Κεφάλαια περί προσευχής

λστ΄ Κατά το χρόνο της προσευχής τείχισε τον εαυτό σου με το σημείο του Σταυρού. Ο Διάβολος τρέμει τον Χριστό, μην υποφέροντας να ατενίσει τη δύναμή Του , καιόμενος απ’ αυτόν, όπως με φωτιά.

Οι αρχαίοι χριστιανοί , ακολουθώντας την αποστολική παράδοση, πριν από κάθε ενέργειά τους περιτείχιζαν τον εαυτό τους με το σημείο του Σταυρού, είτε ενδυόμενοι, είτε βάζοντας τα υποδήματά τους, είτε πλυνόμενοι, είτε ανάβοντας φωτιά, είτε καθήμενοι, είτε κατακλινόμενοι∙ με λίγα λόγια, πριν από κάθε ασχολία, πριν από την είσοδο ή την έξοδο τους από το σπίτι τους.

λζ΄ Για κάθε έργο και για την προσευχή πολύ περισσότερο είναι απαραίτητο να έχουμε πνευματικό καθοδηγητή, ώστε να μη δεχθούμε, λόγω της ανθρώπινης ροπής προς την έπαρση, αντί για τη Χάρη και τη σαγήνη του ακάθαρτου πνεύματος, το οποίο μεταμορφώνεται σε άγγελο φωτός.

λη΄ Είναι καλύτερο να μη διαβάζουμε πνευματικά βιβλία, αλλά να κρατούμε μόνο την προσευχή. Είναι καλύτερο να είμαστε πτωχοί τω πνεύματι και να κληρονομήσουμε την βασιλεία του Θεού, διότι ο Κύριος λέγει: «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι͵ ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν”.». Πτωχοί τω πνεύματι είναι όσοι πτωχεύουν κατά το νου χάριν της σωτηρίας ,χάριν της αδιάλειπτης μνήμης του Θεού. Και όποιος αδιαλείπτως προσεύχεται ,εκείνον ο Κύριος αμείβει με όλο τον πλούτο της Χάριτός Του.
λθ΄ «Όταν ήμουν φοιτητής της θεολογικής ακαδημίας –διηγείται ο επίσκοπος Θεοφάνης- τρεις μαζί κατευθυνθήκαμε προς την Περτσέσκαγια Λαύρα του Κιέβου προς συνάντηση του ιερομονάχου Παρθενίου, από τον οποίο επιθυμούσαμε να λάβουμε νουθεσίες .Κι αυτός να τι μας είπε: «Εσείς οι μορφωμένοι μοναχοί, γνωρίζετε πολλούς κανόνες και νόμους ,αλλά δεν γνωρίζετε έναν κανόνα, ο οποίος ιδιαιτέρως μας χρειάζεται. Κι αυτός είναι: Ο νους και η καρδιά να ανυψώνονται πάντοτε προς τον Θεό. Εγώ από την παιδική μου ηλικία έτσι έκανα και τώρα αισθάνομαι ψυχική ειρήνη». Έτσι κι εμείς πρέπει να ενεργούμε, αφιερώνοντας τα πάντα στην προσευχή, διότι είναι καλύτερο να προσευχόμαστε, παρά να διαβάζουμε ο,τιδήποτε ή να περνούμε με αργία τον καιρό μας.

μ΄ Μην αφήνεις τις ευκαιρίες που σου δίνονται για να προσευχηθείς για κάποιον που σου το ζητά ή το ζητούν γι’ αυτόν οι συγγενείς, οι φίλοι ή οι γνωστοί του. Ο Κύριος με προσοχή επιβλέπει επί την προσευχή μας, όταν γίνεται με αγάπη και παρρησία ενώπιόν Του.

μα΄ Προσευχήσου περί των κεκοιμημένων, ώστε κι αυτοί, όταν θα ευρίσκονται στην μακαρία ζωή, να προσεύχονται για σένα. Ο κεκοιμημένος άνθρωπος είναι ζων ον. «Θεὸς οὐκ ἔστιν νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων˙ πάντες γὰρ αὐτῷ ζῶσιν» ( Λουκ 20,38) .

μβ΄ Με την πρόφαση της αρρώστιας και της κούρασης μην αφήνεις την προσευχή, ούτε για μια μέρα, όσο έχεις μέσα σου πνοή.

μγ΄ Αν βρίσκεσαι σε απορία, τότε κάνε τρεις μετάνοιες και πες: «Κύριε, Εσύ βλέπεις , Πολυεύσπλαχνε, ότι η ψυχή μου βρίσκεται σε απορία και φοβούμαι μήπως αμαρτήσω. Φώτισέ με ,Κύριε». Και το πρώτο που θα γεννηθεί στην ψυχή σου μετά την προσευχή, λάβε το σαν υπόδειξη από τον ουρανό.

μδ΄ Μετά την πρωινή και βραδυνή προσευχή συνηθίστε με προθυμία και προσοχή να στέκεσθε εν σιωπή, έστω λίγα λεπτά, περιμένοντας στην καρδιά σας απαντήσεις και νουθεσίες. Αυτά τα λίγα λεπτά θα σας διδάξουν πολλά. Αυτό θα δυναμώσει την αδιάλειπτη προσευχή σας και την απάρνηση του θελήματός σας και θα σας δώσει την δίψα να αποκτήσετε στην καρδιά σας το Πνεύμα το Άγιο.

με΄ Κατά τις καθημερινές σας συνομιλίες πρέπει μέσα στην καρδιά σας να κρατάτε την προσευχή και να θυμάστε ότι ο Ουράνιος Πατέρας μας όλα τα βλέπει ευρισκόμενος εδώ. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε την πανταχού παρουσία του Θεού.

μστ΄ Χωρίς την προσευχή ο άνθρωπος δεν ζει, αλλά πεθαίνει, αν κι αυτό δεν το συναισθάνεται.

μζ΄ Μη βιάζεσθε κατά την προσευχή. Κάθε άγιος λόγος είναι μια μεγάλη δημιουργική δύναμη∙ κάθε λόγος προσευχής μας φέρνει εγγύς του Θεού. Εμείς ερημώνουμε τους λόγους μας, όταν τους αποσπούμε από τον Κύριο.

μη΄ Κατά την προσευχή κράτησε αυτόν τον κανόνα: Είναι καλύτερο να πεις πέντε λόγους με το νου σου ή μυρίους με τη γλώσσα σου.

μθ΄ Όταν παρατηρείς ότι η καρδιά σου είναι ψυχρή και είσαι απρόθυμος να προσευχηθείς ,στάσου και θέρμανέ την με κάποια ζωντανή εικόνα, πχ. της αμαρτωλότητάς σου, της πνευματικής πτωχείας σου, της αθλιότητας και της τυφλώσεώς σου, ή με την εικόνα των μεγάλων, αδιάκοπων ευεργεσιών του Θεού σε σένα και το ανθρώπινο γένος.

ν΄ «Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω». Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος βρίσκεται συνεχώς ενώπιον της θύρας της καρδιάς μας, αμπαρωμένης και κλειδωμένης γι’ Αυτόν λόγω των αμαρτιών και των ποικίλων παθών μας. Εσείς προσεύχεσθε και Αυτός στέκεται κοντά στην καρδιά σας και προσέχει κάθε κίνησή της, κάθε αίσθημά της.


Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Επίστολη Γέροντος Παισίου - Χριστόφορος Λάμπρος

Δόξα τῷ Θεῶ, μέχρι στιγμῆς μᾶς φύλαξε ἡ Παναγία,ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μᾶς προστατεύσει καὶ στὴ συνέχεια Γέροντας Παΐσιος:

Γέροντας Παΐσιος:

-Γέροντα θὰ γίνη πόλεμος;

-Ἐσεῖς κάνετε προσευχή; Ἐγὼ ἔχω ἀπὸ τὴν ἄνοιξη μέχρι τὸ φθινόπωρο ποὺ κάνω ἐπιστράτευση προσευχῆς -ἀθόρυβα-, γιὰ νὰ μᾶς λυπηθῆ ὁ Θεός, νὰ ἀποφύγουμε τὴν ἐπιστράτευση καὶ τὸν πόλεμο. Εἶχα πληροφορία: "Κάνετε πολλὴ προσευχή, γιὰ νὰ ἐμποδιστοῦν οἱ Τοῦρκοι, διότι τὴν Κυριακὴ 16 Ὀκτωβρίου, ἔχουν σκοπὸ νὰ μᾶς χτυπήσουν" (εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1983. Ἡ πληροφορία δὲν ἦταν ἀνθρώπινη ἀλλὰ θεϊκή). Δόξα τῷ Θεῶ, μέχρι στιγμῆς μᾶς φύλαξε ἡ Παναγία, ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μᾶς προστατεύσει καὶ στὴ συνέχεια.

-Γέροντα, τώρα ποῦ πέρασε ἀπὸ ἐδῶ ὁ κίνδυνος, θὰ συνεχίσουμε νὰ προσευχώμαστε γι' αὐτὸ τὸ θέμα;

- Μήπως ὑπάρχει τόπος χωρὶς πόλεμο; Τί θὰ πῆ "ἐδῶ" καὶ "ἐκεῖ"; Καὶ ἐκεῖ ποὺ τώρα ἔχουν πόλεμο ἀδελφοί μας εἶναι. Ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὕα δὲν εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι; Μοιράστηκε ὅμως ἡ οἰκογένειά μας, ἄλλοι εἶναι ἐδῶ, ἄλλοι ἐκεῖ. Μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους εἴμαστε ἀδελφοὶ καὶ κατὰ σάρκα καὶ κατὰ πνεῦμα, ἐνῶ μὲ τοὺς ἄλλους εἴμαστε ἀδελφοὶ μόνον κατὰ σάρκα. Ἑπομένως, γιὰ ἕναν  λόγο παραπᾶν, πρέπει νὰ προσευχόμαστε μὲ περισσότερο πόνο γι' αὐτούς, γιατί αὐτοὶ εἶναι πιὸ ταλαίπωροι.

-Γέροντα, αὐτὸ τὸ διάστημα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι δύσκολα γιὰ τὴν Ἑλλάδα, κάνω πολὺ κομποσχοίνι, ἀλλὰ σκέφτομαι καὶ ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας δὲν κρέμεται ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι μου.

-Δὲν εἶναι ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας κρεμάστηκε ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι σου, ἀλλὰ Τὸ νὰ σκέφτεσαι συνέχεια τὴν δυσκολία ποὺ περνάει ἡ Ἑλλάδα σημαίνει ὅτι πονᾶς τὴν πατρίδα καὶ ζητᾶς τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος ποὺ....μπορεῖ νὰ βοηθήσει.

Νὰ προσεύχεσθε νὰ ἀναδείξη ὁ Θεὸς πνευματικοὺς ἀνθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πολεμήση τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό, γιατί τὴν παρανομία τὴν ἔχουν κάνει νόμο καὶ τὴν ἁμαρτία μόδα. Ὅταν ὅμως δεῖτε συμφορὲς στὴν Ἑλλάδα, τὸ κράτος νὰ βγάζη παλαβοὺς νόμους καὶ νὰ ὑπάρχη γενικὴ ἀστάθεια, μὴ φοβηθῆτε, θὰ βοηθήση ὁ Θεός.

-Ἔτσι ὅπως τὰ λέτε, Γέροντα, πρέπει νὰ τὰ ἀφήσουμε ὅλα καὶ νὰ δώσουμε τὶς δυνάμεις μας στὴν προσευχή.

-Μά, χωράει συζήτηση γι' αὐτὸ τὸ πράγμα; Ὅλος ὁ κόσμος βράζει σὰν σὲ καζάνι. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ πολιτεία, ὅλα τὰ ἔθνη εἶναι ἄνω-κάτω! Καὶ τί ἐξέλιξη θὰ ἔχουμε κανεὶς δὲν τὸ ξέρει. Ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι του! Πρέπει οἱ καλόγεροι νὰ κάνουν πολὺ προσευχή. Καὶ ἐπείγουσες δουλειὲς ἂν ἔχουν νὰ τὶς σταματήσουν ὅλες καὶ νὰ στραφοῦν στὴν προσευχή.

Ὅσο μπορεῖτε, νὰ εὔχεσθε ταπεινὰ γιὰ τὸν κόσμο ποὺ ἔδωσε πολλὰ δικαιώματα στὸν πονηρὸ καὶ ταλαιπωρεῖται. Νὰ μὴ ξεχνᾶτε ὅτι γίναμε μοναχοὶ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καὶ γιὰ νὰ βοηθήσουμε τὸν κόσμο μὲ τὴν προσευχή. Νὰ προσπαθήσουμε νὰ γίνουμε καλοὶ μοναχοί, νὰ κάνουμε κομποσχοίνι καὶ μετάνοιες γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν κόσμο, γιατί ὁ μοναχὸς μὲ αὐτὰ βοηθάει.

 Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο "Λόγοι Γέροντος Παϊσίου, Περὶ προσευχῆς"

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   22 ΝΟΕ 2012  ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ  ΑΓΙΕ ΓΕΡΟΝΤΑ  ΝΑ  ΕΧΟΥΜΕ !

Διηγήθηκε ο Γέροντας Παισιος «Από ένδεκα χρονών διάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες.

Διηγήθηκε ο Γέροντας Παισιος
«Από ένδεκα χρονών διάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες. Ο αδελφός μου ο μεγαλύτερος έπαιρνε και έκρυβε τους βίους. Δεν κατάφερε τίποτε. Πήγαινα στο δάσος και συνέχιζα. Κάποιος φίλος του τότε,

ο Κώστας, του είπε: «Θα σου τον κάνω να τα παρατήση όλα».

»Ήρθε και μου ανέπτυξε την θεωρία του Δαρβίνου. Κλονίστηκα τότε και είπα: «Θα πάω να προσευχηθώ, και, αν ο Χριστός είναι Θεός, θα μου παρουσιαστή να πιστέψω. Μιά σκιά, μια φωνή, κάτι θα μου δείξει». Τόσο μούκοβε. Πήγα και άρχισα μετάνοιες και προσευχή για ώρες, αλλά τίποτε. Στο τέλος τσακισμένος σταμάτησα. Μού ήρθε τότε στην σκέψη κάτι που μούχε πει ο Κώστας: «Παραδέχομαι ότι ο Χριστός είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, δίκαιος, ενάρετος, τον οποίο εμίσησαν από φθόνο για την αρετή του και τον καταδίκασαν οι συμπατριώτες του». Τότε είπα: «Αφού είναι τέτοιος, και άνθρωπος να ήταν, αξίζει να τον αγαπήσω, να τον υπακούσω και να θυσιασθώ γι Αυτόν. Δεν θέλω ούτε παράδεισο, ούτε τίποτε. Για την αγιότητά του και την καλωσύνη του αξίζει κάθε θυσία». (Καλός λογισμός και φιλότιμο).

»Ο Θεός περίμενε την αντιμετώπισή μου. Ύστερα από αυτό παρουσιάσθηκε ο ίδιος ο Χριστός μέσα σε άφθονο φως. Φαινόταν από την μέση και πάνω. Μέ κοίταξε με πολλή αγάπη και μου είπε:
«Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή.Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται».
Τα λόγια αυτά ήταν γραμμένα και στο Ευαγγέλιο που κρατούσε ανοικτό στο αριστερό χέρι Του».
Το γεγονός αυτό διέλυσε στον δεκαπενταετή Αρσένιο τους λογισμούς αμφιβολίας, που τάραζαν την παιδική του ψυχή, και γνώρισε με την χάρι του Θεού τον Χριστό ως Θεό αληθινό και Σωτήρα του κόσμου. Βεβαιώθηκε για τον Θεάνθρωπο, όχι από άνθρωπο ή από βιβλία, αλλά από τον ίδιο τον Κύριο, που του αποκαλύφθηκε και μάλιστα σε τέτοια ηλικία. Στερεωμένος πλέον στην πίστη μονολογούσε:

 «Κώστα, άμα θέλης τώρα, έλα να συζητήσουμε».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  22 ΝΟΕ  2012 

Ο πνευματικός στην οικογένεια - Γέροντα, ποια βιβλία μπορούν να βοηθήσουν τους συζύγους;-

Εκείνο που βοηθάει το ανδρόγυνο είναι να μη δικαιολογή ο καθένας τον εαυτό του. Αν δικαιολογούν τον εαυτό τους, όσα πνευματικά βιβλία κι αν διαβάσουν, δεν ωφελούνται. Αν έχουν καλή διάθεση, έχουν πνευματικό και του κάνουν υπακοή, δεν θα έχουν προβλήματα. Χωρίς πνευματικό διαιτητή δεν γίνεται.

Το καλύτερο είναι να έχουν τα ανδρόγυνα τον ίδιο πνευματικό. Όχι άλλον πνευματικό ο άνδρας και άλλον η γυναίκα. Δύο ξύλα, αν τα πελεκήσουν δύο μαραγκοί, όπως νομίζει ο καθένας, δεν θα μπορέσουν ποτέ να εφαρμόσουν. Ενώ, όταν έχουν τον ίδιο πνευματικό, ο πνευματικός πελεκάει τα εξογκώματα – τα ελαττώματα – του ενός, πελεκάει και τα εξογκώματα του άλλου, και έτσι εξομαλύνονται οι δυσκολίες. Αλλά σήμερα, ακόμη και ανδρόγυνα που ζουν πνευματικά, έχουν διαφορετικό πνευματικό. Σπάνια έχουν και οι δυο τον ίδιο πνευματικό, γι’ αυτό και δεν βοηθιούνται. Έχω υπ’ όψιν μου ανδρόγυνα που ταίριαζαν, αλλά δεν είχαν τον ίδιο πνευματικό, για να τους βοηθήση, και χώρισαν. Και άλλο που, ενώ δεν ταίριαζαν, επειδή είχαν τον ίδιο πνευματικό, έζησαν αρμονικά.

Βέβαια, όταν έχη όλη η οικογένεια τον ίδιο πνευματικό, αυτό είναι ακόμη καλύτερο. Ο πνευματικός θα τους ακούση όλους και θα χειρισθή ανάλογα το θέμα. Άλλοτε θα ζορίση τον πατέρα ή την μητέρα, άλλοτε θα καλέση τα παιδιά, αν δεν μπορή να βγάλη συμπέρασμα από αυτά που του λένε οι γονείς. Ή, αν το ανδρόγυνο έχη προβλήματα και φταίη λ.χ. η γυναίκα, μπορεί να καλέση τον άνδρα, για να τον συμβουλέψη πως πρέπει να φερθή, ή να ζητήση από κάποιον συγγενή τους ή γνωστό τους να βοηθήση διακριτικά.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  21  ΝΟΕ 2012   

Πανηγυρίζει το Επισκοπικό παρεκκλήσιο της Αγίας Αικατερίνης του Επισκοπείου Κοζάνης

Την Κυριακή 25η Νοεμβρίου 2012, εορτή της Αγίας Αικατερίνης της μεγαλομάρτυρος, πανηγυρίζει το (υπό ανέγερση) ομώνυμο Παρεκκλήσιο του  Επισκοπείου Κοζάνης.

Οι πανηγυρικές ιερές ακολουθίες, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Παύλου, θα τελεσθούν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, όπου θα εκτίθεται προς προσκύνηση τίμιο λείψανο της Αγίας Αικατερίνης. Το πρόγραμμα των ακολουθιών έχει ως εξής:

Σάββατο 24η Νοεμβρίου, ώρα 6.00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετά αρτοκλασίας καί θείου κηρύγματος από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Νικάνορα Παπανικολάου, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Σπαρμού.

Κυριακή 25η Νοεμβρίου, ώρα 7.00 π.μ.: Όρθρος καί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας θα προσφερθεί κέρασμα στο ιερό Επισκοπείο.

Από την Ιερά Μητρόπολη

"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑΥΜΑΣΑΝ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ"

   Η έντονη χαρά και ο ενθουσιασμός υπήρξαν τα κυρίαρχα συναισθήματα που επικράτησαν στην πρώτη, για την εφετινή κατηχητική περίοδο, μικρή εκδρομική εξόρμηση των μελών της Ενοριακής Νεανικής Ομάδας Ποταμού (Ε.Ν.Ο.Π.) της ακριτικής Κέρκυρας, την Κυριακή 18 Νοεμβρίου ε.ε.

    Τα νεαρά μέλη της Ομάδας συνοδεία του υπευθύνου Ιερέως και της κατηχήτριας, πρεσβυτέρας Χριστιάννας Γκισδάκη, είχαν την ευκαιρία, μετά την Θεία Λειτουργία, να επισκεφθούν και να ξεναγηθούν στο μοναδικό στο νησί και καλύτερο στην Ευρώπη Μουσείο Θαλάσσης, που βρίσκεται στο άλλοτε ταπεινό και σήμερα κοσμοπολίτικο ψαροχώρι των Μπενιτσών.

    Πρόκειται για μία ιδιωτική πρωτοβουλία του Κερκυραίου δύτη και συλλέκτη Ναπολ. Σαγιά.

    Τα παιδιά έμειναν πραγματικά έκθαμβα με τα 10.000 και πλέον εκθέματα, που αποτελούν ευρύματα του μαγικού κόσμου του βυθού της Μεσογείου αλλά και των τροπικών νερών του Ινδικού και του Ειρηνικού ωκεανού.

    Κοχύλια, όστρακα, απολιθώματα θαλάσσιων οργανισμών, σφουγγάρια, κοράλια, ταριχευμένα ψάρια, αστακοί, καβούρια, καρχαρίες και σιαγόνες καρχαριών, αχινοί αλλά και φίδια, σκορπιοί και χελώνες καθώς και δεκάδες άλλα είδη του ζωικού βασιλείου τράβηξαν την προσοχή και το ενδιαφέρον των νεαρών επισκεπτών του Μουσείου, που θαύμασαν πραγματικά τα δημιουργήματα του Θεού.

    Γεμάτα ενθουσιασμό για την αναπάντεχη αυτή έκπληξη που τους επεφύλαξε η τοπική Εκκλησία, επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο με προορισμό σύγχρονο ταχυφαγείο της κεντρικής πλατείας του νησιού.

    Αξίζει να σημειωθεί οτι στην όμορφη αυτή εκδήλωση συμμετείχαν και μερικά από τα παιδιά που διαβιούν στο Ορφανοτροφείο του νησιού. Τα πονεμένα αυτά παιδιά, εδώ και ένα χρόνο, έχουν καταστεί οι καλύτεροι φίλοι και οι μόνιμοι ακόλουθοι των μελών της Ε.Ν.Ο.Π. σέ όλες σχεδόν της εκδηλώσεις τους.

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ

 

Τὸ γράμμα τοῦ γέροντα Παΐσιου στὴν μητέρα του Σὲ ἡλικία εἴκοσι ἔξι (26) χρονῶν ὁ τότε Αρσενιος Ἐζνεπίδης

Τὸ γράμμα τοῦ γέροντα Παΐσιου στὴν μητέρα του
Σὲ ἡλικία εἴκοσι ἔξι (26) χρονῶν ὁ τότε Αρσενιος Ἐζνεπίδης (τὸ κατὰ κόσμον ὄνομα τοῦ Γέροντα Παϊσίου) ἐγκαταλείπει τὴν κοσμικὴ ζωὴ καὶ καταφεύγει στὸ Ἅγιον Ὅρος νὰ βρεῖ τὴν ἐπαφὴ ποὺ ἔψαχνε ἀπὸ

μικρὸς μὲ τὸν Θεό. Τὸ ὄνομα Παϊσιος το πῆρε στην Ιερὰ Μονὴ Φιλοθέου, ὅταν ἔλαβε καὶ τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Ἀπὸ ἐκεῖ ἔστειλε μία φωτογραφία στὴν πολυαγαπημένη μητέρα του Ευλαμπία. Στὸ πίσω μέρος τῆς εἶχε γράψει ἕνα λυρικὸ ποίημα ἀποχαιρετισμοῦ. Τὸ ἀποχαιρετιστήριο αὐτὸ λυρικὸ ποίημα ἔγραφε τὰ ἑξῆς:

Μαννούλα μου σὲ χαιρετῶ ἐγὼ πάω νὰ μονάσω,

φεύγω τὴν μάταιαν ζωήν, τὸν πλάνον, νὰ γελάσω.

Στὴν μοναξιὰν στὴν ἔρημον τὰ νιάτα νὰ περάσω,

Δία τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ὅλα θὰ τὰ θυσιάσω.

________

Ὅλα του κόσμου τὰ ἀγαθά, σὰν σκύβαλλα θὰ ἀφήσω,

Νὰ ἐκτελέσω τὴν πρώτην ἐντολήν, τὸν Θεὸν νὰ ἀγαπήσω,

Μὲ τὸν Σταυρὸν στὸν Γολγοθᾶν, τὸν Ἰησοῦν ν’ ἀκολουθήσω,

Καὶ εἰς ἄνω Ἱερουσαλήμ, εὔχομαι νὰ σὲ συναντήσ ω.

________

Φεύγω ἀπ’ τὴν…
μεγάλην σου στοργήν, μαννούλα νὰ μπορέσω,

Δία νὰ ἤμεθα αἰώνια μαζί, τὸν Ἰησοῦν, θὰ παρακαλέσω.

Δὶ’ αὐτὸ μικρὸς ἐθέλησα τὰ μαῦρα, διὰ νὰ φορέσω,

Νὰ ἀφιερώθω εἰς τὸν Χριστόν, τοῦ Θεοῦ νὰ ἀρέ σω.
_______
Καὶ διὰ μητέρα εἰς τὸ ἑξῆς, θὰ ἔχω τὴν Παναγίαν,
Νὰ μὲ φυλάξη ἀβλαβῆ, ἀπ’ τοῦ ἐχθροῦ, τὴν πανουργίαν.

Μάννα μου μὲ κατάνυξιν, στὴν ἔρημον ἐδῶ στὴν ἡσυχίαν,

Θὰ εὔχομαι πάντα διὰ ἐσέ, καὶ δὶ ὅλην τὴν πολιτείαν.

________

Ἄγ. Ὅρος 3-5-1957!

“Ἀφιεροῦται στὴν σεβαστήν μου Μητέραν” Παΐσιος

                                                                               
ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!!!!ΑΓΙΕ  ΓΕΡΟΝΤΑ  ΝΑ ΕΥΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ !!

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  21 ΝΟΕ 2012!

Έάν δέν κάνη καλό τον εαυτό του, δέν µπορεί να πή ότι τό ενδιαφέρον του για τό κοινό καλό είναι καθαρό

Εάν ασχοληθούµε µέ τήν διόρθωση του εαυτού µας και στραφούµε πιο πολύ στην «εσωτερική» δράση παρά στην εξωτερική, δίνοντας τά πρωτεία στην θεία βοήθεια, θά βοηθήσουµε τους άλλους περισσότερο καί θετικώτερα.Επιπλέον θά έχουµε καί τήν εσωτε

ρική µας γαλήνη, ή οποία θά βοηθάη αθόρυβα τις ψυχές πού θά συναντάµε, γιατί ή εσωτερική. πνευµατική κατάσταση προδίδει τήν αρετή τής ψυχής καί αλλοιώνει ψυχές. Όταν επιδίδεται κανείς στην εξωτερική δράση, πριν φθάση στην λαµπικαρισµένη εσωτερική πνευµατική κατάσταση, µπορεί νά κάνη κάποιον πνευµατικό αγώνα, άλλα έχει στενοχώρια,άγχος, έλλειψη εµπιστοσύνης στον Θεό, και συχνά χάνει τήν ηρεµία του. Έάν δέν κάνη καλό τον εαυτό του, δέν µπορεί να πή ότι τό ενδιαφέρον του για τό κοινό καλό είναι καθαρό. Όταν έλευθερωθή από τόν παλαιό του άνθρωπο και από καθετί κοσµικό, έχει πλέον τήν θεία Χάρη, οπότε και ό ϊδιος αναπαύεται, αλλά και κάθε είδους άνθρωπο αναπαύει. Αν όµως δέν έχη Χάρη Θεοϋ, δέν µπορεί ούτε στον εαυτό του νά έπιβληθή ούτε τους άλλους νά βοηθήση, γιά νά φέρη θείο αποτέλεσµα. Πρέπει νά βουτηχθή στην Χάρη καί ύστερα νά χρησιµοποιηθούν οι αγιασµένες πλέον δυνάµεις του γιά τήν σωτηρία των άλλων


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   2Ι  ΝΟΕ  2012   

Μπαίνουν µερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προχωρούν όλο προς το χειρότερο.

Μπαίνουν µερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προχωρούν όλο προς το χειρότερο. Μου είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης πού µένει στην Αγγλία:«Κινδυνεύουµε πνευµατικά. Πρέπει να φύγω από την Αγγλία οικογενειακώς»
.Βλέπεις εκεί ό πατέρας να παίρνει

την κόρη, ή µάνα τον γιό. Όλους τους στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν.
Κάτι πράγµατα..., ντρέποµαι να τα πω.Και εµείς κοιµόµαστε µε τα τσαρούχια. ∆εν λέω να πάρουµε πλακάτ, αλλά να στρέψουµε την προσοχή µας στον µεγάλο κίνδυνο πού περιµένουµε και να υψώνουµε τα χέρια στον Θεό. Να κοιτάξουµε πώς να αµυνθούµε κατά τού κακού. Χρειάζεται να κρατάµε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν.Τώρα είναι να λέει κανείς το ψαλµικό:
«Θοϋ τους άρχοντας αυτών ως τονΏρήβ και Ζήβ καί Ζεβεέ καί Σαλµανά..., οϊτινες είπαν κληρονοµήσωµεν έαυτοϊςτό άγιαστήρων τού Θεού»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ !

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΤΗΣ  21  ΝΟΕ 2012 

«Ἀπολαύοντες πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον»

Όλη η ζωή μας, αγαπητοί μου αδελφοί βρίσκεται συχνά-πυκνά , μέσα σε διάφορα προβλήματα, ο άνθρωπος ξεχνάει κάτι που θα πρέπει να είναι απαραίτητο και πρωταρχικό μέλημα στη ζωή του. Ξεχνάει να ευχαριστήσει την Υπεραγία Θεοτόκο και τους αγίους της εκκλησίας μας, όπως πολύ περισσότερο τον Κύριό μας, Ιησού Χριστό τον οποίο συνεχώς παρακαλούμε συνήθως στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας.
Εάν μετρήσουμε τον χρόνο που χρησιμοποιούμε για να παρακαλέσουμε τον Θεό και τον χρόνο που χρησιμοποιούμε για να ευχαριστήσουμε Αυτόν και τους αγίους, θα δούμε ότι είναι δυσανάλογος. Ας πούμε το 98 τοις εκατό, το χρησιμοποιούμε για να λέμε : «Θεέ μου Σε παρακαλώ, δος μου το ένα, δος μου το άλλο, γλύτωσέ με από τον ένα κίνδυνο, ή από τον άλλο…» και συνεχώς γινόμεθα ζητιάνοι, ξεχνάμε όμως να Τον ευχαριστήσουμε.
Αλλά για να Τον ευχαριστήσουμε, πρέπει απαραίτητα να ερευνήσουμε και να δούμε ποιες είναι οι δωρεές Του. Εάν δεν ανακαλύψουμε τις δωρεές Του, είναι δύσκολο να ξεσπάσουμε σε μία ευχαριστία προς τον Θεό και τους αγίους μας.
Πολλά μέσα στη ζωή μας τα θεωρούμε τελείως φυσιολογικά, γι’ αυτό ούτε καν Τον έχουμε ευχαριστήσει. Ας πούμε το ότι βλέπουμε, το ότι έχουμε τα μάτια μας με υγεία και μπορούμε να απολαμβάνουμε την ωραιότητα των δημιουργημάτων , μπορούμε να γνωρίζουμε τους γονείς μας, τ’ αδέλφια μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τους γνωστούς, τους συγγενείς, τους γείτονες και όλους τους ανθρώπους. Το ότι μπορούμε να απολαμβάνουμε αυτό το θαυμαστό θέαμα, τον έναστρο ουρανό, αυτό το πράγμα το θεωρούμε τελείως φυσικό και δεν έχουμε ευχαριστήσει μια φορά τον Θεό γιατί μας έδωσε το φως, τα μάτια μας και όλες τις αισθήσεις μας.
Θα καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, το να έχουμε δηλαδή την δωρεά των οφθαλμών, όταν μεταφερθούμε σε μία Σχολή τυφλών. Όταν αυτοί οι άνθρωποι , άλλοι εκ γενετής και άλλοι κατά την διαδρομή της ζωής τους έχασαν το πολυτιμώτατο αυτό αγαθό. Και τι δεν θα έδιναν αυτοί οι άνθρωποι για να αποκτήσουν το φως τους;
Έτυχε πολλές φορές να βρεθώ ανάμεσά τους και να βλέπω αυτή την αγωνία που έχουν μέσα τους και να λένε: «Να μπορούσα να κάνω εκείνο, να μπορούσα να κάνω το άλλο, να αποκτήσω το φως μου. Δεν θέλω πολύ, έστω λίγο κι από το ένα μάτι να βλέπω».
Αυτό το πράγμα σημαίνει ότι ζούμε σ’ έναν απέραντο κήπο δωρεών του Θεού, μόνο με την δωρεά των οφθαλμών.
Ας πούμε τώρα για την ακοή. Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό γιατί μας έδωσε αυτό το πολύτιμο δώρο της ακοής και το δώρο της ομιλίας; Να μπορούμε να ακούμε, να συνεννοούμεθα, να μπορούμε να απολαμβάνουμε τις ωραίες μελωδίες, τα πουλιά που κελαηδούν, να μπορούμε να ακούμε τις ωραίες ψαλμωδίες και να μπορούμε να λέμε ό,τι έχουμε στην καρδιά μας, να προσευχόμεθα, να μπορούμε να λέμε μεγαλοφώνως, «Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ, Σε παρακαλώ», να μπορούμε να εκφράζουμε τον πόνο μας, να μπορούμε να εκφράζουμε την λύπη μας, τις αμαρτίες μας. Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό γιατί μας έδωσε την γλώσσα και τ’ αυτιά να μιλάμε και ν’ ακούμε;
…Ας πάμε σ’ ένα Ψυχιατρείο για να δούμε εκεί τι σημαίνει να έχω το μυαλό μου. Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό γιατί μας έδωσε το μυαλό, το νου;
Το ότι μπορούμε και περπατάμε και βγαίνουμε έξω από το σπίτι μας και αλλάζουμε παραστάσεις και τρέχουμε στην εργασία μας και κάνουμε τα ψώνια μας, τι ότι μπορούμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία, να προσευχόμεθα. Για να επισκεφθούμε ένα Άσυλο ανιάτων για να δούμε τι σημαίνει να μπορώ να περπατώ, έστω κι αν έχω κάποιες ασθένειες, μικρές η μεγάλες, όμως μπορώ να βγαίνω έξω και να «ξεδίνω», όπως λένε μερικοί. Όταν επισκεφθούμε ένα Άσυλο ανιάτων θα δούμε εκεί καρφωμένους στο κρεβάτι του πόνου, χωρίς ελπίδα θεραπείας, από ανίατες ασθένειες τόσους ανθρώπους. Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό για το ότι μπορούμε και περπατάμε; Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου που μου έδωσες τα πόδια με υγεία και μπορώ και περπατάω.
Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό για την ψυχή την αθάνατη που μας χαρίζει; …
…Όταν ο άνθρωπος έχει αυτήν την συναίσθηση , καταλαβαίνει ότι έσφαλλε κάπου και μετανοεί, αυτό το πράγμα είναι σωτήριο για την ψυχή του. Η μετάνοια είναι δώρο Θεού, δεν μπορούν όλοι να μετανοήσουν και υπάρχει περίπτωση που εάν επιμένει κάποιος στα πάθη και τις αδυναμίες του να μην μπορεί να μετανοήσει ποτέ. Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό που μας έδωσε πνεύμα μετανοίας; Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό που μας έδωσε το Σώμα Του και μας το δίνει κάθε τόσο και το Αίμα Του, όταν λέει ο ιερέας, «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε;». Τον ευχαριστήσαμε με την καρδιά μας για το ότι προσφέρεται ο ίδιος με κάθε τρόπο και ιδιαίτερα με τη σταυρική του θυσία;
Πόσες φορές Τον ευχαριστήσαμε γιατί μας έδωσε το δώρο της προσευχής; Πάμε σ’ έναν άνθρωπο, εδώ σ’ αυτόν τον κόσμο τον μάταιο, που έχει κάποια θέση, είτε είναι Δήμαρχος, είτε είναι Υπουργός, είτε είναι Πρωθυπουργός, είτε πρόεδρος της Δημοκρατίας και θέλουμε να τον δούμε. Πάμε την πρώτη μέρα και μας λένε αύριο, πάμε την άλλη μέρα και μας λένε μεθαύριο και πέρασε από τον ιδιαίτερο του ιδιαιτέρου για να μιλήσεις σ’ έναν άνθρωπο χοϊκό, ο οποίος δεν έχει καμμία αξία πολλές φορές από απόψεως πνευματικής και μας προσφέρεται ο ίδιος ο Θεός και μας λέει: Μπορείτε κάθε στιγμή να μου μιλάτε, «αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται». Αρκεί να το ζητήσετε με πίστη «όσα εάν αιτήσετε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε». Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό γι’ αυτό το ουράνιο δώρο της προσευχής , που είναι η γαλήνη της ψυχής, που εκφράζουμε τον πόνο μας, Τα δάκρυά μας στον θεό Τον ευχαριστούμε ή μόνο Τον παρακαλούμε;
Πόσες φορές τώρα ευχαριστήσαμε την Παναγία μας, τους αγίους μας, όταν τους παρακαλούμε για πολλά και διάφορα; Μόλις μας δοθεί το δώρο, ξεσπάμε σε μία προσωρινή, θα λέγαμε χαρά, ευχαρίστηση μάλλον, γιατί η χαρά αναβλύζει από μέσα και είναι αποτέλεσμα της συνδέσεως με τον αρχηγό της χαράς, τον Ιησού Χριστό και ξεχνάμε να Τον ευχαριστήσουμε. Μία ευχαρίστηση θα είναι της στιγμής, όπως είναι τα βεγγαλικά αυτά στην Έκθεση που τα πετάνε κάθε χρόνο και λέμε, α, και μετά μένει ένα μαύρο σύννεφο. Δεν σκεφτόμαστε ότι ο θεός μνας χάρισε όλα αυτά που ζητήσαμε, ενώ πριν με δάκρυα, με πόνο, παρακαλούσαμε, κάναμε μετάνοιες ,φτιάχναμε προσευχές παρακλήσεις, δεήσεις και μόλις αποκτήσαμε αυτό που ζητούσαμε, ξεχάσαμε το Θεό, ενώ θα έπρεπε να τον ευχαριστήσουμε με όλη την ψυχή μας όχι μόνο με λόγια αλλά με όλη την ζωή μας.
Πόσες φορές κάναμε προσευχή μόνο με ευχαριστία; Να πούμε σήμερα θα ξεχάσω όλα τα προβλήματα , τα γνωρίζει ο Θεός , σήμερα θα ασχοληθώ με την ευχαριστία. Θα Τον ευχαριστήσω, για όλες τις πνευματικές και υλικές δωρεές.
Κι αυτά που σας ανέφερα τώρα είναι μερικά πρόχειρα κι ελάχιστα, από τα άπειρα δώρα του Θεού, τόσο τα υλικά, όσο και τα πνευματικά. Αν καθίσει κανείς και σκεφθεί, θα διαπιστώσει ότι από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο αγαθό προέρχονται από τον Θεό. Ούτε μία τρίχα της κεφαλής δεν μπορεί να πέσει, εάν δεν το θέλει ο Θεός, έτσι μας λέει η αγία Γραφή˙ και μετά εμείς κομπάζουμε όταν αποκτήσουμε κάτι ή όταν προσπαθήσουμε και επιτύχουμε κάτι πάλι με τη χάρη του Θεού, λέμε: Εγώ έκανα αυτό το πράγμα με μεγάλη έπαρση και εγωισμό.
Φαντάζεστε πόσο ψεύτικοι, πόσο υποκριτές είμαστε, πόσο αχάριστοι είμαστε; Την αχαριστία την στηλίτευσε ο ίδιος ο Χριστός μας , όταν θεράπευσε τους δέκα λεπρούς: «Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;». Στηλίτευσε ακόμη την αχαριστία των Ιουδαίων όταν τους είπε: «Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάννα χολήν∙ ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε;».
Βλέπετε, λοιπόν, ότι η αχαριστία μας πολλές φορές είναι εκείνη που αφαιρεί την χαρά από μέσα μας. Εάν είμαστε ευγνώμονες τότε έχουμε χαρά. Το δοχείο της χάριτος ανοίγει και προσφέρεται η χάρι του Θεού στον άνθρωπο, που αναγνωρίζει τις ευεργεσίες και ευχαριστεί τον Θεόν από καρδίας.
Γι’ αυτό θα πρέπει κάθε στιγμή να πλημμυρίζει την ψυχή μας η ευγνωμοσύνη πρωτίστως στον εν Τριάδι Θεόν και εν συνεχεία στην Υπεραγία Θεοτόκο προς την οποίαν απευθυνόμενοι συνεχώς να της λέμε εγκαρδίως:
«Ἀπολαύοντες πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον».


Από το βιβλίο: «Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
+Πρωτοπρεσβύτερος π. Θωμάς Παπαδόπουλος
Ομιλίες στους Χαιρετισμούς-στις Παρακλήσεις και στους βασικούς σταθμούς της επί γης ζωής της Υπεραγίας Θεοτόκου»
Τόμος 5ος
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1996

Γέροντα, πέστε μας για τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, τους Θεοπάτορες

Αγ. Ιωακείμ και Άννα – γέροντος Παΐσίου
- Γέροντα, πέστε μας για τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, τους Θεοπάτορες. Κάποτε κάτι αρχίσατε να μας λέτε.
- Από μικρός είχα σε μεγάλη ευλάβεια τους Αγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα είχα πει σε κάποιο

ν ότι, όταν με κάνουν καλόγερο, θα ήθελα να μου δώσουν το όνομα Ιωακείμ. Πόσα οφείλουμε σ’ αυτούς! Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο (δηλαδή χωρίς διαβλητά πάθη). ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.

Ο Θεός έτσι έπλασε τον άνθρωπο και έτσι ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, απαθώς. Άλλα μετά την πτώση μπήκε το πάθος στην σχέση ανάμεσα στον άνδρα και στην γυναίκα. Μόλις βρέθηκε ένα απαθές ανδρόγυνο, όπως έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και όπως ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, γεννήθηκε η Παναγία, αυτό το αγνό πλάσμα, και στην συνέχεια σαρκώθηκε ό Χριστός. Μου λέει ο λογισμός ότι θα κατέβαινε και νωρίτερα ό Χριστός στην γη, αν υπήρχε ένα αγνό ζευγάρι, όπως ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.

Οι Ρωμαιοκαθολικοί φθάνουν στην πλάνη και πιστεύουν, δήθεν από ευλάβεια, ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς να έχει το προπατορικό αμάρτημα. Ενώ η Παναγία δεν ήταν απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα, αλλά γεννήθηκε όπως ήθελε ό Θεός να γεννιούνται οι άνθρωποι μετά την δημιουργία. Ήταν πάναγνη <1>, γιατί η σύλληψη Της έγινε χωρίς ηδονή. Οι Άγιοι Θεοπάτορες, μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, αλλά από υπακοή στον Θεό. Αυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά <2>.

Υποσημειώσεις:
1 Η Θεοτόκος γεννήθηκε κατά φυσικό τρόπο και όχι παρθενικώς. «Ήταν πάναγνη», γιατί, όπως γράφει και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στον Λόγο του «Εις το Γενέσιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας», συνελήφθη«σωφρόνως»(βλ. PG 96,669A), αλλά και αύξησε με τον αγώνα της την αγιότητα που έλαβε από τους γονείς της, αποκρούοντας πάντα λογισμόν περιττόν και ψυχοβλαβή πριν γεύσασθαι» (αυτόθι 676Β).
2 Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο των Αγίων Επιστήμης και Γαλακτίωνος, από το 1962 μέχρι το 1964. Το γεγονός αυτό δεν μας το απεκάλυψε.

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Δ΄: Οικογενειακή Ζωή, Ιερόν Ησυχαστήριον “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2007 (σελ. 61-62).

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  20 ΝΟΕ 2012