Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Ό άνθρωπος της άσκησης είναι άνθρωπος του Θεού. Τέτοιος άνθρωπος ήταν καί ό Γέροντας Παΐσιος
Οί σύντομες συναντήσεις πού είχα με τον Γέροντα ΠΑΙΣΙΟ με βοήθησαν να ζήσω το ασκητικό του πνεύμα, να θαυμάσω την αγάπη του, την ανιδιοτέλειά του, την ακτημοσύνη του καί την ταπεινοφροσύνη του. Ζώντας έστω καί για λίγο κοντά του κατανόησα ότι ή άσκηση είναι ό δρόμος πού οδηγεί στον Θεό. Κατάλαβα το νόημα εκείνου πού διάβαζα παλαιότερα: «Το μέτρον της ασκήσεως δίδει καί το μέτρον της εμπειρίας του Θεού». Πείσθηκα ότι ή άσκηση δεν είναι έργο μόνο των μοναχών, αλλά καί κάθε γνήσιου χριστιανού. Οί μοναχοί ανοίγουν το δρόμο της άσκησης, είναι οι οδηγοί, κι ακολουθούν όλοι οί άλλοι. Αυτοί, με τους πνευματικούς τους αγώνες, μας διδάσκουν ότι ή ορθόδοξη χριστιανική άσκηση δεν είναι μία στείρα καθηκοντολογία, αλλά ένας διαρκής αγώνας νηστείας, αγρυπνίας, προσευχής, μετάνοιας, μυστηριακής ζωής και έμπρακτης αγάπης προς τον Θεό καί τον πλησίον. Ό άνθρωπος της άσκησης είναι άνθρωπος του Θεού. Τέτοιος άνθρωπος ήταν καί ό Γέροντας Παΐσιος. Ήταν ασκητικός, ταπεινός, νεκρός από τα πάθη, με ένα διακαή πόθο, τη σωτηρία. Παρά την επισφαλή υγεία του, δεν γνώριζε ανάπαυση, καλοφαγία, ευζωία, καλοπέραση. Ή αγάπη πού του έδειχνε ό κόσμος ήταν μία μορφή αναγνώρισης της ασκητικής ζωής του. Πίσω από τους αγώνες του έβλεπαν όσοι τον γνώριζαν την ευλογία του Θεού καί της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΙΑΝ 2012
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΙΑΝ 2012
Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012
Η σωτηρία του αδελφού
Η σωτηρία του αδελφού είναι το βασικό μέλημα της αγάπης ενός αληθινού χριστιανού. «Είδα και άλλον , οπού τόσον πολλά εποθούσε την σωτηρίαν των αδελφών του, οπού επαρακαλούσε πολλαίς φοραίς τον Θεόν με θερμά δάκρυα, ή να σωθούν και εκείνοι ή να κολασθεί και αυτός μαζί με εκείνους , και παρακινούμενος απο την Θεομίμητον και θερμήν προαίρεσιν του, δεν ήθελε με κανένα τρόπον να σωθή αυτός μόνος χωρίς τους αδελφούς του· ότι τόσον ενώθη με αυτούς πνευματικώς, δια μέσου της Αγίας αγάπης, εν Πνεύματι Αγίω, οπού δεν ήλεθε ουδέ εις την βασιλείαν των ουρανών να χωρισθή απο αυτούς».
Αγ.Συμεών ο Νεός Θεολόγος
Η αξία της προσευχήςΚάθε άνθρωπος πρέπει να λέει συνεχώς και αδιαλείπτως την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με
Η αξία της προσευχής
Για την προσευχή, το δώρο αυτό του Ουρανού προς τον άνθρωπο, ό Γέροντας Παισιος δεν σταματούσε να ομιλεί. Για την ευλαβή άσκηση της και την αξία της έδιδε συμβουλές και χρήσιμες οδηγίες. Έλεγε: «Ή προσευχή πρέπει να είναι λιτή. Κάθε άνθρωπος πρέπει να λέει συνεχώς και αδιαλείπτως την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». Πρέπει να λέμε την ευχή παντού. Πρέπει να βρισκόμαστε σε διαρ...κή ακρόαση με τον Θεό. Με την προσευχή θα προλαμβάνουμε κάθε κακό. πριν την προσευχή, πρέπει να διαβάζουμε λίγες γραμμές από το Ευαγγέλιο ή από το Γεροντικό. Έτσι ή σκέψη μας θερμαίνεται και μετατίθεται στον πνευματικό χώρο. όσο ξεσκουριάζεις τα καλώδια, τόσο δέχεσαι τον θείο φωτισμό. Όταν τα καλώδια είναι σκουριασμένα, όσο κι αν πατάς την πρίζα, το ρεύμα δεν περνά».
Λόγια απλά, κατανοητά και ωφέλιμα. Λόγια σαφή πού διδάσκουν και απλοποιούν όσα για την προσευχή διδάσκει ή Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ό Γέροντας ζούσε με την προσευχή. Είχε διαρκώς ανοικτή γραμμή προς τον Ουρανό. Ήταν ό άνθρωπος της θερμής προσευχής, στην οποία έβαζε όλο τον κόσμο και μάλιστα όσους του ζητούσαν τη βοήθεια του. Έλεγε: «Γράψετε μου σ' ένα χαρτί το πρόβλημα σας και θα προσευχηθώ για τη λύση του». Κι ήταν πολλοί αυτοί πού έδρεψαν τους καρπούς της προσευχής του μακαριστού Γέροντα. Ή προσευχή του τους θεράπευσε, τους ενίσχυσε, τους φώτισε, τους καθοδήγησε, τους επανέφερε στο δρόμο της πίστεως και της αγίας ζωής
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης
Για την προσευχή, το δώρο αυτό του Ουρανού προς τον άνθρωπο, ό Γέροντας Παισιος δεν σταματούσε να ομιλεί. Για την ευλαβή άσκηση της και την αξία της έδιδε συμβουλές και χρήσιμες οδηγίες. Έλεγε: «Ή προσευχή πρέπει να είναι λιτή. Κάθε άνθρωπος πρέπει να λέει συνεχώς και αδιαλείπτως την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». Πρέπει να λέμε την ευχή παντού. Πρέπει να βρισκόμαστε σε διαρ...κή ακρόαση με τον Θεό. Με την προσευχή θα προλαμβάνουμε κάθε κακό. πριν την προσευχή, πρέπει να διαβάζουμε λίγες γραμμές από το Ευαγγέλιο ή από το Γεροντικό. Έτσι ή σκέψη μας θερμαίνεται και μετατίθεται στον πνευματικό χώρο. όσο ξεσκουριάζεις τα καλώδια, τόσο δέχεσαι τον θείο φωτισμό. Όταν τα καλώδια είναι σκουριασμένα, όσο κι αν πατάς την πρίζα, το ρεύμα δεν περνά».
Λόγια απλά, κατανοητά και ωφέλιμα. Λόγια σαφή πού διδάσκουν και απλοποιούν όσα για την προσευχή διδάσκει ή Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ό Γέροντας ζούσε με την προσευχή. Είχε διαρκώς ανοικτή γραμμή προς τον Ουρανό. Ήταν ό άνθρωπος της θερμής προσευχής, στην οποία έβαζε όλο τον κόσμο και μάλιστα όσους του ζητούσαν τη βοήθεια του. Έλεγε: «Γράψετε μου σ' ένα χαρτί το πρόβλημα σας και θα προσευχηθώ για τη λύση του». Κι ήταν πολλοί αυτοί πού έδρεψαν τους καρπούς της προσευχής του μακαριστού Γέροντα. Ή προσευχή του τους θεράπευσε, τους ενίσχυσε, τους φώτισε, τους καθοδήγησε, τους επανέφερε στο δρόμο της πίστεως και της αγίας ζωής
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΙΑΝ 2012
κοινωνική μας συμπεριφοράΌ Γέροντας ζητούσε πλήρη εφαρμογή των εντολών του Κυρίου. Κι όλα αυτά μέσα σ' ένα πνεύμα αγάπης και διάκρισης.
κοινωνική μας συμπεριφορά ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Η κοινωνική εμπειρία του Γέροντα εντυπωσίαζε. Αν και ερημίτης μοναχός, γνώριζε πολύ καλά τα του κόσμου, της εργασίας και των επαγγελμάτων. Σε κάθε σχετική ερώτηση είχε και την ανάλογη απάντηση. Στην ερώτηση Τι πρέπει να κάνει ό υπάλληλος μιας υπηρεσίας, όταν οι υφιστάμενοι του δεν τον ακούνε, είπε: «Ό προϊστάμενος πρέπει να είναι σαν τον πατέρα. Πρέπε.ι να νουθετεί και να συμβουλεύει. Στους υφισταμένους του πρέπει να συμπεριφέρεται με διάκριση. Αν δεν δουλεύουν ή δεν συμπεριφέρονται σωστά οι υφιστάμενοι, τόσο το χειρότερο γι' αυτούς. Κι αν κοροϊδεύουν τον προϊστάμενο τους, τόσο το καλύτερο γι' αυτόν, γιατί έτσι θα σβήσει μερικές αμαρτίες του. Πρέπει, όμως, να επιμένει στο να συμβουλεύει σωστά. Κάποτε το καλό θα γίνει». Εδώ φαίνεται καθαρά ή πλήρης εφαρμογή της αγάπης, την οποία μας δίδαξε ό Κύριος. Φαίνεται το ειρηνοποιό πνεύμα, ή συγκατάβαση και ή υποχωρητικότητα. Έμμεσα, πλην σαφώς, ό Γέροντας μας έλεγε: Μακριά ή οργή, ή κακία, ή εκδίκηση, ή τιμωρία. Αγάπη προς όλους και προς τους απειθείς, τους δύστροπους, τους ανυπάκουους. Κι όλα αυτά «όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαιους και αδίκους» (Ματθ. ε' 45). Ό Γέροντας ζητούσε πλήρη εφαρμογή των εντολών του Κυρίου. Κι όλα αυτά μέσα σ' ένα πνεύμα αγάπης και διάκρισης.
Το κήρυγμα της αγάπης του Γέροντα ήταν απλό και πειστικό. Έλεγε: «Ό καλός χριστιανός αγαπά πρώτα τον Θεό και έπειτα τους ανθρώπους. Ή υπερχείλιση της αγάπης πηγαίνει και στα ζώα και τη φύση. Ή αγάπη μας προς συγγενείς και ξένους πρέπει να είναι αδελφική». Πρώτα, λοιπόν, αγάπη και σεβασμό προς τον Θεό, κι έπειτα προς όλα τα δημιουργήματα του. Αυτή την αγάπη πρέπει να βιώνει ό πιστός χριστιανός.
Είμαι βέβαιος ότι το ίδιο συνεχίζει και από τον Ουρανό, οπού απολαμβάνει μακαριότητας. Ή αγάπη του προς τα πνευματικά του παιδιά συνεχίζεται και από εκεί ψηλά
Η κοινωνική εμπειρία του Γέροντα εντυπωσίαζε. Αν και ερημίτης μοναχός, γνώριζε πολύ καλά τα του κόσμου, της εργασίας και των επαγγελμάτων. Σε κάθε σχετική ερώτηση είχε και την ανάλογη απάντηση. Στην ερώτηση Τι πρέπει να κάνει ό υπάλληλος μιας υπηρεσίας, όταν οι υφιστάμενοι του δεν τον ακούνε, είπε: «Ό προϊστάμενος πρέπει να είναι σαν τον πατέρα. Πρέπε.ι να νουθετεί και να συμβουλεύει. Στους υφισταμένους του πρέπει να συμπεριφέρεται με διάκριση. Αν δεν δουλεύουν ή δεν συμπεριφέρονται σωστά οι υφιστάμενοι, τόσο το χειρότερο γι' αυτούς. Κι αν κοροϊδεύουν τον προϊστάμενο τους, τόσο το καλύτερο γι' αυτόν, γιατί έτσι θα σβήσει μερικές αμαρτίες του. Πρέπει, όμως, να επιμένει στο να συμβουλεύει σωστά. Κάποτε το καλό θα γίνει». Εδώ φαίνεται καθαρά ή πλήρης εφαρμογή της αγάπης, την οποία μας δίδαξε ό Κύριος. Φαίνεται το ειρηνοποιό πνεύμα, ή συγκατάβαση και ή υποχωρητικότητα. Έμμεσα, πλην σαφώς, ό Γέροντας μας έλεγε: Μακριά ή οργή, ή κακία, ή εκδίκηση, ή τιμωρία. Αγάπη προς όλους και προς τους απειθείς, τους δύστροπους, τους ανυπάκουους. Κι όλα αυτά «όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαιους και αδίκους» (Ματθ. ε' 45). Ό Γέροντας ζητούσε πλήρη εφαρμογή των εντολών του Κυρίου. Κι όλα αυτά μέσα σ' ένα πνεύμα αγάπης και διάκρισης.
Το κήρυγμα της αγάπης του Γέροντα ήταν απλό και πειστικό. Έλεγε: «Ό καλός χριστιανός αγαπά πρώτα τον Θεό και έπειτα τους ανθρώπους. Ή υπερχείλιση της αγάπης πηγαίνει και στα ζώα και τη φύση. Ή αγάπη μας προς συγγενείς και ξένους πρέπει να είναι αδελφική». Πρώτα, λοιπόν, αγάπη και σεβασμό προς τον Θεό, κι έπειτα προς όλα τα δημιουργήματα του. Αυτή την αγάπη πρέπει να βιώνει ό πιστός χριστιανός.
Είμαι βέβαιος ότι το ίδιο συνεχίζει και από τον Ουρανό, οπού απολαμβάνει μακαριότητας. Ή αγάπη του προς τα πνευματικά του παιδιά συνεχίζεται και από εκεί ψηλά
.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΙΑΝ 2012
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΙΑΝ 2012
Ο όσιος και ο ζαπτιές.
Ο όσιος Παρθένιος ο Χίος (1815-1883) ,νεαρός ακόμη μοναχός, θέλησε ν' ασκητέψει στην περιοχή Πένθοδο, η οποία ανήκε στη Νέα Μονή της Χίου. Ο ηγούμενος Μελέτιος Φλουράς όχι μόνο δεν του το επέτρεψε, αλλά και τον κατήγγειλε στον δεσπότη της Χώρας Γρηγόριο Κωνσταντινίδη. Κι αυτός τότε έστειλε ένα ζαπτιέ, τούρκο χωροφύλακα , για να συλλάβει τον όσιο και να τον φέρει ενώπιον του.
Ο ζαπτιές, άνθρωπος απλοϊκός και καλοπροαίρετος, πήγε αρματωμένος και συνάντησε τον νεαρό ασκητή.
-Εσύ είσαι ο καλόγερος; Εσύ κάνεις το νταβαντούρι; Που είναι το μοναστήρι σου;
Ο όσιος του έδειξε μια σπηλιά και ένα μικρό εκκλησάκι από ξερολιθιά.
-Βάι, βάι! Τέτοια φτώχεια! Εσένα θένε να πάνε φυλακή; Φυλακή γκιουζέλ για σένα.
Ο ασκητής έμαθε τον σκοπό του ερχομού του και τον παρακάλεσε να ξεκινήσουν την επόμενη , το πρωί. Ήθελε ν' αποφύγει , σαν νέος μοναχός που ήταν τους νυκτερινούς πειρασμούς της πολιτείας. Ο τούρκος έδειξε κατανόηση και τον ρώτησε:
-Και που θα μείνω τη νύχτα;
-Εκεί στη σπηλιά.
-Όκι χωρά. Με πλακώνει η καρδιά μου.
-Θέλεις εδώ στο εκκλησάκι;
-Θέλω. Θα κοιμηθώ όμως έξω. Μέσα είναι αμαρτία. Μέσα θα κοιμηθείς εσύ. Δική σου είναι η εκκλησία.
Έφαγαν κάτι φτωχικά και ο ζαπτιές έβγαλε και πρόσφερε στον όσιο ρακί.
-Εγώ δεν πίνω , είπε εκείνος.
-Εγώ κάνει να πιώ εδώ που είναι η Παναγία;
-Κάνει , κάνει να πιεις.
Ήπιε λίγο κι αποκοιμήθηκε. Τη νύχτα, τα μεσάνυχτα, ξύπνησε. Σαν ν'άκουσε ένα μουρμουρητό. Πλησιάζει στον εκκλησάκι, σκύβει στον πορτάκι του ,και μένει αποσβολωμένος. Στο τρεμάμενο φως του καντηλιού ο όσιος προσευχόταν . Δεν ακουμπούσε όμως στη γη κι ήταν λουσμένος μ' ένα φως ιλαρό!...Είχε σηκώσει τα χέρια και το φως ακτινοβολούσε γύρω του. Σε λίγο χαμήλωσε τα χέρια. Τω φως χάθηκε.Ο μοναχός προσευχόταν για την αναξιότητά του κι έκλαιγε, έκλαιγε...Κι ο τούρκος άκουγε το κλάμα, εκστατικός , ένα κλάμα βουβό και σιγανό, ανάμεσα στα λόγια της προσευχής.
Μόλις έφεξε, έφυγε ο ζαπτιές αναστατωμένος,μόνος του, για τη Χώρα. Δεν τόλησε να ενοχλήσει τον όσιο και να τον πάρει μαζί του.
Ο δεσπότης απόρησε:
-Που είναι ο καλόγερος; ρώτησε.
-Δεσπότη, εφέντη, ο καλόγερος είναι άνθρωπος του Θεού , είπε ο τούρκος, και διηγήθηκε όσα είχε δει.
Ο επίσκοπος κατάλαβε. Έμαθε εκείνο που ήθελε. Στέλνει τώρα άλλο χωροφύλακα , ο οποίος φέρνει τον όσιο αυθημερόν στη Χώρα.
-Εσύ είσαι ο Παρθένιος; τον ρώτησε.
-Εγώ, αποκρίθηκε εκείνος βάζοντας βαθιά μετάνοια.
-Σε κατηγορούν...
-Δίκιο έχουν . Δική τους είναι η περιοχή.
Τι κάνεις πάνω στο βουνό;
-Προσεύχομαι,
-Σε ποιόν άγιο;
-Στον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο.
Το όνομα του αγίου τράνταξε τον επίσκοπο.
-Εκείνος έβλεπε το άκτιστο φως, αλλά κι εσύ το βλέπεις, είπε και κάρφωσε το βλέμμα του στο δικό του.
-Εγώ ο αμαρτωλός; διαμαρτυρήθηκε ο όσιος, έτοιμος να κλάψει.
Ο δεσπότης τον κοίταζε προσεκτικά. Διέκρινε σ' αυτόν τον μοναχό μια θεϊκή δύναμη. Έβλεπε σ' εκείνο το αδύνατο πρόσωπο μια δυνατή λάμψη. Σηκώθηκε αυθόρμητα να τον ασπασθεί κι ένιωσε να τον συγκλονίζει η αγιότητα του.
-Καλά , παιδί μου, Πήγαινε στον καλό...Να πορεύεσαι όπως προσεύχεσαι, και να θυμάσαι κι εμένα στην προσευχή σου.
(Το Αγιομαρκάκι. τ.Α΄)
Ο ζαπτιές, άνθρωπος απλοϊκός και καλοπροαίρετος, πήγε αρματωμένος και συνάντησε τον νεαρό ασκητή.
-Εσύ είσαι ο καλόγερος; Εσύ κάνεις το νταβαντούρι; Που είναι το μοναστήρι σου;
Ο όσιος του έδειξε μια σπηλιά και ένα μικρό εκκλησάκι από ξερολιθιά.
-Βάι, βάι! Τέτοια φτώχεια! Εσένα θένε να πάνε φυλακή; Φυλακή γκιουζέλ για σένα.
Ο ασκητής έμαθε τον σκοπό του ερχομού του και τον παρακάλεσε να ξεκινήσουν την επόμενη , το πρωί. Ήθελε ν' αποφύγει , σαν νέος μοναχός που ήταν τους νυκτερινούς πειρασμούς της πολιτείας. Ο τούρκος έδειξε κατανόηση και τον ρώτησε:
-Και που θα μείνω τη νύχτα;
-Εκεί στη σπηλιά.
-Όκι χωρά. Με πλακώνει η καρδιά μου.
-Θέλεις εδώ στο εκκλησάκι;
-Θέλω. Θα κοιμηθώ όμως έξω. Μέσα είναι αμαρτία. Μέσα θα κοιμηθείς εσύ. Δική σου είναι η εκκλησία.
Έφαγαν κάτι φτωχικά και ο ζαπτιές έβγαλε και πρόσφερε στον όσιο ρακί.
-Εγώ δεν πίνω , είπε εκείνος.
-Εγώ κάνει να πιώ εδώ που είναι η Παναγία;
-Κάνει , κάνει να πιεις.
Ήπιε λίγο κι αποκοιμήθηκε. Τη νύχτα, τα μεσάνυχτα, ξύπνησε. Σαν ν'άκουσε ένα μουρμουρητό. Πλησιάζει στον εκκλησάκι, σκύβει στον πορτάκι του ,και μένει αποσβολωμένος. Στο τρεμάμενο φως του καντηλιού ο όσιος προσευχόταν . Δεν ακουμπούσε όμως στη γη κι ήταν λουσμένος μ' ένα φως ιλαρό!...Είχε σηκώσει τα χέρια και το φως ακτινοβολούσε γύρω του. Σε λίγο χαμήλωσε τα χέρια. Τω φως χάθηκε.Ο μοναχός προσευχόταν για την αναξιότητά του κι έκλαιγε, έκλαιγε...Κι ο τούρκος άκουγε το κλάμα, εκστατικός , ένα κλάμα βουβό και σιγανό, ανάμεσα στα λόγια της προσευχής.
Μόλις έφεξε, έφυγε ο ζαπτιές αναστατωμένος,μόνος του, για τη Χώρα. Δεν τόλησε να ενοχλήσει τον όσιο και να τον πάρει μαζί του.
Ο δεσπότης απόρησε:
-Που είναι ο καλόγερος; ρώτησε.
-Δεσπότη, εφέντη, ο καλόγερος είναι άνθρωπος του Θεού , είπε ο τούρκος, και διηγήθηκε όσα είχε δει.
Ο επίσκοπος κατάλαβε. Έμαθε εκείνο που ήθελε. Στέλνει τώρα άλλο χωροφύλακα , ο οποίος φέρνει τον όσιο αυθημερόν στη Χώρα.
-Εσύ είσαι ο Παρθένιος; τον ρώτησε.
-Εγώ, αποκρίθηκε εκείνος βάζοντας βαθιά μετάνοια.
-Σε κατηγορούν...
-Δίκιο έχουν . Δική τους είναι η περιοχή.
Τι κάνεις πάνω στο βουνό;
-Προσεύχομαι,
-Σε ποιόν άγιο;
-Στον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο.
Το όνομα του αγίου τράνταξε τον επίσκοπο.
-Εκείνος έβλεπε το άκτιστο φως, αλλά κι εσύ το βλέπεις, είπε και κάρφωσε το βλέμμα του στο δικό του.
-Εγώ ο αμαρτωλός; διαμαρτυρήθηκε ο όσιος, έτοιμος να κλάψει.
Ο δεσπότης τον κοίταζε προσεκτικά. Διέκρινε σ' αυτόν τον μοναχό μια θεϊκή δύναμη. Έβλεπε σ' εκείνο το αδύνατο πρόσωπο μια δυνατή λάμψη. Σηκώθηκε αυθόρμητα να τον ασπασθεί κι ένιωσε να τον συγκλονίζει η αγιότητα του.
-Καλά , παιδί μου, Πήγαινε στον καλό...Να πορεύεσαι όπως προσεύχεσαι, και να θυμάσαι κι εμένα στην προσευχή σου.
(Το Αγιομαρκάκι. τ.Α΄)
Oμήρου Οδύσσεια-Ντοκιμαντέρ BBC
Ο
Simon Armitage βάζει πλώρη και ακολουθεί όσο το δυνατόν πιστότερα την
ομηρική διαδρομή του γνωστότερου ήρωα της αρχαίας ελληνικής ιστορίας...
του Οδυσσέα. Ξεκινώντας απ' την υποτιθέμενη τοποθεσία της Τροίας και με
ποιητική διάθεση, ο Άρμιτατζ εξετάζει ενδελεχώς την πολυσχιδή
προσωπικότητα ενός απ' τους πιο αμφιλεγόμενους ήρωες της ιστορίας.
Ένα σπουδαίο ντοκιμαντέρ που καταφέρνει μέσα στα πλαίσια περιορισμένου χρόνου να μας ταξιδέψει στην όμορφη μεσόγειο, με συχνές στάσεις αυτές του Οδυσσέα. Όμορφη αφήγηση, ακόμα ομορφότερη σκηνοθεσία και εξαιρετική παραγωγή. Ένα αρκετά αξιόλογο ντοκιμαντέρ.
Ένα σπουδαίο ντοκιμαντέρ που καταφέρνει μέσα στα πλαίσια περιορισμένου χρόνου να μας ταξιδέψει στην όμορφη μεσόγειο, με συχνές στάσεις αυτές του Οδυσσέα. Όμορφη αφήγηση, ακόμα ομορφότερη σκηνοθεσία και εξαιρετική παραγωγή. Ένα αρκετά αξιόλογο ντοκιμαντέρ.
http://trelogiannis.blogspot.com/2012/01/o-bbc.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για τον προκάτοχό του Πατριάρχη Νεόφυτο Η'
Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νικολάου Μαγγίνα
Τρισάγιο
στη μνήμη του Πατριάρχου Νεοφύτου τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης
Βαρθολομαίος, στον τάφο του στο Κοιμητήριο της Αγίας Τριάδος, δίπλα στη
Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Στo τρισάγιο παρέστησαν συγγενείς του
αοιδήμου Πατριάρχου και ομοπάτριοί του προσκυνητές από τις Σέρρες,
ανάμεσά τους και ο Πρώην Υπουργός Γεώργιος Καλαντζής.
Στο τέλος της δεήσεως ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στον Πατριάρχη Νεόφυτο σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Nα έχουμε όλοι την ευχή του μακαριστού Πατριάρχου και εσείς οι συμπολίται του και συγγενείς του έστω και μακρινοί, εγώ ως διάδοχός του και όλοι εμείς που διακονούμε στο Φανάρι. Ήταν ένας μεγάλος Πατριάρχης ο οποίος, δυστυχώς λόγω και τότε περιστάσεων, είχε όπως βλέπετε βραχείαν πατριαρχείαν μόλις τριών ετών. Όμως υπηρέτησε πιστώς και ευόρκως την Εκκλησία στις προηγούμενες επαρχίες, μητροπόλεις του Οικουμενικού Θρόνου, τι οποίες εποίμανε. Τότε ήταν σύνηθες το φαινώμενον των μεταθέσεων από μητροπόλεως εις Μητρόπολιν και έτσι ο μακαριστός προκάτοχός μου Νεόφυτος υπηρέτησε σε πολλές επαρχίες του Θρόνου με τελευταίαν την Μητροπόλιν Νικοπόλεως και Πρεβέζης, από την οποίαν και εξελέγη και ανήλθε εις τον Οικουμενικόν Θρόνον. Εδώ τα ερατινά Πριγκηπόννησα ιδιαιτέρως τον ενθυμούνται και η Αντιγόνη στην οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και εδώ η Χάλκη εις την οποία ετελέσθη η εξόδιος ακολουθία του και ενεταφιάσθη. Οσάκις έρχομαι στη Θεολογική μας Σχολή για να αναπαυθώ, να διαβάσω, προς περισυλλογήν και προσευχήν δεν παραλείπω να έρχομαι και εις το κοιμητήριο αυτό εδώ της Μονής της Αγίας Τριάδος και να επισκέπτομαι τον τάφο του Μακαριστού Προκατόχου μου, να ζητώ την ευχή του για την ικάνωσή μου από Θεού εις την εκτέλεσιν των Πατριαρχικών μου καθηκόντων προσευχόμενος και για τους άλλους που αναπαύονται εδώ ιεράρχας και καθηγητάς της Θεολογικής μας Σχολής».
Και ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνέχισε:
«Πολλές φορές περιπατώντας είτε στον κήπο της Θεολογικής Σχολής, είτε στους κενούς δυστιχώς ακόμη διαδρόμους και ενθυμούμαι από όσα έχω διαβάσει όλες αυτές τις μεγάλες μορφές της Εκκλησίας και του Γένους που υπηρέτησαν με σθένος, με πίστη, με αφοσίωση, με αυτοθυσία εκείνα τα πιό δύσκολα από τα σημερινά χρόνια, υπηρέτησαν λέγω, την Εκκλησία και το Γένος και τα θεολογικά γράμματα εδώ στη Θεολογική Σχολή και απήλθον του κόσμου τούτου με αναπαυμένη τη συνείδησή τους ότι εξετέλεσαν το χρέος τους και έχοντας αφήσει ανεξήτιλον την σφραγίδα τους στη ζωή της Μητέρας Εκκλησίας στην ιστορία της και στην μαρτυρία της προς τον κόσμον, προς τους εγγύς και τους μακράν. Με αυτά τα αισθήματα και με αυτές τις απλές και ταπεινές σκέψεις σας υποδέχομαι ως διάδοχος του μακαριστού Πατριάρχου Νεοφύτου όλους εσάς που ήλθατε λίαν αξιεπαίνως από τα δικά του μέρη για να τιμήσετε την μνήμη του σήμερα που εόρταζε, του Αγίου Νεοφύτου, και σας ευλογώ από μέρους τηε Μητρός Εκκλησίας και εύχομαι αισίαν επάνοδον εις τα ίδια και ευλογημένη από Θεού χρόνια, με τις προσευχές του Πατριάρχου Νεοφύτου. Ο Θεός μαζί μας. Είμαι βέβαιος ότι η ψυχή του αγάλεται σήμερα και μας ευλογεί από το υπερπέραν».
Διαβάστε περισσότερα
Στο τέλος της δεήσεως ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στον Πατριάρχη Νεόφυτο σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Nα έχουμε όλοι την ευχή του μακαριστού Πατριάρχου και εσείς οι συμπολίται του και συγγενείς του έστω και μακρινοί, εγώ ως διάδοχός του και όλοι εμείς που διακονούμε στο Φανάρι. Ήταν ένας μεγάλος Πατριάρχης ο οποίος, δυστυχώς λόγω και τότε περιστάσεων, είχε όπως βλέπετε βραχείαν πατριαρχείαν μόλις τριών ετών. Όμως υπηρέτησε πιστώς και ευόρκως την Εκκλησία στις προηγούμενες επαρχίες, μητροπόλεις του Οικουμενικού Θρόνου, τι οποίες εποίμανε. Τότε ήταν σύνηθες το φαινώμενον των μεταθέσεων από μητροπόλεως εις Μητρόπολιν και έτσι ο μακαριστός προκάτοχός μου Νεόφυτος υπηρέτησε σε πολλές επαρχίες του Θρόνου με τελευταίαν την Μητροπόλιν Νικοπόλεως και Πρεβέζης, από την οποίαν και εξελέγη και ανήλθε εις τον Οικουμενικόν Θρόνον. Εδώ τα ερατινά Πριγκηπόννησα ιδιαιτέρως τον ενθυμούνται και η Αντιγόνη στην οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και εδώ η Χάλκη εις την οποία ετελέσθη η εξόδιος ακολουθία του και ενεταφιάσθη. Οσάκις έρχομαι στη Θεολογική μας Σχολή για να αναπαυθώ, να διαβάσω, προς περισυλλογήν και προσευχήν δεν παραλείπω να έρχομαι και εις το κοιμητήριο αυτό εδώ της Μονής της Αγίας Τριάδος και να επισκέπτομαι τον τάφο του Μακαριστού Προκατόχου μου, να ζητώ την ευχή του για την ικάνωσή μου από Θεού εις την εκτέλεσιν των Πατριαρχικών μου καθηκόντων προσευχόμενος και για τους άλλους που αναπαύονται εδώ ιεράρχας και καθηγητάς της Θεολογικής μας Σχολής».
Και ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνέχισε:
«Πολλές φορές περιπατώντας είτε στον κήπο της Θεολογικής Σχολής, είτε στους κενούς δυστιχώς ακόμη διαδρόμους και ενθυμούμαι από όσα έχω διαβάσει όλες αυτές τις μεγάλες μορφές της Εκκλησίας και του Γένους που υπηρέτησαν με σθένος, με πίστη, με αφοσίωση, με αυτοθυσία εκείνα τα πιό δύσκολα από τα σημερινά χρόνια, υπηρέτησαν λέγω, την Εκκλησία και το Γένος και τα θεολογικά γράμματα εδώ στη Θεολογική Σχολή και απήλθον του κόσμου τούτου με αναπαυμένη τη συνείδησή τους ότι εξετέλεσαν το χρέος τους και έχοντας αφήσει ανεξήτιλον την σφραγίδα τους στη ζωή της Μητέρας Εκκλησίας στην ιστορία της και στην μαρτυρία της προς τον κόσμον, προς τους εγγύς και τους μακράν. Με αυτά τα αισθήματα και με αυτές τις απλές και ταπεινές σκέψεις σας υποδέχομαι ως διάδοχος του μακαριστού Πατριάρχου Νεοφύτου όλους εσάς που ήλθατε λίαν αξιεπαίνως από τα δικά του μέρη για να τιμήσετε την μνήμη του σήμερα που εόρταζε, του Αγίου Νεοφύτου, και σας ευλογώ από μέρους τηε Μητρός Εκκλησίας και εύχομαι αισίαν επάνοδον εις τα ίδια και ευλογημένη από Θεού χρόνια, με τις προσευχές του Πατριάρχου Νεοφύτου. Ο Θεός μαζί μας. Είμαι βέβαιος ότι η ψυχή του αγάλεται σήμερα και μας ευλογεί από το υπερπέραν».
Διαβάστε περισσότερα
Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: "Να εργαστούμε ώστε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες"
Σήμερα στην Αθήνα υπάρχει φτώχεια, υπάρχει ανεργία, υπάρχει μία
ανασφάλεια και υπάρχει ένα ερωτηματικό προς τα πού πηγαίνουμε, δηλώνει ο
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και προσθέτει ότι
''δεν πρέπει να μας πιάνει πανικός, αλλά πρέπει με ψυχραιμία, με
μεθοδικότητα και με εργασία, όλοι μαζί να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες''.
Σε δηλώσεις μετά την τελετή στην Ιερά Αρχιεπισκοπή όπου τιμήθηκε ο επιχειρηματίας Βάσος Χατζηθεοδοσίου για τη συνολική φιλανθρωπική προσφορά του τόσο προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή όσο και προς την Εκκλησία, γενικότερα, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ευχήθηκε χρόνια πολλά και ευλογημένα και ιδιαίτερα ένα έτος ευλογημένο.
''Ετος που με τη βοήθεια του Θεού να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες προς τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, τις Ιερείς Μητροπόλεις και τους ευλαβείς κληρικούς, αλλά και όλους τους αγαπητούς Κυπρίους οι οποίοι με αγάπη μας αντιμετωπίζουν αυτό τον καιρό. Υπάρχουν ορισμένες δυσκολίες στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών και κυρίως στις μεγαλουπόλεις,» είπε, σημειώνοντας ότι η Εκκλησία της Κύπρου με τους εργάτες της θέλησε να μας συμπαρασταθεί και στέλνει διάφορες βοήθειες τις οποίες τις αξιοποιούμε και τις χρειαζόμαστε.
«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας θυμούνται και ιδιαίτερα θα ήθελα να πω ένα ευχαριστώ για τη σημερινή αυτή εκδήλωση, δηλαδή τις ευχαριστίες και την εκδήλωση ευγνωμοσύνης προς τον κ. Χατζηθεοδοσίου, ο οποίος συντελεί με τον κόπο των εργασιών του, ώστε αυτά τα αγαθά από εδώ να φτάσουν στην Αθήνα και γίνεται κατά κάποιο τρόπο αυτός μια γέφυρα αγάπης από την Κύπρο προς την πατρίδα μας, την Ελλάδα'', πρόσθεσε.
Ερωτηθείς ποιες είναι οι ανάγκες του ελληνισμού σήμερα, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου είπε ότι το δύσκολο είναι πώς μπορούμε να βγούμε από αυτές τις ανάγκες.
''Είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί ούτε να το προβλέψει ούτε να πει τίποτε. Απλώς ελπίζοντας και πιστεύοντας στη δύναμη του ελληνισμού, είμαι σίγουρος ότι θα ξεπεράσει αυτή τη δυσκολία και θα ξαναβρούμε πάλι τον εαυτό μας για να προχωρήσουμε μπροστά με προκοπή. Σήμερα στην Αθήνα υπάρχει φτώχεια, υπάρχει ανεργία, υπάρχει μία ανασφάλεια και υπάρχει ένα ερωτηματικό προς τα πού πηγαίνουμε. Είναι κάτι που απασχολεί όλους μας και τον καθένα χωριστά και ιδιαίτερα σε αυτούς που έχουν τις ευθύνες στα χέρια για την πορεία αυτού του τόπου, αυτού του λαού. Δεν πρέπει να μας πιάνει πανικός, βέβαια, αλλά πρέπει με ψυχραιμία, με μεθοδικότητα και με εργασία όλοι μαζί να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες'', συμπλήρωσε.
Σε ερώτηση κατά πόσο η Εκκλησία της Ελλάδας ίσως θα έπρεπε με τη μορφή φορολογίας να αποδίδει κάποια χρήματα στο ελληνικό δημόσιο, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών είπε: ''Λυπάμαι που το ακούω από κατοίκους της Κύπρου. Αυτό είναι ένα σύνθημα που το έχουνε ειδικά εξαπολύσει διάφοροι χώροι για τις δικές τους σκοπιμότητες''.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, συνέχισε, πληρώνει περισσότερο φόρο απ' ότι οι πολίτες στην Ελλάδα.
''Αυτό πρέπει να το ξέρετε. Τα έσοδα, δυστυχώς, του 2010 της Εκκλησίας γενικότερα, του Κεντρικού Οργανισμού, ήταν 11 εκατομμύρια ευρώ και τα έξοδα 16 εκατομμύρια. Επομένως, έχουμε χρεωστικό υπόλοιπο από τον περασμένο χρόνο 5 εκατομμύρια. Στα 11 εκατομμύρια σημειώστε ότι οι τόκοι προς το κράτος είναι δύο εκατομμύρια εφτακόσιες χιλιάδες, δηλαδή το εν τρίτο. Δεν ξέρω ποιος πολίτης σε ποια χώρα, ποιος οργανισμός, σε ποια χώρα, θρησκευτικός πληρώνει τόσα όσα πληρώνει η Ελλάδα στο κράτος. Το 2010 στα 11 εκατομμύρια έσοδα πλήρωσε δύο εκατομμύρια εφτακόσιες χιλιάδες. Επομένως, όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού που λέγονται, διότι υπάρχουν τέτοιες διαθέσεις, δυστυχώς πολλές και αυτό κι αν είναι ένα πρόβλημα του ελληνισμού σήμερα'', σημείωσε.
Απαντώντας σε ερώτηση για το θέμα του Ηγούμενου Εφραίμ, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών είπε ότι είναι ένα θέμα πάρα πολύ λεπτό.
''Ενα θέμα αφού ασχολείται με αυτό η δικαιοσύνη, εμείς δεν μπορούμε να παρέμβουμε, αλλά όμως ως Εκκλησία επειδή γνωρίσαμε και γνωρίζουμε τον άνθρωπο συμπάσχουμε και είμαστε στο πλευρό του'', ανέφερε.
Ερωτηθείς αν γίνονται ενέργειες για να τερματιστεί αυτό, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών είπε ότι ενέργειες οι οποίες μπορούν να εκληφθούν ως παρέμβαση δικαιοσύνης όχι, αλλά συμπαράσταση ανθρώπινη σε ώρες δύσκολες υπάρχει.
kathimerini.com.cy
Πως πρέπει να μελετά κανείς και να προσεύχεται διά μέσου των Αγγέλων και όλων των Αγίων. (Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου)
Δύο τρόπους μπορείς να μεταχειρισθείς για να δεχθείς την βοήθεια και προστασία των επουρανίων αγίων. Ο ένας είναι να στραφείς προς τον Ουράνιο Πατέρα και να του δείξεις την αγάπη με την οποία αγαπάται και τους αίνους με τους οποίους υμνείται από όλους τους αγίους του ουρανού, και τους αγώνες και τα βάσανα που υπέφεραν αυτοί οι άγιοι πάνω στη γη για την δόξα του· και έτσι με τη δύναμη αυτών των πραγμάτων να ζητήσεις από τη Μεγαλειότητά του εκείνο που χρειάζεσαι.
Ο άλλος είναι να προστρέξεις σ’ αυτά τα ίδια τα πνεύματα των Αγγέλων και των Αγίων, διότι εκείνα επιθυμούν όχι μόνο την επίγεια σωτηρία μας και τελειότητα, αλλά και την δόξα μας στους ουρανούς και να ζητήσεις να σε βοηθήσουν εναντίον όλων των κακιών των εχθρών σου και να σε προστατέψουν ακόμη κατά την ώρα του θανάτου σου.
Σκέψου καμμία φορά και τις πολλές και εξαιρετικές χάριτες που δέχθηκαν από τον Θεό αυτοί οι Άγιοι του ουρανού, διεγείροντας και ανάβοντας μέσα σου μία δυνατή χαρά και αγάπη γι αυτούς, γιατί είναι πλουτισμένοι με τόσα υπερφυσικά χαρίσματα τα οποία να τα υπολογίζεις σαν να είναι δικά σου.
Μάλιστα, αν είναι δυνατόν να χαίρεσαι περισσότερο γιατί τα έχουν αυτοί και όχι εσύ, διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού, που είναι αινετός και ευλογημένος. Και για να κάνης αυτή την άσκηση με ευκολία και τάξη, διαίρεσε τα τάγματα των Αγίων της ημέρας με την εξής τάξη: Την Δευτέρα να παρακαλείς τα εννέα Τάγματα των Αγγέλων· την Τρίτη τον Τίμιο Πρόδρομο· την Τετάρτη τους Πατριάρχες και Προφήτες· την Πέμπτη τους Αποστόλους· την Παρασκευή τους μάρτυρες· το Σάββατο τους Ιεράρχες με τους άλλους Αγίους· την Κυριακή τις Παρθένες με τις άλλες Αγίες.
Αλλά καθημερινά μη σταματήσεις να προστρέχεις στη Θεοτόκο, τη Βασίλισσα όλων των Αγίων, στον Άγγελο τον φύλακά σου, στον Αρχάγγελο Μιχαήλ και σε όλους τους Αγίους τους συνηγόρους και βοηθούς σου.
Να παρακαλείς καθημερινά την Αειπάρθενο Μαρία, τον Υιό της, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τον ουράνιο Πατέρα του, για να σε αξιώσουν της χάριτος αυτής· δηλαδή για να σου δώσουν για κύριο και καθολικό σου συνήγορο και υπερασπιστή τον δίκαιο Ιωσήφ τον μνήστορα.
Και κατόπιν πρόστρεχε σ’ αυτόν τον ίδιο τον Ιωσήφ με δεήσεις και θάρρος για να σε δεχθεί στη προστασία του. Διότι αναρίθμητες ήταν οι ευεργεσίες που δέχθηκαν από αυτόν εκείνοι που τον είχαν σε ευλάβεια και πρόστρεξαν σ’ αυτόν, όχι μόνον όταν είχαν πνευματικές ανάγκες, αλλά και υλικές, και ιδιαίτερα να τους καθοδηγεί πως πρέπει να προσεύχονται και να μελετούν σωστά.
Γιατί αν τους άλλους Αγίους τους αγαπά ο Θεός επειδή τον τίμησαν και υποτάγηκαν σ’ αυτόν, πόσο περισσότερο πρέπει να πιστεύουμε ότι αγαπά τον ταπεινότατο αυτόν και άγιο; Και πόσο ισχύουν οι παρακλήσεις του ενώπιον του Θεού, αφού είχε τόση τιμή από τον ίδιο τον Θεό, όταν σωματικά ήταν στη γη, που θέλησε να υποτάσσεται σ’ αυτόν και να τον υπακούει ως Πατέρα του, όπως αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο (Λουκ. 2,51), και να τον υπηρετεί σε ό,τι ήταν ανάγκη, όπως καθαρά αποδεικνύει στα Ασκητικά του ο Μέγας Βασίλειος;
(Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, Αόρατος Πόλεμος, Εκδ. Συνοδίας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος)
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΙΑΝ 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)