Η αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής Υμηττού

Με λαμπρότητα και κατάνυξη και παρουσία πλήθους ευσεβών χριστιανών τελέσθηκε την Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017 στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Αγίας Φωτεινής Υμηττού η αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου πρώτου Επισκόπου Ιεροσολύμων. Η Θεία Λειτουργία τελέσθηκε σε ειδικό διαμορφωμένο χώρα έξωθεν του Ιερού Βήματος, στην σολέα του Ναού δια να βλέπουν οι πιστοί τα τελούμενα, όπως ακριβώς συνέβαινε και την εποχή των πρώτων χριστιανών. Της Θείας Λειτουργία προεξήρχε και κήρυξε τον Θείο λόγο ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμανδρίτης π. Νικόδημος Σιδέρης συλλειτουργούντος του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γερασίμου Μπιλιλή. Η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου έχει καθιερωθεί να τελείται στον Ιερό Ναό κάθε χρόνο, την ποιο κοντινή Κυριακή από την μνήμη του Αγίου.

Ευλογείτε και μη καταράσθε

Άγιος Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης

Με ρώτησε κάποιος: “Αυτό που ψάλουμε την Μεγάλη Σαρακοστή, το “Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, τους ενδόξοις της γής” (2), γιατί το λέμε, αφού είναι κατάρα;” “Όταν κάνουν επιδρομή οι βάρβαροι, του είπα, και πάνε να καταστρέψουν στα καλά καθούμενα έναν λαό και ο λαός προσεύχεται να τους βρουν κακά, δηλαδή να σπάσουν τα αμάξια τους, και τα άλογά τους να πάθουν κάτι, για να εμποδισθούν, καλό είναι ή κακό; Αυτό εννοεί, να τους έρθουν εμπόδια. Δεν είναι ότι καταριούνται”.

– Γέροντα, πότε πιάνει η κατάρα;

– Η κατάρα πιάνει, όταν υπάρχη στην μέση αδικία. Αν λ.χ. κάποια κοροϊδέψη μια πονεμένη ή της κάνη ένα κακό και η πονεμένη την καταρασθή, πάει, χάνεται το σόι της. Όταν δηλαδή κάνω κακό σε κάποιον και εκείνος με καταριέται, πιάνουν οι κατάρες του. Επιτρέπει ο Θεός και πιάνουν, όπως επιτρέπει λ.χ. να σκοτώση ένας κάποιον άλλον. Όταν όμως δεν υπάρχη αδικία, τότε η κατάρα γυρνά πίσω σ’ αυτόν που την έδωσε.

– Και πώς απαλλάσσεται κανείς από την κατάρα;

– Με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Έχω υπ’ όψιν μου πολλές περιπτώσεις, άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν από κατάρα, όταν το κατάλαβαν ότι τους καταράσθηκαν, γιατί είχαν φταίξει, μετάνοιωσαν, εξομολογήθηκαν και τακτοποιήθηκαν. Αν αυτός που έφταιξε πη: “Θεέ μου, έκανα αυτό και αυτό, συγχώρεσέ με…” και εξομολογηθή με πόνο και ειλικρίνεια, τότε ο Θεός θα τον συγχωρήση, Θεός είναι.

– Και τιμωρείται μόνον αυτός που δέχεται την κατάρα ή και αυτός που την δίνει;

– Αυτός που δέχεται την κατάρα, βασανίζεται σ’ αυτήν την ζωή. Αυτός όμως που καταράσθηκε, βασανίζεται και σ’ αυτήν την ζωή, και στην άλλη, γιατί ως εγκληματίας θα τιμωρηθή εκεί από τον Θεό, αν δεν μετανοήση και εξομολογηθή. Γιατί, εντάξει, μπορεί κάποιος να σε πείραξε, εσύ όμως με την κατάρα που δίνεις, είναι σαν να παίρνης το πιστόλι και να τον σκοτώνης. Με ποιο δικαίωμα το κάνεις αυτό; Ό, τι και αν σου έκανε ο άλλος, δεν έχεις δικαίωμα να τον σκοτώσης. Για να καταρασθή κανείς, σημαίνει ότι έχει κακία. Κατάρα δίνει κανείς, όταν το λέη με πάθος, με αγανάκτηση.

Η κατάρα, όταν προέρχεται από άνθρωπο που έχει δίκαιο, έχει μεγάλη ισχύ, ιδίως η κατάρα της χήρας. Θυμάμαι, μια γριά είχε ένα αλογάκι και το έβαζε στην άκρη του δάσους να βοσκήση. Επειδή ήταν λίγο ζόρικο, είχε βρει ένα γερό σχοινί και το έδενε. Μια φορά πήγαν στο δάσος τρεις γυναίκες να κόψουν ξύλα. Η μια ήταν πλούσια, η άλλη χήρα και η άλλη ήταν ορφανή και πολύ φτωχιά. Είδαν το άλογο που ήταν δεμένο με το σχοινί και βοσκούσε και είπαν: “Δεν παίρνουμε το σχοινί να δέσουμε τα ξύλα;” Το έκοψαν στα τρία και πήρε η καθεμιά από ένα κομμάτι να δέσουν τα δεμάτια τους. Επόμενο ήταν να φύγη το άλογο. Όταν ήρθε η γριά και δεν βρήκε το ζώο, αγανάκτησε. Άρχισε να το ψάχνη παντού, παιδεύτηκε πολύ να το βρη. Τελικά, όταν το βρήκε, είπε αγανακτισμένη: “Με το ίδιο το σχοινί να την κουβαλήσουν αυτήν που το πήρε”. Μια μέρα, ο αδελφός της πλούσιας έκανε αστεία με ένα όπλο νομίζοντας πως είναι άδειο -ήταν από αυτά που είχαν αφήσει οι Ιταλοί- και χτύπησε την αδελφή του στον λαιμό. Έπρεπε να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο και χρειάσθηκε σχοινί, για να την δέσουν επάνω σε μια ξύλινη σκάλα. Εκείνη την ώρα βρέθηκε το ένα κομμάτι σχοινί, το κλεμμένο, αλλά δεν έφθανε. Έφεραν και οι δύο άλλες γειτόνισσες τα δικά τους κλεμμένα κομμάτια και την έδεσαν στην σκάλα και την μετέφεραν στο νοσοκομείο. Έτσι πραγματοποιήθηκε η κατάρα της γριάς, “Με το ίδιο σχοινί να την κουβαλήσουν”. Και τελικά πέθανε η καημένη, ο Θεός να την αναπαύση. Βλέπετε, έπιασε η κατάρα στην πλούσια, που δεν είχε οικονομική ανάγκη. Οι άλλες είχαν την φτώχεια τους, είχαν κάποια ελαφρυντικά.

1) Βλ. Ρωμ. 12, 14
2) Ησ. 26, 15

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακή 22-10-2017

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Α´ 11 - 19

¹¹ Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· ¹² οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό, οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. ¹³ Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ’ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, ¹⁴ καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. ¹⁵ Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ¹⁶ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, ¹⁷ οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. ¹⁸ Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ¹⁹ ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Α´ 11 - 19

¹¹ Σας καθιστώ δε γνωστόν, αδελφοί, ότι το Ευαγγέλιον, το οποίον εγώ εκήρυξα εις σας δεν είναι έργον ανθρώπου και δεν εκφράζει σκέψεις ανθρώπων. ¹² Διότι εγώ-όπως άλλωστε και οι άλλοι Απόστολοι-δεν έχω παραλάβει αυτό από άνθρωπον ούτε το εδιδάχθην από άνθρωπον, αλλά το παρέλαβα κατ' ευθείαν δι' αποκαλύψεων, τας οποίας ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μου εφανέρωσε. ¹³ Βεβαίως και σεις οι ίδιοι έχετε πληροφορηθή την ζωήν και συμπεριφοράν που είχα, όταν έμενα πιστός εις την θρησκείαν των Εβραίων και ακολουθούσα όσα ο Ιουδαϊσμός εδίδασκε. Εχετε δηλαδή πληροφορηθή ότι, επηρεασμένος βαθύτατα από τας παλαιάς διδασκαλίας του Νομου και τα έθιμα των Ιουδαίων, κατεδίωκα με πολύν φανατισμόν και σκληρότητα την Εκκλησίαν του Χριστού και προσπαθούσα να την ερημώσω και αφανίσω. ¹⁴ Χαρις δε στον φανατισμόν μου αυτόν προώδευα στον Ιουδαϊσμόν παραπάνω από πολλούς ομοεθνείς συνομήλικάς μου, διότι εδείκνυα περισσότερον από αυτούς ζήλον δια τας πατροπαραδότους παραδόσεις μας. ¹⁵ Οταν δε ευδόκησεν ο πανάγαθος Θεός, ο οποίος με είχε ξεχωρίσει και προορίσει από την κοιλίαν ακόμη της μητρός μου, και με εκάλεσε δια της χάριτος του ¹⁶ να αποκαλύψη εις την καρδίαν και την ψυχήν μου τον Υιόν αυτού, δια να τον κηρύττω ως Σωτήρα εις τα έθνη, αμέσως δεν εζήτησα από κανένα άνθρωπον συμβουλήν και καθοδήγησιν δια την μεγάλην αυτήν κλήσιν. ¹⁷ Ούτε ανέβηκα εις τα Ιεροσόλυμα, δια να συναντήσω και συμβουλευθώ τους Αποστόλους, που είχαν κληθή προ εμού στο αποστολικόν έργον, αλλ' ανεχώρησα εις τα μέρη της Αραβίας και πάλιν επέστρεψα εις Δαμασκόν. ¹⁸ Επειτα, τρία έτη μετά την ημέραν που εκλήθην από τον Χριστόν, ανέβηκα εις τα Ιεροσόλυμα, δια να συναντήσω και γνωρίσω προσωπικώς τον Πετρον και έμεινα κοντά του δεκαπέντε μόνον ημέρας. ¹⁹ Αλλον δε από τους Αποστόλους δεν είδα, παρά μόνον τον Ιάκωβον, τον αδελφόν του Κυρίου.

22/10/2017 - Ϛ' Λουκᾶ (Θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου τῶν Γαδαρηνῶν)

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 27 - 39

²⁷ ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο, καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ’ ἐν τοῖς μνήμασιν. ²⁸ ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. ²⁹ παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. ³⁰ ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· ³¹ καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. ³² Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. ³³ ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. ³⁴ ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. ³⁵ ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονὸς, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ’ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. ³⁶ ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. ³⁷ καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. ³⁸ ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνὴρ, ἀφ’ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· ³⁹ Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ’ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 27 - 39

²⁷ Οταν δε ο Ιησούς εβγήκεν εις την ξηράν, τον συνάντησεν ένας άνθρωπος της πόλεως εκείνης, ο οποίος είχε μέσα του δαιμόνια από πολλά χρόνια και δεν εφορούσε ένδυμα και δεν έμενε σε σπίτι, αλλά μέσα εις τα μνήματα. ²⁸ Οταν όμως είδε τον Ιησούν εκραύγασε δυνατά, έπεσεν εις τα πόδια του και με φωνήν μεγάλην είπε· “ποία σχέσις υπάρχει ανάμεσα εις εμέ και σε, Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου; Σε παρακαλώ, μη με βασανίσης και μη με κλείσης από τώρα στον φρικτόν Αδην”. ²⁹ Είπε δε αυτά ο δαιμονιζόμενος, διότι ο Χριστός διέταξε το ακάθαρτον πνεύμα να βγη και να φύγη από τον άνθρωπον, επειδή από πολλά χρόνια τον είχεν αρπάξει και κυριεύσει. Οι δε άλλοι άνθρωποι, ένεκα της αγριότητος αυτού, τον έδεναν με αλυσίδες και με ισχυρά δεσμά εις τα πόδια, δια να τον φυλάσσουν, ώστε να μη επιτίθεται και κακοποιή τους άλλους. Αλλά αυτός έσπαζε τα δεσμά και ωδηγείτο βιαίως από τον δαίμονα εις ερημικούς τόπους. ³⁰ Τον ερώτησε δε ο Ιησούς, λέγων· “ποιό είναι το όνομά σου;” Εκείνος δε απήντησε· “λεγεών”. Διότι πολλά δαιμόνια είχαν εισέλθει στον άνθρωπον αυτόν. ³¹ Και παρακαλούσαν τα δαιμόνια αυτόν, να μη τα διατάξη και πάνε εις τα τρίσβαθα του Αδου. ³² Ητο δε εκεί μία αγέλη με πολλούς χοίρους, που έβοσκαν στο βουνό· και τον παρακαλούσαν τα δαιμόνια να τους δώση την άδειαν να μπουν εις εκείνους τους χοίρους. Και τους το επέτρεψεν ο Κυριος (διότι κατά λόγον δικαιοσύνης έπρεπε να τιμωρηθούν με την απώλειαν των χοίρων οι ιδιοκτήται των, επειδή τους έτρεφαν, μολονότι αυτό απηγορεύετο από τον μωσαϊκόν νόμον). ³³ Αφού δε εξήλθον τα δαιμόνια από τον άνθρωπον, εμπήκαν στους χοίρους και ώρμησε ασυγκράτητο όλο το καπάδι επάνω στον κρυμνόν, ερρίφθη από εκεί εις την θάλασσαν και επνίγησαν οι χοίροι. ³⁴ Οταν δε οι βοσκοί είδαν το γεγονός αυτό, έφυγαν και το ανήγγειλαν εις την πόλιν και εις όσους συναντούσαν, από αυτούς που έμεναν στους αγρούς. ³⁵ Εβγήκαν δε από την πόλιν οι άνθρωποι, δια να ίδουν αυτό που έγινε. Ηλθαν στον Ιησούν και είδαν τον άνθρωπον, από τον οποίον είχαν βγη τα δαιμόνια, να κάθεται κοντά εις τα πόδια του Ιησού, ντυμένος, ήρεμος και φρόνιμος, και εφοβήθησαν. ³⁶ Είχαν δε διηγηθή εις αυτούς εκείνοι που είδαν το γεγονός, πως ελευθερώθηκε ο δαιμονιζόμενος. ³⁷ Και όλον το πλήθος της περιοχής των Γαδαρηνών τον παρεκάλεσαν να φύγη από αυτούς, διότι είχαν κυριευθή από μεγάλον φόβον, δια την τιμωρίαν που τους επεβλήθη. Ενοχοι δε και δι' άλλα καθώς ήσαν, εφοβούντο πολύ και άλλας τιμωρίας. Ο δε Ιησούς εμπήκε στο πλοίον και επέστρεψε. ³⁸ Παρακαλούσε δε αυτόν ο άνθρωπος, από τον οποίον είχαν βγη τα δαιμόνια, να μένη μαζή του. Ο Ιησούς όμως τον έστειλε ειρηνικά εις την πόλιν του, λέγων· ³⁹ “γύρισε στο σπίτι σου και να διηγήσαι όσα έκαμε εις σε ο Θεός”. Και εκείνος έφυγε και διαλαλούσε εις όλην την πόλιν, όσα ο Ιησούς έκαμε εις αυτόν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ – 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΣΤ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄, 27-39)

Κάποτε στή Σαμάρεια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μετά τόν μικρό διάλογο πού εἶχε ὁ Χριστός μέ τή γνωστή ἐκείνη γυναίκα, βγῆκαν τά πλήθη ἀπό τήν πόλη καί τόν παρακαλοῦσαν νά μείνει μαζί τους. «Ὡς οὔν ἦλθον πρός αὐτόν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτόν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς…».
Τώρα, μετά τή θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου στά Γάδαρα κι ὕστερα ἀπό τόν πνιγμό τῶν χοίρων, τό πλῆθος τόν παρακάλεσε νά φύγει. «Καί ἠρώτησαν αὐτόν ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο».
Διαφορετική συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων στήν κάθε μία περίπτωση. Στή Σαμάρεια οἱ ἄνθρωποι εὐγενεῖς, πρόθυμοι ν’ ἀκούσουν καί νά μάθουν, ἕτοιμοι νά πιστέψουν καί ν’ ἀκολουθήσουν. Στά Γάδαρα ἐντελῶς τό ἀντίθετο: παραδομένοι στόν τρόπο ζωῆς τους, δεισιδαίμονες μᾶλλον παρά φιλόθεοι. Βλέπουν ἐξωτερικούς κινδύνους, δέν ἔχουν ἐσωτερικούς φόβους, δέν ἀνησυχοῦν μέσα τους.
Ὑπάρχει στά ἱερά Εὐαγγέλια ἕνα ἄλλο περιστατικό, ἐκεῖνο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Ὅταν κατάλαβε πώς εἶχε μέσα στό ἁλιευτικό του πλοιάριο τόν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ, ἔπεσε στά πόδια του καί τόν παρακαλοῦσε: «Ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι ἀνήρ ἁμαρτωλός εἰμί, Κύριε».
Εἶναι ἀκόμη καί τό περιστατικό τοῦ ἑκατόνταρχου,  ὁ ὁποῖος δέν ἔκρινε ἄξιο τόν ἑαυτό του νά φιλοξενήσει τό Χριστό. «Κύριε, οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθης».
Μέσα σέ ὅλα αὐτά τά περιστατικά, τό περιστατικό στά Γάδαρα εἶναι μοναδικό. Οἱ Γαδαρηνοί παρακαλοῦν τό Χριστό νά μή μείνει, ἀλλά νά φύγει˙ ὄχι ὅμως ἐπειδή συναισθάνονται τήν ἁμαρτωλότητα καί τήν ἀναξιότητά τους. Τόν παρακαλοῦν νά φύγει, γιατί εἶναι ἀνεπιθύμητος, ἐπιζήμιος, ἐπικίνδυνος.
Τέτοια εἶναι ἡ κατάσταση, πού δημιουργεῖ στόν ἄνθρωπο ἡ ἁμαρτία. Τόν φέρνει σέ τέτοια πνευματική κόπωση καί ἠθική ὀκνηρία, πού δέν εἶναι ἱκανός νά διακρίνει τήν ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα, τό ἀγαθό ἀπό τό κακό. Οὔτε κάν θέλει ν’ ἀσχοληθεῖ μέ τέτοια πράγματα. Τόν ἐπισκέπτεται ὁ Θεός καί τοῦ δείχνει τήν ἀγάπη του, μά ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας δέν ἀντιλαμβάνεται τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι εὐχαριστημένος μέ τήν κατάστασή του, ἱκανοποιημένος μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς του, ἥσυχος καί ἀσφαλής σ’ ἕνα καθεστώς, σέ μία κατάσταση. Ἀλλά, ἀλίμονο σέ ὅποιον εἶναι εὐχαριστημένος μέ τόν ἑαυτό του, σέ ὅποιον βλέπει μόνο ἐξωτερικούς κίνδυνους καί δέν ἔχει ἐσωτερικούς φόβους καί ἀνησυχίες…
Τίποτα στόν κόσμο δέν εἶναι καί δέ γίνεται στήν τύχη, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Τύχη δέν ὑπάρχει˙ ὑπάρχει ὁ Θεός. Στό βίο τῶν ἀνθρώπων καί στήν ἱστορία τοῦ κόσμου τά σημεῖα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τῆς εὐεργετικῆς παρουσίας του εἶναι ὁλοφάνερα. Ὑπάρχουν ἐκεῖνοι πού δέ θέλουν νά τά δοῦν, γιατί ἔτσι τούς βολεύει. Οἱ χριστιανοί, ὅμως, μέ τόν στοχαστικό καί φωτισμένο νοῦ μας, ὀφείλουμε νά εἴμαστε πάντοτε προσεκτικοί καί νά βλέπουμε παντοῦ καθαρά τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Κι ὄχι μόνο νά τή βλέπουμε νά ἔρχεται στή ζωή μας, ἀλλά καί νά τήν προσέχουμε καί νά τήν ἐκτιμοῦμε καί νά τήν κρατοῦμε. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Με την εξομολόγηση ο άνθρωπος λυτρώνεται.

– Γέροντα,   στα  πρώτα  χρόνια  του  Χριστιανισμού  οί Χριστιανοί  έκαναν  δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;
– Άλλα τά πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δέν βοηθάει.
– Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;
– Και  πιο  πολύ  ζήλο  είχαν  και  δέν  είχαν  αυτά  πού  έχουν σήμερα  οί  άνθρωποι.  Τώρα, βλέπεις, τά ανδρόγυνα χωρίζουν στά καλά καθούμενα, δέν είναι όπως παλιά. Έχουν άπομακρυνθή οί άνθρωποι άπό τό μυστήριο τής έξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται άπό τούς λογισμούς και τά πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν νά τούς βοηθήσω σέ κάποιο  πρόβλημα  τους,   και  ούτε  εξομολογούνται  ούτε  εκκλησιάζονται!  Εκκλησιάζεσαι
καθόλου;, τούς ρωτάω. Όχι, μου λένε. Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;. Όχι. Ήρθα νά μέ κάνης καλά. Μά πώς; Πρέπει νά μετανοήσης γιά τά σφάλματα σου, νά έξομολογήσαι, νά  εκκλησιάζεσαι,   νά  κοινωνάς,   όταν  έχης  ευλογία  άπό  τον  πνευματικό  σου,   και  εγώ  θά
κάνω  προσευχή  νά  γίνης  καλά.  Ξεχνάς  ότι  υπάρχει  και  άλλη  ζωή  και  πρέπει  νά ετοιμασθούμε γιά ‘κει;. Κοίταξε, πάτερ, αυτά πού λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., έμενα δεν  με  απασχολούν.  Αυτά  είναι  παραμύθια.  Έχω  πάει  σέ  μάγους,   σε  μέντιουμ  και  δεν μπόρεσαν νά μέ κάνουν καλά. Έμαθα ότι έσύ μπορείς νά μέ κάνης καλά. Άντε τώρα! Τους μιλάς γιά εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε αυτά είναι παραμύθια, και
από  τήν  άλλη  μεριά:  Βοήθησε  με,   παίρνω  χάπια.  Έμ  πώς,   μέ  μαγικό  τρόπο  θά  γίνουν καλά;
Και  βλέπεις,   πολλοί,   ενώ  έχουν  προβλήματα  πού  τά  προκάλεσαν  οί  αμαρτίες  τους, δέν πηγαίνουν στον πνευματικό πού μπορεί νά τούς βοηθήση θετικά, αλλά καταλήγουν νά εξομολογούνται  στους  ψυχολόγους.  Λένε  τό  ιστορικό  τους,   τούς  συμβουλεύονται  γιά  τά προβλήματα  τους  καί,   άν  έχουν  νά  περάσουν  ένα  ποτάμι,   τούς  ρίχνουν  μέσα  καί  ή πνίγονται  ή  βγαίνουν,   άλλά  πού  βγαίνουν…  Ένώ,   άν  πάνε  νά  εξομολογηθούν  στον πνευματικό, θά περάσουν στήν άλλη όχθη από τήν γέφυρα άνετα, γιατί μέ τό μυστήριο της έξομολογήσεως ενεργεί ή Χάρις τού Θεού καί λυτρώνονται.
– Γέροντα, μερικοί λένε: Δέν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι’ αυτό δέν πάμε να
εξομολογηθούμε.
– Αυτά  είναι  δικαιολογίες.  Κάθε  πνευματικός  έχει  θεία  εξουσία,   εφόσον  φοράει πετραχήλι. Τελεί τό μυστήριο, έχει τήν θεία Χάρη καί, όταν διάβαση τήν συγχωρητική ευχή, ό Θεός σβήνει όλες τις  αμαρτίες  τις  όποιες εξομολογηθήκαμε μέ  ειλικρινή  μετάνοια. Άπό μας εξαρτάται πόσο θά βοηθηθούμε άπό τό μυστήριο της έξομολογήσεως. Ήρθε εκεί στο Καλύβι μιά φορά κάποιος πού είχε ψυχολογικά προβλήματα, μέ τον  λογισμό ότι έχω διορατικό  χάρισμα  καί  θά μπορούσα νά  τον βοηθήσω. Τί προβλέπεις,   μού  λέει,   γιά  μένα; Νά βρής, τού λέω, έναν πνευματικό νά έξομολογήσαι, γιά νά κοιμάσαι σάν τό πουλάκι καί
νά  μήν  παίρνης  χάπια. Δέν  υπάρχουν,   μού  λέει,   σήμερα  καλοί  πνευματικοί.  Παλιά υπήρχαν. Έρχονται μέ καλό λογισμό, ότι θά βοηθηθούν, άλλα δέν δέχονται αυτό πού τούς λες, και κρίμα στά ναύλα. Βλέπω  όμως  και  μιά  καινούργια  τέχνη  του διαβόλου.  Βάζει  στους  ανθρώπους  τόν λογισμό ότι, άν κάνουν κάποιο τάμα και τό εκπληρώσουν, άν πάνε καί κανένα προσκύνημα, είναι  εντάξει  πνευματικά.  Και  βλέπεις πολλούς νά  πηγαίνουν  μέ λαμπάδες καί  μέ τάματα στά  μοναστήρια,   στά  προσκυνήματα,   νά  τά  κρεμάνε  εκεί,   νά  κάνουν  καί  μεγάλους σταυρούς,   νά κλαίνε  καί  λιγάκι,   καί  νά  αρκούνται  σ’  αυτά.  Δέν  μετανοούν,   δέν έξομολογούνται, δέν διορθώνονται, καί χαίρεται τό ταγκαλάκι.
– Γέροντα, ένας άνθρωπος πού δέν εξομολογείται μπορεί νά είναι εσωτερικά αναπαυμένος;
– Πώς νά είναι αναπαυμένος; Γιά νά νιώση κανείς ανάπαυση, πρέπει νά πετάξη τά μπάζα άπό μέσα του. Αυτό θά γίνη μέ την εξομολόγηση. Ανοίγοντας ό άνθρωπος τήν καρδιά του στον  πνευματικό  καί  λέγοντας  τά σφάλματα  του,   ταπεινώνεται,   καί  έτσι  ανοίγει  τήν πύλη του Ουρανού, έρχεται πλούσια ή Χάρις του Θεού καί ελευθερώνεται. Πριν  άπό  τήν  εξομολόγηση  στήν  κορυφή  του  υπάρχει  ομίχλη,   βλέπει  θαμπά  καί δικαιολογεί τά σφάλματα του. Γιατί, όταν  ό  νους του είναι σκοτισμένος άπό τις αμαρτίες, δέν  βλέπει  καθαρά.  Μέ  τήν  εξομολόγηση  κάνει  μιά  φούουου,   φεύγει  ή  ομίχλη  καί καθαρίζει  ό  ορίζοντας.  Γι’  αυτό,   όσους  έρχονται  νά  συζητήσουμε  ένα  θέμα  ή  νά  μου ζητήσουν  μιά  συμβουλή  κ.λπ.,   άν  δέν  έχουν  έξομολογηθή  ποτέ,   τούς  στέλνω  πρώτα  νά εξομολογηθούν καί μετά νά έρθουν νά μιλήσουμε. Μερικοί μου λένε: Γέροντα, αφού εσύ μπορείς  νά καταλάβης τί  πρέπει  νά κάνω γι’  αυτό  τό  θέμα,   πές  μου.  Καί  νά καταλάβω έγώ τί  πρέπει  νά  κάνης,   τούς  λέω,   δέν  θά καταλάβης εσύ  τί θά σου πώ.  Γι’  αυτό  πήγαινε πρώτα νά έξομολογηθής και ύστερα έλα νά συζητηθούμε. Γιατί, πως νά  επικοινωνήσης καί νά συνεννοηθής μέ έναν άνθρωπο, όταν βρίσκεται σέ άλλη συχνότητα; Μέ  τήν  εξομολόγηση  πετάει  ό  άνθρωπος  άπό  μέσα  του  ό, τι  άχρηστο  έχει  καί καρποφορεί πνευματικά. Μιά μέρα έσκαβα τον κήπο μου, γιά νά φυτέψω λίγες ντοματιές. Εκείνη  τήν  ώρα  ήρθε  κάποιος  καί  μου  λέει:  Τί  κάνεις,   Γέροντα;.  Τί  νά  κάνω;  του  λέω, εξομολογώ  τον  κήπο  μου.  Καλά,   Γέροντα,   μου  λέει,   χρειάζεται  καί  ό  κήπος εξομολόγηση;. Ασφαλώς χρειάζεται.  Έχω διαπιστώσει  πώς,   όταν  τον εξομολογώ, βγάζω δηλαδή  έξω πέτρες,   αγριάδες,   αγκάθια  κ.λπ.,   τότε  βγάζει  επίσημα  κηπευτικά,   αλλιώς  οί ντομάτες γίνονται κιτρινιάρικες, καχεκτικές!…

Ένα κάλεσμα αγάπης για τις φυλακές

Με τη χάρη και την ευλογία του Θεού  η φιλανθρωπική ομάδα « από καρδιάς » της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής, συνεχίζει τη διακονία της στους ευαίσθητους και πονεμένους χώρους των φυλακών.Βρισκόμαστε κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους  και προσπαθούμε με τρόπο διακρικτικό να βοηθάμε όσο και όπως μπορούμε.

Για την διακονία αυτή χρειαζόμαστε και τη δική σας  βοήθεια.Αυτή τη φορά χρειαζόμαστε:

Μία ηλεκτρική σκούπα.

Ηλεκτρικά σώματα θέρμανσης

 και παπούτσια αθλητικά ( ανδρικά ) όχι καινούργια αλλά σε καλή κατάσταση.

Παρακαλούμε τα πράγματα να τα φέρνετε στην Ιερά Μονή Παναγίας -Πολυδενδρίου Αττικής με την ένδειξη για τις φυλακές ,

κάθε Κυριακή από τις 10.15π.μ. έως τις 12.30μ.μ.

και κάθε Τετάρτη από τις 5.30μ.μ. έως τις 8.00μ.μ.

Ευχαριστούμε «από καρδιάς» πολύ.

23 από 7.802 ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2017, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιά (15-30 Οκτωβρίου 2017)

Η ιστορική Ιερά και θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας των Ναυμάχων (Φανερωμένης) από την Ύδρα, στα ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2017 στον Πειραιά

Μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή ευκαιρία θα έχουμε στην Ενορία μας, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς, κατά τον εορτασμό των ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ 2017, καθώς η Ενορία μας και η πόλη του Πειραιά θα υποδεχθεί την ιστορική Ιερά και θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης από το νησί της Ύδρας.

Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης ή Παναγίας των Ναυμάχων εξέρχεται για πρώτη φορά από την Ύδρα προς ευλογία, αγιασμό και ενίσχυση των πιστών Ορθοδόξων όχι μόνο του Πειραιά αλλά ολοκλήρου του Λεκανοπεδίου. 

Την Ιερά Εικόνα θα υποδεχθούμε την Κυριακή 15 Οκτωβρίου στις 5.30 μ.μ. στον κεντρικό λιμένα Πειραιώς (έναντι του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου).

Κατά την παραμονή της Ιεράς Εικόνας στον Ιερό μας Ναό, καθημερινά θα τελούνται, η Θεία λειτουργία, οι Ιερές Ακολουθίες του Εσπερινού και της Ιεράς Παρακλήσεως και κάθε βράδυ Ιερά Αγρυπνία. Επίσης κάθε απόγευμα πνευματική ομιλία από προσκεκλημένους πατέρες και εισηγητές.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Την σχετική είδηση μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://agios-dimitrios.blogspot.gr/2017/09/2017.html

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση PROGRAMMA_DHMHTRIA_2017.pdf

Ιερά Πανήγυρη του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου των Όπλων Κάτω Πατησίων.

Το Σάββατο, 21 Οκτωβρίου ε.ε. και ώρα 6.00 μ.μ., στον Ι. Ναό Αγίου Δημητρίου των Όπλων, στα Κάτω Πατήσια (οδ. Στρατηγού Καλλάρη 57), θα πραγματοποιηθεί η επίσημη υποδοχή, από το παλαίφατο και ιστορικό Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, της Ιεράς και Θαυματουργού Εικόνος της «Παναγίας της Γαλιλαίας», η οποία θα παραμείνει έως και την Κυριακή 29 Οκτωβρίου.
Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων προς τιμήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου, την Κυριακή 22 Οκτωβρίου καί ώρα 10.00 μ.μ. θα τελεσθεί Ιερά Αγρυπνία με την αρχαιοπρεπή Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Κατά το διάστημα από 22 έως 29 Οκτωβρίου καθημερινώς θα τελείται η Θεία Λειτουργία (7.00 π.μ. – 9.00 π.μ.) και ώρα 11.00 θα ψάλλεται η Ιερά Παράκληση στην Παναγία, ενώ κάθε απόγευμα και ώρα 6.00 ο Όρθρος της Μεγάλης Εβδομάδος του Αγίου Δημητρίου.
Αποτελεί, αφ’ ενός εξαιρετική τιμή για τον ευσεβή λαό των Αθηνών η έλευση αυτού του Ιερού Σεαβάσματος, το οποίο για πρώτη φορά έρχεται στην Αθήνα, αφ’ ετέρου ευκαιρία να προσευχηθούμε όλοι με πίστη, ζητώντας από την Παναγία να ευλογεί όλους μας.
Εκ του Ιερού Ναού
ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ
ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ

Παρουσίαση βιβλίου από τη Θασιακή Ένωση Καβάλας

Η Θασιακή Ένωση Καβάλας και η δημοτική βιβλιοθήκη Καβάλας διοργανώνουν, το Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017 στις 7μ.μ., την παρουσίαση του βιβλίου του Κωνσταντίνου Χιούτη: «Το Μετόχι της Μονής Αγίου Παύλου στο Σωτήρος της Θάσου (19^ος – 20^ος αιώνας)». Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι: Κώστας Χατζηεμμανουήλ (δήμαρχος Θάσου), Κωνσταντίνος Χιόνης (ιστορικός, πρόεδρος Θασιακής Ένωσης Καβάλας). Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Νίκος Τσιλογεώργης (αντιπρόεδρος Θασιακής Ένωσης Καβάλας). Η παρουσίαση θα γίνει στη δημοτική βιβλιοθήκη Καβάλας (4^ος όροφος).

ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ Υπουργείου Παιδεία: ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ η διδασκαλία από τους Φακέλους Μαθήματος, μπορούν να χρησιμοποιούνται και τα παλιά βιβλία!

Αναδίπλωση του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με τα βιβλία των Θρησκευτικών- Συνεχίζουμε την επιστροφή των φακέλων των "νέων" Θρησκευτικών

Το Υπουργείο διά του Άγγελου Βαλλιανάτου, σχολικού συμβούλου Θεολόγων, καλεί τους εκπαιδευτικούς να προσαρμόσουν το μάθημα στις ανάγκες των συγκεκριμένων παιδιών που έχει κάθε εκπαιδευτικός, να χρησιμοποιήσουν  το υλικό που έχουν συγκεντρώσει από το παρελθόν και να κρατηθούν στις βιβλιοθήκες του σχολείου αρκετά αντίγραφα από  τα παλαιά βιβλία.
Την ίδια στιγμή όμως μερίδα διευθυντών επιδίδεται σε ψυχολογικό πόλεμο σε βάρος γονέων ακόμη και μαθητών που επιστρέφουν τα βιβλία.
Με τις υπ’ αρίθμ. 1434/28-9-2017 Οδηγίες για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών 2017-18 διευκρινίζεται από το Υπουργείο Παιδείας ότι:
“Το περιεχόμενο του Φακέλου Μαθήματος δεν είναι βιβλίο. Δηλαδή, δεν θα πρέπει να διδαχθεί ως δοκίμιο, όπου τα παιδιά θα διαβάσουν και θα μάθουν κάτι, ούτε και θα εξεταστούν στο περιεχόμενό του. Το υλικό που βρίσκεται στους Φακέλους Μαθήματος είναι προτεινόμενο και βοηθητικό, ώστε να έχουμε κάτι κοινό στα χέρια μας για να εργαστούμε με τα παιδιά στην τάξη. Από τους Φακέλους επιλέγουμε όσα στοιχεία θεωρούμε ότι μας χρειάζονται, αγνοούμε τα υπόλοιπα. Εξίσου, οι «Ιδέες για εργασίες και δραστηριότητες» και τα κείμενα σε έγχρωμο πλαίσιο είναι ενδεικτικά. Το μάθημα των Θρησκευτικών αρχίζει και τελειώνει στην τάξη. Τα παιδιά μαθαίνουν από τη διαδικασία διδασκαλίας στην τάξη, δεν απομνημονεύουν κάτι“.
Σε άλλο σημείο τονίζεται: “Σε κάθε Θεματική Ενότητα, στο Πρόγραμμα Σπουδών, υπάρχουν πολύ περισσότερα Προσδοκώμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα, Βασικά Θέματα και Προτεινόμενες Δραστηριότητες από εκείνα που χρειαζόμαστε για τη διδασκαλία μας. Βρίσκονται εκεί για να επιλέξουμε ανάλογα με τα παιδιά και εμάς και όχι για να τα εξαντλήσουμε.”
Είναι σαφές από τα παραπάνω ότι οι γονείς μπορούν ελεύθερα να επιστρέψουν τους φακέλους των Θρησκευτικών πίσω και να αξιώσουν τα παιδιά τους να διδαχθούν μόνο θέματα που αφορούν την Ορθόδοξη Πίστη καθώς και να μην αξιολογηθούν επί του φακέλου που επιστρέφουν. Αντίστοιχη ελευθερία παρέχεται και στους εκπαιδευτικούς που θα επιλέξουν να διδάξουν μόνο ορθόδοξες θεματικές.
Λάβαμε σειρά από καταγγελίες από διάφορα μέρη της Ελλάδος πως κάποιοι διευθυντές σχολείων ή προϊστάμενοι εκπαίδευσης με υπερβάλλοντα κομματικό ή άλλου είδους ζήλο ασκούν ψυχολογική πίεση σε γονείς εμποδίζοντάς τους να επιστρέψουν τους φακέλους των Θρησκευτικών. Προφασίζονται απίστευτους ισχυρισμούς όπως δήθεν λήξη της προθεσμίας επιστροφής (!!!), ότι είναι παράνομο να επιστραφούν τα βιβλία, ότι οι μαθητές θα λαμβάνουν απουσίες ή ότι θα λάβουν χαμηλή βαθμολογία και θα αποκλεισθούν από τη διαδικασία επιλογής τους για σημαιοφόροι. Προϊστάμενοι εκπαίδευσης σε τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές εκπομπές προσβάλλουν τους γονείς ως “γραφικούς” και “φανατισμένους”. Κάποιοι δε εκπαιδευτικοί (ελάχιστοι ευτυχώς) προχωρούν σε απομόνωση των μαθητών που επέστρεψαν τα βιβλία ή σε επιδεικτική εξέτασή τους σε μη ορθόδοξα θέματα.
Σύμφωνα και με τις ανωτέρω νέες διευκρινιστικές οδηγίες του Υπουργείου, είναι σαφές ότι βρίσκονται εκτός κάλυψης Υπουργείου. Πρόκειται για απολύτως παράνομες πρακτικές που διώκονται πειθαρχικά ακόμη και ποινικά. Συμβουλεύουμε τους γονείς που αντιμετωπίζουν τέτοιες “μεθοδεύσεις” να απαιτούν γραπτή αιτιολόγηση από τους διευθυντές ή προϊσταμένους για ποιο λόγο αρνούνται να παραλάβουν τις δηλώσεις επιστροφής του φακέλου, παρά τη ρητή νομοθετική πρόβλεψη του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας. Οι παραβιάσεις διατάξεων του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας επισύρουν  πειθαρχικές ευθύνες ακόμη και ποινικές. Όσον αφορά τους ελάχιστους εκπαιδευτικούς που προσβάλλουν τις προσωπικότητες μαθητών τους, πρέπει να ελεγχθούν τουλάχιστον πειθαρχικά. Θυμίζουμε δε τη γνωμοδότηση του Συνταγματολόγου κ. Γεωργίου Κρίππα σύμφωνα με την οποία εκπαιδευτικοί που διδάσκουν ως θρησκειολογία  το μάθημα των Θρησκευτικών διαπράττουν παράνομο προσηλυτισμό.
Για άλλη μια φορά καλούμε το σύνολο των Ελλήνων Ορθοδόξων να αναλάβουν την εκκλησιαστική, συνταγματική και ιστορική τους ευθύνη και να αξιώσουν την ανάκληση του νέου προγράμματος σπουδών  για το μάθημα των Θρησκευτικών. Η Ελληνική Πολιτεία, τόσο ευαίσθητη οψίμως σε ζητήματα “αυτοπροσδιορισμού”, οφείλει να σεβαστεί την ιδιοπροσωπία μας  ως Ορθοδόξων Χριστιανών, οφείλει να σεβαστεί το Νόμο, το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις.

ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - π. Γεωργίου Χριστοδούλου

Μου είπε η μαμά ενός παιδιού στο κατηχητικό: «Εμένα το παιδί μου δε θα το κάνετε μοναχή, εγώ την προορίζω για μοντέλο, για να μη χαραμίσει την ομορφιά της. Απλά την αφήνω, διότι είναι και οι φίλες της».

Σαν τη Ναταλία τη Λιονάκη υπάρχουν και άλλες και άλλοι, με ομορφιά που συγκρίνεται με αυτή των κοσμικών μοντέλων.

Δεν υπάρχουν όμως μόνο όμορφες και όμορφοι. Υπάρχουν άνθρωποι καλλιεργημένοι, μορφωμένοι με διδακτορικά και με πρότερη κοινωνική κατάσταση, πολλές φορές, αξιοζήλευτη.

Άφησαν τα εγκόσμια, με βαθιά συναίσθηση της αλλαγής που πρόκειται να πραγματοποιήσουν στη ζωή τους, αναζητώντας κάτι ανώτερο και ποιοτικότερο.

Αυτό που έκαναν δεν τους γέμιζε ψυχικά. Αγάπησαν τη μοναχική ζωή, μα πάνω απ’ όλα τον Θεό. Σκέφθηκαν και την επόμενη ζωή, τη μέλλουσα, τον Παράδεισο και την κόλαση και αποφάσισαν να επιλέξουν τον καταλληλότερο και ασφαλέστερο δρόμο που υπάγει προς την Αληθινή Ζωή.

Η επιλογή του καθενός είναι σεβαστή. Κάποιες φορές όμως δε συμβαίνει αυτό, κυρίως όταν κάποιος επώνυμος θελήσει να αφιερώσει τη ζωή του στο Χριστό. Τότε πλάθουμε από το μυαλό μας ένα σωρό σενάρια, συκοφαντώντας ακόμη και αγίους ανθρώπους αλλά και ολόκληρη την Εκκλησία, μη μπορώντας να αποδεχτούμε την απόφασή τους.

Στην εποχή που ζούμε, κάποιοι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί, αποδέχονται πιο εύκολα ένα παιδί 15 χρονών που αλλάζει φύλο, παρά έναν άνθρωπο που αφιερώνει τη ζωή του στο Χριστό.

Π. Γεώργιος Χριστοδούλου