«Ο Σταυρός του Χριστού στη ζωή μας.»

Γ΄ Κυριακή Νηστειών – της Σταυροπροσκυνήσεως.

Κατανυκτικός Εσπερινός – Χαιρετισμοί του Τιμίου Σταυρού και Ομιλία,

του Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλου,

με θέμα:  «Ο Σταυρός του Χριστού στη ζωή μας.»

           

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε η προσκύνηση του τιμίου Σταυρού,  στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου. Το απόγευμα της Γ΄ Κυριακής των Νηστειών, τελέσθηκε ο κατανυκτικός Εσπερινός και εν συνεχεία η ιερά ακολουθία των Χαιρετισμών του τιμίου Σταυρού. Πλήθος πιστών, είχε την ευκαιρία να ακούσει τους οίκους του ποιητικού κειμένου, το οποίο είναι αφιερωμένο στον τίμιο Σταυρό και μας θυμίζει τους χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Ακολούθως, ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητρόπολης Σισανίου και Σιατίστης, Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως αυτής μας ομίλησε με θέμα:

«Ο Σταυρός του Χριστού στη ζωή μας».

Ο ομιλητής, ο οποίος διακρίνεται για το σύγχρονο θεολογικό του λόγο, αναφέρθηκε στην πρωταρχική σημασία του συμβόλου της θυσίας του Κυρίου μας στη λατρεία και στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας. Τόνισε ότι ο Σταυρός του Χριστού ενισχύει την πίστη των Χριστιανών και είναι φορέας ευλογίας και αγιασμού της ζωής μας.  Επεσήμανε τέλος τον τρόπο με τον οποίον όλοι μας οφείλουμε να αποδίδουμε τιμή στο ύψιστο αυτό σύμβολο της Χριστιανοσύνης. 

Ευχήθηκε τέλος ο Σταυρός του Χριστού να εμπνέει και να ενισχύει ιδιαίτερα όσους δοκιμάζονται ποικιλοτρόπως και παλεύουν να βγουν από οποιαδήποτε προσωπική ή άλλη κρίση.

Ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού

Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωσήφ Ταγαράκης

Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου www. koimisifalirou.gr Email: koimisifalirou@yahoo.gr FB: /koimisifalirou Αχιλλέως 30, 175 62, Παλαιό Φάληρο Τηλ. 210 98 12 234

Ο Απόστολος της Κυριακής 19 Μαρτίου 2017 – Σταυροπροσκυνήσεως

Αδελφοί, ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ ᾿Ααρών. Οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· «Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε»· καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· «Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ».

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Ἀδελφοί, ἔχουμε μέγαν ἀρχιερέα, τὸν ᾿Ιησοῦ, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔφτασε ὣς τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἔχουμε ἀρχιερέα ποὺ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ συμμεριστεῖ τὶς ἀδυναμίες μας. ᾿Αντίθετα, ἔχει δοκιμαστεῖ σὲ ὅλα, ἐπειδὴ ἔγινε ἄνθρωπος σὰν κι ἐμᾶς, χωρὶς ὅμως νὰ ἁμαρτήσει. ῍Ας πλησιάσουμε, λοιπόν, μὲ θάρρος τὸν θρόνο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μᾶς σπλαχνιστεῖ καὶ νὰ μᾶς δωρίσει τὴ χάρη του, τὴν ὥρα ποὺ τὴ χρειαζόμαστε.

Κάθε ἀρχιερέας ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἀνθρώπους ἐγκαθίσταται γιὰ νὰ ὑπηρετεῖ τὸν Θεὸ γιὰ χάρη τους καὶ γιὰ νὰ προσφέρει δῶρα καὶ θυσίες γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους. Εἶναι σὲ θέση νὰ δείχνει ἀνοχὴ σ’ ὅσους ζοῦν στὴν ἄγνοια καὶ στὴν πλάνη, ἀφοῦ κι ὁ ἴδιος ἔχει ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. ᾿Εξαιτίας τους εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ προσφέρει, ὅπως γιὰ τὸν λαό, ἔτσι καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του, θυσίες γιὰ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν. ᾿Επίσης, κανένας δὲν παίρνει μόνος του αὐτὴ τὴν τιμή, ἀλλὰ ὅταν τὸν καλέσει ὁ Θεός, ὅπως ἀκριβῶς κάλεσε τὸν ᾿Ααρών. ῎Ετσι κι ὁ Χριστός, δὲν τίμησε ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιερέα, ἀλλὰ τοῦ τὸ ἔδωσε ἐκεῖνος ποὺ τοῦ εἶπε· ᾿Εσὺ εἶσαι ὁ Υἱός μου, ἐγὼ σήμερα σὲ γέννησα. Σ’ ἕνα ἄλλο σημεῖο ἡ Γραφὴ λέει· ᾿Εσὺ εἶσαι ἱερέας γιὰ πάντα ὅπως ὁ Μελχισεδέκ.

 https://synodoiporia.gr/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 19 Μαρτίου 2017

(Μαρκ. η´ 34 – θ´ 1)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ῞Ος γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ῎Η τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ῞Ος γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Εἶπε ὁ Κύριος «῞Οποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του, ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του κι ἂς μὲ ἀκολουθεῖ. Γιατὶ ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴ ζωή του θὰ τὴ χάσει· ὅποιος ὅμως χάσει τὴ ζωή του ἐξαιτίας μου καὶ ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴ σώσει. Τί θὰ ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἂν κερδίσει ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἀλλὰ χάσει τὴ ζωή του; Τί μπορεῖ νὰ δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα γιὰ τὴ ζωή του; ῞Οποιος, ζώντας μέσα σ’ αὐτὴ τὴ γενιὰ τὴν ἄπιστη κι ἁμαρτωλή, ντραπεῖ γιὰ μένα καὶ γιὰ τὴ διδασκαλία μου, θὰ ντραπεῖ γι’ αὐτὸν καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου, ὅταν ἔρθει μὲ ὅλη τὴ λαμπρότητα τοῦ Πατέρα του, μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους».

Τοὺς ἔλεγε ἀκόμη ὁ ᾿Ιησοῦς· «Σᾶς βεβαιώνω πὼς ὑπάρχουν μερικοὶ ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευτοῦν τὸν θάνατο, πρὶν δοῦν νὰ ἔρχεται δυναμικὰ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

 https://synodoiporia.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (τῆς Σταυροπροσκυνήσεως) – 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

imsk.gr 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

– τῆς Σταυροπροσκυνήσεως –

(Μρκ. 8,34 – 9,1)

Ἀδελφοί, στὴ μέση της Μεγάλης Σαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία προβάλλει τὴ γιορτὴ τῆς Σταυροπροσκύνησης. Ἀκολουθεῖ ἐορτολογικὰ ἡ Ἐκκλησία τὴν πρακτική τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἐνόψει τῆς δίωξής του, τῆς καταδίκης του καὶ τοῦ σταυρικοῦ θανάτου του, ἀπευθύνει πρὸς τοὺς μαθητές του καὶ τὸ λαὸ ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσε λόγο σκληρό, ἀλλὰ ἀληθινό. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο:

Εἶπε ὁ Κύριος: «Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του, ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του κι ἂς μὲ ἀκολουθεῖ. Γιατί ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴ ζωή του θὰ τὴ χάσει, ὅποιος ὅμως χάσει τὴ ζωὴ του ἐξαιτίας μου καὶ ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴ σώσει. Τί θὰ ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἂν κερδίσει ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἀλλὰ χάσει τὴ ζωή του; Τί μπορεῖ νὰ δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα γιὰ τὴ ζωή του; Ὅποιος, ζώντας μέσα σ’ αὐτὴ τὴ γενιὰ τὴν ἄπιστη κι ἁμαρτωλή, ντραπεῖ γιὰ μένα καὶ γιὰ τὴ διδασκαλία μου, θὰ ντραπεῖ γι’ αὐτὸν καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου, ὅταν ἔρθει μὲ ὅλη τὴ λαμπρότητα τοῦ Πατέρα του, μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους». Τοὺς ἔλεγε ἀκόμη ὁ Ἰησοῦς: «σᾶς βεβαιώνω πὼς ὑπάρχουν μερικοὶ ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευτοῦν τὸν θάνατο, πρὶν δοῦν νὰ ἔρχεται δυναμικὰ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

Οἱ ἀκροατὲς τοῦ Χριστοῦ ἤξεραν ὅτι σταυρὸς σήμαινε κάτι τὸ συγκεκριμένο, τὸ πολὺ σκληρὸ καὶ ἀποτρόπαιο, σήμαινε διωγμό, ἀπόρριψη, χλευασμὸ καὶ καταδίκη. Δὲν εἶχε καθόλου τὴν ἔννοια τῆς πνευματικῆς καταξίωσης καὶ τῆς θυσιαστικῆς δόξας, ὅπως σημαίνει γιὰ μᾶς σήμερα. Ὁ σταυρὸς ἦταν μία μαρτυρικὴ πορεία καὶ ἕνα μαρτυρικότατο τέλος. Ὁ Χριστὸς δὲν ὡραιοποιεῖ τὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα καὶ δὲν ἀποκρύπτει τὸν σκληρὸ καθημερινὸ ρεαλισμὸ τῆς ἀπόρριψης ἐξαιτίας τοῦ ὀνόματός του.

Τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ κυριαρχεῖ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Τὸν σταυρὸ διακρίνομε στὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεό. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε μὲ σταυροειδῆ ἀποστολή. Νὰ ἐφαρμόζει δηλαδὴ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ κατὰ τὴν ἐφαρμογὴ του εἶναι σταυρός. Γιατί ἔχει δύο διαστάσεις. Μία κάθετη καὶ μία ὁριζόντια. Ὑπακοὴ στὸ Θεό, ἡ κάθετη. Ἀγάπη στὸν συνάνθρωπο, ἡ ὁριζόντια. Ἔπρεπε νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος ἕνας σταυρός. Σταυρὸς ἁγιότητας μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς διπλῆς αὐτῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Τὰ πόδια του νὰ πατοῦν στὴ γῆ κι ὅλη του ἡ ὕπαρξη νὰ κατευθύνεται κάθετα στὸ Θεό. Συγχρόνως νὰ ἁπλώνει τὰ χέρια του καὶ νὰ ἀγκαλιάζει ὅλους τους σὺν-ἀνθρώπους του, ὅλο τὸν κόσμο. Ἔτσι θὰ πραγματοποιεῖτο ἡ διπλὴ ἀποστολὴ τοῦ ἀνθρώπου: ἡ ἁγιότητα καὶ ἡ κοινωνικότητά του. Θὰ σχηματιζόταν ἡ τομὴ τῶν δύο αὐτῶν διαστάσεων, τῆς ἔνθεης ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἀγάπη κατὰ τὸ σχῆμα τοῦ Εὐαγγελίου. «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου» (κάθετη διάσταση) καὶ «τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτὸν» (ὁριζόντια διάσταση).

Μὲ τὴν ἀπάτη τοῦ διαβόλου καὶ τὴ συγκατάθεσή του σ’ αὐτόν, ὁ ἄνθρωπος παρέβηκε τὸ θεῖο θέλημα καὶ πάλι σταυροειδῶς. Μέσα στὸν παράδεισο ὁ Ἀδὰμ μὲ τὴν παρακοὴ καταργεῖ τὴν κατακόρυφη διάσταση τοῦ σταυροῦ. Ἔξω ἀπὸ τὸν παράδεισο καταστρέφει ὁ Κάιν τὴν ὁριζόντια, μὲ τὴν ἀδικία, σκοτώνοντας τὸν ἀδερφό του.

Ἡ περιφρόνηση καὶ ἡ ἀνυπακοὴ στὸ θεῖο θέλημα, ὁ φθόνος καὶ τὸ μίσος ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους ἔγινε ὁ ἰσχυρὸς (καὶ μὴ ἀναστρέψιμος) κανόνας στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ὁ Χριστὸς ἀποκαθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο στὴ σχέση του μὲ τὸ Θεὸ καὶ τὸν συν-άνθρωπό του. Ὅπως σταυροειδῶς ἀπομακρύνθηκε ὁ κόσμος ἀπὸ τὸ Θεό, τὸ ἴδιο σταυροειδῶς σώζει ὁ Χριστὸς τὸν κόσμο. Πῶς;

Μέσα στὴ Γεθσημανή, τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης, τὴν ὥρα ποὺ ὁ Χριστὸς ἑτοιμάζεται νὰ πιεῖ τὸ φοβερὸ ποτήρι, στήνεται τὸ κάθετο δοκάρι τοῦ σταυροῦ Του, μὲ τὸ λόγο του: «Πλὴν οὔχ, ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ’ ὡς σύ». Στὸ πρόσωπό Του καὶ στὸ σταυρὸ Του πεθαίνει ἡ ἀπείθεια καὶ ἀνυπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ συμφιλίωση γῆς καὶ οὐρανοῦ γίνεται πάλι πραγματικότητα.

Πάνω στὸ Γολγοθά, ὅταν ἀνάμεσα στοὺς δύο ληστές, ἁπλώνονται καρφωμένα στὸ Σταυρὸ τὰ δύο ματωμένα χέρια τοῦ Χριστοῦ, χαράσσεται καὶ τὸ ὁριζόντιο δοκάρι τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ λόγο Του: «Πάτερ, ἅφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιούσι».

Αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, πάνω καὶ πέρα ἀπὸ τὸ σταυρὸ τοῦ Πάθους Του. Τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ προσκυνοῦμε καὶ σήμερα Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης καὶ μαζὶ δοξάζουμε τὴν Ἀνάστασή Του: «Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν». Ἀμήν.

π. Κ.Ι.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ακάθιστος Ύμνος - Γ' Στάσις

Νέαν ἔδειξε κτίσιν,
ἐμφανίσας ὁ Κτίστης,
ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις·
ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός,
καὶ φυλάξας ταύτην,
ὥσπερ ἦν ἄφθορον,
ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες,
ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες·
Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας,
χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα,
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί,
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις,
χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.
Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας,
χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες,
ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες·
διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός,
ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος·
βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος,
τοὺς αὐτῷ βοώντας·
Ἀλληλούια.

Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω,
καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν,
ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος·
συγκατάβασις γὰρ θεϊκή,
οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε,
καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου,
ἀκουούσης ταῦτα·
Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα,
χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα,
χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ,
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα,
χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐλύθη παράβασις,
χαῖρε, δι' ἧς ἠνοίχθη παράδεισος.
Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας,
χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων,
κατεπλάγη τὸ μέγα,
τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον·
τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν,
ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον,
ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα,
ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως·
Ἀλληλούια.

Ρήτορας πολυφθόγγους,
ὡς ἰχθύας ἀφώνους,
ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε·
ἀποροῦσι γὰρ λέγειν,
τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις,
καὶ τεκεῖν ἴσχυσας·
ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες,
πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,
χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα,
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί,
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα,
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα,
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι,
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον,
ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ,
πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε·
καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός,
δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος·
ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας,
ὡς Θεὸς ἀκούει·
Ἀλληλούια.

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης....	Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου....
Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω.... / Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα....	Ρήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους....
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ.... / Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε....	Χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.... / Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι....

Σχετικές συνδέσεις

1. Α' Χαιρετισμοί
2. Β' Χαιρετισμοί
3. Δ' Χαιρετισμοί
4. Ακάθιστος Ύμνος

Δευτέρα, 20 Μαρτίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών: Δημόσια συζήτηση για το μάθημα των θρησκευτικών

Ημέρες παιδείας, 8η συνάντηση: Το μάθημα των θρησκευτικών σήμερα

Το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με τη Νέα Γενιά Ζηρίδη, οργανώνουν εννέα συναντήσεις με θέμα την ακαδημαϊκή αριστεία. Αντικείμενο των συναντήσεων αποτελεί η διερεύνηση, η υποστήριξη και η προώθηση εκπαιδευτικών πολιτικών και πρακτικών για την ακαδημαϊκή αριστεία.

Η επόμενη 8η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 20 Μαρτίου, στην αίθουσα Δρακόπουλου του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημίου 30, 6-8 μ.μ, με θέμα:

Το μάθημα των θρησκευτικών σήμερα

Συμμετέχουν:

Πάνος Νικολόπουλος, λέκτορας Νομικής ΕΚΠΑ

«Το μάθημα των Θρησκευτικών: η νομική πλευρά»

Δημήτριος Ν. Μόσχος, επίκουρος καθηγητής Θεολογικής Σχολής

«Η θρησκευτική αγωγή μεταξύ ανοικτής και κλειστής θεολογίας»

Σταύρος Γιαγκάζογλου, Σύμβουλος A, Υπουργείο Παιδείας/Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, διδάσκων στο ΕΑΠ

«Γιατί νέα προγράμματα σπουδών στα Θρησκευτικά σε μια δύσκολη καμπή της εκπαίδευσης και της κοινωνίας»

Εύη Βουλγαράκη, Δρ Θεολογίας, Μέλος της επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του ΠΣ, εκπαιδευτικός

«Γράφοντας τα νέα βιβλία θρησκευτικών»

Συντονίζει:

Δημήτρης Αγγελής, διευθυντής Γυμνασίου «Νέα Γενιά Ζηρίδη», διευθυντής περ. Φρέαρ

Πως βοηθάμε τους άλλους να ακούσουν την γνώμη μας.

Συμβαίνει πολλές φορές να βρεθούμε σε συζητήσεις με ανθρώπους που έχουν διαφορετική γνώμη από εμάς. 

Στο κόσμο της πληροφορίας όλοι πλέον έχουν άποψη για κάθε θέμα. Από την συζήτηση για τα πολιτικά, για τα αθλητικά μέχρι και για τις επιλογές για θέματα της οικογένειας όπως πχ οι διακοπές.

Σε πολλές περιπτώσεις βρίσκουμε ότι έχουμε δίκαιο στην άποψή μας. Αλλά όσο και αν την εκθέσαμε ή δείξαμε το λάθος των άλλων η αποψή μας δεν έγινε αποδεκτή. Είναι αλήθεια ότι είναι δυσκολο να αλλάξει κάποιος γνώμη κυρίως από εγωισμό, ακόμη και αν αποδειχτεί το λάθος με λογικά επιχειρήματα. 

Γιατί οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα πολλές φορές από τη δική τους πλευρά που δεν είναι πάντα η λογική, αλλά είναι η ψυχολογία και το συναίσθημα.

Ετσι για να μη βαρεθούμε να μην ακούγεται η επιλογή μας τις περισσότερες φορές και να βρισκόμαστε στο περιθόριο, υπάρχει ένας τρόπος να περάσουμε τις απόψεις μας.

Πρέπει να εστιάσουμε στην μεγάλη εικόνα.

Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την άποψη των άλλων. Να δεχτούμε δηλαδή ότι έχουν  δίκαιο με τον τρόπο που βλέπουν τις επιλογές τους.

Από την άλλη πρέπει να τους δόσουμε να καταλάβουν  και την άλλη επιλογή, να τον οδηγήσουμε κυρίως με ερωτήσεις να καταλάβουν  και την άλλη άποψή, χρησιμοποιόντας και τον αντίστοιχο τόνο της φωνής ο οποίος θα πρέπει να είναι ηρεμος. Γιατί το μυαλό του ανθρώπου του αρέσουν οι ερωτήσεις και ενεργοποιείται περισσότερο με αυτές.

Θα ταίριαζε ο ρόλος του καθοδηγητή παρά της αυθεντίας.

Με θάρρος και αποφασιστικότητα θα ακουστεί η απόψή μας.