Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
H συγχωρητικὴ δύναμις του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως και μέγα θαύμα των Αγίων Αρχαγγέλων
Εἶναι
καὶ ἄλλοι,
οἱ ὁποῖοι διστάζουν καὶ διὰ τὸ Μυστήριον τῆς ᾿Εξομολογήσεως, ἄν
πράγματι συγχωρῇ ἁμαρτίας καὶ ἕτεροι ἀμφιβάλλοντες διὰ τὴν
ψυχοθεραπευτικήν του ἰδιότητα. ᾿Επ᾿ αὐτῶν τῶν περιπτώσεων θὰ διηγηθῶ ἐν
τῷ παρόντι πονήματι περίπτωσιν,
ἧς ἐγενόμην αὐτόπτης καὶ πιστοποιῶ μετὰ φόβου Θεοῦ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν.
Κατὰ
τὸν ᾿Οκτώβριον τοῦ 1913 ὁ ᾿Επιτελάρχης τοῦ
᾿Εθνικοῦ μας Στρατοῦ, Στρατηγὸς Βίκτωρ Δούσμανης, μᾶς ἔστειλε συνοδείᾳ
δύο στρατιωτῶν ἕνα ἀνεψιόν του ψυχοπαθῆ καὶ δαιμονιῶντα ἀπὸ πνεῦμα
πύθωνος, ὡς ποτὲ ἡ ἐν Φιλίπποις μαντευομένη, καὶ ἐπιστολὴν πρὸς τὴν
Μονήν μας [τὴν ῾Ιερὰν Μονὴν Διονυσίου ῾Αγίου ῎Ορους], ἐν ᾗ ἔλεγεν ὅτι
ἐδῶ Πατέρες εἰς τὴν πατρίδα μου (Κέρκυραν) εἶναι τὸ καλλίτερον
ψυχιατρεῖον της ῾Ελλάδος, καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ὁ ἀνεψιός μου αὐτὸς ᾿Ιωάννης,
ἀλλὰ δὲν εἴδομεν καμμίαν βελτίωσιν, μᾶς εἶπον
« Αυτό ήταν από Εμένα»
Σκέφθηκες ποτέ πως οτιδήποτε εγγίζει εσένα, παρόμοια εγγίζει Εμένα; Διότι «ο απτόμενος υμών ως απτόμενος της κόρης του οφθαλμού αυτού» ( Ζαχ. 2,8 ) , δηλαδή όποιος εγγίζει εσένα, εγγίζει την κόρη του οφθαλμού Μου. Εσύ στους οφθαλμούς μου είσαι ακριβός και πολύτιμος και Εγώ σε αγάπησα πολύ. Γι’ αυτό για Μένα αποτελεί ιδιαίτερη χαρά να σε παιδαγωγήσω.
- Όταν πειρασμοί σηκώνονται εναντίον σου και ξαφνικά περνούν και φεύγουν σαν ποτάμι, θέλω να γνωρίζεις ότι αυτό ήταν από Μένα.
Ότι η δική σου αδυναμία έχει ανάγκη της δικής Μου δυνάμεως και ότι η ασφάλειά σου συνίσταται στο να δώσεις σε Μένα τη δυνατότητα να αγωνισθώ για σένα.
- Όταν βρίσκεσαι σε δύσκολες περιστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους , οι οποίοι δεν σε καταλαβαίνουν, οι οποίοι δεν υπολογίζουν ότι αυτό είναι δυσάρεστο για σένα, οι οποίοι σε παραμερίζουν, αυτό ήταν από Μένα.
Εγώ , ο Θεός, είμαι που δημιουργώ τις περιστάσεις. Εσύ δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου. Αυτή η θέση είναι αυτή που εγώ όρισα σε σένα.
Εσύ δεν ζητούσες να σου διδάξω ταπείνωση; Να, κοίταξε: Εγώ σε έβαλα ακριβώς σ’ αυτό το περιβάλλον, σ’ αυτό το σχολείο, όπου διδάσκεται αυτό το μάθημα. Το περιβάλλον σου και όσοι ζουν μαζί σου , το μόνο που κάνουν είναι να εκπληρώνουν το θέλημά μου.
- Όταν βρίσκεσαι σε οικονομική δυσκολία και δύσκολα τα βγάζεις πέρα, αυτό ήταν από Μένα.
Εγώ ρυθμίζω το πουγγί σου και θέλω να προστρέχεις σε Μένα και να είσαι σε εξάρτηση από Μένα. Οι προμήθειές μου είναι ανεξάντλητες. Θέλω να είσαι βέβαιος για την αξιοπιστία Μου και τις επαγγελίες μου, ώστε να μην μπορέσουν να πουν για σένα πάνω στις ανάγκες σου: «ουκ ενεπιστεύσατε Κυρίω τω Θεώ υμών» ( Δευτ. 1,320 ) .
- Ζεις μια νύχτα θλίψεων και είσαι χωρισμένος από τους οικείους σου; Αυτό ήταν από Μένα. Εγώ είμαι που δοκίμασα την ασθένεια. Εγώ είμαι που επέτρεψα αυτή την θλίψη για να στραφείς σε Μένα και σε Μένα να μπορέσεις να βρεις αιώνια παρηγοριά.
- Εξαπατήθηκες από κάποιο φίλο σου, στον οποίο είχες ανοίξει την καρδιά σου; Αυτό ήταν από Μένα. Εγώ επέτρεψα αυτή την απογοήτευση να σε αγγίξει, για να γνωρίσεις ότι ο καλύτερος Φίλος σου είναι ο Κύριος. Θέλω να τα αναφέρεις όλα σε Μένα και να μιλάς σε Μένα.
- Σε συκοφάντησε κάποιος; Ανάθεσε σε μένα αυτό το έργο και προσκολλήσου σε Μένα, το Καταφύγιό σου, για να σε σκεπάσω «από αντιλογίας γλωσσών». Εγώ «εξοίσω ως φως την δικαιοσύνην σου και το κρίμά σου ως μεσημβρίαν» ( Ψαλμ. 36, 6 ) . Καταστράφηκαν τα σχέδιά σου; Κάμφθηκε η ψυχή σου και απόκαμες; Αυτό ήταν από Μένα.
Εσύ έφτιαξες τα σχέδιά σου και τα ‘φερες σε Μένα να τα ευλογήσω, αλλά Εγώ θέλω να μου παραχωρήσεις το δικαίωμα να γίνω κύριος σε όλες τις περιστάσεις της ζωής σου, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο για σένα, μόνος σου να μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα με όλα αυτά.
- Σε επισκέφτηκαν καθημερινές κακοτυχίες, απρόσμενες, και μελαγχολία κατέλαβε την καρδιά σου; Αυτό ήταν από Μένα. Γιατί εγώ θέλω η καρδιά σου και η ψυχή σου να φλέγονται πάντοτε, ιστάμενες ενώπιον των οφθαλμών Μου και δια του ονόματός Μου να νικήσουν αυτή τη μικροψυχία.
- Μήπως για πολύν καιρό δεν έλαβες νέα από τους οικείους και τους αγαπητούς σε Σένα ανθρώπους και από τη μικροψυχία και την ολιγοψυχία πέφτεις στην απελπισία και το γογγυσμό; Αυτό ήταν από Μένα. Γιατί μ’ αυτό το βάσανο της ψυχής Εγώ δοκίμασα τη σταθερότητα της πίστεώς σου, το απαράβατο των υποσχέσεών σου , τη δύναμη και την παρρησία της προσευχής σου για τους δικούς σου. Γιατί δεν εμπιστεύτηκες αυτούς στη σκέπη της Πανάγνου μητρός Μου; Γιατί ποτέ δεν ανέθεσες τη φροντίδα γι’ αυτούς στην αγάπη και την Πρόνοιά Μου;
- Σε επισκέφθηκε μια βαριά ασθένεια, προσωρινή ή ανίατη, και βρέθηκες καθηλωμένος στο κρεβάτι; Γνώριζε ότι Αυτό ήταν από Μένα.
Εγώ θέλω να γνωρίσεις Εμένα ακόμη βαθύτερα μέσα στις σωματικές σου αδυναμίες και να μη γογγύζεις γι’ αυτές, τις άνωθεν σταλμένες δοκιμασίες ˙ να μην προσπαθείς να εμβαθύνεις στα σχέδιά Μου για τη σωτηρία των ψυχών μέσα από ποικίλους τρόπους, αλλά αγόγγυστα να κάμπτεις τον αυχένα σου κάτω από την Πρόνοιά Μου για σένα.
- Ονειρεύτηκες να κάμεις κάποιο ιδιαίτερο έργο για χάρη Μου, αλλά αντί γι’ αυτό καθηλώθηκες στο κρεββάτι της ανημπόριας και της αρρώστιας; Αυτό ήταν από Μένα. Αλλιώς εσύ θα ήσουν βυθισμένος στα έργα σου και δεν θα μπορούσα να ελκύσω τους λογισμούς σου σε Μένα. Όμως εγώ θέλω να σου διδάξω τις πιο βαθειές σκέψεις και τα δικά Μου μαθήματα , ότι δηλαδή εσύ είσαι στη δική μου διακονία.
Από τους καλύτερους συνεργάτες μου είναι κατ’ ουσίαν κάποιοι οι οποίοι είναι αποκομμένοι από την ενεργό δραστηριότητα για να διδαχθούν να μεταχειρίζονται το όργανο της αδιάλειπτης προσευχής.
Κλήθηκες απρόσμενα να καταλάβεις κάποια δύσκολη και υπεύθυνη θέση; Πήγαινε βασιζόμενος σε Μένα. Εγώ σου εμπιστεύομαι αυτές τις δυσκολίες , διότι γι’ αυτό σε ευλόγησα, Εγώ ο Κύριος και Θεός σου, σε όλα τα έργα σου, σε όλα όσα θα γίνονται με τα χέρια σου.
Αυτή τη μέρα δίνω στα χέρια σου αυτό το σκεύος του αγίου ελαίου. Χρησιμοποίησέ το ελεύθερα , παιδί Μου.
Κάθε δυσκολία που αναφύεται , κάθε λόγος που σε πικραίνει , κάθε εμπόδιο στην εργασία σου, που θα μπορούσε να σου προκαλέσει το αίσθημα της αγανακτήσεως, κάθε φανέρωση της αδυναμίας σου και της ανικανότητός σου, ας αλειφθούν με αυτό το έλαιο.
Θυμήσου ότι κάθε εμπόδιο αποτελεί μια νουθεσία από τον Θεό.
Κάθε κεντρί αμβλύνεται, όταν μάθεις να βλέπεις σε όλα, σε οτιδήποτε σε αγγίζει, Εμένα.
Και μετά βάλε μέσα στην καρδιά σου τα λόγια που σου εξήγησα σήμερα: αυτό ήταν από Μένα, γιατί αυτός δεν είναι κενός λόγος, αλλά η ζωή σου!
Τι μπορώ εγώ ο ανάξιος να πω για όλα αυτά; Το μόνο που απομένει είναι να επαναλάβω τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Τα πάντα εξ’ Αυτού, εις Αυτόν και εν Αυτώ. Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν».
Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Καινή Διαθήκη (με απόδοση στη δημοτική)
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ΄(23)
Στιχ. 1-32. Ο Κύριος ελέγχει τους γραμματείς και Φαρισαίους.
ΤΟΤΕ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ
2 λέγων· ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι.
3 πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι.
4 δεσμεύουσι γὰρ φορτία βαρέα καὶ δυσβάστακτα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά.
5 πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσι πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις. πλατύνουσι γὰρ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἱματίων αὐτῶν,
6 φιλοῦσι δὲ τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς
7 καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ραββὶ ραββί.
8 ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ραββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.
9 καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
10 μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός.
11 ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος.
12 ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.
13 Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα.
14 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.
15 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν.
16 Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει.
17 μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσός ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν;
18 καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει.
19 μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον;
20 ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ·
21 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν·
22 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ.
23 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.
24 ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!
25 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας.
26 Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.
27 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.
28 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.
29 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων,
30 καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.
31 ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας.
32 καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν
Απόδοση στη δημοτική
Τότε ο Ιησούς μίλησε προς τα πλήθη του λαού και τους μαθητές του
2 και είπε: Πάνω στη διδασκαλική έδρα του Μωυσή κάθισαν οι νομοδιδάσκαλοι και οι Φαρισαίοι.
3 Όλα λοιπόν όσα με βάση το νόμο θα σας πουν αυτοί να τα τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα κάνετε. Μην κάνετε όμως σύμφωνα με τε έργα και το παράδειγμά τους. Διότι λένε βέβαια και διδάσκουν την αλήθεια του νόμου, δεν πράττουν όμως σύμφωνα μ’ αυτήν.
4 Με άλλα λόγια σφιχτοδένουν φορτία βαριά , που δύσκολα σηκώνονται και τα φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων, αυτοί όμως δεν θέλουν ούτε με το δάχτυλό τους να τα κινήσουν. Με τις δικές τους δηλαδή γνώμες και παραδόσεις μετέβαλαν το νόμο σε βαρύ φορτίο , το οποίο φορτώνουν στους άλλους, ενώ αυτοί ούτε καν το αγγίζουν, διότι βρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν απ’ τις υποχρεώσεις αυτές που επιβάλλουν στους άλλους.
5 Κι όλα τα έργα τους τα κάνουν για να τους βλέπουν οι άνθρωποι και να τους επαινούν. Διότι κατασκευάζουν πλατιά τα φυλαχτά που κρεμούν στα χέρια τους ή δένουν στα μέτωπά τους , και μεγαλώνουν τις άκρες των ρούχων τους , ώστε να γίνονται περίβλεπτοι ως άνθρωποι ευσεβείς, καθώς τα φυλαχτά τους και τα κράσπεδά τους υπενθυμίζουν διαρκώς το νόμο του Θεού.
6 Αγαπούν επιπλέον την πρώτη θέση στα δείπνα και τα πρώτα καθίσματα στις συναγωγές.
7 και τους ευλαβείς χαιρετισμούς στις αγορές, και θέλουν να τους φωνάζουν οι άνθρωποι: διδάσκαλε, διδάσκαλε.
8 Εσείς όμως μη δεχθείτε να σας ονομάσουν οι άνθρωποι ραββί, δηλαδή διδάσκαλε. Διότι ένας είναι ο διδάσκαλός σας, ο Χριστός˙ όλοι εσείς είστε αδελφοί.
9 Και κανέναν επάνω στη γη να μην τον ονομάσετε πατέρα σας με κύρος και εξουσία απεριόριστη και απόλυτη. Διότι ένας είναι ο Πατέρας σας, εκείνος που είναι στους ουρανούς.
10 Ούτε να ονομασθείτε καθηγητές, διότι ένας είναι ο καθηγητής σας, που με τη διδασκαλία του σας οδηγεί στη σωτηρία, ο Χριστός.
11 Κι εκείνος που ανάμεσά σας είναι μεγαλύτερος στη γνώση και στο αξίωμα πρέπει να υπηρετεί τους άλλους, κι έτσι να γίνεται με κάθε τρόπο χρήσιμος και ωφέλιμος σ’ αυτούς.
12 Εκείνος όμως που θα υψώσει τον εαυτό του και θα μεταχειρισθεί τους άλλους ως κατωτέρους του, θα ταπεινωθεί και εξευτελισθεί. Ενώ εκείνος που θα ταπεινώσει τον εαυτό του με το να γίνει με τη χριστιανική αγάπη δούλος και υπηρέτης των άλλων, θα ανυψωθεί από τον Θεό και θα δοξασθεί.
13 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι κατατρώτε τα σπίτια και την περιουσία των χηρών, εσείς που με πρόσχημα την ευλάβεια για σκοπούς συμφεροντολογικούς κάνετε μεγάλες προσευχές ˙ γι’ αυτό θα έχετε μεγαλύτερη καταδίκη απ’ τους άλλους αδίκους και κλέφτες.
14 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι με τη διεστραμμένη διδασκαλία σας , που επισκορπίζει και νοθεύει το περιεχόμενο του νόμου, κλείνετε τη θύρα της βασιλείας των ουρανών μπροστά στους ανθρώπους. Αλίμονό σας, διότι και σεις δεν μπαίνετε, αλλά ούτε κι εκείνους που έχουν τη διάθεση να μπουν τους αφήνετε να μπουν.
15 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι περιέρχεσθε τη θάλασσα και τη γη για να προσελκύσετε έστω κι έναν μόνο προσύλητο, και από ειδωλολάτρη να τον κάνετε Ιουδαίο. Κι όταν γίνει, τον κάνετε παιδί της κολάσεως άξιο να ριχθεί σ’ αυτήν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι εσείς.
16 Αλίμονό σας, οδηγοί του λαού τυφλοί, οι οποίοι λέτε: Αν τυχόν κανείς ορκισθεί στο ναό, ο όρκος του δεν πιάνει˙ εκείνος όμως που θα ορκισθεί στο χρυσάφι του ναού, είναι υποχρεωμένος να τηρήσει τον όρκο του.
17 Μωροί και τυφλοί! Σας αξίζουν οι ονομασίες αυτές, διότι ποιος είναι ανώτερος ως προς την ιερότητα, το χρυσάφι ή ο ναός που αγιάζει το χρυσάφι;
18 Λέτε ακόμη κι αυτό: Αν τυχόν κάποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο, ο όρκος του αυτός δεν πιάνει. Εκείνος όμως που θα ορκιστεί στο δώρο που τοποθετήθηκε πάνω στο θυσιαστήριο, δεσμεύεται από τον όρκο του και πρέπει να τον τηρήσει.
19 Είστε μωροί και τυφλοί˙ διότι τι είναι μεγαλύτερο σε ιερότητα, το δώρο ή το θυσιαστήριο που αγιάζει το δώρο;
20 Εκείνος λοιπόν που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο, ορκίζεται σ’ αυτά και συγχρόνως σε όλα όσα είναι πάνω σ’ αυτό.
21 Κι εκείνος που ορκίστηκε στο ναό, ορκίζεται σ’ αυτόν και στο Θεό που κατοικεί στο ναό.
22 Κι εκείνος που ορκίζεται στον ουρανό, ορκίζεται , ορκίζεται στο θρόνο του Θεού (διότι στην Αγία Γραφή ο ουρανός λέγεται θρόνος του Θεού), αλλά ορκίζεται συγχρόνως και στο Θεό που κάθεται σ’ αυτό το θρόνο.
23 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι δίνετε το ένα δέκατο κι απ’ τον δυόσμο ακόμη κι απ’ το άνηθο κι απ’ το κύμινο, κι αφήσατε τα σπουδαιότερο του νόμου, δηλαδή τη δίκαιη κρίση και την ευσπλαχνία και την τιμιότητα που κάνει τον άνθρωπο αξιόπιστο. Ενώ έπρεπε πρωτίστως τις τελευταίες αυτές αρετές να ασκείτε χωρίς όμως να παραμελείτε κι εκείνα.
24 Οδηγοί τυφλοί, που στραγγίζετε από το κρασί το κουνούπι ως ακάθαρτο σύμφωνα με το νόμο, καταπίνετε όμως την καμήλα, που κι αυτή σύμφωνα με το νόμο είναι ακάθαρτη. Δίνετε ολόκληρη τη προσοχή σας μόνο στα μικρά, τη στιγμή που ταυτόχρονα και χωρίς τιμή κάνετε μεγάλα και πολλά αμαρτήματα.
25 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι καθαρίζετε την εξωτερική επιφάνεια του ποτηριού και της πιατέλας , μέσα όμως αυτά είναι γεμάτα από τροφές που προέρχονται από αρπαγή και αδικία.
26 Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισε πρώτα εκείνο που είναι μέσα στο ποτήρι και στην πιατέλα, φροντίζοντας να μην προέρχεται αυτό από αδικία και αρπαγή, για να γίνει και το απέξω του ποτηριού και της πιατέλας καθαρό. Διαφορετικά, όσο κι αν καθαρίζεις τα σκεύη αυτά, μένουν ακάθαρτα και μολυσμένα.
27 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους , οι οποίοι απ’ έξω βέβαια φαίνονται ωραίοι και κατάλευκοι, από μέσα όμως είναι γεμάτοι από κόκκαλα νεκρών και από κάθε λογής ακαθαρσία.
28 Έτσι κι εσείς , απ’ έξω φαίνεστε στους ανθρώπους δίκαιοι, από μέσα όμως είστε γεμάτοι από υποκρισία και από κάθε παράβαση του νόμου.
29 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι κτίζετε τους τάφους των προφητών και στολίζετε τα μνήματα των δικαίων.
30 και λέτε˙ εάν ζούσαμε εμείς στις ημέρες των πατέρων μας, δεν θα γινόμασταν συνεργοί και συνένοχοί τους στο φόνο των προφητών.
31 Άρα λοιπόν εσείς οι ίδιοι ομολογείτε για τον εαυτό σας ότι είστε απόγονοι εκείνων που σκότωσαν τους προφήτες και έχετε κακή κληρονομικότητα, από την οποία όμως δεν φροντίσατε να απαλλαγείτε.
32 Συμπληρώστε λοιπόν κι εσείς εκείνα που λείπουν ακόμη απ’ όσα άρχισαν να κάνουν οι πρόγονοί σας , ώστε να φθάσετε στο ακρότατο όριο της κακίας.
Από «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2011
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ΄(23)
Στιχ. 1-32. Ο Κύριος ελέγχει τους γραμματείς και Φαρισαίους.
ΤΟΤΕ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ
2 λέγων· ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι.
3 πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι.
4 δεσμεύουσι γὰρ φορτία βαρέα καὶ δυσβάστακτα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά.
5 πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσι πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις. πλατύνουσι γὰρ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἱματίων αὐτῶν,
6 φιλοῦσι δὲ τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς
7 καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ραββὶ ραββί.
8 ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ραββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.
9 καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
10 μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός.
11 ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος.
12 ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.
13 Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα.
14 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.
15 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν.
16 Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει.
17 μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσός ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν;
18 καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει.
19 μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον;
20 ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ·
21 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν·
22 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ.
23 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.
24 ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!
25 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας.
26 Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.
27 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.
28 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.
29 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων,
30 καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.
31 ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας.
32 καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν
Απόδοση στη δημοτική
Τότε ο Ιησούς μίλησε προς τα πλήθη του λαού και τους μαθητές του
2 και είπε: Πάνω στη διδασκαλική έδρα του Μωυσή κάθισαν οι νομοδιδάσκαλοι και οι Φαρισαίοι.
3 Όλα λοιπόν όσα με βάση το νόμο θα σας πουν αυτοί να τα τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα κάνετε. Μην κάνετε όμως σύμφωνα με τε έργα και το παράδειγμά τους. Διότι λένε βέβαια και διδάσκουν την αλήθεια του νόμου, δεν πράττουν όμως σύμφωνα μ’ αυτήν.
4 Με άλλα λόγια σφιχτοδένουν φορτία βαριά , που δύσκολα σηκώνονται και τα φορτώνουν στους ώμους των ανθρώπων, αυτοί όμως δεν θέλουν ούτε με το δάχτυλό τους να τα κινήσουν. Με τις δικές τους δηλαδή γνώμες και παραδόσεις μετέβαλαν το νόμο σε βαρύ φορτίο , το οποίο φορτώνουν στους άλλους, ενώ αυτοί ούτε καν το αγγίζουν, διότι βρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν απ’ τις υποχρεώσεις αυτές που επιβάλλουν στους άλλους.
5 Κι όλα τα έργα τους τα κάνουν για να τους βλέπουν οι άνθρωποι και να τους επαινούν. Διότι κατασκευάζουν πλατιά τα φυλαχτά που κρεμούν στα χέρια τους ή δένουν στα μέτωπά τους , και μεγαλώνουν τις άκρες των ρούχων τους , ώστε να γίνονται περίβλεπτοι ως άνθρωποι ευσεβείς, καθώς τα φυλαχτά τους και τα κράσπεδά τους υπενθυμίζουν διαρκώς το νόμο του Θεού.
6 Αγαπούν επιπλέον την πρώτη θέση στα δείπνα και τα πρώτα καθίσματα στις συναγωγές.
7 και τους ευλαβείς χαιρετισμούς στις αγορές, και θέλουν να τους φωνάζουν οι άνθρωποι: διδάσκαλε, διδάσκαλε.
8 Εσείς όμως μη δεχθείτε να σας ονομάσουν οι άνθρωποι ραββί, δηλαδή διδάσκαλε. Διότι ένας είναι ο διδάσκαλός σας, ο Χριστός˙ όλοι εσείς είστε αδελφοί.
9 Και κανέναν επάνω στη γη να μην τον ονομάσετε πατέρα σας με κύρος και εξουσία απεριόριστη και απόλυτη. Διότι ένας είναι ο Πατέρας σας, εκείνος που είναι στους ουρανούς.
10 Ούτε να ονομασθείτε καθηγητές, διότι ένας είναι ο καθηγητής σας, που με τη διδασκαλία του σας οδηγεί στη σωτηρία, ο Χριστός.
11 Κι εκείνος που ανάμεσά σας είναι μεγαλύτερος στη γνώση και στο αξίωμα πρέπει να υπηρετεί τους άλλους, κι έτσι να γίνεται με κάθε τρόπο χρήσιμος και ωφέλιμος σ’ αυτούς.
12 Εκείνος όμως που θα υψώσει τον εαυτό του και θα μεταχειρισθεί τους άλλους ως κατωτέρους του, θα ταπεινωθεί και εξευτελισθεί. Ενώ εκείνος που θα ταπεινώσει τον εαυτό του με το να γίνει με τη χριστιανική αγάπη δούλος και υπηρέτης των άλλων, θα ανυψωθεί από τον Θεό και θα δοξασθεί.
13 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι κατατρώτε τα σπίτια και την περιουσία των χηρών, εσείς που με πρόσχημα την ευλάβεια για σκοπούς συμφεροντολογικούς κάνετε μεγάλες προσευχές ˙ γι’ αυτό θα έχετε μεγαλύτερη καταδίκη απ’ τους άλλους αδίκους και κλέφτες.
14 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι με τη διεστραμμένη διδασκαλία σας , που επισκορπίζει και νοθεύει το περιεχόμενο του νόμου, κλείνετε τη θύρα της βασιλείας των ουρανών μπροστά στους ανθρώπους. Αλίμονό σας, διότι και σεις δεν μπαίνετε, αλλά ούτε κι εκείνους που έχουν τη διάθεση να μπουν τους αφήνετε να μπουν.
15 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι περιέρχεσθε τη θάλασσα και τη γη για να προσελκύσετε έστω κι έναν μόνο προσύλητο, και από ειδωλολάτρη να τον κάνετε Ιουδαίο. Κι όταν γίνει, τον κάνετε παιδί της κολάσεως άξιο να ριχθεί σ’ αυτήν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι εσείς.
16 Αλίμονό σας, οδηγοί του λαού τυφλοί, οι οποίοι λέτε: Αν τυχόν κανείς ορκισθεί στο ναό, ο όρκος του δεν πιάνει˙ εκείνος όμως που θα ορκισθεί στο χρυσάφι του ναού, είναι υποχρεωμένος να τηρήσει τον όρκο του.
17 Μωροί και τυφλοί! Σας αξίζουν οι ονομασίες αυτές, διότι ποιος είναι ανώτερος ως προς την ιερότητα, το χρυσάφι ή ο ναός που αγιάζει το χρυσάφι;
18 Λέτε ακόμη κι αυτό: Αν τυχόν κάποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο, ο όρκος του αυτός δεν πιάνει. Εκείνος όμως που θα ορκιστεί στο δώρο που τοποθετήθηκε πάνω στο θυσιαστήριο, δεσμεύεται από τον όρκο του και πρέπει να τον τηρήσει.
19 Είστε μωροί και τυφλοί˙ διότι τι είναι μεγαλύτερο σε ιερότητα, το δώρο ή το θυσιαστήριο που αγιάζει το δώρο;
20 Εκείνος λοιπόν που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο, ορκίζεται σ’ αυτά και συγχρόνως σε όλα όσα είναι πάνω σ’ αυτό.
21 Κι εκείνος που ορκίστηκε στο ναό, ορκίζεται σ’ αυτόν και στο Θεό που κατοικεί στο ναό.
22 Κι εκείνος που ορκίζεται στον ουρανό, ορκίζεται , ορκίζεται στο θρόνο του Θεού (διότι στην Αγία Γραφή ο ουρανός λέγεται θρόνος του Θεού), αλλά ορκίζεται συγχρόνως και στο Θεό που κάθεται σ’ αυτό το θρόνο.
23 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι δίνετε το ένα δέκατο κι απ’ τον δυόσμο ακόμη κι απ’ το άνηθο κι απ’ το κύμινο, κι αφήσατε τα σπουδαιότερο του νόμου, δηλαδή τη δίκαιη κρίση και την ευσπλαχνία και την τιμιότητα που κάνει τον άνθρωπο αξιόπιστο. Ενώ έπρεπε πρωτίστως τις τελευταίες αυτές αρετές να ασκείτε χωρίς όμως να παραμελείτε κι εκείνα.
24 Οδηγοί τυφλοί, που στραγγίζετε από το κρασί το κουνούπι ως ακάθαρτο σύμφωνα με το νόμο, καταπίνετε όμως την καμήλα, που κι αυτή σύμφωνα με το νόμο είναι ακάθαρτη. Δίνετε ολόκληρη τη προσοχή σας μόνο στα μικρά, τη στιγμή που ταυτόχρονα και χωρίς τιμή κάνετε μεγάλα και πολλά αμαρτήματα.
25 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι καθαρίζετε την εξωτερική επιφάνεια του ποτηριού και της πιατέλας , μέσα όμως αυτά είναι γεμάτα από τροφές που προέρχονται από αρπαγή και αδικία.
26 Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισε πρώτα εκείνο που είναι μέσα στο ποτήρι και στην πιατέλα, φροντίζοντας να μην προέρχεται αυτό από αδικία και αρπαγή, για να γίνει και το απέξω του ποτηριού και της πιατέλας καθαρό. Διαφορετικά, όσο κι αν καθαρίζεις τα σκεύη αυτά, μένουν ακάθαρτα και μολυσμένα.
27 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους , οι οποίοι απ’ έξω βέβαια φαίνονται ωραίοι και κατάλευκοι, από μέσα όμως είναι γεμάτοι από κόκκαλα νεκρών και από κάθε λογής ακαθαρσία.
28 Έτσι κι εσείς , απ’ έξω φαίνεστε στους ανθρώπους δίκαιοι, από μέσα όμως είστε γεμάτοι από υποκρισία και από κάθε παράβαση του νόμου.
29 Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, διότι κτίζετε τους τάφους των προφητών και στολίζετε τα μνήματα των δικαίων.
30 και λέτε˙ εάν ζούσαμε εμείς στις ημέρες των πατέρων μας, δεν θα γινόμασταν συνεργοί και συνένοχοί τους στο φόνο των προφητών.
31 Άρα λοιπόν εσείς οι ίδιοι ομολογείτε για τον εαυτό σας ότι είστε απόγονοι εκείνων που σκότωσαν τους προφήτες και έχετε κακή κληρονομικότητα, από την οποία όμως δεν φροντίσατε να απαλλαγείτε.
32 Συμπληρώστε λοιπόν κι εσείς εκείνα που λείπουν ακόμη απ’ όσα άρχισαν να κάνουν οι πρόγονοί σας , ώστε να φθάσετε στο ακρότατο όριο της κακίας.
Από «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2011
Άνθρωποι ολοκληρωμένοι
Ποιος είναι ο άρτιος και ολοκληρωμένος , που αρμόζει στην «εν Χριστώ» ζωή; Θα αναφέρουμε πάλι επιγραμματικά κάποια παραδείγματα:
α) Ο σοβαρός στη σκέψη και νουνεχής. Ο μυαλωμένος και όχι ο απερίσκεπτος άνθρωπος, ο προσεχτικός στα λόγια και τις πράξεις, ο αξιοπρεπής και συνετός στη ζωή του.
β) Ο ακέραιος και ειλικρινής. Δεν έχει προσωπείο , δε φορεί μάσκα. Λέγει ό,τι πιστεύει. Είναι ο απροσποίητος και ατόφιος , ο ντόμπρος και ίσιος. Είναι ακριβής στα λόγια του και δεν είναι ποτέ υπερβολικός. Δεν είναι φαντασιόπληκτος.
γ) Αυτός που προσέχει να μην πληγώνει το διπλανό του. Δεν έχει χαρακτήρα με αιχμές. Προσέχει πάντα να μη βλάπτει, να μη γίνεται εμπόδιο στη ζωή του άλλου, να μην παραγκωνίζει κανένα, να μην τον επισκιάζει, να μην τον στενοχωρεί. Είναι προσεχτικός στη συμπεριφορά του, ώστε να ωφελεί και να μη βλάπτει ποτέ. Οι εγωιστές συνήθως θίγουν εύκολα τους άλλους, ενώ οι ταπεινοί έχουν ευγένεια ψυχής. Άρτιος είναι ο άνθρωπος της καλοσύνης της γνήσιας αγάπης , της προσοχής στη ζωή.
Η βίωση της χριστιανικής ζωής ομορφαίνει το χαρακτήρα και τον σμιλεύει. Όταν αφήνεται ο χαρακτήρας ακαλλιέργητος, τότε κακοποιείται η πνευματική ζωή. Πρέπει ο χαρακτήρας να συμμορφώνεται και να σμιλεύεται, ώστε να συνοδοιπορεί με τη χριστιανική ζωή. Γι’ αυτό χρειάζεται η γνώση του θελήματος του Θεού, η καλλιέργεια του βάθους, ο αγώνας και η προσπάθεια ,το πραγματικό μπόλιασμα του πιστού στη γνησιότητα της χριστιανικής διδασκαλίας.
Αδελφέ μου συ που διαβάζεις αυτές τις φτωχές γραμμές, πρέπει να προσέξουμε το χαρακτήρα μας, να αγωνιστούμε, ώστε να είμαστε άρτιοι και ολοκληρωμένοι . Να τον συμμορφώνουμε με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Προσοχή, μην τον αφήνουμε με αιχμές. Ο Παύλος μας φωνάζει να είμαστε άρτιοι και ολόκληροι.
Από το βιβλίο: “Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς
Καλλινίκου Καρούσου
Η «εν Χριστώ»
Πνευματική ζωή
Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Αθήνα 2010
Καλλινίκου Καρούσου
Η «εν Χριστώ»
Πνευματική ζωή
Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Αθήνα 2010
Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011
Ευαγγέλιο Κυριακής 6-11-2011
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
κεφ. η΄ (8 )
Στιχ. 40-56. Η θεραπεία της αιμορροούσης και η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου.
40 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ ὑποστρέψαι τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπεδέξατο αὐτὸν ὁ ὄχλος· ἦσαν γὰρ πάντες προσδοκῶντες αὐτόν.
41 καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,
42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.
43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,
44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
45 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;
46 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.
47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.
48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον.
50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.
51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα
52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει.
53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.
54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.
55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.
56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
Απόδοση στη δημοτική
40 Όταν επέστρεψε ο Ιησούς στη Γαλιλαία, τον υποδέχτηκε ο λαός με χαρά, διότι όλοι τον περίμεναν ανυπόμονα.
41 Τότε ήλθε στον Ιησού κάποιος άνθρωπος που ονομαζόταν Ιάειρος και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Κι αφού έπεσε γονατιστός κοντά στα πόδια του, τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του.
42 διότι είχε μία μονάκριβη κόρη περίπου δώδεκα χρόνων που βρισκόταν στα τελευταία της και πέθαινε. Και την ώρα που ο Ιησούς πήγαινε στο σπίτι του Ιαείρου, τα πλήθη του λαού τον περιέβαλλαν ασφυκτικά και τον πίεζαν.
43 Τότε λοιπόν κάποια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία εδώ και δώδεκα χρόνια , η οποία μαζί με τα άλλα βάσανα της αρρώστιας της είχε ξοδέψει και όλη την περιουσία της σε γιατρούς και δεν μπόρεσε να θεραπευθεί από κανέναν.
44 αφού πλησίασε τον Ιησού από πίσω, ώστε να μην την αντιληφθεί κανείς, επειδή ντρεπόταν να γίνει φανερή η αρρώστια της, άγγιξε την άκρη του εξωτερικού ενδύματός του κι αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της.
45 Του είπε ο Ιησούς: Ποιός με άγγιξε; Και επειδή όλοι οι τριγύρω αρνούνταν, είπε ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές που ήταν μαζί του: Διδάσκαλε, τα πλήθη του λαού σε περικύκλωσαν και σε πιέζουν ασφυκτικά ∙ και συ λες, ποιος με άγγιξε;
46 Ο Ιησούς όμως είπε: Κάποιος με άγγιξε. Διότι εγώ κατάλαβα ότι βγήκε από πάνω μου δύναμη θαυματουργική.
47 Όταν λοιπόν η γυναίκα είδε ότι δεν μπόρεσε να κρυφτεί και δεν ξέφυγε από τον Ιησού αυτό που έκανε, ήλθε τρέμοντας από το φόβο της, κι αφού έπεσε γονατιστή μπροστά του, του διηγήθηκε μπροστά σ’ όλο το πλήθος του λαού για ποια αιτία τον άγγιξε και πώς θεραπεύθηκε αμέσως.
48 Τότε ο Ιησούς της είπε: Έχε θάρρος, κόρη μου, η πεποίθηση που είχες ότι θα έβρισκες την υγεία σου αν με άγγιζες, αυτή η πίστη σου σ’ έχει θεραπεύσει. Πήγαινε στο καλό, ειρηνική και ελεύθερη από κάθε ανησυχία που δοκίμαζες πιο πριν εξαιτίας της ασθενείας σου.
49 Κι ενώ μιλούσε ακόμη ο Ιησούς, ήλθε κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου και του είπε: Πέθανε η κόρη σου ∙ μην κουράζεις άλλο και μην ενοχλείς πια τον διδάσκαλο.
50 Ο Ιησούς όμως , μόλις άκουσε την είδηση αυτή, του είπε: Μη φοβάσαι, μόνο συνέχισε να πιστεύεις, και θα σωθεί η κόρη σου απ’ το θάνατο.
51 Κατόπιν, όταν έφθασε στο σπίτι του Ιαείρου, δεν άφησε να μπει κανείς άλλος στο δωμάτιό της νεκρής παρά μόνο ο Πέτρος, ο Ιωάννης, ο Ιάκωβος και ο πατέρας του κοριτσιού και η μητέρα.
52 Στο μεταξύ όλοι έκλαιγαν και χτυπούσαν τα στήθη τους Κι τα κεφάλια τους για τη νεκρή. Ο Ιησούς όμως τους είπε: Μην κλαίτε ∙ δεν πέθανε, αλλά κοιμάται.
53 Και εκείνοι τον περιγελούσαν, διότι ήταν βέβαιοι ότι το κοριτσάκι είχε πεθάνει.
54 Αυτός όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το χέρι της και της φώναξε δυνατά: Κόρη, σήκω επάνω.
55 Τότε η ψυχή της επέστρεψε στο σώμα και αναστήθηκε αμέσως. Και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν φαγητό να φάει, για να πάρει δυνάμεις μετά από την εξάντληση που της είχε φέρει η χρόνια και θανατηφόρα ασθένειά της.
56 Οι γονείς της έμειναν εκστατικοί και κυριεύθηκαν από βαθύ και μεγάλο θαυμασμό. Ο Ιησούς όμως τους έδωσε την εντολή να μην πουν σε κανέναν αυτό που έγινε, για να μην ερεθίζεται ο φθόνος των εχθρών του.
Από «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 201
κεφ. η΄ (8 )
Στιχ. 40-56. Η θεραπεία της αιμορροούσης και η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου.
40 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ ὑποστρέψαι τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπεδέξατο αὐτὸν ὁ ὄχλος· ἦσαν γὰρ πάντες προσδοκῶντες αὐτόν.
41 καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,
42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.
43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,
44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
45 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;
46 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.
47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.
48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον.
50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.
51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα
52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει.
53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.
54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.
55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.
56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
Απόδοση στη δημοτική
40 Όταν επέστρεψε ο Ιησούς στη Γαλιλαία, τον υποδέχτηκε ο λαός με χαρά, διότι όλοι τον περίμεναν ανυπόμονα.
41 Τότε ήλθε στον Ιησού κάποιος άνθρωπος που ονομαζόταν Ιάειρος και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Κι αφού έπεσε γονατιστός κοντά στα πόδια του, τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του.
42 διότι είχε μία μονάκριβη κόρη περίπου δώδεκα χρόνων που βρισκόταν στα τελευταία της και πέθαινε. Και την ώρα που ο Ιησούς πήγαινε στο σπίτι του Ιαείρου, τα πλήθη του λαού τον περιέβαλλαν ασφυκτικά και τον πίεζαν.
43 Τότε λοιπόν κάποια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία εδώ και δώδεκα χρόνια , η οποία μαζί με τα άλλα βάσανα της αρρώστιας της είχε ξοδέψει και όλη την περιουσία της σε γιατρούς και δεν μπόρεσε να θεραπευθεί από κανέναν.
44 αφού πλησίασε τον Ιησού από πίσω, ώστε να μην την αντιληφθεί κανείς, επειδή ντρεπόταν να γίνει φανερή η αρρώστια της, άγγιξε την άκρη του εξωτερικού ενδύματός του κι αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της.
45 Του είπε ο Ιησούς: Ποιός με άγγιξε; Και επειδή όλοι οι τριγύρω αρνούνταν, είπε ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές που ήταν μαζί του: Διδάσκαλε, τα πλήθη του λαού σε περικύκλωσαν και σε πιέζουν ασφυκτικά ∙ και συ λες, ποιος με άγγιξε;
46 Ο Ιησούς όμως είπε: Κάποιος με άγγιξε. Διότι εγώ κατάλαβα ότι βγήκε από πάνω μου δύναμη θαυματουργική.
47 Όταν λοιπόν η γυναίκα είδε ότι δεν μπόρεσε να κρυφτεί και δεν ξέφυγε από τον Ιησού αυτό που έκανε, ήλθε τρέμοντας από το φόβο της, κι αφού έπεσε γονατιστή μπροστά του, του διηγήθηκε μπροστά σ’ όλο το πλήθος του λαού για ποια αιτία τον άγγιξε και πώς θεραπεύθηκε αμέσως.
48 Τότε ο Ιησούς της είπε: Έχε θάρρος, κόρη μου, η πεποίθηση που είχες ότι θα έβρισκες την υγεία σου αν με άγγιζες, αυτή η πίστη σου σ’ έχει θεραπεύσει. Πήγαινε στο καλό, ειρηνική και ελεύθερη από κάθε ανησυχία που δοκίμαζες πιο πριν εξαιτίας της ασθενείας σου.
49 Κι ενώ μιλούσε ακόμη ο Ιησούς, ήλθε κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου και του είπε: Πέθανε η κόρη σου ∙ μην κουράζεις άλλο και μην ενοχλείς πια τον διδάσκαλο.
50 Ο Ιησούς όμως , μόλις άκουσε την είδηση αυτή, του είπε: Μη φοβάσαι, μόνο συνέχισε να πιστεύεις, και θα σωθεί η κόρη σου απ’ το θάνατο.
51 Κατόπιν, όταν έφθασε στο σπίτι του Ιαείρου, δεν άφησε να μπει κανείς άλλος στο δωμάτιό της νεκρής παρά μόνο ο Πέτρος, ο Ιωάννης, ο Ιάκωβος και ο πατέρας του κοριτσιού και η μητέρα.
52 Στο μεταξύ όλοι έκλαιγαν και χτυπούσαν τα στήθη τους Κι τα κεφάλια τους για τη νεκρή. Ο Ιησούς όμως τους είπε: Μην κλαίτε ∙ δεν πέθανε, αλλά κοιμάται.
53 Και εκείνοι τον περιγελούσαν, διότι ήταν βέβαιοι ότι το κοριτσάκι είχε πεθάνει.
54 Αυτός όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το χέρι της και της φώναξε δυνατά: Κόρη, σήκω επάνω.
55 Τότε η ψυχή της επέστρεψε στο σώμα και αναστήθηκε αμέσως. Και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν φαγητό να φάει, για να πάρει δυνάμεις μετά από την εξάντληση που της είχε φέρει η χρόνια και θανατηφόρα ασθένειά της.
56 Οι γονείς της έμειναν εκστατικοί και κυριεύθηκαν από βαθύ και μεγάλο θαυμασμό. Ο Ιησούς όμως τους έδωσε την εντολή να μην πουν σε κανέναν αυτό που έγινε, για να μην ερεθίζεται ο φθόνος των εχθρών του.
Από «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 201
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011
ΚΑΛΟ ΣΑΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!!
Τον διεσπαρμένον μου νου συνάγαγε Κύριε,
και την χερσωθείσαν μου καρδίαν καθάρισον,
ως τω Πέτρω διδούς μοι μετάνοιαν,
ως τω τελώνη στεναγμόν,
και ως τη πόρνη δάκρυα,
ίνα μεγάλη τη φωνή κραυγάζω σοι¨
ο Θεός σώσον με,
ως μόνος εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος.
Ποιές και πόσες είναι οι βαθμίδες της αμαρτίας;
Οι βαθμίδες της αμαρτίας είναι στον αριθμό 12, κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, οι έξης:
Πρώτη βαθμίδα: α) Όταν κάνει κάποιος καλό έργο με πονηρό σκοπό χάριν χρημάτων, δόξης, τιμής. Δηλαδή, όταν αναμιγνύεται καλό με το κακό.
Δεύτερη βαθμίδα είναι: Η μισοτελειωμένη εκτέλεση ενός καλού έργου.
Τρίτη βαθμίδα είναι ο πειρασμός, ο δόλος, δηλ. ο πειρασμός, που έρχεται εναντίον του ανθρώπου από τον διάβολο, από τον κόσμο και από το σώμα και αυτός πειράζει τον άνθρωπο με τις πέντε αισθήσεις, οι όποιες ονομάζονται κατά τους Αγίους Πατέρας «αίσθηση της ψυχής».
Η τετάρτη βαθμίδα είναι η ενότητα, δηλ. η συνένωση του νου με τον πειρασμό.
Η πέμπτη βαθμίδα της αμαρτίας είναι η πάλη του νου δηλ. της ψυχής με τον πειρασμό. Μέχρις εδώ κυοφορείται η αμαρτία. Από εδώ όμως αρχίζει να αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο και να του επιφέρει την οργή του Θεού κατεπάνω του.
Η έκτη βαθμίδα είναι η συγκατάθεση του νου με την αμαρτία, δηλ. η ευχαρίστηση του νου από την κακή επιθυμία και τον πειρασμό. Από την στιγμή αυτή γεννάται η αμαρτία μέσα στον νου και στην καρδιά του ανθρώπου και τον καθιστά άξιο τιμωρίας, όπως λέει ο άγιος Απόστολος Ιάκωβος: «Είτα η επιθυμία συλλαβούσα τίκτει αμαρτία, η δε αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον» (Ιακώβου 1,15).
Η εβδόμη βαθμίδα της αμαρτίας είναι ότι η αμαρτία ενώθηκε με τον νου και την φαντασία. Έτσι λοιπόν, αφού ο άνθρωπος συγκατατέθηκε να κάνη την αμαρτία, αναγκάζεται με την παρακίνηση του διαβόλου να εντυπώσει αυτή την αμαρτία στην σκέψη του, ως να την είχε κάνει με το έργο. Με τη φαντασία του νου η αμαρτία αυξάνεται και μεταφυτεύεται στην καρδιά του ανθρώπου.
Η ογδόη βαθμίδα της αμαρτίας, είναι η απόφαση της θελήσεως του ανθρώπου να κάνει την αμαρτία με την πράξη.
Η ενάτη βαθμίδα, είναι ήη συνήθεια της αμαρτίας, δηλ. η πραγματοποίηση της αμαρτίας επί πολλάς φοράς.
Η δεκάτη βαθμίδα είναι το πάθος, η εξοικείωση προς το κακό, δηλ. η συνεχής επιτέλεση της αμαρτίας με την θέληση και χωρίς την θέληση του ανθρώπου.
Η ενδέκατη βαθμίδα είναι η απελπισία, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος χάση την ελπίδα της συγχωρήσεως δια της μετανοίας, με την Χάρι και το έλεος του Θεού.
Η τελευταία βαθμίδα της αμαρτίας είναι η αυτοκτονία, δηλ. ό φόνος του απελπισμένου ανθρώπου με τα ίδια του τα χέρια εξ αιτίας των αμαρτιών του, με την ελεύθερη θέληση του.
Αυτή είναι η χειρότερη βαθμίδα της αμαρτίας, από την οποία να μας προστατεύσει όλους ο Θεός, διότι αυτός που αυτοκτονεί δεν συγχωρείται στους αιώνας και η Εκκλησία δεν επιτρέπει να προσευχώμεθα γι' αυτόν.
Οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν να πολεμούμε την αμαρτία, όσο ακόμη είναι μικρή, στην ώρα της γεννήσεως της και όχι όταν μεγαλώνει και ριζώνει ως πάθος στην καρδιά μας. Να την φονεύουμε, όταν είναι μυρμήγκι και όχι λιοντάρι, διότι τότε ο «μυρμηγκολέων» μας σκοτώνει.
Επίσης και ο ψαλμωδός Δαβίδ με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος έλεγε:
«Μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπια σου προς την πέτρα» (Ψαλμ. 136,9).
Δηλαδή μακάριος είναι όποιος θα συντρίψει τις αμαρτίες του με την πέτρα - τον Χριστό - όσο είναι ακόμη μικρές, όπως τα μυρμήγκια διότι εάν μεγαλώσουν θα αιχμαλωτισθούν στην Βαβυλώνα των παθών και θα μας σκοτώσουν.
Πηγή: Αμαρτωλών Σωτηρία
http://armenisths.blogspot.com/2011/10/blog-post_9528.html
ΠΗΓΗ: http://leimwnas.blogspot.com/2011/11/blog-post_01.html
ΕΧΘΡΙΚΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ
Κείμενα π. Φιλοθέου Ζερβάκου
Ὅταν ὁ ἐχθρός σᾶς προσβάλλει
Ὅσες φορές σᾶς προσβάλλει ὁ ἐχθρὸς (διάβολος) εἴτε μὲ κάποιο πάθος εἴτε μὲ μελαγχολία, μὲ τὴν ἀμέλεια, τὴν ἀπελπισία, ἁρπάξτε ἀμέσως τὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς, καὶ θὰ δεῖτε πόσο γρήγορα ἐξαφανίζεται καὶ δὲ μένει οὔτε ἴχνος τῆς παρουσίας του. Ὅταν σᾶς πολεμάει ὁ ἐχθρὸς νὰ ζητᾶτε τὴ βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ φύλακα Ἄγγελου τῆς ψυχῆς σας καὶ ὅλων τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων. Μαζὶ μὲ τὴν προσευχή σας νὰ λέτε τὴ δυσκολία σας σὲ πνευματικὸ Ἱερέα, ἀλλὰ νὰ ζητᾶτε καὶ τὶς προσευχὲς καὶ συμβουλὲς τῶν ἄλλων ἀδελφῶν σας, διότι ἕνας ἀδελφὸς ποὺ βοηθιέται ἀπὸ ἄλλον ἀδελφό, γίνεται δυνατὸς σὰν τὴν ὀχυρωμένη πόλη. Γιὰ ὅλα αὐτὰ χρειάζεται νὰ ἀσκεῖται βὶα στὸν ἑαυτό σας, νὰ ἐνεργεῖτε γρήγορα καὶ μὲ γεναιότητα.
Νὰ μεταχειρισθεῖς τέσσερα ὅπλα, ἀκαταμάχητα, κατὰ τῶν πειρασμῶν
Ὁ σατανᾶς εἶναι ὁ μισόκαλος ἐχθρός, ὁ παμπόνηρος καὶ παγκάκιστος, ποὺ μέρα καὶ νύχτα, κάθε ὥρα καὶ στιγμή, μᾶς πολεμάει, μᾶς στεναχωρεῖ καί μᾶς πειράζει. Καὶ ἄλλοτε σὰν πνευματικός σου πατέρας σὲ εἶχα συμβουλέψει πὼς νὰ ἀποφεύγεις τὶς πολύπλοκες παγίδες του καὶ νὰ φυλάγεσαι ἀπὸ τὰ πυρωμένα βέλη του. Τώρα σὲ συμβουλεύω νὰ μεταχειρισθεῖς τέσσερα ὅπλα ἀκαταμάχητα. Μὲ αὐτὰ τὰ ὅπλα, ἂν βέβαια τὰ χρησιμοποιήσεις μὲ μεγάλη προσοχή, δεξιοτεχνία, προθυμία καὶ ἀνδρεία, ὄχι μόνο θὰ μείνεις ἄτρωτος καὶ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ βέλη καὶ τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ θὰ τὸν νικήσεις καὶ θὰ τὸν ἀφανίσεις.
Πρῶτο ὅπλο κατὰ τοῦ ἐχθροῦ εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. «Τὸν Κύριο ἔβλεπα συνέχεια μπροστά μου, γιὰ νὰ μὴ μὲ σαλέψει ὁ πειρασμὸς» (Ψάλμ. 15, 8• Πράξ. 2, 25). Ἐκεῖνος ποὺ σκέφτεται καὶ στοχάζεται καλὰ πὼς ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρών, καὶ πάντοτε εἶναι μπροστά του, μέρα καὶ νύχτα σὲ κάθε περίσταση, δὲν μπορεῖ νὰ ἁμαρτήσει. Διότι, ἀφοῦ φοβᾶται νὰ ἁμαρτήσει μπροστὰ σὲ ἕνα τιποτένιο ἄντρα ἢ γυναίκα, ἀκόμη καὶ μπροστὰ σὲ ἕνα μικρὸ παιδί, πὼς θὰ τολμήσει νὰ ἁμαρτήσει μπροστὰ στὸν Παντοδύναμο Θεό, ποὺ Τὸν τρέμουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, ὅλα τὰ κτίσματα ποὺ ἀναπνέουν, καὶ ποὺ μὲ ἕνα νεῦμα Τοῦ σαλεύει ὅλη ἡ γῆ;
Δεύτερο ὅπλο εἶναι νὰ συνηθίσεις νὰ λὲς ἀκατάπαυστα τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ». Αὐτὴ τὴν εὐχὴ νὰ ἀρχίζεις νὰ τὴ λές, μόλις σηκωθεῖς τὸ πρωὶ ἀπὸ τὸ κρεβάτι σου. Νὰ τὴ λὲς καὶ ὅταν περπατᾶς στὸ δρόμο καὶ ὅταν μπαίνεις στὸ αὐτοκίνητο, στὸ τρένο, στὸ πλοῖο, στὸ ἀεροπλάνο• καὶ ἐνῶ ἐργάζεσαι, τρῶς, πίνεις, καὶ σὲ κάθε ὥρα καί περίσταση. Ἀλλὰ νὰ τὴ λὲς μὲ τὴν καρδιά σου, μὲ πίστη εὐλάβεια, ἀγάπη, πόθο καὶ βία. Ὄχι τὸ στόμα νὰ λέει: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ νὰ λένε ἄλλα, καὶ μάλιστα πονηρὰ καὶ ἀντίθετα.
Τρίτο ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ ταπείνωση δηλ. νὰ μὴν ὑψηλοφρονεῖς, ἀλλὰ τὸ φρόνημά σου νὰ εἶναι ταπεινό. Νὰ ἔχεις τὴν αἴσθηση πὼς ὅ,τι ἔχεις δὲν εἶναι δικό σου, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ. Δηλ. τὸ σῶμα σου καὶ ἡ ψυχή, ἡ ὑγεία καὶ ἡ δύναμη, ἡ σοφία, ὁ πλοῦτος καὶ ὅτι ἄλλο ἔχεις, ἀκόμη καὶ οἱ ἀρετές, οἱ ἀγαθοεργίες, οἱ προσευχές, οἱ νηστεῖες, οἱ ἐλεημοσύνες, ὅλα, ὅλα εἶναι χαρίσματα τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ, χωρὶς τὸν ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κανένα καλό. Ὅταν λοιπὸν ἔχεις ταπεινὸ φρόνημα, θὰ σὲ σκεπάζει καὶ θὰ σὲ φυλάει ὁ Θεός. Γιατί ὁ Θεὸς συγκινεῖται μὲ τὸν ταπεινὸ καὶ τὸν προσέχει, ὅπως λέει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὸ βιβλίο τῶν Παροιμιῶν. Ὅταν στὶς καρδιὲς τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων ἀναπαύεται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ πλησιάσει ὁ διάβολος;
Τέλος, τέταρτο ὅπλο κατὰ τῶν παγίδων καὶ τῶν πειρασμῶν τοῦ διαβόλου, εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ καθαρή, ἡ ἀληθινή, ἡ ὁλόψυχη. Ὅποιος ἔχει αὐτὴ τὴν ἀγάπη ἔχει μαζί του τὸ Θεό, ποὺ εἶναι ἀγάπη: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰω. 4, 16). Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει μαζί του τὸ Θεὸ προστάτη καὶ βοηθό, τότε ποιὸν θὰ φοβηθεῖ; Ὅπου φῶς, φεύγει τὸ σκοτάδι• ὅπου ἀλήθεια, φυγαδεύεται τὸ ψεῦδος• ὅπου ὁ Θεός, φεύγει σὰν ἀστραπὴ ὁ διάβολος.
Αὐτὰ τὰ τέσσερα ὅπλα λοιπὸν νὰ μεταχειρίζεσαι καὶ νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ σὲ βοηθάει καὶ νὰ σὲ στηρίζει. Καί, ἂν σὰν ἄνθρωπος τραυματιστεῖς ἀπὸ τὸ διάβολο, νὰ τρέχεις ἀμέσως στὸ γιατρό, στὸν πνευματικό, στὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση. Νὰ ζητήσεις θεραπεία καὶ θὰ τὴν ἔχεις.
Ἡ τέλεια ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση κατακαίει τὸ σαρκικὸ πειρασμὸ
Ἡ ὄραση μολύνεται, ὅταν βλέπει σώματα γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν - περισσότερο γυναικῶν - ποὺ ντύνονται ἄσεμνα. Γι’ αὐτὸ καλὰ κάνεις ποὺ συμμαζεύεις τὰ μάτια σου καὶ τὸ νοῦ σου, ὥστε νὰ μὴ δεῖς ματαιότητες καὶ βρομερότητες ἀναίσχυντων γυναικῶν καὶ ἀκάθαρτων, ποὺ κατευθύνονται ἀπὸ τοὺς δαίμονες. Ὅμως πιὸ ἀσφαλὲς καὶ σίγουρο ἀπό ὅλα εἶναι νὰ ἀποκτήσεις τὴν τέλεια ἀγάπη, ποὺ ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ φόβο καὶ ποὺ ποτὲ δὲν ξεπέφτει. Γιατί ἡ τέλεια ἀγάπη σὰν φλόγα δυνατὴ κατακαίει κάθε αἰσχρὴ καὶ κακὴ ἐπιθυμία. Νὰ ἀποκτήσεις ἀκόμη καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση, ποὺ ὁ σατανάς φοβᾶται καὶ δὲν πλησιάζει. Γι’ αὐτὸ ἂς ζητοῦμε πάντοτε, μὲ θερμὴ πίστη καὶ δάκρυα, νὰ μᾶς δώσει ὁ Κύριος ταπείνωση καὶ ἀγάπη, γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τὶς παγίδες τοῦ παγκάκιστου ἐχθροῦ καὶ νὰ φθάσουμε μὲ ἀσφάλεια στὸ ἀκύμαντο καὶ γαλήνιο λιμάνι τῆς αἰώνιας ζωῆς καὶ ἀνάπαυσης.
* * *
Ἀπό τό βιβλίο :
« ΔΙΔΑΧΕC ΠΑΤΡΙΚΕC ΚΑΙ ΘΑΥΜΑCΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (CΕ ΘΕΜΑΤΙΚΕC ΕΝΟΤΗΤΕC) »,
Ἰανουάριος 2006.
Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη.
ΠΗΓΗ:arnion.gr
ΘΕΙΕΣ ΓΡΑΦΕΣ
Κείμενα π. Φιλοθέου Ζερβάκου
Οἱ Χριστιανοὶ νὰ διαβάζουν τὶς Θεῖες Γραφὲς
Λυπᾶμαι ποὺ βλέπω τί διαβάζουν σήμερα οἱ Χριστιανοί. Μόλις ξυπνήσουν τρέχουν στὶς ἐφημερίδες νὰ μάθουν τὰ νέα. Βλέπω μέσα στὰ λεωφορεία, στὰ καφενεῖα, στοὺς δρόμους, στὰ πλοῖα νὰ κρατοῦν οἱ περισσότεροι καὶ νὰ διαβάζουν ἐφημερίδες καὶ κάτι αἰσχρά, ἀσεβή καὶ βλάσφημα περιοδικά, ἀπὸ τὰ ὁποῖα πλημμύρισε ὅλη ἡ πατρίδα μας. Δὲν εἶδα κανέναν νὰ κρατάει ἢ νὰ διαβάζει Εὐαγγέλιο ἢ θρησκευτικὸ καὶ ἠθικὸ περιοδικό. Τολμῶ νὰ πῶ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἄγνωστος στὴν Ἑλλάδα καὶ ὅτι βασιλεύει σήμερα ὁ σατανᾶς καὶ κυριαρχεῖ. Πῶς λοιπὸν νὰ μὴν ἔρθει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ; Ὢ ἄνθρωποι! «Ἐῶς πότε θὰ εἶναι βαριὰ ἡ καρδιά σας; γιατί ἀγαπᾶτε τὴ ματαιότητα καὶ ἐπιζητεῖτε τὴν ψευτιά;» Ἐλᾶτε στὸν ἑαυτό σας!
Πολλὲς ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες κατάφεραν μὲ τὴν ψευτιὰ καὶ τὶς συκοφαντίες νὰ βάλουν μέσα στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων ἀδιάλλακτο μίσος, ὥστε νὰ κατατρώγουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον σὰν αἱμοβόρα θηρία. Ποιὰ ὠφέλεια ἔχετε ἀπὸ τὰ πορνογραφικὰ φύλλα πού διαβάζετε; Ἐὰν ἐσεῖς πάψετε νὰ τὰ διαβάζετε, θὰ πάψουν καὶ ἐκεῖνοι νὰ τὰ ἐκδίδουν. Ἂν δὲν πάψετε νὰ τὰ διαβάζετε, καὶ ἐδῶ ὁ Θεὸς θὰ σᾶς τιμωρήσει καὶ στὴ μέλλουσα ζωή. Εἶναι λυπηρό, ἀγαπητοί μου, ἡ μέλισσα, ἕνα ταπεινὸ ἔντομο, νὰ τρέχει στὰ ἄνθη καὶ νὰ διαλέγει τὸ ἄρωμα καὶ τὸ νέκταρ, ἐνῶ οἱ λογικοὶ ἄνθρωποι ἀφήνουν τὶς καθαρὲς πηγὲς τῶν Θείων Γραφῶν, ποὺ ἀναβλύζουν τὰ ζωήρυτα νάματα, καὶ τρέχουν στὶς ἀκάθαρτες καὶ βρόμικες πηγὲς τῶν μυθιστορημάτων, τῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν πορνογραφικῶν περιοδικῶν.
Ἂν διάβαζαν οἱ Χριστιανοὶ τὸ Εὐαγγέλιο, θὰ εἶχαν ἀναμεταξὺ τοὺς ἀγάπη καὶ δὲ θὰ γινόταν ἀδελφοκτόνοι• διότι τὸ Εὐαγγέλιο διδάσκει ὄχι μόνο τοὺς ἀδελφοὺς καὶ φίλους νὰ ἀγαπᾶμε, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐχθρούς.
Ἂν οἱ Χριστιανοὶ μελετοῦσαν τὸ Εὐαγγέλιο, δὲ θὰ ἦταν προσηλωμένοι στὰ γήινα οὔτε θὰ ἦταν ἅρπαγες καὶ πλεονέκτες, ἀλλὰ θὰ συγκέντρωναν θησαυροὺς στοὺς οὐρανούς. Θὰ ἦταν ἐλεήμονες, συμπαθεῖς, ἐπιεικεῖς, πράοι, ἀνεξίκακοι. Δὲ θὰ φρόντιζαν μόνο γιὰ τὸ δικό τους συμφέρον, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ συμφέρον τῶν ἀδελφῶν τους.
Ἂν οἱ γυναῖκες διάβαζαν τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, τὸν Ἀπόστολο Πέτρο, τοὺς θείους διδασκάλους ποὺ παραγγέλνουν τὶς γυναῖκες νὰ ντύνονται σεμνὰ καὶ νὰ ἔχουν καλυμμένο τὸ κεφάλι τους, δὲ θὰ ντύνονταν τὸ ἄσεμνο, σατανικὸ καὶ τόσο σκανδαλιστικὸ ντύσιμο. Σήμερα οἱ γυναῖκες ἀφήνουν ὅλα τὰ χέρια τοὺς γυμνά, καὶ τὰ στήθη τους, καὶ δὲν ντρέπονται τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὸ Θεὸ δὲ φοβοῦνται.
Ἂν διάβαζαν τὶς Γραφὲς οἱ ἄνθρωποι, δὲ θὰ βλασφημοῦσαν τὸ Θεό, ἀλλὰ θὰ Τὸν δοξολογοῦσαν. Οἱ μικροὶ θὰ σέβονταν τοὺς μεγάλους καὶ οἱ μεγάλοι θὰ ἀγαποῦσαν τοὺς μικρότερους. Οἱ γονεῖς θὰ ἔδιναν ἀληθινὴ παιδεία καὶ διδασκαλία στὰ παιδιά τους καὶ τὰ παιδιὰ θὰ ἔκαμναν ὑπακοὴ στοὺς γονεῖς. Ἐὰν δὲν διάβαζα, ἔλεγε ἕνας φιλόσοφος, τὶς Θεῖες Γραφές, θὰ ἤμουν ὁ χειρότερος ἄνθρωπος. Καὶ μεῖς οἱ σημερινοὶ Χριστιανοί, ἐπειδὴ δὲ μελετοῦμε τὶς Θεῖες Γραφές, γίναμε κακοῦργοι, ἀδελφοκτόνοι καὶ παράφρονες. Δὲν εἶναι λοιπὸν παράφρονες οἱ γυναῖκες ποὺ περπατοῦν στοὺς δρόμους καὶ εἰσέρχονται καὶ μέσα στὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ μὲ τελείως γυμνὰ τὰ χέρια καὶ τὰ στήθη; Ὄχι μόνο αὐτὲς εἶναι παράφρονες, ἀλλὰ καὶ οἱ γονεῖς καὶ οἱ συγγενεῖς τους, ἂν τὶς ἐπιτρέπουν νὰ ντύνονται ἔτσι. Καὶ πῶς δὲν εἶναι παράφρονες ἐκεῖνοι ποὺ βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε καὶ ἔπλασε καί μας χορηγεῖ ὅλα τὰ ἀγαθά, πού ἔχυσε τὸ αἷμα Του γιὰ νὰ μᾶς ἐξαγοράσει;
Ἂς συνέλθουμε, ἀδελφοὶ• ἂς ξυπνήσουμε, ἂς ἀποτινάξουμε τὸν ὕπνο τῆς ἀμέλειας καὶ τῆς ραθυμίας καὶ ἂς στοχαστοῦμε σὲ ποιὰ καταστροφή μας ἔφερε καί μας φέρνει ἡ ἁμαρτία. Ἂς τρέξουμε στὶς πηγὲς τῶν ζωήρυτων ναμάτων, στοὺς λειμῶνες τῶν Θείων Γραφῶν. Ἐκεῖ θὰ μάθουμε πῶς νὰ ἀγαπήσουμε τὸν πλησίον μας, ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς μας, πὼς νὰ ἐλεοῦμε τοὺς φτωχούς, πὼς νὰ εἴμαστε ταπεινοί, πράοι κλπ. Ἂν διαβάζουμε μὲ προθυμία τὶς Θεῖες Γραφές, θὰ γίνουμε οἱ καλύτεροι ἄνθρωποι καὶ Χριστιανοί.
* * *
Ἀπό τό βιβλίο :
« ΔΙΔΑΧΕC ΠΑΤΡΙΚΕC ΚΑΙ ΘΑΥΜΑCΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (CΕ ΘΕΜΑΤΙΚΕC ΕΝΟΤΗΤΕC) »,
Ἰανουάριος 2006.
Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη.
ΠΗΓΗ:arnion.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
