ΘΕΟΤΟΚΙΑ

ΘΕΟΤΟΚΙΑ

Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον , ελέους πηγή , του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι∙ Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον , και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς∙ αλλά πρόφθασον ως αγαθή εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων Σοι∙ τάχυνον εις πρεσβείαν , και σπεύσον εις ικεσίαν , η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις , Θεοτόκε Παρθένε, υμνούμεν σε∙ διά γάρ του Σταυρού του Υιού σου, κατεβληθη ο άδης, και ο θένατος τέθνηκε∙ νεκρωθέντες ανέστημεν , και ζωής ηξιώθημεν, τον Παράδεισον ελάβομεν , την αρχαίαν απόλαυσιν∙ διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν , ως κραταιόν Χριστόν τον Θεόν ημών, και μόνον πολυέλαιον.

Επι σοι χαίρει , Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων το σύστημα, και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ, και Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ης Θεός εσαρκώθη, και πεδίον γέγονεν , ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών∙ την γαρ σην μήτραν , θρόνον εποίησε, και την σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοι χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις ∙ δόξα σοι.

Την ωραιότητα της παρθενίας σου, και το υπέρλαμπρόν το της αγνεία σου, ο Γαρβιήλ καταπλαγείς εβόα σοι Θεοτόκε. Ποίον σοι εγκώμιον , προσγάγω επάξιον; τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι∙ διό ως προσετάγη βοώ σοι∙ Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Ευσπλαχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς Θεοτόκε∙ βλέψον εις λαόν τον αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί την δυναστείαν σου∙ εις σε γάρ ελπίζοντες, το Χαίρε βοώμεν σοι, ως ποτέ ο Γαβριήλ, ο των ασωμάτων αρχιστράτηγος.

Πάντων προστατεύεις Αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί∙ άλλην γαρ ούκ έχομεν αμαρτωλοί πρός Θεόν , εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν , οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών. Μήτερ του Θεού του Υψίστου∙ όθεν σοι προσπίπτωμεν∙ ρύσαι πάσης περιστάσεως του δούλους σου.


Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις, και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη και αντίλιψις και ορφανών βοηθό. Μήτερ του Θεού του Υψίστου, συ υπάρχεις∙ Άχραντε, σπεύσον , δυσωπούμεν ρύσασθαι τους δούλους σου.

Θεοτόκε , συ η άμπελος η αληθινή , η βλαστήσασα τον καρπόν της ζωής, Σε ικετεύομεν∙ πρέσβευε, Δέσποινα, μετά των αποστόλων και πάντων των αγίων, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Θεοτόκε παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών

Ότι ούκ έχομεν παρρησίαν διά τα πολλά ημών αμαρτήματα, συ τον εκ σου γεννηθέντα δυσώπησον, Θεοτόκε Παρθένε∙ πολλά γάρ ισχύει δέησις Μητρός πρός ευμένειαν Δεσπότου. Μη παρίδης αμαρτωλών ικεσίας η πάνσεμνος∙ ότι ελεήμων εστί και σώζειν δυνάμενος, ο και παθείν υπέρ ημών καταδεξάμενος.

Το του Υψίστου ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε∙ διά σου γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε, τοις κραυγάζουσιν∙ ευλογημένη συ εν γυναιξίν υπάρχεις πανάμωμε Δέσποινα.

Ώραν της ετάσεως σκοπών ,φρίττω εννοών μου τα πλήθη των παραπτώσεων∙ τι απολογίσομαι; πως διαφεύξομαι την αισχύνην την μέλλουσαν, ασώτως βιώσας; όθεν, Κόρη, κράζω σοι θερμοίς τοις δάκρυσι∙ πλύνων της ψυχής μου το ρύπον , η τον καθαρόν μαργαρίτην, τον Χριστόν κυήσασα, και σώσον με.

Το απ’ αιώνως απόκρυφον , και αγγέλοις άγνωστον Μυστήριον, διά σου, Θεοτόκε, τοις επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, και Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος∙ δι’ ού αναστήσας τον Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Πολλά τα πλήθη των εμών , Θεοτόκε πτασμάτων ∙ πρός σε κατέφυγον , Αγνή, σωτηρίας δεόμενος∙ επίσκεψαι τη ασθενούσαν μου ψυχήν και πρέσβευε τω Υιώ σου και Θεω ημών δοθήναι μοι την άφεσιν , ων έπραξα δεινών , μόνη ευλογημένη.

Παναγία Θεοτόκε, τον χρόνον της ζωής μου , μη εγκαταλίπεις με∙ ανθρωπίνη προστασία, μη καταπιστεύσεις με∙ αλλ’ αυτή αντιλαοβού και ελέησον με.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού , φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.