Η μονή των Αμαλφητών

 

Πριν από το Μεγάλο Σχίσμα 1054 υπήρχαν τρείς λατινικές μονές      ( αβαεία)  στο Άγιο Όρος. Το μεγαλύτερο από τα οποία ήταν των Αμαλφηνών ή Αμαλφιών. Ιδρύθηκε μεταξύ του 985 και 990 από τον Λέοντα τον Πρεσβύτερο και μια ομάδα Βενεδικτίνων επτα τον αριθμό από το Αμάλφι, μια πόλη της νοτια Ιταλίας,   που προσκλήθηκαν από τους αδελφούς της Μονής Ιβήρων να έρθουν στον Άθωνα.

 

 Τους Βενεδικτίνους καλωσόρισε και ενθάρρυνε ο Άγιος Αθανάσιος ο Άθως που ίδρυσε τη Μεγάλη Λαύρα. Το οποίο βρίσκεται κοντά στην τοποθεσία όπου βρισκόταν το Αβαείο των Αμαλφινών.

 Η μονή των Αμαλφηνών παρέμεινε ένα αβαείο των Βενεδικτίνων και συνέχισε να χρησιμοποιεί τη λατινικών ως λειτουργική γλώσσα  και να έλκει μοναχούς κυρίως από την Ιταλία. Ο Ηγούμενος των Αμαλφινών υπέγραψε τα αγιορείτικα έγγραφα στα λατινικά κάτω από την υπογραφή του Ηγουμένου της Μεγάλης Λαύρας.

 

 Μετά το 1054 η μονή των Αμαλφινών παρέμεινε Ορθόδοξη και οι Σταυροφόροι του 1204 του επιφύλαξαν ένα ιδιαίτερο είδος μίσους και βιτριόλι. Όταν λεηλάτησαν τον Άθω, έσφαξαν και κατέστρεψαν τούβλο τούβλο το Αμαλφηνόν. Μειώθηκε πολύ το μοναστήρι συνεχίστηκε μέχρι το 1287.

 Η γη των Αμαλφηνώνν παραχωρήθηκε από το βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο στη Μεγίστη Λαύρα και οι τελευταίες κατασκευές που απομένουν σήμερα είναι ο Πύργος του Αμάλφι και το Ερμιτάζ Λακκοσκίτη που τώρα καταλαμβάνεται από Ρουμάνους μοναχούς.

Σήμερα η περιοχή ονομάζεται Μορφωνού , κατοικείται από πέντε μοναχούς της μεγίστης Λαύρας και ασχολούνται με διάφορες καλλιέργειες. 

Πηγές: Ted

           wikipedia