Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
Ἡ ἀχαριστία γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ
-Γέροντα, οἱ δοκιμασίες πάντοτε ὠφελοῦν τοὺς ἀνθρώπους;
-Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πῶς ἀντιμετωπίζει κανεὶς τὶς δοκιμασίες. Ὅσοι δὲν ἔχουν καλὴ διάθεση, βρίζουν τὸν Θεὸ, ὅταν τοὺς βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατὶ νὰ τὸ πάθω ἐγὼ αὐτὸ; λένε. Νά, ὁ ἄλλος ἔχει τόσα καλά! Θεὸς εἶναι αὐτός;». Δὲν λένε «ἥμαρτον», ἀλλὰ βασανίζονται.
Ἐνῶ οἱ φιλότ...ιμοι λένε: «Δόξα τῷ Θεῷ! Αὐτὴ ἡ δοκιμασία μὲ ἔφερε κοντὰ στὸν Θεὸ. Ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό μου τὸ ἔκανε». Καὶ ἐνῶ μπορεῖ πρῶτα νὰ μὴν πατοῦσαν καθόλου στὴν ἐκκλησία, μετὰ ἀρχίζουν νὰ ἐκκλησιάζονται, νὰ ἐξομολογοῦνται, νὰ κοινωνοῦν. Πολλὲς φορὲς μάλιστα ὁ Θεὸς τοὺς πολὺ σκληροὺς τοὺς φέρνει κάποια στιγμὴ μὲ μιὰ δοκιμασία σὲ τέτοιο φιλότιμο, ποὺ μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφὴ καὶ ἐξιλεώνονται μὲ τὸν πόνο ποὺ νιώθουν γιὰ ὅσα ἔκαναν.
-Γέροντα, πρέπει νὰ λέμε «δόξα Σοι ὁ Θεός», ὅταν ὅλα πηγαίνουν καλὰ;
-Μά, ἄν δὲν λέμε τὸ «δόξα Σοι ὁ Θεὸς» στὶς χαρές, πῶς θὰ τὸ ποῦμε στὶς θλίψεις; Ἐσὺ τὸ λὲς στὶς θλίψεις καὶ δὲν θέλεις νὰ τὸ πῆς στὶς χαρὲς; Ἀλλά, ὅταν εἶναι ἀχάριστος κανείς, δὲν γνωρίζει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀχαριστία εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Γιὰ μένα εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα. Ὁ ἀχάριστος μὲ τίποτε δὲν εὐχαριστιέται. Γιὰ ὅλα γκρινιάζει, ὅλα τοῦ φταῖνε. Στὴν πατρίδα μου, τὰ Φάρασα, χρησιμοποιοῦσαν πολὺ τὸ πετιμέζι. Ἕνα βράδυ μιὰ κοπέλα ἔκλαιγε, γιατὶ ἤθελε πετιμέζι. Ἡ μάνα της –τί νὰ κάνη;- πῆγε καὶ ζήτησε ἀπὸ τὴν γειτονιά.

Αὐτὴ, μόλις πῆρε τὸ πετιμέζι, ἔβαλε πάλι τὰ κλάματα. Χτυποῦσε τὰ πόδια της κάτω καὶ φώναζε: «Μαμά, θέλω καὶ γιαούρτι». «Τέτοια ὥρα, παιδάκι μου, ποῦ νὰ βρῶ γιαούρτι;», τῆς λέει ἡ μάνα της. «Ὄχι, θέλω γιαούρτι».
Πῆγε ὑποχρεώθηκε ἡ καημένη σὲ μιὰ γειτόνισσα, τῆς ἔφερε καὶ γιαούρτι. Τὸ παίρνει ἡ κόρη καὶ βάζει πάλι τὰ κλάματα. «Τώρα γιατί κλαῖς;», τὴν ρωτάει ἡ μάνα της. «Μαμά, τὰ θέλω ἀνακατεμένα». Τὰ παίρνει ἡ μάνα τὰ ἀνακατεύει. Αὐτὴ βάζει πάλι τὰ κλάματα. «Μαμά, δὲν μπορῶ νὰ τὰ φάω ἔτσι. Θέλω νὰ τὰ ξεχωρίσω!». Ὁπότε τὴν περιέλαβε στὰ σκαμπίλια ἡ μάνα της, καὶ ....ξεχωρίσθηκε τὸ πετιμέζι ἀπὸ τὸ γιαούρτι!
Ἔτσι, θέλω νὰ πῶ, κάνουν μερικὲς φορὲς πολλοὶ ἄνθρωποι, καὶ τότε ἔρχεται ἡ παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ. Τοὐλάχιστον νὰ ἀναγνωρίζουμε τὴν ἀχαριστία μας καὶ νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ μέρα-νύχτα γιὰ τὶς εὐλογίες ποὺ μᾶς δίνει. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ πάρουμε καταπόδι τὸν δειλὸ διάβολο, ὁ ὁποῖος θὰ συμμαζέψη τὰ ταγκαλάκια του καὶ θὰ γίνη μαῦρος καπνός, γιατὶ θὰ τοῦ ἔχουμε βρεῖ πιὰ τὸ ἀδύνατο σημεῖο.


Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 203-206 τοῦ βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ΄
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
<                                                                                       <<ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ>>

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...