Θα σε δοξολογήσω άφατε Κύριε, Τριάς Αγία· με τρόπο οχι κατάλληλο για Σένα, αλλά εφικτό στις δυνάμεις μου. Εσύ λοιπόν ανέκφραστε, μαζί με όσα αναφέρονται σε Σένα, ευρίσκεσαι απείρως ανώτερα και επέκεινα κάθε λόγου που ποθεί να ομιλεί για Σένα και νου που επιθυμεί να Σε νοεί. Εσύ με την μεγαλοπρεπή βουλή Σου με έφερες στην ζωή απο το μηδέν, με έπλασες με τα χέρια Σου όπως κανένα άλλο κτίσμα, κατ' εικόνα δική Σου και ομοίωση. Εγώ όμως ο άθλιος, που πλάσθηκα με τόσο μεγάλη τιμή και δοξα, φέρθηκα με αγνωμοσύνη και αχαριστία απέναντι στις εντολές Σου, παρόλο που αυτές είναι πλήρεις ειρήνης , αληθινής ευφροσύνης και θείας τελειότητας(...) Εσύ όμως ποτέ δεν παρείδες την πτώση μου έως τέλους, αλλά με κάλεσες υπεράγαθε με φωνή πνεύματος στα μυστικά μύχια της καρδίας μου και είπες π ρος την εξουθενημένη ψυχή μου: μη φοβάσαι, εγώ είμαι η σωτηρία σου· ξαναγύρισε στην πρώτη σου ανάπαυση και μην πλανάσαι. Με αυτόν τον τόπο με παρηγόρησες Ιησού μου ανεξίκακε και έγινες λαμπρός υπερασπιστής της σωτηρίας μου. Εσύ ως δεξιά του Κυρίου και Πατρός με ενδυνάμωσες και με ανόρθωσες με την θεία παιδεία Σου.
Έλα λοιπόν Λόγε του Θεου στην καρδιά μου ως εγγύηση ασφαλείας για να μπορέσω να αντικρύσω την υπερ φύση ωραιότητα Σου· άγγιξε τα χέρια μου για να πράττω τις άγιες και ζωοποιές εντολές Σου. Έλα Ιησού Χριστέ επουράνιε Βασιλεύ, ώστε να ζήσω εντός Σου εν πνεύματι. Καθώς εγώ επιστρέφω σε Σένα με όλη την ψυχή μου, κατασκήνωσε κοντά μου Εσύ, η υπερκόσμια ευφροσύνη όσων ζείς μέσα τους με ανέκφραστο τρόπο. Έστραψε την λάμψη σου καθ' υπερβολήν Σοφέ, για να συναχθεί η κατακερματισμένη ψυχή μου στον εαυτό της και κατόπιν σε Σένα , για να διασκορπισθούν και να χαθούν όσοι αναίτια με εχθρεύονται, άδικα με καταδιώκουν και χωρίς έλεος με κακοποιούν. Παρακαλώ Συ Κύριε φύλαξέ με ως κόρην οφθαλμού έως τέλους, ώστε παραμένοντας μαζί σου να θεωρώ το Πρόσωπο σου , υπερέδοξε και άρρητε Δέσποτα. (Δ΄, 346-8)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου