ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Το φως της ψυχής

Για δυό λόγους πρέπει κανείς να καλοτυχίζη και να θαυμάζη αυτούς που υπηρετούν τον Θεό˙ πρώτον διότι την ελπίδα της σωτηρίας τους την έχουν εναποθέσει στις άγιες προσευχές και δεύτερον διότι με την γραφή διαφύλαξαν τους ύμνους και τις λατρείες που προσέφεραν στον Θεό και μας μετέδωσαν τον δικό τους θησαυρό , για να μπορέσουν να προσελκύσουν στον ζήλο τους κάθε τι που συμβαίνει.

Διότι ο τρόπος των διδασκάλων πρέπει να μεταδίδεται στους μαθητές τους και οι ακροατές πρέπει να γίνωνται μιμητές της αρετής των διδασκάλων, για να ζούμε όλο το χρόνο με τις προσευχές , με την μελέτη και την λατρεία του Θεού, και αυτά να τα θεωρούμε ως ζωή, αυτά ως υγεία και πλούτο, αυτά ως όριο των αγαθών, το να προσευχώμαστε δηλαδή συνέχεια στον Θεό με καθαρή και αγνή ψυχή.

Διότι, όπως ο ήλιος χαρίζει στο σώμα το φως, έτσι και η προσευχή χαρίζει το φως στην ψυχή. Και αν ο τυφλός ζημιώνεται που δεν βλέπει τον ήλιο, πόσο περισσότερο ζημιώνεται ο χριστιανός που δεν προσεύχεται συνέχεια και δεν βάζει μέσα στην ψυχή του το φως του Χριστού που αποκτάται με την προσευχή; Αν και ποιος δε θα απορούσε και δεν θα εκπλησσόταν για την φιλανθρωπία του Θεού η οποία φαίνεται σε όλους μας καθημερινά, χαρίζοντας στους ανθρώπους τέτοια τιμή ώστε να τους αξιώνη να προσεύχονται και να συνομιλούν μαζί Του!

Διότι πραγματικά, την ώρα της προσευχής συνομιλούμε με τον Θεό, με αυτήν συνδεόμαστε και με τους αγγέλους και δείχνουμε ότι διαφέρουμε πολύ ως προς την επικοινωνία μας από τα άλογα ζώα.


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Γέροντα, γιατί ἡ Παναγία ἄλλοτε µοῦ δίνει ἀµέσως αὐτὸ ποὺ τῆς ζητῶ καὶ ἄλλοτε ὄχι;

– Γέροντα, γιατί ἡ Παναγία ἄλλοτε µοῦ δίνει ἀµέσως αὐτὸ ποὺ τῆς ζητῶ καὶ ἄλλοτε ὄχι;
– Ἡ Παναγία, ὅποτε ἔχουµε ἀνάγκη, ἀπαντᾶ ἀµέσως στὴν προσευχή µας• ὅποτε δὲν ἔχουµε, µᾶς ἀφήνει, γιὰ νὰ ἀποκτήσουµε λίγη παλλη

καριά. Ὅταν ἤµουν στὴν Μονὴ Φιλοθέου, µιὰ φορά, ἀµέσως µετὰ τὴν ἀγρυπνία τῆς Παναγίας µὲ ἔστειλε ἕνας Προϊστάµενος νὰ πάω ἕνα γράµµα στὴν Μονὴ Ἰβήρων. Ὕστερα ἔπρεπε νὰ πάω κάτω στὸν ἀρσανὰ τῆς µονῆς καὶ νὰ περιµένω ἕνα γεροντάκι ποὺ θὰ ἐρχόταν µὲ τὸ καραβάκι, γιὰ νὰ τὸ συνοδεύσω στὸ µοναστήρι µας – ἀπόσταση µιάµιση ὥρα µὲ τὰ πόδια. Ἤµουν ἀπὸ νηστεία καὶ ἀπὸ ἀγρυπνία. Τότε τὴν νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου τὴν χώριζα στὰ δύο• µέχρι τῆς Μεταµορφώσεως δὲν ἔτρωγα τίποτε, τὴν ἡµέρα τῆς Μεταµορφώσεως ἔτρωγα, καὶ µετὰ µέχρι τῆς Παναγίας πάλι δὲν ἔτρωγα τίποτε. Ἔφυγα λοιπὸν ἀµέσως µετὰ τὴν ἀγρυπνία καὶ οὔτε σκέφθηκα νὰ πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι. Ἔφθασα στὴν Μονὴ Ἰβήρων, ἔδωσα τὸ γράµµα καὶ κατέβηκα στὸν ἀρσανά, γιὰ νὰ περιµένω τὸ καραβάκι. Θὰ ἐρχόταν κατὰ τὶς τέσσερις τὸ ἀπόγευµα, ἀλλὰ ἀργοῦσε νὰ ἔρθη. Ἄρχισα ἐν τῷ µεταξὺ νὰ ζαλίζωµαι. Πιὸ πέρα εἶχε µιὰ στοίβα ἀπὸ κορµοὺς δένδρων, σὰν τηλεγραφόξυλα, καὶ εἶπα µὲ τὸν λογισµό µου: «Ἂς πάω νὰ καθήσω ἐκεῖ ποὺ εἶναι λίγο ἀπόµερα, γιὰ νὰ µὴ µὲ δῆ κανεὶς καὶ ἀρχίση νὰ µὲ ρωτάη τί ἔπαθα». Ὅταν κάθησα, µοῦ πέρασε ὁ λογισµὸς νὰ κάνω κοµποσχοίνι στὴν Παναγία νὰ µοῦ οἰκονοµήση κάτι. Ἀλλὰ ἀµέσως ἀντέδρασα στὸν λογισµὸ καὶ εἶπα: «Ταλαίπωρε, γιὰ τέτοια τιποτένια πράγµατα θὰ ἐνοχλῆς τὴν Παναγία;». Τότε βλέπω µπροστά µου ἕναν Μοναχό. Κρατοῦσε ἕνα στρογγυλὸ ψωµί, δύο σύκα καὶ ἕνα µεγάλο τσαµπὶ σταφύλι. «Πάρε αὐτά, µοῦ εἶπε, εἰς δόξαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου», καὶ χάθηκε. Ἔ, τότε διαλύθηκα• µὲ ἔπιασαν τὰ κλάµατα, οὔτε ἤθελα νὰ φάω πιὰ … Πά, πά! Τί Μάνα εἶναι Αὐτή! Νὰ φροντίζη καὶ γιὰ τὶς µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τί θὰ πῆ αὐτό!



Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,

«ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς»
ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012,
σελ. 90-91

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 10 ΟΚΤ 2012 

«Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ-ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ»

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Βογατσικοῦ 7 - 546 22 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310-229.871, καὶ τηλεομ. 2310-269.291.-

                                                                                       

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 «Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ-ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ

ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ»

Στὶς 13 Ὀκτωβρίου ἀρχίζουν οἱ ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ πολιούχου τῆς Θεσσαλονίκης μας ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ τοῦ Μυροβλύτου, καὶ τὴν συμπλήρωση 100 χρόνων ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσή της.

Στὶς 4.30 τὸ ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 13 Ὀκτωβρίου θὰ γίνῃ στὸ χῶρο πρὸ τοῦ Λευκοῦ Πύργου ἡ ἐπίσημη ὑποδοχὴ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ», ἡ ὁποία μεταφέρεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ ἁγίου Ὄρους μὲ πολεμικὸ πλοῖο. Τὴν θαυματουργὸ Εἰκόνα θὰ ὑποδεχθοῦν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος, ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, ὁ Κλῆρος, οἱ Ἀρχὲς τοῦ τόπου, καὶ ὁ εὐσεβὴς Λαός. Τὸ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» θὰ μεταφερθῇ λιτανευτικῶς στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ πολιούχου ἁγίου Δημητρίου, ὅπου θὰ τελεσθοῦν ἡ ἐπίσημη Δοξολογία καὶ ὁ μέγας πολυαρχιερατικὸς Ἑσπερινός.

Προσκαλοῦνται ὅλοι νὰ μετάσχουν στὸ σημαντικὸ αὐτὸ γεγονὸς τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

  

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.-http://www.imth.gr/default.aspx?lang=el-GR&loc=1&&page=139&newsid=513

Μήπως είναι δυνατόν η φωτιά να σβηστεί με φωτιά; (Αγ. Ι. Χρυσοστόμου)

Όταν πρόκειται να ελέγξουμε, δεν χρειάζεται μόνον θάρρος, αλλά περισσότερο πραότητα παρά θάρρος. Γιατί οι αμαρτωλοί κανέναν άνθρωπο δεν αποστρέφονται και δεν μισούν τόσο, όσον αυτόν που πρόκειται να τους ελέγξει· και επιθυμούν να πιαστούν από κάποια δικαιολογία, ώστε να αποσκιρτήσουν και να ξεφύγουν την επίπληξη. Πρέπει λοιπόν να τους συγκρατούμε με την πραότητα και την υποχωρητικότητα. Γιατί εκείνος που ελέγχει όχι μόνον με τη φωνή του, αλλά και με την παρουσία του γίνεται ενοχλητικός και ανυπόφορος σ’ εκείνους που αμαρτάνουν. «Γιατί», όπως λέγει η Γραφή, «είναι αποκρουστικός και ανυπόφορος και μόνον που τον βλέπουμε». Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να δείχνουμε μεγάλη πραότητα.

«Αδελφοί, αν από αδυναμία παρασυρθεί κανείς σε κάποιο αμάρτημα»…, «σεις πού είστε πνευματικά προοδευμένοι να τον διορθώνετε». Δεν είπε, να τον τιμωρείτε, ούτε να τον καταδικάζετε, αλλά να τον διορθώνετε. Και δεν σταμάτησε εδώ, αλλά δείχνοντας ότι πρέπει να είναι πολύ ήμεροι σ’ εκείνους που υποσκελίζονται από την αμαρτία, πρόσθεσε και τα εξής: «Με πνεύμα πραότητας». Δεν είπε με πραότητα, αλλά «με πνεύμα πραότητας», για να δείξει (φανερώσει) ότι αυτά είναι αρεστά και στο Άγιο Πνεύμα και ότι το να μπορεί κανείς να διορθώνει τους αμαρτωλούς με επιείκεια, είναι καρπός πνευματικού χαρίσματος.

Τί λοιπόν, πες μου, δεν μέμφεσαι και δεν κατηγορείς τον αδελφό σου που θυμώνει και διάκειται εχθρικώς απέναντι σου; Για ποιό λόγο λοιπόν εσύ δεν προσπαθείς να τον αντιμετωπίσεις με τον αντίθετο τρόπο, αλλά θέλεις επί πλέον να θυμώνεις και συ ο ίδιος; Μήπως είναι δυνατόν η φωτιά να σβηστεί με φωτιά; Αυτό είναι αντίθετο με τους φυσικούς νόμους. Έτσι δεν είναι ποτέ δυνατόν να καταπραΰνουμε το θυμό με άλλο θυμό. Ό,τι δηλαδή είναι για τη φωτιά το νερό, το ίδιο είναι για το θυμό η επιείκεια (η υποχωρητικότητα) και η πραότητα.

Η οργή εξουδετερώνεται με την πραότητα. Γι’ αυτό ο Κύριος παραγγέλλει να ζούμε σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους, για να μην λες, έπαθα αυτά κι’ αυτά, και γι’ αυτό εξαγριώθηκα. Κι’ αν ακόμη πάθεις αμέτρητα κακά, λέει ο Κύριος, μένε πρόβατο, κι’ έτσι θα νικήσεις τους λύκους. Λες, ο τάδε είναι κακός και διεφθαρμένος· αλλά συ έχεις τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε και τους κακούς να νικήσεις. Τί υπάρχει πιο ήμερο από το πρόβατο; Τί πιο άγριο από το λύκο; Αλλ’ όμως το πρόβατο θα νικήσει το λύκο. Κι’ αυτό αποδείχτηκε με τους Αποστόλους. Γιατί τίποτε δεν υπάρχει δυνατότερο από την πραότητα, τίποτε ισχυρότερο από τη μακροθυμία. Για τούτο ο Χριστός προστάζει να είμαστε σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Έπειτα, αφού είπε αυτά, σαν να μην ήταν αρκετή αυτή η ημερότητα, εννοώ του προβάτου, για εκείνον που θέλει να αναδείξει μαθητή Του, προσθέτει και κάτι άλλο: «Να είστε άκακοι, όπως τα περιστέρια». Έτσι, αφού ανέμιξε την πραότητα των δύο ήμερων και άκακων ζώων, ζήτησε και από μας να δείχνουμε την ίδια μεγάλη καλωσύνη, όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε άγριους. Και μη μου λες, είναι κακός ο συνάνθρωπός μου και δεν μπορώ να τον υποφέρω. Γιατί τότε κυρίως πρέπει να δείχνουμε την πραότητά μας, όταν έχουμε να κάνουμε με άγριους, με ανήμερους. Τότε γίνεται φανερή η δύναμή της, τότε λάμπει το έργο της, το κατόρθωμά της και ο καρπός της.

Δεν λέει τίποτε ο Χριστός (στους Ιουδαίους που Τον προκαλούσαν), για να μας διδάξει να μην ελέγχουμε πάντοτε αυτούς που μας εχθρεύονται, αλλά να υπομένουμε
πολλά με επιείκεια και πραότητα.

Ακόμη κι’ αν είναι αχρειότερος από όλους, κι’ αν δεν το ομολογεί, κι’ αν δεν το διακηρύττει, πάντως σιωπηρά αναγνωρίζει τη φιλοσοφημένη ζωή σου και θα ντραπεί
από την πραότητά σου, γιατί έτσι του υπαγορεύει η συνείδησή του.

(Ι. Χρυσοστόμου, από τους τόμους: ΕΠΕ, 8Α,18, 20,6,14,32)

 http://fdathanasiou.wordpress.com/

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας Ἀναστασίου

1. Ἡ οἰκονομική κρίση πού ζοῦμε σέ πολλές χῶρες τοῦ κόσμου, καί ἰδιαίτερα ἐμεῖς στόν Νότο τῆς Εὐρώπης, ἔχει ὁδηγήσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπων σέ κατάθλιψη καί συχνά σέ ἀπόγνωση. Σήμερα ὅλο καί περισσότερο συνειδητοποιεῖται ὅτι ἡ οἰκονομική αὐτή κρίση εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικότερης κοινωνικῆς κρίσεως, μιᾶς κρίσεως ἀξιῶν. Ἀποτελεῖ συνέπεια μιᾶς θεωρητικῆς ἀντιλήψεως σχετικά μέ τόν ἄνθρωπο καί τή φύση, ἡ ὁποία, στήν ἐποχή τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, κινήθηκε σέ ἐντελῶς διαφορετική κατεύθυνση ἀπό τή χριστιανική. Ἀπωθώντας ἀπό τή συνείδηση τῶν ἀνθρώπων καί τῆς κοινωνίας τήν πίστη στόν Θεό, στόν Θεό τῆς ἀλήθειας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγάπης, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κατέληξε στό συμπέρασμα ὅτι, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται.

Ὁ σεβασμός πρός τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀντικαταστάθηκε ἀπό τή δεσποτεία ἀπροσώπων θεσμῶν καί δυνάμεων. Ὁ τονισμός τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου ὑπεχώρησε δίνοντας τήν ἔμφαση στήν ἀπόλυτη ἐλευθερία τῆς ἀγορᾶς. Ἔτσι, ἀπό κοινωνία ἐλευθέρων προσώπων φθάσαμε στό σημεῖο ὁλόκληροι λαοί νά γίνονται ὑποψήφιοι δοῦλοι ἀπροσώπων ὁμάδων, ἀνωνύμων ἐμπόρων τοῦ χρήματος πού ρυθμίζουν βασικά τίς οἰκονομίες τῶν λαῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι γνωστοί ὡς “ἀγορές”. Αὐτές αὐτονομοῦν τό χρῆμα σάν ἀφηρημένη “λογιστική” ἀξία καί τό ἐμπορεύονται. Στούς πολυσυνθέτους δαιδάλους τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἔχουν δημιουργηθεῖ νέες δομές τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος μιᾶς “εἰκονικῆς οἰκονομίας” πού κανείς κρατικός ἤ ἄλλος πολιτικός θεσμός δέν ἐλέγχει. Ἀντιθέτως, οἱ ἀποφάσεις τῶν ἀγνώστων αὐτῶν παραγόντων, πού δροῦν μέ καλυμμένα πρόσωπα, μποροῦν νά ἀνατινάξουν κράτη καί ἔθνη καί νά καταδικάσουν ἑκατομμύρια ἀνθρώπους στήν ἀνεργία καί τήν κοινωνία στήν ἐξαθλίωση. Ἔτσι, ὅλη ἡ παγκόσμια οἰκονομία ζεῖ πλέον μιά τρομερή δομική κρίση τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν πιό πειστική ἀπόδειξη τῆς κρίσεως ἀξιῶν τῆς κοινωνίας. Ἡ ἀδικία σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο κορυφώνεται στό γεγονός ὅτι τό 20% τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ πλανήτη, πού ζεῖ στίς πλούσιες χῶρες, καταναλώνει τό 80% τοῦ πλούτου τῆς γῆς. Συγχρόνως, ἡ οἰκονομική αὐθαιρεσία, ἡ διαφθορά, ἡ ἀδικία καί ἀναλγησία, πού ἄνθησαν μέ ὅποιο οἰκονομικό μοντέλο καί ἄν ἐπεβλήθηκε –καπιταλιστικό ἤ σοσιαλιστικό-, ἔχει ὁδηγήσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στήν κοινωνική περιθωριοποίηση καί ἐν πολλοῖς στήν ἐξαθλίωση.

2. Στήν ὀδυνηρή αὐτή οἰκονομική κρίση, ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά μείνει ἁπλός θεατής. Εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἀρθρώσει μέ σθένος λόγο προφητικό, πρός τρεῖς κατευθύνσεις.

α) Σθεναρή κριτική στά μέλη τῶν Ἐκκλησιῶν μας γιά τήν ἀσυνεπῆ πρός τίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου στάση, γιά τή, μικρή ἤ μεγάλη, συμμετοχή στήν ἀδικία καί τήν κοινωνική διαφθορά. Κινητοποίηση, μέ δημιουργικές πρωτοβουλίες τῶν ἐνοριῶν, τῶν διαφόρων ἐκκλησιαστικῶν ὁμάδων καί ὀργανισμῶν, γιά τήν ἄμεση ἀνακούφιση καί βοήθεια τῶν ἀσθενεστέρων μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Δόξα τῷ Θεῷ, στόν τομέα αὐτόν ὑπάρχουν ἤδη σοβαρές ἐκκλησιαστικές δράσεις.

β) Ἄσκηση θαρρετῆς κριτικῆς στά ὑλιστικά ἰδεώδη καί συστήματα πού ἀπεργάζονται τήν ἀδικία γενικότερα καί τήν οἰκονομική κρίση εἰδικότερα. Προσπάθεια νά ἐπηρεασθοῦν οἱ πολιτικές ἡγεσίες. Πρόσκληση σέ διακεκριμένους ἐπιστήμονες καί οἰκονομολόγους νά ἐπεξεργασθοῦν λύσεις, μέ σεβασμό στόν ἄνθρωπο καί τήν ταυτότητα τῶν λαῶν καί συμπαράσταση στίς προσπάθειές τους. Ἡ γενική ἀντίληψη περί ἀνθρώπου καί κτίσεως ἔχει ριζικά ὑποκύψει σέ εὐδαιμονιστικές ἀντιλήψεις. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ὑπερασπισθεῖ τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς εἰκόνος τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ- καί ἐπίσης τήν ἱερότητα τῆς κτίσεως ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ. Ἡ νοοτροπία ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀφέντης τῆς κτίσεως καί ἄρα δικαιοῦται νά καταχρᾶται τό φυσικό περιβάλλον δέν εἶναι ἁπλῶς λανθασμένη, ἀπό ἀπόψεως ὀρθοδόξου εἶναι ἁμαρτία. Σύμφωνα μέ τή χριστιανική πίστη, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὀργανικό μέρος τῆς κτίσεως καί ὀφείλει νά τή χρησιμοποιεῖ μέ σεβασμό.

γ) Οἱ κατά τόπους ᾽Εκκλησίες ἔχουν τήν εὐκαιρία νά δείξουν εὐρύτερη ἀλληλεγγύη μεταξύ τους ἐπιδρώντας στίς κοινωνίες μέσα στίς ὁποῖες ζοῦν. Π.χ. ἐπηρεάζοντας τούς λαούς τῆς Βορείου Εὐρώπης γιά κατανόηση καί ἀλληλεγγύη πρός τίς δοκιμαζόμενες κοινωνίες τῆς Νοτίου Εὐρώπης. Καί ἀντιστρόφως, περιορίζοντας τά αἰσθήματα πικρίας καί ἀγανακτήσεως τῶν οἰκονομικῶς ἀσθενεστέρων λαῶν τοῦ Νότου, γιά τήν ὑπεροπτική συμπεριφορά ὁρισμένων οἰκονομικά εὐρώστων εὐρωπαϊκῶν κρατῶν. Τά παραδείγματα, προφανῶς, μπορεῖ νά πολλαπλασιασθοῦν λόγω τῶν ἀντιθέσεων πού ὑφίστανται στήν ὑφήλιο μεταξύ οἰκονομικῶς ἰσχυρῶν καί ἀδυνάτων κρατῶν. Οἱ Ἐκκλησίες στίς πλούσιες κοινωνίες δέν δικαιοῦνται νά σιωποῦν -κάποτε καί νά συμπλέουν- καί νά ἀφήνουν νά δεσπόζουν ὑπεροπτικές φωνές πού προσβάλλουν τούς εὑρισκομένους σέ δοκιμασία λαούς.

3. Ἀλλά ἄς ἐπανέλθουμε στόν οἰκεῖο, κοινωνικό μας χῶρο. Πρωταρχικό μας χρέος εἶναι ἡ σοβαρή αὐτοκριτική. Δυστυχῶς, ἡ ἔννοια τῆς κρίσιμης αὐτῆς λέξης ἔχει ἀλλοιωθεῖ. Χρησιμοποιρεῖται συνήθως γιά νά ἐπισημανθοῦν τά λάθη τῶν ἄλλων. Ὅμως, μαζί μέ τίς ἀναμφισβήτητες εὐθύνες τῆς πολιτικῆς καί οικονομικῆς ἡγεσίας, ἐπιβάλλεται νά συνειδητοποιήσουμε τά λάθη πού ἔχουμε διαπράξει ὡς πολίτες. Ἀσφαλῶς, δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλοι συλλήβδην ἔχουν τίς ἴδιες εὐθύνες. Πολλοί ἁπλοί ἄνθρωποι εἶναι θύματα καί δέν ἔχουν ὠφεληθεῖ ἀπό τήν εὐημερία πού δημιουργήθηκε μέ χρήματα δανεικά.Ὅμως, ἄν ψάξουμε μέ διεισδυτική ματιά, οἱ περισσότεροι θά ἀνακαλύψουμε καί ἀτομικά σφάλματα καί παραλείψεις. Περιπτώσεις στίς ὁποῖες δέν ἀντισταθήκαμε στή διάχυτη ἀσυδοσία καί τήν κραυγαλέα παραβατικότητα.

Ἐπαναλαμβάνοντας ἁπλῶς τή φράση “κρίση ἀξιῶν”, κινδυνεύουμε νά χαθοῦμε στήν ἀοριστία.Ἡ Ἐκκλησία, “ἔτι καί ἔτι”, καλεῖται νά ὀνομάζει, νά τονίζει, νά ἐπισημαίνει αύτές τίς παγκοσμίου κύρους διαχρονικές ἀξίες: τή δικαιοσύνη, μέ τή σαφῆ ἔννοια: “Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς” (Ματθ. 7:12). Ἐπίσης, τήν ἀλήθεια, τήν ἀξία τοῦ μέτρου, τή συμφιλίωση, τήν ἀγάπη σέ ὅλες της τίς ἐκφράσεις καί διαστάσεις.

4. Ἡ αὐτοκριτική ὅμως δέν ἀρκεῖ. Οὔτε ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτρέπεται νά περιορισθεῖ σέ περιγραφές πού στηλιτεύουν ἀόριστα τούς παραβάτες. Ὁ προφητικός της λόγος πρέπει, χωρίς περιστροφές, νά καλεῖ σέ μετάνοια. Γιά πολλούς συγχρόνους, ἡ λέξη “μετάνοια” ἠχεῖ πολύ θρησκευτική, παρωχημένη. ᾽Εν τούτοις, παραμένει διαχρονικά ἐπίκαιρη καί ἐπαναστατική, ἀπό τότε πού τήν ἀνέδειξε πυρήνα τοῦ Εὐαγγελίου Του ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός: “Μετανοεῖτε” (Μάρκ. 1:15), ἀλλάξετε νοῦ, συμπεριφορά, τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντικρύζετε τή ζωή, ἐπαναλαμβάνει. Μόνο μέ ἀλλαγή νοῦ καί καρδιᾶς μποροῦμε νά σταματήσουμε συνήθειες καί πάθη πού ἀρρωσταίνουν τήν κοινωνία μας. Ἡ οἰκονομική καί ἠθική κρίση, πού παρουσιάζεται στήν πλειονότητα τῶν λαῶν καί κρατῶν, σχετίζεται μέ σαφῆ αἴτια, πού ἔχουν ὄνομα καί συγκεκριμένες μορφές. Περιορίζομαι νά ἐπισημάνω τρεῖς ρίζες τῆς διαφθορᾶς ἡ ὁποία εἶναι ἡ μητέρα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως.
α) Πλεονεξία. Αὐτή, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, εἶναι“εἰδωλολατρία” (Κολοσ. 3:5), ἄρνηση τῆς λατρείας πρός τόν ἀληθινό Θεό. Ὁ πλεονέκτης ἀδιαφορεῖ γιά τή νομιμότητα τῶν μεθόδων. Ἡ ἀπληστία του παίρνει ὅλο καί νέες ἀνεξέλεγκτες μορφές.Μέ ἐκφραστικό τρόπο, ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ἐπισημαίνει:”οἱ δέ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμόν καί παγίδα καί ἐπιθυμίας πολλάς ἀνοήτους καί βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τούς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καί ἀπώλειαν. Ρίζα γάρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία” (Α΄ Τιμ. 6:9). Ὁ ἰός τῆς φιλαργυρίας στή σύγχρονη ἐποχή μεταλλάσσεται καί μεταδίδεται σέ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα. Ἡ λεγομένη καταναλωτική κοινωνία ἔφθασε στήν καταναλωτική ὑστερία. Ἰδανικό καί σκοπός τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου κάθε τάξεως ἔγινε ἡ ἀλόγιστη συσσώρευση ὑλικῶν ἀγαθῶν, συχνά περιττῶν, μέ ἀδιαφορία γιά τό φυσικό περιβάλλον.
Τήν ἀπληστία αὐτή, ἡ ὁποία εἶναι αἰτία καί τῆς σύγχρονης οἰκολογικῆς κρίσεως, εἶχε στηλιτεύσει πρίν ἀπό 16 αἰῶνες ἕνας μεγάλος θεολόγος, πατέρας καί διδάσκαλος τῆς μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, τονίζοντας: “Κάνε χρήση ἀλλά ὄχι κατάχρηση. Ἄφησε τόν ἑαυτό σου νά ἀπολαύσει, ἀλλά μέ μέτρο. Μή γίνεσαι ὄλεθρος ὅλων τῶν ζώων πού ζοῦν στή γῆ καί στή θάλασσα” (Ὁμιλία περί Εὐποιΐας, 383 μ. Χ.).
β) Ἡ ἑπόμενη ρίζα τῆς διαφθορᾶς εἶναι τό ψέμα. Μέ τό ψέμα ἐπῆλθε ἡ πτώση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, μᾶς πληροφορεῖ τό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Γεν. 3:1), ἐνῶ τό τελευταῖο ἐπιμένει ὅτι θά μείνει ἔξω ἀπό τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ “πᾶς ὁ φιλῶν καί ποιῶν ψεῦδος”(Άποκ. 22:15). Τό ψέμα, τελικά, ὑπονομεύει κάτι τό πιό σημαντικό, τή δυνατότητα νά ἀγαποῦμε. Φαίνεται ἴσως κάπως παράδοξο αὐτό. Ὅπως, διεισδυτικά, ὁ Ντοστογιέφσκυ ἐξηγεῖ, βάζοντας στό στόμα τοῦ στάρετς Ζωσιμᾶ αὐτή τή συμβουλή: “Καί τό κυριότερο ἀπ᾽ ὅλα, μή λέτε ψέματα … Τό κυριότερο εἶναι νά μήν λέτε ψέματα στόν ἴδιο τόν ἑαυτό σας. Αὐτός πού λέει ψέματα στόν ἑαυτό του καί πιστεύει στό ἴδιο του τό ψέμα φτάνει στό σημεῖο νά μήν βλέπει καμμιάν ἀλήθεια, οὔτε μέσα του οὔτε καί στούς ἄλλους –καί ἔτσι χάνει κάθε ἐκτίμηση γιά τούς ἄλλους καί κάθε αὐτοεκτίμηση. Μήν ἐκτιμώντας κανέναν, παύει νά ἀγαπάει. Καί μήν ἔχοντας τήν ἀγάπη, ἀρχίζει νά παρασέρνεται ἀπό τά πάθη καί τήν ἀκολασία …. Αὐτός πού λέει ψέματα στόν ἑαυτό του εἶναι αὐτός πού προσβάλλεται πρῶτος. Γιατί καμμιά φορά εἶναι πολύ εὐχάριστο νά νιώθει κανείς προσβεβλημένος. Ἔτσι δέν εἶναι;” (Ἀδελφοί Καραμαζώφ, Τόμος Α΄).
γ) Τό κατ᾽ ἐξοχήν, πάντως, ἐπικίνδυνο, εἶναι ἡ φιλαυτία, ὁ ἐγωκεντρισμός, ἡ αἰχμαλωσία στό ἐγώ μας, ἡ λατρεία τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος, τοῦ οἰκογενειακοῦ, τοῦ τοπικοῦ, τοῦ ἐθνικοῦ. Τό ἀντίδοτο σ᾽ αὐτό παραμένει ἡ δικαιοσύνη μαζί μέ τήν ἀλληλεγγύη καί τήν αὐτοθυσία.
Τό μυστικό γιά νά βρεῖ κανείς τόν ἑαυτό του εῖναι νά τόν προσφέρει. Ὁ τονισμός καί ἡ βίωση αὐτῆς τῆς ἀξίας παραμένει ἡ κατ᾽ ἐξοχήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας: Ἡ συμπαράσταση πρός τούς θλιβομένους, ἔστω καί ἄν εὐθύνονται οἱ ἴδιοι γιά λάθη καί παραλείψεις τους (πβ. Ματθ. 25:35-40). Κανείς ἄλλος θεσμός δέν μπορεῖ νά ἐμπνεύσει καί νά προσφέρει ἀγάπη καί αὐτοθυσία. Στό κλασικό ”cognito ergo sum” (“σκέπτομαι, ἄρα ὑπάρχω”), ἡ Ἐκκλησία, ἀντλώντας ἀπό τίς καλύτερες σελίδες τῆς ἱστορίας της, προσθέτει: “ἀγαπῶ, ἄρα ὑπάρχω”, κατά τό πρότυπο τῆς ἐν ἀγάπῃ καί ἀλληλοπεριχωρήσει ὑπάρξεως τῆς Ἁγίας Τριάδος.
5. Μετά τόν κριτικό λόγο καί τόν τονισμό τῆς προσωπικῆς εὐθύνης, ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά προσφέρει ἕνα μήνυμα αἰσιοδοξίας καί ἐλπίδος. Ἡ κρίση μπορεῖ νά γίνει μιά ἰδιαίτερη εὐκαιρία πνευματικῆς ἀνανεώσεως. Ὁ πυρετός τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καθώς καί τῆς οἰκολογικῆς ἀποκαλύπτει ὅτι ὑπάρχει μία γενικότερη ἀσθένεια πού ἀπειλεῖ τήν ἐπιβίωση τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἡ σύγχρονη οἰκονομική κρίση, παρά τήν ὀδύνη καί τήν ἀμηχανία πού ἔχει προκαλέσει σέ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους, τόσο τῶν ὑπανάπτυκτων ὅσο καί τῶν ἀνεπτυγμένων κρατῶν, δίνει μιά ἐξαιρετική δυνατότητα γιά διορθωτικές ἀλλαγές σέ κρίσιμους τομεῖς τῆς παγκόσμιας, τῆς ἐθνικῆς καί προσωπικῆς μας ζωῆς. Οἱ χριστιανοί καλούμεθα νά πρωτοστατήσουμε σ᾽ αὐτές τίς προσπάθειες, ὅπως τό κάναμε (μέ πρωταγωνιστή τό Π.Σ.Ε.) στίς περιπτώσεις τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς βίας. Ἀσφαλῶς, δέν ἐξαλείφθηκαν μέ τήν κριτική καί τή δράση μας. Ὅμως ἐπετεύχθη μιά εὐρύτερη συνειδητοποίηση τῆς ἀνάγκη καταπολεμήσεώς τους.
Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἀντιμέτωπη μέ κρίσεις. Οἱ τραγικές συγκρούσεις καί ἐμπειρίες τῶν παγκοσμίων πολέμων τοῦ 20οῦ αἰῶνος ξύπνησαν τίς συνειδήσεις καί ὁδήγησαν στήν κατάργηση τῆς ἀποικιοκρατίας, τῶν φασιστικῶν συστημάτων, τῶν ρατσιστικῶν ἰδεολογιῶν καί, τελικά, στήν κατάρρευση τοῦ κομμουνισμοῦ στίς περισσότερες χῶρες. Στή διάρκεια μεγάλων δοκιμασιῶν, ὁπότε οἱ κοινωνίες φθάνουν σέ ὁριακά σημεῖα ἀντοχῆς, ἀναδύονται σπάνιες ἀρετές κρυμμένες στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἡ φιλαλήθεια, ἡ γενναιότητα, ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ συγχωρητικότητα, ἡ αὐταπάρνηση, ἡ δικαιοσύνη, ἡ φιλαλληλία. Αὐτά καί σήμερα ἀποτελοῦν πολύτιμα ἀντισώματα στίς λιποθυμικές τάσεις τοῦ κοινωνικοῦ μας σώματος. Καί αὐτά πρέπει, μέ ἐπιμονή καί σύστημα νά ἐνεργοποιήσει σήμερα ἡ Ἐκκλησία.
Ἄμεσο χρέος μας εἶναι νά στηρίξουμε τήν ἐλπίδα καί τήν ἀντοχή τῶν μελῶν μας καί τῶν λαῶν μας, καί μέ εἰλικρινῆ σεβασμό στήν ἀξία τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου προσώπου καί τοῦ κάθε ἔθνους, νά ἀγωνισθοῦμε γιά τή δίκαιη ὑπέρβαση τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, γιά μιά οὐσιαστική ἀλληλεγγύη μέσα στήν κοινωνία μας καί μεταξύ τῶν λαῶν τῆς οἰκουμένης.

Να παρακαλούμε να φωτίζει ο Θεός αυτούς που μας κυβερνούν!

«Να παρακαλούμε να

φωτίζει ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν, να έχουν φόβο Θεού, για να μπορέσουν κάτι να πουν.

Λίγο, μια φωτισμένη κουβέντα
αν πουν, τακ, αλλάζουν μια κατάσταση.
Αν πουν μια ανοησία, μπορεί ολόκληρο κράτος να το τσαλακώσουν.
Μια άσχημη απόφαση είναι καταστροφή.
Δεν είναι μόνον η υλική δυστυχία, που πεινούν, που δυστυχούν οι άνθρωποι, η πνευματική δυστυχία είναι πιο μεγάλη.
Η προσευχή πολύ θα βοηθήση να τους φωτίση λιγάκι ο Χριστός.

Παίρνει το κατσαβιδάκι ο Χριστός, λίγο ένα στρίψιμο, μια βόλτα πίσω εντάξει, όλα τακτοποιούνται.
Σιγά – σιγά, όταν ο Θεός φωτίζει μερικούς ανθρώπους, τότε το κακό εξευτελίζεται μόνο του.
Γιατί το κακό μόνο του καταστρέφεται, δεν το καταστρέφει ο Θεός. Τελικά τα πράγματα θα έρθουν στην θέση τους!!!»
Φωτογραφία: Να παρακαλούμε να φωτίζει ο Θεός αυτούς που μας κυβερνούν! «Να παρακαλούμε να φωτίζει ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν, να έχουν φόβο Θεού, για να μπορέσουν κάτι να πουν. Λίγο, μια φωτισμένη κουβέντα αν πουν, τακ, αλλάζουν μια κατάσταση. Αν πουν μια ανοησία, μπορεί ολόκληρο κράτος να το τσαλακώσουν. Μια άσχημη απόφαση είναι καταστροφή. Δεν είναι μόνον η υλική δυστυχία, που πεινούν, που δυστυχούν οι άνθρωποι, η πνευματική δυστυχία είναι πιο μεγάλη. Η προσευχή πολύ θα βοηθήση να τους φωτίση λιγάκι ο Χριστός. Παίρνει το κατσαβιδάκι ο Χριστός, λίγο ένα στρίψιμο, μια βόλτα πίσω εντάξει, όλα τακτοποιούνται. Σιγά – σιγά, όταν ο Θεός φωτίζει μερικούς ανθρώπους, τότε το κακό εξευτελίζεται μόνο του. Γιατί το κακό μόνο του καταστρέφεται, δεν το καταστρέφει ο Θεός. Τελικά τα πράγματα θα έρθουν στην θέση τους!!!»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Από: ηλιας χαιντουτης

Όσιος Ανδρέας της Τότμα, ο δια Χριστόν Σαλός.

10 Οκτωβρίου

Ο όσιος γεννήθηκε το 1638 μ.Χ. και καταγόταν από αγράμματους αλλά ευλαβείς χωρικούς της περιοχής του Βολογκντά της Ρωσίας. Ούτε ο ίδιος πήρε κάποια ιδιαίτερη μόρφωση και όσα ήξερε τα έμαθε από τις ακολουθίες της Εκκλησίας. Όταν πέθαναν οι γονείς του, μπήκε σαν δόκιμος μοναχός στη μονή της Αναστάσεως του Σωτήρος στο Γκάλιτς, που βρισκόταν στην επισκοπή της Κοστρόμα. Εκεί ο ηγούμενος Στέφανος μπόρεσε να διακρίνει τα χαρίσματα του Ανδρέα και τον ενθάρρυνε να προχωρήσει στη σκληρή και δύσκολη άσκηση της δια Χριστόν σαλότητας.

Έτσι ο άγιος εγκατέλειψε το μοναστήρι, στο οποίο επέστρεφε κατά καιρούς για εξομολόγηση στο γέροντά του. Άρχισε να ζει σαν γιουροντίβυ στους δρόμους της κοντινής πόλης Τότμα, που κανένας δεν τον γνώριζε. Ως συνήθως έμενε κοντά στον εκεί ναό της Αναστάσεως , όπου όλο το βράδυ αφιέρωνε στην προσευχή, ενώ τις μέρες εκτός από το διακόνημά του, να εμπαίζει και να εμπαίζεται, ζητιάνευε για να μπορεί ακολούθως να ελεεί όσους είχαν ανάγκη.

Σε όλες τις εποχές τριγυρνούσε ανυπόδητος, που ήταν και το χαρακτηριστικό όλων των δια Χριστόν σαλών. Έτρωγε μόνο λίγο ψωμί και έπινε μόνο λίγο νερό. Συνήθιζε να επισκέπτεται όλους τους ναούς και τα μοναστήρια της περιοχής για προσκύνημα, όπου καθοδόν πάντοτε νουθετούσε με το δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο. Απέκτησε το χάρισμα της θαυματουργίας και τη φήμη μεγάλου ασκητή.

Κάποτε συνάντησε το φύλαρχο μιας άγριας φυλής της περιοχής , ο οποίος έπασχε από κάποια χρόνια οφθαλμολογική ασθένεια και αφού η φήμη του Ανδρέα έφτασε μέχρι εκεί, του ζήτησε να το γιατρέψει. Ο όσιος αρνήθηκε ότι είχε τέτοιο χάρισμα, λέγοντάς του ότι μόνο ο Κύριος Ιησούς Χριστός μπορεί να γιατρεύει ασθένειες και βιάστηκε να φύγει. Ο φύλαρχος όμως έπλυνε τα μάτια του με το χιόνι, πάνω στο οποίο στεκόταν ό άγιος και έγινε αμέσως καλά.

Προς το τέλος της ζωής του που εξαντλήθηκε από την ταλαιπωρία και την άσκηση και όταν έφτασε ο καιρός της κοίμησής του, το οποίο ο όσιος προείδε, πήγε στον ιερέα Ιωάννη στο ναό της Αναστάσεως και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Ακολούθως κοιμήθηκε ειρηνικά στις 10 Οκτωβρίου 1673 μ.Χ. , ημέρα που η Αγία Ρωσική Εκκλησία τιμά και εορτάζει τη μνήμη του.

Μετά την κοίμησή του εμφανίστηκε σε μια άρρωστη γυναίκα , που τον επικαλέστηκε και της είπε να ασπαστεί το Ευαγγέλιο που κρατούσε στο χέρι του και να πάει στον τάφο του για προσκύνημα. Πράγματι έτσι έγινε και η γυναίκα θεραπεύτηκε.



Από το βιβλίο,

“Εμπαίζοντες

«Ημείς μωροί δια Χριστόν»”

Ίκαρος Πετρίδης
Εκδόσεις: ΜΟΡΦΗ εκδοθήτω
Αθήνα Μάρτιος 2008

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ- ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Μην αγαπήσετε ποτέ την πολυτέλεια και την άνεση. Τα σπίτια των ανθρώπων είναι ψεύτικα χρεωμένα σήμερα. Το ίδιο και οι καρδιές. Τι είναι αυτό το τόσο πλήρες που γελά τον άνθρωπο; Τι είναι το
τόσο γλυκό; Προσπαθήστε να αρκείσθε και να αγαπάτε

τα απλά και λίγα πράγματα, διότι τα πολλά φέρνουν προσκόλληση και μέριμνα».

«Η καλή διαχείριση της γλώσσας είναι σπουδαία αρετή. Τα πάντα περπατούν πάνω στη γλώσσα μας. Ο φλύαρος άνθρωπος αμαρτάνει διαρκώς και πέφτει σε μεγάλες παγίδες. Θα νιώσετε μεγάλη χαρά όταν είστε εγκρατείς στη γλώσσα. Μη μιλάτε διαρκώς. Επικοινωνία είναι και το χαμόγελο και η καθαρή ματιά και η κάθε είδους αγνή επαφή».

«Στην πνευματική ζωή μην ασχολείστε ιδιαίτερα με τα μέλλοντα και τα περίεργα. Οι Άγιοι Πατέρες εσχατολογούν διαρκώς, αλλά καταλήγουν στο ότι σήμερα κρίνομαι, αρνούμαι ή δέχομαι το Χριστό και τον Πονηρό. Κάντε τον αγώνα σας μέσα στην Εκκλησία και εκείνη θα σας οδηγήσει. Ο Χριστός, αν αγωνιζόμαστε, θα μας προειδοποιήσει για όλα όσα θα γίνουν».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

https://www.facebook.com/pages/Οι-αγγελοι-του-φωτος

Η μαύρη γραμμή της πιστωτικής κάρτας

Η μαύρη γραμμή της πιστωτικής κάρτας
-Γέροντα, είναι κακό να έχει κανείς πιστωτικές κάρτες; (Ό Γέροντας, αφού εξέτασε την κάρτα, απάντησε):
Όχι ευλογημένε, δεν είναι σφράγισμα αυτό. Άλλα βλέπεις αυτή τη μαύρη γραμμή κάτω από το όνομα; Σου αρέσει να φοράς πένθος χωρίς να έχεις κηδεία!!!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 10ΟΚΤΩ 2012 

Άγιον Όρος - Η δημοκρατία των μοναχών

Μονές Μεγίστης, Λαύρας, Βατοπεδίου, Ιβήρων Χελανδαρίου, Διονυσίου, Κουτλουμουσίου, Παντοκράτορας κ.ά. Για περισσότερα από χίλια χρόνια μοναχοί και ερημίτες ζουν τη σχέση τους με το θείο σε 20 αυτοδιοικούμενα μοναστήρια σε σκήτες και σπηλιές. Για πρώτη φορά το Άγιον Όρος αποκαλύπτεται στην κάμερα. Μια ομάδα Γάλλων κινηματογραφιστών, τον Μάρτιο του 2007 επισκέφτηκε την "δημοκρατία των μοναχών" και κατέγραψε την καθημερινότητά τους, τις συνήθειες και τις ιερές στιγμές τους.

Προσευχή Καλλίστου Πατριάρχου

Θα σε δοξολογήσω άφατε Κύριε, Τριάς Αγία· με τρόπο οχι κατάλληλο για Σένα, αλλά εφικτό στις δυνάμεις μου. Εσύ  λοιπόν  ανέκφραστε, μαζί με όσα αναφέρονται σε Σένα, ευρίσκεσαι απείρως ανώτερα και επέκεινα κάθε λόγου που ποθεί να ομιλεί για Σένα και νου που επιθυμεί να Σε νοεί. Εσύ με την μεγαλοπρεπή βουλή Σου με έφερες στην ζωή απο το μηδέν, με έπλασες με τα χέρια Σου όπως κανένα άλλο κτίσμα, κατ' εικόνα δική Σου και ομοίωση. Εγώ όμως ο άθλιος, που πλάσθηκα με τόσο μεγάλη τιμή και δοξα, φέρθηκα με αγνωμοσύνη και αχαριστία απέναντι στις εντολές Σου, παρόλο που αυτές είναι πλήρεις ειρήνης , αληθινής ευφροσύνης και θείας τελειότητας(...) Εσύ όμως ποτέ δεν παρείδες την πτώση μου έως τέλους, αλλά με κάλεσες υπεράγαθε με φωνή πνεύματος στα μυστικά μύχια της καρδίας μου και είπες π ρος την εξουθενημένη ψυχή μου: μη φοβάσαι, εγώ είμαι η σωτηρία σου· ξαναγύρισε στην πρώτη σου ανάπαυση και μην πλανάσαι. Με αυτόν τον τόπο με παρηγόρησες Ιησού μου ανεξίκακε και έγινες λαμπρός υπερασπιστής της σωτηρίας μου. Εσύ ως δεξιά του Κυρίου και Πατρός με ενδυνάμωσες και με ανόρθωσες με την θεία παιδεία Σου.

Έλα λοιπόν Λόγε του Θεου στην καρδιά μου ως εγγύηση ασφαλείας για να μπορέσω να αντικρύσω την υπερ φύση ωραιότητα Σου· άγγιξε τα χέρια μου για να πράττω τις άγιες και ζωοποιές εντολές Σου. Έλα Ιησού Χριστέ επουράνιε Βασιλεύ, ώστε να ζήσω εντός Σου εν πνεύματι. Καθώς εγώ επιστρέφω σε Σένα με όλη την ψυχή μου, κατασκήνωσε κοντά μου Εσύ, η υπερκόσμια ευφροσύνη όσων ζείς μέσα τους  με ανέκφραστο τρόπο. Έστραψε την λάμψη σου καθ' υπερβολήν Σοφέ, για να συναχθεί η κατακερματισμένη ψυχή μου στον εαυτό της και κατόπιν σε Σένα , για να διασκορπισθούν και να χαθούν όσοι αναίτια με εχθρεύονται, άδικα με καταδιώκουν και χωρίς έλεος με κακοποιούν. Παρακαλώ Συ Κύριε φύλαξέ με ως κόρην οφθαλμού  έως τέλους, ώστε παραμένοντας μαζί σου να θεωρώ το Πρόσωπο σου , υπερέδοξε και άρρητε Δέσποτα. (Δ΄, 346-8)

Επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στη Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης-Δείτε το επίσημο πρόγραμμα

Πρόγραμμα επισκέψεως της Α.Θ.Π. Του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου εις την Ιερά Μητρόπολη Σισανίου και Σιτιστής

Πέμπτην 25 Οκτωβρίου

4:30 μ.μ. Άφιξης του Πατριάρχου εις τον  προ του Δημαρχείου χώρων. Προσφώνησης από την κ. Παναγιώτα Όρφανίδου, Δήμαρχων Βοΐου. Απάντησης του Παναγιότατου. Πορεία προς Άγιων Δημήτριων. Μέγας Εσπερινός. Προσφώνησης υπό του Προϊσταμένου του Μητροπολιτικού Ναού Αρχιμανδρίτου π. Στεφάνου Λαμπροπούλου. Προσφώνησης υπό του Περιφερειάρχου Δυτικής Μακεδονίας κ. Γεωργίου Δακή. Ομιλία Παναγιότατου.

9:00 μ.μ. Δείπνον υπό της Δημάρχου Βοΐου κ. Παναγιώτας Ορφανίδου, εις το ξενοδοχείων «ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ»

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου

Πατριαρχική Θεία Λειτουργία εις το τέλος προσφώνησης υπό του Μητροπολίτου Σιατίστης κ. Παύλου ομιλία Παναγιωτάτου.

11:30 μ.μ. Προσφορά καφέ εις το Επισκοπειον

12:45 μ.μ. Επίσκεψις εις το εκκλ. Μουσείον

01:30μ.μ. Γεύμα προσφερόμενον  υπο του εκκλησ συμβουλειου του Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου εις το ξενοδοχειο «ΣΙΑΤΙΣΤΑ». Ανάπαυσις

05:30μ.μ. Επίσκεψις εις αρχοντικό Πούλκως, εις διατιρητεαν οικίαν Ντέρου και εις Ιερόν Ναον Αγίας Παρασκευής. Ξενάγησις

06:30 μ.μ. Ιερατικόν συνέδριον εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Δημητρίου

07:30 μ.μ. ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΤΙΜΗΣ προς τιμήν του Παναγιωτάτου εις το Τραπάτζειον Γυμνάσιον

09:30 μ.μ. Δείπνον προσφερόμενον  υπο του Περιφερειάρχου κ. Γιώργου Δάκη σύντομος πρόποσις υπο του κ. Περιφερειάρχου. Αντιφώνησις του Παναγιωτάτου.

Σάββατο 27 Οκτώβριου

09:30 μ.μ. εις Άγιον Γεώργιον Έράτυρας. Υποδοχή Δοξολογία. Σύντομος προσφώνησις ύπο του Πανοσιολ Αρχιμανδρίτου π. Νικολάου Άλεξιου. Αντιφώνησις Παναγιωτάτου

11:00π.μ. Επίσκεψις εις ερείπια παλαιού Επισκοπικόυ Ναού εις το Σισάνιον. Ξενάγησις υπο τις Αρχαιολόγου κ. Μαρίας Τσιάπαλη.

12:30 μ.μ Επίσκεψις εις την Ιεράν Μονήν Αγίου Αθανασίου Εράτυρας – Δοξολογία. Προσφώνησις απο του Καθηγουμένου Αρχιμ. Π. Νικηφόρου Μητρούδη. Αντιφώνησις Παναγιωτάτου. Αγιασμός Θεμελιώσεως Εκκλησ. Μουσείου και εγκαινίων ανακαινισθέντος κτιρίου Ιεράς Μονής – Δεξίωσις

02:00 μ.μ. Γεύμα εις την Σιάτιστα ύπο του Αντιπεριφερειαρχου Κοζάνης κ. Ιωάννου Σόκκουτη σύντομος πρόποσις υπο του κ. Αντιπεριφερειάρχου. Αντιφωνίσις ύπο του Παναγιωτάτου. Ανάπαυσις (εις το Ξενοχείον).

05:00 μ.μ. Επίσκεψις  εις Ιεράν Μονήν Μικροκάστρου. Προσφώνησις ύπο τις Καθηγουμένης Μοναχης Θεολογίας. Ομιλία Παναγιωτάτου.

ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ