Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Πρωτίστως έχουμε ανάγκη από τη βοήθεια του Θεού (του π. Αὐγουστίνου Μύρου)




«Ἐὰν μ Κύριος φυλάξ πόλιν ες μάτην γρύπνησεν φυλάσσων» (Ψα 126)
Εναι πάντοτε πίκαιρος παραπάνω θεόπνευστος λόγος το Ψαλμωδο, λλ γι μς ποκτ ντελς διαίτερη σημασία στς ποκαλυπτικς μέρες πο ζομε· στς μέρες πο πειλεται κάθε πόλη, κάθε πατρίδα το κόσμου, πως κα δική μας, π τν κατάσχετη πιδρομ νς μικροσκοπικο χθρο (το κορωναϊο), κα χι μόνον ατο.
ραγδαία ξέλιξη τν γεγονότων δείχνει τρανότατα πς καταρρέει θεωρούμενη παντοδυναμία το νθρώπου. μες ο νθρωποι, πο καυχηθήκαμε λαζονικ γι τς πιστημονικς κα τεχνολογικς πιτυχίες μας, γνοώντας κα χλευάζοντας τν Δημιουργό, ατν πο μς προίκισε μ τ παραίτητα ργανα γι ατές, στεκόμαστε τρομοκρατημένοι στν νεξέλεγκτη πέλαση το κορωναϊο. ναζητομε τρόπους γι τν ποτελεσματικ ντιμετωπιση το κινδύνου.
Ο σοφο το κόσμου, ο εδικοί, ναλύουν τ δεδομένα κα εσηγονται μέτρα, τ ποα θεωρον παραίτητα. συντεταγμένη Πολιτεία ποφασίζει κα νομοθετε. Κλείνουν τ σχολεα λων τν βαθμίδων κα λοι ο χροι συναθροίσεων. πολειτουργον ο δημόσιες πηρεσίες. παγορεύονται ο σκοπες κα μ παραίτητες μετακινήσεις. πιβάλλονται μέτρα γιεινς προστασίας.
λα ατ εναι φέλιμα κα παραίτητα, λλ δν παύουν ν εναι μέτρα νθρώπινα μ περιορισμένη σχύ κα ποτελεσματικότητα. Εναι μέτρα πο σχεδιάζονται, χωρς ν ληφθ π’ ψιν βασικ ατία τς φιαλτικς πληγς, πο κατατρόμαξε τν νθρωπότητα. Γι ν θεραπευθ μία πληγ εναι παραίτητο ν ντοπισθ πρτα ατία, πο τν προκάλεσε.
Κι δ πρέπει ν μιλήσουμε ξεκάθαρα, μ κριτήριο τν μπειρία τν γίων. βασικ ατία εναι ποστασία π τν ληθιν Θεό, νυπακο στ γιο κα φιλάνθρωπο θέλημά Του. Δείγματα κραυγαλέα ατς τς ποστασίας κα τς ατάρεσκης νυπακος, εναι λλοίωση τς ποκελαλυμμένης ληθείας, κα ξίσωσή της μ τν πλάνη τς αρέσεως, τ καλλιεργημένο γωϊστικ φρόνημα στν καθημερινή μας συμπεριφορά, καύχηση γι τς παρ φύσιν σαρκικς μαρτίες, πληστία κα καταπάτηση το δικαίου, μεταφορ το φόνου τν νυπεράσπιστων παιδιν μ τς κτρώσεις π τν κατάλογο τν εδεχθν γκλημάτων στν κατάλογο τν νθρωπίνων δικαιωμάτων. Ατ ποστασία χει π μόνη της τς φοβερς συνέπειες. Εναι ατ πο ποκάλυψεν διος Θεός, «Ἐὰν δ μ θέλητε, μηδ εσακούσητέ μου, μάχαιρα μς κατέδεται· τ γρ στόμα Κυρίου λάλησε τατα» (σ. 1,20). Δν εναι φιλάνθρωπος Θες πο μς τιμωρε. μες ο διοι ατοτιμωρούμαστε. μοιάζουμε μ τν δηγ ατοκινήτου, ποος πολαμβάνει τς νέσεις κα ξυπηρετήσεις το χήματός του, λλ περιφρονώντας τος νόμους δικς κυκλοφορίας, τ ρίχνει πάνω στν βράχο κα συντρίβεται. Βράχος εναι μετάβλητος Θες, πάνω στν ποο προσκρούει μεταβλητς μετανόητος νθρωπος. Κανένας νουνεχς δν διανοεται ν κατηγορήση τν βράχο γι τν συντριβή. πως σημειώνει Μ. Βασίλειος, Θες ξιοποιε τς μάστιγες, πο συμβαίνουν ξ ατίας μας, κα «σωφρονίζει τν γενικευμένη κακία το λαο» (ΕΠΕ 7,92).
Τ νθρώπινα μέτρα εναι καλ μν, λλ μικρ κα νίσχυρα, διότι γνοεται τελείως κενος πο πραγματικ μπορε ν μς βοηθήση, δηλαδή ληθινς Θεός. ταν μία μηχαν ποστ σοβαρ βλάβη, κενος πο καλύτερα π ποιονδήποτε λλον μπορε ν τν διορθώση εναι κατασκευαστής της. Κατ παρόμοιο τρόπο κάθε βλάβη στν βίο τν νθρώπων, μπορε καλύτερα, ριστα ν τν διορθώση Πλάστης κα Δημιουργς το νθρώπου.
Ατο το Θεο τν παρέμβαση κα τν βοήθεια χουμε τν νάγκη περισσότερο π κάθε τι λλο ατς τς κρίσιμες μέρες. Κι ατ τ βοήθεια μπορε ν μς τν προσφέρει ποκλειστικ κα μόνον μία, γία, καθολικ κα ποστολικ κκλησία, διότι ατ εναι ταμειοχος τς θείας χάριτος κα βοηθείας, πως μέτρητες φορς χει ποδειχθ μ συγκεκριμένα θαύματα στ παρελθν.
λληνικ Πολιτεία ζήτησε κα πίσημα βοήθεια π τν κκλησία στ διαίτερα δύσκολο ργο, πο χει πωμισθε. λλ ποι βοήθεια; Ζήτησε ν βοηθήση κκλησία ν πεισθον ο χριστιανο ν φαρμόσουν τ νθρώπινα μέτρα, πο κείνη πιβάλλει. Ν παραμείνουν στ σπίτι τους. Ν μν συνωστίζονται σ δημόσιους χώρους κα διαίτερα στος ερος ναούς. Ν τηρον τς παιτούμενες ποστάσεις στς παραίτητες συναντήσεις μ λλους.
Δν εδαμε, μως, κανένα κπρόσωπο τς Πολιτείας ν ζητ π τν κκλησία τν λλη, τν θεία βοήθεια. Ατν τν βοήθεια, πο ψαλμωδς μς διδάσκει τι εναι πι παραίτητη στς κρίσιμες ατς ρες γι λους μας, διότι «ἐὰν Κύριος, παντοδύναμος Θεός, δν φυλάξη τν πόλη μας, τν πατρίδα μας, τν κόσμο μας, π τν πικίνδυνο χθρό, στ χαμένα θ προσπαθον σοι νθρωποι χουν ναλάβει ν τν φυλάξουν» (Ψα 126). Κι πως ρμηνεύει γιος Χρυσόστομος, εναι σν ν λέγη προφήτης· «Κι ν κόμη γρυπντε, κι ν σηκώνεστε πρν ξημερώση, κι ν ργτε ν κοιμηθτε, δαπανώντας λο τν χρόνο σας σ κόπο κα ταλαιπωρίες, ἐὰν δν πολαύσετε τ θεία βοήθεια, λα τ νθρώπινα θ ξαφανισθον κα τίποτε οσιαστικ δν θ προκύψη π τν φροντίδα σας ατή» (Ες τν ρκστ’ ψαλμόν, 1).
ψαλμωδς σ λλη περίπτωση, περιγράφοντας τ κατάντημα το περφίαλου κα λαζόνα νθρώπου, πο στηρίχθηκε στν αυτό του, προφητεύει: «Ο δίκαιοι θ δον κα θ φοβηθον κα θ γελάσουν μ ατν, λέγοντας· Ν νθρωπος ( τ θνος), πο δν κανε τν Θε βοηθό του, λλ μπιστεύθηκε στν φθονία το πλούτου του κα οκοδόμησε τν δύναμη κα τν πιρροή του στν ματαιότητά του» (Ψα 51,8-9).
Δν πρέπει μως ν λησμονομε τι πανίσχυρη κα βεβαία βοήθεια το Θεο δν εναι προϋπόθετη, «διότι, πως κριβς δν εναι δυνατν, ν δν βοηθ Θες ν φέρουμε σ πέρας τς ποθέσεις μας, τσι, ἐὰν Θες βοηθ, μες δ ο διοι εμαστε δρανες κα διάφοροι, δν εναι δυνατν ν πιτύχουμε τν σκοπό μας» (Ες τν ρκστ’ ψαλμόν, 1). Πολ δ περισσότερο θ ποτυγχάνουμε, ἐὰν εμαστε μετανόητοι, ρνητα τς πατροπαράδοτης Πίστεως κα περιφρονητα κα χλευαστα τν ντολν το Θεο. Μ να λόγο, δν μπορομε ν πετύχουμε τν σκοπό μας, ἐὰν δν δείξουμε μπρακτα τν μετάνοιά μας. Ατ εναι γι τν παροσα ρα τ παραίτητο μήνυμα τς κκλησίας, ς προϋπόθεση γι ν πολαύσουμε τν ναγκαία κα νυπέρβλητη θεία βοήθεια.
Τώρα, διαίτερα στς κρίσιμες ατς μέρες, πρεπε ν χτυπον λες ο καμπάνες τν ρα τν ερν κολουθιν, γι ν σημαίνουν τι κκλησία γρυπνε γι τ παιδιά της κα γι λόκληρο τν κόσμο. Τώρα, διαίτερα πρεπε ν γίνονται λιτανεες μ γιες εκόνες κα για λείψανα, γι ν συντονισθον ο πρεσβεες λων τν γίων, γι ν φθάσουν τ ατήματά μας στν θρόνο το Θεο. Τώρα, διαίτερα, πρεπε λοι ο ερο ναο ν λειτουργονται, στω μ τν παπ, τν ψάλτη, τν νεωκόρο κα σους πιστος προβλέπουν ο εδικοί, γι ν νέρχεται εχαριστιακ ς κραυγ πόνου κεσία σωτηρίας π τν Θεό. Τώρα, διαίτερα πρεπε ν ερεθ τρόπος ο τοιμασμένοι χριστιανο ν λαμβάνουν τ πανάχραντο Σμα κα Αμα το Κυρίου ησο Χριστο, τ λεξιτήριο παντς κακο, τ φάρμακο τς θανασίας, κα χι ( τς βλασφημίας) τ μέσον μετάδοσης τν μικροβίων κα τν ἰῶν! Τώρα, διαίτερα εναι ρα τς κκλησίας ν προσφέρη τ πι παραίτητο, τ πι ποτελεσματικό, πο χουν ναγκη λοι ο νθρωποι, τν πανίσχυρη κα φιλάνθρωπη θεία βοήθεια.
ρχιμ. Αγουστνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.


Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Λειτουργίες «κεκλεισμένων των θυρών» ζητά η Εκκλησία της Ελλάδος

Να επιτραπεί στους κληρικούς της χώρας να τελούν τη Θεία Λειτουργία και τις ιερές ακολουθίες κανονικά, αλλά κεκλεισμένων των θυρών, ζητούν με επιστολή προς την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και η Ιερά Σύνοδος.
«Τούτο θα διευκολύνη τα μέγιστα την αγιαστικήν αποστολήν της ποιμαινούσης Εκκλησίας η οποία οφείλει να δέεται και να προσεύχεται υπέρ υγείας του λογικού αυτής ποιμνίου, αλλά θα συντελέση καθοριστικά και εις την διατήρησιν της ψυχραιμίας των λαϊκών μελών της Εκκλησίας…» τονίζει στην επιστολή του ο Αρχιεπίσκοπος που κάνει ειδική μνεία και στους ναούς που βρίσκονται στα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας, οι οποίοι παραμένουν «σιωπηλοί».Στην ίδια επιστολή, η Εκκλησία της Ελλάδος διά του Αρχιεπισκόπου ζητά να επιτραπεί να τελούν τη Θ. Λειτουργία και στα μοναστήρια, όπου οι άνθρωποι ζουν ούτως ή άλλως με κοινοβιακό τρόπο.
Επίσης, επισημαίνεται η ανάγκη να επιτραπεί η τέλεση κηδειών και σε ναούς εκτός κοιμητηρίων, αφού σε πολλές περιοχές της χώρας τα κοιμητήρια δεν έχουν ναούς.
Επιπρόσθετα, γίνεται αναφορά και στις διαδικτυακές μεταδόσεις ιερών ακολουθιών.
Επιστολή για «ατομική προσευχή»
Με δεύτερη επιστολή της, την οποία υπογράφει ο αρχιγραμματέας της, επίσκοπος Ωρεών Φιλόθεος, η Ιερά Σύνοδος ζητά από τον γ.γ. Θρησκευμάτων, Γιώργο Καλαντζή, να προβλεφθεί στους λόγους που επιτρέπουν έξοδο από τα σπίτια, η «ατομική προσευχή», όπως περιγράφεται στην ΚΥΑ που εξέδωσαν οι υπουργοί Παιδείας και Υγείας, ενώ γίνεται ειδική αναφορά και για τους ανθρώπους που επιθυμούν να επισκεφθούν τα μνήματα οικείων τους στα νεκροταφεία.

in.gr

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Ἡ Πνευματικὴ καὶ νοερὴ Κοινωνία, δηλαδή, πῶς κοινωνεῖται νοερὰ καὶ πνευματικὰ ὁ Χριστός.

Ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μας υποδεικνύει έναν άλλο τροπο Κοινωνίας με τον Θεό αυτές τις δύσκολες ημέρες μέσα από το βιβλίο Αόρατος Πόλεμος


Ἂν καὶ μυστηριακὰ δὲν μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε τὸν Κύριό μας περισσότερο ἀπὸ μία φορὰ τὴν ἡμέρα, ὅμως πνευματικὰ καὶ νοερὰ μποροῦμε νὰ τὸν δεχώμαστε κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγὴ διὰ μέσου της ἐργασίας ὅλων τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν ἐντολῶν καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν θεία προσευχὴ καὶ μάλιστα τὴν νοερά.

Ἐπειδὴ καὶ ὁ Κύριος βρίσκεται κρυμμένος μέσα στὶς ἁγίες του ἐντολές, καὶ ὅποιος κάνει μία ἀρετὴ ἢ ἐντολή, δέχεται ἀμέσως μέσα στὴν ψυχή του καὶ τὸν Κύριο ποὺ εἶναι κρυμμένος μέσα σ᾿ αὐτές, ὁ ὁποῖος ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ κατοικήσῃ μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα του μέσα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ θὰ φυλάξη τὶς ἐντολές του λέγοντας: «Ἐὰν κάποιος μὲ ἀγαπᾷ θὰ τηρήσῃ καὶ τὸν λόγο μου, καὶ ὁ Πατέρας μου θὰ τὸν ἀγαπήσῃ καὶ θὰ ἔλθουμε πρὸς αὐτὸν καὶ θὰ κατοικήσουμε σὲ αὐτόν» (Ἰω. 14,23).

Ἡ κοινωνία αὐτὴ καὶ ἡ ἕνωσις δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἀφαιρεθῇ ἀπὸ κανένα κτίσμα παρὰ μόνον ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία μας ἢ ἀπὸ κάποιο ἄλλο σφάλμα μας. Καὶ μερικὲς φορὲς αὐτὴ ἡ Κοινωνία εἶναι τόσο καρποφόρα καὶ τόσο εὐάρεστη στὸν Θεό, ὅσο ἴσως δὲν εἶναι πολλὲς ἄλλες μυστηριώδεις κοινωνίες ἀπὸ τὴν ἔλλειψι ἐκείνων ποὺ τὶς δέχονται. Λοιπόν, ὅσες φορὲς ἔχεις τὴν διάθεσι καὶ ἑτοιμασθῇς γιὰ μία παρόμοια κοινωνία, θὰ βρῇς πρόθυμο καὶ ἕτοιμο τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, μόνος του νὰ σὲ τρέφῃ πνευματικὰ μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια.

Γιὰ νὰ ἑτοιμασθῇς λοιπὸν γιὰ τὴν νοερὴ αὐτὴ κοινωνία, κάνε ὡς ἑξῆς: Στρέψε τὸ νοῦ σου στὸν Θεὸ καὶ βλέποντας μὲ ἕνα σύντομο βλέμμα ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τὶς ἁμαρτίες σου καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸν Θεό, λυπήσου γιὰ τὴν βλάβη ποὺ τοῦ προξένησες καὶ μὲ κάθε ταπείνωσι καὶ πίστι παρακάλεσέ τον νὰ καταδεχθῇ νὰ ἔλθῃ στὴν ταπεινή σου ψυχὴ μὲ νέα χάρι γιὰ νὰ τὴν ἰατρεύσῃ καὶ νὰ τὴν δυναμώσῃ κατὰ τῶν ἐχθρῶν.

Ἢ ὅταν πρόκειται νὰ ἀσκηθῇς καὶ νὰ σκληραγωγηθῇς ἐναντίον κάποιας ἐπιθυμίας σου ἢ γιὰ νὰ κάνῃς κάποια νέα πρᾶξι ἀρετῆς ἢ γιὰ νὰ φυλάξῃς κάποια ἐντολή, κάνε ὅλο αὐτὸ μὲ σκοπὸ νὰ ἑτοιμάσῃς τὴν καρδιά σου γιὰ τὸν Θεὸ ποὺ πάντα σοῦ τὴν ζητεῖ. Καὶ κατόπιν στρέφοντας τὴν προσοχή σου σ᾿ Αὐτόν, φώναξέ τον μὲ ἐπιθυμία μεγάλη νὰ ἔλθη μὲ τὴν χάρι του νὰ σὲ ἰατρεύσῃ καὶ νὰ σὲ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, γιὰ νὰ ἔχῃ αὐτὸς μόνος τὴν καρδιά σου στὴν ἐξουσία του.

Ἢ καὶ θυμούμενος τὶς προσευχὲς τῆς κοινωνίας τῶν μυστηρίων, ποὺ προαναφέρθηκαν, πὲς μὲ καρδιὰ ποὺ εἶναι ἀναμμένη: «Πότε, Κύριέ μου, νὰ σὲ δεχθῶ ἄλλη μία φορά; Πότε; Πότε; κ.λπ.». Καὶ ἂν θελήσῃς νὰ κοινωνήσῃς πνευματικὰ μὲ ἀκόμη καλύτερο τρόπο, διεύθυνε καὶ βάλε ἀπὸ τὸ προηγούμενο βράδυ ὅλες τὶς σκληραγωγίες καὶ τὶς πράξεις τῶν ἀρετῶν καὶ κάθε καλὸ ἔργο ποὺ σκέπτεσαι νὰ κάνῃς στὸ σκοπὸ αὐτό, δηλαδὴ στὸ νὰ δεχθῇς πνευματικὰ τὸν Κύριό σου. Καὶ τὸ πρωὶ καθὼς θὰ ξημερώνῃ, σκέψου, τί καλό! Τί εὐτυχία! Τί μακαριότητα ὑπάρχει στὴν ψυχὴ ἐκείνη ποὺ ἐπάξια μεταλαμβάνει μυστηριακὰ τὸ πανάγιο Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας! Διότι μὲ αὐτὸ ἀποκτοῦνται πάλι οἱ ἀρετὲς ποὺ ἔχουν χαθεῖ, καὶ πάλι ἡ ψυχὴ ἐπιστρέφει στὴν προηγούμενη ὡραιότητά της καὶ γίνεται μέτοχος αὐτὴ τῶν μισθῶν τοῦ πάθους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (κοινωνοῦνται εἰς αὐτὴν οἱ καρποὶ καὶ οἱ μισθοὶ τοῦ πάθους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ). Καὶ ἀπὸ τὴν μυστηριώδη κοινωνία πέρασε στὴν μυστικὴ κοινωνία καὶ σκεπτόμενος ὅτι νοερὰ τὰ ἴδια ἀγαθὰ ἀπολαμβάνεις μὲ τὴν μυστηριακὴ κοινωνία, φρόντισε νὰ ἀνάψης τὴν καρδιά σου μιὰ μεγάλη ἐπιθυμία νὰ τὸν δεχθῇς νοερὰ καὶ πνευματικὰ καὶ ἀφοῦ χορτάσῃς ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία αὐτὴ γύρισε πρὸς τὸν Κύριό σου καὶ πές:

 Ἐπειδή, Κύριέ μου, δὲν μπορῶ μυστηριωδῶς νὰ σὲ δεχθῶ τὴν ἡμέρα αὐτή, κάνε ἐσύ, ποὺ εἶσαι ἡ ἀγαθότητα καὶ ἡ ἄκτιστη δύναμις, νὰ σὲ δεχθῶ ἐπάξια τώρα πνευματικὰ καὶ κάθε ὥρα καὶ κάθε ἡμέρα δίνοντάς μου νέα δύναμι καὶ χάρι ἐναντίον ὅλων μου τῶν ἐχθρῶν, καὶ μάλιστα ἐναντίον ἐκείνου τοῦ πάθους τοῦ ἐχθροῦ στὸ ὁποῖο ἐναντιώνομαι καὶ κάνω πόλεμο μὲ τὴν βοήθειά σου

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020

«Κανείς δεν μπορεί να παίζει με τον Θεό, εκβιάζοντας ένα θαύμα», λέει ο ομ. καθηγητής της Θεολογικής, Μ. Κωνσταντίνου


30-03-2020

Την άποψη ότι η Εκκλησία της Ελλάδος βρέθηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει το ζήτημα του κορονοϊού εκφράζει σε συνέντευξή του στην F.S. o Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, ομότιμος καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, Άρχων Διδάσκαλος του Ευαγγελίου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.
Ο κ. Κωνσταντίνου διευκρινίζει ότι ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη απόφαση της Ιεράς Συνόδου διαφαίνεται κάποια τάση αμφισβήτησης της επιστημονικής θέσης, με την οποία συμφώνησαν όλοι οι ιεράρχες, και σημειώνει ότι προβληματισμός υπήρξε μόνο στον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.

Οι αποφάσεις μετά τις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου έδειχναν αντιφατικές. Προσπαθούσαν συμβιβασμό με το κράτος ή ήταν συμβιβασμός στο εσωτερικό της Ιεραρχίας;
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος βρέθηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει ένα ζήτημα για το οποίο δεν είχε προηγούμενη εμπειρία. Ουδέποτε μέχρι σήμερα τέθηκε θέμα να κλείσουν οι εκκλησίες και μην ξεχνάμε ότι σε παλιότερους αιώνες οι επιδημίες αντιμετωπίζονταν με λιτανείες. Ταυτόχρονα βρέθηκε αντιμέτωπη με μια απρόσμενη επίθεση από ανθρώπους, στην πλειονότητά τους μη μέλη του πληρώματός της, που απαιτούσαν να κλείσουν οι εκκλησίες. Ακούστηκε ακόμα και το εξωφρενικό ότι οι χριστιανοί ευθύνονται για τη διάδοση του ιού. Από την εποχή του Νέρωνα είχε να ακουστεί τέτοια κατηγορία. Έτσι, η Ιεραρχία αιφνιδιάστηκε και βρέθηκε χωρίς λόγο απολογούμενη, πράγμα που την οδήγησε στη λανθασμένη επιλογή να δώσει μια λύση που θα συνδύαζε την πίστη και τη διδασκαλία της με την ανάγκη προστασίας του πληρώματός της από την πανδημία. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτό ήταν αδύνατο, καθώς η Εκκλησία δεν μπορεί να απευθύνεται στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών, αφού υπάρχουν πολλοί που δεν πιστεύουν στην πρόνοια του Θεού, αλλά μόνο στα μέλη της, μεταξύ των οποίων υπάρχουν επίσης διάφορα επίπεδα θρησκευτικής συνείδησης και θεολογικής συνειδητοποίησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πίεζε να πάρει την απόφαση η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση προτιμούσε να την πάρει η Εκκλησία. Σαν να επιθυμούσαν και οι δύο να μη φορτωθούν το κόστος μιας σύγκρουσης.
Είναι αλήθεια ότι, ανεξάρτητα από τη ρητορική των διαφόρων κομμάτων, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έθεσε ποτέ σοβαρά το θέμα των σχέσεων Εκκλησίας-πολιτείας. Και οι λόγοι είναι προφανείς: από τη μια καμία κυβέρνηση δεν είχε επεξεργασμένο σχέδιο για το είδος των σχέσεων που επιθυμεί να προτείνει προς την Εκκλησία και από την άλλη καμία κυβέρνηση δεν θέλει να επωμιστεί το πολιτικό κόστος μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης με την Εκκλησία, αλλά ούτε και το βάρος μιας επιλογής που κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει.

Η Εκκλησία στην πρώτη της ανακοίνωση αποθάρρυνε τους πιστούς από την προσέλευση στη θεία λειτουργία, αλλά εκείνοι γέμισαν τους ναούς. Μήπως δεν εμπιστεύονται την Ιεραρχία;
Δεν τίθεται θέμα εμπιστοσύνης ή μη προς την Ιεραρχία. Όλες οι θρησκευτικές κοινότητες υποφέρουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό από φονταμενταλιστικές ομάδες που δρουν στο εσωτερικό τους. Κάτι ανάλογο ισχύει και στα πολιτικά κόμματα, είτε στα δεξιά με τις ακραίες φασιστικές ομάδες είτε στα αριστερά με τις αριστερίστικες οργανώσεις. Όταν για διάφορους λόγους οι ομάδες αυτές υποκινούνται ή ενθαρρύνονται να δράσουν, δημιουργούνται προβλήματα που είναι σε όλους γνωστά και δεν χρειάζονται περισσότερη ανάλυση.

Μήπως η Ιεραρχία φοβάται ότι αν κλείσουν οι εκκλησίες οι πιστοί θα αναζητήσουν τη θεία σκέπη αλλού;
Στην Ελλάδα τέτοιο θέμα δεν τίθεται στην πραγματικότητα. Η Εκκλησία δεν κινδυνεύει να χάσει μέλη της από τη δράση άλλων θρησκευτικών ομάδων. Η όποια προσηλυτιστική δράση νεοφανών προτεσταντικής απόχρωσης κύκλων στοχεύει κυρίως σε ανθρώπους που δεν είναι μέλη κάποιας εκκλησιαστικής κοινότητας, ενώ η δράση κάποιων γλαφυρών αποσχισθέντων από την Ορθόδοξη Εκκλησία κληρικών είναι one man show, που κάνουν βέβαια θόρυβο με τις υπερβολικές και αθεολόγητες θέσεις τους, αλλά δεν έχουν ευρύτερη απήχηση στο σώμα των πιστών. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι μητροπολίτες δεν παίρνουν καν σοβαρά μέτρα εναντίον τους. Οι παλαιοημερολογίτικες κοινότητες, από την άλλη, έχουν τόσα εσωτερικά προβλήματα διαιρέσεων μεταξύ τους, που επίσης δεν αποτελούν απειλή για την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πόσο πιθανό είναι η ορθόδοξη θεολογία να είναι απλώς πιο συντηρητική, άρα και επιφυλακτική, και πιο μεταφυσική απέναντι στην επιστήμη σε σχέση με άλλες Εκκλησίες;
Δεν υπάρχει στην ιστορική πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κάποιο προηγούμενο αντιπαράθεσης με την επιστήμη, ούτε ανέπτυξε ποτέ κάποια συστηματική μεταφυσική που θα την έφερνε σε αντίθεση προς τη Φυσική ως επιστήμη. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και οι ιδέες του Διαφωτισμού διαδόθηκαν στον ελλαδικό χώρο είτε από κληρικούς είτε από ανθρώπους που μορφώθηκαν σε εκκλησιαστικές σχολές και ιδρύματα. Το Άγιον Όρος αποτελεί τη μεγαλύτερη παγκοσμίως βιβλιοθήκη χειρογράφων που διασώζει σύνολη την πολιτισμική κληρονομιά της αρχαιότητας. Άλλωστε, ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη απόφαση της Συνόδου διαφαίνεται κάποια τάση αμφισβήτησης της επιστημονικής θέσης, με την οποία συμφώνησαν όλοι οι ιεράρχες. Προβληματισμός υπήρξε μόνο στον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.

Ο Τσίπρας προσπάθησε να κερδίσει μέσω του αρχιεπισκόπου την κάλυψη της Εκκλησίας στις Πρέσπες, ο Μητσοτάκης στη μετάληψη, αλλά απέτυχαν. Είναι θεσμική αδυναμία του αρχιεπισκόπου να πείσει τη Σύνοδο ή προσωπική αποτυχία;
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος συνεδριάζει ως ελεύθερο δημοκρατικό σώμα και δεν είναι εύκολο σε κανέναν αρχιεπίσκοπο, όσο ισχυρός και να είναι, να επιβάλει καθολικά τις απόψεις του. Μπορεί να επηρεάσει κάποιους μητροπολίτες, αλλά καθολική επιβολή των απόψεών του είναι αδύνατο να επιτύχει. Πολύ περισσότερο που ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν φαίνεται να είναι αυτής της λογικής. Επομένως, δεν θα μπορούσε να του καταλογίσει κανείς προσωπική αποτυχία σε κάτι που δεν προσπάθησε να επιβάλει.

Αποτέλεσε ήττα για την Εκκλησία το ότι η πολιτική εξουσία αποφάσισε αυτοτελώς για ένα δικό της θέμα;
Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι στο εσωτερικό της Ιεραρχίας υπήρξε έντονος προβληματισμός σχετικά με το ποιος πρέπει να πάρει την απόφαση για τη λήψη περισσότερων περιοριστικών μέτρων στις συνάξεις. Και οι δύο τάσεις που διαμορφώθηκαν είχαν ισχυρή επιχειρηματολογία, κάτι που δυσκόλευε ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα λήψης μιας ομόφωνης απόφασης. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, πάντως, το ότι οι υποστηρικτές της μιας ή της άλλης άποψης δεν ανήκουν σε συγκεκριμένη τάση μέσα στο σώμα της Ιεραρχίας, κάποιοι μάλιστα έχουν εντελώς αποκλίνουσες απόψεις σε άλλα θέματα, πράγμα που αποδεικνύει πόσο ελεύθερα διατυπώνονται οι απόψεις στις συνεδριάσεις της Συνόδου. Επομένως, δεν νομίζω ότι μπορεί να μιλάει κανείς για ήττα ή για νίκη.

Η Εκκλησία της Ελλάδος δείχνει διχασμένη στο εσωτερικό της. Είναι λάθος να συνδυάζεται αυτό με τα διαφορετικά οράματα των υποψηφίων να καθοδηγήσουν την επόμενη μέρα της Εκκλησίας της Ελλάδος;
Αναμφίβολα φιλοδοξίες υπάρχουν μεταξύ αρκετών ιεραρχών να παίξουν ηγετικό ρόλο στα πράγματα της Εκκλησίας. Όμως κάθε σοβαρός και έμπειρος περί τα εκκλησιαστικά πράγματα ιεράρχης γνωρίζει ότι η εκλογή του σε κάποια ηγετική θέση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη χρονική στιγμή κατά την οποία θα τεθεί το ζήτημα και από πλήθος άλλων παραγόντων που αυτή τη στιγμή, εφόσον δεν είναι άμεσα ορατή κάποια διάθεση παραίτησης του αρχιεπισκόπου από τη θέση του, δεν μπορούν με βεβαιότητα να προβλεφθούν.

Και αν την Κυριακή έχουμε φαινόμενα ανυπακοής στους ναούς;
Πιστεύω ότι οπωσδήποτε θα υπάρξουν κάποιοι οι οποίοι θα θελήσουν να διαδηλώσουν την πίστη τους με αυτόν τον τρόπο, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι πιστοί έχουν κατανοήσει ότι δεν μπορεί κανείς να παίζει με τον Θεό, εκβιάζοντας κάποιο θαύμα. Ένα θαύμα που γίνεται κατά παραγγελία μάλλον λειτουργεί ως απόδειξη ότι δεν υπάρχει Θεός (αφού υποτάσσει τη δύναμη του Θεού στις ανθρώπινες πολιτικές) παρά επιβεβαιώνει την ύπαρξή του και τη δύναμή του. Σε κάθε περίπτωση, κάτι που ανέδειξε μεταξύ άλλων η παρούσα κρίση είναι η ανάγκη περισσότερης κατήχησης των μελών της Εκκλησίας προς την κατεύθυνση μιας αυθεντικότερης έκφρασης της πίστης αντί της θρησκευτικής μαγικής θεώρησης της σχέσης με τον Θεό.

 https://freesunday.gr/sunentefxeis/item/35001-?fbclid=IwAR0MHBzE2V10ZPd2YZzcU7z_iw5qaTkfhGUo_BEEVgUjHl-nJFr2x7kZ0q0#.XniSox8B-_Q.twitter

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

Κωνσταντίνος Καβάφης «Στην Εκκλησία»



Την εκκλησίαν αγαπώ — τα εξαπτέρυγά της,
τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών·
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
μες τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό —
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό —
ο νους μου πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό. 

Αλήθεια,"έχουμε πόλεμο".

Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο «Υπόμνημά εις τον Αγιον Ματθαίον τον Ευαγγελιστήν» (ομιλία ΟΕ ,PG 58, 683-694) ερμηνεύοντας τα χαλεπά σημεία των εσχάτων ημερών, χαρακτηρίζει το μέγεθος της συμφοράς ως πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος, γράφει, θα είναι διπλός: πόλεμος των πλάνων και πόλεμος των πολεμίων και σημειώνει χαρακτηριστικά: « Εἶδες πῶς διέκειτο τότε τὰ πράγματα, καὶ πῶς ποικίλος ὁ πόλεμος ἦν; καὶ ταῦτα ἐν ἀρχῇ, ὅτε μάλιστα πολλῆς ἕκαστον ἡσυχίας δεῖται τῶν κατορθουμένων; Πῶς οὖν διέκειτο; οὐδὲν γὰρ κωλύει τὰ αὐτὰ πάλιν ἀναλαβεῖν.
Πρῶτος πόλεμος ἦν, ὁ τῶν ἀπατεώνων· Ἐλεύσονται γὰρ, φησὶ, ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται·
δεύτερος, ὁ τῶν Ῥωμαίων· Μελλήσετε γὰρ,φησιν, ἀκούειν πολέμους·
τρίτος, ὁ τοὺς λιμοὺς ἐπάγων·
τέταρτος, ὁ τοὺς λοιμοὺς καὶ σεισμούς·
πέμπτος. Παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλίψεις·
ἕκτος, Ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων·
ἕβδομος, Παραδώσουσιν ἀλλήλους καὶ μισήσουσιν· ἐμφύλιον ἐνταῦθα δηλοῖ πόλεμον·
εἶτα ψευδόχριστοι καὶ ψευδάδελφοι·
εἶτα, Ψυγήσεται ἡ ἀγάπη, τὸ πάντων αἴτιον τῶν κακῶν.
Εἶδες μυρία γένη πολέμων καινὰ καὶ παράδοξα; Ἀλλ’ ὅμως μετὰ τούτων καὶ πολλῷ πλειόνων (καὶ γὰρ τῷ ἐμφυλίῳ καὶ συγγενικὸς ἀνεμίγνυτο πόλεμος), ἐκράτησε τῆς οἰκουμένης ἁπάσης τὸ κήρυγμα.
Προσέχετε αδελφοί μην ψυχρανθεί η μεταξύ μας εν Χριστώ αγάπη.

Σπυριδων Λοντος, καθηγητής θεολογικής σχολής

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...