Ψαλμός 44

 

 Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωθησομένων· τοῖς υἱοῖς Κορὲ

εἰς σύνεσιν· ᾠδὴ ὑπὲρ τοῦ ἀγαπητοῦ.

 2 ΕΞΗΡΕΥΞΑΤΟ ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν, λέγω ἐγὼ τὰ ἔργα μου τῷ βασιλεῖ, ἡ γλῶσσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου. 

3 ὡραῖος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσί σου· διὰ τοῦτο εὐλόγησέ σε ὁ Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα. 

4 περίζωσαι τὴν ρομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου, δυνατέ, τῇ ὡραιότητί σου καὶ τῷ κάλλει σου 

5 καὶ ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πρᾳότητος καὶ δικαιοσύνης, καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά σου.

6 τὰ βέλη σου ἠκονημένα, δυνατέ λαοὶ ὑποκάτω σου πεσοῦνται ἐν καρδίᾳ τῶν ἐχθρῶν τοῦ βασιλέως.

7  ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, ράβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου.

8 ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεὸς ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου.

9 σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασσία ἀπὸ τῶν ἱματίων σου ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν εὔφρανάν σε. 

10 θυγατέρας βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου· παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη.

11 ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου· 

12 καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, ὅτι αὐτός ἐστι Κύριός σου, 13 καὶ προσκυνήσεις αὐτῷ. καὶ θυγάτηρ Τύρου ἐν δώροις· τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. 

14 πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν, ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη.

15 ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι·

16 ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς ναὸν βασιλέως. 
17 ἀντὶ τῶν πατέρων σου ἐγενήθησαν υἱοί σου· καταστήσεις αὐτοὺς ἄρχοντας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.
18 μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ· διὰ τοῦτο λαοὶ ἐξομολογήσονταί σοι εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

Η εν τη ερημο πειραζομενος {Γερ Παισιος}

           Παρουσιάζεται ο διάβολος και του λέγει:
-            Πήδα κάτω, Παίσιε˙ σου υπόσχομαι, δεν θα πάθεις τίποτε.
           Ο Γέροντας συνέχισε ατάραχος την ευχή και το εργόχειρό του. Δεν έδωσε σημασία στον διάβολο. Ο πειρασμός συνέχισε να τον παρακινή να πηδήση στον γκρεμό επαναλαμβάνοντας την ίδια υπόσχεση. Αυτό κράτησε μιάμιση ώρα περίπου.
Στο τέλος παίρνει μια πέτρα και την ρίχνει στον γκρεμό λέγοντας στον διάβολο: - Άντε να σου αναπαύσω τον λογισμό σου.
Ο διάβολος, αφού απέτυχε να τον ρίξη στον γκρεμό, του λέγει δήθεν με θαυμασμό:
- Τέτοια απάντηση ούτε ο Χριστός δεν μου έδωσε. Εσύ καλύτερα απάντησες.
- Ο Χριστός είναι Θεός. Δεν είναι σαν και μένα τον καραγκιόζη. «Ύπαγε οπίσω μου σατανά».
Και έτσι, με την ενοικούσα θεία χάρι, απέφυγε τον πρώτο πειρασμό να πηδήση στον γκρεμό, να τσακισθή στα βράχια˙ ακόμη απέφυγε και τον βαθύτερο γκρεμό της υπερηφανείας, να δεχθή τον έπαινο του διαβόλου, θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από τον Χριστό.

Εγκαταλείπει την γλυκειά έρημο
Ενώ ζούσε τέτοια ζωή και χαιρόταν που βρήκε επιτέλους αυτό που αναζητούσε από χρόνια, η υγεία του χειροτέρευε. πέφερε από πονοκεφάλους που οφείλονταν στην έλλειψη οξυγόνου λόγω του υψομέτρου.
Τελικά, όταν είδε να επιδεινώνεται η κατάσταση της υγείας του, πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την γλυκειά έρημο του Σινά και να επιστρέψει στο Άγιον Όρος
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ +ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙCAAK ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2004
BIOΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΕΛ 168
                                                      <,Ηλιας Χαιντουτης >21 Δεκ 2011...

ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ {ΓΕΡ..ΠΑΙΣΙΟΣ }

                                      Μακαρια  ερημικη  ζωη

             
                 Ο Γέροντας ζήτησε ευλογία να μείνη μόνος στην έρημο. Εγκαταστάθηκε στο ασκητήριο τ   ων      αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, που αποτελείται από το Εκκλησάκι και ένα πολύ μικρό συνεχόμενο Κελλάκι. Βρίσκεται σε ωραία θέση σε ύψωμα, απέναντι ακριβώς από την αγία Κορυφή, και απέχει λιγώτερο από μία ώρα από το Μοναστήρι.
Διακόσια μέτρα πιο πάνω βρίσκεται η σπηλιά του αγίου Γαλακτίωνος και λίγο πιο πίσω είναι η Σκήτη που έμενε η αγία Επιστήμη με τις άλλες ασκήτριες. Άγια μέρη, ευλογημένα. Παρ όλη την αυχμηρότητά τους, εμπνέουν αυτά τα βράχια. Εκεί ψηλά λοιπόν, σαν αετός, έστησε ο Γέροντας την φωλιά του, έκανε μάλλον την πολεμίστρα του ο αετός του πνεύματος.





                                      Πολύ κοντά, «ωσεί λίθου βολήν», στο ασκητήριο είχε μια μικρή πηγούλα.         Μάζευε το 24ωρο δυό-τρία κιλά νερό. Έλεγε ο Γέροντας: «Πήγαινα με ένα τενεκάκι να πάρω νερό, για να κάνω τσάι ή να βρέξω λίγο το μέτωπο, λέγοντας τους χαιρετισμούς με ευγνωμοσύνη και τα μάτια μου πλημμύριζαν από δάκρυα. «Θεέ μου,» έλεγα, «λίγο νερό να πίνω˙ δεν θέλω τίποτε άλλο». Τόσο πολύτιμο ήταν αυτό το λιγοστό νεράκι γι αυτόν που ήθελε να ζήση εκεί στην έρημο. Αλλά και αυτό ο Γέροντας το μοιραζόταν με τα άγρια ζώα και τα διψασμένα πουλιά της ερήμου

Αρχιεπίσκοπος: "Αυτά τα Χριστούγεννα ας ενώσουμε τα χέρια και τις καρδιές μας για να εμποδίσουμε να γίνεται ο κόσμος μας κόλαση

Στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε αυτές τις μέρες αναφέρεται στο μήνυμα των Χριστουγέννων ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. Τονίζει, μεταξύ άλλων πως τίποτε, ακόμη και η πιο μεγάλη τραγωδία, δεν μπορεί να νικήσει την ελπίδα. Αναλυτικά το μήνυμά του: Τα φετινά Χριστούγεννα τα γιορτάζουμε σε μέρες δύσκολες και σκοτεινές. Μα το άστρο της Βηθλεέμ έρχεται να φωτίσει και πάλι τη ζωή μας. Να μας θυμίσει ότι γεννήθηκε ο Χριστός. Ότι ο Θεός «λύτρωσιν απέστειλεν τω λαώ αυτού». Και ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει στρέφει τα μάτια του στον φτωχότερο και ενδοξότερο θρόνο του σύμπαντος, στην ταπεινή φάτνη. Και βλέπει εκεί φως μέγα. Δεν διαφεύγει της προσοχής μας, ότι ο σύγχρονος βίος απειλείται όλο και περισσότερο από θλίψεις και δοκιμασίες. Ο κόσμος μας ζει το τέλος μιας εποχής και βιώνει την αγωνία ενός απειλητικού και αβέβαιου αύριο. Μέ τα μάτια στραμμένα στο φως των Χριστουγέννων, θέλω να σας διαβεβαιώσω όλους και τον καθένα προσωπικά, με όση δύναμη διαθέτω, ότι ο Θεός μας αγαπά όλους και κανείς δεν στερείται το δικαίωμα στην ελπίδα. Η χαρά που αναβλύζει από τη μεγάλη εορτή της γεννήσεως του Χριστού δεν είναι απλώς μια συναισθηματική εκτόνωση, αλλά οφείλεται στην επίγνωση ότι «εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι’Αυτού» (Ιωαν.4,9). Χριστούγεννα σημαίνει, ότι οι λύπες, οι δοκιμασίες, οι δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε, ακόμα και οι τραγωδίες που μας πληγώνουν, δεν μπορούν να νικήσουν την ελπίδα. Διότι η αγάπη του Θεού σήμερα γίνεται άμεσα ψηλαφητή αφού ο Χριστός γεννήθηκε για να μας λυτρώσει από τις αληθινές αιτίες των δεινών μας: την αμαρτία και τον θάνατο. Να γιατί είναι τόσο θλιβερό και ανάρμοστο οι άρχοντες του κόσμου τούτου να δρουν και να αποφασίζουν για τη ζωή μας σαν να μην γεννήθηκε ο Χριστός. Διότι από όπου εκδιώκεται ο Χριστός, όπου δεν Του παραχωρείται τόπος να γεννηθεί, όπου η διδασκαλία Του περιφρονείται, εκεί επικρατούν η εκμετάλλευση, η απληστία, η αλαζονεία και η μικροψυχία. Εκεί ο άνθρωπος ευτελίζεται και απαξιώνεται. Και τότε εμφανίζονται τραγικές οι συνέπειες, όπως η εξουθένωση και η εκμετάλλευση των φτωχών και των αδύναμων, οι οικονομικές κρίσεις, οι πόλεμοι και οι καταστροφές. Σήμερα η χαρά και η ελπίδα χτυπούν και πάλι τη θύρα της καρδιάς μας. «Χριστός γεννάται, δοξάσατε!» Ανέτειλε ο Ήλιος της δικαιοσύνης! Οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες δεν μπορούν να μας καταβάλλουν. «Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστιν Χριστός Κύριος...» (Λουκ. 2,10-12). «Χριστός γεννάται», και μας καλεί να κάνουμε ξανά την εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού τρόπο ζωής και αντίδοτο στις θλίψεις. Ας ενώσουμε, λοιπόν, τα χέρια και τις καρδιές μας για να εμποδίσουμε να γίνεται ο κόσμος μας κόλαση, ψάλλοντας χαρμόσυνα: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

 

Γέροντα, πως ζούσατε στο Σινά;{Γερ Παισιος}

                                         Γέροντα, πως ζούσατε στο Σινά; τον ρώτησε κάποιος

Απάντησε: «Η τροφή μου ήταν τσάι με παξιμάδι που το έκανα μόνος μου. Έκανα πέτουρα (λεπτά φύλλα ζύμης) και τα ξέραινα στον ήλιο. Γίνονταν τόσο σκληρά, που έσπαζαν σαν τζάμι. Καμμιά φορά έβραζα και ρύζι στουμπισμένο μέσα σε ένα κονσερβοκούτι. Αυτό ήταν και μπρίκι και κατσαρόλα και πιάτο και ποτήρι. Αυτό το κονσερβοκούτι και ένα κουτάλι λίγο πιο μικρό από της σούπας ήταν όλο το νοικοκυριό μου.
»Ακόμη, είχα μια φανέλλα, που την φορούσα τη νύχτα για να αντιμετωπίζω το κρύο. Έπινα και ένα τσάι μαύρο, για να με βοηθά στην αγρυπνία, και έβαζα και μια κουταλιά ζάχαρη παραπάνπουαντιστοιχούσε με άλλη μια φανέλλα. (Δηλαδή οι θερμίδες που του έδινε η παραπανίσια ζάχαρη ήταν σαν να φορούσε ακόμη μια φανέλλα). Είχα και μια αλλαξιά χοντρά ρούχα, γιατί τη νύχτα έκανε πολύ κρύο. Δεν είχα ούτε φανάρι, ούτε φακό, παρά μόνο έναν αναπτήρα, για να βλέπω λίγο στο σκοτάδι, όταν βάδιζα σε κανένα πέτρινο μονοπάτι με σκαλοπάτια. Τον χρειαζόμουν επίσης για να ανάβω καμμιά φορά φωτιά με φρύγανα, για να κάνω κανένα ζεστό. Είχα και λίγες τσακμακόπετρες και ένα μπουκαλάκι πετρέλαιο πολύ μικρό για τον αναπτήρα. Τίποτε άλλο.
»Μιά φορά φύτεψα και μια ρίζα ντομάτα, αλλά μετά με πείραξε ο λογισμός μου και την ξερρίζωσα, για να μην προκαλώ τους Βεδουίνους. Μού φαινόταν αταίριαστο, οι φτωχοί Βεδουίνοι να μην έχουν ντομάτες, και εγώ που ήμουν καλόγηρος να έχω, έστω και μια ρίζα.
»Τήν ημέρα έλεγα την ευχή και έκανα εργόχειρο. Ευχή και εργόχειρο. Αυτό ήταν το τυπικό μου. Τη νύχτα έκανα μερικές ώρες μετάνοιες, χωρίς να τις μετρώ. Ακολουθία δεν διάβαζα, την έκανα με κομποσχοίνι.
»Για να μη με ενοχλούν οι περίεργοι, έκανα με πράσινη λαδομπογιά νεκροκεφαλές (σήμα κινδύνου) στα βράχια. Μιά φορά ένας τουρίστας Γερμανός θέλησε να ανεβή επάνω. Νόμισε ότι είναι ναρκοπέδιο, αλλά επειδή φαίνεται ήξερε από τέτοια, πρόσεχε που πατούσε και κατώρθωσε να φθάση μέχρι επάνω. Εγώ τον παρακολουθούσα από ψηλά. Τον άφησα να πλησιάση, μετά μπήκα στην σπηλιά του αγίου Γαλακτίωνος και τράβηξα ένα δεμάτι αγκάθια στην είσοδο. Έψαξε, αλλά δεν μπόρεσε να με βρή και γύρισε πίσω».
Απλοποίησε πολύ την ζωή του και επιδόθηκε στην άσκηση με όλες του τις δυνάμεις, χωρίς περισπασμούς. «Η έρημος ερημώνει τα πάθη. Όταν την σεβασθής και προσαρμοσθής προς την έρημο, σου δίνει να αισθανθής την παρηγοριά της», έλεγε αργότερα ο Γέροντας με νοσταλγία, εκφράζοντας με λίγες λέξεις την εμπειρία του από την Σιναϊτική έρημο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ  ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ +ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ  ICAAK BIOΣ  ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΣΕΛ    162  ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ   ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2004  
                                     <<ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  22ΔΕΚ 2Ο11>>

Το ήθος της νηστείας ως αγωγή ελευθερίας

Στο δημόσιο λόγο και στην κρατούσα κοινωνική συνείδηση η έννοια του καταναλωτή υπερισχύει πλέον αυτής του πολίτη και η ανθρώπινη αξία αποτιμάται βάσει της αγοραστικής δύναμης. Όσο περισσότερο και όσα περισσότερα καταναλώνουμε τόσο κερδίζουμε σε κοινωνική αποδοχή και αυτοεκτίμηση. Όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να καταναλώνουν, περιθωριοποιούνται κοινωνικά και ακυρώνονται ως πρόσωπα.

Σε μια τέτοια κοινωνία το ήθος της νηστείας φαντάζει παράταιρο. Η νηστεία όμως αποτελεί Γι’ αυτό η κοινωνική δυναμική δεν την απορρίπτει αλλά την υιοθετεί, αλλοιώνοντας όμως το περιεχόμενό της . Υποταγμένη η νηστεία στις σκοπιμότητες του καταναλωτισμού περιορίζεται σε μία απλή αλλαγή του διαιτολογίου . Για όποιον αμφιβάλλει, παραπέμπουμε σε σχετική διαφήμιση μεγάλης πολυεθνικής αλυσίδας ταχυφαγείων , που προβάλλει τα νηστίσιμα πιάτα της. Δίπλα στις σελίδες για την αστρολογία και τα ταρώ, περιοδικά ποικίλης ύλης δημοσιεύουν άρθρα στα οποία διαιτολόγοι και γιατροί προτείνουν τη νηστεία και τη μεσογειακή διατροφή ως αντίδοτο στην παχυσαρκία και τα καρδιακά νοσήματα.

Όλα τα παραπάνω μπορεί να συνιστούν μια εκκοσμικευμένη εκδοχή της νηστείας, δεν είναι όμως απαραιτήτως αρνητικοί, αφού μαρτυρούν για το γεγονός ότι ο λαός μας εξακολουθεί να νηστεύει , σε τέτοιο βαθμό ώστε αναγκάζει και τις πολυεθνικές αλυσίδες ταχυφαγείων να εντάξουν τη νηστεία στο καθημερινό τους μενού.

Είμαστε εμείς, οι πιστοί που πρώτοι κατανοούμε τη νηστεία μόνο ως μια διατροφική αλλαγή. Όμως, η εκκλησιαστική συνείδηση μας έχει προειδοποιήσει, ήδη από την Καθαρά Δευτέρα: « Νηστεύσωμεν  νηστείαν δεκτήν , ευάρεστον τω Κυρίω˙ αληθής νηστεία, η των κακών αλλοτρίωσις». Γνωρίζουν οι πατέρες πόσο εύκολα το τυπικό της εκκλησίας καταντά τυπολατρεία, και επιμένουν να τονίζουν τον ουσιαστικό σκοπό της νηστείας, που είναι η ελευθερία από τα πάθη.

Πρόξενος, λοιπόν, ελευθερίας η νηστεία. Σκανδαλίζει ο λόγος όχι μόνο τον κοσμικό άνθρωπο, αλλά και εμάς που βαυκαλιζόμαστε πως νηστεύουμε επειδή αντικαθιστούμε τα γαλακτοκομικά με προϊόντα σόγιας… Θεωρούμε πως η νηστεία μας δεσμεύει, μας οδηγεί σε στερήσεις, και προσπαθούμε με χίλιους δυο τρόπους να την ελαφρύνουμε. Δεν έχουμε την πνευματική εκείνη αρχοντιά και ευαισθησία να βλέπουμε την εκκλησιαστική ζωή, και μαζί της τη νηστεία ,ως ζωή ελευθερίας, αφού δεν αγαπάμε πραγματικά το Θεό.

Η ελευθερία στην οποία μας οδηγεί η νηστεία έρχεται σταδιακά. Αρχικά μας καλεί να κατανικήσουμε μια από τις πλέον ισχυρές ορμέφυτες ανάγκες μας, αυτήν της τροφής. Μετριάζοντας την τροφή το σώμα ταπεινώνεται. Και επειδή η ψυχή βρίσκεται σε ενότητα με το σώμα, αρχίζει σιγά σιγά  να ταπεινώνεται και αυτή. Έτσι σιγά σιγά αλλάζουμε ζωής. Διαπιστώνουμε εξαρτήσεις μας˙ αφού κατανοούμε πώς εξαρτώμαστε από το κρέας, το γάλα, τα τυροκομικά κ.λπ. και δεν είμαστε πραγματικά ελεύθεροι, όπως έως τώρα νομίζαμε.

Αφού πλέον ελευθερωνόμαστε από την ανάγκη, μπορούμε πλέον να είμαστε αληθινοί άνθρωποι. Παύουν να είναι αποκλειστική μας μέριμνα οι καταναλωτικές μας ανάγκες και ανακαλύπτουμε νέες πτυχές του εαυτού μας, τον έσω άνθρωπο, που είναι εικόνα του Θεού. Τώρα την εγκράτεια των τροφών ακολουθεί η εγκράτεια της γλώσσας, η αποχή από τον θυμό, ο χωρισμός από τις κακές μας επιθυμίες, από την καταλαλιά, την κατάκριση, το ψεύδος . Έτσι στα απτά και προφανή δώρα της νηστείας , την βελτίωση της σωματικής μας κατάστασης, προστίθενται και τα πλέον σύνθετα και δυσκατόρθωτα , η αποχή από τα πάθη και η νίκη επί του κακού μας εαυτού. Έτσι νηστεύουμε καθ’ ολοκληρίαν, ως ψυχοσωματικοί, ακέραιοι άνθρωποι.

Η αποχή από τα πάθη, τα οποία αποτελούν εκδηλώσεις του εγωκεντρικού μας εαυτού, οδηγεί βαθμηδόν στη συνάντηση του άλλου, που δεν είναι πλέον ανταγωνιστής αλλά συνάνθρωπος. Κόβοντας τα πάθη ελευθερωνόμαστε από την εγωπάθεια και μπορούμε πλέον να αγαπήσουμε πραγματικά. Και αυτή η αγάπη δεν περιορίζεται μόνο στους οικείους, αλλά επεκτείνεται προς τους αγνώστους , τους ξένους, τους ενδεείς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο , άλλωστε, ότι ο ιερός Χρυσόστομος μας καλεί να διαθέσουμε σε φιλανθρωπίες τις οικονομίες τις οποίες κάναμε την περίοδο της νηστείας , όπου αποφεύγαμε τα πολυτελή εδέσματα…

Η νηστεία της εκκλησίας μας ελευθερώνει από  το βάρος της ανάγκης και του περιττού, μας σμιλεύει, μας  λαξεύει, μας αναπλάθει και μας ομορφαίνει, οδηγώντας μας προς την συνάντηση με τον αδελφό και το Νυμφίο της καρδιάς μας, τον Αναστάντα Κύριο. Είναι μια αγωγή και μια παίδευση προς την καθολική ελευθερία. Γιατί τελικά η σκλαβιά δε βρίσκεται στην περιθωριοποίηση- οι μοναχοί άλλωστε είναι οι εκ πεποιθήσεως περιθωριακοί- αλλά στο επικρατούν καταναλωτικό πρότυπο. Ο καταναλωτισμός είναι ένα νέο αυτοείδωλο που καθιστά τον άνθρωπο συναισθηματικά ανάπηρο. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν θα πρέπει να λειτουργεί ως πρότυπο , αλλά ως αντιπρότυπο.

Η Εκκλησία αντί του σύγχρονου καταναλωτικού παραδείγματος , προβάλλει το ασκητικό της ήθος, που αποτελεί την πραγματικά “εναλλακτική” πρόταση ζωής και ελευθερίας.

Από το βιβλίο: «Εκ Περιθωρίου. Άρθρα- Ομιλίες- Διαλέξεις»

Αρχιμανδρίτης

Σωφρόνιος Αθ. Γκουτζίνης

Ξάνθη 2006

EΡHMITHΣ ΣTO ΘEOBAΔIΣTON OΡOΣ ΣINA¨{ΓΕΡ. ΠΑΙΣΙΟΣ}

                                                                                          Μακαρία ερημική ζωή

                Ο Γέροντας ζήτησε ευλογία να μείνη μόνος στην έρημο. Εγκαταστάθηκε στο ασκητήριο των αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, που αποτελείται από το Εκκλησάκι και ένα πολύ μικρό συνεχόμενο Κελλάκι. Βρίσκεται σε ωραία θέση σε ύψωμα, απέναντι ακριβώς από την αγία Κορυφή, και απέχει λιγώτερο από μία ώρα από το Μοναστήρι.
Διακόσια μέτρα πιο πάνω βρίσκεται η σπηλιά του αγίου Γαλακτίωνος και λίγο πιο πίσω είναι η Σκήτη που έμενε η αγία Επιστήμη με τις άλλες ασκήτριες. Άγια μέρη, ευλογημένα. Παρ όλη την αυχμηρότητά τους, εμπνέουν αυτά τα βράχια. Εκεί ψηλά λοιπόν, σαν αετός, έστησε ο Γέροντας την φωλιά του, έκανε μάλλον την πολεμίστρα του ο αετός του πνεύματος.

Πολύ κοντά, «ωσεί λίθου βολήν», στο ασκητήριο είχε μια μικρή πηγούλα. Μάζευε το 24ωρο δυό-τρία κιλά νερό. Έλεγε ο Γέροντας: «Πήγαινα με ένα τενεκάκι να πάρω νερό, για να κάνω τσάι ή να βρέξω λίγο το μέτωπο, λέγοντας τους χαιρετισμούς με ευγνωμοσύνη και τα μάτια μου πλημμύριζαν από δάκρυα. «Θεέ μου,» έλεγα, «λίγο νερό να πίνω˙ δεν θέλω τίποτε άλλο». Τόσο πολύτιμο ήταν αυτό το λιγοστό νεράκι γι αυτόν που ήθελε να ζήση εκεί στην έρημο. Αλλά και αυτό ο Γέροντας το μοιραζόταν με τα άγρια ζώα και τα διψασμένα πουλιά της ερήμου.

Η διαθήκη του Γέροντα Παϊσίου και ταφος του ΓΕΡΟΝΤΑ παισιου

Ο ΤΑΦΟΣ  ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ   ΠΑΙΣΙΟΥ     ΙΕΡΟΝ     ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ   ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ        ΘΕΟΛΟΓΟ                ΣΟΥΡΩΤΗ       ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ                                          

Του λόγου μου ο Μοναχός Παΐσιος, όπως εξέτασα τον εαυτόν μου, ίδα ότι όλες της εντολές του Κυρίου της παρέβην, όλες της αμαρτίες της έχω κάνη. Δεν έχει σημασία εάν, ορισμένες έχουν γίνη σε μικρότερο βαθμό, διότι δεν έχω καθόλου ελαφριντικά, επειδή με έχει εβεργετίση πολύ ο Κύριος.

Εύχεσθε να με ελεήση ο Χριστός. Συνχωρέστε με, και συνχωρημένοι να είναι όσοι νομίζουν ότι με λύπησαν.

Ευχαριστώ πολύ, και πάλη εύχεσθε.
Μοναχός Παΐσιος
     !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   Η ΕΥΧΗ  ΤΟΥ   ΝΑ ΜΑΣ  ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ  ΠΑΝΤΑ!!!!!!
Αυτό το ιδιόγραφο κείμενο του Γέροντα βρέθηκε αυτοτελές στο κελλί του «Παναγούδα», μετά την κοίμησή του. Δημοσιεύεται στο βιβλίο του μακαριστού ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σ. 716-717.

                  <Ηλιας  χαιντουτης >21 Δεκ 2011>!!

Με υγεία και χαρά να νιώσουμε στις καρδιές μας την ελπιδοφόρα γέννηση του Χριστού ! Καλά και       ευλογημένα Χριστούγεννα !Χαίρετε πάντατε εν Κυρίω                                                                             

 !!!!!!!ΗΛΙΑΣ    ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  ΜΕ  ΑΓΑΠΗ  .ΧΡΙΣΤΟΥ   ΓΙΑ   ΟΛΟΥΣ  ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !!
                                          {     21 ΔΕΚ  20ΙΙ  }        

Στα ελληνικά οι σημειώσεις του Νεύτωνα!

 http://www.antinews.gr/2011/12/21/139719/

 

Εκτός από την ανακάλυψη του νόμου της βαρύτητας, ο Νεύτωνας είχε «ανακαλύψει» και την ελληνική γλώσσα!
Η παραπάνω σελίδα, η οποία είναι γραμμένη στα Ελληνικά,  αποτελεί απόσπασμα από το σημειωματάριο που διατηρούσε ο Νεύτωνας, περίπου το 1661 με 1665, ως προπτυχιακός φοιτητής στο Trinity College του πανεπιστημίου του Cambridge.
Το σημειωματάριο περιέχει πολλές σημειώσεις από τα μαθήματα που παρακολουθούσε.
Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος του, περιλαμβάνει τις μελέτες του Νεύτωνα στα μαθηματικά, την φυσική και την μεταφυσική.
Είχε κριθεί «ακατάλληλο για έκδοση»  από τον εκτελεστή της διαθήκης του και παρουσιάστηκε στην βιβλιοθήκη του κολεγίου από τον  πέμπτο Κόμη του Πόρτσμουθ το 1872.
Δείτε και τα υπόλοιπα χειρόγραφα εδώ: http://cudl.lib.cam.ac.uk/view/MS-ADD-03996/9

Η ΕΥΘΗΝΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ{ Οἱ παρέες πολὺ ἐπηρεάζουν τὰ παιδιὰ }

Οἱ παρέες πολὺ ἐπηρεάζουν τὰ παιδιὰ




-            Γέροντα, πῶς συμβαίνει ἕνας νέος, ἐνῶ ἀπὸ παιδὶ ζοῦσε πνευματικὰ καὶ εἶχε φιλότιμο, νὰ φθάση σὲ σημεῖο νὰ παραστρατήση τελείως;-Ἄς μὴν κρίνη κανείς. Εἶναι πολλοὶ παράγοντες ποὺ ἐπιδροῦν. Τὰ παιδιὰ ποὺ ζοῦν κοσμικά, ἀπρόσεκτα, ἐλγέγχονται, ὅταν βλέπουν τὰ ἄλλα ποὺ ζοῦν ἁγνά, πνευματικά, καὶ θέλουν νὰ τὰ παρασύρουν. Μιὰ φορὰ προχωροῦσαν στὸν δρόμο δυὸ παιδιά. Τὸ ἕνα κάποια στιγμὴ σκόνταψε καὶ ἔπεσε μέσα σὲ ἕναν λάκκο μὲ λασπόνερα καὶ ἔγιναν τὰ ροῦχα του ὅλο λάσπες.
Μόλις πῆγαν παραπέρα, ἔσπρωξε τὸν φίλο του καὶ τὸν ἔριξε σὲ ἕναν λάκκο, γιὰ νὰ λασπωθῆ, γιατὶ ἔνιωθε ἄσχημα νὰ εἶναι αὐτὸς λασπωμένος καὶ ἐκεῖνος καθαρός.
Οἱ παρέες πολὺ ἐπηρεάζουν τὰ παιδιά. Ἐγώ, ὅταν ἥμουν μικρός, εἶχα μέσα στὴν φύση μου τὴν ἀγάπη

Το δώρο των Χριστουγέννων

Αρχ. Εφραίμ Παναούση
ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Συνήθειο λες και το ‘χε πάλι η Βηθλεέμ να κοιμάται. Όταν συνέβαιναν τα μεγάλα του κόσμου μέσα στην αυλή της εκείνη έπεφτε σε λήθαργο βαθύ.
Σ’ αυτό το «σπίτι του άρτου» - γιατί Βηθλεέμ τούτο πάει να πει- πριν πολλά χρόνια γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου! Κοντοζύγωναν πάλι Χριστούγεννα. Μέσα στη Βασιλική της Γεννήσεως, που στεκόταν αγέρωχη, ένας μεγάλος Άγιος άναβε τα καντήλια στο ιερό σπήλαιο. Ο όσιος Ιερώνυμος. Ένας σεβαστός γέροντας με πλούσια χιονάτη γενειάδα και μάτια όλο λάμψη και φως. Σα μικρό παιδί ,ζητούσε εκείνος να φροντίζει το σπήλαιο της Γεννήσεως. Και κάθε φορά, ρίγη διαπερνούσαν το σώμα του.
Έτσι και σήμερα, έσκυψε και με δάκρυα στα μάτια ασπάστηκε τον ιερό τόπο. Γονάτισε κι άρχισε να προσεύχεται θερμά. Προσευχήθηκε για την Εκκλησία, τον πιστό λαό, τους γνωστούς, ακόμα και για κείνους που τον εχθρεύονταν. Προσευχήθηκε για τους φτωχούς και τους ανήμπορους. Αφού πέρασε ώρα αρκετή, σήκωσε το κεφάλι.

Στην ησυχία της νύχτας, η πιο γλυκειά φωνή του κόσμου, ακούσθηκε να καλεί τον Όσιο.
- «Ιερώνυμε…».
Σαν από βαθύ ύπνο να ξύπνησε ο Άγιος, κοίταξε μήπως κάποιος τον περιπαίζει. Όμως στο Ναό δεν βρισκόταν κανείς.
- «Ιερώνυμε…», ξανακούστηκε η φωνή, «Τι θα μου προσφέρεις για την ημέρα της Γέννησής μου;».
- «Κύριε…», απάντησε ο Όσιος, καταλαβαίνοντας τώρα από πού ερχόταν η φωνή. «Κύριε…, για Σένα τα ‘χω αφήσει όλα. Για τη δική Σου αγάπη. Η καρδιά μου ολόκληρη, η ζωή μου είναι δικιά σου. Τι άλλο έχω να σου προσφέρω;»
- «Κι όμως, Ιερώνυμε», ξανακούστηκε πάλι η φωνή του Χριστού. «Έχεις κάτι ακόμα και το ξεχνάς. Το θέλω»
- «Μα τι είναι αυτό;», απάντησε ο Όσιος.
«Πώς θα είχα κάτι και να το κρατώ για μένα; Πες μου τι ξέχασα να Σου προσφέρω».
Σιωπή απλώθηκε παντού. Σε λίγο η φωνή ξανακούσθηκε.
- «Ιερώνυμε, δος μου τις αμαρτίες σου!»
- «Τις αμαρτίες μου, Πανάγιε Θεέ; Τι να την κάνεις τέτοια σιχαμερή προσφορά;»
- «Μα γι’ αυτές ήρθα στον κόσμο, Ιερώνυμε. Αυτές κρατώ από κάθε άνθρωπο, για να τον καθαρίσω».
Η φωνή σταμάτησε και μια γλυκιά ευωδιά πλημμύρισε το σπήλαιο μαζί και την καρδιά του Όσιου.
Τούτο το δώρο θα έδινε στο Χριστό. Πιο ακριβό απ’ όλου του κόσμου τα μαλάματα.

Ιστοσελίδα Ορθόδοξη Γυναίκα




Από το βιβλίο: «Ημεροδρόμιο Χριστουγέννων»
Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ