ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ

ΚΥΡΙΕ, βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.

Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.

Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.

Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.
Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.

Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.

ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.
 
Καθοδήγησε την θέλησή μου κα δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.
 
ΑΜΗΝ.

Απάντηση στην οργή

Στο παρακάτω βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ένας τενίστας αναφέρει οργισμένα  το όνομα του Θεού σε μια αποτυχημένη ενέργεια του και ο Θεός του απαντάει με τον ίδιο τρόπο...

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Με αφορμή το δελτίο ειδήσεων της 28^ης  Ιουλίου 2004

Είδηση πρώτη: «Και τι δουλειά έχει η Εκκλησία να ασχολείται με τον πολιτισμό;», αναρωτήθηκε γνωστός καλλιτέχνης, διαμαρτυρόμενος για την απαγόρευση της παράστασης του έργου του Αριστοφάνη «Πλούτος» σε πόλη της Βορείου Ελλάδος, με παρέμβαση του οικείου Μητροπολίτη.

Είδηση δεύτερη: «Ο πρωθυπουργός και Υπουργός Πολιτισμού εγκαινίασε το Ισλαμικό Μουσείο στο κέντρο της Αθήνας. Η παρουσία του Πρωθυπουργού στα εγκαίνια του Μουσείου, που είναι το μοναδικό δημόσιο Ισλαμικό μουσείο στην Ευρώπη, αποτελεί μήνυμα σε όσους αντιτίθενται στην ανέγερση Τεμένους στην Αθήνα. Στα εγκαίνια παρευρέθησαν οι Μουφτήδες της Ελλάδος , Διπλωμάτες Ισλαμικών χωρών, αλλά και εκπρόσωπος της Εκκλησίας…».

Παρά την επιστράτευση επικοινωνιολόγων και εκπροσώπων τύπου  από την εκκλησιαστική διοίκηση, οι δυο παραπάνω ειδήσεις παρέχουν μια απαξιωτική εικόνα της Εκκλησίας, που μπορεί να συνοψισθεί σε λίγες μόνο λέξεις: σκοταδισμός, μονολιθικότητα, κληρικαλισμός. Ας επιστρέψουμε όμως στην πρώτη είδηση: δικαιούται η Εκκλησία να ασχολείται με τον πολιτισμό; Ανεξάρτητα  από το αν οι Μητροπολίτες νομιμοποιούνται να απαγορεύουν την άνοδο θεατρικών παραστάσεων (αν όντως συνέβη κάτι τέτοιο, μια που, απ’ ό,τι φαίνεται , ο Μητροπολίτης διαφωνούσε με την άνοδο της παράστασης στον συγκεκριμένο χώρο, χωρίς να αντιτίθεται στην πραγματοποίηση της παράστασης εν γένει), θα πρέπει οι αυτόκλητοι «πνευματικοί» άνθρωποι της τέχνης να γνωρίζουν ότι, αν σήμερα μπορούμε να ανεβάζουμε αρχαίο θέατρο, αυτό οφείλεται στη συνέχεια του ελληνικού γένους που διαφυλάχθηκε μέσω της Εκκλησίας. Όσοι διαφωνούν, ας παρατηρήσουν απλώς ότι ο χώρος της Εκκλησιαστικής λατρείας είναι ο μόνος όπου σώζονται εν χρήσει, όχι χωρίς ποιμαντικό κόστος, όλες οι μορφές του ελληνικού λόγου από την ομηρική μέχρι και τη δημώδη γλώσσα της τουρκοκρατίας.

Αλλά και η δεύτερη είδηση είναι αξιοπρόσεκτη: η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που εγκαινιάζει δημόσιο Ισλαμικό μουσείο. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς , προσθέτουμε εμείς, γιατί ο λαός μας γαλουχήθηκε μέσα την ορθόδοξη παράδοση. Το γένος μας, βιώνοντας το ορθόδοξο ήθος, ουδέποτε υιοθέτησε το θρησκευτικό φανατισμό, ούτε διεξήγαγε θρησκευτικούς πολέμους και σταυροφορίες, αλλά μάλλον υπέφερε απ’ αυτές. Παράδειγμα ανεκτικότητος και καταλλαγής αποτελεί μέχρι σήμερα η Θράκη, στην οποία ζούμε μονιασμένοι χριστιανοί και μουσουλμάνοι, γιατί γνωρίζουμε πως η πίστη στο Θεό δεν μπορεί ποτέ να οδηγεί σε φανατισμό. Η ζωή των αγίων, όπως η ζωή του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη ,που προσεύχονταν, ευλογούσε και θεράπευε τους ασθενείς Τούρκους, αποτελεί, έστω και ανεπίγνωστα , το υπόβαθρο της επαινετής πρωτοβουλίας της Πολιτείας για την ίδρυση του Ισλαμικού Μουσείου.

Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί τότε η απαξίωση της Εκκλησίας σε ένα και μόνο δελτίο ειδήσεων; Ενδεχόμενο δόλου δε μπορεί να ισχύει για όλους. Συχνά είναι ο λόγος ημών των ποιμένων που παρέχει αφορμές για αυστηρή κριτική. Καυχόμαστε για το βυζαντινό πολιτισμό που διασώθηκε στην Εκκλησία μας, για το κοινοτικό πνεύμα που σαρκωνόταν στους νάρθηκες και τις αυλές των ιερών μας ναών κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, ξεχνώντας ότι αυτά αφορούν περισσότερο το χθες παρά ισχύουν στο σήμερα. Για ποιον πολιτισμό θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος που θα αναδιφήσει στη ναοδομία και τη διακοσμητική των ναών της πατρίδας μας κατά τον 21^ο αιώνα; Κατά πόσον η απρόσωπη σύναξη των πιστών στους ναούς μας αποτελεί κοινότητα;

Αλλά και στο επίπεδο της ανεκτικότητας και του πλουραλισμού δεν ακολουθούμε την παράδοση της ρωμιοσύνης. Τα τελευταία χρόνια ζούμε την αντίφαση της έξαρσης του εθνικισμού στο όνομα της Πόλης και της Αγιάς-Σοφίας , που αποτελούν, ίσαμε σήμερα, την κορυφαία έκφραση οικουμενικότητας της ορθοδοξίας. Η ανάγκη όμως για αγκίστρωση σε ιδεολογήματα φαίνεται πως είναι ορμέφυτη, και εξάπαντος μαρτυρεί έλλειψη βαθιάς πίστης στο Θεό. Η Εκκλησία, ως λαός του Θεού, πρέπει διαρκώς να επιστρέφει σ’ Αυτόν και να μην προσκολλάται σε ενδοκόσμια ,έστω και ένδοξα, ιστορικά σχήματα.

Αφήνουμε τελευταίο τον κληρικαλισμό, δηλ. την ταύτιση της Εκκλησίας με το ιερατείο. Εδώ τα ΜΜΕ  δε  φέρουν καμία ευθύνη. Αυτή βαρύνει αποκλειστικά εμάς, τους ένδοθεν του θυσιαστηρίου: όταν στο κήρυγμα και στα έντυπά μας διακρίνεται διαζευκτικά ο λαός από την Εκκλησία η οποία «υπηρετεί τις θρησκευτικές ανάγκες του λαού» τότε η αλλοτρίωση είναι πλήρης. Μπορούμε ακόμη και στις πλέον «καθαρές»  περιοχές του εκκλησιαστικού σώματος να διακρίνουμε τον κληρικαλισμό, και μάλιστα στην πλέον αποτρόπαια μορφή του:  αυτή του «γεροντισμού», που κολακεύει τον εγωισμό αυτόκλητων «γερόντων» και καταργεί την ελευθερία , ακυρώνοντας το ανθρώπινο πρόσωπο, αφού αυτό μόνο  εν ελευθερία μπορεί να υπάρξει. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι όλα αυτά γίνονται στο όνομα του Χριστού, θα πρέπει να κλάψουμε πικρώς εν μετανοία.

Με διαρκή μετάνοια όλων μας και επιστροφή στο ταπεινό λατρευτικό ήθος των Αγίων, έχουμε ελπίδα η Εκκλησία να φανερώνει ολοένα και περισσότερο τον αληθινό πολιτισμό της Αναστάσιμης Ωραιότητος, που συχνά κρύβεται κάτω από την ασχήμια ενός άκαμπτου λόγου ημών των λειτουργών Της.

Από το βιβλίο: «Εκ Περιθωρίου. Άρθρα- Ομιλίες- Διαλέξεις»

Αρχιμανδρίτης

Σωφρόνιος Αθ. Γκουτζίνης

Ξάνθη 2006

όταν ο φιλότιμος ζη με δύσκολους ανθρώπους, δεν ταλαιπωρείται{ Γερ Παισιος }

Γέροντα, όταν ο φιλότιμος ζη με δύσκολους ανθρώπους, δεν ταλαιπωρείται;

- Σκοπός είναι να δείξη το φιλότιμό του στους ανάποδους ανθρώπους. Το Ευαγγέλιο λέει: «Ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί;».

Οι φιλότιμοι και ευαίσθητοι αδικούνται εκουσίως από τις παραχωρήσεις που κάνουν από αγάπη στους άλλους ή από την πονηρία των άλλων, αλλά ποτέ δεν περιμένουν ούτε επιδιώκουν να δικαιωθούν σ’ αυτήν την μάταιη ζωή. Σε τούτη την ζωή οι φιλότιμοι τα πληρώνουν όλα, αλλά λαμβάνουν και την βοήθεια του Θεού, και στην άλλη ζωή θα έχουν μεγάλο μισθό.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ

 

                                                             ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 3ΦΕΒ 2012

  

Κραυγή αγωνίας από Αρχιεπίσκοπο σε Παπαδήμο για την Ελλάδα

www.romfea.gr
Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης - 11.57
Κραυγή αγωνίας για το μέλλον του τόπου που υποθηκεύεται απευθύνει με επιστολή του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος στον Πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο.
Ο Αρχιεπίσκοπος χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα αναφέρει στην επιστολή του πως η υπομονή των Ελλήνων εξαντλήθηκε και δεν μπορεί να αγνοείται ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης “ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους».
Συντάξεις κόπηκαν, μεροκαματιάρηδες είναι σε απόγνωση και η ανασφάλεια έχει φωλιάσει σε κάθε ελληνικό σπίτι, σημειώνει ο κ. Ιερώνυμος.
Μόνα θετικά σημάδια είναι πως αυτές τις ώρες, λέει ο κ. Ιερώνυμος, ξεπροβάλλει το φιλότιμο και ο αγνός πατριωτισμός των Ελλήνων που στηρίζουν  τους απελπισμένους.
Ο Αρχιεπίσκοπος χαρακτηρίζει όλες τις πολιτικές που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι σήμερα (Βλ. Μνημόνιο) αποτυχημένες, υπογραμμίζοντας πως δεν είναι δυνατόν να ζητούνται και άλλα σκληρότερα, επώδυνα και άδικα μέτρα «στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας».
«Ζητούνται ακόμη μεγαλύτερες δόσεις ενός φαρμάκου που αποδεικνύεται θανατηφόρο» λέει ο Αρχιεπίσκοπος στην επιστολή του στον Πρωθυπουργό και αφήνει αιχμές για την επιθυμία τους να υποθηκεύσουν την εθνική μας κυριαρχία.
«Υποθηκεύουν τον πλούτο που έχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσές μας», κάνοντας λόγο για «ύποπτη εμμονή σε αποτυχημένες συνταγές. Και είναι προκλητικές οι αξιώσεις τους σε βάρος της Εθνικής μας κυριαρχίας».
Ο Αρχιεπίσκοπος καλεί όλους να αποκρούσουν τους έξωθεν εκβιασμούς και τις θανατηφόρες συνταγές τους, υποστηρίζοντας πως η Ελλάδα δεν μπορεί να χαθεί ούτε γιατί κάποιοι το πίστεψαν, ούτε γιατί κάποιοι μπορεί να το θέλουν».
Ολόκληρη η επιστολή:
Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,
Σπαράσσεται η καρδιά και θολώνει ο νους μας με όσα συνέβησαν τους τελευταίους καιρούς και εξακολουθούν να συμβαίνουν στον Τόπο μας.
Άνθρωποι με αξιοπρέπεια χάνουν, από τη μία στιγμή στην άλλη, τη δουλειά, ακόμη και το σπίτι τους.
Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων – φαινόμενο κατοχικών εποχών – παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι άνεργοι αυξάνονται κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα.
Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του Τόπου, παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης.

Μη φοβάσαι. Αγώνας είναι και θα έχουμε και τραύματα. Με την εξομολόγηση αυτά θεραπεύοντα {Γερ Παισιος }

Για μια σωστή εξομολόγηση
Να δένουμε το τραύμα μας
 Γέροντα, όταν στον αγώνα μου έχω πτώσεις, πανικοβάλλομαι.
- Μη φοβάσαι. Αγώνας είναι και θα έχουμε και τραύματα. Με την εξομολόγηση αυτά θεραπεύονται. Βλέπεις, οι στρατιώτες στον πόλεμο..., όταν τραυματίζωνται επάνω στην μάχη, τρέχουν αμέσως στον γιατρό, δένουν το τραύμα τους και συνεχίζουν να πολεμούν φιλότιμα. Εν τω μεταξύ αποκτούν και πείρα από τον τραυματισμό και προφυλάγονται καλύτερα, ώστε να μην ξανατραυματισθούν. Έτσι και εμείς, όταν τραυματιζώμαστε πάνω στον αγώνα μας, δεν πρέπει να δειλιάζουμε, αλλά να τρέχουμε στον γιατρό – στον πνευματικό -, να του δείχνουμε το τραύμα μας, να θεραπευώμαστε πνευματικά, και πάλι να συνεχίζουμε «τον καλόν αγώνα»[iii]. Κακό είναι, όταν δεν ψάχνουμε να βρούμε τους φοβερούς εχθρούς της ψυχής, τα πάθη, και δεν αγωνιζώμαστε, για να τους εξοντώσουμε.

- Γέροντα, μερικοί από φιλότιμο δεν πάνε να εξομολογηθούν. «Αφού μπορεί να ξανακάνω το ίδιο σφάλμα, λένε, για ποιο λόγο να πάω να το εξομολογηθώ; για να κοροϊδεύω τον παπά;».
- Αυτό δεν είναι σωστό! Είναι σαν να λέη ένας στρατιώτης, όταν τραυματίζεται: «Αφού ο πόλεμος δεν τέλειωσε και μπορεί πάλι να τραυματισθώ, γιατί να δέσω το τραύμα μου;». Αλλά, αν δεν το δέση, θα πάθη αιμορραγία και θα πεθάνη. Μπορεί από φιλότιμο να μην πηγαίνουν να εξομολογηθούν, τελικά όμως αχρηστεύονται. Ο διάβολος, βλέπεις, εκμεταλλεύεται και τα χαρίσματα. Αν δεν καθαρίζουμε με την εξομολόγηση την ψυχή μας, όταν πέφτουμε και λερωνώμαστε, με τον λογισμό ότι πάλι θα πέσουμε και θα λερωθούμε, προσθέτουμε λάσπες πάνω στις παλιές λάσπες και είναι δύσκολο μετά να καθαρίσουν

 Πηγή: Από το βιβλίο: "Γέροντος Παϊσίου Λόγοι", Τόμος Γ΄ πνευματικος αγωνας

                                          !! !!!   Την αγια του ΕΥΧΗ  να  έχουμε !!!!!!
  
                                             
    ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  2 ΦΕΒ 2012

Ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων. Ἁγιασμένοι τόποι{Γερ πορφυριος}

Ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων. Ἁγιασμένοι τόποι
 - Θὰ σοῦ δώσω ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ καταλάβεις. Φαντάσου μιὰ πόλη μὲ πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οἱ ὁποῖοι ἁμαρτάνουν. Σ’ ἕνα Μοναστήρι ἐκεῖ ζεῖ ἕνας μοναχὸς ἀσκητής, ὁ ὁποῖος σηκώνει τὰ καθαρὰ χέρια του στὸν Θεὸ καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ μὴν τιμωρήσει ὅλες αὐτὲς τὶς χιλιάδες ποὺ ἁμαρτάνουν. Σὲ διαβεβαιώνω, λοιπόν, ὅτι γιὰ τὸ χατίρι αὐτοῦ τοῦ ἀσκητῆ ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ τὶς πεντακόσιες χιλιάδες.
 - Εἶναι ἐκπληκτικὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς λέτε.
 - Νὰ ξέρεις, ὅτι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανοὶ γιὰ τὰ πάντα. Ὁ Ἅγιος μπορεῖ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ τοῦ τὸ δώσει ὁ Θεός. Εἶναι πολὺ μεγάλη ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων.
Ἁγιασμένοι τόποι

Μᾶς ἔλεγε ὁ Γέρων ὅτι, ὁσάκις πῆγε σὲ ἁγιασμένους χώρους, ὅπως εἶναι τὸ ὄρος Σινᾶ, τὸ Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως στὴ νῆσο Πάτμο ἢ τὰ Ἱεροσόλυμα, αἰσθανόταν ἀπερίγραπτα βιώματα. Πάντοτε τόνιζε ὅτι ὑπάρχει ἁγιασμὸς τῶν τόπων, ὅτι οἱ τόποι ἁγιάζουν, ὅτι εἶναι διαποτισμένοι ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
 Μᾶς ἔλεγε χαρακτηριστικὰ ὅτι, ὅταν ἀγωνιζόταν σὲ κάποιο μέρος, προκειμένου νὰ φτάσει σὲ μιὰ πνευματικὴ κατάσταση μὲ τὴν προσευχή, χρειαζόταν λ.χ. ἑνὸς τετάρτου ἢ μισῆς ὥρας ἀγώνα. Ἀλλὰ ὅταν αὐτὸ γινόταν σὲ ἁγιασμένο τόπο, τὰ πράγματα ἦταν διαφορετικά. “Μπαίνω γιὰ παράδειγμα”, μᾶς ἔλεγε, “μέσα σ’ ἕνα ἅγιο σπήλαιο, ὅπως τὸ σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Νήφωνος ἢ τοῦ Ἁγίου Νείλου στὸ Ἅγιον Ὄρος ἢ στὸ Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, καὶ δὲν προλαβαίνω ν’ ἀρχίσω νὰ προσεύχομαι κι ἀμέσως ὁ ἁγιασμένος χῶρος μὲ ἀνεβάζει στὰ ὕψη

Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  1 ΦΕΒ 2012

Ο Φεβρουάριος και τα Δίσεκτα Έτη: Οι 13 Χαμένες Ημέρες

* Του Διονύση Π. Σιμόπουλου

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_01/02/2012_425467

Όσο κι αν ψάξετε, σε οποιοδήποτε αρχείο των ελληνικών ληξιαρχείων, δεν πρόκειται να βρείτε ούτε έναν Έλληνα ή Ελληνίδα που να έχει καταχωρηθεί με ημερομηνία γέννησης από 16 έως 28 Φεβρουαρίου 1923! Όχι, φυσικά, γιατί δεν είχαμε ούτε μία γέννα σε μία ολόκληρη περίοδο 13 ημερών, αλλά γιατί απλούστατα το 1923 είχε μόνο 352 ημέρες! Του έλειπαν δηλαδή οι 13 ημέρες μεταξύ 16 και 28 Φεβρουαρίου! Η ιστορία για το πως έγινε αυτό έχει να κάνει με τον προσδιορισμό του έτους και τα ημερολόγια. Όπως ξέρετε, ένα σωστό ετήσιο ημερολόγιο πρέπει να έχει ως βάση του τον ακριβή χρόνο που χρειάζεται η Γη για να συμπληρώσει μία πλήρη περιφορά της γύρω από τον Ήλιο. Αυτή η κίνηση της Γης αντικαθρεπτίζεται στην φαινόμενη κίνηση του Ήλιου ανάμεσα στους αστερισμούς. Οι Βαβυλώνιοι κατέγραψαν για πρώτη φορά την αργή αυτή φαινόμενη κίνηση του Ήλιου από τη Δύση προς την Ανατολή, γιατί παρατηρούσαν προσεχτικά τον ορίζοντα την ώρα της Δύσης. Και οι παρατηρήσεις τους εκείνες τους απεκάλυψαν ότι ο Ήλιος επέστρεφε στην αφετηρία του μετά από περίπου 360 ημέρες. Έτσι οι Βαβυλώνιοι χώρισαν τον κύκλο σε 360 μοίρες, κάτι που παραμένει σε ισχύ ακόμη και σήμερα, και θέσπισαν συγχρόνως ένα μεικτό σεληνιακό και ηλιακό ημερολόγιο 360 ημερών, με προσθήκες εμβόλιμων εορτάσιμων ημερών που δεν έλυναν όμως το πρόβλημα της επακριβούς διάρκειας του έτους.

Ο ροκάς που έγινε... χάι τεκ μητροπολίτης

Μικρός τραγουδούσε σε ροκ μπάντα και ήθελε να γίνει ηθοποιός. Σήμερα, ο μητρο-πολίτης Πίτσμπουργκ διατηρεί το ίδιο πάθος για τις τέχνες και αξιοποιεί τα social media για να βρεθεί κοντά στους νέους

Στα 55 του, ο μητροπολίτης Πίτσμπουργκ δηλώνει πως δεν μετανιώνει για τις επιλογές του και συνεχίζει να ακούει την αγαπημένη του μουσική, κάτι που τον κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στη νεολαία.

Κάποτε τον συγκινούσαν τα ροκ ακούσματα και οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι στο σανίδι. Μέχρι που τον κέρδισε η Εκκλησία. Ο μητροπολίτης του Πίτσμπουργκ Σάββας Ζεμπίλλας υπήρξε «ανήσυχο» πνεύμα. Στα φοιτητικά του χρόνια διετέλεσε τραγουδιστής ροκ συγκροτήματος. Υστερα, δοκίμασε με επιτυχία το υποκριτικό του ταλέντο ως ηθοποιός στις παραστάσεις του πανεπιστημίου. Σήμερα, στα 55 του, δηλώνει πως δεν μετανιώνει για τις επιλογές του και συνεχίζει να ακούει την αγαπημένη του μουσική, κάτι που τον κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στη νεολαία.

Όλες οι αρετές και όλα τα πάθη καλλιεργούνται Γερ Παισιος }

Όλες οι αρετές και όλα τα πάθη καλλιεργούνται. Εξαρτάται από το τί εργασία θα κάνη ο άνθρωπος. Αν καλλιεργήση τα πάθη, αναπτύσσονται τα πάθη και πνίγουν τις αρετές. Αν καλλιεργήση και τα δύο, αναπτύσσονται και τα δύο, και βγαίνει ένα μπερδε...μένο πράγμα. Για να το καταλάβετε αυτό, σκεφθήτε έναν κήπο που έχει μέσα και λουλούδια και αγριόχορτα. Αν καλλιεργηθούν τα αγριόχορτα, θα αναπτυχθούν και θα πνίξουν τα λουλούδια. Αν καλλιεργηθούν τα λουλούδια, θα αναπτυχθούν και θα πνίξουν τα αγριόχορτα. Αν καλλιεργηθούν όλα μαζί, δεν θα ξεχωρίζης τα λουλούδια από τα αγριόχορτα.

Για να προκόψη ο άνθρωπος, πρέπει να αναγνωρίση τα πάθη που έχει και να καταβάλη προσπάθεια για να τα κόψη. Επίσης, να γνωρίση τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός και να τα καλλιεργήση. Αν τα καλλιεργήση ταπεινά, σύντομα θα πλουτίση πνευματικά. Αν δουλέψη κανείς πνευματικά, γίνεται καλός αν αδιαφορήση, γίνεται κακός

     !!!      ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ !!!!

  

                                                                                      ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!

ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ ΗΛΙΑΣ 1 ΦΕΒ 2012

Οι προϋποθέσεις επιτυχίας στη ζωή

«Όταν ο Μέγας Ιωαννίκιος είδε από μακριά την Ειρήνη (Χρυσοβαλάντου ) να ταξιδεύει και να έρχεται στην  Κωνσταντινούπολη, ως υποψήφια σύζυγος του Αυτοκράτορος Μιχαήλ του Γ΄, προβλέποντας με το προορατικό του χάρισμα ποιοι θα είναι η οριστική κατάληξη της ζωή της, απευθυνόμενος προς αυτήν, χωρίς βέβαια αυτή να είναι κοντά του, της έλεγε:

-      Καλώς ήλθες, Ειρήνη, δούλη του Θεού. Τρέχα , παιδί μου, στη  Βασιλεύουσα. Τρέχα με χαρά. Διότι σε χρειάζεται η Μονή Βαλάντου, για να καθοδηγείς τις Μοναχές της!» ( Δ, 667).

Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός που κατέγραψε το προορατικό χάρισμα ενός Αγίου της Εκκλησίας μας, οδηγεί στις εξής σκέψεις.

Οι επιλογές που κάνουμε δεν ανταποκρίνονται πάντοτε προς τον οριστικό ρόλο που πρόκειται να διαδραματίσουμε στη ζωή μας. Ο δρόμος που παίρνουμε , μερικές φορές, δεν είναι ο τελικός δρόμος της ζωής μας. Μερικές αποφάσεις που παίρνομε είναι άσχετες με αυτό που επιδιώκομε στη ζωή . Οι στόχοι που βάζομε δεν έχουν καμία σχέση με τον αληθινό προορισμό της ζωής μας.

Η πορεία και η εξέλιξη της ζωή μας οδηγεί σε διαφορετικούς δρόμους και σε διαφορετικές καταστάσεις . Υπάρχει πάντα μια διαφορά ανάμεσα στην αρχή και το τέλος της ζωής μας. Το τέρμα της λεωφόρου της ζωής μας είναι συνήθως πολύ διαφορετικό από την αφετηρία της. Η αγία Ειρήνη, πήρε την άμαξα και ταξίδευε στην Κωνσταντινούπολη για να γίνει σύζυγος του Αυτοκράτορα και Βασίλισσα του Βυζαντίου. Τον οριστικό όμως ρόλο της ζωής της δεν τον έπαιξε με την αυτοκρατορική της πορφύρα, αλλά με το απέρριτο ράσο της Βασιλεύουσας και τελικά το δικό της ανάκτορο ήταν η Μονή Χρυσοβαλάντου.

Η σημασία της αναζήτησης του Θελήματος του Θεού. Πολλοί έχουν την αίσθηση ότι το αίτημα της «Κυριακής Προσευχής», «γεννηθήτω το θέλημά σου» είναι ταπεινωτικό για τον άνθρωπο. Η λαθεμένη αυτή αντίληψη οφείλεται στο λαθεμένο νόημα που αποδίδουν στο αίτημα αυτό. Νομίζουν, δηλαδή, ότι το «γεννηθήτω το θέλημά σου» έχει την έννοια της αυθαίρετης υποταγής στην θεϊκή αυθεντία και της άρνησης της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του ανθρώπου…

Το αίτημα όμως «γεννηθήτω το θέλημά σου» δεν πρέπει να το ερμηνεύομε θεοκεντρικά, αλλά ανθρωποκεντρικά. Με άλλα λόγια, το αίτημα αυτό δεν αναφέρεται στον Θεό, αλλά στον άνθρωπο. Συγκεκριμένα , εκείνο που μας συνιστά ο Χριστός είναι να ζητάμε από τον Θεό Πατέρα τον ορθό προσανατολισμό της ζωής μας. Ο Θεός γνωρίζει τον σκοπό και τον προορισμό που ταιριάζει στον καθένα μας, από τη στιγμή της σύλληψής μας στην κοιλιά της μητέρας μας (πρβλ. «προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε», Ιερ. α΄5 ) . Με το «γενηθήτω το θέλημά σου» ζητούμε από τον Θεό Πατέρα , αφ’ ενός, να μας οδηγήσει στον αληθινό προορισμό της ζωής μας και, αφ’ ετέρου να μας δώσει τα μέσα και τις δυνατότητες για να τον πετύχουμε. Η επιτυχία στη ζωή μας θα εξαρτηθεί από το αν τόσο η αρχή όσο και ιδιαίτερα το τέρμα ταυτισθούν απόλυτα με τον αληθινό προορισμό της Προσωπικής μας ύπαρξης , όπως τον έχει σχεδιάσει και τον προγνωρίζει ο Δημιουργός μας.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Να θεωρή κανείς την πονηριά για εξυπνάδα;Γερ Παισιος}

Γέροντα, να θεωρή κανείς την πονηριά για εξυπνάδα;

Ν αι, μπορεί, αλλά, αν εξετάζη τον εαυτό του, θα καταλάβη τι είναι πονηριά και τι εξυπνάδα. Έχει τον πίνακα αναγνωρίσεως. Ποια είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος; αγάπη, χαρά, ειρήνη ...κ.λπ. ( Έχει συγγένεια μ΄ αυτά; Αν δεν συγγενεύη μ΄ αυτά, θα έχη κάτι το σατανικό, θα έχη γνωρίσματα του ταγκαλακιού. Έξυπνος είναι ο εξαγνισμένος άνθρωπος, ο καθαρισμένος από τα πάθη. Αυτός που έχει αγιάσει και το μυαλό του, αυτός είναι ο πραγματικά έξυπνος. Άμα δεν αγιασθή το μυαλό, η εξυπνάδα δεν ωφελεί σετίποτε. Να, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί, έξυπνοι είναι, αλλά πολλοί από αυτούς, επειδή δεν έχουν αγιασμένο το μυαλό τους, εκεί που λένε εξυπνάδες, λένε και ανοησίες. Από την πολλή εξυπνάδα λένε μεγάλες ανοησίες! Αν δεν αξιοποιήση ο άνθρωπος το μυαλό, το εκμεταλλεύεται ο διάβολος. Αν δεν αξιοποιήση την εξυπνάδα για το καλό, την χρησιμοποιεί ο διάβολος για το κακό.


Βηλαδή, επειδή δεν αξιοποίησε την εξυπνάδα, δίνει και δικαίωμα στον διάβολο;
Άμα δεν την αξιοποιή, ήδη τα δικαιώματα δίνονται μόνα τους. οταν ο άνθρωπος δεν εργάζεταιπνευματικά, αλλοιώνει το καλό και κάνει ο ίδιος το κακό, δεν είναι ότι ο διάβολος το κάνει. Ένας λ.χ. είναιέξυπνος, αλλά δεν το δουλεύει το μυαλό του και τεμπελιάζει.
οταν δεν χρησιμοποιή το μυαλό του, σε τιτον ωφελεί η εξυπνάδα;

.
Παλιά, Γέροντα, ήταν καλύτερος ο κόσμος

΋χι πως ήταν καλύτερος, μόνον που οι παλαιοί άνθρωποι είχαν την απλότητα και τον καλό λογισμό.Σήμερα οι άνθρωποι τα βλέπουν όλα με πονηριά, γιατί τα μετρούν όλα μόνο με το μυαλό. Το ευρωπαϊκό πνεύμα πολύ κακό έκανε. Αυτό είναι που σακάτεψε τους ανθρώπους. Νεοι άνθρωποι τώρα θα ήταν σε πολύ καλή πνευματική κατάσταση, γιατί οι πιο πολλοί λίγο
Πολύ είναι μορφωμένοι, και θα μπορούσες να συνεννοηθής. αλλά τους δίδαξαν την αθεια, όλα αυτά τα σατανικά, οπότε τους αχρήστεψαν και δεν μπορείςνα συνεννοηθής

 

 

   !!!!    ΤΗΝ ΑΓΙΑ  ΤΟΥ  ΕΥΧΗ   ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!!
               

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ !

 

!ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  31 ΙΑΝ 2012