραϊκού πληθυσμού επιβραδύνεται ταχύτερα από ό, τι στον κόσμο συνολικά.  Ωστόσο, ο αριθμός των Εβραίων εξακολουθεί να αναμένεται να αυξηθεί περίπου δύο εκατομμύρια το 2050 σε σχέση με το 2010 (αύξηση από περίπου 14 εκατομμύρια το 2010 σε λίγο περισσότερο από 16 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο το 2050).
Το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου Εβραϊκού πληθυσμού  ζει στην Αμερική (κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες) από το 2010, ενώ το μεγαλύτερο μερίδιο των Εβραίων αναμένεται να είναι στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής (κυρίως το Ισραήλ) μέχρι το 2050.
Η οικονομική ανάπτυξη μεταξύ του παγκόσμιου εβραϊκού πληθυσμού αναμένεται να αυξηθεί, αλλά είναι σημαντικά μικρότερη από την οικονομική ανάπτυξη στον κόσμο στο σύνολό του 

Στα επόμενα χρόνια, η παγκόσμια κατανομή της οικονομικής επιρροής που συνδέεται με εβραϊκούς πληθυσμοί αναμένεται να μειωθεί ελαφρώς στην Αμερική με αντίστοιχες μικρές αυξήσεις στους πληθυσμούς Εβραίων που ζουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής- Βόρειας Αφρικής.

Άλλες θρησκείες *

Ο αριθμός των ατόμων που ανήκουν σε άλλες θρησκείες στον κόσμο, αναμένεται να αυξηθεί κατά περίπου 30 εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ 2010 και 2050, αλλά αναμένεται να μειωθεί ως ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού.
ο μεγαλύτερο μερίδιο των άλλων θρησκευτικών πληθυσμών του κόσμου ζουνε στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού (ιδίως στην Κίνα) το 2010 και θα συνεχίσουν να ζουν σε αυτή την περιοχή κατά τις επόμενες δεκαετίες.
Παρά την αργή αύξηση του πληθυσμού της, την οικονομική ανάπτυξη μεταξύ των ανθρώπων που ανήκουν σε άλλες θρησκείες αναμένεται να ξεπεράσει την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, κυρίως λόγω της προβλεπόμενης οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας.
Κίνα κατέχει περίπου τα δύο τρίτα των συνολικών διαθέσιμων σε άλλες θρησκείες οικονομικών πόρων.

* Άλλες θρησκείες περιλαμβάνουν θρησκευτικές παραδόσεις που δεν καλύπτονται αλλού στην παρούσα έκθεση. Τα περιορισμένα διαθέσιμα στοιχεία εμποδίσει τις επιμέρους αναλύσεις τους σε παγκόσμια βάση. 

Πηγές:  http://www.pewforum.org/2015/04/02/religious-projections-2010-2050/

            

             https://agenda.weforum.org/2015/10/how-religious-will-the-world-be-in-2050/?utm_content=buffer72b39&utm_medium=social&utm_source=twitter.com&utm_campaign=buffer

            http://religiousfreedomandbusiness.org/changing-religion-and-changing-economies

         

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 Μπακοδήμος Στ. Νικόλαος, θεολόγος 

 Η μεγάλη δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων ήταν άγνωστη κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και δεν εορταζόταν στις 25 Δεκεμβρίου, όπως σήμερα. Η εορτή δεν υπάρχει στον εορταστικό κύκλο της Εκκλησίας τον τρίτο αιώνα. Η εξήγηση πρέπει να αναχθεί στην άποψη πως αξία δεν είχε η γενέθλια ημέρα του μάρτυρα παρά η ημέρα του μαρτυρίου του, στο όνομα του Χριστού. Την αρχαιότερη μαρτυρία για το έτος και τη μέρα της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού, εκτός από τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, βρίσκουμε σε έναν εκκλησιαστικό συγγραφέα του τρίτου μ.Χ. αιώνα, τον Κλήμεντα Αλεξανδρείας (c. 210): “Εγεννήθη δε ο Κύριος ημών τω ογδόω και εικοστώ έτει, ότε πρώτον εκέλευσαν απογραφάς γενέσθαι επί Αυγούστου” (Στρωματείς, Α’ XXI), για δε την ημερομηνία γράφει: “Εισί οι περιεργότερον τη Γενέσει του Σωτήρος ημών ου μόνον το έτος, αλλά και την ημέραν προστιθέντες, ήν φασίν έτους κη’ Αυγούστου εν Πέμπτη Παχών και εικάδι” [=20 Μαϊου]. Στη συνέχεια ο ίδιος Κλήμης Αλεξανδρείας σημειώνει ότι υπάρχουν άλλοι που υποστηρίζουν ως ημερομηνία Γέννησης του Χριστού την 19η ή την 20ή Απριλίου [“και μην τινές αυτών φασίν Φαρμουθί γεγενήσθαι κδ’ ή κε’”]. Βλέπουμε λοιπόν ότι από τις αρχές του τρίτου αιώνα άρχισε το ενδιαφέρον των Χριστιανών για την καθιέρωση της εορτής των Χριστουγέννων.

   Πριν όμως από την Χριστιανική Εκκλησία, μια ανάλογη θρησκευτική γιορτή είχε και ο προχριστιανικός κόσμος, ο ειδωλολατρικός λεγόμενος κόσμος, ο οποίος γιόρταζε με θρησκευτικές φαντασμαγορικές λατρευτικές εκδηλώσεις διάφορα φυσικά φαινόμενα, ανάμεσα στα οποία και την πρώτη ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου που συνέπιπτε στην Ανατολή με την 6 Ιανουαρίου, ενώ στη Ρώμη με την 25η Δεκεμβρίου, γιατί πίστευαν ότι εκείνη την ημέρα γεννήθηκε ο αήττητος Θεός Ήλιος που νίκησε το σκότος της νύχτας όταν η ημέρα μεγάλωνε σε βάρος της νύχτας. Η Γέννηση του Θεού Ήλιου λατρευόταν μεγαλοπρεπώς κυρίως στην αρχαία Ρώμη. 

   Να αναφέρουμε εδώ ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος προτού ασπασθεί το χριστιανισμό ήταν ένας πιστός ηλιολάτρης, ο οποίος αργότερα ως μη «βαπτισθείς» χριστιανός αυτοκράτωρ καθιέρωσε την «ημέρα του Κυρίου» (dies Domini, Κυριακή), σε αντικατάσταση της «Ημέρας του Ηλίου» (dies Solis, βλ.Sunday), γιατί ο Χριστός είναι ο Ήλιος της δικαιοσύνης και θεός λυτρωτής. Δεν είναι λοιπόν ανεξήγητο γιατί η χριστιανική Δύση γιόρταζε, γύρω στο 335μ.Χ., τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, ενώ στην Ανατολή γιορταζόταν η Γέννηση μαζί με τη Βάπτιση του Χριστού την 6η Ιανουαρίου.

   Και κάτι ακόμα, σχετικά με την καθιέρωση των Χριστουγέννων ως χριστιανικής γιορτής: πριν από την επίσημη Αποστολική Εκκλησία, παρόμοια γιορτή είχαν και οι οπαδοί της αίρεσης των Γνωστικών. Αυτοί πίστευαν πως ο Ιησούς που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ ήταν μόνον άνθρωπος, την 6 Ιανουαρίου όμως, ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου στην Ανατολή, στη βάπτισή του στον Ιορδάνη ήλθε και σκήνωσε μέσα του η Θεότητα, ή, όπως την έλεγαν, «ο Αιών». Το γεγονός αυτό, δηλαδή η ενσάρκωση της Θεότητας-Αιώνος μέσα στον άνθρωπο Ιησού ονομάσθηκε «Επιφάνια».

    Γύρω όμως στο έτος 300 μ.Χ. στην Χριστιανική Εκκλησία εισάχθηκε μια καινούργια γιορτή με την ονομασία «Επιφάνια». Ίδια ονομασία, ίδια ημερομηνία εορτασμού με εκείνη των Γνωστικών με διαφορετικό όμως περιεχόμενο. Πάντως, η Γέννηση του Χριστού καθιερώθηκε για πρώτη φορά στην Εκκλησία της Αλεξάνδρειας και από εκεί εξαπλώθηκε σε όλη την Ανατολή, αλλά και στη Δύση, η οποία είχε καθιερώσει, ήδη από το 335, ειδική γιορτή για τη Γέννηση του Χριστού την 25η Δεκεμβρίου. Αυτό έγινε δεκτό πρώτα στα έθιμα της Εκκλησίας της Ρώμης και λίγο αργότερα σε εκείνα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

    Παρά την αρχική αντίδραση, στους αιώνες που ακολούθησαν όλες οι Χριστιανικές κοινότητες (με εξαίρεση τους Αρμενίους) υιοθέτησαν την εορτή της 25ης Δεκεμβρίου. Η Εκκλησία της Παλαιστίνης έμεινε πιστή στην εορτή της 6ης Ιανουαρίου μέχρι την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527-565). Να παρατηρήσουμε στο σημείο αυτό ότι η εορτή των Θεοφανίων εισήχθη από την Ανατολή στη Δύση, ενώ στην Ανατολή από τη Ρώμη η ειδική εορτή των Χριστουγέννων, σημειώθηκε δηλαδή μια αμφίδρομη πορεία των δύο αυτών εορτών. Κατά μία μαρτυρία του Ιωάννου Χρυσοστόμου, η ειδική εορτή των Χριστουγέννων καθιερώθηκε για πρώτη φορά στην Ανατολή περίπου στο 370 μ.Χ. Το πιθανότερο είναι να πρωτοκαθιερώθηκε η αυτοτελής εορτή της του Χριστού Γεννήσεως στην Εκκλησία της Αντιοχείας, από τον επίσκοπο των Ευσταθιανών, ο οποίος αναγνωριζόταν από τον επίσκοπο Ρώμης ως ο μόνος κανονικός επίσκοπος της Εκκλησίας της Αντιοχείας και διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον πάπα της Ρώμης. Περαιτέρω, στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως η εορτή των Χριστουγέννων εισάχθηκε από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το έτος 379 μ. Χ,, στην εκκλησία της Αλεξανδρείας γύρω στο 433 μ.Χ. και στα Ιεροσόλυμα, όπως προαναφέρθηκε, κατά τα τέλη του έκτου αιώνα.

 Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε όλους

Πολιτιστικό τετραήμερο για τα παιδιά της Αθήνας από την Ι.Αρχιεπισκοπή Αθηνών

 Τό Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Ἱ.Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, διοργανώνει ἀπό τίς 17 ἕως 20 Δεκεμβρίου 2015  ἕνα πολιτιστικό τετραήμερο γιά τά παιδιά τῆς Ἀθήνας (Δημοτικοῦ, Γυμνασίου-Λυκείου) μέ κέντρο τά Χριστούγεννα καί ἄξονα τήν φιλαναγνωσία, στό πλαίσιο τοῦ ὁποῖου θά λάβουν χώρα μουσικά δρώμενα, Χριστουγεννιάτικα ἀφηγήματα καί καλλιτεχνικά ἐργαστήρια, προβολές ταινιῶν, διαδραστικές παρουσιάσεις βιβλίων καί πολλά ἄλλα, μαζί βέβαια μέ ἔκθεση παιδικοῦ καί ἐφηβικοῦ βιβλίου καί φυσικά κεράσματα καί γλυκίσματα γιά ὅλα τά παιδιά.

Εἶναι ἐξαιρετική εὐκαιρία γιά τά παιδιά καί τούς νέους μέσα ἀπό ἕνα πολυποίκιλο πρόγραμμα δραστηριοτήτων νά μυσταγωγηθοῦν σ’ αὐτήν τήν ἰλιγγιώδη παρακαταθήκη τοῦ Ὀρθόδοξου πολιτισμοῦ γύρω ἀπό τά Χριστούγεννα.

Ἡ συμμετοχή σέ ὅλα τά δρώμενα εἶναι δωρεάν, ἀλλά γιά ὁμαδικές ἐπισκέψεις σχολείων, κατηχητικῶν συντροφιῶν καί ἐνοριακῶν Νεανικῶν Συνάξεων θά πρέπει νά προϋπάρχει συνεννόηση μαζί μας στό τηλ. 6981403436 (κος. Φάνης Καλαντζῆς).

Καλά καί Εὐλογημένα Χριστούγεννα!

Μέ ἐκτίμηση

Γιά τό Δ.Σ. τοῦ Π.Κ.

πρωτ. Βασίλειος Χριστοδούλου

Διευθυντής Πολιτιστικοῦ Κέντρου Ι.Α.Α.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης βρίσκεται εδώ

Ξεκαλοκαιριάζοντας στον ποταμό

Καλοκαίρι 2013, στις εκβολές ενός ποταμού, μια παρέα από ανθρώπους όλων των ηλικιών και των κοινωνικών στρωμάτων ανακαλύπτει τις μικρές «ανέξοδες» χαρές που προσφέρει απλόχερα η παραλία.

Άνθρωποι κάνουν σέρφινγκ, παίζουν ρακέτες, ψαρεύουν, συζητούν και μοιράζονται μεταξύ τους τα όνειρα, τις ανησυχίες τους για το αβέβαιο μέλλον, την αγάπη για την καθημερινότητα.

Άνθρωποι που συμβιώνουν άλλοτε αρμονικά και άλλοτε όχι με τον κύκνο, τους γλάρους, τις νυχτερίδες, τα νερόφιδα και τα αδέσποτα της παραλίας.

Η αμεριμνησία του καλοκαιριού διαρρηγνύεται από περιστατικά που σημαδεύουν βίαια τις ψυχές των συνδαιτυμόνων στα αυτοσχέδια γλέντια με την άφθονη ρακή.

Η κρίση καραδοκεί.

Κεντρικά πρόσωπα είναι  ένας καθηγητής και ένας περιπλανώμενος-άστεγος με τους σκύλους του, που δένονται με στενή φιλία μέσα από το αναπάντεχο που τους επιφυλάσσει το τέλος του καλοκαιριού.

Ο Χρήστος Σαμπανίδης γεννήθηκε το 1964 στο Μόντρεαλ του Καναδά από Έλληνες μετανάστες. Το 1966 επέστρεψε στην Ελλάδα, στη Σπάρτη όπου και μεγάλωσε.

Σπούδασε στη Ρουμανία, στη Σχολή Φυσικής Αγωγής του Βουκουρεστίου. Από το 1989 ζει μόνιμα στην Κρήτη και εργάζεται ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής

σε σχολεία της περιοχής του Ηρακλείου. Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα Γλυκειά μου θλίψη, Ηράκλειο 2009 και τη συλλογή διηγημάτων Ο Καθρέπτης, Ηράκλειο 2012.

Χρήστος Σαμπανίδης

Μυθιστόρημα

Εκδόσεις ΘΙΝΕΣ, Αθήνα 2015

σελίδες 232, τιμή: 14,91 Ευρώ

ISBN: 978-618-80209-6-2

Νεοβυζαντινή Ζωγραφική ως γλώσσα και έκφραση

Εἰσήγηση Καθηγουμένης Μόνικας περί τοῦ αοιδίμου ἱερατικοῦ ζεύγους Πέττα.

Εἰσήγηση Καθηγουμένης Μόνικας περί τοῦ αοιδίμου ἱερατικοῦ ζεύγους Πέττα.

Πρό τῆς ἐνάρξεως τῶν Ἀνακοινώσεων ὁ πρωτοσυγκελλεύων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυρηνείας, αἰδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Κούτσιος, εἰσήγαγε τό ἀκροατήριο στό θέμα, λέγοντας:

«Τό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα ἦταν ἕνας σπάνιος πνευματικός συνδυασμός δύο ἀνθρώπων, τούς ὁποίους διέκρινε ἡ βαθειά πίστη, τό χριστιανικό ἦθος, ἡ ταπεινότης καί ἡ μεγαλοψυχία. Ἡ ἄσκηση καί ἡ ἐγκράτειά τους εἶχε δύναμη Θεοῦ, διότι βίωναν τά συζυγικά τους καθήκοντα, ὅπως τά ζεύγη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἶχαν ἀπόλυτη συνεργασία στά πνευματικά παλαίσματα, στήν διακονία τῆς Ἐκκλησίας καί στήν ἀνατροφή τῶν 12 παιδιῶν τους καί ἀρκετῶν ἄλλων ἀπό τά φτωχά τῶν Πατρών. Ἦταν αὐστηροί μέ τούς ἑαυτούς τους καί ἐπιεικεῖς μέ τούς ἄλλους. Ἡ συναναστροφή μαζί τους ἀνάπαυε τούς πιστούς καί πολλοί ἐπωνύμως μαρτυροῦν ὅτι ἀκόμη καί μέ θαυμαστό τρόπο, μετά τόν θάνατό τους, προστατεύουν καί θεραπεύουν ζεύγη, βρέφη, πονεμένους καί πικραμένους ἀνθρώπους».

Εἰσήγηση τῆς Ὁσιωτάτης Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Νεκταρίου καί Φανουρίου Τρικόρφου Φωκίδος, Γερόντισσας Μόνικας, στήν Ἐπιστημονική Ἁγιολογική Ἡμερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυρηνείας  μέ θέμα: «Πατήρ Νικόλαος καί Πρεσβυτέρα Ἀνθή Πέττα. Πραγματικό παράδειγμα ἀφοσιώσεως στήν Ἐκκλησία καί στήν οἰκογένεια», πού ἔγινε τήν Κυριακή 22α Νοεμβρίου 2015 στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἀποστόλου Βαρνάβα στήν Κοκκινοτριμιθιά.

Πανιερώτατε,

Σεβαστοί Πατέρες,

Ἐλλογιμώτατε κ. Καθηγητά,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί καί ἀδελφές,

Εὐχαριστοῦμε γιά τήν ὅλως τιμητική πρός τήν ταπεινότητά μου πρόσκληση συμμετοχῆς σ’ αὐτή τήν ἀξιόλογη ἡμερίδα. Πανιερώτατε, σᾶς εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν πρόσκληση καί τήν ἀβραμιαία φιλοξενία.  

Πρωτίστως ὅμως εὐχαριστῶ τόν ἐν Τριάδι Ἅγιο Θεό, τήν Παναγία Μητέρα μας καί τούς Ἁγίους, πού ἁγίασαν στήν Κύπρο καί ἁγιάζουν τήν Κύπρο, γιά τήν μεγάλη εὐλογία τῆς «ἐπί τῷ αὐτῷ» συνάξεως ὅλων μας ὑπό τήν σκέπη τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Βαρνάβα, ὁ ὁποῖος μᾶς φιλοξενεῖ στόν Ναό του.

Θά ἤθελα ἐπίσης νά μεταφέρω τίς εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Φωκίδος κ. Θεοκτίστου, μέ τήν εὐλογία τοῦ ὁποίου παρευρισκόμεθα στήν ἀξιόλογη ἡμερίδα αὐτή.

Εἰσαγωγή.

Ἔχω τήν αἴσθηση (καί μαζί μου πάρα πολλοί πιστοί, Ἀρχιερεῖς, Κληρικοί, Μοναχοί καί λαϊκοί), ὅτι  σύντομα ἡ Ἐκκλησία θά κληθεῖ νά τοποθετηθεῖ ἐπί τῆς διακηρύξεως τῆς ἁγιότητος τοῦ π. Νικολάου καί τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς. Προηγουμένως ὅμως θά πρέπει νά τεκμηριωθεῖ ἡ ἁγιότητα αὐτή κατά τά κρατοῦντα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τά προβλεπόμενα τόσο ἀπό τήν Ἱερά Παράδοσή της, ὅσο καί ἀπό τό Κανονικό της Δίκαιο.

Στό σημεῖο αὐτό ὁ πολυσέβαστος Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, γράφει: «Ἁγιοπατερική, συνεχής  καί  ἀμετάβλητη  συνείδηση  εἶναι, ὅτι  ἡ  ἁγιότητα  ἀναγνωρίζεται  μέ  βάση  τήν  φανέρωσή  της  ἀπό  τόν  ἴδιο  τόν  Θεό, μέσῳ  τῆς  διενεργείας  αὐθεντικῶν  θαυμάτων. Αὐτό  τό  κριτήριο  εἶναι  ἐκκλησιαστικό, τό  ἀσφαλέστερο  καί ἐπικρατέστερο  στό  χῶρο  τῆς  Ὀρθόδοξης  Ἁγιολογίας».

Ὅταν κατά τόν 17ο αἰώνα τέθηκε ἀπό τούς Παπικούς θέμα περί ὑπάρξεως ἤ μή Ἁγίων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μετά τό Σχίσμα τοῦ 1054, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Νεκτάριος (1660 – 1669), μεταξύ τῶν κριτηρίων  τῆς ἀληθινῆς «παρ’ ἀνθρώποις» ἁγιότητος, ἔθεσε τήν «ἀρετῶν  κατόρθωσιν  ἁπασῶν»  καί τήν «παρά  Θεοῦ  ἐπίδειξιν  σημείων  ὑπερφυῶν  καί  θαυμάτων». Τόνισε μάλιστα ὅτι τό  πρῶτο  εἶναι «εἰς  ἁγιωσύνης χαρακτῆρα» καί τό δεύτερο «ἀναγκαιότατον εἰς  ἀπόδειξιν». Σημειώνεται ὅτι τίς πάγιες αὐτές ἐκκλησιαστικές θέσεις ἐπανέλαβε κατά τόν 19ο αἰώνα ὁ μεγάλος Διδάσκαλος τοῦ Γένους καί τῆς Ἐκκλησίας Εὐγένιος Βούλγαρης.

Στήν περίπτωση τοῦ πατρός Νικολάου καί τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, ἡ «κατόρθωσις ἁπασῶν τῶν ἀρετῶν» ἀφορᾶ τήν ἁγιότητα τοῦ βίου τους, ἐνῶ ἡ «παρά  Θεοῦ  ἐπίδειξις  σημείων  ὑπερφυῶν  καί  θαυμάτων» ἀφορᾶ γεγονότα θαυμαστά καί ὑπερφυῆ ἐν ζωῇ, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή τους, τά ὁποία ἀποδεικνύουν καί τεκμηριώνουν αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἁγιότητα.