Ήταν νικητής. Σε κανένα παδίο μάχης δέ γνώρισε την ήττα.
Ήταν νικητής. Σε καμιά εσωτερική διαμάχη δέ νικήθηκε.
Ήταν νικητής. Στην ειρήνη κρατούσε το ξίφος, χωρίς να το χρησιμοποιήσει.
Ήταν νικητής. Στη διπλωματία χειρίστηκε με υποδειγματική στρατηγική τις προσωπικές του υποθέσεις χρησιμοποιώντας πότε την ισχύ και πότε το συμβιβασμό.
Ήταν νικητής. Θεμελίωσε και νομιμοποίησε τη δύναμη του, στηρίζοντας την στον Κλαύδιο, στον Ηρακλή, στον Ήλιο, στους δεσμούς του με τον Αύγουστο και κυρίως στη Χριστιανική πίστη.
Ήταν νικητής. Με τη νομοθεσία του εξυγίανε και ανόρθωσε την οικουμένη.
Ήταν νικητής. Με το οικοδομικο έργο η αυτοκρατορία απολάμβανε την ευημερία, την ποιότητα ζωής και τα πολιτιστικά αγαθά.
Νικητής απαράμιλλος αποδείχτηκε και στις εκκλησιαστικές έριδες. Πέτυχε την πιό περίφανη νίκη της Ορθοδοξίας στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας.
Ήταν νικητής. Κατήργησε τους φρικτου διωγμούς και πάταξε τη διαφθορά των υπαλληλων.
Ήταν νικητής. Διάλεξε για τη νέα Πρωτεύουσα του τον πιό όμοφρο , τον πιο κατάλληλο , το μοναδικό τόπο του Βοσπόρου , την Κωνσταντινούπολη, για να ακουμπήσει εκεί την καρδιά της οικουμένης.
Αυτός έκτισε το θησαυροφυλάκιο των πολιτιστικών αγαθών της αρχαιοτητος και της Ορθοδοξίας. Αυτός ευτρέπισε το λίκνο του βυζαντινού πολιτισμού , που συμπεριέλαβε και τα δύο.
Ο Κωνσταντίνος φανερώθηκε Νικητής περιφανέστατος, Μέγιστος.
Δεν θα παραλείψομε όμως να μνημονεύσομε και δύο περιπτώσεις στις οποίες ηττήθηκε. Στην προσωπική του ζωή ο Κωνσταντίνος δεν ευτύχησε. Έδειξε σκληρότητα ο βασιλεύς στην περίπτωση της οικογένειας του όχι απο αγριότητα, αλλά απο πολιτική ανάγκη.
Ηττήθηκε επίσης και απο τις κακές επιρροές. Βρέθηκε απροσδόκητα στο θρησκευτικό βάλτο της Ανατολής, σε αντιδικίες και δογματικές αντιθέσεις και ως άπειρος κολυμβητής στα δογματικά , δεν κατάφερε να βγεί σώος.
Συμπερασματικά γράφομε, πως η τριακονταετής διακυβέρνηση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας απο τον Κωνσταντίνο ήταν μιά "κωνσταντίνεια" επανάσταση.
Η προσωπικότητα του Μεγάλου Κωνσταντίνου ήταν η ανάμοιξη στο ίδιο πρόσωπο ανόμοιων προτραίτων και η σύνθεση μεγάλων αντιθέσεων. Αυτό έφερε την επανάσταση , που δεν είχε προηγούμενο, αλλά ούτε επαναλήφθηκε ποτέ στην ιστορία.
Έτσι ομολογείται πως ήταν ριζοσπάστης , αλλά και συντηριτικός.
Καινοτόμος, αλλά και θεματοφύλακας του έργου των προκατόχων του.
Ήταν ειδωλολάτρης αλλά και προτιμούσε το χριστιανισμό.
Ηράκλειος τετράρχης κατά τους εθνικούς, αλλά άγιος και ισαπόστολος για την Εκκλησία. Ήταν ο δημοφιλεστερος ηγέτης όλων των εποχών , αλλά και ο πιό αδικημένος απο την ιστορία. Συγκαταβατικός και καλοσυνάτος ήταν για τους πονεμένους και αδυνάτους, αλλά σκληρός και αμείλικτος για τους ισχυρούς και άδικους. Εγκρατής στην προσωπική του ζωή και συντηριτικός, αλλα ορμητικός στις αποφάσεις και στις δράσεις.
Συνήθως οι μεγάλοι και ξεχωριστοί ηγέτες έχουν μεγάλα χαρίσματα, αλλά και μεγάλα ελαττώματα. Το έργο τους δηλαδή έχει δύο όψεις και μειώνετα απο την κριτική.
Στην περίπτωση του Κωνσταντίνου έχομε το εξής μοναδικό φαινόμενο. Την υπερβολή ενός χαρίσματος, ανταγωνίζεται η υπερβολή της αντίθετης αρετής. Ώστε έχομε το άριστο μέτρο, την τελειότητα. Αναφέρομε ένα παράδειγμα. Η εμείλικτη σκληρότητα του Κωνσταντίνου απένταντι στη διαφθορά, θα μποροπύσε να τον παρουσιάσει σαν τέρας.Όμως η υπερβολικη καλόσύνη ανέναντι στους αδυνάτους ημέρευερτην αγριεμενη ψυχή του, μέτριαζε την υπερβολή. Το αποτέλεσμα ήταν άριστο.
Έτσι έκανε την επανάσταση. Έτσι έκανε την ανατροπή του κατεστημένου. Θεμελίωσε έναν υγιή πολιτισμό, που είναι σε ισχύ μέχρι σήμερα, τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό.
Πιστεύομε πως αυτός ο πολιτισμός της Ρωμιοσύνης, παρά την πολεμική, που δέχεται απο την παγκοσμιοποίηση , την άθεη και κοσμική κουλτουρα, θα αποδειχτεί Victor, Νικητής , όπως Νικητής ήταν και ο θεμελιωτής του Μέγας Κωνσταντινος.
ΜΟΝΑΧΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ ΝΤΙΤΟΡΑ
Ο ΠΑΤΗΡ ΤΗς ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ
(Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου