Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Οἱ Χαιρετισμοί εἰς τόν Τίμιον Σταυρόν


Κοντάκιον.

χος πλ. δ’. Τ περμάχ.
τρισμακάριστε Σταυρέ καί πανσεβάσμιε, σέ προσκυνομεν ο πιστοί καί μεγαλύνομεν, γαλλόμενοι τ θεί σου νυψώσει. λλ’ ς τρόπαιον καί πλον προσμάχητον, περιφρούρει τε καί σκέπε τ σ χάριτι, τούς σοί κράζοντας· χαρε, Ξύλον μακάριον.
Ο ΚΔ’ (24) Οκοι
γγελοι ορανόθεν οράτως κυκλοσι, Σταυρόν τόν ζωηφόρον ν φόβ (τρίς) καί φωτοπάροχον χάριν λαμπρς παρεχόμενον, νν τος πιστος βλέποντες, ξίστανται καί στανται βοντες πρός ατόν τοιατα·
Χαρε Σταυρέ, οκουμένης φύλαξ·
χα
ρε, δόξα τς κκλησίας.
Χαρε, πηγάζων φθόνως άματα·
χα
ρε, φωτίζων το κόσμου τά πέρατα.
Χαρε, ξύλον ζωομύριστον, καί θαυμάτων θησαυρέ·
χα
ρε, συνθετοτρισόλβιε, καί χαρίτων παροχε.
Χαρε, τι πάρχεις ποπόδιον θεον·
χα
ρε, τι τέθης ες προσκύνησιν πάντων.
Χαρε κρατήρ το νέκταρος μπλεως·
χα
ρε, λαμπτήρ τς νω λαμπρότητος.
Χαρε, δι’ ο ελογεται κτίσις·
χα
ρε, δι’ ο προσκυνεται Κτίστης.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Βλέπουσα λένη αυτήν ν φέσει, φησί τ Βασιλε θαρσαλέως· Τό παμπόθητόν σου τς ψυχς εχερέστατόν μου τ σπουδ φαίνεται· ζητοσα γον τό κράτιστόν σοι τρόπαιον, ς λέγεις, κράζω·
λληλούϊα.
Γνσιν γνωστον πρώην Βασίλισσα γνοσα, βόησε πρός τούς πουργοντας· κ λαγόνων τς γς ερεν ν τάχει, καί δοναι τόν Σταυρόν σπεύσατε, πρός ν δοσα φησεν ν φόβ, πλήν κράζουσα οτω·
Χαρε, χαρς τς ντως σημεον·
χα
ρε, ρς τς ρχαίας λύτρον.
Χαρε, θησαυρός ν τ γ φθόν κρυπτόμενος·
χα
ρε, φανείς ν τος στροις τυπούμενος.
Χαρε, τετρακτινοπύρσευτε καί πυρίμορφε Σταυρέ·
χα
ρε, κλμαξ ψοστήρικτε, προοραθεσά ποτε.
Χαρε, τό τν γγέλων γαληνόμορφον θαμα·
χα
ρε, τό τν δαιμόνων πολυστένακτον τραμα.
Χαρε, τερπνόν το Λόγου κειμήλιον·
χα
ρε, πυρός τς πλάνης σβεστήριον.
Χαρε, Σταυρέ, πορούντων προστάτα·
χα
ρε, στερρέ εδρομούντων λεπτα.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Δύναμις το Ξύλου, πιδέδεικται τότε, πρός πίστωσιν ληθ τος πσι· καί τήν φωνόν τε καί νεκράν πρός ζωήν νέστησε, φρικτόν θέαμα τος μέλλουσι καρποσθαι σωτηρίαν, ν τ μέλπειν οτως·
λληλούϊα.
χουσα λένη, τ ήττητον πλον, νέδραμε πρός τόν ταύτης γόνον· δέ, μέγα σκιρτήσας εθύς, πιγνούς τόν μέγιστον Σταυρόν χαιρε, καί λμασιν ς σμασιν, βόα πρός ατόν τοιατα·
Χαρε Σταυρέ, το φωτός δοχεον·
χα
ρε, Σταυρέ, τς ζως ταμεον.
Χαρε, δοτήρ χαρισμάτων το Πνεύματος·
χα
ρε, λιμήν ποντοπόρων χείμαστος.
Χαρε, τράπεζα, βαστάζουσα σπερ θμα τόν Χριστόν·
χα
ρε, κλμα, βότρυν πέπειρον φέρον ονον μυστικόν.
Χαρε, τι τά σκπτρα τν νάκτων φυλάττεις·
χα
ρε, τι τάς κάρας τν δρακόντων συνθλάττεις.
Χαρε, λαμπρόν τς πίστεως γνώρισμα·
χα
ρε, παντός το κόσμου διάσωσμα.
Χαρε, Θεο πρός θνητούς ελογία·
χα
ρε, θνητν πρός Θεόν μεσιτεία.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Ζλον νδοθεν θεον, λένη λαβοσα, ζήτησε καί ερε σπουδαίως, τόν ν γ κρυπτόμενον Σταυρόν, καί δεικνύμενον ν οραν νακτι· ν ψωσε· καί βλέπων τό πολίτευμα, ν πίστει φη·
λληλούϊα.
λιόμορφος φθη, Σταυρός ν τ κόσμ, καί πάντες φωτισμο μπλησθέντες, καί δραμόντες ς πρός στέρα, θεωροσι τοτον ς καλν ατιον, ν τας χερσί τας θείαις ψωθέντα· ν μνοντες επον·
Χαρε, αγή νοητο λίου·
χα
ρε, πηγή κενώτου μύρου.
Χαρε, το δάμ καί τς Εας νάκλησις·
χα
ρε, τν ρχόντων το δου νέκρωσις.
Χαρε, τι νυψούμενος, συνανυψος νν μς·
χα
ρε, τι προσκυνούμενος, καθαγιάζεις τάς ψυχάς.
Χαρε, τν ποστόλων κοσμοκήρυκτον κλέος·
χα
ρε, τν θλοφόρων εμενέστατον σθένος.
Χαρε Σταυρέ, βραίων λεγχος·
χα
ρε, πιστν νθρώπων παινος.
Χαρε, δι’ ο κατεβλήθη δης·
χα
ρε, δι’ ο νατέταλκε χάρις.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Θεοβράβευτον Ξύλον, θεωρήσαντες πάντες, τ τούτου νν προσέλθωμεν σκέπ· καί ς πλον κρατοντες ατό, δι’ ατο τροπομεν τν χθρν φάλαγγας, καί ψαύοντες τόν ψαυστον, τος χείλεσιν ατ βομεν·
λληλούϊα.
δε φς ορανόθεν, Κωνσταντνος Μέγας, δεικνύμενον Σταυρο τό σημεον, δι’ στέρων, ν καί νικν πολεμίων πληθύν, σπευσε τό Ξύλον φανερσαι, καί βοσαι πρός ατό τοιατα·
Χαρε, βουλς τς ρρήτου πέρας·
χα
ρε, λαο εσεβοντος κέρας.
Χαρε, πολεμίων τρέπων τάς φάλαγγας·
χα
ρε, φλόξ καθάπερ φλέγων τούς δαίμονας.
Χαρε, σκπτρον πουράνιον το Βασιλέως το στρατο·
χα
ρε, τρόπαιον ήττητον το φιλοχρίστου στρατο.
Χαρε, τν βαρβάρων τήν φρύν καταβάλλων·
χα
ρε, τν νθρώπων τάς ψυχάς περιέπων.
Χαρε, κακν πολλν μυντήριον·
χα
ρε, καλν πολλν βραβευτήριον.
Χαρε, δι’ ο Χριστοφόροι σκιρτσι·
χα
ρε, δι’ ο ουδαοι θρηνοσι.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Κλμαξ ορανομήκης, Σταυρός το Κυρίου γένετο, τούς πάντας νάγων, πό γς πρός ψος ορανο, το χορος γγέλων συνοικεν πάντοτε, φέντας τά νν ντα ς μή ντα, καί εδότας ψάλλειν·
λληλούϊα.
Λάμψας φς πί πσιν, Σωτήρ τος ν δη, φώτισας τούς κάτω κειμένους· πυλωροί δέ δου τήν αγήν μή νέγκαντές σου, ς νεκροί πεπτώκασιν· ο τούτων δέ ρυσθέντες, νν ρντες τόν Σταυρόν βοσι·
Χαρε, νάστασις τεθνεώτων·
χα
ρε, παράκλησις τν πενθούντων.
Χαρε, τν ταμείων το δου κένωσις·
χα
ρε, Παραδείσου τρυφς πόλαυσις.
Χαρε, ράβδος ποντίσασα τόν Αγύπτιον στρατόν·
χα
ρε, αθις, ποτίσασα σραηλίτην λαόν.
Χαρε, μψυχον Ξύλον, το Λστο σωτηρία·
χα
ρε, εοσμον ρόδον, εσεβν εωδία.
Χαρε, τροφή πεινώντων ν πνεύματι·
χα
ρε, σφραγίς, ν λαβον νθρωποι.
Χαρε Σταυρέ, μυστηρίων θύρα·
χα
ρε, ξ ο ρεθρα χέονται θεα.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Μέλλοντος Μωϋσέως, τό πολύμοχθον γένος λυτρώσασθαι κ το λυμενος, πεδόθης ς ράβδος ατ, λλ’ γνώσθης τούτ καί Θεο σύμβολον· διόπερ κατεπλάγη σου Σταυρέ, τήν δυναστείαν κράζων·
λληλούϊα.
Νόμον ν Σιναί, τ Θεόπτ δούς πάλαι, Σταυρ θελοντί προσηλοται, πέρ νόμων νόμως νδρν, καί κατάραν νόμου παλαιάν λυσεν, να Σταυρο τήν δύναμιν ρντες, παντες νν βομεν·
Χαρε, νόρθωσις πεπτωκότων·
χα
ρε, κατάπτωσις κοσμολάτρων.
Χαρε, ναστάσεως Χριστο τό γκαίνισμα·
χα
ρε, μοναζόντων τό θεον ντρύφημα.
Χαρε, δένδρον εσκιόφυλλον, φ’ ο σκέπονται πιστοί·
χα
ρε, Ξύλον προφητόφθεγκτον, πεφυτευμένον ν γ.
Χαρε, τς Βασιλείας κατ’ χθρν συμμαχία·
χα
ρε, τς πολιτείας κραταιά προστασία.
Χαρε, Κριτο δικαίου φανέρωσις·
χα
ρε, βροτν πταιόντων κατάκρισις.
Χαρε Σταυρέ, ρφανν ντιλπτορ·
χα
ρε Σταυρέ, πλουτιστά τν πενήτων.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Ξένον θαμα δόντες, ξένον βίον βιμεν, τόν νον ες ορανόν νυψοντες· διά τούτο γάρ ν τ Σταυρ Χριστός πάγη, καί σαρκί πέπονθε, βουλόμενος λκσαι πρός τό ψος, τούς ατ βοντας·
λληλούϊα.
λος λθεν ξ ψους, τήν Θεότητα χων, μόνος προαιώνιος Λόγος· καί τεχθείς κ Παρθένου Μητρός, καί φανείς τ κόσμ ταπεινός νθρωπος, Σταυρόν καταδεξάμενος, ζώωσε τούς ατ βοντας.
Χαρε Σταυρέ, τς ερήνης πλον·
χα
ρε, βαλβίς τν δοιπορούντων.
Χαρε, σωζομένων σοφία καί στήριγμα·
χα
ρε, πολλυμένων μωρία καί σύντριμμα.
Χαρε, εκαρπον, θάνατον καί ζωηφόρον φυτόν·
χα
ρε νθος, περ νθησε τήν σωτηρίαν μν.
Χαρε, τι συνάπτεις τά ν γ σύν τος νω·
χα
ρε, τι φωτίζεις τάς καρδίας τν κάτω.
Χαρε δι’ ο φθορά ξωστράκισται·
χα
ρε, δι’ ο λύπη φάνισται.
Χαρε, καλν μυριάριθμος λβος·
χα
ρε, πιστν μυριώνυμος εχος.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Πέπτωκε τν δαιμόνων παμβέβηλος φάλαγξ, καί γένος τν βραίων σχύνθη, προσκυνούμενον τόν Σταυρόν παρά πάντων, μετά πόθου βλέποντες, εί δέ ναβλύζοντα άματα τος κβοσιν·
λληλούϊα.
Ρεύματα συνεστάλη, λογισμν κακοδόξων παγέντος σου Χριστέ πί ξύλου· ποροσι γάρ ντως τό, Πς καί Σταυρόν πέστης, καί φθοράν πέφευγας· μες δέ τήν νάστασιν δοξάζοντες ναβομεν.
Χαρε, σοφίας Θεο τό ψος·
χα
ρε, προνοίας Ατο τό βάθος.
Χαρε, μωρολόγων λόγων γνοια·
χα
ρε, μαντιπόλων φρόνων πώλεια.
Χαρε, τι τήν νάστασιν μφανίζεις το Χριστο·
χα
ρε, τι τά παθήματα νακαινίζεις Ατο.
Χαρε, τν πρωτοπλάστων τήν παράβασιν λύσας·
χα
ρε, το Παραδείσου τάς εσόδους νοίξας.
Χαρε Σταυρέ, τος πσι σεβάσμιε·
χα
ρε, θνν πίστων ντίπαλε.
Χαρε Σταυρέ, ατρέ τν νοσούντων·
χα
ρε, εί βοηθέ τν βοώντων·
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Σσαι θέλων τόν κόσμον, το κόσμου κοσμήτωρ, κατλθε πρός ατόν πορρήτως· καί Σταυρόν πέστη, Θεός ν, δι’ μς, τά πάντα καθ’ μς δέχεται· διό καί λυτρωσάμενος μς, κούει παρά πάντων·
λληλούϊα.
Τεχος τς οκουμένης, Σταυρέ ζωηφόρε, πόρθητον καί θεον νοομεν· γάρ το ορανο καί τς γς, κατασκευάσας σέ Ποιητής τάννυσι τάς χερας, ξένον κουσμα· καί παντας κφωνεν διδάσκει.
Χαρε, βάσις τς εσεβείας·
χα
ρε, τό νκος τς κληρουχίας.
Χαρε, μαλήκ νοητόν τροπούμενος·
χα
ρε, ακώβ τας χερσί προτυπούμενος.
Χαρε, σύ γάρ νεμόρφωσας τάς παλαιτάτας σκιάς·
χα
ρε, σύ γάρ νεπλήρωσας προφητοφθέγκτους φωνάς.
Χαρε, τόν Σωτρα τν πάντων βαστάσας·
χα
ρε, τόν φθορέα τν ψυχν καταργήσας.
Χαρε, δι’ ο γγέλοις νώθημεν·
χα
ρε, δι’ ο φωτί κατηυγάσθημεν.
Χαρε, σέ γάρ προσκυνομεν τιμντες·
χα
ρε, σοί γάρ προσφωνομεν, βοντες·
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
μνος πας μειοται, συνακολουθεν θέλων, τ πλήθει τν πολλν σου θαυμάτων· γκωμίων πληθύν καί γάρ ν προσάξωμέν σοι, Σταυρέ τίμιε, οδέν τελομεν ξιον, ν δέδωκας μν· λλ’ ον βομεν·
λληλούϊα.
Φωτοπάροχον αγλην, τος ν σκότει δωρεται, Σταυρός ζωοδώρητος οτος· τό γάρ ϋλον δέδεικται φς, καί πρός γνσιν θείαν δδουχε παντας· ψο δέ νν ψούμενος τόν νον μν, ναμέλπειν ταύτα·
Χαρε, φωστήρ, τος ν σκότει φαίνων·
χα
ρε, στήρ, τόν κόσμον αγάζων.
Χαρε, στραπή, χριστοκτόνους μβλύνουσα·
χα
ρε, βροντή τούς πίστους κπλήττουσα.
Χαρε, τι κατελάμπρυνας ρθοδόξων τούς χορούς·
χα
ρε, τι κατηδάφισας τν εδώλων τούς βωμούς.
Χαρε, οπερ τύπος ορανόθεν φάνη·
χα
ρε, οπερ χάρις πονηρίας λαύνει.
Χαρε, σαρκός σημαίνων τήν νέκρωσιν·
χα
ρε, παθν κτείνων πέγερσιν.
Χαρε, ν Χριστός σταυρώθη·
χα
ρε, δι’ ο πς κόσμος σώθη.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
Χάριν δοναι θελήσας, Χριστός τος νθρώποις, τάς χερας πί Ξύλου κτείνει, καί τά θνη πάντα συγκαλε, καί βασιλείαν πσιν ορανν δίδωσι, τος μέλπουσι τόν μνον παξίως, καί πιστς βοσιν·
λληλούϊα.
Ψάλλοντές σου τόν μνον, εφημομεν κ πόθου, ς μψυχον Κυρίου σε Ξύλον· πί σοί γάρ παγείς ν σαρκί, δεσπόζων τν δυνάμεων, γίασεν, δόξασεν, δίδαξε βον σοι τατα·
Χαρε Σταυρέ, νοητή ρομφαία·
χα
ρε, γίων γιον βλέμμα.
Χαρε, Προφητν καί Δικαίων προκήρυγμα·
χα
ρε, το Χριστο λαμπροφόρον στρατήγημα.
Χαρε, κάλλος καί διάδημα βασιλέων εσεβν·
χα
ρε, κράτος καί χύρωμα ερέων ελαβν.
Χαρε, τς ληθείας εκλεέστατος κόσμος·
χα
ρε, τς σωτηρίας ετυχέστατος ρμος.
Χαρε, φαιδρόν πάντων γλάϊσμα·
χα
ρε, υἱῶν τς γαρ φυγάδευμα.
Χαρε, φωτός κηράτου λυχνία·
χα
ρε, ψυχς τς μς θυμηδία.
Χαρε, Ξύλον μακάριον.
πανύμνητον Ξύλον, τό βαστάσαν τόν πάντων γίων, γιώτατον Λόγον (τρίς)· δεδεγμένον μν τάς λιτάς, πό πάσης ρσαι συμφορς παντας καί αωνίου λύτρωσαι κολάσεως τούς σοί βοντας·
λληλούϊα.

Τούς Χαιρετισμούς μπορομε νά τούς διαβάζουμε κάθε Παρασκευή, μέρα φιερωμένη στό Σταυρό, τήν Κυριακή τς Σταυροπροσκυνήσεως, στήν ορτή τς παγκοσμίου ψώσεως το Τιμίου Σταυρο (14 Σεπτεμβρίου) καί τήν Μεγάλη Παρασκευή.

ΠΗΓΗ:ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...