Ο Απόστολος της Κυριακής 15 Ιανουαρίου 2017 – Κθ´ Επιστολή

(Κολασ. γ´ 4-11)

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι ῞Ελλην καὶ ᾿Ιουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή μας, φανερωθεῖ, τότε κι ἐσεῖς θὰ φανερωθεῖτε μαζί του δοξασμένοι στὴν παρουσία του. ᾿Απονεκρῶστε, λοιπόν, ὅ,τι σᾶς συνδέει μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν· Τὴν πορνεία, τὴν ἠθικὴ ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ποὺ εἶναι εἰδωλολατρία. Γιὰ ὅλα αὐτὰ θὰ πέσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ πάνω σ’ ἐκείνους ποὺ δὲν θέλουν νὰ πιστέψουν. Σ’ αὐτοὺς ἀνήκατε ἄλλοτε κι ἐσεῖς, ὅταν αὐτὰ τὰ πάθη δυνάστευαν τὴ ζωή σας. Τώρα ὅμως πετάξτε τα ὅλα αὐτὰ ἀπὸ πάνω σας· Τὴν ὀργή, τὸν θυμό, τὴν πονηρία, τὴν κακολογία καὶ τὴν αἰσχρολογία. Μὴ λέτε ψέματα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἀφοῦ βγάλατε ἀπὸ πάνω σας τὸν παλιὸ ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας μὲ τὶς συνήθειές του. Τώρα πιὰ ἔχετε ντυθεῖ τὸν καινούριο ἄνθρωπο, ποὺ ἀνανεώνεται συνεχῶς σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ του, ὥστε μὲ τὴ νέα ζωή του νὰ φτάσει στὴν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτὴ τὴ νέα κατάσταση δὲν ὑπάρχουν πιὰ ἐθνικοὶ καὶ ᾿Ιουδαῖοι, περιτμημένοι κι ἀπερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δοῦλοι, ἐλεύθεροι· τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅλα καὶ ὁ Χριστὸς τὰ διέπει ὅλα.

 http://synodoiporia.gr/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Ιανουαρίου 2017 – ΙΒ´ Λουκά

(Λουκ. ιζ´ 12-19)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔμπαινε ὁ ᾿Ιησοῦς σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπὸν ἀπὸ μακριὰ καὶ τοῦ φώναζαν δυνατά· «᾿Ιησοῦ, ἀφέντη, ἐλέησέ μας!» Βλέποντάς τους ἐκεῖνος τοὺς εἶπε· «Πηγαίνετε νὰ σᾶς ἐξετάσουν οἱ ἱερεῖς». Καὶ καθὼς πήγαιναν, καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα. ῞Ενας ἀπ’ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας μὲ δυνατὴ φωνὴ τὸν Θεό, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὰ πόδια τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε. Κι αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· «Δὲν θεραπεύτηκαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννιὰ ποῦ εἶναι; Κανένας τους δὲν βρέθηκε νὰ γυρίσει νὰ δοξάσει τὸν Θεὸ παρὰ μόνο τοῦτος ἐδῶ ὁ ἀλλοεθνής;» Καὶ σ’ αὐτὸν εἶπε· «Σήκω καὶ πήγαινε στὸ καλό· ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε».

 http://synodoiporia.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ – 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΒ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιζ΄ 12-19)

      «Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ὁ Ἰησοῦς ἔμπαινε σὲ ἕνα χωριὸ τὸν ἀπάντησαν δέκα ἄνδρες λεπροί, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ σταμάτησαν μακριά, φώναξαν δυνατὰ καὶ εἶπαν· Ἰησοῦ ἐπιστάτη, ἐλέησέ μας. Καὶ ὅταν τοὺς εἶδε, εἶπε σ᾽ αὐτούς· Πηγαίνετε καὶ δείξετε τοὺς ἑαυτούς σας στοὺς Ἱερεῖς. Καὶ συνέβηκε καθὼς πήγαιναν αὐτοί, καθαρίστηκαν. Ἕνας δὲ ἀπ᾽ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι γιατρεύτηκε, γύρισε πίσω καὶ μὲ δυνατὴ φωνὴ δόξασε τὸ Θεό καὶ ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ, στὰ πόδια του, καὶ τὸν εὐχαρίστησε· καὶ αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Ἀποκρίθηκε τότε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· δὲν καθαρίστηκαν καὶ οἱ δέκα; οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι; δὲν τὸ βρῆκαν καλὸ νὰ γυρίσουν πίσω καὶ νὰ δώσουν δόξα στὸ Θεό, παρὰ μόνο ὁ ἀλλογενὴς αὐτός; Καὶ εἶπε σ᾽ αὐτόν· σήκω πάνω καὶ πήγαινε· διότι ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει».

* * *

      Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καθαρίζει ἐδῶ τοὺς δέκα λεπροὺς ἀπὸ τὴ φοβερὴ ἀρρώστια τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὴ λέπρα, ἡ ὁποία ἀπομόνωνε τὸ λεπρὸ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ τὸν ἀνάγκαζε νὰ ζῆ μακριὰ ἀπὸ τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά, μακριὰ καὶ ἀπὸ τοὺς δικούς του ἀνθρώπους μέχρι νὰ καθαριστῆ. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα, ποὺ ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στὴ γῆ, δείχνοντας ἔτσι σὲ μᾶς ὅτι δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ ἀληθινὸς Θεὸς ποὺ γιατρεύει τὶς ἀρρώστιες τῶν ἀνθρώπων· αὐτὸς εἶναι ὁ μεγάλος ἰατρὸς τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας. Κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ γιὰ νὰ σώση ὅλο τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο, ποὺ τὸν πότισε ἡ πλάνη τῆς ἁμαρτίας, γιὰ νὰ τὸν ἀνεβάση στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ τὸν καταστήση κληρονόμο τῆς αἰώνιας Βασιλείας του.

      Τὸ κεντρικὸ ὅμως σημεῖο τῆς εὐαγγελικῆς αὐτῆς περικοπῆς δὲν εἶναι αὐτό, γιατί τὸ ἴδιο τὸ βλέπουμε σ᾽ ὅλα τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ τὸ πόσο θυμᾶται ὁ ἄνθρωπος τὶς εὐεργεσίες τοῦ Κυρίου καὶ τὸν δοξάζει γιὰ τὰ ὅσα καλὰ τοῦ χαρίζει κάθε μέρα. Ἐδῶ, ἀπὸ τοὺς δέκα ποὺ καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα ἕνας μόνο γύρισε πίσω ὕστερα ἀπὸ τὴ θεραπεία, ποὺ ἀκούσαμε, καὶ τὸν ἐδόξασε· καὶ αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς τὸ ἐπισήμανε μὲ τὰ λόγια· «οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ, εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;». Καὶ μὲ τὰ θεῖα του αὐτὰ λόγια ἔδειξε ὁ Κύριος πόσο γρήγορα λησμονεῖ ὁ ἄνθρωπος τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Στὴν ἀρρώστια του τὸν θυμᾶται καὶ τὸν παρακαλεῖ, καὶ στὴν ὑγεία του τὸν ξεχνάει.

      Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα τοῦ  ἀνθρώπου εἶναι καὶ αὐτό· ὅτι ξεχνάει γρήγορα τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Ὅταν βρίσκεται σὲ δύσκολη καὶ ἀθεράπευτη ἀρρώστια τὸν θυμᾶται καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ τὸν γιατρέψη, καὶ ὅταν περάση τὴν ἀρρώστια του καὶ βρῆ τὴν ὑγεία του τὸν λησμονεῖ. Καὶ βέβαια ὁ Θεὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴ θεία χάρη του. Τὸ νὰ θυμᾶται ὁ ἄνθρωπος τὸ Θεὸ καὶ νὰ τὸν δοξάζη εἶναι τιμὴ καὶ εὐλογία γι᾽ αὐτόν. Εἶναι μία ξεχωριστὴ χάρη καὶ ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τὸν ἀξιώνει νὰ τὸν δοξάζη μαζὶ μὲ ὅλη τὴν κτίση. Δὲν ἔχουμε κάτι δικό μας νὰ δώσουμε στὸ Θεό· ὅ,τι ἔχουμε εἶναι δῶρο καὶ εὐλογία δική του. Τὸ μόνο ποὺ ἔχουμε καὶ εἶναι δικό μας, εἶναι ἡ δοξολογία μας· μποροῦμε νὰ τὸν δοξάζουμε καὶ νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε.

      Καὶ ἀκριβῶς αὐτὸ ἔκαμε ἐδῶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δέκα λεπρούς, ποὺ καθαρίστηκαν· γύρισε πίσω καὶ τοῦ ἔδωσε τὴ δοξολογία του· αὐτὸ ἦταν δικό του καὶ μποροῦσε νὰ τὸ δώση, καὶ τὸ ἔδωσε μὲ ὅλη τὴν καρδιά του. Δὲν εἶχε κάτι ἄλλο, κάτι περισσότερο ἀπὸ αὐτό ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐκφράση τὴν εὐγνωμοσύνη του πρὸς τὸν Κύριο, τὸ Μεγάλο ἰατρό καὶ εὐεργέτη του, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ τοῦ ἔδωσε τὴ γιατρειά. Καὶ τὴν πράξη του αὐτὴν ὁ Κύριος ὄχι ἁπλὰ τὴν δέχτηκε, ἀλλὰ τὴν ἐξετίμησε  καὶ  τὴν  τόνισε  μὲ  τὰ  λόγια·  «οὐχὶ  οἱ  δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ, εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;». Καὶ δὲν σταμάτησε ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖ, ἀλλὰ εἶπε ἀκόμα πρὸς τὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸν θυμήθηκε· «Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε».

      Ὁ τελευταῖος αὐτὸς λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἐπιβράβευση πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν τὸν ξέχασε καὶ γύρισε καὶ τὸν δόξασε. Ὁ Θεὸς διπλὰ δίνει στὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἐνθυμεῖται τὶς ἄπειρες εὐεργεσίες του καὶ τὸν δοξολογεῖ. Ὁ Θεὸς εἶναι πλούσιος καὶ πάντα πλούσια χορηγεῖ τὰ ἀγαθά του στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ προστρέχουν σ᾽αὐτόν· εἴτε γιὰ νὰ ζητήσουν τὸ θεῖο ἔλεος του, εἴτε γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσουν. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐδῶ, ποὺ γύρισε καὶ τὸν ἐδόξασε ἔλαβε δεύτερα καὶ μεγαλύτερα ἀγαθὰ ἀπὸ τὸν Κύριο· «Ἀναστὰς πορεύου, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Τὴν πρώτη φορά, ποὺ ζήτησε τὸ ἔλεος του, γιατρεύτηκε ἀπὸ τὴ σωματικὴ ἀρρώστια, τὴ λέπρα· τὴ δεύτερη, ποὺ γύρισε καὶ τὸν ἐδόξασε, ἔσωσε τὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. «Τῷ Χριστῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.

π. Γ.Δ.Σ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

 imsk.gr

Δόξα τω Θεώ

Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν Δοξολογείς τον Θεό!!!!.δόξα τω Θεώ.!!!!!!!!!
-Γέροντα, στενοχωριέμαι γιατί έχω πολλά προβλήματα υγείας.
- Όλα να τα δέχεσαι σαν μεγάλα δώρα του Θεού. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Στον ουρανό θα έχης πολλά να απολαύσης θα έχης σύνταξη μεγάλη, εάν δεν την μειώσης μόνη σου με τον γογγυσμό.
- Πώς, Γέροντα, αφού τώρα δεν νιώθω μέσα μου τον ουρανό;
- Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος κινήται στον χώρο της δοξολογίας,… ...χαίρεται με όλα. Υπάρχουν κοσμικοί άνθρωποι που θα μας κρίνουν εμάς τους μοναχούς. Να δήτε οι Βεδουίνοι τι ταλαιπωριά περνούν, αλλά ευχαριστούν τον Θεό και είναι χαρούμενοι! Το σιτάρι δεν το καθαρίζουν, για να βγάλουν την πέτρα, αλλά το αλέθουν όπως είναι, και το ψωμί τους είναι όλο πέτρα!
Και οι τροφές τους, φαίνεται, δεν έχουν τα απαραίτητα συστατικά, ασβέστιο κ.λπ., οπότε τα δόντια τους καταστρέφονται τελείως. Και βλέπεις Βεδουίνους να έχουν μόνον ένα δόντι και να χαίρωνται σαν να είναι το δόντι μαργαριταρένιο. Και άλλος του λείπει ένα δόντι και αισθάνεται μειονεκτικά. Με όλα αυτά που ακούτε, να κινήσθε συνέχεια στην δοξολογία να δοξάζετε μέρα-νύχτα τον Θεό για τις ευεργεσίες Του.δόξα τω Θεώ.!!!!!!!!!!!

Άγιος Παΐσος ο Αγιορείτης.

Το επανωφόρι

Κάποιος από τους Πατέρες πήγε στην πόλη να πουλήσει το εργόχειρό του. Εκεί είδε έναν φτωχό που ήταν γυμνός, και επειδή τον σπλαχνίστηκε, του χάρισε το επανωφόρι του. Ο φτωχός όμως πήγε και το πούλησε. Όταν το έμαθε αυτό ο Γέροντας, λυπήθηκε και μετάνιωσε που του έδωσε το ένδυμα. Εκείνη τη νύχτα παρουσιάστηκε στον Γέροντα -σε όνειρο- ο Χριστός, φορώντας το επανωφόρι. Του λέει: «Μη λυπάσαι, να, φορώ αυτό που μου έχεις δώσει».

Πῶς θὰ ἀποκτήσω, Γέροντα, αὐτήν τὴν ἁπλότητα;

Πῶς θὰ ἀποκτήσω, Γέροντα, αὐτήν τὴν ἁπλότητα;
– Νὰ ἀνοίξω τὸ κεφάλι καὶ νὰ βάλω μυαλό… παλιᾶς ἐποχῆς!
Νὰ μπῆς στὴν ἁπλότητα τοῦ Γεροντικοῦ,
γιὰ νὰ γνωρίσης τ...ὴν πνευματική ἐπιστήμη, ἡ ὁποία ἀνεβάζει καὶ ξεκουράζει τὴν ψυχή, καὶ τότε τὸ κεφάλι δὲν πονάει. Ἡ λογική βασανίζει τὸν ἄνθρωπο. Π.χ. λέω: «Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνη ἔτσι»καὶ τὸ κάνω, γιατί πρέπει νὰ γίνη. Δὲν τὸ κάνω δηλαδή μὲ τὴν καρδιά, ἀλλὰ γιατί μου τὸ ὑπαγορεύει ἡ λογική. Ἡ λογική λέει, ἀλλὰ καὶ ἡ εὐγένεια λέει: «Πρέπει νὰ παραχωρήσω τὴν θέση μου». Δὲν τὸ λέει ὅμως ἡ καρδιά. Ἄλλο εἶναι νὰ σκιρτήση ἡ καρδιά καὶ νὰ παραχωρήσω ἀπὸ ἀγάπη τὴν θέση μου. Τότε θὰ νιώσω χαρά. Νὰ μήν ὑπάρχει ὁ ἐαυτός μας στὶς ἐνέργειές μας. Νὰ μή ζητοῦμε τὴν δική μας ἀνάπαυση.
Αὐτὸ ἐμποδίζει νὰ ἔρθη ὁ Χριστός. Νὰ κοιτάζη κανεὶς τί ἀναπαύει τὸν ἄλ-λον. Ἡ πραγματική ἀνάπαυση γεννιέται ἀπὸ τὴν ἀνάπαυση τοῦ ἄλλου.
Τότε ἀναπαύ-εται καὶ ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο καὶ ὁ ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι ἄνθρωπος, θεώνεται. Ἀλλιῶς δουλεύει μόνον τὸ μυαλό, καὶ τότε ὅλα εἶναι σαρκικά, ἀνθρώπινα.
Ἡ κοσμική λογική κουράζει τὸ μυαλό καὶ ἀποδυναμώνει τὶς σωματικές δυνάμεις, περιορίζει τὴν καρδιά, ἐνῶ ἡ πνευματική λογική της δίνει εὐρύτητα.
Τὸ μυαλό, ὅταν χρησιμοποιῆται σωστὰ, μπορεῖ νὰ κεντήση τὴν καρδιά καὶ νὰ τὴν βοηθήση. Ὅταν ὁ νοῦς πάη στὴν καρδιά καὶ συνεργασθῆ μὲ τὴν καρδιά, κάθε ἐργασία ποὺ κάνουμε παύει νὰ εἶναι μία ἐργασία μόνο λογική.

Ἡ λογική εἶναι χάρισμα. Τὴν λογική ὅμως αὐτή πρέπει νὰ τὴν ἁγιάσουμε.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» - 125 -

Ἐγώ, Γέροντα, δὲν ἔχω καρδιά

Ἐγώ, Γέροντα, δὲν ἔχω καρδιά.
– Ἔχεις καρδιά, ἀλλά, μόλις πάη νὰ ἐνεργήση, τὴν φιμώνει τὸ μυαλό σου. Νὰ προπαθήσης νὰ ἀποκτήσης τὴν λογική της καρδιᾶς, τὴν πί...στη, τὴν ἀγάπη.
– Πῶς θὰ τὸ πετύχω αὐτό;
– Πρῶτο βῆμα, θὰ κάνης πορεία διαμαρτυρίας στὴν Θεσσαλονίκη ξυπόλυτη, νὰ ποῦν ὅτι τρελλάθηκες, γιὰ νὰ φύγη τὸ μυαλό!!! Ἐσύ, εὐλογημένη, τὰ παίρνεις ὅλα μὲ μαθηματική ἀκρίβεια. Ἀστρονόμος εἶσαι;
Νὰ σταματήσης νὰ σκέφτεσαι ὀρθολογιστι-κά, γιὰ νὰ μπορέσης νὰ κάνης δουλειά στὸν ἑαυτό σου.
– Γέροντα, τί μελέτη θὰ μὲ βοηθήση, γιὰ νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὴν κοσμική λογική;
– Νὰ διαβάσης πρῶτα τὸ Γεροντικό, Φιλόθεο Ἱστορία, Εὐεργετινό, δηλαδή ὄχι θεωρητικά βιβλία ἀλλὰ πράξη, γιὰ νὰ φύγη ἡ κοσμική λογική μὲ τὸ πατερικό ἁπλό πνεῦμα τῆς ἁγιότητος. Μετά νὰ ἀρχίσης τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ, γιὰ νὰ μή δεχθῆς τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ ὡς φιλόσοφο ἀλλὰ ὡς θεοφώτιστο.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» - 125 -