Θεσσαλονίκη: Εκατοντάδες προσκυνητές στον τάφο του γέροντα Παϊσιου

Εκατοντάδες ορθόδοξοι προσκυνητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό βρέθηκαν χθες το βράδυ στον τάφο του μακαριστού Γέροντα Παϊσίου, στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και του Αγίου Αρσενίου, στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, εκεί που ετάφη ο Γέροντας στις 12 Ιουλίου 1994.

Την αγρυπνία παρακολουθήσαν νέοι και γέροι, παιδιά και έφηβοι, αδιαφορώντας για την αφόρητη ζέστη που επικρατούσε εκείνη την ώρα στην περιοχή.

«Τέσσερες ώρες περίπου περίμενα για να προσκυνήσω τον τάφο του Γέροντα… Κάθε φορά που έρχομαι με βοηθάει πολύ… Σήμερα που όλος ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα, παίρνουμε δύναμη από την πίστη μας» - λέει η Ελένη Κ. από την Φλώρινα.

Η επιχειρηματίας Ναταλία Πασκάλ, μαζί με την 25χρονη κόρη της Αλίνα, ήρθαν για προσκύνημα από το Κίεβο της Ουκρανίας.

«Στη Ρωσία και την Ουκρανία ο Παίσιος είναι ένας από τους αγαπημένους πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Βιβλία αφιερωμένα στο έργο και στις προφητείες του, έχουν μεταφραστεί στη ρωσική γλώσσα» - λέει η Ναταλία, μιλώντας στο ΑΜΠΕ.

"Εάν περισσότεροι άνθρωποι επισκεπτόταν τα μοναστήρια και είχαν μια πνευματική σχέση με τους μοναχούς, πολλά από τα ψυχιατρεία θα κλείνανε" - έλεγε κάποτε ο γέροντας Παΐσιος για το Άγιον Όρος.

Σήμερα η μονή του Άγιου Ιωάννη του Θεολόγο, όπου βρίσκεται ο τάφος του, λειτουργεί ως «πνευματικό νοσοκομείο», ένα θεραπευτικό κέντρο και πνευματική όαση στην έρημο του αθεϊσμού, την απώλεια και την τρέλα, ειδικά την περίοδο που διανύουμε» - λέει ο Κωνσταντίνος Π., και μαρτυρά ότι ο γέροντας θεράπευσε το παιδί του από μια σοβαρή ασθένεια.

«Μόνο από τα αυτοκίνητα που πάρκαραν βλέπω πως φέτος έχουμε τετραπλάσιο κόσμο στο μοναστήρι σε σχέση με πέρσι» - λέει ο φύλακας του πάρκινγκ. Ήρθαν πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι. Φαίνεται πως στους Έλληνες απέμεινε μόνο η ελπίδα και η πίστη στο γέροντα Παίσιο…"

Ο μοναχός Παίσιος έλεγε: «Διανύουμε μία από τις δυσκολότερες εποχές που πέρασε ποτέ η χώρα μας ... Δυστυχώς, καλούμαστε να επιβιώσουμε μέσα από καταστάσεις που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί, τόσο ψυχοφθόρες που το αποτέλεσμα όλων αυτών των σκληρών δοκιμασιών των Ελλήνων είναι συχνά η κατάθλιψη, η απομόνωση και οι αυτοκτονίες. Ωστόσο, μέσα από κάθε δυσκολία πρέπει όλοι να θυμόμαστε πάντα πως, κάθε φορά προκύπτει κάτι νέο, γεννιέται κάτι πιο δυνατό και πιο ελπιδοφόρο αρκεί να μην ξεχνάμε τη βασικότερη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό: Οι θυσίες μας, οι κόποι μας, ανυψώνουν την ανθρωπιά μας και η ανθρωπιά μας και μόνο μπορεί να μας οδηγήσει στην άκρη του σκοτεινού αυτού τούνελ που διαβαίνουμε. Πώς είναι δυνατόν να προστατεύσουμε την ανθρωπιά μας; Επενδύοντας στην καρδιά μας... Γιατί εμείς οι Έλληνες είμαστε πλούσιοι σε συναισθήματα, έχουμε ακόμη αντοχή διότι φυλάμε καλά την καρδιά μας». 

http://omogeneia.ana-mpa.gr/press.php?id=17982

Μερικοί.,Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας

Μερικοί.,Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας.
-Να σας πω τι έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και ευλαβής προσκυνητής. Πήγε στη Μονή Ιβύρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταϊτισσα. Εκεί η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά. Στον γυρισμό, πηγαίνοντας για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε λογισμούς < <Παναγία μου, είπε, εγώ ήθελα να Σε δώ αλλιώς, απλή χωρίς φλουριά.>> Τι παθαίνει εν τω μεταξύ, τον πιάνει ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε και έμεινε εκεί στη μέση του δρόμου. Άρχισε λοιπόν να ζητάει βοήθεια από την Παναγία.<<Παναγία μου,έλεγε, κάνε με καλά και θα σου φέρω δυο φλουριά!>> Τότε παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε <<Έτσι μου τα έφεραν τα φλουριά .Μήπως εγώ τα ζήτησα;Μήπως τα ήθελα εγώ;>> Και αμέσως ο πόνος σταμάτησε.Βλέπετε επειδή είχε καλή διάθεση, πολλή πίστη, τον βοήθησε η Παναγία.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ  !!!

Το ετήσιο Μνημόσυνο για τον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη

Σήμερα ξημερώματα  στη Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης  τελέστηκε νυχτερινή θεία λειτουργία μαζί με το ετήσιο   μνημόσυνο στη μνήμη της κοιμήσεως του γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτη παρουσία πλήθους πιστών από όλη τη χώρα και το εξωτερικό.
Ο όσιος γέροντας κοιμήθηκε στις 12-7-1994 και ο τάφος του βρίσκεται στο εν λόγω μοναστήρι το οποίο επισκέπτονται για προσκύνημα χιλιάδες πιστοί κάθε χρόνο.

Προσοχή στον εαυτό μας , όχι στις πράξεις των άλλων

Σε κάθε ψυχή ανάβει η σπίθα της θείας αγάπης, σε κάθε ψυχή μπορείς να βρεις το καλό και το αγαθό, αλλά εμείς έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στους άλλους μόνο ελαττώματα. Αυτό συμ βαίνει γιατί δεν προσέχουμε τον εαυτό μας. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τον εαυτό μας, την εσωτερική μας ζωή,  τότε ποτέ δεν θα προσέχουμε τις ξένες αμαρτίες. Οι υπόνοιες για τους άλλους δεν είναι χριστιανικό ιδίωμα. Γι’ αυτό μη εξοικειώνεστε μ’ αυτές. Η κατάκριση προσέρχεται βασικά από την υπερηφάνεια. Τον εαυτό σας να κοιτάτε περισσότερο και για τον εαυτό σας να διαβάζετε πνευματικά βιβλία και όλα να τα εφαρμόζετε στον εαυτό σας. Τον εαυτό σας να διορθώνετε πριν απ’ όλα. Εκείνος που κρίνει τους άλλους ποτέ δεν θα είναι ταπεινός και σε τέτοιον άνθρωπο δεν δίνεται η προσευχή του Ιησού. Η προσευχή είναι δώρο του Θεού και δίνεται για την ενάρετη ζωή. Εμείς βλέπομε τους ανθρώπους μόνο αμαρτάνοντας, δεν τους βλέπουμε όμως μετανοούντας. Χάριν της μετάνοιάς τους ο Κύριος από παλιά έχει ήδη συγχωρέσει τις αμαρτίες τους, αλλά οι άνθρωποι τους τιμωρούν με την κατάκρισή τους. Ποτέ μην κάθεσθε στον θρόνο της Κρίσεως και μην προσβάλλετε τον Κύριο. Να θεωρείτε τον εαυτό σας χειρότερο όλων.

Ο στάρετς χρησιμοποιούσε όλες τις μεθόδους επιρροής για να καθαρίσει τους ανθρώπους από τα πάθη και τις αμαρτίες. Κάποτε μας έστειλε το ποίημα «Η Γλώσσα». Εμείς το διαβάσαμε με ενδιαφέρον, συζητήσαμε όλο ενθουσιασμό το πόσο πιστά απεικονίζει  την αλήθεια. Σύντομα ύστερα απ’ αυτό ξέσπασε μεταξύ μας φιλονεικία. Ξεχνώντας το ποίημα, δώσαμε τη θέλησή μας στη γλώσσα και όταν μαυρίσαμε την ψυχή μας με αμαρτίες , τότε μόνο καταλάβαμε ότι ο στάρετς μας προειδοποιούσε για τον επικείμενο πειρασμό και ήθελε να περιφράξει το στόμα μας με τη σιωπή. Αλλά εμείς οι ανόητοι μόνο μετά το θυμηθήκαμε και αποκτήσαμε την πείρα πόσα κακά συμβαίνουν με τη γλώσσα.

Ο στάρετς έλεγε συχνά: «Δεν πρέπει να εκπλήττεσθε και να οργίζεσθε καθώς παρατηρείτε ότι υπάρχει αδικία στη γη. Όπως λέγει ο Απόστολος «καινοὺς οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν …προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ.» ( Β΄ Πέτρ. 3,13 ). Δηλαδή στη γη μας, ανάμεσά μας, δεν υπάρχει αλήθεια και γι’ αυτό πρέπει να φερόμαστε με σοφία έναντι της γήινης αδικίας και ποτέ και για τίποτε να μη  συγχυζόμαστε.

Συνεχώς συμβούλευε ο στάρετς να φυλάμε την καρδιά μας από την οκνηρία, τον φθόνο , την κενοδοξία και τα σαρκικά πάθη. Έλεγε: «Πρέπει να αγαπούμε την εργασία και να την εκτιμούμε. Τα γήινα αγαθά αντιστοιχούν στα ουράνια. Κι από τη διάθεση της καρδιάς μας στην εργασία, ο ίδιος ο Κύριος θα κρίνει την προσπάθειά μας. Πρέπει να φοβόμαστε την αμέλεια σε κάθε έργο. Κάθε έργο πρέπει να το εκπληρώνουμε με τιμιότητα και αγάπη. Όλα να τα κάνουμε προς δόξαν Θεού και όχι για να μας τιμήσουν. Κάθε έργο πρέπει να το αρχίζουμε με προσευχή, ζητώντας την ευλογία του Θεού για την εργασία μας και τελειώνοντας να Τον ευχαριστούμε για τη βοήθειά Του. Μόνο να μη υπάρχει καθόλου κενοδοξία. Η κενοδοξία είναι φοβερώτερο πάθος από την υπερηφάνεια. Είναι τόσο εκλεπτυσμένο , κρυμμένο ολέθριο πάθος! Εξ αιτίας της κενοδοξίας αναχωρεί η χάρις.

Ο στάρετς Παρθένιος έλεγε: « Η τιμή που προέρχεται από τους ανθρώπους πρέπει να είναι μισητή στην ψυχή η οποία αναζητεί τη σωτηρία και αναγνωρίζει την αδυναμία της».

Σε πολλούς ο στάρετς έδινε ένα χαρτί που είχε τυπωμένο το εξής διδακτικό απόσπασμα: «Πολλά είναι τα καλά αισθήματα, αλλά το αίσθημα της αναξιότητάς μου είναι το βασικώτερο» και την προσευχή του αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης: «Κύριε, μη μ’ αφήσεις να έχω υψηλή ιδέα για τον εαυτό μου, να φαντάζομαι ότι είμαι ο καλύτερος από τους ανθρώπους, αλλά να σκέπτομαι ότι είμαι ο χειρότερος. Και να μην κρίνω κανέναν, αλλά τον εαυτό μου να κρίνω αυστηρά. Αμήν».

-       Προσέξτε το φθόνο, έλεγε ο στάρετς. Ο φθονερός άνθρωπος ποτέ δεν λαμβάνει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αν φθονείτε κάποιον τότε στην πραγματικότητα κρίνετε τον ίδιο τον Κύριο, επειδή σας έδωσε εκείνα τα αγαθά, τα οποία χάρισε σε κάποιους από τους πλησίον σας.

Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Το 4Ε ζωντανά στην σελίδα σας

Για να έχετε μέσα στην δική σας ιστοσελίδα να παίζει ζωντανά τον εκκλησιατικό  τηλεοπτικό σταθμό 4Ε αντιγράψτε και επικολλήστε τον παρακάτω html  κωδικό
  <iframe align=" middle" allowfullscreen=""  frameborder="0" height="560" scrolling="auto" src="http://www.tv4e.gr/livestreaming.php " width="600"></iframe>

ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΣΟΥΡΩΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

<< Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

 ΥΠΟ  ΚΑΤΩ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ,

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ...! >>

ΑΠΛΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟ !!!



Στις 12 Ιουλίου 1994 ο γέροντας Παΐσιος παρέδωσε την όσια ψυχή του ήρεμα και ταπεινά στον Κύριο,

. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί λίγα χρόνια πριν, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ' όλ' αυτα όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους.Οι τελευταίες του ημέρες ήταν οδυνηρές, γεμάτες αφόρητους πόνους, που ξεπερνούσε χάρη στην βαθιά πίστη και αγάπη του στο Θεό. Στις 12 Ιουλίου 1994 ο γέροντας Παΐσιος παρέδωσε την όσια ψυχή του ήρεμα και ταπεινά στον Κύριο, τον Οποίο τόσο αγάπησε καi υπηρέτησε από τη νεαρή του ηλικία.
ς.

Άμυνα κατά του Διαβόλου Να κλείνετε τις πόρτες και τα παράθυρα να μην μπαίνει απ' εκεί ο Διάβολος. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία. Εάν αφήσεις μια σχισμή, μπορεί να μπει και να σου κάνει ζημιά. Εγώ αγωνίζομαι όλο το εικοσιτετράωρο, για να κλείσω όλες τις πόρτες του Σατανά («πόρτες και παράθυρα» είναι οι αισθήσεις).

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 7  ΙΟΥΛ  2012ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!

Πατρική Ταπεινή Ευλογία του Πνευματικού μας Πατέρα Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ Βαρθολομαίου για τον ιερομόναχο Κοσμά Καυσοκαλυβίτη στον Καθεδρικό Ι.Ν Αγίας Κυριακής Σερβίων

Το Μοναχικό ή αγγελικό σχήμα

Το Μοναχικό ή αγγελικό σχήμα
Αυτό είναι το μοναχικό ή αγγελικό σχήμα. Όποιος γίνεται μεγαλόσχημος μοναχός, φοράει το σχήμα, που είναι το σύμβολο του δεύτερου βαπτίσματος του.
Έχει κεντημένο πάνω του, με κόκκινη κλωστή, το Σταυρό, πάνω στο Γολγοθά (που παριστάνεται σαν βάθρο), τη λόγχη και το σπόγγο – σύμβολα του Πάθους του Κυρίου μας. Ας δούμε τί συμβολίζουν τα κεντημένα γράμματα πάνω στο μοναχικό σχήμα.
Οι πρώτες σειρές έχουν εύκολους συμβολι­σμούς.

ΦΧ ΦΠ Φως Χριστού Φαίνει Πάσι (Δηλαδή το φως της χάρης του Χριστού φωτίζει τα πάντα. Φωτίζει εμάς, τα πλάσματα Του κι όλη την πλάση).

ΕΕ ΕΕ Εωσφόρος Έπεσεν. Εύρωμεν Εδέμ (Δηλαδή απ’ τον εγωισμό του ο Εωσφόρος, ο λαμπρός άγγελος, έπεσε απ’ τον Παράδεισο. Εμείς, όμως, ας μην του μοιάσουμε. Ελάτε να βρούμε την Εδέμ, δηλαδή τον Παράδεισο).
Υπάρχει κι ακόμα μια εξήγηση γι’ αυτά τα σύμβολα: Ελένης Εύρεσις Εβραίων Έλεγχος. (Δηλαδή η αγία Ελένη βρήκε το σταυρό. Κι αυτός ο σταυρός, ελέγχει τους Εβραίους).

ΡΡ ΔΡ Ρητορικοτέρα Ρημάτων, Δακρύων Ροή (Δηλαδή κι απ’ τα πιο περίτεχνα λόγια, αξίζουν περισσότερο τα δάκρυα της μετάνοιας, που δείχνουν αληθινή αγάπη για τον Θεό).

ΘΘ ΘΘ Θεού Θέα Θείον Θαύ μα (Δηλαδή δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα, λαμπρότερη ομορφιά, πιο ανείπωτη χαρά, απ’ το ν’ απολαμβάνεις τη θέα του θεϊκού προσώπου του Χριστού)

ΤΤ ΔΦ Τούτο το Σχήμα Δαίμονες Φρίττουσι (Δηλαδή, αυτό το αγγελικό σχήμα το τρέμουν οι δαίμονες).

XX XX Χριστός Χριστιανοίς Χαρίζεται Χάριν (Στους Χριστιανούς ο Χριστός χαρίζει την χάρη Του).

ΤΚ ΠΓ Τόπος Κρανίου Παράδεισος Γέγονεν (Δηλαδή ο Γολγοθάς έγινε Παράδεισος. Γιατί ο Θάνατος, πέθανε, η αμαρτία νικήθηκε, πάνω στο σταυρό του Χριστού κι όλοι, ουρανός και γη, πανηγυρίζουν).
Ι.Ν.Αγ.Χαραλάμπους

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 6 ΙΟΥΛ 2012 

Προσευχή με πόνο(Γέροντος Παίσίου)Γέροντα, πώς κάνετε ευχή για ένα θέμα;

Προσευχή με πόνο (Γέροντος Παίσίου)
- Γέροντα, πώς κάνετε ευχή για ένα θέμα;
- Όλη η βάση είναι να πονάη ο άνθρωπος . Αν δεν πονάη , μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχη κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχη πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται , ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.
Πολλοί, όταν την στιγμή που τους ζητούν οι άλλοι να κάνουν προσευχή δεν έχουν χρόνο, προσεύχονται με έναν αναστεναγμό για το πρόβλημά τους. Δεν λέω να μην κάνη κανείς προσευχή , αλλά, αν τυχόν δεν υπάρχη χρόνος , ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μία καρδιακή προσευχή ∙ ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής. Διαβάζεις λ.χ. ένα γράμμα, βλέπεις ένα πρόβλημα, αναστενάζεις και μετά προσεύχεσαι. Ου, αυτό είναι μεγάλο πράγμα! Πριν πιάσης το ακουστικό ,πριν ακόμη καλέσης, σε ακούει ο Θεός! Και πώς το πληροφορείται ο άλλος! Να δήτε πώς οι δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γι’ αυτούς και φωνάζουν, όπου και αν βρίσκωνται!

Η πραγματική προσευχή ξεκινάει από έναν πόνο∙ δεν είναι ευχαρίστηση, «νιρβάνα». Τι πόνος είναι; Βασανίζεται με την καλή έννοια ο άνθρωπος. Πονάει, βογγάει, υποφέρει όταν κάνη προσευχή για οτιδήποτε. Ξέρετε τι θα πη υποφέρει; Ναι, υποφέρει, γιατί συμμετέχει στον γενικό πόνο του κόσμου ή στον πόνο ενός συγκεκριμένου προσώπου. Αυτήν την συμμετοχή, αυτόν τον πόνο, τον ανταμείβει ο Θεός με την θεία αγαλλίαση. Δεν ζητάει βέβαια ο άνθρωπος την θεία αγαλλίαση, αλλά η θεία αγαλλίαση έρχεται ως συνέπεια, επειδή συμμετέχει στον πόνο του άλλου.
- Πώς θα ξεκινήση;
- Μαθαίνει κάτι, λ.χ. ότι έγινε ένα δυστύχημα, «αχ!» αναστενάζει, και τακ ο Θεός του δίνει παρηγοριά θεϊκή για τον λίγο αναστεναγμό. Βλέπει έναν να πονάη , και τακ συμπάσχει μαζί του και παρηγορείται από τον Θεό με θεία παρηγοριά∙ δεν μένει με την πίκρα εκείνη. Βοηθιέται και ο άλλος με την προσευχή του. Ή σκέφτεται «Ο Θεός μας ‘έδωσε τόσα∙ εγώ τι έκανα για τον Θεό;». Μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπε μια ψυχή: «Οι Άγγελοι ,λέει, καλύπτουν τα πρόσωπα, όταν τελήται το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και εμείς κοινωνούμε το Σώμα του Χριστού. Εγώ τι έκανα για τον Χριστό;». Υποφέρει με την καλή έννοια.
- Γέροντα, πώς καταλαβαίνει κανείς ότι βοηθήθηκε με την προσευχή του ο άλλος;
- Το πληροφορείται από την θεία παρηγοριά που νιώθει μέσα του μετά από την πονεμένη του καρδιακή προσευχή που έκανε. Πρέπει όμως πρώτα τον πόνο του άλλου να τον κάνης δικό σου πόνο και ύστερα να κάνης και καρδιακή προσευχή. Η αγάπη είναι ιδιότητα θεϊκή και πληροφορεί τον άλλον. Και στα νοσοκομεία ,όταν οι γιατροί και οι νοσοκόμες πονούν πραγματικά για τους αρρώστους, αυτό είναι το δραστικώτερο φάρμακο από όλα τα φάρμακα που τους δίνουν. Νιώθουν οι άρρωστοι ότι ενδιαφέρονται γι’ αυτούς , και αισθάνονται σιγουριά, ασφάλεια, παρηγοριά. Ούτε πολλές κουβέντες χρειάζεται να πης στον άλλον που υποφέρει, ούτε να του κάνης διδασκαλία. Καταλαβαίνει ότι τον πονάς και έτσι βοηθιέται. Ο πόνος είναι το παν. Αν πονέσουμε για τους άλλους, ξεχνάμε τον εαυτό μας , τα προβλήματά μας.
(γέροντος Παισίου)

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΙΟΥΛ 2012

Γέροντα, μερικές φορές λέτε ότι ο τάδε άνθρωπος βλέπει με ευρωπαϊκό φακό και όχι με ανατολίτικο πνεύμα. Τι εννοείτε;

Γέροντα, μερικές φορές λέτε ότι ο τάδε άνθρωπος βλέπει με ευρωπαϊκό φακό και όχι με ανατολίτικο πνεύμα. Τι εννοείτε;

- Εννοώ ότι βλέπει με ευρωπαϊκό μάτι, με ευρωπαϊκή λογική, χωρίς πίστη, ανθρώπινα.

- Και ποιο είναι το ανατολίτικο πνεύμα;

- “Ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά…” (6)!

- Δηλαδή;

- Όταν λέω ότι ένας έπιασε το ανατολίτικο πνεύμα και άφησε το ευρωπαϊκό πνεύμα, θέλω να πω ότι άφησε την λογική, τον ορθολογισμό, και έπιασε την απλότητα και την ευλάβεια, γιατί αυτό είναι το ορθόδοξο πνεύμα στο οποίο αναπαύεται ο Χριστός, απλότης και ευλάβεια. Σήμερα, συχνά λείπει η απλότητα από τους πνευματικούς ανθρώπους, η αγία απλότητα που ξεκουράζει την ψυχή. Αν δεν αρνηθή κανείς το κοσμικό πνεύμα και δεν κινηθή απλά, να μη σκέφτεται δηλαδή πώς θα τον δουν ή τι θα πουν γι’ αυτόν, τότε δεν συγγενεύει με τον Θεό, με τους Αγίους. Για να συγγενέψη, πρέπει να κινηθή στον πνευματικό χώρο. Όσο κανείς κινείται με απλότητα, ιδίως μέσα σε ένα Κοινόβιο, τόσο στρογγυλεύει, γιατί φεύγουν τα εξογκώματα των παθών. Αλλιώς κοιτάζει να φτιάξη έναν ψεύτικο άνθρωπο. Γι’ αυτό να προσπαθήσουμε να πετάξουμε τον κοσμικό καρνάβαλο, για να αγγελοποιηθούμε.

Ξέρετε τι κάνουν οι κοσμικοί και τι κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι; Οι κοσμικοί κοιτάζουν η αυλή τους να είναι καθαρή. Το σπίτι μέσα δεν τους ενδιαφέρει αν έχη σκουπίδια. Σκουπίζουν την αυλή και πετούν τα σκουπίδια μέσα στο σπίτι! Σου λέει: “Οι άλλοι την αυλή βλέπουν, δεν βλέπουν μέσα το σπίτι”. Μέσα μου δηλαδή ας έχω σκουπίδια, όχι όμως έξω! Τους ενδιαφέρει να τους καμαρώνουν οι άλλοι. Ενώ οι πνευματικοί άνθρωποι κοιτάζουν το σπίτι μέσα να είναι καθαρό. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα πη ο κόσμος, γιατί ο Χριστός κατοικεί στο σπίτι, στην καρδιά, δεν κατοικεί στην αυλή.

Μερικές φορές όμως και πνευματικοί άνθρωποι κινούνται επιφανειακά, κοσμικά, και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, φαρισαϊκά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν σκέφτονται πώς θα πάνε στον Παράδεισο, κοντά στον Θεό, αλλά πώς θα φανούν εδώ καλοί. Στερούνται όλες τις πνευματικές χαρές, ενώ μπορούσαν να ζήσουν από ‘δω τον Παράδεισο. Έτσι μένουν γήινοι άνθρωποι. Προσπαθούν να ζήσουν μια πνευματική ζωή με κοσμικό τρόπο. Μέσα τους όμως είναι άδειοι, δεν υπάρχει Θεός.

Δυστυχώς, το κοσμικό πνεύμα έχει επιδράσει πολύ και στους πνευματικούς ανθρώπους. Αν πνευματικοί άνθρωποι ενεργούν και σ κέφτωνται κοσμικά, τι να κάνουν οι κοσμικοί; Είπα σε μερικούς να βοηθήσουν ναρκομανή παιδιά και μου είπαν: “Αν κάνουμε ένα ίδρυμα για ναρκομανείς, δεν θα μας δίνουν καμμιά περιουσία. Γι’ αυτό θα κάνουμε Γηροκομείο”. Δεν λέω ότι το Γηροκομείο δεν χρειάζεται. Αλλοίμονο! Αλλά, αν ξεκινούμε έτσι, αυτά δεν θα είναι ευαγή αλλά… “ναυαγή” ιδρύματα! Δεν καταλαβαίνουν ότι η κοσμική επιτυχία είναι αποτυχία πνευματική.

(6) Εξαποστειλάριο της εορτή των Χριστουγέννων: “Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά, εύρομεν την αλήθειαν, και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος”.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

 ΗΛΙΑΣ    ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 5 ΙΟΥΛ  2012

 

Απομακρύνουν τα παιδιά από την ΕκκλησίαΓέροντας Παΐσιος

Γέροντας Παΐσιος - Απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία

Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείες....», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.
- Και τα κοριτσάκια ψάλλανε;
- Ναι, όλα μαζί τα παιδιά. Παλιά, η Εκκλησία ήταν δίπλα στο σχολείο και παίζαμε γύρω από την Εκκλησία, στην αυλή της. Μας πήγαιναν στην Εκκλησία οι δάσκαλοι στις γιορτές, και ας χάναμε κανένα μάθημα.
Προτιμούσε ο δάσκαλος να χάση μια ώρα, για να λειτου ργηθούν τα παιδιά. Έτσι τα παιδιά διδάσκονταν, αγιάζονταν, γίνονταν αρνάκια. Είχαμε και έναν δάσκαλο Εβραίο, αλλά θρησκευτικά δεν μας δίδασκε,ερχόταν μια δασκάλα και μας έκανε θρησκευτικά. Παρ’ όλο όμως που ήταν Εβραίος, μας πήγαινε μέχρι την Εκκλησία. Και στην Εκκλησία όλα τα παιδιά στεκόμασταν όρθια, ήσυχα.
Και βλέπω σήμερα που απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία, πως έχουν αγριέψει! Ενώ στην Εκκλησία το παιδάκι θα ηρεμήσει, θα γίνει καλό παιδί, γιατί δέχεται την ευλογία του Θεού, αγιάζεται. Δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία, για να μην επηρεασθούν από τα πνευματικά! Από τις άλλες ανοησίες όχι μόνον δεν τα απομακρύνουν, αλλά τους τις διδάσκουν κιόλας! Μα δεν καταλαβαίνουν ότι ταπαιδάκια, αν επηρεασθούν, ας υποθέσουμε, από την Εκκλησία, από την θρησκεία, στο κάτω-κάτω δεν θα κάνουν αταξίες, θα είναι φρόνιμα, θα έχουν επιμέλεια στα μαθήματά τους, δεν θα είναι ζαλισμένα
όπως τώρα. Μέχρι να μεγαλώσουν, και στα θέματα τα εθνικά θα είναι σωστά τοποθετημένα, δεν θα μπλέξουν με παρέες, με ναρκωτικά, να αχρηστευθούν. Όλα αυτά δεν θα είναι μια προϋπόθεση να γίνουνκαλοί άνθρωποι; Αυτό τουλάχιστον δεν το αναγνωρίζουν; Δεν το σέβονται;
Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία. Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν την πίστη τους. Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν. Τα καταστρέφουν από μικρά. Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα
κυβερνούν. Τα κάνουν όλα άνω-κάτω συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάνουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.
Πηγή: Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Α’

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  4 ΙΟΥΛ 2012