Ιερώνυμος "Μας απασχολεί η διαπαιδαγώγηση των νέων"

http://www.romfea.gr

Είναι αλήθεια ότι η κρίση που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας δεν είναι μόνο οικονομική. Δεν αφορά μόνο τη δική μας κοινωνία αλλά, όπως αποδεικνύεται, όλες τις δυτικές κοινωνίες. Δεν μας θέτει ένα μόνο ερώτημα αλλά πολλά, η απάντηση των οποίων απαιτεί μεγάλη ευθύνη από όλους μας.
Είναι αλήθεια ακόμα ότι αρκετοί, οι οποίοι δεν γνωρίζουν τις συζητήσεις και τον προβληματισμό των ορθoδόξων χριστιανών, νομίζουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ένα αποστεωμένο σώμα το οποίο μονίμως κοιτά προς τα πίσω. Ένα σύνολο ανθρώπων που δεν ενδιαφέρεται για την αγωνία και τον πόνο των συνανθρώπων μας.
Όμως οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν είναι  εγκλωβισμένοι στο παρελθόν, ούτε αμέτοχοι. Αξιοποιώντας την εμπειρία των αγίων μας μπορούμε καλύτερα και εύστοχα  να ερμηνεύουμε τα φαινόμενα που επιδρούν σήμερα στην καθημερινή μας ζωή και να θέτουμε προτάσεις στο διάλογο που πραγματοποιείται με ορίζοντα που διαπερνά το σήμερα.
Η εορτή των Τριών Ιεραρχών αποτελεί ένα παράδειγμα. Οι άγιοι έζησαν 1.600 περίπου χρόνια πριν. Το έργο τους όμως δίνει αφορμές ώστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα να ειδωθούν από μια άλλη θεώρηση την οποία  δυστυχώς λησμονούμε.
Ο άνθρωπος είναι όν θεούμενον. Επομένως ο στόχος της αγωγής του ανθρώπου πρέπει να χαρακτηρίζεται από την διαχρονικότητα. Θα πρέπει επίσης να απαντήσουμε σε δυο ακόμα ερωτήματα: Μας απασχολεί η διαπαιδαγώγηση των νέων. Να τους  μάθουμε δηλαδή  τρόπους σκέψης, δρόμους ολοκλήρωσης, ήθος, να καλλιεργήσουμε την κριτική τους ικανότητα ή απλά να διδάξουμε δεξιότητες αρκούμενοι στη μετάδοση γνώσεων που θα εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους και προσωρινούς σκοπούς;
Όπως έχουμε υπογραμμίσει και άλλες φορές η  προοπτική που προσφέρει η προσπάθεια των Τριών Ιεραρχών στις σημερινές αναζητήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι τρεις υπερβάσεις:΄
α. Χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά να συζητήσουμε για το μέλλον της Παιδείας, χωρίς να αγνοήσουμε την ανάγκη της εκπαίδευσης, .
β. Να εργαστούμε ώστε κάθε άνθρωπος, κάθε παιδί στην πατρίδα μας, να έχει ισότιμη πρόσβαση στο αγαθό της Παιδείας και στις δυνατότητες της εκπαίδευσης.
γ. Να μην αρκεστούμε σε αυτά αλλά έχοντας ενώπιόν μας τα παιδιά του πλανήτη, να εργαστούμε ώστε κάθε παιδί όπου και να βρίσκεται ,να προστατεύεται η ζωή του, να έχει ένα σχολείο για να μπορεί να διδαχθεί και ταυτόχρονα να έχει ισότιμη δυνατότητα να  καλλιεργεί την ύπαρξή του όπως όλα τα παιδιά.
Ο πραγματικός εορτασμός των αγίων μας είναι η μίμηση της ζωής τους. Επομένως τιμάμε τους Τρείς Ιεράρχες μόνο όταν η ζωή μας ευθυγραμμίζεται με τη ζωή τους, η σκέψη μας από τη σκέψη τους".
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Τουρκική ταινία εποχής με κρυπτοχριστιανούς.

Ένα απόσπασμα από Τούρκικο φιλμ με κρυπτοχριστιανούς στην Τουρκία διάρκειας 9 λεπτών...Δείτε βάπτιση στο υπόγειο... 

 

Πηγή: 24ωρο: VIDEO: Αυτά που δεν τολμούν να δείξουν στην Ελληνική τηλεόραση τα δείχνουν οι Τούρκοι! http://24wro.blogspot.com/2011/01/video_7171.html#ixzz1CQD4dYL1

Έρευνα για τον Χριστιανισμό στην Τουρκία (video)

Απόψεις

ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ! "Sakli-Hristiyan" Με κομμένη κυριολεκτικά ανάσα παρακολούθησε το κοινό τη διάλεξη του γνωστού Δημοσιογράφου Νίκου Χειλαδάκη , που έγινε στο Δήμο Θέρμης και μεταδόθηκε από τον Τηλεοπτικό Σταθμό 4ε της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, σχετικά με την Ορθοδοξία στη σημερινή Τουρκία. Ο Δημοσιογράφος, με πολυετή έρευνα, με απολύτως τεκμηριωμένα στοιχεία, πολλά εκ των οποίων δημοσιεύματα του ίδιου του Τουρκικού Τύπου, ακόμα και με βίντεο από εκπομπές της τουρκικής τηλεόρασης, αποκάλυψε μια άλλη, εντελώς άγνωστη και θαμμένη πλευρά της πραγματικότητας στη σημερινή Τουρκία, κατά την οποία δεκάδες, εκατοντάδες βαφτίζονται φανερά πλέον Χριστιανοί Ορθόδοξοι, χιλιάδες είναι εκείνοι που μεταβαίνουν στα Ορθόδοξα προσκυνήματα, Εκκλησιές και Αγιάσματα, ενώ επιφανείς Τούρκοι παρακολουθούν με δέος τη Θεία Λειτουργία!!!! ''ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΛΕΡ'' ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ Ο Νίκος Χειλαδάκης, ανέφερε πάμπολλες, συγκεκριμένες και επώνυμες περιπτώσεις μουσουλμάνων που ζήτησαν να βαφτιστούν Χριστιανοί, ενώ παρουσίασε τα αποκαλυπτικά στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας, που καταγράφει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια στην Τουρκία τον εξωφρενικό αριθμό των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα!!! (σ.σ. πράγμα που δείχνει πως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία, ενώ σύμφωνα με τις Προφητείες του Αγίου Κοσμά για το «1/3 των Τούρκων που θα γίνουν Χριστιανοί» και με βάση το σημερινό πληθυσμό, φαίνεται πως πρόκειται για περίπου 15 με 20 εκατομμύρια ψυχές!!!) ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ Ο κ. Χειλαδάκης παρουσίασε επίσης με αδιάσειστα βίντεο τουρκικών καναλιών, τους χιλιάδες κυριολεκτικά Τούρκους «μουσουλμάνους», που κατακλύζουν την Εκκλησία του Αϊ Γιώργη του Κουδουνά, αφήνοντας τάματα, προσκυνώντας τις άγιες εικόνες και πηγαίνοντας σε ατέλειωτες ουρές για να χριστούν με το λαδάκι από το καντήλι του Αγίου!!! Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ Μια άλλη πάλι εκπληκτική περίπτωση, είναι και εκείνη κοντά στα Άδανα, που όπως ανέφερε ο Νίκος Χειλαδάκης, συγκεντρώνει εκατοντάδες ασθενείς Τούρκους, που γίνονται καλά από μια γυναίκα, η οποία ομολόγησε στην Τουρκική Τηλεόραση, ότι τη θεραπευτική της δύναμη την αντλεί από μια κατακόμβη-σπήλαιο, όπου αγίασαν 7 Χριστιανοί Μάρτυρες!!! ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΙΧΑΗΛ Το συγκλονιστικότερο όμως όλων, είναι εκείνο που ο έγκριτος Δημοσιογράφος ανέφερε για τη Σεβάστεια, ξεκινώντας από το Συναξάρι του Αρχαγγελου Μιχαήλ, όπου αναφέρετε η θεραπεία κάποιου πλουσίου στο Αγίασμα του Ταξιάρχη στη Σεβάστεια! Εκεί, στο θυματουργικότατο εκείνο Αγίασμα, είχε χτιστεί περικαλλέστατος Ιερός Ναός, θαύμα αρχιτεκτονικής, που όμως δεν υπάρχει πια. Αλλά υπάρχει το ΑΓΙΑΣΜΑ του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, γεμάτο με εκατοντάδες μικρά ψαράκια, τα οποία γλείφουν τις πληγές, ή τα σημεία πάθησης των δεκάδων χιλιάδων Τούρκων, που πηγαίνουν εκεί από όλο τον κόσμο και γίνονται καλά, μπαίνοντας μέσα στο ΑΓΙΑΣΜΑ!!! Μάλιστα οι Τούρκοι έχουν χτίσει ξενοδοχεία και δωμάτια για να εκμεταλλευτούν τον «θεραπευτικό» τουρισμό που έρχεται ακόμα και από τη Ρωσία!!! «ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΔΕ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΟΥ» Και ο επίλογος όμως του Νίκου Χειλαδάκη ήταν εξίσου συναρπαστικός, όταν αποκάλυψε πως αν και δουλεύει χρόνια σε μεγάλες εφημερίδες, καμία εφημερίδα και κανένα Μέσο Ενημέρωσης δε δέχτηκε μέχρι τώρα μέσα στην Ελλάδα να προβάλει όλο αυτό το συγκλονιστικό υλικό, για την Ορθοδοξία μέσα στην Τουρκία!... (σ.σ. Με την εξαίρεση της 4ε). tourkoi kriptoxristianoi from NewsKosmos.com on Vimeo. Πηγή: http://pistos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=119&Itemid=1

Ο Ι.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΡΟΤΥΠΟ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

π.ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ

Είπεν ο Κύριος «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος είμί»

(Α' Πετρ. 1,16· Λευϊτ. 20,7,26)

ΑΓΙΟΣ με απόλυτη έννοια είναι μόνο ό Θεός. «Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός». 'Υπό σχετική όμως έννοια άγιοι μπορούν να ονομαστούν και όσοι πιστεύουν στο Χριστό, βρίσκονται σε κοινωνία μ' Αυ­τόν, μετέχουν των μυστηρίων της Εκκλη­σίας και αγωνίζονται έχοντας ως πρότυπο τον Θεάνθρωπο να γίνουν, όσο είναι ανθρωπί­νως δυνατό, όμοιοι μ^’ Αυτόν, δηλαδή να φτάσουν στο«καθ’ όμοίωσιν». Ό άγιος είναι μια σταθερή και αδιάκοπη ανοδική πορεία προς τη θέωση. Ή άνοδος αυτή συντελείται με τη δύναμη του Θεού κυρίως «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν»(Ίωάν. 1δ,5), είπεν ό Κύριος. Και «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλιπ. 4,13), ομο­λογεί ο άπόσοτολος Παύλος.

«Άλλοι θαυμάζουν», σημειώνει ό μητρο­πολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης στο βιβλίο του Μυρίπνοα άνθη (έκδ. «Ό Σταυρός», Αθήναι 1995⁴, σελ. 9), «την ώστικήν δύναμιν που εφεύρεν ή επιστήμη δια να έξαποστέλλη τους αστροναύτας της εις την Σελήνην και τά άστρα, αλλ* ημείς θαυμάζομεν την δύναμιν του Χρίστου, ή ο­ποία απορρέει από τον σταυρόν και ωθεί προς τα άνω, προς τούς ουρανούς των α­ρετών, ημάς τους χοϊκούς, τα τέκνα του Αδάμ και της Εύας».

Αλλ έκτος από τη θεια χάρι οι άγιοι αγωνίστηκαν σκληρά για να φτάσουν στον ουρανό. Πάλεψαν με τα πάθη τους, πάλε­ψαν με τους πειρασμούς του κόσμου, πάλε­ψαν με τον διάβολο. Και όσες φορές ως άν­θρωποι έπεφταν, με τη μετάνοια ξανασηκώ­νονταν και συνέχιζαν τον αγώνα.

Υπάρχει ή αντίληψη μεταξύ πολλών ότι οι άγιοι είναι απόκοσμοι και ακοινώνητοι άνθρωποι. Κάθε άλλο. Οι άγιοι είναι οι πρα­γματικά κοινωνικοί και όντως ολοκληρω­μένοι άνθρωποι. Διότι ό άνθρωπος γίνεται άγιος με τη συνεχή υπέρβαση του εγωκεν­τρισμού, πού είναι ή ρίζα όλων των αντικοι­νωνικών πράξεων. Επιδίωξη του αγίου είναι όχι το ατομικό του συμφέρον αλλά το κοινό συμφέρον και ακόμα περισσότερο, το θέ­λημα του Θεού. Ό άγιος όχι μόνο δεν δεί­χνει αδιαφορία για τα κοινωνικά προβλήμα­τα αλλά συμμετέχει ουσιαστικά σ' αυτά, προσφέροντας τον εαυτό του και θυσιάζον­τας τον για το καλό των συνανθρώπων του, τους οποίους θεωρεί αδελφούς του, εικόνες του Θεού, μέλη του σώματος του Χριστού. Κι αυτοί ακόμα οι άσκητές, πού αναχώρη­σαν από τον κόσμο, δεν παύουν να ενδιαφέ­ρονται γι^’ αυτόν, αλλά προσεύχονται μέρα και νύκτα για το καλό των ανθρώπων. Οι άγιοι είναι ό,τι πιο εκλεκτό έχει να παρουσί­ασει ή ανθρωπότητα είναι τα μυρίπνοα άνθη του παραδείσου.

Οι άγιοι είναι ή ολοκλήρωση του άνθρω­που και ή καταξίωση του ως εικόνος Θεού. Με τη θεία χάρι και το σκληρό τους αγώνα ξερίζωσαν από μέσα τους, κατά το δυνα­τόν, τα αγκάθια των κακιών, απαλλάχθη­καν από τα πάθη, τις αγκυλώσεις αυτές της ψυχής, και παρουσιάζουν μια τέλεια ψυχική ισορροπία και αρμονία. Γι’ αυτόα­ποτελούν πόλο έλξεως για πολλούς ανθρώ­πους πού αναπαύονται όταν βρίσκονται κον­τά τους. Πόσες χιλιάδες ψυχές έτρεχαν να βρουν ανάπαυση και γαλήνη σε παλαιότε­ρους και σύγχρονους αγίους γέροντες! Πόσοι καθηγητές πανεπιστημίου και αρεοπαγίτες εναποθέτουν τον εαυτό τους στο πετραχή­λι ενός απλοϊκού και ολιγογράμματου παπ­πούλη, πού ακτινοβολεί όμως από αγιότη­τα!

Οι άγιοι είναι, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης, οι ζωντανές ακτίνες τον θείου φωτός. Είναι τα κάτοπτρα που αντανακλούν το φως του. Και το θαύμα είναι, ότι πολλοί άγιοι ήσαν προηγουμένως μεγάλοι αμαρτω­λοί, αρνητές και βλάσφημοι της Εκκλησί­ας. Τί ήταν ό απόστολος Παύλος; Ό μεγα­λύτερος διώκτης τού χριστιανισμού. Τί ήταν ο ιερός Αυγουστίνος; Ένας ακόλαστος άν­θρωπος. Τί ήταν ή οσία Μαρία ή Αιγύπτια; Μια διαβόητη πόρνη. Και όμως έγιναν τέκνα Θεού αλλάζοντας ριζικά ζωή. Γι’αυτό πολύ σωστά λέχθηκε, ότι οι άγιοι, είναι το διαρκές θαύμα τον Θεού στην ιστορία. Είναι ή ζωντανή απόδειξη ότι ή πίστη μας είναι α­ληθινή και το Ευαγγέλιο μπορεί να εφαρμο­στεί και να μεταμορφώσει τον άνθρωπο.

Μια άλλη άποψη πού ακούγεται είναι, ότι οι άγιοι έζησαν «τω καιρώ εκείνο», τα πα­λιά τα χρόνια. Σήμερα δεν υπάρχουν άγι­οι. Και ότι επίσης άγιοι μπορούν να γίνουν μόνο όσοι φεύγουν από την κοινωνία και πάνε μοναχοί. Μέσα στον κόσμο δεν μπο­ρεί κάνεις ν αγιάσει. Τί έχουμε να πούμε σ’ αυτά; Μα τι άλλο από το να ανατρέξουμε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας και να δούμε ποιοί άγιασαν. Βεβαίως μια μεγά­λη ταξί αγίων είναι οι αναχωρητές, οι μονά­χοι και ασκητές πού έζησαν στις έρημους, μακριά από τον κόσμο, στα μοναστήρια και στα ασκητήρια.

"Όμως οι περισσότεροι έζησαν και άγια­σαν μέσα στην κοινωνία της εποχής τους. Αφήνουμε τα εκατομμύρια των μαρτύρων και ερχόμαστε σ^' αυτούς πού είχαν ειρηνικό τέλος.

Μέσα στον κόσμο δεν έζησε δ δίκαιος Νώε και μάλιστα μόνος μέσα στο πιο διε­φθαρμένο περιβάλλον πού γνώρισε ή ανθρω­πότητα, ώστε να το θεώρηση ό Θεός άξιο ολοκληρωτικού αφανισμού; Και όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει άγιος.

Μέσα στον κόσμο δεν έζησε ο γίγαντας της πίστεως, ο Αβραάμ, πού υπάκουσε στην εντολή του Θεού και δέχτηκε να θυσιάσει το μονάκριβο παιδί του;

Μέσα στα Σόδομα και Γόμορρα δεν έζη­σε σαν λουλούδι μέσα στο βούρκο ο Λώτ, χωρίς να επηρεαστεί, παρ' όλο πού κατά τον απόστολο καθημερινά «ψυχήν δικαίαν άνόμοις έργοις εβασάνιζε» (Β' Πέτρ. 2,8);

Μέσα στον κόσμο δεν έζησε ο σώφρων Ιωσήφ ο Πάγκαλος, πού απέρριψε τις προ­κλητικές προτάσεις της διεφθαρμένης κυρίας του και προτίμησε τη φυλακή προκειμένου να μείνει αγνός;

Μέσα στον κόσμο δεν έζησε ο μεγαλύτε­ρος άνθρωπος προσευχής, ο Δαυίδ ο βασι­λεύς; Αυτός, πού παρ' όλα τα τεράστια και μακροχρόνια εσωτερικά και εξωτερικά προ­βλήματα πού αντιμετώπιζε, τις επαναστά­σεις, τους διωγμούς, τούς πολέμους και την καθημερινή μέριμνα ενός ολοκλήρου κρά­τους, εν τούτοις κάθε βράδυ αφιέρωνε ώρες ολόκληρες εντόνου προσευχής προς το Θεό;

Και αν όλοι αυτοί οι άγιοι και άλλοι πολλοί έζησαν στην παλαιά διαθήκη, πριν έλθει ο Χρίστος και το άγιο Πνεύμα, πόσοι άγιοι θα υπάρχουν στην Καινή Διαθήκη, στην εποχή της χάριτος; Είναι γεμάτα τα συναξάρια με αγίους πού έζησαν μέσα στην κοινωνία. Αγίους πού είχαν οικογένεια και παιδιά, επισήμους ή άσημους, ανθρώπους κάθε επαγγέλματος, άνδρες ή γυναίκες, νέους, γέροντες και μικρά παιδιά, που έζη­σαν σαν επίγειοι άγγελοι και έκαναν θαύ­ματα.

Ό μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγου­στίνος Καντιώτης μελέτησε και βρήκε αγί­ους από κάθε επάγγελμα και συγκέντρωσε τούς βίους τους σ' ένα βιβλίο του με τίτλο Άγιοι απ' όλα τα επαγγέλματα (έκδ. «Ό Σταυρός», Αθήναι 1991"). Ακούστε μερι­κούς" άγιος έπαρχος, άγιος στρατηγός, ά­γιος δικαστής, άγιος δάσκαλος, άγιος οικο­δόμος, άγιος ράφτης, άγιος κουρέας, άγιος επιπλοποιός, άγιος αρτοποιός, άγιος ζωγρά­φος, άγιος ηθοποιός. Σαρανταοκτώ άγιοι από διάφορα επαγγέλματα παρουσιάζονται στο βιβλίο αυτό.

'Αλλά και σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες, στην ανατολή του 21ου αιώνος, υπάρ­χουν άγιοι. Άγιοι στα μοναστήρια και στα ασκητήρια" πού έχουν εξαϋλωθεί με νηστεί­ες, αγρυπνίες και προσευχές. Άγιοι στην ιεραποστολή πού έδωσαν το πάν για τη διάδοση του Ευαγγελίου όπως ο αείμνηστος π. Ευσέβιος Ματθόπουλος, πού πέρυσι συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από την κοίμηση του, καθώς και ο π. Κοσμάς Ασλανίδης, πού άφησε την τελευταία του πνοή στο Ζα­ΐρ πριν 11 χρόνια. Υπάρχουν και σήμερα μάρτυρες πού υπέστησαν φρικτά βασανιστή­ρια μέχρι θανάτου για την πίστη τους στο Χριστό σε αθεϊστικά καθεστώτα. Υπάρχουν και σήμερα άγιοι κληρικοί όπως ο ά­γιος Νικόλαος ο Πλανάς, οι όποιοι σαν τον άγιο Σπυρίδωνα λειτουργούν μαζί με αγγέ­λους και βλέπουν θαύματα στη θεία λει­τουργία. Υπάρχουν τέλος και σήμερα άγι­οι μέσα στον απλό λαό, πού ζουν στην διε­φθαρμένη κοινωνία μας. Άγιοι σ' όλες τις τάξεις και τα κοινωνικά επίπεδα. Άγιοι στα σχολεία, στα δικαστήρια, στα στρατό­πεδα,στις κρατικές υπηρεσίες, στα νοσοκο­μεία, στα εργοστάσια* άγιοι παντού.

Υπάρχουν άγιες ψυχές πού προσεύχον­ται με δάκρυα, πού μελετούν «ήμέρας και νυκτός» το νόμο του Θεού, πού νηστεύουν, πού ελεούν.

—Πού υπομένουν στο κρεβάτι του πόνου.

—Πού δέχονται με καρτερία το βάναυσο σύζυγο.

—Πού βαστάζουν με υπομονή το μαρτύ­ριο της εγκαταλείψεως σ^' ένα γηροκομείο.

—Πού πίνουν το πικρό ποτήρι της αχαρι­στίας χωρίς γογγυσμό.

—Πού αγρυπνούν στο πλευρό του γέρον­τα πατέρα και τον φροντίζουν μέρα και νύ­κτα.

—Πού σηκώνουν το σταυρό της πολυτεκνίας χωρίς να παραβούν το νόμο του Θεού για την τεκνοποιία.

—Πού δέχονται με χαρά τις καθημερινές ειρωνείες και τα πικρόλογα των προϊσταμέ­νων και συναδέλφων τους γιατί είναι άνθρω­ποι της Εκκλησίας.

—Πού υπομένουν με καρτερικότητα το μαρτύριο της χηρείας και ξενοδουλεύουν σε εκμεταλλευτές εργοδότες για να θρέψουν τα ορφανά τους.

—Πού κρατάνε καθαρό το σώμα και την ψυχή τους και αντιστέκονται με γενναιότη­τα στους σαρκικούς πειρασμούς, όταν όλοι οι συμμαθητές τους έχουν ανήθικες σχέσεις.

—Πού υπομένουν με πίστη τις θλίψεις, τη φτώχεια, την ανεργία, την αδικία, την περιφρόνηση των προσόντων τους...

Όλοι αυτοί είναι οι εγκόσμιοι άγιοι. Αυ­τοί είναι «το άλας της γης» (Ματθ. 5,13), πού λέει ο Χριστός. Αυτοί σαν το αλάτι συντηρούν την κοινωνία από την αποσύνθεση. Για χάρι αυτών των ανθρώπων ό Θεός μακροθυμεί και αναβάλλει την δικαία του οργή.

Μπορεί να μη φαίνονται σ' εμάς. Οι πνευματικοί πατέρες όμως τους γνωρίζουν και μπορούν να το μαρτυρήσουν. Είναι ακόμα αυτοί πού κάποια μέρα θα μας κρίνουν*«ουκ οίδατε ότι οι άγιοι τον κόσμον κρινούσι;»(Α' Κορ. 6,2).

Συνεπώς οι αντιρρήσεις, ότι οι άγιοι έζη­σαν «τω καιρώ έκείνω» και ότι μέσα στη σύγχρονη κοινωνία δε μπορεί να γίνει καν­είς άγιος και ότι «θέλω ν^’ αγιάσω αλλά δέν μ^’ αφήνουν», είναι εκ τού πονηρού και προφάσεις εν άμαρτίαις.

Τίποτε, αδελφοί, δεν μας εμποδίζει να γίνουμε άγιοι θέληση χρειάζεται. Αν υπάρχει θέληση, όπως έλεγε ό Μ. Αντώνιος, και σε μια μέρα μπορεί κάποιος να γίνει άγιος. Ό Χριστός κι αυτή την ώρα μας καλεί «άγιοι γίνεσθε»!

Ας τελειώσουμε με τον πόθο - προσευ­χή μιας ευσεβούς ψυχής προς τον Κύριο* «Δός μας. Κύριε, αγίους' στις εκκλησίες και στα μοναστήρια μας, στις επισκοπές και στα πατριαρχεία μας, στα πανεπιστήμια και στα δικαστήρια, στα επιστημονικά και καλλιτεχνικά κέντρα, στις αγορές και στις τράπεζες, στα επιτελεία και στα υπουργεία, στα σχολεία και στις οικογένειες, στα νοσοκομεία και στα άσυλα, στα χωριά και στις μεγαλουπόλεις, στους ουρανοξύστες και στις τρώγλες. Παντούέχομε ανάγκη από αγίους, δεν μπορούμε να ζήσωμε χωρίς αυτούς, στείλε μας γρήγορα αυτό το σπάνιο είδος.

Δός μας αγίους, Κύριε, όχι μόνο στους τοίχους και στους τρούλους των ναών,όχι μόνο στα τέμπλα και στα προσκυνητάρια,όχι μόνο στα εικονίσματα και στα συναξά­ρια.

Αλλά στη ζωή μας και στην κοινωνία μας, στο σήμερα, στο εδώ και στο τώρα. Αγίους με τα ρούχα της δουλειάς, αγίους άνδρες και γυναίκες και παιδιά. "Αγίους που ν’ αναστήσουν την ύπαρξή μας, αγίους πού ν’ αλατίσουν την εποχή μας. Αγίους πού να μας ξαναδώσουν Εσένα, τον άγνωστο Χριστό!». ΑΜΗΝ.(Από τον "ΣΤΑΥΡΟ")

ΤΙΜΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ;

ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ;

Πολλοί, ιδίως δημοσιογράφοι, άλλα και θεολόγοι και κληρικοί, ιδίως φαύλοι, υποστηρίζουν, ότι ό Θεός δεν τιμωρεί. Και γιατί δεν τιμωρεί; Διότι, λέγουν, ό Θεός είναι αγάπη. Ναι, ό Θεός είναι αγάπη. Και μάλιστα εσταυρωμένη αγάπη. Για μας ό Θεός από απέραντη αγάπη έγινε σαν εμάς, άνθρωπος, και υπέστη το φρικτότερο μαρτύριο, τη σταύρωση

.Άλλ' αφού ό Θεός είναι αγάπη, και μά­λιστα ασυγκρίτως μεγαλύτερη από την ιδική μας αγάπη, γιατί με την παντοδυ­ναμία του δεν αποτρέπει τόσα κακά, πού συμβαίνουν στον κόσμο; Γιατί σει­σμοί; Γιατί ηφαίστεια; Γιατί Βεζούβιοι; Γιατί τυφώνες και κυκλώνες; Γιατί πλημ­μύρες και κατολισθήσεις; Γιατί τρικυ­μίες και ναυάγια; Γιατί τσουνάμια και καταποντισμοί; Γιατί άγρια θηρία και κατασπαραγμοί ανθρώπων; Γιατί λιμοί και λοιμοί, πείνες και επιδημίες; Γιατί ασθέ­νειες, μάλιστα οδυνηρές και πολυχρό­νιες; Γιατί πυρκαϊές; Γιατί πόλεμοι, βα­σανιστήρια, σφαγές και απερίγραπτες θηριωδίες και φρικαλεότητες; Εγώ, καί­τοι έχω αγάπη ασυγκρίτως μικρότερη από την αγάπη του Θεού, αν είχα τη δύναμη, θα απέτρεπα όλα τα κακά, όλες τις καταστροφές, όλες τις συμφορές, πού συμβαίνουν στον κόσμο. Γιατί ό Θεός, ερωτώ πάλι, πού έχει ασυγκρίτως μεγα­λύτερη αγάπη από μένα, άλλα και παν­τοδυναμία, δεν αποτρέπει τα τόσα κακά;

Ό Θεός είναι βεβαίως αγάπη. Άλλ' είναι και δικαιοσύνη. «Δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ήγάπησεν, ευθύτητας είδε το πρόσωπον αύτού» (Ψαλμ. 10:7). Όταν δε εμείς οι άνθρωποι κάνουμε κατάχρηση της αγάπης τού Θεού, τότε τον λόγο λαμβάνει ή δικαιοσύνη τού Θεού και τιμωρεί την ασέβεια. Έχουν επιπο­λαιότητα και άγνοια της Γραφής όσοι ισχυρίζονται, ότι ό Θεός δεν τιμωρεί. Γεμάτη είναι ή Γραφή από λόγια και πα­ραδείγματα, πού δείχνουν, ότι ό Θεός τιμωρεί αμαρτίες και ασέβειες. Από τα αναρίθμητα αναφέρουμε εδώ ορισμένα μόνο.

Ό Θεός δεν απείλησε τιμωρία με θά­νατο, αν οι πρωτόπλαστοι παρέβαιναν την εντολή του; Και δεν πραγματοποίη­σε την απειλή του, όταν ή παράβαση συνέβη; Την ήμερα της παραβάσεως δεν τούς έδιωξε από τον παράδεισο και από κοντά του, πράγμα πού σημαίνει πνευματικό θάνατο; Και κατόπιν δεν επέφερε και τον σωματικό θάνατο; Γιατί ό θάνατος είναι δυσάρεστος; Δεν είναι και για άλλους μεν λόγους, αλλά και διό­τι είναι ποινή, πού επιβλήθηκε στον άνθρωπο λόγω της αμαρτίας;

Ό Θεός μετά την αμαρτία δεν υπέτα­ξε την κτίση στη φθορά; Δεν λέγει ό Απόστολος, «τη ματαιότητι ή κτίσις ύπετάγη, ούχ εκούσα, αλλά διά τον ύποτάξαντα»; (Ρωμ. 8:20). Ό Θεός δεν διέταξε στην έρημο τα φίδια να δαγκώ­νουν και να θανατώνουν τούς Ισραη­λίτες; Ό Θεός δεν διέταξε αρκούδες και κατασπάραξαν μερικά παλιόπαιδα, πού κορόιδευαν τον προφήτη Ελισαίο; Ό Θεός δεν αποστρέφει το πρόσωπο του και ταράσσονται τα σύμπαντα; Από το ύψος της μεγαλοσύνης του ό Θεός δεν ρίπτει ένα βλέμμα στη γη και την κάνει να τρέμει; Δεν εγγίζει τα όρη και εκρή­γνυνται ηφαίστεια;

Ό Θεός δεν άνοιξε τούς καταρρά­κτες του ουρανού και έγινε ό κατακλυ­σμός και πνίγηκαν οι σαρκολάτρες; Ό Θεός δεν έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και κάηκαν τα Σόδομα και Γόμορρα; Ό Θεός δεν έδωσε τις δέκα πληγές στο Φαραώ; Ό Θεός δεν διήρεσε την Ερυθρά Θάλασσα και δεν την ένωσε και δεν έπνιξε σ' αύτη τον Φαραώ με την στρατιά του; Ό Θεός δεν τιμώρη­σε και τούς Ισραηλίτες με το ν' αξιώσει από το μέγα πλήθος, πού ξεκίνησε από την Αίγυπτο, να φθάσουν στη γη της επαγγελίας μόνο δύο άτομα;

Ό Θεός στο Μωυσή, στον Ιησού του Ναυή, στο Σαούλ, στο Δαβίδ και σε άλ­λους δεν έδωσε εντολή να πολεμούν, να σκοτώνουν και να εξοντώνουν άσεβη έθνη; Ό Θεός δεν έδωσε εντολή σε άγ­γελο και θανάτωσε 185 χιλιάδες Άσσυρίους; Ό Θεός δεν έστειλε φωτιά από τον ουρανό και θανάτωσε τούς απε­σταλμένους του Άχαάβ για να συλλά­βουν τον Ηλία; Ό Θεός δεν διέταξε τον Ηλία να σφάξει τούς προφήτες του Βάαλ; Ό Θεός δεν έδωσε εντολή να θανατώνονται οι παραβάτες του νόμου του;

Ό Θεός και στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή δεν λέγει, «Έμοί έκδίκησις, εγώ ανταποδώσω»; (Δευτ. 32:35, Ρωμ. 12:19, Έβρ. 10:30. Βλέπε και 31).

Ό Χριστός, ό ένανθρωπήσας Θεός, δεν είπε παραβολικώς, «τούς εχθρούς μου εκείνους, τούς μή θελήσαντάς με βασιλεύσαι έπ' αυτούς, άγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθεν μου»; (Λουκ. 19:27). Ό Χριστός δεν είπε επί­σης παραβολικώς για την καταστροφή των Ιουδαίων και της Ιερουσαλήμ από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα, ότι «ό βασιλεύς εκείνος (αλληγορικώς ό Θεός) ώργίσθη, και πέμψας τα στρατεύματα αυτού απώλεσε τούς φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ένέπρησε»; (Ματθ. 22:7). Ό Χριστός για τις ήμερες της κα­ταστροφής της Ιερουσαλήμ δεν είπε, ότι είναι ήμερες «έκδικήσεως», θείας εκδικήσεως; (Λουκ. 21:22). Έξ αφορμής των Γαλιλαίων, πού έσφαξε ό Πιλάτος, και εκείνων, πού σκοτώθηκαν από την πτώση πύργου, ό Χριστός δεν είπε, «εάν μή μετανοήτε, πάντες ωσαύτως άπολείσθε»; (Λουκ. 13:3 και 5).

Ό Χριστός δεν είπε, «Μή φοβηθήτε από των άποκτεννόντων το σώμα, την δέ ψυχήν μή δυναμένων άποκτείναι φοβήθητε δέ μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα άπολέσαι έν γεέννη»; (Ματθ. 10:28). Ό Χριστός δεν είπε για άλλη Ίεζάβελ και συνδεόμενους μαζί της, «Ιδού βάλλω αυτήν εις κλίνην και τούς μοιχεύοντας μετ' αυτής εις θλίψιν μεγάλην, εάν μή μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτής, και τα τέκνα αυτής άποκτενώ έν θανάτω, και γνώσονται πασαι αί έκκλησίαι, ότι εγώ είμι ό ερευνών νεφρούς και καρδίας, και δώσω ύμίν έκάστω κατά τα έργα υμών»; (Άποκ. 2:22-23).

Ό Θεός δεν θανάτωσε τον Άνανία και τη Σαπφείρα, πού είπαν ψέμα και προσέβαλαν το Άγιο Πνεύμα; Ό Θεός δεν τύφλωσε τον έλύμα, τον μάγο, πού διέστρεφε τούς ευθείς δρόμους του Κυρίου;

Ό Απόστολος δεν λέγει, «Αποκαλύ­πτεται οργή Θεού άπ' ουρανού επί πάσαν άσέβειαν και άδικίαν ανθρώπων των την άλήθειαν έν αδικία κατεχόν­των»; (Ρωμ. 1:18). Ό Απόστολος, απευ­θυνόμενος στον καταχραστή της αγά­πης του Θεού, δεν λέγει, «Κατά την σκληρότητα σου και άμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ όργήν έν ήμέρα οργής και άποκαλύψεως και δικαιοκρισίας του Θεού, ός αποδώσει έκάστω κατά τα έργα αυτού»; (Ρωμ. 2:5-6). Απο­στολικός δεν είναι ό λόγος, «Φοβερόν το έμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος»; (Έβρ. 10:31).

Τέλος, ό Θεός δεν λέγει, «Εγώ ό κτίζων κακά»; (Ήσ. 45:7). Και λόγοι προφη­τικοί, αποστολικοί, κυριακοί δεν είναι οι λόγοι της Γραφής για κρίση και δικαιοκρισία του Θεού, για ανταπόδοση από τον Κύριο κατά τα έργα εκάστου, για αιώνια καταισχύνη, για αιώνια κόλαση, για αιώνιο βασανισμό, για αιώνια δυ­στυχία των άσεβων, κακοποιών και αμετανόητων;

Ό Θεός έχει αγάπη προς τον άν­θρωπο. Αλλά και ό άνθρωπος πρέπει να έχει αγάπη προς τον Θεό και τούς συνανθρώπους του. Και αν δεν έχει αγάπη, αλλά κακίες και κακά έργα, ό Θεός τον τιμωρεί παιδαγωγικώς, για να μετανοήσει και να διορθωθεί, ή παρα­δειγματικώς, για να ιδούν άλλοι και να φυλαχθούν από την αμαρτία ή να μετα­νοήσουν και να διορθωθούν. Ό Θεός τιμωρεί στη γη, τιμωρεί και στην αιω­νιότητα. Και στη μεν γη τιμωρεί από αγάπη και δικαιοσύνη, στη δε αιωνιό­τητα τιμωρεί από δικαιοσύνη. Και συ­νεπώς, όσοι δεν παραδέχονται τον Θεό ως τιμωρό της αμαρτίας και της ασε­βείας, αυτοί αιρετίζουν, διότι παρερ­μηνεύουν μία ιδιότητα του Θεού, την αγάπη, και καταργούν μία άλλη ιδιότη­τα του Θεού, τη δικαιοσύνη. ■

(ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΣΤΑΥΡΟΣ»

OI TΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Απ’όσα είπανε,γράψανε και πράξανε…

Άγιοι και οι τρεις της Εκκλησίας μας «ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΡΙΣΗΛΙΟΥ ΘΕΟΤΗΤΟΣ»

Άγιοι και οι τρεις της Παιδείας μας,γιατί πρώτοι κατάφεραν ν’αδελφώσουν την αρχαία ελληνική πνευματική μας κληρονομιά με την χριστιανικη διδασκαλία και πράξη.

ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ και οι τρεις!!!

ΜΕΓΑΛΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ και οι τρεις!!!

ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ!!!

Άκακοι και ταπεινοί στην ιδιωτική τους ζωή.

Λιοντάρια στη μάχη για την αλήθεια και τα ιδανικά τους:

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

στις απειλές του Ρωμαίου αυτοκράτορα:

-Θα φείλω ευγνωμοσύνη στον αυτοκράτορα,αν με θανατώσει.Γιατί θα κάνει να ενωθεί νωρίτερα η ψυχή μου με τον Θεό και τον Κύριό μου.

«Δε φαίνεται κανείς ποτέ τόσο γελοίος από τις κακές ιδιότητες που έχει,όσο από τις καλές,που προσποιείται ότι έχει»

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

πριν πεθάνει,εξόριστος στην Αρμενία:

-Αν θέλει η βασίλισσα να με πριονίσει..έχω παράδειγμα τον Ησαϊα…

Αν θέλει να με ρίξει στην θάλασσα,θυμάμαι τον Ιωνά!!!

Αν θέλει να με λιθοβολήσει,έχω τον πρωτομάρτυρα Στέφανο…

Αν θέλει τον αποκεφαλισμό μου έχω,πριν από εμένα τον Ιωάννη τον Βαπτιστή…

«Αυτή η μικρή και άσημη μέλισσα θα σε διδάξει,να μη θαυμάζεις τα σωματικά κάλλη,όταν λείπει η αρετή της ψυχής»

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

-Διώξετέ με από το θρόνο!Εξορίσατε από την πόλη,ρίξετέ με στη θάλασσα,φτάνει μονάχα ν’αγαπήσετε την αλήθεια και την ειρήνη!

«Το πιο γλυκό πράγμα και όνομα είναι η ειρήνη,που ενώ όλοι την επαινούν,μόνο λίγοι τη στηρίζουν»

Από περιοδικό της Αδελφότητας Θεολόγων της Ζωής

ΔΑΦΝΗ

ΠΙΣΤΗ

Στα άγρια κύματα

Στης θάλασσας τα χτυπήματα

Μια φιγούρα περιπατεί

Κι οι Απόστολοι με τρόμο,ρωτούν ποιος είναι εκεί.

Μόλις καταλαβαίνουν ότι είναι ο Χριστός,

Ο Πέτρος παίρνει θάρρος και περιπατεί εμπρός.

Μα ξαφνικά τρομάζει

κι αρχίζει να βουλιάζει….

Του λέει ο Χριστός

-Να είσαι πιο πιστός.

Το χέρι Του απλώνει

και τον γλιτώνει.

Στην βάρκα μόλις μπαίνουν

τα κύματα ημερεύουν.

Τότε οι μαθητές,κοιτούν άφωνα λες,

Την αγάπη του Χριστού,

Προς τους ανθρώπους Του.

Το πάθημα αυτό,του Πέτρου,το γνωστό

Μας δείχνει στη ζωή

Να είμαστε πιστοί!!!

«Μυρωμένα περιστέρια»

ΔΑΦΝΗ

Η χθεσινή συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=244712&cid=4

Η χαριτωμένη ψυχή

Η χαριτωμένη ψυχή

«Ό,τι λογής έργα σπείρει ο άνθρωπος, τέτοια και θα θερίσει»

«Ό,τι λογής έργα σπείρει ο άνθρωπος, τέτοια και θα θερίσει»

Το τρένο της Ζωής....ενας προορισμός με πολλά ευχάριστα και δυσάρεστα...

Η ζωή είναι σαν ένα ταξίδι με το τρένο.

Επιβιβάζεσαι συχνά και αποβιβάζεσαι, υπάρχουν ατυχήματα,
σε μερικές στάσεις ευχάριστες εκπλήξεις
και βαθιά λύπη σε άλλες
Όταν γεννιόμαστε. Είναι τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας
κι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπάμε και επιβιβαζόμαστε στο τρένο,
συναντάμε ανθρώπους, για τους οποίους πιστεύουμε ότι θα μας συνοδεύουν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού: τους γονείς μας.
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Αποβιβάζονται σε κάποια στάση και μας αφήνουν χωρίς την αγάπη, τη στοργή, τη φιλία και τη συντροφιά τους.
Ωστόσο επιβιβάζονται άλλα άτομα, που θα αποδειχθούν πολύ σημαντικά για μας.
Είναι τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας
κι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπάμε.
Μερικά από τα άτομα που επιβιβάζονται, βλέπουν το ταξίδι σαν ένα μικρό περίπατο
Άλλοι βρίσκουν μόνο λύπη στο ταξίδι τους.

Υπάρχουν πάλι άλλοι στο τρένο,
που είναι πάντα εκεί και έτοιμοι να βοηθήσουν αυτούς που τους χρειάζονται.
Κάποιοι αφήνουν στην αποβίβαση μία αιώνια λαχτάρα.

Μερικοί ανεβαίνουν και κατεβαίνουν ξανά κι εμείς, δεν τους έχουμε καν αντιληφθεί
Μας εκπλήσσει, ότι μερικοί από τους επιβάτες,
που αγαπάμε περισσότερο,
κάθονται σε κάποιο άλλο βαγόνι
και μας αφήνουν να κάνουμε μόνοι αυτό το κομμάτι του ταξιδιού.

Αυτονόητα
απέχουμε,
και δεν μπαίνουμε στον κόπο
να τους ψάξουμε
και να έρθουμε σε επαφή με το δικό τους βαγόνι.
Δυστυχώς μερικές φορές δεν μπορούμε να καθίσουμε δίπλα τους,
γιατί η θέση στην πλευρά τους είναι ήδη κατειλημμένη..
Δεν πειράζει, έτσι είναι το ταξίδι: γεμάτο προκλήσεις, όνειρα, φαντασία, ελπίδες και αποχαιρετισμούς…
....αλλά χωρίς επιστροφή.
Λοιπόν, ας κάνουμε το ταξίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ας προσπαθήσουμε να βολευτούμε με τους συνταξιδιώτες μας και να ψάξουμε το καλύτερο στοιχείο στον καθένα από αυτούς.
Ας θυμόμαστε ότι σε κάθε τμήμα της διαδρομής ένας από τους επιβαίνοντες μπορεί να έχει πρόβλημα και πιθανόν να χρειάζεται την κατανόησή μας.
Ακόμη κι εμείς μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση και κάποιος να υπάρχει που θα μας καταλάβει.
Το μεγάλο μυστήριο του ταξιδιού είναι
ότι δεν ξέρουμε πότε θα αποβιβαστούμε οριστικά,
όπως επίσης ελάχιστα ξέρουμε για το πότε θα αποβιβαστούν οι συνταξιδιώτες μας, ούτε καν για εκείνον που κάθεται ακριβώς δίπλα μας.
Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ
όταν κατέβω για πάντα από το τρένο..... Ναι, αυτό πιστεύω.

Ο χωρισμός από μερικούς φίλους που συνάντησα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού
θα είναι οδυνηρός.
Θα είναι πολύ λυπηρό να αφήσω μόνους τους αγαπημένους μου.
Αλλά έχω την ελπίδα,
πως κάποτε θα φτάσουμε στον κεντρικό σταθμό
κι έχω την αίσθηση
ότι θα τους ξαναδώ να έρχονται με αποσκευές, τις οποίες δεν είχαν ακόμα στην επιβίβαση..

Αυτό που με κάνει ευτυχισμένο, είναι η σκέψη,
ότι κι εγώ βοήθησα να πλουτίσουν οι αποσκευές τους και να γίνουν πιο πολύτιμες.
Φίλοι μου, ας προσέξουμε να έχουμε ένα καλό ταξίδι και στο τέλος να δούμε ότι άξιζε τον κόπο.
Ας προσπαθήσουμε να αφήσουμε κατά την αποβίβαση μια κενή θέση πίσω μας, η οποία να αφήσει νοσταλγία και όμορφες αναμνήσεις σ’ αυτούς που συνεχίζουν το ταξίδι. 

http://kaloydia.blogspot.com