10 Οκτωβρίου
Ο όσιος γεννήθηκε το 1638 μ.Χ. και καταγόταν από αγράμματους αλλά ευλαβείς χωρικούς της περιοχής του Βολογκντά της Ρωσίας. Ούτε ο ίδιος πήρε κάποια ιδιαίτερη μόρφωση και όσα ήξερε τα έμαθε από τις ακολουθίες της Εκκλησίας. Όταν πέθαναν οι γονείς του, μπήκε σαν δόκιμος μοναχός στη μονή της Αναστάσεως του Σωτήρος στο Γκάλιτς, που βρισκόταν στην επισκοπή της Κοστρόμα. Εκεί ο ηγούμενος Στέφανος μπόρεσε να διακρίνει τα χαρίσματα του Ανδρέα και τον ενθάρρυνε να προχωρήσει στη σκληρή και δύσκολη άσκηση της δια Χριστόν σαλότητας.
Έτσι ο άγιος εγκατέλειψε το μοναστήρι, στο οποίο επέστρεφε κατά καιρούς για εξομολόγηση στο γέροντά του. Άρχισε να ζει σαν γιουροντίβυ στους δρόμους της κοντινής πόλης Τότμα, που κανένας δεν τον γνώριζε. Ως συνήθως έμενε κοντά στον εκεί ναό της Αναστάσεως , όπου όλο το βράδυ αφιέρωνε στην προσευχή, ενώ τις μέρες εκτός από το διακόνημά του, να εμπαίζει και να εμπαίζεται, ζητιάνευε για να μπορεί ακολούθως να ελεεί όσους είχαν ανάγκη.
Σε όλες τις εποχές τριγυρνούσε ανυπόδητος, που ήταν και το χαρακτηριστικό όλων των δια Χριστόν σαλών. Έτρωγε μόνο λίγο ψωμί και έπινε μόνο λίγο νερό. Συνήθιζε να επισκέπτεται όλους τους ναούς και τα μοναστήρια της περιοχής για προσκύνημα, όπου καθοδόν πάντοτε νουθετούσε με το δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο. Απέκτησε το χάρισμα της θαυματουργίας και τη φήμη μεγάλου ασκητή.
Κάποτε συνάντησε το φύλαρχο μιας άγριας φυλής της περιοχής , ο οποίος έπασχε από κάποια χρόνια οφθαλμολογική ασθένεια και αφού η φήμη του Ανδρέα έφτασε μέχρι εκεί, του ζήτησε να το γιατρέψει. Ο όσιος αρνήθηκε ότι είχε τέτοιο χάρισμα, λέγοντάς του ότι μόνο ο Κύριος Ιησούς Χριστός μπορεί να γιατρεύει ασθένειες και βιάστηκε να φύγει. Ο φύλαρχος όμως έπλυνε τα μάτια του με το χιόνι, πάνω στο οποίο στεκόταν ό άγιος και έγινε αμέσως καλά.
Προς το τέλος της ζωής του που εξαντλήθηκε από την ταλαιπωρία και την άσκηση και όταν έφτασε ο καιρός της κοίμησής του, το οποίο ο όσιος προείδε, πήγε στον ιερέα Ιωάννη στο ναό της Αναστάσεως και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Ακολούθως κοιμήθηκε ειρηνικά στις 10 Οκτωβρίου 1673 μ.Χ. , ημέρα που η Αγία Ρωσική Εκκλησία τιμά και εορτάζει τη μνήμη του.
Μετά την κοίμησή του εμφανίστηκε σε μια άρρωστη γυναίκα , που τον επικαλέστηκε και της είπε να ασπαστεί το Ευαγγέλιο που κρατούσε στο χέρι του και να πάει στον τάφο του για προσκύνημα. Πράγματι έτσι έγινε και η γυναίκα θεραπεύτηκε.
Από το βιβλίο,
“Εμπαίζοντες
«Ημείς μωροί δια Χριστόν»”
Ίκαρος Πετρίδης
Εκδόσεις: ΜΟΡΦΗ εκδοθήτω
Αθήνα Μάρτιος 2008
Ο όσιος γεννήθηκε το 1638 μ.Χ. και καταγόταν από αγράμματους αλλά ευλαβείς χωρικούς της περιοχής του Βολογκντά της Ρωσίας. Ούτε ο ίδιος πήρε κάποια ιδιαίτερη μόρφωση και όσα ήξερε τα έμαθε από τις ακολουθίες της Εκκλησίας. Όταν πέθαναν οι γονείς του, μπήκε σαν δόκιμος μοναχός στη μονή της Αναστάσεως του Σωτήρος στο Γκάλιτς, που βρισκόταν στην επισκοπή της Κοστρόμα. Εκεί ο ηγούμενος Στέφανος μπόρεσε να διακρίνει τα χαρίσματα του Ανδρέα και τον ενθάρρυνε να προχωρήσει στη σκληρή και δύσκολη άσκηση της δια Χριστόν σαλότητας.
Έτσι ο άγιος εγκατέλειψε το μοναστήρι, στο οποίο επέστρεφε κατά καιρούς για εξομολόγηση στο γέροντά του. Άρχισε να ζει σαν γιουροντίβυ στους δρόμους της κοντινής πόλης Τότμα, που κανένας δεν τον γνώριζε. Ως συνήθως έμενε κοντά στον εκεί ναό της Αναστάσεως , όπου όλο το βράδυ αφιέρωνε στην προσευχή, ενώ τις μέρες εκτός από το διακόνημά του, να εμπαίζει και να εμπαίζεται, ζητιάνευε για να μπορεί ακολούθως να ελεεί όσους είχαν ανάγκη.
Σε όλες τις εποχές τριγυρνούσε ανυπόδητος, που ήταν και το χαρακτηριστικό όλων των δια Χριστόν σαλών. Έτρωγε μόνο λίγο ψωμί και έπινε μόνο λίγο νερό. Συνήθιζε να επισκέπτεται όλους τους ναούς και τα μοναστήρια της περιοχής για προσκύνημα, όπου καθοδόν πάντοτε νουθετούσε με το δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο. Απέκτησε το χάρισμα της θαυματουργίας και τη φήμη μεγάλου ασκητή.
Κάποτε συνάντησε το φύλαρχο μιας άγριας φυλής της περιοχής , ο οποίος έπασχε από κάποια χρόνια οφθαλμολογική ασθένεια και αφού η φήμη του Ανδρέα έφτασε μέχρι εκεί, του ζήτησε να το γιατρέψει. Ο όσιος αρνήθηκε ότι είχε τέτοιο χάρισμα, λέγοντάς του ότι μόνο ο Κύριος Ιησούς Χριστός μπορεί να γιατρεύει ασθένειες και βιάστηκε να φύγει. Ο φύλαρχος όμως έπλυνε τα μάτια του με το χιόνι, πάνω στο οποίο στεκόταν ό άγιος και έγινε αμέσως καλά.
Προς το τέλος της ζωής του που εξαντλήθηκε από την ταλαιπωρία και την άσκηση και όταν έφτασε ο καιρός της κοίμησής του, το οποίο ο όσιος προείδε, πήγε στον ιερέα Ιωάννη στο ναό της Αναστάσεως και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Ακολούθως κοιμήθηκε ειρηνικά στις 10 Οκτωβρίου 1673 μ.Χ. , ημέρα που η Αγία Ρωσική Εκκλησία τιμά και εορτάζει τη μνήμη του.
Μετά την κοίμησή του εμφανίστηκε σε μια άρρωστη γυναίκα , που τον επικαλέστηκε και της είπε να ασπαστεί το Ευαγγέλιο που κρατούσε στο χέρι του και να πάει στον τάφο του για προσκύνημα. Πράγματι έτσι έγινε και η γυναίκα θεραπεύτηκε.
Από το βιβλίο,
“Εμπαίζοντες
«Ημείς μωροί δια Χριστόν»”
Ίκαρος Πετρίδης
Εκδόσεις: ΜΟΡΦΗ εκδοθήτω
Αθήνα Μάρτιος 2008
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου