Η αγάπη μονο ξέρει πώς... (Αλυσιδωτή καλοσύνη)

ΔΑΦΝΗ

     

Νὰ συγκρίνουμε τὴν δοκιμασία μας μὲ τὴν μεγαλύτερη δοκιμασία τοῦ ἄλλου

      Τὸ καλύτερο φάρμακο γιὰ τὴν κάθε δοκιμασία μας εἶναι ἡ μεγαλύτερη δοκιμασία τῶν συνανθρώπων μας, ἀρκεῖ νὰ τὴν συγκρίνουμε μὲ τὴν δική μας δοκιμασία, γιὰ νὰ διακρίνουμε τὴν μεγάλη διαφορὰ καὶ τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Θεὸς καὶ ἐπέτρεψε μικρὴ δοκιμασία σ’ ἐμᾶς.
Τότε θὰ Τὸν εὐχαριστήσουμε, θὰ πονέσουμε γιὰ τὸν ἄλλον ποὺ ὑποφέρει πιὸ πολὺ καὶ θὰ κάνουμε καρδιακὴ προσευχὴ νὰ τὸν βοηθήση ὁ Θεός. Μοῦ ἔκοψαν λ.χ. τὸ ἕνα πόδι; «Δόξα Σοι ὁ Θεός, νὰ πῶ, ποὺ ἔχω τοὐλάχιστον ἕνα πόδι· τοῦ ἄλλου τοῦ ἔκοψαν καὶ τὰ δύο». Καὶ ἄν ἀκόμη μείνω ἕνα κούτσουρο, χωρὶς χέρια καὶ πόδια, πάλι νὰ πῶ: «Δόξα Σοι ὁ Θεός, ποὺ περαπατοῦσα τόσα χρόνια, ἐνῶ ἄλλοι γεννήθηκαν παράλυτοι».
Ἐγώ, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἄκουσα ὅτι ἕνας οἰκογενειάρχης ἔχει... ἕντεκα χρόνια αἱμοραγία, εἶπα: «Τί κάνω ἐγώ; Κοσμικὸς ἄνθρωπος αὐτὸς καὶ νὰ ἔχη ἕντεκα χρόνια αἱμοραγία, νὰ ἔχη παιδιά, νὰ πρέπη νὰ σηκωθῆ τὸ πρωὶ νὰ πάη στὴν δουλειά, καὶ ἐγὼ οὔτε ἑπτὰ χρόνια δὲν συμπλήρωσα ποὺ ἔχω αἱμορραγίες!»[13].

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
Ἡ ἀχαριστία γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ
-Γέροντα, οἱ δοκιμασίες πάντοτε ὠφελοῦν τοὺς ἀνθρώπους;
-Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πῶς ἀντιμετωπίζει κανεὶς τὶς δοκιμασίες. Ὅσοι δὲν ἔχουν καλὴ διάθεση, βρίζουν τὸν Θεὸ, ὅταν τοὺς βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατὶ νὰ τὸ πάθω ἐγὼ αὐτὸ; λένε. Νά, ὁ ἄλλος ἔχει τόσα καλά! Θεὸς εἶναι αὐτός;». Δὲν λένε «ἥμαρτον», ἀλλὰ βασανίζονται.
Ἐνῶ οἱ φιλότ...ιμοι λένε: «Δόξα τῷ Θεῷ! Αὐτὴ ἡ δοκιμασία μὲ ἔφερε κοντὰ στὸν Θεὸ. Ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό μου τὸ ἔκανε». Καὶ ἐνῶ μπορεῖ πρῶτα νὰ μὴν πατοῦσαν καθόλου στὴν ἐκκλησία, μετὰ ἀρχίζουν νὰ ἐκκλησιάζονται, νὰ ἐξομολογοῦνται, νὰ κοινωνοῦν. Πολλὲς φορὲς μάλιστα ὁ Θεὸς τοὺς πολὺ σκληροὺς τοὺς φέρνει κάποια στιγμὴ μὲ μιὰ δοκιμασία σὲ τέτοιο φιλότιμο, ποὺ μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφὴ καὶ ἐξιλεώνονται μὲ τὸν πόνο ποὺ νιώθουν γιὰ ὅσα ἔκαναν.

Δεν εξετάζεται ο τόπος, αλλά ο τρόπος της προσευχής

Και αν είσαι έξω, κραύγαζε και λέγε “ελέησέ με”, χωρίς να κινής τα χείλη, αλλά φωνάζοντας με την ψυχή σου˙ διότι ο Θεός μας ακούει και όταν σιωπούμε. Δεν εξετάζεται ο τόπος αλλά ο τρόπος της προσευχής. Ο Ιερεμίας βρισκόταν μέσα σε βόρβορο και προκάλεσε την προσοχή του Θεού˙ ο Δανιήλ ήταν μέσα σε λάκκο λιονταριών και κέρδισε την εύνοια του Θεού˙ ο ληστής σταυρώθηκε και δεν τον εμπόδισε ο σταυρός , αλλά του άνοιξε τον παράδεισο˙  τον εμπόδισε ο σταυρός , αλλά του άνοιξε τον παράδεισο˙ Ο Ιώβ ήταν στην κοπριά και έκανε σπλαχνικό τον Θεό˙ ο Ιωνάς  βρισκόταν στην κοιλιά του κήτους και τον άκουσε ο Θεός. Και αν είσαι σε λουτρό, να προσεύχεσαι, και αν είσαι σε δρόμο, και αν είσαι στο κρεββάτι, όπου και αν βρίσκεσαι, να προσεύχεσαι. Είσαι ναός του Θεού, να μη ζητάς τόπο˙ διάθεσι  μόνο χρειάζεται. Και αν παρουσιασθής σε δικαστή, να προσεύχεσαι˙ όταν οργίζεται ο δικαστής, να προσεύχεσαι. Η θάλασσα ήταν μπροστά , οι Αιγύπτιοι πίσω, ο Μωυσής στη μέση˙ η στενότητα του χώρου ήταν μεγάλη, αλλά μεγάλο ήταν το πλάτος της προσευχής. Πίσω τους κατεδίωκαν οι Αιγύπτιοι, μπροστά ήταν η θάλασσα, στη μέση η προσευχή˙ και τίποτε δεν έλεγε ο Μωυσής ˙ και του λέγει ο Θεός˙ “Γιατί φωνάζεις σε μένα;” ( Εξ. 14,1 ) .  Το στόμα βέβαια δε μιλούσε, η ψυχή όμως φώναζε.

Και συ λοιπόν, αγαπητέ, όταν παρουσιασθής σε δικαστή που οργίζεται πάρα πολύ, που τυραννάει, που απειλεί με τις πιο μεγάλες απειλές και σε άλλους δημίους που κάνουν το ίδιο, προσευχήσου στο Θεό και προσευχόμενος τα κύματα ηρεμούν. Ο δικαστής είναι εναντίον σου; Εσύ να καταφεύγης στον Θεό. Ο άρχοντας είναι κοντά σου; Εσύ κάλεσε τον Κύριο. Μήπως είναι άνθρωπος για να πας σε κάποιον τόπο;  Ο Θεός είναι πάντοτε κοντά. Αν θέλης να παρακαλέσης κάποιον άνθρωπο, ερωτάς τι κάνει, κοιμάται, ασχολείται ˙ και αν έχη υπηρεσία , δε σου απαντάει. Στο Θεό όμως δε συμβαίνουν τίποτε από αυτά. Όπου και αν πας και Τον καλέσης, ακούει˙ ούτε ασχολία, ούτε μεσίτης, ούτε υπηρέτης εμποδίζει.

Πες, “ ελέησέ με” και αμέσως ο Θεός έρχεται κοντά σου˙ διότι λέγει˙ “ Ενώ εσύ μιλάς, θα πω˙ Να, εγώ είμαι παρών” ( Ης. 58, 9 ) . Πω, πω, λόγος γεμάτος από καλωσύνη! Δεν περιμένει να τελειώσης την προσευχή σου, και παίρνεις τη χορήγησι.

( Εις την επίλυσιν της Χαναναίας, ΕΠΕ 33, 466-472.

PG 52, 457-459)

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του πρ. Γεωργ. Κουγιουμτζόγλου

Κατά το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, Άγιοι είναι οι γνήσιοι θεράποντες του Χριστού. «Άγιοι είναι οι ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί, οι όποιοι δια μεν της τελείας αγάπης τους προς τον Θεόν καί της ακριβεστέρας υπακοής των είς τον Νόμoν Του εύηρέστησαν ενώπιον Του, δια δε της δωρεάς του Άγιου Πνεύματος ήγιά-σθησαν, εθεώθησαν καί έδοξάσθησαν υπό του Θεού, και ζώντες καί μετά την κοίμησίν των... και δια της δοθείσης εις αυτούς παρρησίας πρεσβεύουν υπέρ ζώντων και κεκοιμημένων» (Επισκόπου Μελετίου, Αγιολογία).
Ή ονομασία Άγιος δίδεται κατ' αρχάς στους Μάρτυρες πού ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και γι' αυτό τους έθανάτωσαν (μαρτύρησαν). Μετά το τέλος των διωγμών ή ονομασία δίνεται και σ' αυτούς πού διακρίθηκαν για την άγια ζωή τους.
Τα μέλη της Εκκλησίας σέβονται και τιμούν τους Αγίους «εν λόγοις, εν συγγραφαίς, εν νοήμασι (με ύμνους και τροπάρια), εν θυσίαις (θ. Λειτουργίες), εν ναοίς, εν εικονίσμασι» (Συνοδικό Ζ Όίκουμενικής Συνόδoυ), επειδή αυτοί απολαμβάνουν τιμή καί δόξα στη Βασιλεία των ουρανών, έχουν παρρησία στο θρόνο του θεού και μεσιτεύουν υπέρ ημών.
Προσφέρουμε την τιμή μας στους Αγίους όλους και στην Παναγία καί στους αγίους Αγγέλους, αλλά λατρεία προσφέρουμε μόνο στον Τριαδικό Θεό, τον Πατέρα, τον Υίό καί το Αγιο Πνεύμα. Προσκυνούμε καί ασπαζόμαστε τις Άγιες εικόνες των Αγίων τιμητικά (ή προσκύνηση διαβαίνει στο πρωτότυπο, το εικονιζόμενο πρόσωπο και όχι στο υλικό της εικόνας) και του Θεού λατρευτικά (τιμητική - λατρευτική προσκύνηση).
Ή Εκκλησία μας την τιμή αυτή στους Άγιους την εκδηλώνει:
α. Με ανέγερση Ναών στο όνομα τους και την τοποθέτηση ιερών λειψάνων τους στην Άγία Τράπεζα.
β. Με προσκύνηση των Ιερών εικόνων και λειψάνων τους.
γ. Με θέσπιση εορτών προς τιμή τους.
δ. Με συγγραφή άσματικών ακολουθιών, εγκωμίων κ.λπ.
ε. Με επίκληση των πρεσβειών τους και πίστη στην αποτελεσματικότητα της μεσιτείας τους. Συγχρόνως μας προτρέπει να τους μιμηθούμε στο φρόνημα και τη ζωή τους, υπενθυμίζοντας μας το «Αγιοι γίνεσθε ότι εγώ Άγιος ειμί» (Α' Πέτρ. α', 16) και ότι «Μνήμη Αγίου, μίμηση Αγίου» (Πατέρες της Εκκλησίας).

Απολυτίκιο Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

«Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων,

σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε.

Ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως τῶν Προφητῶν σεβασμιώτερος,

ὅτι καὶ ἐν ρείθροις βαπτίσας κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον,

ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας,

χαίρων εὐαγγελίσω καὶ τοῖς ἐν Ἅδη,

Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκὶ

τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου,

καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος».

Όταν θέλομε να τιμήσουμε ένα δίκαιο άνθρωπο, τον επαινούμε με ύμνους· 

για σένα Πρόδρομε, θα είναι αρκετή η μαρτυρία του Χριστού·  

διότι πράγματι ήσουν ο πιο σπουδαίος απο τους προφήτες και αξίζεις τον σεβασμό, 

διότι αξιώθηκε να βαπτίσεις Αυτόν που φώναζες σε όλους οτι θα έλθει.

Γι' αυτό, επειδή αγωνίσθηκες με όλες σου τις δυνάμεις για την αλήθεια, 

με χαρά έφερες και στους νεκρούς του Άδη την είδηση,
ότι έγινε άνθρωπος ο Θεός,

οποίος παίρνει την αμαρτία του κόσμου

και μας δείχνει απέραντη αγάπη.   

(μετάφραση είναι της Γεωργίας Μπάκα , απο το βιβλιο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδορομος , εκδόσεις Σαΐτη)

Προσευχή για τους άνεργους και απολυμένους για στήριξη και εύρεση εργασίας

 

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος . Ἀμήν.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά
ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.

Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σου. Εὐλογημένη Σύ ἐν γυναιξί, καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας Σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες, τῶν ψυχῶν ἠμῶν.
Βαπτιστά τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἠμῶν μνήσθητι, ἴνα ρυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἠμῶν, σοί γάρ ἐδόθη χάρις, πρεσβεύειν ὑπέρ ἠμῶν.
Βίον ἔνθεον, καλῶς ἀνύσας, σκεῦος τίμιόν του Παρακλήτου, ἀνεδείχθης θεοφόρε Ἀρσένιε, καί τῶν θαυμάτων τήν χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε,
δωρήσασθαι, ἠμίν τό μέγα ἔλεος.

Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση

 -              Γέροντα, τώρα υπάρχει τέτ...οια τηλεοπτική επικοινωνία, ώστε το ίδιο λεπτό μπορεί να δη κανείς γεγονότα που συμβαίνουν στην άλλη άκρη της γης.
- Μόνον τον εαυτό τους δεν βλέπουν οι άνθρωποι, όλο τον κόσμο τον βλέπουν. Τώρα καταστρέφεται ο κόσμος από το μυαλό του. Δεν είναι ότι τους καταστρέφει ο Θεος
- Γέροντα, η τηλεόραση κάνει πολύ κακό.
Αν κάνη, λέει! Ήρθε κάποιος και μου έλεγε: “Η τηλεόραση, Πάτερ, είναι καλή”. “Καλά είναι τα αυγά, του λέω, άμα τα ανακατέψης όμως με

Μεροκάματο ή ανεξάντλητα αγαθά;

«Ο Σύρος Μαϋσιμάς ήταν ένας πτωχός χωρικός. Είχε ένα μόνο ρούχο, το οποίο συνήθως διόρθωνε, ράβοντας μπαλώματα επάνω στα παπλώματα. Είχε όμως μεγάλη αγάπη στους ξένους και τους φτωχούς, για τους οποίους κρατούσε πάντα ανοιχτές τις πόρτες της καλύβας του. Είχε δυο πιθάρια, το ένα γεμάτο σιτάρι και το άλλο γεμάτο λάδι και από αυτό έδινε σε όσους τον επισκέπτονταν. Συνέβαινε δε τούτο το θαυμαστό. Το σιτάρι και το λάδι δεν τελείωναν ποτέ και ότι τα πιθάρια ήσαν πάντα γεμάτα, όπως άλλοτε επί Ηλιού του προφήτη είχε συμβεί με την υδρία του αλεύρου και τον καμψάκη του ελαίου της Χήρας εις τα Σαρεπτά της Σιδωνίας» ( Γ΄ Βασ. ιζ΄9-16, Συναξάρι, 23 Ιανουαρίου ) .

Ό,τι κέρδισε ο Αδάμ, προτιμώντας τη γη και τα γήινα και εγκαταλείποντας τον Θεό, ήταν ένα κομμάτι ψωμί κι αυτό «εν ιδρώτι του προσώπου του» ( Γεν. γ΄ 19 ) . Ο άγιος Μαϋσιμάς , αφοσιωμένος στην αγάπη του Θεού και των συνανθρώπων του, διατηρούσε γεμάτα τα πιθάρια του με σιτάρι και λάδι. Στον Αδάμ, η γη δεν μπορούσε να δώσει τίποτε περισσότερο από ένα κομμάτι ψωμί. Στον Μαϋσιμά, ο Θεός κρατούσε γεμάτα τα πιθάρια του.

Εξαρτάται λοιπόν από πού ο άνθρωπος περιμένει τη ζωή και την ευτυχία του. Εάν στρέφεται στη γη και τα αισθητά αγαθά της, από εκεί δεν έχει να εξασφαλίσει παρά ένα φτωχό μεροκάματο. Εάν ο άνθρωπος κτυπά την πόρτα του Θεού, τότε γεμίζει τις αποθήκες του με ανεξάντλητα αγαθά.

Ο Άσωτος υιός, ζώντας μακριά από το σπίτι του πατέρα του, όχι μόνο εξόδευσε και την τελευταία πεντάρα της «ουσίας» του, αλλά και κατάντησε να τρέφεται με λίγα «ξυλοκέρατα»  και αυτά κλεμμένα. Ο Χριστός , ευλογώντας τους «πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας» , τους πολλαπλασιάζει, ώστε να φάνε και κα χορτάσουν «πεντακισχίλιοι άνδρες, χωρίς γυναικών και παιδίων» ( Ματθ. ιδ΄21 ). Στον οίκο του Θεού Πατέρα, «οι άρτοι περισσεύουν» ( Λουκ. ιε΄17 ), στην εξορία της αποστασίας, τα αγαθά στερεύουν και ο άνθρωπος λιμοκτονεί. Αυτήν ακριβώς την εμπειρία εκφράζει η Εκκλησία, κατά την Ακολουθία της Αρτοκλασίας  και  της Ευλογίας των Άρτων , με τη γνωστή δήλωση: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Οι Έλληνες εμπιστεύονται περισσότερο τον Στρατό και την εκκλησία.....

Κυκλοφόρησε η τετραμηνιαία συνδρομητική ποσοτική έρευνα της METRON ANALYSIS με δείγμα 2.204 άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω.

Η έρευνα διεξήχθη από 15/11 έως 05/12/2011.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα της έρευνας για το ποιους
θεσμούς εμπιστεύονται περισσότερο οι Έλληνες και για την συχνότητα χρήσης και την αξιοπιστία των Μ.Μ.Ε.

Δείτε τα σχετικά γραφήματα και την ανάλυσή τους.

‘Πόσο εμπιστεύεστε κάθε έναν από τους παρακάτω θεσμούς;’

(Μέση τιμή: Κλίμακα 0-10, όπου 0 σημαίνει Καμία εμπιστοσύνη

και 10 Απόλυτη Εμπιστοσύνη)

Άνοδο καταγράφουν οι δείκτες εμπιστοσύνης των περισσότερων μη διαιρετικών (μη πολιτικών) θεσμών. Η εμπιστοσύνη στο Στρατό αυξάνει σημαντικά στο 6.3

από 5.8 και συνεχίζει να τον κατατάσσει στην πρώτη θέση. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η εμπιστοσύνη προς την Εκκλησία με μέση τιμή 5.1 από 5.0. Ακολουθεί η Αστυνομία με 4.9 από 4.7 (άνοδος μετά την πτώση του Ιουλίου). Ιδιαίτερα η εμπιστοσύνη στο Κοινοβούλιο, η οποία είναι και το μέτρο με το οποίο καταγράφεται συνήθως η πολιτική εμπιστοσύνη κινείται στο 2.8 από 3.0 τον Ιούλιο αντανακλώντας την κρίση εμπιστοσύνης που γιγαντώθηκε κατά το τετράμηνο που πέρασε. Επισημαίνουμε τέλος και την εμπιστοσύνη προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το οποίο βρίσκεται στην τελευταία θέση με άνοδο όμως (2.3 από 1.9). Άνοδο παρουσίασαν και οι Συνδικαλιστικές ενώσεις με 2.8 από 2.4 τον Ιούλιο.

Αρρώστιες και ατυχήματα από κατάρα

                      Πολλές αρρώστιες που δεν βρίσκουν οι γιατροί από τι είναι, μπορεί να είναι από κατάρα. Τι να βρουν οι γιατροί, την κατάρα; Μια φορά μου έφεραν στο Καλύβι έναν παράλυτο. Ολόκληρος άνδρας δεν μπορούσε να καθήση. Το κορμί του ήταν τεντωμένο σαν ξύλο. Τον κουβαλούσε ένας στην πλάτη και ένας άλλος τον κρατούσε από πίσω. Του έβαλα δυό κούτσουρα και ακουμπούσε λίγο ο καημένος. Μου λένε αυτοί που τον συνόδευαν: “Από δεκαπέντε χρονών παιδί είναι σ' αυτήν την κατάσταση και έχουν περάσει δεκαοκτώ χρόνια από τότε”. “Μα πως στα καλά καθούμενα να το πάθη αυτό; είπα. Δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει”. Έψαξα από δω-από 'κει και βρήκα ότι κάποιος τον είχε καταρασθή. Τι είχε συμβή; Κάποτε πήγαινε με το αστικό στην σχολή του και καθόταν σε μια θέση τεντωμένος. Σε κάποια στάση μπήκε ένας ηλικιωμένος παπάς και ένα γεροντάκι και στάθηκαν όρθιοι δίπλα του. Τότε του είπε ένας: “Σήκω, να καθήσουν οι μεγάλοι”. Αυτός

Η διόρθωση του βίου συνίσταται στην εσωτερική μεταμόρφωση και όχι στην εξωτερική αλλαγή τρόπων . Πώς ο εχθρός προσπαθεί να μας παραπλανήσει.

Το τελευταίο γράμμα σου μ’ έκανε να χαρώ! Η σκέψη σου έχει λαμπικαριστεί και η καρδιά σου κατευθύνεται προς την αλήθεια και τη σωτηρία!

Έχεις αρχίσει να κάνεις ό,τι χρειάζεται. Ο Θεός βοηθός! Όλες οι αποφάσεις σου για τον μελλοντικό νέο τρόπο ζωής σου είναι καλές. Ωστόσο, για να μη γίνεις μονόπλευρη μέσα στον ενθουσιασμό σου , σπεύδω να σου δώσω μερικές συμβουλές.

Από δω κι εμπρός , όταν κάνεις κάτι, να δίνεις μεγαλύτερη προσοχή στην εσωτερική σου διάθεση και προαίρεση, παρά στην πράξη καθεαυτή. Προς το παρόν ας μην αλλάξουν  οι εξωτερικές εκδηλώσεις σου, εκτός μόνο από εκείνες που από την ίδια τους τη φύση τους επενεργούν βλαπτικά στην καρδιά, προξενώντας ματαιοδοξία, δημιουργώντας σύγχυση  λογισμών, γεννώντας ανώφελες επιθυμίες κ.λπ. Βέβαια, η μεταμόρφωσή σου πρέπει να φτάνει ως τους εξωτερικούς τρόπους και τις καθημερινές συνήθειές σου, που θ’ αλλάξουν όμως όχι τόσο ως προς τη μορφή όσο ως προς το πνεύμα με το οποίο θα γίνονται. Έτσι, εξωτερικά όλα θα παραμείνουν απαράλλαχτα – με λίγες εξαιρέσεις, όπως είπα- αλλά το πνεύμα θα είναι εντελώς διαφορετικό. Η προσωρινή διατήρηση των εξωτερικών συνηθειών σου έχει ένα πλεονέκτημα: Η αλλαγή σου δεν θα είναι ολοφάνερη στους άλλους.

Έπειτα, όπως γνωρίζεις ήδη, η υλοποίηση του σχεδίου για την αναγέννησή σου δεν είναι απλή υπόθεση. Πόσα εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια υπάρχουν! Να προετοιμάζεσαι όχι για περίπατο, αλλά για πόλεμο! Ζήτα, λοιπόν, από τον Κύριο να σε οπλίσει με υπομονή και δύναμη, ώστε ν’ αντιμετωπίσεις με επιτυχία κάθε δυσκολία. Μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου. Απόθεσε όλες σου τις ελπίδες στον Θεό, κι Εκείνος θα είναι κοντά σου κάθε στιγμή.

Μη νομίζεις, πάντως, ότι στον πόλεμο, για τον οποίο ετοιμάζεσαι, θα νικάς πάντα. Πολλές φορές θα κακοπαθήσεις, πολλές φορές θα πονέσεις, πολλές φορές θα κλάψεις. Άλλωστε, προσπαθώντας να είσαι προσεκτική και ακριβής στην τήρηση των θείων εντολών, δεν θ’ αποφύγεις και λάθη, αστοχίες, αδεξιότητες, γκάφες. Πάρ’ το απόφαση: Δεν γίνεται αλλιώς. Ωστόσο, μη φοβάσαι! Βλέπεις, γνωρίζεις και περιμένεις πως η ζωή σου θα είναι γεμάτη αντιξοότητες, στενοχώριες και δυσκολίες.

Ένα μόνο πράγμα σου χρειάζεται, πέρα από τη θεϊκή βοήθεια: μεγάλο θάρρος! Ό,τι κι αν συμβεί, μη λιποψυχήσεις. Προχώρα στο δρόμο της νέας ζωής σου με αλύγιστη γενναιοψυχία, ακλόνητη καρτερικότητα και ψυχική ευστάθεια. Ανεξάρτητα από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες σου, πρέπει να παραδώσεις τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού.

Από τους βίους των αγίων διαπιστώνουμε πως ο Κύριος καθοδηγεί και στηρίζει όσους Τον αγαπούν θερμά και Του αφιερώνουν τη ζωή τους. Εκείνος, βέβαια, για να σε παιδαγωγήσει και να σε δοκιμάσει, θα επιτρέψει ακόμα και στον εχθρό να σε πειράξει. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, όμως, θα σε βοηθήσει. «Δεν θα επιτρέψει σε κανένα πειρασμό να ξεπεράσει τις δυνάμεις σου˙ αλλά, όταν έρθει ο πειρασμός, θα δώσει μαζί και τη διέξοδο, ώστε να μπορέσεις να τον αντέξεις» ( Α΄ Κορ. 10:13 ). Όλα προέρχονται ή παραχωρούνται από τον Θεό. Ωστόσο οι βουλές και οι μέθοδοί Του είναι ανεξιχνίαστες. Ακόμα κι ένας άνθρωπος που χειραγωγείται απ’ Αυτόν, τις διακρίνει μόνο σαν κοιτάξει πίσω, έπειτα από κάθε γεγονός. Πόσο σοφή είναι, επομένως η συνεχής προσευχή, «Κύριε ,όπως θέλεις και όπως ξέρεις ελέησέ με», που μας συνιστά ο αββάς Μακάριος ο Αιγύπτιος! Αναθέτοντας τον εαυτό σου στον Θεό μ’ αυτή την προσευχή, βάζεις το πιο γερό θεμέλιο στον αγώνα σου: την εμπιστοσύνη στη θεία πρόνοια και την ελπίδα στη θεία βοήθεια…

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000