ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Το φως της ψυχής

Για δυό λόγους πρέπει κανείς να καλοτυχίζη και να θαυμάζη αυτούς που υπηρετούν τον Θεό˙ πρώτον διότι την ελπίδα της σωτηρίας τους την έχουν εναποθέσει στις άγιες προσευχές και δεύτερον διότι με την γραφή διαφύλαξαν τους ύμνους και τις λατρείες που προσέφεραν στον Θεό και μας μετέδωσαν τον δικό τους θησαυρό , για να μπορέσουν να προσελκύσουν στον ζήλο τους κάθε τι που συμβαίνει.

Διότι ο τρόπος των διδασκάλων πρέπει να μεταδίδεται στους μαθητές τους και οι ακροατές πρέπει να γίνωνται μιμητές της αρετής των διδασκάλων, για να ζούμε όλο το χρόνο με τις προσευχές , με την μελέτη και την λατρεία του Θεού, και αυτά να τα θεωρούμε ως ζωή, αυτά ως υγεία και πλούτο, αυτά ως όριο των αγαθών, το να προσευχώμαστε δηλαδή συνέχεια στον Θεό με καθαρή και αγνή ψυχή.

Διότι, όπως ο ήλιος χαρίζει στο σώμα το φως, έτσι και η προσευχή χαρίζει το φως στην ψυχή. Και αν ο τυφλός ζημιώνεται που δεν βλέπει τον ήλιο, πόσο περισσότερο ζημιώνεται ο χριστιανός που δεν προσεύχεται συνέχεια και δεν βάζει μέσα στην ψυχή του το φως του Χριστού που αποκτάται με την προσευχή; Αν και ποιος δε θα απορούσε και δεν θα εκπλησσόταν για την φιλανθρωπία του Θεού η οποία φαίνεται σε όλους μας καθημερινά, χαρίζοντας στους ανθρώπους τέτοια τιμή ώστε να τους αξιώνη να προσεύχονται και να συνομιλούν μαζί Του!

Διότι πραγματικά, την ώρα της προσευχής συνομιλούμε με τον Θεό, με αυτήν συνδεόμαστε και με τους αγγέλους και δείχνουμε ότι διαφέρουμε πολύ ως προς την επικοινωνία μας από τα άλογα ζώα.


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους