Το Μοναχικό ή αγγελικό σχήμα

Το Μοναχικό ή αγγελικό σχήμα
Αυτό είναι το μοναχικό ή αγγελικό σχήμα. Όποιος γίνεται μεγαλόσχημος μοναχός, φοράει το σχήμα, που είναι το σύμβολο του δεύτερου βαπτίσματος του.
Έχει κεντημένο πάνω του, με κόκκινη κλωστή, το Σταυρό, πάνω στο Γολγοθά (που παριστάνεται σαν βάθρο), τη λόγχη και το σπόγγο – σύμβολα του Πάθους του Κυρίου μας. Ας δούμε τί συμβολίζουν τα κεντημένα γράμματα πάνω στο μοναχικό σχήμα.
Οι πρώτες σειρές έχουν εύκολους συμβολι­σμούς.

ΦΧ ΦΠ Φως Χριστού Φαίνει Πάσι (Δηλαδή το φως της χάρης του Χριστού φωτίζει τα πάντα. Φωτίζει εμάς, τα πλάσματα Του κι όλη την πλάση).

ΕΕ ΕΕ Εωσφόρος Έπεσεν. Εύρωμεν Εδέμ (Δηλαδή απ’ τον εγωισμό του ο Εωσφόρος, ο λαμπρός άγγελος, έπεσε απ’ τον Παράδεισο. Εμείς, όμως, ας μην του μοιάσουμε. Ελάτε να βρούμε την Εδέμ, δηλαδή τον Παράδεισο).
Υπάρχει κι ακόμα μια εξήγηση γι’ αυτά τα σύμβολα: Ελένης Εύρεσις Εβραίων Έλεγχος. (Δηλαδή η αγία Ελένη βρήκε το σταυρό. Κι αυτός ο σταυρός, ελέγχει τους Εβραίους).

ΡΡ ΔΡ Ρητορικοτέρα Ρημάτων, Δακρύων Ροή (Δηλαδή κι απ’ τα πιο περίτεχνα λόγια, αξίζουν περισσότερο τα δάκρυα της μετάνοιας, που δείχνουν αληθινή αγάπη για τον Θεό).

ΘΘ ΘΘ Θεού Θέα Θείον Θαύ μα (Δηλαδή δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα, λαμπρότερη ομορφιά, πιο ανείπωτη χαρά, απ’ το ν’ απολαμβάνεις τη θέα του θεϊκού προσώπου του Χριστού)

ΤΤ ΔΦ Τούτο το Σχήμα Δαίμονες Φρίττουσι (Δηλαδή, αυτό το αγγελικό σχήμα το τρέμουν οι δαίμονες).

XX XX Χριστός Χριστιανοίς Χαρίζεται Χάριν (Στους Χριστιανούς ο Χριστός χαρίζει την χάρη Του).

ΤΚ ΠΓ Τόπος Κρανίου Παράδεισος Γέγονεν (Δηλαδή ο Γολγοθάς έγινε Παράδεισος. Γιατί ο Θάνατος, πέθανε, η αμαρτία νικήθηκε, πάνω στο σταυρό του Χριστού κι όλοι, ουρανός και γη, πανηγυρίζουν).
Ι.Ν.Αγ.Χαραλάμπους

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 6 ΙΟΥΛ 2012 

Προσευχή με πόνο(Γέροντος Παίσίου)Γέροντα, πώς κάνετε ευχή για ένα θέμα;

Προσευχή με πόνο (Γέροντος Παίσίου)
- Γέροντα, πώς κάνετε ευχή για ένα θέμα;
- Όλη η βάση είναι να πονάη ο άνθρωπος . Αν δεν πονάη , μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχη κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχη πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται , ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.
Πολλοί, όταν την στιγμή που τους ζητούν οι άλλοι να κάνουν προσευχή δεν έχουν χρόνο, προσεύχονται με έναν αναστεναγμό για το πρόβλημά τους. Δεν λέω να μην κάνη κανείς προσευχή , αλλά, αν τυχόν δεν υπάρχη χρόνος , ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μία καρδιακή προσευχή ∙ ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής. Διαβάζεις λ.χ. ένα γράμμα, βλέπεις ένα πρόβλημα, αναστενάζεις και μετά προσεύχεσαι. Ου, αυτό είναι μεγάλο πράγμα! Πριν πιάσης το ακουστικό ,πριν ακόμη καλέσης, σε ακούει ο Θεός! Και πώς το πληροφορείται ο άλλος! Να δήτε πώς οι δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γι’ αυτούς και φωνάζουν, όπου και αν βρίσκωνται!

Η πραγματική προσευχή ξεκινάει από έναν πόνο∙ δεν είναι ευχαρίστηση, «νιρβάνα». Τι πόνος είναι; Βασανίζεται με την καλή έννοια ο άνθρωπος. Πονάει, βογγάει, υποφέρει όταν κάνη προσευχή για οτιδήποτε. Ξέρετε τι θα πη υποφέρει; Ναι, υποφέρει, γιατί συμμετέχει στον γενικό πόνο του κόσμου ή στον πόνο ενός συγκεκριμένου προσώπου. Αυτήν την συμμετοχή, αυτόν τον πόνο, τον ανταμείβει ο Θεός με την θεία αγαλλίαση. Δεν ζητάει βέβαια ο άνθρωπος την θεία αγαλλίαση, αλλά η θεία αγαλλίαση έρχεται ως συνέπεια, επειδή συμμετέχει στον πόνο του άλλου.
- Πώς θα ξεκινήση;
- Μαθαίνει κάτι, λ.χ. ότι έγινε ένα δυστύχημα, «αχ!» αναστενάζει, και τακ ο Θεός του δίνει παρηγοριά θεϊκή για τον λίγο αναστεναγμό. Βλέπει έναν να πονάη , και τακ συμπάσχει μαζί του και παρηγορείται από τον Θεό με θεία παρηγοριά∙ δεν μένει με την πίκρα εκείνη. Βοηθιέται και ο άλλος με την προσευχή του. Ή σκέφτεται «Ο Θεός μας ‘έδωσε τόσα∙ εγώ τι έκανα για τον Θεό;». Μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπε μια ψυχή: «Οι Άγγελοι ,λέει, καλύπτουν τα πρόσωπα, όταν τελήται το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και εμείς κοινωνούμε το Σώμα του Χριστού. Εγώ τι έκανα για τον Χριστό;». Υποφέρει με την καλή έννοια.
- Γέροντα, πώς καταλαβαίνει κανείς ότι βοηθήθηκε με την προσευχή του ο άλλος;
- Το πληροφορείται από την θεία παρηγοριά που νιώθει μέσα του μετά από την πονεμένη του καρδιακή προσευχή που έκανε. Πρέπει όμως πρώτα τον πόνο του άλλου να τον κάνης δικό σου πόνο και ύστερα να κάνης και καρδιακή προσευχή. Η αγάπη είναι ιδιότητα θεϊκή και πληροφορεί τον άλλον. Και στα νοσοκομεία ,όταν οι γιατροί και οι νοσοκόμες πονούν πραγματικά για τους αρρώστους, αυτό είναι το δραστικώτερο φάρμακο από όλα τα φάρμακα που τους δίνουν. Νιώθουν οι άρρωστοι ότι ενδιαφέρονται γι’ αυτούς , και αισθάνονται σιγουριά, ασφάλεια, παρηγοριά. Ούτε πολλές κουβέντες χρειάζεται να πης στον άλλον που υποφέρει, ούτε να του κάνης διδασκαλία. Καταλαβαίνει ότι τον πονάς και έτσι βοηθιέται. Ο πόνος είναι το παν. Αν πονέσουμε για τους άλλους, ξεχνάμε τον εαυτό μας , τα προβλήματά μας.
(γέροντος Παισίου)

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΙΟΥΛ 2012

Γέροντα, μερικές φορές λέτε ότι ο τάδε άνθρωπος βλέπει με ευρωπαϊκό φακό και όχι με ανατολίτικο πνεύμα. Τι εννοείτε;

Γέροντα, μερικές φορές λέτε ότι ο τάδε άνθρωπος βλέπει με ευρωπαϊκό φακό και όχι με ανατολίτικο πνεύμα. Τι εννοείτε;

- Εννοώ ότι βλέπει με ευρωπαϊκό μάτι, με ευρωπαϊκή λογική, χωρίς πίστη, ανθρώπινα.

- Και ποιο είναι το ανατολίτικο πνεύμα;

- “Ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά…” (6)!

- Δηλαδή;

- Όταν λέω ότι ένας έπιασε το ανατολίτικο πνεύμα και άφησε το ευρωπαϊκό πνεύμα, θέλω να πω ότι άφησε την λογική, τον ορθολογισμό, και έπιασε την απλότητα και την ευλάβεια, γιατί αυτό είναι το ορθόδοξο πνεύμα στο οποίο αναπαύεται ο Χριστός, απλότης και ευλάβεια. Σήμερα, συχνά λείπει η απλότητα από τους πνευματικούς ανθρώπους, η αγία απλότητα που ξεκουράζει την ψυχή. Αν δεν αρνηθή κανείς το κοσμικό πνεύμα και δεν κινηθή απλά, να μη σκέφτεται δηλαδή πώς θα τον δουν ή τι θα πουν γι’ αυτόν, τότε δεν συγγενεύει με τον Θεό, με τους Αγίους. Για να συγγενέψη, πρέπει να κινηθή στον πνευματικό χώρο. Όσο κανείς κινείται με απλότητα, ιδίως μέσα σε ένα Κοινόβιο, τόσο στρογγυλεύει, γιατί φεύγουν τα εξογκώματα των παθών. Αλλιώς κοιτάζει να φτιάξη έναν ψεύτικο άνθρωπο. Γι’ αυτό να προσπαθήσουμε να πετάξουμε τον κοσμικό καρνάβαλο, για να αγγελοποιηθούμε.

Ξέρετε τι κάνουν οι κοσμικοί και τι κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι; Οι κοσμικοί κοιτάζουν η αυλή τους να είναι καθαρή. Το σπίτι μέσα δεν τους ενδιαφέρει αν έχη σκουπίδια. Σκουπίζουν την αυλή και πετούν τα σκουπίδια μέσα στο σπίτι! Σου λέει: “Οι άλλοι την αυλή βλέπουν, δεν βλέπουν μέσα το σπίτι”. Μέσα μου δηλαδή ας έχω σκουπίδια, όχι όμως έξω! Τους ενδιαφέρει να τους καμαρώνουν οι άλλοι. Ενώ οι πνευματικοί άνθρωποι κοιτάζουν το σπίτι μέσα να είναι καθαρό. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα πη ο κόσμος, γιατί ο Χριστός κατοικεί στο σπίτι, στην καρδιά, δεν κατοικεί στην αυλή.

Μερικές φορές όμως και πνευματικοί άνθρωποι κινούνται επιφανειακά, κοσμικά, και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, φαρισαϊκά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν σκέφτονται πώς θα πάνε στον Παράδεισο, κοντά στον Θεό, αλλά πώς θα φανούν εδώ καλοί. Στερούνται όλες τις πνευματικές χαρές, ενώ μπορούσαν να ζήσουν από ‘δω τον Παράδεισο. Έτσι μένουν γήινοι άνθρωποι. Προσπαθούν να ζήσουν μια πνευματική ζωή με κοσμικό τρόπο. Μέσα τους όμως είναι άδειοι, δεν υπάρχει Θεός.

Δυστυχώς, το κοσμικό πνεύμα έχει επιδράσει πολύ και στους πνευματικούς ανθρώπους. Αν πνευματικοί άνθρωποι ενεργούν και σ κέφτωνται κοσμικά, τι να κάνουν οι κοσμικοί; Είπα σε μερικούς να βοηθήσουν ναρκομανή παιδιά και μου είπαν: “Αν κάνουμε ένα ίδρυμα για ναρκομανείς, δεν θα μας δίνουν καμμιά περιουσία. Γι’ αυτό θα κάνουμε Γηροκομείο”. Δεν λέω ότι το Γηροκομείο δεν χρειάζεται. Αλλοίμονο! Αλλά, αν ξεκινούμε έτσι, αυτά δεν θα είναι ευαγή αλλά… “ναυαγή” ιδρύματα! Δεν καταλαβαίνουν ότι η κοσμική επιτυχία είναι αποτυχία πνευματική.

(6) Εξαποστειλάριο της εορτή των Χριστουγέννων: “Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά, εύρομεν την αλήθειαν, και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος”.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

 ΗΛΙΑΣ    ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 5 ΙΟΥΛ  2012

 

Απομακρύνουν τα παιδιά από την ΕκκλησίαΓέροντας Παΐσιος

Γέροντας Παΐσιος - Απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία

Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείες....», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.
- Και τα κοριτσάκια ψάλλανε;
- Ναι, όλα μαζί τα παιδιά. Παλιά, η Εκκλησία ήταν δίπλα στο σχολείο και παίζαμε γύρω από την Εκκλησία, στην αυλή της. Μας πήγαιναν στην Εκκλησία οι δάσκαλοι στις γιορτές, και ας χάναμε κανένα μάθημα.
Προτιμούσε ο δάσκαλος να χάση μια ώρα, για να λειτου ργηθούν τα παιδιά. Έτσι τα παιδιά διδάσκονταν, αγιάζονταν, γίνονταν αρνάκια. Είχαμε και έναν δάσκαλο Εβραίο, αλλά θρησκευτικά δεν μας δίδασκε,ερχόταν μια δασκάλα και μας έκανε θρησκευτικά. Παρ’ όλο όμως που ήταν Εβραίος, μας πήγαινε μέχρι την Εκκλησία. Και στην Εκκλησία όλα τα παιδιά στεκόμασταν όρθια, ήσυχα.
Και βλέπω σήμερα που απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία, πως έχουν αγριέψει! Ενώ στην Εκκλησία το παιδάκι θα ηρεμήσει, θα γίνει καλό παιδί, γιατί δέχεται την ευλογία του Θεού, αγιάζεται. Δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία, για να μην επηρεασθούν από τα πνευματικά! Από τις άλλες ανοησίες όχι μόνον δεν τα απομακρύνουν, αλλά τους τις διδάσκουν κιόλας! Μα δεν καταλαβαίνουν ότι ταπαιδάκια, αν επηρεασθούν, ας υποθέσουμε, από την Εκκλησία, από την θρησκεία, στο κάτω-κάτω δεν θα κάνουν αταξίες, θα είναι φρόνιμα, θα έχουν επιμέλεια στα μαθήματά τους, δεν θα είναι ζαλισμένα
όπως τώρα. Μέχρι να μεγαλώσουν, και στα θέματα τα εθνικά θα είναι σωστά τοποθετημένα, δεν θα μπλέξουν με παρέες, με ναρκωτικά, να αχρηστευθούν. Όλα αυτά δεν θα είναι μια προϋπόθεση να γίνουνκαλοί άνθρωποι; Αυτό τουλάχιστον δεν το αναγνωρίζουν; Δεν το σέβονται;
Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία. Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν την πίστη τους. Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν. Τα καταστρέφουν από μικρά. Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα
κυβερνούν. Τα κάνουν όλα άνω-κάτω συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάνουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.
Πηγή: Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Α’

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  4 ΙΟΥΛ 2012 

Η φλογα της αγαπης του Θεου, Γεροντος Παϊσιου Αγιορειτου - Γέροντα, γιατί δεν αγαπώ τον Θεό όπως έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ και θέλω να είμαι κοντά του;

Η φλογα της αγαπης του Θεου, Γεροντος Παϊσιου Αγιορειτου
- Γέροντα, γιατί δεν αγαπώ τον Θεό όπως έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ και θέλω να είμαι κοντά του;
- Αυτό έρχεται σιγά-σιγά μετά από αγώνα∙ αλλιώς θα έπιαναν φωτιά οι άνθρωποι και θα καίγονταν από την αγάπη του Θεού. Ενώ θα είχε γύρω τους κρύο, θα νόμιζαν ότι φλογίζονται και πολλοί θα έπαιρναν τα βουνά. Ένας στρατιώτης, εν καιρώ πολέμου, άφησε την μονάδα του και έφυγε στο βουνό. Είχε ανάψει τέτοια φλόγα στην καρδιά του που δεν μπορούσε να συγκρατηθή∙ ήθελε να πάη να προσευχηθή. Δεν υπολόγισε τίποτε. Πήγε ,βρήκε μια σπηλιά, μπήκε μέσα και προσευχόταν! Όταν οι άλλοι στρατιώτες βγήκαν στις επιχειρήσεις , τον βρήκαν και τον έπιασαν. «Ανυπότακτος», είπαν. Τον κάλεσε μετά ο διοικητής σε ανάκριση. «Τί είναι αυτό που έκανες;» του λέει. «Καίγομαν ,κύριε διοικητά, καίγομαν για τον Χριστό. Ξέρεις τι θα πη καίγομαν;». «Καλά, κι εγώ δεν καίγομαι;», του λέει ο διοικητής. «Εγώ καίγομαι, κύριε διοικητά, καταλαβαίνετε;», επανέλαβε εκείνος, σαν να έλεγε: « Αν καίγεσαι, φύγε κι εσύ!»
Τον βοήθησε όμως ο Θεός και γλύτωσε το στρατοδικείο. Εδώ, εν καιρώ ειρήνης αν φύγη ένας στρατιώτης από τη θέση του, έχει στρατοδικείο, πόσο μάλλον εν καιρώ πολέμου!
- Γέροντα, όταν βρίσκεται κανείς σ’ αυτήν την κατάσταση, υπάρχη θέρμη σε όλο το σώμα;
- Ναι, αλλά περισσότερο στην περιοχή του στήθους. Όταν ανάψη η πνευματική αγάπη, φλογίζεται όλο το στήθος. Όλο το στήθος γίνεται μια φλόγα. Καίγεται ο άνθρωπος από την μεγάλη γλυκειά φλόγα της αγάπης του Θεού, πετάει, αγαπάει με αγάπη πραγματική, μητρική.
Αυτή η εσωτερική φλόγα, την οποία ανάβει ο Ίδιος ο Χριστός με την αγάπη Του, θερμαίνει το σώμα πολύ περισσότερο από την αισθητή φωτιά και έχει την δύναμη να καίη και κάθε σκουπίδι, κάθε κακό λογισμό που πετάει το ταγκαλάκι, καθώς και κάθε κακή επιθυμία και κάθε άσχημη εικόνα. Τότε η ψυχή αισθάνεται και τις θείες ηδονές που δεν συγκρίνονται με καμμιά άλλη ηδονή!
Αχ, αυτή η φλόγα δεν μπήκε ακόμη μέσα σας! Αν ανάψη και φουντώση στην καρδιά σας, δεν θα σας συγκινούν καθόλου πια τα μάταια πράγματα. Εύχομαι να κάψη ο Θεός με την αγάπη Του τις καρδιές σας!

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗ Σ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   4 ΙΟΥΛ 2012

Τον έκαναν διευθυντή, αλλά δεν ήξερε την δουλειά!!

Τον έκαναν διευθυντή, αλλά δεν ήξερε την δουλειά!!

Σε άλλον του αφήνουν όλη την δουλειά και πάει ο συνάδελφος μόνο για να πληρωθή. Γνωρίζω έναν που ήταν κάπου διευθυντής. Όταν άλλαξαν τα πράγματα, τον έβγαλαν από διευθυντή και έβαλαν άλλον του κόμματος, που ούτε το Λύκειο δεν είχε τελειώσει. Τον έκαναν διευθυντή, αλλά δεν ήξερε την δουλειά, και έτσι δεν μπορούσαν να πάνε σε άλλη θέση τον προηγούμενο. Λοιπόν, τι κάνουν; Βάζουν στον ίδιο χώρο και δεύτερο γραφείο! Την δουλειά την έκανε ο παλιός διευθυντής και ο νέος καθόταν, τσιγάρο, καφέ, κουβέντα… Τελείως αναιδής! Δεν του έκοβε κιόλας, έλεγε ό,τι του ερχόταν, και έπεφτε η ευθύνη μετά στον παλιό. Μέχρι που αναγκάσθηκε να φύγη ο καημένος. “Μήπως πρέπει να πάω κάπου αλλού; Ο χώρος είναι μικρός, δεν χωράνε δυό γραφεία. Καλύτερα, κάθησε εσύ εδώ”, του είπε και σηκώθηκε και έφυγε, γιατί του έκανε και την ζωή μαύρη. Και δεν είναι μια μέρα, δυό. Κάθε μέρα να έχης έναν τέτοιον στο κεφάλι σου, είναι βάσανο!


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ !
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  3 ΙΟΥΛ 2012

ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Για τον Ιερό Χρυσόστομο η αμαρτία είναι πηγή, ρίζα και μητέρα όλων των κακών. Όπως ακριβώς η παράλυση είναι μια ασθένεια του σώματος, έτσι και η αμαρτία είναι ασθένεια της ψυχής. Ακόμα και εκείνα τα αμαρτήματα που συνήθως θεωρούνται ως  μικρά μπορούν να μας στερήσουν την βασιλεία των ουρανών. Η ποιμαντική του μέριμνα και ευαισθησία τον κάνει να παρακινεί τους πιστούς στο να έχουν την ορθή θεώρηση της αμαρτίας και να μην αντιστρέφουν την τάξη των πραγμάτων, αλλά να θρηνούν μόνο για την αμαρτία, θεωρώντας τα δεινά του παρόντος βίου ως αίτια στεφάνων.

Περιγράφοντας ο άγιος Χρυσόστομος τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η αμαρτία, κάνει μία σπουδαιότατη παρατήρηση , επισημαίνοντας πως η αμαρτία εκδηλώνεται με τα πάθη και με το σκοτισμό του λογισμού, που είναι το ηγεμονικό του ανθρώπου. Μετά την πτώση η «γνώμη» του ανθρώπου απειλείται από «την τυραννίδα των παθών», το «σκότος του αιώνος τούτου», τα «τεχνάσματα» και τα «μηχανήματα» του διαβόλου . Τα πάθη δεν φέρουν φυσικώς το χαρακτήρα της αμαρτίας, εφόσον υπηρετούν και αγαθούς σκοπούς˙ όμως η αχαλίνωτη αμετρία των παθών οδηγεί στη διάπραξη της αμαρτίας. Με τον τρόπο αυτό τα πάθη αιχμαλωτίζουν ολοκληρωτικά τον άνθρωπο.

Για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται τα πάθη χρησιμοποιεί το παράδειγμα της μοιχείας στην οποία πέφτει ο άνθρωπος μέσω της «οφθαλμίας», με το να παρατηρεί δηλαδή και να ορέγεται με τα μάτια του τις διάφορες γυναίκες, και επισημαίνει πως αυτή είναι πρωτίστως νόσημα των οφθαλμών της ψυχής και εκδηλώνεται με το μολυσμό των οφθαλμών του σώματος. Τα πάθη, λοιπόν, εκδηλώνονται πρώτον εσωτερικά, στο χώρο της ψυχής, και στη συνέχεια εξωτερικά, με την έμπρακτη αμαρτία.

Προσανατολισμένος εσχατολογικά ο ιερός Χρυσόστομος διακρίνει τα πάθη σε τρεις κατηγορίες˙ στα φυσικά και μη αναγκαία, τα οποία μπορεί να εκπληρωθούν χωρίς αμαρτία ή και να μην εκπληρωθούν καθόλου, λ.χ. ο σαρκικός έρωτας, τον οποίο πολλοί υπερνίκησαν , και στα περιττά, τα οποία δεν υπαγορεύονται από φυσικές ανάγκες του σώματος, αλλά αποτελούν γνωρίσματα της εμπαθούς ψυχής. Θεωρεί ότι τα πάθη είναι πολύ χρήσιμα, όταν μ’ αυτά εκζητούνται τα δικαιώματα του  Θεού και του πλησίον˙ όταν όμως στρέφουμε τα πάθη ιδιοτελώς περί τον εαυτό μας, τότε γινόμαστε δέσμιοι και δούλοι των παθών.

Για την εξέταση του θέματός μας είναι ιδιαιτέρως σημαντική η παρατήρηση που κάνει ο Άγιος σχετικά με τα σαρκικά πάθη, που πολλοί τα θεωρούσαν και τα θεωρούν ακόμη και στις μέρες μας ως τα πλέον βαριά και επικίνδυνα . Για τον Άγιο οι διαφορές μεταξύ των παθών βρίσκονται μόνον στο τρόπο με τον οποίο αυτά εκδηλώνονται , όλα όμως τα πάθη από τα οποία κυριαρχείται ο άνθρωπος έχουν τα ίδια καταστρεπτικά αποτελέσματα.  Με τον τρόπο αυτό  ο Άγιος στρέφει την προσοχή των χριστιανών από τα «ομολογημένα παρά πάσι» προς τα κρυπτά και  δυσδιάκριτα πάθη.

Παρότι ,κατά τον Χρυσόστομο, όλα τα πάθη είναι «άτιμα», αυτός προβαίνει σε  μια αξιολόγησή τους και θεωρεί πλέον βδελυκτό πάθος την «κατά των αρρένων μανίαν», παρατηρώντας ταυτόχρονα πως περισσότερο πάσχει η ψυχή από την αμαρτία, παρά το σώμα από τις ασθένειες. Η παρατήρηση αυτή δεν αποσκοπεί στην υποτίμηση του σώματος, αλλά στο να περιγράψει την τυραννική κυριαρχία της αμαρτίας επί του ανθρώπου.

Για το Χρυσόστομο, όπως και για ολόκληρη την πατερική μας παράδοση , η αμαρτία είναι μια ξένη κι αφιλόξενη χώρα. Έτσι η επάνοδος στη ζωή της αρετής είναι η επιστροφή μας στο πατρικό μας σπίτι, όπου μας περιμένει ο φιλόστοργος πατέρας. Για την επάνοδο αρκεί μόνο να κάνουμε μια αρχή και να σταματήσουμε την κακία. Ο άγιός μας δεν εξαντλεί το μέγεθος της χριστιανικής ηθικής στη φανέρωση του ανυπόστατου της αμαρτίας, αλλά το επεκτείνει και στη διαπίστωση ότι το κακό είναι μια εφήμερη και παρά φύση κατάσταση˙ αντιθέτως, η αρετή είναι η κατά φύση κατάσταση για τον άνθρωπο. Το γεγονός ότι στον κόσμο πλεονάζει η κακία, δεν αναιρεί τη θέση αυτή, αλλά αποδεικνύει την υπερβολική ραθυμία του ανθρώπου.

Από το βιβλίο: «Εκ Περιθωρίου. Άρθρα- Ομιλίες- Διαλέξεις»

Αρχιμανδρίτης

Σωφρόνιος Αθ. Γκουτζίνης

Ξάνθη 2006

«Τὴν αἰχμαλωσίαν Σιών, σὺ ἐξείλου ἐκ Βαβυλῶνος κἀμὲ ἐκ τῶν παθῶν, πρὸς ζωήν ἕλκυσον, Λόγε».

 ( Πρώτος Αναβαθμός του Γ΄ Ήχου )

…Εδώ και εκατομμύρια χρόνια οι άνθρωποι ήσαν και είναι αξιοθρήνητα θύματα των παθών και δέσμιοι των δαιμόνων. Όμως, με τη δύναμι και τη  Χάρι του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ,ελευθερώθηκαν , γιατί το ζήτησαν. ( Προσέξτε! Ελευθερώνονται όσοι το ζητάνε οι ίδιοι! ) . Κι έτσι έγιναν άγιοι, λαμπρά παραδείγματα μετανοίας, έγιναν Μάρτυρες, Ομολογητές, Όσιοι και Δίκαιοι . Και όλοι τους, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες , νέοι , γέροι και παιδιά, με τα δάκρυα της μετανοίας, την προσευχή, τη Θεία Κοινωνία , την τήρησι των εντολών και την καλλιέργεια των αρετών, έδωσαν τα πλέον αξιοθαύμαστα παραδείγματα αληθινής χριστιανικής ζωής. Σ’ αυτούς να μοιάσουμε. Είθε να το δώση ο Κύριος σ’ όλους μας.

Κάποιος μου έλεγε τις “προάλλες”:

-         Διάβαζα ,στην αρχή ένα κεφάλαιο από την Καινή Διαθήκη. Ύστερα, επειδή μου άρεσε, τα έκανα δυο, τα έκανα τρία, τα έκανα πέντε… Μια φορά διάβασα και ολόκληρο το Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Βέβαια κράτησε τέσσερις-πέντε ώρες αλλά το διάβασα, τα κατάφερα.

Και τόσο πολύ  γλυκάθηκε η ψυχή μου, που εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως ό,τι κι αν ζητούσα από τον Θεό, θα μου το έκανε. Πνευματικό, βέβαια!!! Και ζήτησα να με βοηθήση να κόψω το τσιγάρο και με βοήθησε ο Θεός και το έκοψα.

Σκεφθείτε ότι κάπνιζα τέσσερα πακέτα τσιγάρα την ημέρα!!! και ζήτησα από τον Θεό να μου δώση τη δύναμι να μην το ξαναβάλω στο στόμα μου. Και το θαύμα έγινε. Από εκείνη τη στιγμή δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να καπνίσω ποτέ ξανά!...

Είναι θαύμα αυτό ή δεν είναι; Ποιος το έκανε; Ο Θεός. Πώς όμως; Μέσα από την ανάγνωσι του Ευαγγελίου. Διότι το Ευαγγέλιο είναι ο λόγος Του. Είναι δηλαδή παρών ο Ίδιος ο Θεός, ο ζων Θεός, και μας ομιλεί. Κι έτσι, διαβάζοντας το Ευαγγέλιο ο εν λόγω χριστιανός, ήταν σαν να μιλούσε ο Θεός μέσα στην καρδιά του, γι’ αυτό και  έλαβε την πληροφορία ότι «εφόσον κάθησες και με άκουσες τόσες ώρες στα 28 κεφάλαια που έχει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ( «Μ ’άκουσες»! Μπορεί αυτός να άκουγε το στόμα του, αλλά τον Θεό άκουγε!) … λοιπόν, τώρα ζήτησε μου ό,τι θες, και θα σου το κάνω!» Βέβαια είχε την αίσθησι ότι έπρεπε να ζητήση κάποιο πράγμα πνευματικό, όχι υλικό. Και ζήτησε να κόψη το συγκεκριμένο πάθος του.

… Αλήθεια, πώς τα πουλάκια του δάσους σ’ αρέσουν, χωρίς να το καταλαβαίνης τι λένε; Κάθησε λοιπόν ν’ ακούσης κι εσύ το κελάηδημα του Θεού μέσα από την Καινή Διαθήκη! Και σιγά-σιγά θα σου αρέσει!...

Από το βιβλίο: «ΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΟΡΕΙΑ»

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2011

Γέροντα, ό,τι καλό κάνω, τελικά το χάνω, γιατί αμέσως υπερηφανεύομαι.

Γέροντα, ό,τι καλό κάνω, τελικά το χάνω, γιατί αμέσως
υπερηφανεύομαι.
- Ξέρεις εσύ τι κάνεις; Φτιάχνεις μέλι και ύστερα αφήνεις το ταγκαλάκι και σου το κλέβει, οπότε μένεις με τον κόπο. Όπως ο μελισσουργός ζαλίζει τις μέλισσες με καπνό και παίρνει το μέλι, έτσι κι εσένα
σε ζαλίζει το ταγκαλάκι με τον καπνό της υπερηφανείας , δυο κλέβει το πνευματικό μέλι που έφτιαξες και τρίβει τα χέρια του. Σου κλέβει δηλαδή τα πολύτιμα δώρα του Θεού και ύστερα χαίρεται. Εσύ είσαι
έξυπνη, πώς δεν το πιάνεις αυτό; Γιατί δεν πιάνεις τον κλέφτη, τον πονηρό, που σε κλέβει;

- Γέροντα, όταν κάποιος νιώθη ότι ένα χάρισμα που έχει είναι του Θεού, πώς είναι δυνατόν να κλέβεται από τον πειρασμό;

- Κλέβεται ,γιατί δεν προσέχει. Ο Θεός προικίζει τον κάθε άνθρωπο με πολλά χαρίσματα, αλλά ο άνθρωπος, ενώ θα έπρεπε να ευγνωμονή γι’ αυτά τον Θεό, πολλές φορές δεν υπάρχει, οικειοποιείται
τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός και καυχάται εσωτερικά. Τότε ο πονηρός διάβολος ,σαν κλέφτης που είναι, πηγαίνει, του κλέβει τα χαρίσματα, τα δηλητηριάζει με τα δηλητήριά του και έτσι τα αχρηστεύει.

Πηγή: Από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   2 ΙΟΥΛ 2012 

'Εγκύκλια επιστολή πρός τούς Μαθητάς τού αγ.Ιωάννου Μαξίμοβιτς

2/7 (19/6) Μνήμη τού αγ.Ιωάννου Μαξίμοβιτς τού θαυματουργού...
Αποχαιρετιστήριος 'Εγκύκλια επιστολή πρός τούς Μαθητάς του

Αγαπητοί μου μαθηταί

Προς μεγάλη μου άπαγοήτευσι, δέν είμαι πλέον διδάσκαλος σας θρησκευτικών και μπορώ νά απευθυνθώ σέ σας μόνον γραπτώς. Πέρασα μαζί σας δύο σχολικά έτη, διδάσκοντας σας τις αλήθειες της Αγίας "Ορθοδόξου Εκκλησίας και κηρύσσοντας σας τον λόγο τοϋ θεοϋ. Ό καιρος πού πέρασα μαζί σας ποτέ δέν θά έξαληφθη άπο την μνήμη μου. Όπως πάντοτε, έτσι και τώρα σας ένθυμοϋμαι συχνά όλους σας, κάθε έναν χωριστά, και σας εύχομαι τά βέλτιστα. Θά σας σκέπτωμαι πάντοτε, αγαπητοί μου μαθητές και θά είναι καλο νά μη μέ ξεχνάτε και σεις- άπο καιροϋ είς καιρον μπορείτε νά μοϋ γράφετε. Λαμβάνω πάντοτε και διαβάζω όλα τά γράμματά σας μέ μεγάλη ίκανοποίησι.

'Αλλά έκτος αύτοϋ, θά χαίρωμαι πάντοτε όταν θά μαθαίνω ότι ή εργασία μου μαζί σας δέν έγινε είς μάτην, ότι σείς ένθυμείσθε και πράττετε σύμφωνα μέ όσα έμάθατε άπο έμένα. Νά αγαπάτε τον Θεό και νά είσθε άφοσιωμένοι στην Όρθόδοξη Πίστι. Νά ένθυμήσθε ότι δίχως τον Θεο δέν υπάρχει καλό, δέν υπάρχει χαρά, και ότι «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν έστι καταβαΐνον άπό τοϋ Πατρός τών φώτων» (Ίακ. α' 17). Ό κάθε ένας άπο σας νά έχη την 'Αγία Γραφη και νά την μελετά, έφ' όσον είναι ό λόγος τού Θεοϋ και μας διδάσκει πώς νά ζοϋμε και νά προετοιμαζώμεθα γιά την μέλλουσα ζωή. Νά προσεύχεσθε στο σπίτι καθημερινώς, τις δέ Κυριακές και τις Εορτές νά πηγαίνετε στην Εκκλησία, στον άγιο αύτο χώρο, ό όποίος είναι άφιερωμένος στην λατρεία τοϋ θεοϋ, όπου οί "Αγγελοι τοϋ θεοϋ κατοικοϋν και προσεύχονται μαζί σας.

Νά μη σκέπτεσθε ότι τώρα πλέον δέν χρειάζεται νά πηγαίνετε στην Εκκλησία, έφ' όσον δέν θά είμαι έκεί μαζί σας γιά νά σας παρακολουθώ. Πρέπει νά πηγαίνετε στην Εκκλησία όχι γιά τούς άνθρώπους, άλλά γιά τον Θεό, ό Όποίος βλέπει τις καρδιές τών προσερχομένων. Νά προσέχετε σέ όποιον θά σας διδάξη θρησκευτικά, και νά μαθαίνετε τον Νόμο τοϋ Θεοϋ όχι γιά την βαθμολογία, άλλά γιά νά άνακαλύπτετε το θέλημα τοϋ Ουρανίου Πατρός μας. Νά είσθε υπάκουοι στούς γονείς σας, όπως ό Χρίστος ηταν υπάκουος στην Παναγία Παρθένο Μαρία. Νά είσθε υπάκουοι στούς διδασκάλους σας και σέ όλους τούς μεγαλυτέρους, πού σας διδάσκουν το άγαθό. Νά έργάζεσθε και νά προφυλάσσεσθε άπο την ραθυμία, ή όποία είναι ή μητέρα όλων τών αμαρτιών. Πλέον τών άλλων, προφυλαχθητε άπο το μάλωμα και συγχωρητε όσους σας πταίουν.

Νά ένθυμησθε: αύτός πού μαλώνει παρηγορεί τόν διάβολο- καί αύτός πού κάνει ειρήνη χαροποιεί τόν Χριστό- αύτος πού είρηνεύει μέ τούς άλλους βοηθα τον Χρίστο καί θά γίνη δεκτος στην Ουράνια Βασιλεία ώς Υίος τού Θεού (Ματθ. ε' 9).

Μη έχοντας τρόπο νά στείλω στο κάθε ένα άπο σας το γράμμα αύτό, το άποστέλλω σέ όλους έκείνους πού έχω την διεύθυνσι, καί μέσω αύτών άπευθύνομαι σέ κάθε έναν άπο σας, καί έλπίζω ότι, εί δυνατόν, όλοι οί μαθητές μου, άγόρια καί κορίτσια, θά το άναγνώσουν καί ότι τά λόγια μου θά πέσουν μέσα στίς καρδιές σας καί θά άφήσουν την σφραγίδα τους πάνω στίς ψυχές σας.

Αποχαιρετώ κάθε έναν άπο σας καί έπικαλοϋμαι την ευλογία τοϋ Θεοϋ σέ σας. Ό Θεος είναι Παντοδύναμος καί Ελεήμων καί είθε νά σας εύλογή, νά σας διαφυλάσση καί νά σας όδηγη σέ όλα τά καλά!

Αύτώ πρέπει δόξα είς αίώνα αίώνος.


Ιερομόναχος Ιωάννης

(η επιστολή γραφτηκε τον Αύγουστο του 1927 όταν ο άγιος ήταν ακόμη ιερομόναχος και καθηγητής στη δευτεροβάθμιο εκπαίδευση στη Γιουγκοσλαβία.Ως λαϊκός ο άγιος έφερε το όνομα Μιχαήλ και τον φωναζαν χαϊδευτικά Μίσα

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 2ΟΥΛ 2012

Ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά ταξίματά μαςΓέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

Πατρικές Συμβουλές Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

Τά γράμματα καί οἱ ἐπιστῆμες, χωρίς τήν ἠθική, τήν εὐσέβεια καί τήν ἀρετή, εἶναι ἄχρηστα καί ἐπιβλαβῆ. Ὅταν ὅμως συμβαδίζουν μέ τήν εὐσέβεια, τήν ἠθική καί τήν ἀρετή, τότε ἀποδίδουν πολλούς καί μεγάλους καρπούς.

Ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά ταξίματά μας, οὔτε θέλει νά κάνουμε τάματα. Θέλει νά παύσωμε νά ἁμαρτάνωμε καί νά Τόν παροργίζουμε. Θέλει νά μετανοοῦμε, καί γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς ἦλθε στόν κόσμο, νά σώση τούς ἁμαρτωλούς, τά ἀπολωλότα πρόβατα.

Καμιά ὠφέλεια δέν παίρνει ὁ Χριστιανός ὅταν μεταλαμβάνη ἀπροετοίμαστος, ἔστω καί ἄν εἶναι ἑτοιμοθάνατος. Ὅταν μεταλαμβάνη κάποιος χωρίς νά ἔχη καθαρισθῆ, μέ τήν μετάνοια καί ἐξομολόγηση, ἀντί γιά ὠφέλεια ἀποκομίζει ζημία ἀνυπολόγιστη.
Μέ τήν καθαρή ἐξομολόγηση ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται ἀπό τίς ἁμαρτίες του, καί μέ τήν ἄξια, κατά τό δυνατό, μετάληψη τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, ἁγιάζεται, ἑνώνεται μέ τόν Θεό καί ἐνισχύεται στούς πνευματικούς ἀγῶνες.

Πατρικές Συμβουλές Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

Ἀπό τό ἡμερολόγιο τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ἔτους 2010
HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  1ΙΟΥΛ2012

Όλα θα πάνε καλά

… Όλα μπορούν να συμβούν. Να είμαστε έτοιμοι κι ανοιχτοί για όλα. Και να κάνουμε τον σταυρό μας. Και να προχωράμε τη ζωή μας. Και να δεχόμαστε ό,τι μας φέρνει ο Θεός, με σιγουριά ότι θα ‘ναι για το καλό μας. Όλα θα δουλέψουν για το καλό σου. Λέει κανείς τώρα, «καλά, και πως εξηγείται αυτό; Μας τα  λες τώρα έτσι, μας τα πας από κει, στο τέλος όλα καλά τα βλέπεις». Μερικά πράγματα είναι ανεξήγητα με την πρώτη ματιά. Μα κάπου στο βάθος της ζωής κρύβεται μια ευλογία ∙σίγουρα.

Βλέπεις φτωχούς μες στα βάσανα και τις ταλαιπωρίες. Το ένα χτύπημα πάνω στο άλλο. Χτύπημα, απελπισία σκέτη. Και λες, «βρε παιδί μου, τόσο καλός άνθρωπος! Κι όλα τα στραβά και τα δυσάρεστα πάνω του πέσανε. Τι είναι αυτό το πράγμα;». Και βλέπεις τον άλλον, να ‘ναι μες στην ζωή την άνετη, την κοσμική κι  αμαρτωλή∙ καμία σχέση με τον Θεό. Κι είναι υγιέστατος∙ γερνάει, πάει εκατό χρονών, δεν πεθαίνει με τίποτα. Τον βλέπουν οι άλλοι και λένε: «τι θα γίνει μ’ αυτόν; Κάνει τα πάντα, όλες τις αμαρτίες, ζει μακριά από τον Θεό και όλη μέρα καπνίζει και βρίζει∙ και να μην παθαίνει τίποτα». Και να σκας  τώρα εσύ που τον βλέπεις και να λες: «μα πως εξηγείται; Μα τι Θεός είναι αυτός; Μα τι κάνει ο Θεός; Πώς τα ανέχεται;». Και ο Θεός , απ’ ό,τι βλέπω, και ίσως το ‘χεις καταλάβει κι εσύ, δεν επηρεάζεται απ’ το τι θα πεις εσύ και εγώ και όλοι μας. Σου λέει «πες ό,τι θες. Εγώ σιωπώ. Δεν μπορώ να σου πω αυτά που είναι τα μυστήριά μου».

Τώρα θυμήθηκα, ότι ο Θεός το ‘χε πει και στο μέγα Αντώνιο αυτό. Μια φορά που τον ρώτησε  ο μέγας Αντώνιος αυτή την απορία. «Κύριε, γιατί συμβαίνουν αυτά σε μερικούς και σε άλλους τα άλλα;» Και του λέει ο Θεός, «Αντώνιε, σταμάτα να ρωτάς και θα σου πω κάτι πριν προχωρήσεις στα ερωτήματά σου. Μην προσπαθείς να μπεις μες στα μυστήρια που αφορούν εμένα. Αυτά όλα που ρωτάς , είναι τελείως  δ ι κ ά  μου θέματα. Θέματα  είναι θεϊκά και υποθέσεις που σε ξεπερνούν εσένα. Είναι πέρα απ’ το μυαλό σου. Εσύ ασχολήσου με τον Αντώνιο και μην ασχολείσαι με το τι κάνει ο Θεός και πώς το κάνει. Είναι δικά μου θέματα αυτά». Αυτό δεν το λέει ο Θεός στον άγιο από περιφρόνηση κι αδιαφορία. Μα είναι σαν να λέει , «Αντώνιε, δεν μπορείς να τα καταλάβεις αυτά. Πρέπει να σου πω πολλές ιστορίες. Πρέπει να σου πω μεγάλη ιστορία για να καταλάβεις του κάθε ανθρώπου την πορεία και το πώς και το γιατί. Εγώ που ξέρω και έχω πιο πολλή σοφία», λέει ο Θεός «από σένα, κι έχω κι αγάπη και δύναμη και όλες τις θεϊκές , άγιες ιδιότητες ξέρω κάτι περισσότερο από σένα». Και κάτι άλλο: να ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι που τα ‘χουν όλα αυτά και δεν έχουν καμιά σχέση με το Θεό, και παρόλα αυτά τους πάνε όλα καλά, και γι’ αυτούς, δε σημαίνει ότι η ζωή τους τελείωσε μέσα στην τελειότητα. Διότι ζουν ακόμα και το τέλος τους δεν το ξέρεις με λεπτομέρειες. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που  ‘ ναι μεν πλούσιοι, αλλά αν ο πλούτος,  η ευημερία και η υγεία τους δεν γίνεται αφορμή ευγνωμοσύνης στο Θεό, ηρεμίας, δοξολογίας, ελεημοσύνης, όλα αυτά που έχουν θα γίνουν η καταστροφή τους.

Υπάρχουν πλούσιοι που με τον πλούτο τους καταστρέφονται. Υπάρχουν άνθρωποι που με τα χαρίσματα που τους  δίνει ο Θεός, γίνονται αιτία να βουλιάξουν. Γι’ αυτό μη βγάζεις συμπεράσματα όταν βλέπεις τέτοια πράγματα. Και μην εκπλήσσεσαι…

… Υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι, απλές ψυχές, που η φτώχεια τους τους κάνει τόσο συνεργάσιμους μεταξύ τους, τόσο ταπεινούς κι αγαπημένους με την οικογένειά τους, τόσο δεμένους και κλαμένους∙ αλλά με μια γλύκα στο πρόσωπο, που βγαίνει απ’ αυτό το κλάμα. Έχω δει ανθρώπους φτωχούς, πραγματικά αξιοζήλευτους. Έχω δει ζητιάνους, με αγιότητα και αρετή. Πραγματικά. Δίνεις σε κάποιο ζητιάνο κάτι, για να νιώσει κι αυτός μιας έκπληξη στη ζωή του και να νιώσει ωραία απ’ τη δική σου αγάπη, και να πει «Πω πω, τι ήταν αυτό το δώρο σήμερα!»…

… Να θυμάσαι ότι όλα είναι καλά όπως γίνονται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς και δεν πρέπει να κάνεις κάτι για  να αλλάξεις τη ζωή σου. Ό,τι μπορείς ν’ αλλάξεις,  ά λ λ α ξ έ  το. Ό,τι όμως βλέπεις ότι δεν γίνεται ν’ αλλάξει, αυτό δέξου το όπως γίνεται και θα ‘ναι ωραία η ζωή. Παρ’ όλο το σταυρό, τον πόνο και τα δάκρυα, ο Χριστός θα δώσει και σ’ εσένα τη δύναμη να δεις αλλιώς τα πράγματα, μεσ’ απ’ τα δικά του μάτια.

Να θυμάσαι ότι κι ο ίδιος ο Χριστός δεν άλλαξε τον κόσμο! Διότι και σεισμοί  π ά λ ι  γίνονται και πόλεμοι π ά λ ι  γίνονται , και κακίες και δυσκολίες  α κ ό μ α  υπάρχουν. Αυτά δεν άλλαξαν. Ίσχυαν και ισχύουν πάντα. Τι έκανε, όμως, ο Χριστός; Άλλαξε το  β λ έ μ μ α  μας. Άλλαξε τα μάτια μας και μας έμαθε να βλέπουμε α λ λ ι ώ ς τον κόσμο. Να βλέπουμε αλλιώς τα προβλήματα. Να δίνουμε νόημα και σκοπό και προοπτική σε αυτά που κάνουν του άλλους να απελπίζονται. Δεν θα ήθελα ποτέ ξανά να λάβω τέτοιο μήνυμα που μου ‘γραψε κάποιος πριν από καιρό: «Θέλω να πεθάνω. Τέλος». Π ο τ έ   δε θα το πεις εσύ αυτό, ποτέ δε θα ‘ρθει στο μυαλό σου, αν αγαπάς το  Χριστό. Γιατί κοντά του θα κοιτάς πάντοτε την ελπίδα που θα ανατέλλει στην ψυχή σου.

Εύχομαι τα λόγια αυτά, τα τόσο φτωχά, να κινήσουν κάπως την ψυχή σου και να σε δυναμώσουν. Να σε προβληματίσουν και να σε κάνουν να σταθείς δυνατός και δυνατή. Κι όταν προσεύχεσαι, κάνε προσευχή και για μένα τον αδύνατο, να συνεχίσουμε σωστά την πορεία της ζωής μας…

Από το βιβλίο : «Αγάπη για πάντα

Αθέατα Περάσματα 2»

π. Ανδρέας Κονάνος

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΑΛΑΞΑ

Η ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΥΣΑ